'De Maya's hebben mij bekeerd'
GELOOF SAMENLEVING
Evangelische leiders vragen vergeving
Een paus waarmee je door de bocht kan
Het land ligt braai
Boycot was
'misverstand'
'Zeven priesters
veroordeeld
voor pedofilie'
Pauselijke brief
over de biecht
Heksen VS: Christenen schenden onze rechter
donderdag 2 MEI 2002
den haag/anp - Secretaris-ge
neraal ds. B. Plaisier van de Sa-
men-op-Wegkerken heeft de
boycot van de receptie van de
Israëlische ambassade aan de
ambassadeur uitgelegd als een
'misverstand'. Maar hij had vrij
dag geen verontschuldigingen
aangeboden, zei ambassadeur
Eitan Margalit.
Tijdens een ontmoeting op ver
zoek van de SoW-kerken om de
zaak uit te leggen had de am
bassadeur begrepen dat de
SoW-kerkleiding de afwezigheid
van de SoW-sectie Kerk en Israël
betreurde. Dat maakte hij meer
op uit wat er niet werd gezegd
dan wel werd gezegd, zei Mar
galit gisteren in Den Haag bij
een ontmoeting met de Buiten
landse Persvereniging.
rome/ap - Ten minste zeven Ita
liaanse priesters zijn in het ver
leden veroordeeld wegens
pedofilie. Het katholieke tijd
schrift Famiglia Cristiana heeft
dat gisteren bericht. Naar twee
priesters wordt momenteel on
derzoek gedaan. Een van hen
heeft een schadevergoeding
moeten betalen aan een slacht
offer. Een aantal is behandeld in
het Jezuïetencentrum voor ver
warde priesters in het noorden
van Italië.
Toen vorige week de Ameri
kaanse kardinalen bij de paus
op het matje moesten komen
om te spreken over het pro
bleem van de seksschandalen
die de Rooms-Katholieke Kerk
in de Verenigde Staten teisteren,
vonden de Italianen dat
schaamteloos de vuile was van
de kerk buiten werd gehangen.
Tot nu toe werden de gevallen
van priesterlijk misbruik in Italië
in stilte afgehandeld.
vaticaanstad/anp - Paus Johan-
nes Paulus II heeft een apostoli
sche brief geschreven over de
biecht. De rooms-katholieke
kerkleider geeft daarin precies
aan hoe het sacrament van boe
te en verzoening, zoals de biecht
officieel heet, moet worden toe
gepast.
Het document met als titel Mi-
sericordia Dei (Gods goedheid)
verschijnt vandaag. De paus
heeft de brief op eigen initiatief
geschreven. Hij hecht groot be
lang aan de biecht. Zo wees de
kerkleider de Nederlandse bis
schoppen in 1998 tijdens hun
vijfjaarlijkse werkbezoek aan het
Vaticaan op de zegeningen er
van. Kardinaal Simonis zag
daarin een stimulans om zich
sterk te maken voor het 'ver
smade' sacrament.
Niet meer dan 9 procent van de
rooms-katholieken in ons land
biecht nog wel eens, zo bleek
datzelfde jaar uit een represen
tatieve steekproef.
door Martijn Hover
De Midden-Amerikaanse Maya's
hebben vijfhonderd jaar van
bloedige onderdrukking achter de
rug. Desondanks zijn zij erin ge
slaagd hun waardigheid én hun
levensbeschouwing te behouden.
Dat zegt theoloog Mario Coolen
(57), die twintig jaar tussen de
Maya's gewoond en gewerkt
heeft en daar zelf een beetje
Maya"van geworden is. Het zijn
geboren theologen, vindt hij.
„Neem nou de klederdracht van
de Maya's", zegt Mario Coolen.
Het spaarzaam ingerichte ver
trek wordt gedomineerd door
een Maya-kamerscherm uit
Guatemala. Het ding ziet er wat
ontheemd uit. Buiten is het een
herfstachtige voorjaarsdag, grijs
en kil, in alles het tegengestelde
van de tropische kleurenpracht
die de theoloog jarenlang heeft
omgeven.
