Mooie jongens met vervelende trekjes
WK VOETBAL
Spanje heeft altijd sterren, maar presteert nooit
Ongekende bescheidenheid bij Duitsers
jJ
Scholier speelt
met Spanje mee
Excuus Keane
haalt niets uit
Zidane: het is
kleinigheid
Italianen hebben alles mee behalve hun verfoeide spelstijl
2002
JAPAN
DE THUISBLIJVER
ulsan/reuters - Aan de voor
avond van het WK is een droom
van de Zuid-Koreaan Kim Boo-
hoo uitgekomen. De zestienja
rige scholier uit Ulsan kreeg van
Jose Antonio Camacho gisteren
de eervolle uitnodiging de
Spaanse selectie op sterkte te
brengen.
De Spaanse bondscoach wilde
tijdens de avondtraining een
partijtje spelen van elf tegen elf,
maar kwam door de liesblessu
re van David Albelda een man
netje te kort. Hij liet drie plaat
selijke talenten opdraven en
koos voor Kim als centrale ver
dediger. „Ik ben erg moe", zei
de uitverkorene na afloop van
het wedstrijdje van een uur.
„Maar het was haast te mooi
om waar te zijn, spelen naast
Fernando Hierro. Hij is mijn fa
voriet".
londen/reuters, afp - Roy Kea
ne zoekt voorzichtig toenade
ring, maar bondscoach Mick
McCarthy van Ierland toont
zich onverbiddelijk. De mid
denvelder is en blijft niet wel
kom bij de Ierse WK-selectie.
McCarthy stuurde de speler
donderdag weg uit het trai
ningskamp na zware kritiek van
Keane.
„Ik heb geen spijt van de din
gen die ik heb gezegd, maar
McCarthy heeft gelijk dat hij me
heeft weggestuurd. Wat ik deed
kan niet", aldus Keane. „Mis
schien is er een opening, mis
schien". McCarthy reageerde
door te stellen dat het aanbie
den van excuses Keane niet
meer helpt. „Dat is een gepas
seerd station".
parijs/reuters - Zinedine Zida
ne heeft meer vertrouwen in
zijn lichaam dan de voorzitter
van de Franse bond. De ster
speler van het Franse elftal
sprak gisteren de pessimisti
sche opmerkingen van preses
Claude Simonet aangaande zijn
spierblessure tegen.
„Het is een kleinigheid, ik hoop
er tegen Uruguay, in onze twee
de wedstrijd, weer bij te zijn".
„Ik heb slecht nieuws", had Si
monet eerder op de dag ge
meld. „Ik heb net de uitslag van
de scan gehoord en Zidane kan
twee wedstrijden niet spelen".
Zo ver is het nog niet, meldde
de middenvelder van Real Ma
drid later op de dag zelf. „Ik
vertrouw erop dat ik snel her
stel. Ik moet nu drie of vier da
gen rusten en de natuur haar
werk laten doen".
dinsdag 28 MEI 2002
door Roy Hammink
Ze dragen prachtige shirts, zijn
populair bij de vrouwen. Maar
van dat voetbal raakt de liefheb
ber niet opgewonden. Ook in Ja
pan en Zuid-Korea zal Italië niet
opvallen door risicovol spel. Ver
dedigen is nog steeds heilig.
FIFA WORLD CUP
Claudio Gentile heette hij.
Vriendelijk, zachtaardig, voorko
mend, zo vertaalt het Italiaanse
woordenboek die achternaam.
Maar geen van die positieve
woorden is van toepassing op
Claudio Gentile. Hij was in de
jaren tachtig de schrik van iede
re aanvaller. 'Het Scheermes',
dat was de meest milde bijnaam
van de verdediger die in 1982
met Italië wereldkampioen
werd. Gentile werd door de hele
wereld verafschuwd vanwege
zijn smerige tackles, zijn pogin
gen tegenstanders doormidden
te schoppen of spitsen in de
wao te krijgen.
In Italië zelf wordt het gedrag
van Gentile niet als heel vreemd
ervaren. Hij had in eigen land
veel look-a-likes. In de Laars van
Europa is het resultaat nog
steeds even heilig als de nacht
mis op kerstavond in een katho
liek dorp. Alles mag, nou ja, bij
na alles, als er maar gewonnen
wordt. Of niet verloren, dat is
vaak ook al een zege.
„De verdedigers gingen steeds
goed te keer, zover als de
scheidsrechters het toelieten",
zegt Michel van de Korput, 23-
voudig international en van
1980 tot en met 1983 de 'capo'
van de defensie van Torino.Als
Gentile iemand moest dekken,
verloor hij hem niet uit het oog.
