LEID S E "TCHWWBURG pip 1 Chique seksbommen i I vereeuwigd op linnen Soms heb je echt met wildwest-taferelen te maken' SPopmuziek vloeit zo tussen je vingers weg' Toonkunstkoor heeft er zin in, EnSuite aarzelt en struikelt ur ZATERDAG 27 april 2002 (advertentie) BEL 071 5131941 voor het GRATIS SEIZOENPROGRAMMA 2002-2003 chieffoto: AP/Chris Pizzello Jl. muziek recensie Susanne Lammers Concert: Toonkunstkoor Leiden o.l.v Hans van der Toom m.m.v kamerkoor EnSuite en Bert Mooiman. Werken van Dvorak, Part en KodéJy Gehoord: 26/4, Hartebrugkerk, Leiden Drie Oost-Europese componis ten zette het Leidse Toonkunst- koor op het voorjaarsprogram ma. Een Mis van de opgeruim de romanticus Antonin Dvorak, zeven Magnificat Antiphonen van de 'mystieke minimalist' Arvo Part en Pange Lingua en Laudes Organi van de gepassio neerde lyricus Zoltan Kodaly Dvoraks Mis in D groot begint met een volle, bijna zwoele klank. Het Toonkunstkoor heeft er duidelijk zin in en weet waar het met deze muziek naar toe wil. Het koor zingt weliswaar niet erg transparant, maar wel expressief en adequaat. Daar om is het extra jammer dat Ka merkoor EnSuite, dat de solo partijen voor zijn rekening neemt, er zo'n potje van maakt. Elke inzet is aarzelend, ze strui kelen over ritmische grapjes en bovendien lenen hun stemmen zich niet tot soleren. Angstig dun zingen ze, al zijn ze met zijn veertienen. En hun gerommel stoort. Voor al in het Benedictus en het Ag nus Dei verbrokkelen ze de eenheid, zingen ze tegen de or ganist in en halen ze alle schwung uit de muziek. Zo doende overtuigt eigenlijk al leen het dramatische Credo, waarin koor en orgel de passie van Christus met muzikale zweepslapen verklanken en vervolgens juichend zijn op standing bezingen. Na de pauze volgt een neuze lende orgelsolo van Part en zijn zeven Magnificat Antiphonen, die eveneens een groot beroep doen op het geduld van de luis teraar. De muziek steunt teveel op foefjes, waar de verrassing snel van af is, maar ook is de klank niet in balans en nemen de sopranen teveel ruimte in. Vele malen interessanter zijn de stukken voor orgel en koor van Zoltan Kodaly. In zijn Pange Lingua speelt organist Bert Mooiman een fantastisch kleur rijke inleiding en het koor ant woordt hem in stijl. De zes stro fen krijgen ieder hun eigen sfeer, een subtiel spel met dy namiek en tempo houdt dit werk boeiend. Nog avontuurlij ker is de lofzang op het orgel, de Laudes Organi, waarin Mooiman zijn orgel ver over de grenzen van het expressionis me laat reiken. Het koor houdt het bij een dienende rol, steekt soms zelfs een beetje stijfjes af bij zijn exuberante, door de ziel snijdende spel. Maar dat risico loop je als je als koor de lof van het orgel gaat zingen. IN M Rody van der Pols n - Wie de aankondigingen van Duwburgen en concertzalen in de :n houdt, ziet het regelmatig op- ;en: geannuleerd. Of anders: afge- Zo ook vorige week. Ex-Dire s gitarist David Knopfler zou op podium van de Leidse Schouw- staan, maar liet het afweten van een conflict tussen zijn manage- t en de platenmaatschappij. Het t vijfde optreden in een halfjaar de schouwburg misloopt, slopen oktober liet de Deense ce/percussie-act Safri Duo het af- en, niet veel later ging de voorstel- van Dhroeh Nankoe niet door, eigens werd de opera 'Ariadne auf tos' afgeblazen en eind november u'leurde datzelfde met de familie voorstelling 'Othello'. „Tja, het blijft mensenwerk", reageert