Zoals de kleurige kleding waarin
toeristen in Guatemala de
Maya's zien rondlopen. „Op het
eerste gezicht ziet dat er heel
vrolijk uit", vertelt Coolen.
„Maar de toeristen zien diezelf
de Maya's niet als ze uit de ber
gen komen om als contractar
beiders voor een hongerloon op
de suikerrietplantages te wer
ken. Onder de prachtige kleuren
van de Maya-kleding gaat ook
een sinistere geschiedenis
schuil. Ze zijn de Maya's name
lijk in zekere zin opgelegd door
de Conquistadores, de Spaanse
veroveraars die in de zestiende
eeuw binnen luttele jaren korte
metten maakten met de pre-Co-
lumbiaanse beschavingen in La
tijns-Amerika." De inheemse
bevolking werd naar de marges
van de samenleving gedrongen.
Van haar werd slechts slaafse
horigheid verwacht.
„Om de Maya-bevolking beter
onder de duim te kunnen hou
den, werd een systeem ingesteld
waarbij elk dorp gekenmerkt
werd door de kleurpatronen van
de kleding die er gedragen werd.
Die kleurige klederdracht is in
feite een soort 'jodenster', een
identificatiemiddel dat het mo
gelijk maakte in één oogopslag
de herkomst van een Maya vast
te stellen." De toeristen krijgen
dat verhaal niet te horen,
schampert Coolen.
Hij heeft ruim twintig jaar te
midden van de Maya's gewoond
en gewerkt en heeft de achter
kant van het Guatemalteekse
gelijk inmiddels aan den lijve
ondervonden.
„Tweehonderdduizend Maya's
zijn in die jaren vermoord", zegt
Coolen. „Het was een regelrech
te genocide. Hier in Nederland
maakt men zich tegenwoordig
nogal druk om de slachtoffers
van de Argentijnse junta. Dat
was ook heel erg, natuurlijk,
maar in Guatemala, een veel
kleiner land bovendien, waren
het er tien keer zoveel!"
Hoewel de militaire junta die
verantwoordelijk was voor het
bloedvergieten, inmiddels is
Mario Coolen: „De diep-religieuze manier waarop de Maya's het leven van alledag indelen, is ronduit ge
niaal." Foto: GPD/Joep Lennarts
verdreven en aan de meest
bloeddorstige uitwassen een
einde is gekomen, is de econo
mische en politieke situatie van
de Maya's de afgelopen tien jaar
echter nauwelijks verbeterd.
Dat hij midden in een bloedbad
zou belanden, kon Coolen niet
bevroeden toen hij halverwege
de jaren zeventig in Guatemala
aankwam.
Toen hij na afloop van zijn stu
die vertrok om te gaan werken
in een ontwikkelingsproject, liep
dat anders dan hij gedacht had.
De jonge theoloog kwam mid
den in een burgeroorlog terecht,
waarbij de gevestigde macht
hebbers met behulp van teneur
de emancipatie van de al eeu
wenlang onderdrukte oorspron
kelijke Mayabevolking probeer
den tegen te houden. Ze werd
daarbij gesteund door een zelfs
naar Latijns-Amerikaanse be
grippen uitzonderlijk meedo
genloze militaire junta.
Als ik in '82 het land niet ont
vlucht was, dan zouden ze ons
vermoord hebben", zegt hij.
„Daar ben ik van overtuigd."
Zulke belevenissen gaan een
mens vanzelfsprekend niet in
zijn kouwe kleren zitten. Maar
wat op de theoloog te midden
van al dat bloedvergieten en ge
weld de meeste indruk maakte,
was de spirituele weerbaarheid
van de gediscrimineerde
Maya's. Hij heeft er onlangs een
boekje over geschreven, 'Hart
van de Maya's', waarin hij met
veel inlevingsvermogen vooral
de rituelen beschrijft waarmee
de Maya's zich wapenen tegen
de onzekerheden van het be
staan.
