Zuco 103 muzikaal gegroeid Zolanglc
KUNST CULTUUR
Van den Ende twijfelt aan eigen Musical Awards
5Bij ons mogen ze de kunstwerken ook aanrakenFolkclub Horus springlever
SALSA
danst, kun je
niet sterven
William Turner
Zeemaaltijd met
Jan Brokken
noordwijk - Tafelen met een
echte schrijver. Dat kan op 22
mei als restaurant Gaudi en
boekhandel Van der Meer, bei
de uit Noordwijk, een 'literaire
zeemaaltijd' op poten zetten
met Jan Brokken, schrijver van
het verfilmde boek 'De Provin
cie'. Brokkens laatste roman
'Voel maar' is genomineerd
voor de Libris Literatuurprijs
2002. Reserveren voor de maal
tijd (25 euro) kan bij boekhan
del Van der Meer, Vuurtoren
plein 10, Noordwijk.
Wydef Jean
op Drum Rhythm
Amsterdam - Wyclef Jean is een
van de artiesten die op 24 en 25
mei optreden tijdens het Drum
Rhythm Festival in Amsterdam.
Jean vervangt op de tweede dag
de eerder beloofde Ja Rule die
wegens verplichtingen elders
moest afzeggen. Onder de jong
ste gecontracteerden zijn ver
der Recloose, Pépé Bradock en
Oxide&Neutrino. Voor zaterdag
zijn behalve Jean toegevoegd:
De La Soul, Tasha's World en
drie dj's van Favela Chic, vol
gens de organisatie van het fes
tival 'het hipste clubrestaurant
in Parijs'.
Zangers gezocht
voor Jaarmarkt
alphen aan den rijn - Voor een
grootscheeps openluchtconcert
tijdens de Alphense Jaarmarkt
in september worden zangers
en zangeressen gezocht. Een
vierhonderd man tellend koor
en harmonieorkest brengen op
die dag de Carmina Burana,
stukken van Verdi, musical- en
popsongs ten gehore. Voor
meer informatie en aanmeldin
gen: telefoon 0172-472928 of
www.muziekschool-alphen
adrijn.nl.
Zeg 'ns Aaa
op de planken
rotterdam - Van de vroegere
Vara-serie 'Zeg 'ns Aaa' wordt
een theaterstuk gemaakt dat
herfst 2003 op de planken
komt. Met uitzondering van
John Leddy (Koos, de man van
Mien Dobbelsteen) doet de
vroegere cast van de tv-serie
mee aan het initiatief. Schrijver
en producent Chiem van Hou-
weninge gaat ook de theater
versie van 'Zeg 'ns Aaa' verzor
gen. Onduidelijk is nog wat hij
het doktersgezin en huishoud
ster Mien in de theaters laat be
leven.
Rijksmuseum
koopt wapens
Amsterdam - Het Rijksmuseum
Amsterdam heeft voor 3,5 mil
joen euro een deel van de be
langrijke wapencollectie-Visser
aangekocht. Het is een van de
duurste aankopen in de ge
schiedenis van de kunstinstel
ling. De collectie werd vanoch
tend officieel door de verzame
laar overhandigd aan staatsse
cretaris Van der Ploeg. Het gaat
om zo'n driehonderd vooral ze
ventiende-eeuwse wapens
waarvan op beroemde schilde
rijen zoals de Nachtwacht voor
beelden zijn te zien. Een selec
tie van de nieuwe museum
stukken is tot en met 18 augus
tus in het Rijksmuseum te be
wonderen.
vrijdag 12 APRIL 2002
amsterdam/anp - Theaterpro
ducent Joop van den Ende be
slist na de komende uitreiking
van de John Kraaijkamp Musical
Awards (22 april) of hij doorgaat
met deze prijzen. Hij twijfelt
omdat er veel kritiek is op de
trofeeën en dan vooral op de
manier van jurering. Van den
Ende zei dat gisteren na een dis
cussie met theatercritici over de
opzet van de prijzen.
Van den Ende is de grootste
musicalproducent in Nederland
en initiatiefnemer van de
awards die twee jaar geleden
voor het eerst werden toege
kend. Aan de trofeeën zijn on
der andere prijzen van 2500 eu
ro verbonden.
Criticasters vinden dat Van den
Ende in wezen zichzelf bekroont
omdat vooral grote producties
en sterren uit zijn stal worden
genomineerd en prijzen win
nen. Verder zouden leden van
de jury soms voor hem werken
en daardoor niet onafhankelijk
zijn.
