iets sterker dan
et Docos-gevoel
ar Hans van Marwijk is voetbal nog altijd genieten
zaterdag l8 MEI 2002
SPORT
man Leefmans
In Marwijk (33) bepaalt samen met zijn broer
al meer dan tien jaar het gezicht van Docos. In
Ie bereikte het eerste elftal voor het eerst de
klasse. Op dat niveau kwam de Morsclub het
en seizoen in de problemen. Docos moest regel-
ien beroep doen op oudgedienden die de selec-
iarwel hadden gezegd en moet desondanks
islissingswedstrijden spelen. De vereniging lijkt
ider de 'generatie Van Marwijk' te kunnen,
twijfelt de geroutineerde middenvelder ook
loorgaan of stoppen. De financieel medewerker
Jnderwijs Service Bureau laat in twaalf stellin-
cen dat hij zich daarbij vooral door zijn gevoel
len.
besluit om te stoppen hangt af van het resul-
de nacompetitie.
al aangekondigd dat als we naar de derde
legraderen ik definitief zou stoppen. Maar ja,
g je met een voetballer in hart en nieren? Als
ment bijna daar is, ga je twijfelen. Ik was al
stopt. Dat duurde precies twee competitie-
jden. Toen begon het zó te kriebelen dat ik
egon. Zoals het er nu naar uitziet, plak ik er
1 seizoen aan vast. Dat wordt dan mijn zes-
nhet eerste elftal. Ik schat onze kansen in de
ngswedstrijd tegen Scheveningen op 25 pro-
et is niet voor niets dat we zo laag zijn geëin-
et maar zestien punten. Dat is gewoon te wei-
is dat de nummer twee na laatst nog een her
krijgt, want vroeger degradeerde de nummer
htstreeks. Dan zou het voor ons al afgelopen
reesL"
lans van Marwijk stopt, dondert het eerste
1 elkaar.
f ;eloof ik niet in. Voetbal is en blijft een team-
aarin niet alles van één man kan afhangen. Ja,
in Tongeren, vroeger bij Lugdunum, maar hij
ook van uitzonderlijke klasse. Ik heb bij Bax
them samen gespeeld. Mijn opvolger als mid-
niddenvelder staat al klaar: Patrick Wijsman,
niet weg dat Docos het moeilijk gaat krijgen
>ns handhaven. Het is maar de vraag of een ta-
Wijsman blijft. En mijn broer stopt wel. Her-
dusdanig aan zijn enkel geblesseerd dat hij
ns meer voluit kan trappen. Daar staat tegen-
Barry Dubbeldeman zo goed als zeker naar
komt, maar voor de rest is er nog niets zeker."
een aanfluiting dat 'oudjes' Edwin Ver-
Luc Kok, Leo van der Krogt en Johan de Rid
der in het eerste elftal werden teruggehaald.
„Het ligt zeker niet aan de jeugdopleiding. Die is
goed. Er zijn genoeg talenten, maar die halen vaak het
eerste elftal van Docos niet. De jongste talenten gaan
verloren aan profclubs of ze worden door Katwijk of
UVS weggehaald. Het tweede probleem is dat de Al
op een te laag niveau speelt. Daardoor is er de laatste
jaren, op Wijsman na, niemand rechtstreeks vanuit
de junioren naar het eerste elftal doorgestroomd.
Zelfs Richard Koldenhof en Raoul Wallaart (nu spe
lend bij Rijnsburgse Boys en Voorschoten '97, red.)
begonnen in het tweede elftal. Er is dus geen aanslui
ting van onderaf. Uiteraard is de club zich daarvan
bewust, maar dat wil nog niet zeggen dat het pro
bleem makkelijk op te lossen is."
4. Het voetbal is een stuk minder interessant ge
worden, sinds de dood van je vader, Docos-erelid
Jan van Marwijk.