Schouwburg directeur Bart van Mossel laconiek. „Dat soort dingen gebeuren nu een maal. Je kunt er geen peil op trekken. Voorstellingen kunnen om de meest uiteenlopende redenen worden afge blazen." Wat niet wegneemt dat het keer op keer een vervelende affaire is, zegt Van Mossel. Voor het publiek, maar ook zeker voor de schouwburg. „Er gaat enorm veel tijd inzitten. We moeten iedereen die al een kaartje heeft ge kocht per brief op de hoogte stellen. En er moet natuurlijk geld gerestitu eerd worden. Als we op tijd weten dat een voorstelling niet doorgaat probe ren we nog een alternatief te regelen." Maar hoe lastig ook, het hoort bij het vak, concludeert Van Mossel. „En Leidse Schouwburg loopt vijf optredens in halfjaar tijd mis meestal lossen we dit soort proble men in goed overleg op. Je probeert in elk geval de betreffende act voor een later moment alsnog te boeken. In de theaterwereld - waar je voortdurend met allerlei vaste relaties werkt - werkt dat een stuk prettiger dan in de mu ziek- en popbusiness. Daar heb je soms echt met wildwest-taferelen te maken." Ruud Visser, directeur van het LVC, beaamt dat. „Gemiddeld hebben we met één afzegging per maand te ma ken. „Onlangs liet de Amerikaanse country-band Southern Culture on the Skids het nog afweten. Waar schijnlijk konden ze meer verdienen met een optreden in Amerika." Hoe wel Visser het laatste gekscherend zegt, komt dit regelmatig voor. „Vaak wordt ziekte als reden opgegeven zo dat de band verder geen financiële verplichtingen naar ons toe heeft. Maar ondertussen spelen ze wel er gens anders, waar meer te verdienen valt. En wij zien verder geen cent te rug." Visser geeft een voorbeeld: „Een jaar geleden hadden wij Zuco 103 geboekt. Dat ging niet door, omdat de zangeres ziek zou zijn. Ze zou last van haar stembanden hebben en niet kunnen zingen. Via internet kwamen we er achter dat ze diezelfde avond in België speelden. Dan voel je je wel genaaid. Ik moet er wel bijzeggen, dat zo'n band vaak van niets weet. Meestal worden dit soort zaken door het ma nagement geregeld. Met een klein po dium, zoals wij, doe je er verder wei nig aan." Met bands die afzeggen maar wel el ders optreden heeft Petra Unger, di recteur van de Stadsgehoorzaal, nog niet te maken gehad. „Meestal komen we er samen met de mensen van het impresariaat wel uit. Want die zitten in feite in hetzelfde schuitje. Ook voor hun is het vervelend wanneer een act niet doorgaat." Een financiële compensatie voor ge maakte kosten ziet de concertzaal ei genlijk nooit. Unger: „Per geval pro beer je iets te bedenken om de schade zoveel mogelijk te beperken. Ik kan wel een voorbeeld geven. Vorig jaar zou Slagerij van Kampen hier staan. Twee dagen te voren raakte een van de slagwerkers geblesseerd. Dan kan zo'n optreden natuurlijk niet door gaan. Maar we hadden al wel geld in de publiciteit gestoken. Toen hebben we het zo geregeld dat het impresari aat voor het optreden van dit jaar de publiciteitskosten op zich nam." Soms gaat het ook gewoon helemaal mis. In 1997 zegde Ray Davies, ex- frontman van The Kinks, zijn tour af, met daarbij de belofte om het later alsnog goed te maken. Toen hij in 2000 alsnog de Stadgehoorzaal zou aandoen, liet hij het opnieuw afweten. „Schandalig", vindt Unger. „Iemand die het zo bont maakt, die boeken we niet meer. Dan is het echt afgelopen." 