„Als je met een groepje Maya's
onderweg bent", vertelt hij, „en
dè zon komt op, dan zie je ze al
lemaal hun hand opheffen om
de opgaande zon te begroeten.
Zo hebben ze passende rituelen
voor zo'n beetje elke handeling
die van belang is: van het zaaien
en planten van de maïs tot het
begraven van hun doden."
De scheppingsmythe van de
Maya's is heel bijzonder, meent
Coolen, en kan helpen om de
speciale band van de Maya's
met de natuur te verklaren. „In
de Maya-mythe schept God
eerst een mens uit klei, maar die
deugt niet. Hij spoelt weg met
de regen. Vervolgens maakt Hij
er een van hout, maar dat is
evenmin een succes. De houten
mens blijkt nogal, nou ja, houte
rig te zijn. Uiteindelijk kneedt
God een mens van maïsdeeg, en
van die maïsmens stammen de
Maya's af." Het is een prachtige
mythe, vindt Coolen, zelf opge
groeid met het scheppingsver
haal over Adam en Eva en het
aards paradijs.
„Dat de mens is wat hij eet, dat
is toch een prachtige gedachte?
Ze leert de Maya's om eerbied te
hebben voor het voedsel dat ze
verbouwen en ook voor de na
tuur als geheel. Gewassen als de
maïs en ook de aardappel, die
allebei uit Amerika stammen,
kennen van oudsher een grote
genetische variatie omdat in
verschillende regio's verschil
lende rassen worden gekweekt,
afhankelijk van het plaatselijke
klimaat. De westerse landbouw
heeft die variatie uitgebannen
ten faveure van grootschalige
monocultuur. Dat is toch ge
woon zonde?"
Hij zegt het alsof hij bedoelt:
'een zonde'. Coolen heeft van de
Maya's dan ook geleerd dat reli
gie méér is dan kerkbezoek en
theorie. „De diep-religieuze ma
nier waarop zij het leven van al
ledag indelen, is ronduit geni
aal", zegt hij. „Het zijn geboren
theologen. Hun manier van le
ven onderstreept het gewijde
karakter van de hele natuur."
„De manier waarop wij de na
tuur uitbuiten, dat is een grof
schandaal. Volgens de Maya's
wordt de mens aan het eind der
tijden op zijn gedrag beoor
deeld, niet door God, maai" door
de dieren. Zo zullen wij ook ge
oordeeld worden, door onze
kippen en varkens."
Even klinkt de Schillebeeckx-
adept als de profeet van een
nieuw geloof, maar zo ver wil hij
nu ook weer niet gaan. „Ik wil
natuurlijk niet zeggen dat wij
met zijn allen Maya's moeten
worden en het Maya-geloof
moeten gaan aanhangen", haast
hij zich te verklaren. „Maar ik
denk wel dat wij evengoed een
hoop van een volk als de Maya's
kunnen leren. Met name waar
het gaat om respect voor de na
tuur, en de manier waarop ze
dat respect in rituele vorm gie
ten."
De Maya's zijn niet altijd even
vreedzaam en milieubewust ge
weest. Vermoedelijk kwam aan
hun bloeiperiode in de elfde
eeuw een einde mede als gevolg
van ongebreidelde ontbossing.
Dat ging gepaard met groeiende
weerzin bij de onderworpen
volkeren over de duizenden
mensenoffers die volgens de
Maya-priesters noodzakelijk wa
ren om de orde in de kosmos te
handhaven - waarbij ook vooral
het rituele aspect van het men
senoffer van belang was. Coolen
is zich van die lugubere over
eenkomst wel bewust, maar hij
acht het niet van groot belang.