Hij volgde die man bij wijze van
spreken tot op het toilet. Ik was
zelf geen gemene voetballer,
maar als het moest kon ik ook
aan de noodrem trekken".
„Voor Italianen is voetbal niet
leuk, winnen is leuk", weet Da
vid Endt, teammanager van Ajax
en al zijn hele leven lang lief
hebber en (iets minder lang)
kenner van het Italiaanse voet
bal. „En daarvoor wordt alles
gedaan. Hier in Nederland gaat
het voornamelijk om het spel, in
Italië is een duel een strijd op
zich. Beide elementen zijn nodig
om de top te halen, maar in Ita
lië slaat de balans wat meer
door naar strijd".
„Ik weet wat Gentile op het WK
van 1982 deed", zegt Marco de
Marchi, die in 1997 in het shirt
van Vitesse als eerste Italiaan
meespeelde in de Nederlandse
competitie. „Misschien was het
soms niet al te mooi en vriende
lijk als hij Maradona duwde,
trapte of bij het shirt pakte.
Maar het was wel effectief'.
De regels worden in vergelijking
met 1982 strikter nageleefd. De
tackle van achteren dient nu di
rect met rood te worden be
straft. Mede daardoor staat de
gemiddelde Italiaanse verdedi
ger niet meer bekend als een
slachter. Maar nog wel als ie
mand die niet schroomt de bal
de tribune in te rossen als de si
tuatie zich daarvoor leent.
Van de Korput: „In uitwedstrij
den was iedereen bij ons dik te
vreden als we geen doelpunt te
gen kregen, of we nu zelf scoor
den of niet In Nederland moest
je als libero vaak inschuiven, in
Italië hoef je je daar niet druk
om te maken. Je hebt er meer
tijd om te verdedigen. Je moet
zorgen dat er geen tegentreffers
komen, als je wat extra's doet is
het meegenomen. Het is waar
schijnlijk de cultuur van het
land".
De Marchi: „Ik ben opgegroeid
met het idee dat het beter is te
winnen met 1-0 dan met 4-3.
Dat is moeilijk uit te leggen,
vooral aan Nederlanders. Die
gaan juist naar het stadion om
zoveel mogelijk doelpunten te
zien". Endt „Het zijn door de
traditie ingekerfde wetten. Ie
dereen in Italië is het zo ge
wend, iedereen heeft het geac
cepteerd".
De Marchi: „Een verdediger
neemt geen risico en alles is toe
gestaan om tegentreffers te ver
mijden. Op sommige plaatsen
op het veld mag je gewoon geen
fout maken. Sommige trainers
worden zelfs woedend als een
verdediger terugspeelt op de
De Italiaanse verdediger Marco Materazzi en de keepers Gianluigi Buffon en Christian Abbiati (rechts) zitten onbekommerd in de zon. Foto-. Reuters
doelman. Dat vinden ze veel te
veel risico".
Nee, dan Nederland. De Marchi
keek in het begin zijn ogen uit
bij Vitesse: „Ze speelden hier
wel met een libero, alleen stond
die niet achter me maar tien
meter voor me. In mijn rug lag
een zee van ruimte, er was nie
mand om me te dekken".
Endt „Het heeft ook een men
taal aspect Wanneer je als ver
dediger weet dat er iemand ach
ter je staat, voel je je zeker. En
zekerheid is een goede waar
borg om een persoonlijk duel te
winnen".
De Marchi: „Je hoort mij niet
zeggen dat er in Nederland dom
wordt verdedigd en dat de Itali
aanse manier de beste is. Het is
alleen anders. Het kan ook niet
dat er in iedere cultuur dezelfde
mentaliteit zou heersen".
Waardering
Italianen waarderen de functie
van verdediger veel meer dan
voetbalfans in andere landen.
Van de Korput „In Italië heb
ben ze door dat voetbal meer is
dan alleen maar aanvallen. Ver
dedigen hoort ook bij het spelle
tje". De Marchi: „Italianen zijn
meer gefocust op het resultaat.
Daardoor krijg je meer waarde
ring
Endt: „Er wordt op trainingen
meer aandacht besteed aan de
details van het verdedigen. In
Nederland is een verdediger ie
mand die niet kan aanvallen.
Italianen zien verdedigen niet
als iets minderwaardigs. Het is
een ambacht, een kunst. Dat zie
je ook terug in de media. Als je
in Nederland een doelpunt
voorkomt, wordt dat als veel
minder heldhaftig gezien dan in
Italië. De verdediger die op zon
dag Del Piero aan banden legt,
is de hele week een held. Na de
wedstrijd staan zijn defensieve
acties uitvoerig beschreven in
de kranten. Die jongen kan dan
echt niet normaal over straatlo
pen hoor".