„Het is er niet minder interessant op geworden, maar
het doet me gewoon minder. Ik win nog altijd liever
dan dat ik verlies, maar als ik één ding van hem heb
geleerd, dan is het dat voetbal maar een spelletje is.
Zijn overlijden was het dieptepunt in mijn leven. Hij
was mijn grootste fan. Ik betrap mezelf erop dat ik
voor de wedstrijd nog altijd rond het veld kijk. Mijn
moeder is dit seizoen een paar keer komen kijken, vo
rig jaar kon ze dat nog niet opbrengen. Er gaat geen
dag voorbij dat ik niet aan hem denk."
5. Het is een ramp als Docos degradeert.
„Bij de club zijn er genoeg mensen die er inderdaad
zo over denken. Bij het woord 'ramp' denk ik toch
aan andere zaken en dan refereer ik aan de vorige
vraag. Ik denk dat het niet eens zo slecht zou zijn als
we naar de derde klasse afdalen. Anders krijg je nóg
zo'n seizoen als het huidige, waarbij je ook nog eens
écht geen beroep meer kunt doen op Kok of Ver
hoogt. Meer derby's krijg je in de derde klasse niet,
want zo kan je wedstrijden met DOSR, Alkmania of
Altior toch niet noemen. Je wint alleen wat vaker. Ik
zal om een degradatie geen traan laten."
6. Hans van Marwijk had moeiteloos in de (zater
dag) hoofdklasse kunnen voetballen.
„Ik denk dat ik het had aangekund en dat geldt voor
meer jongens bij Docos zoals Dennis Stuifzand en
mijn broer. Verhoogt hééft bij Katwijk gespeeld en ti
tels gewonnen. Ik heb er in ieder geval nooit behoefte
aan gehad en ik heb er dus ook geen spijt van dat ik
het niet heb gedaan. Naar een zaterdagclub had ik so
wieso niet gekund, want dan had ik met zaalvoetbal
moeten stoppen en dat wil ik nóóit opgeven. Het za
terdagvoetbal zegt me ook helemaal niks. Vroeger
ging ik nog wel eens bij Rijnsburgse Boys kijken om
dat ik het zo aardig vond dat de Rijnsburgse gemeen
schap zo geweldig met de club meeleefde. Nu speelt
er nog één Rijnsburger in het eerste elftal. Zo kweek je
geen binding. Wat voor mij overbleef was UVS en ik
Hans van Marwijk: „Ik zal om een degradatie geen traan laten." Foto: Taco van der Eb
ben wel eens door iemand van die club gebeld. Ik heb
daar met mijn ouders over gesproken en ik merkte
dat het ze aan het hart ging. Toen zei mijn gevoel:
nee. Dat moest ik maar niet doen."
7. Het is geen wonder dat Docos de tweede club van
Leiden is geworden.
„In omvang was Docos al een tijdje de grootste, of de
een na grootste van leiden. Terwijl wij door een goe
de lichting voetballers van de vierde naar de tweede
klasse oprukten, liepen Roodenburg en Lugdunum
helemaal leeg. Als bij ons twintig selectiespelers op
stappen, is het ook snel over. Alleen: bij Docos ge
beurt dat niet. En dat komt door die clubbinding. Ik
speel hier vanaf mijn zevende en ik weet niet beter. In
de overschrijvingsperiode is het bij ons altijd rustig.
Spelers die komen, komen voor de club en niets an
ders. De herkenbaarheid van Docos is prachtig"
8. Bij Docos worden spelers niet betaald en er is
weinig verloop. Zo zou het overal moeten zijn.
„Daar ben ik het helemaal mee eens. De grens tussen
betaald en amateurvoetbal is aan het vervagen. Als al
le clubs nou eens zouden stoppen met betalen dan
speelt iedereen weer gewoon bij zijn eigen club. Je
houdt alleen echte clubspelers over. Rijnsburgse Boys
speelt weer met elf Rijnsburgers. Maar dat kan niet
want dan degraderen ze en dat willen ze natuurlijk
niet. Ik weet dat het een utopie is. Op dit punt behoor
ik tot een uitstervend ras."