5C J raw euwe plaat en tournee voor The Simple Minds ha Lopes van JC verongelukt angeles - Lisa 'Left Eye' Lo- ivan het populaire trio TLC iij een auto-ongeluk in Hon- ras om het leven gekomen. i woordvoerster van haar jnmaatschappij heeft dat teren bekendgemaakt. Het erikaanse TLC is met zijn R •liedjes geregeld te vinden in hoogste regionen van de hit- rade. In 1994 werd Lopes ge resteerd wegens het in brand 40ken van de woning van haar jjj ormalige vriend. ooftlijst vs Tnder Britten 10 Lden - De Billboard Top 100 'i|iet het voor het eerst in veer- ^jaar doen zonder Britse ar- iten. Deze week verdween de tse R&B-zanger Craig David de Amerikaanse hitlijst. Brit- jopdeskundigen hebben het :een tijdelijke dip, maar cennen niet dat er al langer ike was van dalende verko- Volgens critici komt dat de grote hoeveelheid weg- pop die aan beide kanten le oceaan wordt gemaakt. eidenband |ay compleet irsum - De 'All Chick Rock ill-band' van Golden Ear- •voorman Barry Hay is nenl id. Afgelopen zondag heeft ncjre y de laatste meiden geselec- rd voor de groep, die hele- 1 al uit dames bestaat. De vijf- NL optredens in heel Europa, waren gepland voor juli en U^ustus, worden uitgesteld tot lajaar. Eerst moet de band repeteren en nummers uit- ken. De band bestaat geheel Nederlandse vrouwen. Au ks in Engeland hadden niet gewenste resultaat. pop-Simple Minds, de bombas tische Simple Minds, de politie ke Simple Minds, de elektroni sche Simple Minds of de neo romantische Simple Minds?" Jim Kerr gooit zijn armen in de lucht met een gebaar vol pathos: zo'n gebaar waar hij zowel be roemd als berucht om is gewor den. Dat het zesde Simple Minds-al bum 'New Gold Dream' uit 1982 destijds een meesterwerk was in het nieuw romantische post punk genre, daar is iedereen het wel over eens. Daarna splitsten de meningen zich en werd het Schotse collectief typisch zo'n groep waarover het publiek een radicaal andere mening had dan de muziekcritici. Hoe nadrukke lijker de critici in de loop van de jaren tachtig op de gezwollen bombast van de Simple Minds wezen, hoe massaler de fans Kerr en Burchill omarmden. Het nummer 'Don't you (forget about me)' - uit de film The Breakfast Club' - leverde in Ne derland en tal van andere lan den een nummer-één-hit op, plus een doorbraak in de Ver enigde Staten, maar werd niet door de groep zelf geschreven. Dat gold wel voor 'Belfast Child', die andere nummer één uit 1992, waarbij Kerr, net als Bono, steeds meer zijn Messiaanse ambities etaleerde. Jim Kerr: „We dachten een avant-garde band te zijn, maar we klon ken gewoon als de Boomtown Rats." Publiciteitsfoto Zo'n vijfentwintig miljoen al bums verkocht de groep tot dusverre wereldwijd. Dit voor jaar kregen Kerr en Burchill bij wijze van Nederlandse erken ning daarvoor een oeuvre-Edi- son uitgereikt. Maar The Simple Minds gaan gestaag door, al zul len ze met het nieuwe 'Cry' vol degelijke Bowie- en Ferry-achti- ge routinepop waarschijnlijk geen potten meer breken. Maar Kerr en Burchill zijn ook al jaren op het niveau van 'consolide ren' beland. „Wij hadden vanaf het begin dat kruistocht-gevoel: wij tegen de rest van de wereld," zegt de in middels 42-jarige Kerr. „We wil den een 'grote band' zijn. We gingen als jonge gasten naar de Apollo in Glasgow waar al die rocksterren speelden en wisten dat dat het was wat wij wilden. Dat was de uitdaging. Maar popmuziek is natuurlijk als kwikzilver; het vloeit tussen je vingers weg als je het vast wilt