De mannen achterin zijn ook
populair bij de vrouwen. Paolo
Maldini was in de ogen van de
Italiaanse vrouwen jarenlang de
ideale man, tegenwoordig is
Alessandro Nesta een gewild
object. De Marchi kan er ook
over meepraten. In zijn Arn
hemse periode poseerde hij
voor een verhaal in de krant met
zijn jonge boxer. De fotograaf
werd in de dagen ema platge-
beld voor nabestellingen, vol
gens eigen zeggen 'vooral door
kwijlende vrouwen'. De Marchi,
lachend: „Italiaanse verder1
zijn gewoon mooie
Endt: „Volgens mij is het wr
schappelijk bewezen dat vi l
wen erg geïnteresseerd zijnc
mannen die goed kunnen
leven. Verdedigers gaan elk
week de strijd aan, zijn stoi1
jongens. Aanvallers staan 11
steeds hoger in de hiërarcha
worden nog steeds beter to1
taald. Een Italiaans jongetji
later graag een Totti worde f
Maar als blijkt dat hij meer1
leg heeft om een Nesta of e1
Cannavaro te worden, dan
hij die kans met beide han
aan".
Prestaties op WK sinds 1930
1e
2e
3e
1e
2e
3e
1 Brazilië
4
2
2
Sovjet-Unie
0
2
0
2 Duitsland
3
3
2
Nederland
0
2
0
3 Italië
3
2
1
11 Zweden
0
1
2
4 Argentinië
2
2
0
12 Polen
0
0
1
5 Uruguay
2
0
0
13 Oostenrijk
0
0
1
6 Frankrijk
1
0
2
Chili
0
0
1
7 Engeland
1
0
0
Portugal
0
0
8 Hongarije
0
2
0
Kroatië
0
0
door Jaap van Essen
Hilversum - Spanje kwalificeer
de zich weer eens moeiteloos
voor het WK voetbal Dolle
vreugdetaferelen bleven daarbij
uit Geen wonder, want je kunt
je afvragen waarom een Span
jaard blij moet zijn met de aan
wezigheid van het nationale
team op de mondiale titelstrijd.
Spanje presteert namelijk nooit
iets.
Het is en blijft vreemd. Spanje,
toch een van de grootste voet
ballanden ter wereld, heeft op
een WK voetbal nog nooit iets
fatsoenlijks gepresteerd. De
Spaanse 'erelijst1 vermeldt niet
meer dan een vierde plaats in
1950 en verloren kwartfinales in
1986 en 1994. Ter vergelijking:
het 'kleine' Nederland reikte in
middels tot twee finales en een
halve eindstrijd.
Natuurlijk wordt er al tijden ge
zocht naar een verklaring voqr
dat eindeloze falen. Lang werd
aangenomen dat het 'iets' te
maken zou hebben met de grote
regionale tegenstellingen in
Spanje zelf. De eeuwige strijd
tussen Madrid en de afvallige
provincies Catalonië en Basken
land. Vooral in de jaren zeventig
was dat een populaire verkla
ring, maar hij sloeg nergens op.
Niemand in Spanje kan zich bij
voorbeeld een speler uit Catalo
nië dan wel Baskenland voor de
geest halen die ooit heeft gewei
gerd om voor het Spaanse elftal
uit te komen. Sterker, het waren
ook in het verleden vaak juist de
technisch begaafde mannen uit
Barcelona en omstreken, en
vooral de keiharde werkers uit
Baskenland die de ruggengraat
van het nationale elftal vorm
den.
Dat was zeker zo in de jaren ze
ventig en tachtig, maar ook toen
presteerde Spanje helemaal
niets. Het drama was compleet
in 1982, toen het toernooi nota
bene in eigen land werd gehou
den. In 1970 en '74 had Spanje
zich niet eens voor het WK ge
kwalificeerd, in 1978 was het
land er in Argentinië met een
wijde boog uitgevlogen. De druk
was dus groot in 1982, een toer
nooi waarvoor Spanje zich als
organisator niet hoefde te kwali
ficeren. Het waren de hoogtijda
gen van het Baskische voetbal.
Tussen 1980 en 1984 gingen de
titels steevast naar Real Socie-
dad en Athletic de Bilbao.
Helemaal niets
Maar met het nationale elftal
werd het ook in eigen land hele
maal niets. Al in de tweede ron
de was West-Duitsland veel te
sterk. Exit Spanje, en dan te be
denken dat in de voorgaande
toernooien steeds het organise
rende land er met de wereldtitel
vandoor ging.