9. Zaalvoetbal en tennis zijn eigenlijk veel leuker
dan veldvoetbal.
„Tennis is iets voor de vakantie, maar zaalvoetbal is
inderdaad veel leuker. Na een paar jaar eredivisie bij
Bax ben ik weer terug bij mijn vriendenteam van Si-
meko. Het is elke woensdag genieten met elkaar.
Zaalvoetbal is binnen, je hebt geen last van wind en
regen, het veld is goed, je komt vaker aan de bal en
het is veel intensiever. Wat wil je nog meer. Omdat ik
officieel in het tweede team speel, kan ik ook nog vijf
tien keer per seizoen in het eerste team invallen. Zo
kan ik twee keer per week aan de bak. Ideaal."
10. Spelinzicht is de beste eigenschap van Hans van
Marwijk, veel meer dan techniek, mentaliteit of
conditie.
„Ik hou het toch op een combinatie van spelinzicht
én techniek. Conditioneel, als je duurlopen bedoelt,
ben ik geen ster. Ik eindig altijd nét voor de keepers.
Mijn wedstrijdmentaliteit is goed, maar voor trainin
gen of oefenpotjes kan ik me moeilijk opladen. Mijn
techniek heb ik van mijn vader en het feit dat ik als
jochie altijd op het veldje aan de Schubertlaan te vin
den was. Tot 's avonds laat. Bij de senioren heb ik
meer geleerd van mijn medespelers dan van trainers.
De schaar van de een, de loopactie van de ander en
het slimme duw- en trekwerk van weer iemand an
ders."
11. Hans van Marwijk wordt een uitstekende trai
ner.
„Niet dus. Een jeugdteam coachen, vind ik prima,
maar ik moet er niet aan denken een seniorenelftal te
trainen. Ik zie me niet nagelbijtend in de dug-out zit
ten. Ik zal geen cursus volgen en ik heb nooit iets ge
had met tactische praatjes vooraf. Net zo min als met
de warming-up. Dat is verspilde energie. Tegenwoor
dig is de teamwarming-up helemaal in. Met een
groepje oudere spelers onttrekken we ons daar een
beetje aan. Een beetje de spieren warmen is voldoen
de."
12. Voetbal geeft plezier, maar een achtbaan geeft
pas de ultieme kick.
„Ik ga minimaal een keer per jaar naar een pretpark.
En dan lopen we direct naar de achtbaan. Vroeger
ging ik met een paar vrienden uit de buurt, maar van
dat groepje zijn eigenlijk alleen mijn broer en ik over
gebleven.
Herman is erger dan ik. Hij reist er speciaal voor naar
Amerika. Over twee weken gaan we samen naar Six
Flags want daar zijn we nog nooit geweest. Daar
neem ik een dag vrij voor. Ik kijk uit naar de nieuwe
Goliath. Om het de ultieme kick te noemen, gaat wat
ver. Maar toch: heel langzaam omhoog en dan vol
spanning wachten op de climax. Geweldig."
HET ZIT IN DE FAMILIE
RANDJE BUITENSPEL
'j. s „Ik heb niet altijd deel uitge-
van de selectie. Op een gegeven
nt zat ik in een zondagelftal van
utels toen de toenmalige trainer
eerenfenger mij naar het eerste
agelftal overhevelde. Daarna heb
even een uitstapje gemaakt naar
k schopte er ongeveer 36 in dat
1 (1996-'97, red.), maar op dat ni-
dat nou niet iets om stoer over te
We promoveerden naar de vijfde
en later keerde ik terug bij De
»We hebben eigenlijk helemaal
lang met elkaar samen gevoet-
René doet helemaal niets aan
leiden - Bennie (29) en Johan (26) Eradus hebben definitief afscheid genomen van de
selectie van De Sleutels. Bennie kampt veel met blessures, Johan heeft door zijn ge
zinsleven geen tijd meer voor trainingen. Het duo dat samen met hun derde broer Re-
né stratenmakerbedrijf Eradus bestiert, voetbalde bij Unitas, LDWS, VNA en De Sleutels
(Bennie) en Unitas, Roodenburg, UDWS, VNA en De Sleutels (Johan).
sport. Bennie en ik spelen pas sinds een
paar jaar, bij VNA en De Sleutels, in één
elftal."