„Wat voor mij telt", zegt hij, „is
dat de Maya's mij persoonlijk
het Goddelijke in de natuur veel
beter hebben leren waarderen
en erkennen. De Maya's zien
het Goddelijke in alles: in het
voedsel dat ze verbouwen, in de
gemeenschap die ze vormen, in
de natuur die hen omringt. Hun
uitgebreide rituelen hebben hen
door vijfhonderd jaar onder
drukking heen geholpen met
behoud van hun trots en waar
digheid, zelfs in uitzichtloze ar
moede."
Als katholiek theoloog kwam hij
uit een kerk die 'alle ramen had
dichtgetimmerd, behalve haar
eigen', zegt Coolen. „De Maya's
hebben mij in elk geval geleerd
dat er heel veel vensters zijn die
uitzicht bieden op God. In die
zin kun je wel zeggen dat zij mij
hebben bekeerd, in plaats van ik
hen."
Het boekje van Mario Coolen, 'Hart van
de Maya's' is te bestellen door 10 euro
over te maken op giro 1664042 t.n.v. Soli-
daridad Utrecht, o.v.v. 'Maya's'.
'Grove haarscheuren' noemt de
Britse journalist John Comwell
de tegenstellingen binnen 's
werelds grootste geloofsge
meenschap, de Rooms-Katho-
lieke Kerk. Hij ziet vooral een
verschil tussen de 'noordelijke'
of westerse rooms-katholieken
en de zuidelijke. En kenschetst
die respectievelijk als progres
sieve en conservatieve krach
ten. Paus Johannes Paulus II
plaatst hij in de conservatieve
hoek. Zijn boek 'De Paus en het
lot van de gelovigen' ligt wat
dat betreft geheel in lijn met
eerdere boeken zoals 'Een dief
in de nacht, de dood van Jo
hannes Paulus I' en 'Hitiers
Paus', waarin Cornwell zich laat
kennen als een links rooms-ka-
tholiek. Hij analyseert kwesties
als vrouwelijk priesterschap, de
kerkelijke hiërarchie, de 'katho
lieke seksuologie', katholieke
homoseksuelen, scheidingen,
abortus, misbruik door pries
ters en het celibaat. Vooral de
laatste twee onderwerpen zijn
de laatste tijd vaak in het
nieuws. Comwell schreef dit
boek echter voor de grootste
schandalen (in de VS) aan het
licht kwamen. Toch is zijn visie
op de kerk en seksualiteit de
moeite waard.
Hij haalt voorbeelden aan, me
ningen en ervaringen van an
deren en probeert zo bij ieder
progressieve krachten. Wellicht
is die behoefte aan objectiviteit
ook ingegeven door de kritiek
op zijn eerdere boeken, vanuit
wat hij noemt 'de ultraconser
vatieve apologetische media'.
Hij schrijft: „een invloedrijke
conservatieve groep critici
richtte zijn pijlen niet op de in
houd van de bronnen en argu
menten (in Hitiers Paus, red.),
maar op mijn persoonlijke des
kundigheid."
John Comwell werd weliswaar
katholiek opgevoed, maar ver
een moeilijke re
het geloof. Van een agnosti
sche basishouding is dan ook
in 'De Paus en het lot van de
gelovigen' niets terug te lezen.
Maar door zijn wens dergelijke
kritiek te weerspreken en ook
oog te hebben voor de conser
vatieve katholieke visie blijft hij
vaak een beetje in het midden
hangen.