Achteraf werd het falen van
Spanje bij het WK in eigen land
opgehangen aan de veel te grote
druk die er op de spelers was
gelegd. De enorme gekte rond
het voetbal in Spanje werd
sindsdien altijd weer aange
voerd als reden voor de matige
prestaties. Maar waarom die
zelfde spelers bij hun clubs juist
zo goed met diezelfde druk om
kunnen gaan kan ook niemand
verklaren.
Onbegrijpelijk is ook dat Spanje
in de tien jaar die volgden nooit
potten kon breken. Real Madrid
had in die tijd een topteam op
gebouwd, met sterren als Mi
chel en Butragueno. Op het WK
van 1986 startte Spanje eindelijk
eens overtuigend, maar struikel
de in de kwartfinales over het
nietige België. In '94 had Spanje
eens een keer echt pech. Het elf
tal speelde goed, maar werd in
de kwartfinales uitgeschakeld
door Italië in een wedstrijd vol
incidenten.
Hart vasthouden
Het was eigenlijk het eerste en
tegelijk ook laatste toernooi
waarna Spanje met opgeheven
hoofd thuis kon komen. Vier
jaar later in Frankrijk vloog
Spanje er na de eerste ronde al
weer uit. Geen wonder dat men
in Spanje nu weer het hart vast
houdt. Bondscoach Camacho is
ook niet te betrappen op span
nende uitspraken. Hij kent het
noodlot van Spanje zo langza
merhand: „Wij zijn geen favo
riet, wij hebben geen historie op
het WK".
Het wordt een soort 'self fulfil
ling prophecy', die fatalistische
houding van de Spanjaarden.
Guus Hiddink, die in 1998 bij
Real Madrid werkte, weet dat
zoiets wel leeft. „Je ziet
kwalificaties dat ze heel
kunnen spelen. Maar o -
eindtoemooi gaan ze tocha
weer twijfelen en passé#
veel te veel aan. Ze zijn ge£
onzeker, juist doordat ze 1r
toe nooit iets hebben latej2
op een WK".
Natuurlijk drijven de
Spaanse clubs op de inter
nale sterren als Rivaldo, Z
Figo en Kluivert. Maar e
toch meer dan genoeg sft
Iers van origine te vinde
een heel goed nationaal
samen te stellen. Dat is
schien ook wel het probleel.
denkt Guus Hiddink. „Ze ja.
de selectie nogal makkelij!
Wanneer iemand bij zijn
drie goede wedstrijden hei
speeld, schreeuwt het helf
dat 'ie in het nationale
moet. En dat gebeurt dar
vaak".
di
NA de verloren WK-finale in 1978,
de tweede op rij, stelde Neder
land zichzelf gerust met één ge
dachte: over vier jaar staan we er
weer. Maar in 1982 zaten de
Oranje-mannen thuis op de bank
voor de televisie. Frankrijk en Bel
gië mochten afreizen naar het
eindtoemooi in Spanje. Op 18 no
vember 1981 viel in Parijs het
doek voor de vice-wereld kam pi
oen. Frankrijk-Nederland 2-0.
„Het ging lang goed", kan Jan
(tje) Peters zich nog als de dag
van gisteren herinneren. „We
waren speciaal in trainingskamp
gegaan om te oefenen op die
fantastische vrije trappen van
Michel Platini. Ik weet nog dat
Krol er voorstander van was om
spelers bij de palen neer te zet
ten, maar doelman Hans van
Breukelen zag dat niet zitten. Er
is in de spelersgroep die dagen
heel veel over gediscussieerd.
Uiteindelijk werd besloten dat
Krol zijn zin zou krijgen".
Frankrijk-Nederland was die
woensdagavond 51 minuten
oud toen de thuisploeg van de
Portugese scheidsrechter Garri-
1982
Jan Peters
do de vrije trap kreeg waar het
naar snakte. Het publiek scan
deerde de naam van hun held,
Platini, en Krol nam, zoals afge
sproken, de eerste paal voor zijn
rekening. Maar hij liet zich om
duistere redenen weer enigszins
weglokken. „En dus vloog die
bal precies tussen Van Breuke
len en Krol het doel in", weet
Peters nog. „Exact zoals wij had
den gevreesd. Daarna werden
we volledig weggetikt. Dag WK".