Bennie: „Ik denk dat De Sleutels goed
door de nacompetitie komt en naar de
tweede klasse promoveert. Prima voor
de club. Er komen aardig wat spelers bij,
maar die zal je op dat niveau hard nodig
hebben."
johan: „Ik ben dit seizoen gestopt om
dat ik vader ben geworden en mijn
vrouw in ongeregelde diensten werkt.
Dat valt niet meer te combineren."
Bennie: „Ik heb regelmatig last van bles
sures en dat gaat in de papieren lopen
want dat betekent ook vaak dat je tijde
lijk niet kan werken. Op het werk ben ik
officieel de baas, maar eigenlijk is de in
breng van de andere twee net zo groot.
Momenteel heb ik weer last van een
blessure waardoor ik niet meer in actie
kom."
Johan: „Volgend seizoen spelen we wel
wéér samen, maar dan in een lager elf
tal.
Bennie: „Dan kan je ook tegen een bles
sure oplopen, maar de kans daarop is
kleiner. Het is niet zo dat Johan en ik el
kaar blindelings aanvoelen. Daarvoor
staan we te ver uit elkaar. Hij als links
back en ik als spits. We zijn eigenlijk net
de gebroeders De Boer."
Johan: „Maar dan op een ietsjes lager
niveau."
Dat kind van amper vijf met
dat kwade, rood-wit ge
schminkte gezicht en die opge
stoken middelvinger. Verbijste
rende foto op de achterpagina
van het sportkatern maandag
jongstleden, geschoten tijdens de
UEFA-Cupfinale. Eén en al
agressie dit kleine Feyenoord-
mannetje. Een triest gezicht,
maar voor mij een treffende il
lustratie van het voetbalseizoen
van de onverdraagzaamheid
met de terugkeer van het hooli
ganisme in al zijn verschij
ningsvormen: rellen, vernielin
gen en intimidatie. Het tuig van
de richel rukt op en lacht om de
paar maandjes cel en de taak
straffen die zij in het ergste geval
moeten opknappen. Bovendien,
als de straffe jongens iets niet
zint, nemen zij brutaalweg het
recht in eigen hand. Niet genoeg
kaarten voor de bekerfinale? FC
Utrecht-aanhangers leggen het
treinverkeer plat. Wat geen hul
diging op het Leidseplein Ajax-
fans trekken een spoor van ver
nielingen door de binnenstad.
Geen Feyenoorders met de UEFA
Cup te bejubelen op de Coolsin-
gel? Dan maar de ME uit hun
gepantserde busjes lokken.
Ook na de moord op Fortuyn
gingen de hardcore voetbalsup
porters de straat op. Om te scan
deren dat Kok en Melkert de da
ders waren. Sindsdien kan links
alleen nog maar met body
guards op stap. Toen ik die
sportschooljongens Melkert
naar de stembus zag begeleiden,
kon ik me niet aan de indruk
onttrekken dat ook zij deze ver
klaarde tegenstander van hun
Pim het liefst helemaal in el
kaar zouden tremmen. Het zijn
duistere tijden. Omdat onver
draagzame herrieschoppers en
jongeren die Fortuyn zo lekker
anders vonden massaal op een
dode hebben gestemd, zitten we
nu met een Tweede Kamer vol
halvegaren en baantjesjagers
van bedenkelijk allooi.