Comwell schrijft paus Johannes
Paulus II een enorme energie
en daadkracht toe. Daarnaast is
hij volgens de Brit een man die
de tegenstellingen binnen de
kerk verscherpt. 'De Paus en
het lot van de gelovigen' bevat
naast een analyse van de toe
stand binnen en buiten de
rooms-katholieke kerk en de in
vloed van de paus, ook een
pleidooi voor een meer vader
lijk pausschap. Hij ziet graag
„een paus die het ongebroken
geloof van onze kerk kan helen,
en die alle gelovigen zonder
uitzondering liefheeft, hen in
woord en geschrift vertrouwt
en in de minsten onder hen -
de zondaren, de gemarginali
seerden, de dissidenten, de
ontmoedigden - de toekomst
ziet van de Enige, Ware, Heilige
Katholieke en Apostolische
Kerk." Vrij vertaald: Comwell
wil een paus waar hij zelf goed
mee door de bocht kan. Maar
omdat hij - gezien de populari
teit van zijn boeken - spreekt
voor een grote groep katholie
ken, is het voor de kardinalen
die de volgende paus moeten
kiezen wellicht geen overbodi
ge luxe dit boek eens goed te
bestuderen.
Titel: De Paus en het lot van de
gelovigen
Auteur: John Cornwell
Uitgeverij: Balans
Prijs: 17,90 euro
Is het u al opgevallen? In Bel
gië hebben ze een paar men
sen die ze goed op een rijtje
hebben. De Nederlandse
Spoorwegen haalden een
transportexpert naar Utrecht,
die behartenswaardige aan
bevelingen deed (waar niet
naar werd geluisterd, zodat
hij weer vertrok). De burge
meester van Hasselt weet so
cialisme (voor basisbehoef
ten) aan liberalisme (voor
luxe-spullen)
te koppelen.
En dan is er
nog Bernard
Lietaer, de
Duisenberg
van België.
Lietaer was
top-econoom
bij de Belgi
sche Nationa
le Bank en is
nu hoogle
raar in Cali-
fornië. Hij
schreef een
bijzonder
boek: Het
geld van de
toekomst,
een nieuwe
visie.op wel
zijn, werk en een humanere
wereld. Lietaer ziet vier ont
wikkelingen die onze wereld
in een crisis kunnen doen be
landen, temeer omdat zij el
kaar versterken: de veroude-
ringsgolf, de monetaire insta
biliteit, de informatie-revolu
tie en de verandering van het
klimaat en de ondergang van
de biodiversiteit.
Met vier A/ragen maakt Lietaer
de problemen inzichtelijk: 1.
Hoe kan de maatschappij de
ouderen het geld geven dat
nodig is omdat ze langer le
ven? 2. Hoe kunnen we ons
voorbereiden op de mogelijk
heid van een monetaire cri
sis? 3. Hoe kunnen we een
bestaan geven aan miljarden
mensen als er groei is zonder
nieuwe werkgelegenheid? 4.
Hoe kunnen we de strijd tus
sen financiële belangen op de
korte termijn en duurzaam
heid op de lange termijn op
lossen?
Voor die problemen dragen
de politici die elkaar nu op tv
de Kamer uit vechten, 'linkse'
en 'rechtse' oplossingen aan.
Lietaer vindt ze allemaal te
kort schieten. Hij stelt dat on
ze problemen worden ver
oorzaakt door ons geldstelsel.
Een geldstelsel dat niet heilig
is, maar waarvan we doen
alsof het heilig is.
Hij pleit voor complementai
re geldstelsels, die geen rente
opleveren en niet de concur
rentie tussen mensen bevor
deren, maar wederkerige re
laties stimuleren en de ge
meenschap opbouwen.
Lietaer is, denk ik, geen zwe
verig type. En het is jammer
dat hij niet tweeduizend jaar
geleden leefde, toen rabbi
Hillel een beslissing moest
nemen over het kwijtschel
den van leningen. Als Lietaer
TAMARAH
BENIMA
toen Hillel had weten te over-,
tuigen, had de wereld er nu
misschien totaal anders uit
gezien.
Van Hillel is het adagium:
„Wat je niet wilt dat jou
wordt aangedaan, doe dat je
naaste niet aan. Dat is de hele
Tora (Gods leer), de rest is
commentaar." (Hillel was
een paar generaties ouder
dan Jezus).