houden. En wat is nou populari teit? Succes en mislukking zijn vaak niet meer dan verschillen de maskers met hetzelfde ge zicht erachter. Zeker als je 'suc ces' associeert met platenver- koop. Wij hebben veel meer pla ten verkocht dan menige muzi kant van wie ik de schoenen nog niet eens zou durven poetsen - iemand als John Cale, bijvoor beeld. Ja, daar durf ik eerlijk voor uit te komen, hoor." „Weet je, we maakten met de Simple Minds een paar fantasti sche demo's voordat we ons eerste album opnamen. Toen mochten we in een echte studio een plaat maken - in de Abbey Road Studio nota bene - en het was volkomen shit. De sponta niteit was helemaal weg. We dachten een avant-garde band te zijn, maar we klonken ge woon als de Boomtown Rats. We wilden zo ontzettend graag een glorieuze en verpletterende debuutplaat maken, zoals Patti Smith bijvoorbeeld had gedaan, maar het was een regelrechte flop. Later kwam het grote suc ces met een liedje dat we niet eens zelf geschreven hadden. Je hebt die dingen gewoon niet in de hand zoals je het zou willen. Al hebben wij achteraf natuur lijk niets te klagen gehad." Simple Minds: 5 mei Utrecht (uitverkocht), 6 mei Brussel (uitverkocht), 20 mei Utrecht (uitverkocht), 3 juni Amster dam (Heineken Music Hall), 4 juni Brussel (uitverkocht). Geschilderde Penthouse-naakten voor een schappelijke prijs door Francoise Ledeboer Amsterdam - Wilt u een olifant, een koe, pompoenen of goudvis sen aan de muur? Of toch liever een portret van uw geliefde of kinderen? U zegt het maar, direc teuren Jan Peter van Doorn en Bert-Jan van Egteren van De Kunstfabriek in Amsterdam laten deze onderwerpen op schilderijen voor u vereeuwigen in China en vragen er schappelijke prijzen, vanaf 950 euro, voor. Grensver leggend rechtstreeks bieden ze nu ook nageschilderde naakten van Penthouse-foto's aan. Om te lachen of om te huilen, of iets daartussen in? Smaken verschil len, u mag zelf kiezen. De directie kwam op het idee omdat hun klanten sinds de opening van De Kunstfabriek in het voorjaar van 1999 ook gere geld naar huis vertrokken met de 'nette naakten' uit hun aan bod. Het verschil tussen 'nette' blote borsten en billen zonder expliciet erotische lading en het bloot dat nu aan de muren hangt, is in één oogopslag hel der. De Penthouse-fotografen beogen uiteraard wél een prik kelend effect te bereiken. Platte pomo wordt echter uit dit mannenblad geweerd; de ver eeuwigde dames doen vooral denken aan de zonnebank-ge- bruinde vrouwen die op wiebe lende hakken hun gepronon ceerd uitstekende achterwerken en borsten laten zien in de hoofdstedelijke P.C. Hooftstraat. De Penthouse-dames ogen net als hun geklede zusters als hap klaar beschikbare seksbommen, maar ademen toch ook een ero tische chique die zowel foto's als schilderijen boven het ni veau van wansmaak uittilt. „In deze tentoonstelling willen we met het naakt een stap verder zetten. Gewaagder vooral." Bij welke doelgroep de schilde rijen belanden, is voor Van Doom en Van Egteren amusant giswerk. Van Egteren doet een gooi: „Wat dacht je van echtpa ren bij wie het seksleven een beetje in het WêêêêêêêM slop is ge raakt?" Kies keurige ken ners zullen de kopers hoe dan ook niet zijn. De Chinese kunstenaars leveren tech nisch uitste kend uitge voerd realistisch vakwerk, maar dat is wat anders dan échte kunst die het keurmerk van au thenticiteit en originaliteit draagt. Het duo verkoopt niet voor