Vooral dat laatste steekt de thea
terproducent. „Ik wacht af wat
er rond de komende uitreiking
gebeurt en dan kijk ik vooral
naar de kritiek op de jury, want
die vind ik niet eerlijk", aldus
Van den Ende.
Mocht hij stoppen, dan ver
wacht hij dat anderen de prijzen
over zullen nemen. „Er gaan per
jaar drie miljoen mensen naar
een musical. Er zijn heus wel or
ganisaties die de awards als een
goede promotie zien", denkt
Van den Ende.
Vanavond in het LVC: 'Als de zaal uit z'n dak gaat, is de avond geslaagd'
door Caroline Göttgens
leiden - Na het verschijnen van
hun eerste cd kreeg Zuco 103 het
stempel 'Brasilectro'. Een mix van
onder meer Brazilaanse, jazz,
funk en elektronische klanken. De
term werd bedacht door de oor
spronkelijk uit München afkom
stige toetsenist/programmeur
Stefan Schmid, maar was niet be
doeld als het zoveelste 'hokje'.
Schmid: „Het werd met name op
gepikt door de Duitse pers als
een nieuwe stroming. Maar we
zijn gewoon Zuco 103."
De tweede cd 'Tales of High Fe
ver' zou eigenlijk al in februari
uitgekomen zijn. „Maar we za
ten nog met de afwerking van
de details, zoals het cd-hoesje",
vertelt de Braziliaanse zangeres
Lilian Vieira. „We waren ook
vooral bezig met optreden", vult
Schmid aan. De plaat werd op
genomen in onder andere Am
sterdam en Brussel, tussen de
optredens door. Ze zijn erg te
vreden over het resultaat.
„We zijn muzikaal gegroeid en
er zit meer diepgang in, van a
naar b klopt het helemaal. Vori
ge keer was de basis elektro
nisch met daarbij live-elemen
ten. Nu is dat andersom", aldus
de Amsterdamse drummer/pro
grammeur Stefan Kruger. „In de
songteksten van Vieira horen we
zowaar een paar refreintjes En
gels tussen het Portugees door,
zoals op de single 'Treasure'. „Ik
vind het 't fijnste als ik me goed
kan uitdrukken in mijn eigen
taal. Maar dit is leuk omdat ik
weer andere dingen ontdek die
ik met mijn stem kan uitprobe
ren."
Ook als live-band is Zuco 103
gegroeid en meer op elkaar in
gespeeld. Nog nooit hebben ze
zoveel met één band opgetre
den. Vieira: „In de twaalf jaar
dat ik in bandjes zat niet." Ze
hebben inmiddels in heel Euro
pa en ook daarbuiten getoerd,
zoals Frankrijk, Engeland, Span
je, Schotland, de VS tot en met
Macedonië. „Dat was geweldig,
ook al hadden ze geen goede in
strumenten voor ons", zegt Ste
fan Schmid. Vieira: „Het leukste
publiek zijn mensen die niks
verwachten, en dat was bij hen
zo. We hebben dan ook geen fa
voriete plek om op te treden."
Als de zaal uit z'n dak gaat, is de
avond geslaagd. De leden van
Zuco 103 hebben vooral heel
veel lol, waardoor ze energiek
kunnen blijven op het podium.
De enige reden dat ze dan ook
Zuco 103: „Het leukste publiek zijn mensen die niks verwachten." Foto: GPD/Maria Dawlat
iets wil verdienen aan het mu
ziekbestaan, is om te kunnen
doen wat ze willen. Druk van de
grote platenbonzen of commer
cie hebben ze daarbij nooit ge
voeld. Kruger: „Wij hebben dat
ook niet nodig. We zitten bij een
kleiner label (het Belgische
Crammed records/Zirguiboom)
want we zijn veel te eigenwijs."
Het volgende plan van Zuco is
om de five-band uit te breiden
met blaasinstrumenten. Stefan
Schmid trekt een verlekkerd ge
zicht als hij daaraan denkt:
„Dan gaan we eens wat laten
zien. We maaien iedereen om
ver."
Zuco 103, vanavond in het
LVC, Breestraat 66, Leiden.
Aanvang: 20.00 uur.
muziek recensie
Dick van Teylingen
Concert: Tipico Oriental. Gezien: 11/4,
Stadsgehoorzaal, Leiden.