Rabbi Hillel moest een uit
spraak doer
over de toe-|
passing van e
de wetten inj
hoofdstuk
25 van Lew-[)i
ficus, over
het zogehe-1
ten sjemietak
-jaar en het k
joveel-jaar
(jubeljaar).
Ieder zeven-fc
de jaar is
een sje-
mietajaar.
In een sje-
mietajaar j
mag er niet I
worden ge- L<
plant en
niet worden
geoogst. Het land moet braak
liggen. Men mag wel eten watf i
er groeit op het land of aan \t
de wijnstok, maar de armen je
en behoeftigen zijn vrij om jr
daar ook van te nemen. c
Elk vijftigste jaar is een jo- r
veeljaar. Ook dan ligt het landT
braak. Land dat ooit is ver- t
kocht, gaat terug naar de fa- C
milie of stam die het oor- pi
spronkelijk van Jozua kreeg, P
Alle Hebreeuwse slaven wor- fl
den vrijgelaten. En alle lenin- |c
gen die joden aan elkaar heb-J'
ben gegeven, worden kwijt- f
gescholden.
Alle vier maatregelen grijpen
diep in in de economie.
Evenals de regel dat geen
rente gevraagd mag worden
van de naaste (25:36)
Er zijn nog steeds vrome
joodse boeren die het land
braak laten liggen in het sje- if
mietajaar. Maar de teruggave
van land, het kwijtschelden Ie
van leningen en het niet vra- il
gen van rente trokken een te k
sterke wissel op de ontwikke- c
ling van de economie.
Waar de rabbijnen in andere j
gevallen vemunftige oplos
singen vonden, hebben zij
zich, in navolging van Hillel,
ten aanzien van Leviticus 25
te snel gewonnen gegeven,
en de bepalingen buiten wer-
king gesteld. I"
Daarom is het zo interessant
Lietaer te lezen. Hij laat zien
hoe de schier onoverkomen-
lijke problemen die op ons
afkomen misschien toch
kunnen worden opgelost. Na
alle debatten tussen flink
klinkende, maar in het duis
ter tastende politici, gaat het
in het gedroomde debat tus
sen de Belgische hoogleraar
en de joodse geleerde uit het
jaar 0 echt over 'de inhoud'.
los angeles/rtr - De heksengemeenschap
van Lancaster in de Amerikaanse staat Cali-
fornië beschuldigt haar christenburen ervan
de heksen het recht op vrijheid van spreken
te ontnemen. Autoriteiten houden de ge
spannen relatie tussen de twee groepen
nauwlettend in de gaten en vrezen dat een
'vreedzaam samenleven' tussen heksen en
christenen er in hun regio voorlopig niet in
zit.
Volgens de heksen verstoren de christenen
hun rituele samenkomsten. Dat gebeurde
bijvoorbeeld tijdens een offerfeest waarbij
ter gelegenheid van het voorjaar chocolade
hazen in een ketel werden gesmolten.
„Toen we 'offer de chocoladehaas' riepen,
omcirkelden de christenen ons en begon
nen ze te bidden", vertelde de hogeprieste
res Cyndia Riker van het heksengezelschap
over een bijeenkomst in maart.
Tijdens dezelfde ceremonie probeerden
christenen proclamaties van de heksen te
overstemmen met geestelijke liederen uit
een gettoblaster. „Ze denken dat we onze
oorsprong in satan vinden, maar dat klopt
niet. We geloven niet in het bestaan van de
duivel", legde Riker uit.
Een van de heksen belde de politie. „Maar
die kwam pas viereneenhalf uur later opda
gen toen iedereeen al lang weg was", aldus
Riker. De sheriff van Lancaster verklaarde
na afloop dat die vertraging niets te maken
had met het feit dat de oproep van heksen
kwam. „Het was een drukke avond met ver
schillende spoedgevallen. Een klacht over
geluidsoverlast staat dan onderaan de prio
riteitenlijst."