niets nooit persoonlijk ge signeerde doeken, ze worden al tijd anoniem 'ondertekend' met het logo van De Kunstfabriek. De kunstenaars verdienen er zo veel mee dat ze dat graag doen, haast Van Egteren te benadruk ken. De gemiddelde prijs van een schilderij bedraagt 1200 eu ro. De Penthouse-naakten zijn tot en met eind mei verenigd op de expositie 'Zonder Kleren'. In sa menwerking met de Nederland se editie van Penthouse selec teerde De Kunstfabriek zo'n veertig foto's die tot het beste werk behoren van de aan dit in ternationale mannenblad ver bonden glamour-fotografen, en liet daar groot formaat schilde rijen van maken. Veel naakt, veel verschillende poses, de ene wat uitdagender dan de andere. Angelique ligt achterover op een Harley Davidson (naar een oor spronkelijke foto van Hans van Uden, prijs 1500 euro), Carla Jutte ligt met wijd gespreide be nen op een doorschijnende plastic fauteuil (foto Mike King, 2250 euro), de gespierde Sylvie probeert ferm een enorme ma chine in beweging te zetten (fo to Günter Blum, 1350 euro) en Marlène is onder de titel 'Wet' druk bezig met zichzelf (foto Mike King, 1350 euro). Naar het schijnt kikken mannen ook op lesbisch; nou, naar De Kunstfabriek dan maar: 'Op de Olympus' zijn drie gra tiën doende in die behoefte te voorzien. De oorspronkelijke fo to is van Philip Mond; voor 1550 euro belanden de dames in een geschilderde uitvoering boven het bed. Een kwalitatief oordeel zou zowel letterlijk als figuurlijk nergens op slaan, maar om te lachen zijn deze schilderijen in elk geval wel. Hoe dan ook blikt de directie te vreden terug. „We verkochten sinds de opening zo'n 1700 schilderijen. Daarmee is aange toond dat onze aanpak in een enorme behoefte voorziet", constateert Van Egteren namens zijn collega. Hij geeft toe dat het Penthouse-project voor hun re putatie 'op het randje' is, maar kan er trots aan toevoegen: „Dit najaar krijgen we werk van Mar tin Kers en eerder hadden we schilderijen naar foto's van Paul Huf in huis. Die was zeer in zijn sas." 'Zonder Kleren', te zien tot en met eind mei in De Kunstfa briek (Haarlemmerweg 315d, Amsterdam), dinsdag t/m vrij dag van 12.00 tot 18.00 uur, za terdag en zondag van 12.00 tot 17.00 uur. Chinese kunstenaars leveren realistisch vakwerk, voor De Kunstfabriek In samenwerking met de Nederlandse editie van Penthouse selecteerde De Kunstfabriek zo'n veertig fo to's en liet daar groot formaat schilderijen van maken. Publiciteitsfoto Peter Bruyn IRDam - „Wij waren een van een generatie", zegt err met een veelbetekenen- ïlativerende nadruk op dat 14 95 j, ird waren „Daar zit een goe- j neen slechte kant aan. Het 0451 kent eigenlijk dat Simple ,rna( ds een soort 'instituut' is ge- djos den. We hebben een lang en verhaal. Dat is natuurlijk wel om trots op te zijn. Als ik on- ieuwe plaat hoor, dan hoor ik el dat verleden als het he- valt weinig tegen in te Behalve dan misschien opmerking over de nieu- betreft, waarop het he- vooral een herhaling van blijkt. 'Cry* heet de cd die begin april ver- En binnenkort zijn zan- en gitarist Charlie Bur- het duo waartoe de groep esiè awoordig formeel is geredu- 5ri L d - met hun begeleiders India het eerst sinds halverwege aren negentig weer op de La/L e Nederlandse podia te zien. Jtianrt hoorde 'Cry* en zei: de Simple Minds!' Ik Welke Simple Minds? De djosel K

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2002 | | pagina 21