In 2001 viel Vieja Trova Santa-
guera van ouderdom uit elkaar
en zoals het gaat in de muziek
staan de jonge honden kwispe
lend klaar om de plaats aan de
top over te nemen. De mannen
van Tipico Oriental in dit geval.
De groep werd opgericht in
1945 en haar voorman Rolando
Romaguero is nu 76 jaar oud.
Een leeftijd waarop je iets begint
te betekenen in de wereld van
de son, bolero en guaracha.
Romaguero staat middenvoor
dp het podium in een mooi
bruin pak en een zelfde model
hoedje als zijn rechterbuurman.
Samen kunnen ze doorgaan
voor de blues brothers van Cu
ba, net zo cool en muzikaal. Ro
maguero heeft precies de goeie
stem voor het genre: scherp
smachtend en flemend in de
hoogte, donzig in de lagere re
gisters. Hij is niet alleen voor
zien van maracas, maar ook van
een repertoire aan fijne pasjes
en heupbewegingen. Zijn buur
man heeft een oneindig melan
choliek gezicht en speelt zijn
virtuoze solo's op de tres, een
kleine gitaar met strakke stalen
snaren.
De derde grote man van de
band is volgens de kenners een
van de grootste levende son-
componisten, Isidro Sarria. Hij
speelt gitaar, maakt veel van de
arrangementen voor Tipico Ori
ental en schreef meer dan hon
derd nummers. Twee jonge jon
gens op percussie en bas com
pleteren de groep.
Tipico Oriental, je tikt ertegen
en het swingt. De vijf mannen
spelen muziek zonder stemver
heffing. Ze lijken oneindig door
te kunnen gaan, als de zee die
met kiezels aan de kust speelt,
en altijd is het ritme verfijnd en
gevarieerd. Sarria maakt de
praatjes tussendoor, die er voor
al op neerkomen dat iedereen
maar beter kan gaan dansen,
omdat ze dat zo gewend zijn.
Een paar Cubaanse zielen in
Nederlandse lijven wagen al
vanaf het vierde nummer aan de
zijkanten een dansje, na de rust
wordt het drukker bij het podi
um. „Zolang je danst, sterft je
niet!" zegt Sarria, en hij heeft ge
lijk. Als je luistert ook niet trou
wens, denken de meeste boe
renkooleters. Maar ze genieten
er niet minder om.
Als het gaat om documentaires
staat de BBC op eenzame hoog
te. Wie afgelopen zondag heeft
gekeken naar het portret dat de
BBC schilderde van de kunste
naar Joseph Mallord William
Turner (1775 - 1851) kan niet
anders dan dat beamen. Een
juweel van zeldzame schoon
heid. Interessant, onderhou
dend én nog onthullend ook.
Het verhaal was interessant
omdat het een intrigerend
beeld schetste van de grootste
schilder die Engeland heeft ge
kend. Een romanticus pur
sang, een stadsjongen uit hartje
Londen die zich liet inspireren
door het buitenleven en die op
15-jarige leeftijd reeds zijn eer
ste expositie hield voor de ver
blufte leden van de deftige Roy
al Academy. In een tijd dat de
Britten zich vooral buiten de
grenzen manifesteerden, zette
Tumer stukje bij beetje zijn ei
gen land artistiek op de kaart.
Minitieus kleurde hij het land
schap in, van Land's End in het
uiterste zuiden tot de High
lands in het ruige noorden. De
docu heette niet voor niets:
'Tumer, the man who painted
Britain'.
De BBC mengde die reizen van
toen en de werkelijkheid van
nu als verschillende verfsoorten
dooreen tot een kleurig palet.
Hier verscheen de verteller in
beeld bij een pittoresk haventje
en als vanzelf vloeide het beeld
over in het landschap zoals
Tumer dat twee eeuwen gele
den zag en vastlegde op doek.
Daar stond de reporter bij Nor
ham Castle en even later over
goot de kunstenaar hetzelfde
kasteel kwistig met zinderende
zonnestralen. Tussen de reali
teit van toen en vatj nu viel
soms nauwelijks verschil te be
speuren, zo levensecht waren
die aquarellen. Andersom zou
je net zo goed kunnen vaststel
len dat de tijd soms heeft stilge
staan, daar op die mooie plek
jes in Albion.