Dankzij Feyenoord was dit sei
zoen niet louter kommer en
kwel. Maar wat heb ik mij geër
gerd. Aan die internationals van
om die bij hun buitenlandse
clubs zo gruwelijk veel geld ver
dienen dat niets ze meer kan de
ren. Aan dat labbekakkerige
voetbal van PSV in de Cham-
Het tuig van
de richel rukt
op en lacht
om de paar
maandjes cel
pions League en aan het gemak
waarmee Ajax in de Arena Eu
ropa-Cupwedstrijden blijft ver
liezen. En naast al die narigheid
op het veld, werd het ook daar
buiten een grote bende.
Rellen in Utrecht, Amsterdam
en Rotterdam, maar ook geweld
in de provincie. Ik ben er de
laatste tijd extra alert op als ik
het Leidsch Dagblad lees en het
valt niet te ontkennen: wij kun
nen er hier tussen Alphen en de
duinen ook wat van. Knokpar
tijen op alle niveaus, van de
hoofdklasse tot in de diepste
zaalvoetbaldivisies. Het grofste
staaltje van geweld moet zater
dag door gefrustreerde aanhan
gers van RCL zijn gepleegd.
Zware mishandeling nadat hun
club was afgevallen in de race
naar de eerste klasse. En wat
had de nog tamelijk verse voor-
zittter Ronald Pret daar op te
zeggen? 'Geen commentaar. Ik
weet van niets.
Wat een ongelooflijk stupide re
actie. Ook al zóu hij van niets
hebben geweten (wat mij gezien
de ernst van de zaak vrijwel on
mogelijk lijkt) dan nog had hij
moeten zeggen een diepgaand
onderzoek te zullen instellen en
eventuele geweldplegers onmid
dellijk te zullen royeren. Geen
commentaar. Alsóf hem tijdem
de sollicitatieprocedure voor een
nieuwe trainer is gevraagd of hij
er al uit is.
In een seizoen vol agressie en
onfatsoen lukte het zelfs niet om
voorafgaande aan de UEFA-
Cupfinale één minuut stil te
staan bij het drama-Fortuyn.
Woensdagavond had ik dan ook
weinig vertrouwen in die één
minuut stilte voor Valeri Loba-
novski. Maar volgens mij hiel
den alle 52.000 toeschouwers bij
de Champions-Leaguefiruile in
Glasgow een volle minuut de
adem in. Wat een eerbetoon
voor de man die meer dan 25
jaar een toptrainer en een top
coach was. Het wervelende voet
bal van zijn Dinamo Kiev werd
wel eens schamper gekwalifi
ceerd als robottenspel. Maar het
was vaak circulatievoetbal zoals
Ajax dat speelde in zijn beste ja
ren onder Van Gaal. En op som
mige momenten (de Europa
Cup 2-finale van 1986 tegen At-
letico Madrid, 3-0 winst bijvoor
beeld) zelfs nog een niveautje
hoger.
Toevallig had ik van Loba-
novski, of liever van de perschef
van Dinamo Kiev, de toezegging
dat ik hem dit voorjaar kon in
terviewen. Normaliter sprak de
grote zwijger niet met journalis
ten, maar voor een Nederlander
wilde hij een uitzondering ma
ken. Omdat hij een hoge pet op
had van ons voetbal, timral van
het totaalvoetbal waarmee Ajax
en het Nederlands elftal hem in
de jaren zeventig aan het den
ken zetten. Maar een paar we
ken geleden liet de perschef we
ten dat ik nog even geduld
moest hebben omdat de meester
zich niet zo lekker voelde. Ik
dacht toen nog: weer zo'n druil
oor die zich er uit wil draaien.
Maar voor die gedachte heb ik
mij hevig geschaamd toen van
de week zijn overlijden bekend
u>erd. Valeri Lobanovski is
dood. Leve Dinamo Kiev.
Jaap Visser
Reageren?
sport redactie.ld(^damia(e.hdc.nl