De hogepriesteres van de ongeveer driehc
derd heksen vindt dat de staat de christen
moet vervolgen wegens het bedreigen
gelovigen. Maar volgens de sheriff best
daarvoor geen aanleiding. De christen
uitten volgens hem tijdens de bewuste
menkomst geen dreigementen. Ze maakt
net als de heksen, gebruik van hun recht
vrijheid van spreken, aldus de sheriff.
De heksengemeenschap is van plan bij
Californische wetgever te pleiten voor str;
kere regelgeving op het gebied van het v
storen van religieuze ceremonieën. „Ze n
gen best voor me bidden, maai' dan in s
te", zei Riker. Haar gemeenschap spre
geen kwade toverformules uit over de last
christenen.
boedapest/anp - Evangelische
leiders uit 38 Europese landen
hebben gisteren in de Hongaar
se hoofdstad Boedapest verge
ving gevraagd voor hun betrok
kenheid bij misstanden in de
naam van het christelijke geloof.
Zij zetten deze stap aan het ein
de van het congres Hope.21,
waar ruim 1000 evangelisten en
andere evangelische christenen
over de toekomst van Europa
spraken.
In het slotdocument van het
congres uitten zij 'berouw voor
zonden' zoals racisme, nationa
lisme en onrechtvaardigheid.
„Wij identificeren ons egoïstisch
materialisme, onze omarming
van dualisme, onze verbonden
heid met racisme, ons afgodisch
nationalisme", aldus de evange
lische leiders.
Hun effectieve betrokkenheid
bij de samenleving zou verder
worden verhinderd door onder
meer arrogantie, een trots Euro
pees gevoel, alsmede 'onze on
verschilligheid ten aanzien van
wereldwijd lijden en onrecht
vaardigheid en vooroordelen
over (etnische) minderheden'.
Daarnaast belooft de vooral uit
mannen bestaande evangeli
sche leiding een betere behan
deling van getrouwde en onge
trouwde vrouwen omdat die
dikwijls onvoldoende zouden
worden betrokken bij de evan
gelische activiteiten.
Ook het gebrek aan bijbelkennis
wordt als oorzaak genoemd
waarom Europese evangelisten
en andere christenen generaties
teleurstelden en geen 'morele
richtlijnen' gaven aan regering
en samenleving. Hoewel de om
streden rol van kerken tijdens de
Holocaust niet wordt genoemd,
hebben volgens congresmana
ger Jeff Fountain Duitse evange
lische christenen hiervoor al
eerder vergeving gevi aagd.
Fountain zei dat met het publie
kelijk getoonde berouw de evan
gelische wereld in de voetstap
pen wil treden van de paus die
aan de vooravond van het nieu
we millennium vergeving woeg
voor fouten van de katholieke
kerk. „Alleen als wij de fouten
van het verleden erkennen, kun
nen wij met zekerheid de toe
komst en onze visie van hoop
voor Europa tegemoet treden",
aldus Fountain.
In het slotdocument wordt ver
der voorgesteld dat evangelische
leiders een nieuwe start moeten
maken door zowel op kerkelijk
als sociaal en politiek vlak actief
te zijn. Daarbij wordt gedacht
aan evangelisatie, gemeen
groei en het helpen van vluch
lingen, ouderen en aids-patié
ten. Ook heeft de Nederlanc
Christen Unie voorgesteld
een netwerk van Europese pi
tici op te zetten die zoud
moeten voorkomen dat on<
meer de Nederlandse euthar
siewet ook in andere land
wordt overgenomen.
Het van 27 april tot 1 mei c
rende Hope.21 congres we
ondersteund door de centrui
rechtse regering van Hongar
die nauwe banden heeft n
Nederlandse kerken en chris
lijke partijen. „Nog nooit eert
kwamen zoveel evangelise
christenen bijeen om over
problemen vein Europa te sp
ken", zei Zsolt Nemeth, de Ho
gaarse staatssecretaris voor bi
tenlandse zaken.