Het verhaal was onderhoudend
omdat niet alleen de beelden en
de schilderijen het verhaal ver
telden, maar William Tumer
zelf tot leven werd geroepen om
daar waar nodig mondelinge
toelichting te geven. Niet zozeer
over zijn werk, dat sprak voor
zich, maar vooral met betrek
king tot zijn privéleven. Hij
deed dat in stijl - lange jas, ho
ge hoed - naar de mode van die
tijd.
Hoewel hij zich graag liet voor
staan als zijnde een bereisd en
sophisticated man - wat hij
ook was - lieten de makers
niet na om ook de
andere, meer
duistere kant van de 1
naar te tonen. Hij kwam
in naar voren als een wa
sige man die er soms 1
gewoonten op nahield.
hij gedurende achttien jai
trouwd, maar niemand rj
weten van Mr. en Mrs. I
Navranter is nog dat hijl
rende die periode geen pen
betaalde aan de opvoedirm
zijn twee kinderen. TeruM
toch een welgesteld heetj
was. Er verschenen
barstjes op het blazoen ufl
kapperszoon.
Maar pas onthullend waf
aan het slot. Dat Turner
het einde van zijn leven
vereenzaamd, en troost WO
in de drank en bij de pul
vrouwen was tot daaraai
Hij nam bij die gelegen) ||($v,
tenminste nog zijn schel
mee en legde ook het lei>e\ jjrj,,
de zelfkant van de maats k,aajf
pij vast. De man die eerde j
antwoordelijk was voor p nje
tige Venetiaanse tajt :ong
schetste nu voluptueuze a(cje
wen in schaamteloze
Niet één, maar bij tientaumsm
gelijk. u„c
Ook dat zij hem vergeven, ,een
dat moois dat hij naliet ma
meeste nog aan het British pact
seum, te weten zo'n 300
derijen en 10.000 schetsen t„
vergeeflijk was echter dati
ne die namens de staat
moest scheppen in die er
nalatenschap zich anglicc
meende te moeten ops
dan de aartsbisschop van
terbury himself. Voorda l0i^
mand er notie van kon ne 0 'gc
stak de curator in het a 20 3^
van de overleden kunstt utoj
de brand in alles wat ma 5en
erotica leek, dit geheel pa ,ut0_
in het strenge beeld van dt iansl
toriaanse tijd. William Ti 57
gekend aan het hof er, lutoj-
daarbuiten, maakte zulkt ,m
zooi niet... ipoc
Het aardige aan deze 1 j^ai
mentaire is dat hoewel de jm(
Turner van flink wat sell a tre
werd ontdaan op zowel li
ciale als op het artistieke 550
hij desondanks als kunstt
én als mens moeiteloos voor
eind bleef. Dat klonk in 3 75(
door. Wordt het daarom^
eens tijd dat de BBC zich sje^,
eus gaat bezighouden mei
eigen Rembrandt? Bern
wat voor een prachtig pqpai
ddt bijvoorbeeld zou oplei srsje
In elk geval een levensech )par]
haal. C0UJ
Verder blijf ik van menin jta
de eerder gedempte gracht l'vai
Leiden weer open moeten utoj
beginnen met de poo
Lange Mare. ten
JAN RIJSDAM
02cl
Scholieren maken eigen tentoonstelling in Centrum Beeldende Kunst
door Rody van der Pols
leiden - „Kijk eens om je heen.
Zijn jullie helemaal tevreden",
vraagt Janne Verweij aan de vijf
basisschoolleerlingen in de tuin-
zaal van het Centrum Beeldende
Kunst (CBK) in Leiden. „Want het
moet wel zo hangen dat jullie va
ders en moeders, opa's en oma's
hier een tijdje willen rondkijken."
Het vijftal neemt de schilderijen
die tegen de muur staan opge
steld in ogenschouw. „Ik weet
het al", roept een van hen. „Dat
schilderij met het skelet moet
daarheen, tussen die schilderij-
Een hele verantwoordelijkheid
rust er deze donderdagochtend
op de schouders van de vijf af
gevaardigden van groep vijf van
de Leidse basisschool Room
burg. Gezamenlijk hebben ze de
taak om een expositie te maken
van de kunstwerken die ze eer
der met hun klasgenootjes bij de
kunstuitleen hebben uitgezocht.
En de kinderen maken zich er
niet gemakkelijk vanaf. Telkens
stuiven ze weer met een ander
schilderij in hun handen door
de zaal, om zo uiteindelijk tot de
perfecte tentoonstelling te ko
men.