Jan Peters kwam in zijn rijke
carrière tot een respectabel aan
tal van 31 interlands, maar nooit
zou hij een WK meemaken. „In
1974 was ik nog te jong en ben
ik met een paar vrienden toe
schouwer geweest bij de halve
finale tussen Brazilië en Neder
land. In 1978 heb ik bewust af
gezegd. Ik had een loodzwaar
seizoen bij AZ achter de rug en
mijn vrouw was zwanger. Toen
ik later de beelden van het toer
nooi in Argentinië zag, heb ik
daar wel eens een beetje spijt
van gehad".
In '82 zat hij ook thuis in Groes-
beek. „Natuurlijk volgde ik voor
al de duels van Frankrijk. Je be
seft: daar hadden wij kunnen
staan. Frankrijk bereikte zelfs de
halve finales. Niet dat Oranje dat
zou hebben klaargespeeld.
Frankrijk beschikte in die tijd
over prachtige voetballers als
Giresse, Platini en Trésor. Alleen
van die namen werd je al akelig.
Eerlijk is eerlijk. Oranje had des
tijds lang niet meer zo veel kwa
liteit als in de voorgaande perio
de".
Kliekje oud-intemationals heeft weinig vertrouwen in bondscoach Voller en zijn team
Rudi Voller met een van de spelers op wie de Duitse hoop is geves
tigd, Michael Ballack. Foto: AP
door Gerard Borgman
arnhem - Wir werden Welt-
meister', schreeuwde heel
Duitsland decennialang voor elk
WK. Drie wereldtitels staafden
het vertrouwen. Maar geloof het
of niet vlak voor het WK 2002 is
het chauvinisme in Duitsland
ver te zoeken.
„Het elftal heeft bondscoach
Rudi Voller in de steek gelaten.
Voller is te aardig voor zijn spe
lers en heeft de groep niet onder
controle. Hij moet harder optre
den. Straks wordt hij het slacht
offer van zijn eigen aanpak. Dit
is pure armoede". Het is 1 sep
tember 2001, Duitsland verliest
het WK-kwalificatieduel met En
geland in München met 1-5.
Voor de camera's van de ARD is
oud-intemational Günther Net-
zer dodelijk in zijn commentaar.
Het leidt tot een prachtige ver
bale oorlog in de media. „Het
Duitse voetbal heeft zijn Water
loo gevonden", treurde Karl-
Heinz Rummenigge. „Er moet
wat veranderen", schreeuwde
Paul Breitner. Maar vooral de
opmerkingen van Netzer - één
optreden op het WK '74 - dreu
nen na bij onze oosterburen.
„Netzer lóialt van het ene uiter
ste naar het andere", briest
bondscoach Rudi Voller. „Na
een goede wedstrijd prijst hij ie
dereen de hemel in, na een
slechte partij maakt hij alles met
de grond gelijk Dat is wel erg
gemakkelijk. Hij moet beseffen
dat zijn woorden veel invloed
hebben. Op de mensen thuis,
op journalisten en op anderen
in de voetbalwereld".
Ook in zijn column in Sport Bild
hekelt Netzer de slappe instel
ling van Voller en diens spelers.
Opnieuw countert de bonds
coach: „Voetballers van nu zijn
juist veel professioneler dan
vroeger. Netzer bezat een disco
theek toen hij voetbalde en
stond er hoogst persoonlijk ach
ter de bar. Dat is bij de huidige
internationals ondenkbaar".
Op het WK '98 onderging Duits
land de beschamende aftocht in
de kwartfinales: 0-3 tegen Kroa
tië. Het EK 2000 verliep nog dra
matischer: één doelpunt in drie
wedstrijden, Duitsland stapte
als het lachertje van het toer
nooi uit Euro 2000. 'j
Duitsland plaatste zich di31
pas via de play-offs tegen dc
kraïne voor het WK Af en
er hoop, zoals na de 7-H
Israël, de 4-1 in de return 1
Oekraïne en de recente
winst op Oostenrijk. Maa*1
venal blijft Duitsland een iü
naai team met problemen.
„Michael Ballack kan uitgr
tot de ster van het
mgr.
ttoe:
maar dat is te weinig", we l
thar Matthaus.
Op het WK in 2006 moei 1
land als gastheer schittere
als in 1974. „Dat is ons
doel", zegt VöUer. Hij hee r(
contract tot en met he e,
2006. „Maar ik ben reali j
genoeg te weten dat er oe
weg veel kan gebeuren". 1
Zo zal de positie vanVölle T
houdbaar worden - daar z
Netzer en vrienden wel
indien Duitsland vroegtijd
rugkeert uit Azië. „Ons d(l
de eerste ronde overleven"
Der Teamchef. „Dat woi A
zwaar genoeg. Daarna 1
het knock-out systeem en
voetbal alles mogelijk"