„Het leuke is dat de kinderen de
kunstwerken bij ons gewoon
mogen aanraken. Dat is natuur
lijk heel anders dan in een mu
„Het moet wel zo hangen dat vaders en moeders, opa's en oma's hier een tijdje willen rondkijken." Foto:
Hielco Kuipers
seum, waar ze altijd op een af
stand moeten blijven", zegt Ver
weij, coördinator van het project
'Maak je eigen tentoonstelling'.
„Onze doelstelling was om de
kinderen op een originele ma
nier kennis te laten maken met
beeldende kunst. Daartoe heb
ben we de hele klas hier uitge
nodigd, zodat iedere leerling
een kunstwerk kon uitzoeken
dat hij of zij het mooist vond.
Ter voorbereiding heeft de leer
kracht de kinderen het een en
ander over kunst verteld."
Daniël den Boer (9) heeft in ie
der geval goed opgelet. Zonder
aarzeling benoemt hij 'zijn'
schilderij als 'abstract-figuratief
„Kijk", legt hij uit, „op dat bed
ligt een mannetje. Dat kun je
herkennen, dus is het figuratief.
Maar er zit ook een rare vlek op.
Wat dat voorstelt, weet ik niet.
Dat is dus abstract. Bij elkaar is
het dus een 'abstract-figuratief
schilderij."
Bijna alle kinderen hebben voor
werken met felle, primaire kleu
ren gekozen. Zo niet Mitchel
van Abcoude (9). Zijn oog viel
op een zwart-witte ets die een
aantal fantastische dieren laat
zien. Een grote hagedis, een
soort prehistorische olifant en
nog twee beesten die je niet snel
in de biologieboeken zal aan
treffen. „Ik vind het zielig omdat
ze zijn uitgestorven", valt te le
zen op een kaartje dat onder het
schilderij hangt. Ook schrijft hij:
„Ik zag dit schilderij en toen
dacht ik van: dit vind ik mooier
dan de andere."
Alle leerlingen hebben tijdens
de les moeten opschrijven waar
om ze 'hun' schilderij het
mooist vinden, legt Verweij uit.
Deze motivaties worden bij ie
der kunstwerk vermeld. Marieke
van Zwiet schrijft bijvoorbeeld:
„Het is een mooie kleur. Ik word
er vrolijk van." Ook Leonie Sin
ter (9) heeft 'haar' schilderij van
wege de kleuren uitgezocht.
„Blauw en paars zijn mijn lieve
lingskleuren", zegt ze.
Zoals dat bij een expositie hoort,
moet hij ook officieel geopend
worden. Met snoep, limonade
én gasten. Ouders, oma's, opa's,
vrienden en bekenden. Allemaal
hebben ze een uitnodiging ge
kregen, die door de leerlingen
zelf is gemaakt. „Ieder land
heeft er een stukje van mogen
tekenen", vertelt Verweij. „Zo
hebben de kinderenhet hele
proces van het maken van een
tentoonstelling doorlopen: van
het uitkiezen van de kunstwer
ken tot de opening."
'Maak je eigen tentoonstelling',
t/m 24 mei, Centrum Beelden
de Kunst, Hooglandse Kerk-
gracht 19/21, wo. t/m za. van
12 tot 17 uur.
door Herman Joustra
leiden - Het gaat goed met Folk
club Horus. Steeds meer men
sen weten de weg te vinden naar
de concerten van de Leidse folk
club. Bovendien draait het open
podium, waarop enthousiaste
muzikanten zich aan het pu
bliek presenteren, prima. „We
zitten in de lift", is de kernachti
ge samenvatting van bestuurslid
Lex Haemers. Niet dat het ooit
slecht is gegaan met Horus,
maar de hoogtijdagen van de
folk liggen toch een paar decen
nia achter ons. En een grote op
leving zit er voorlopig niet in.
Haemers kan zich de tijden van
weleer nog goed voor de geest
halen. „Horus is in 1973 ont
staan uit een studenteninitiatief.
Het is na Haarlem de oudste
folkclub van Nederland. Eind ja
ren zestig was er sprake van een
enorme golf van folk- en volks
muziek. Het was het antwoord
op de oprukkende consumptie
maatschappij. Een pleidooi voor
het behoud van het oude. Er
heerste een gevoel van dat deze
muziek bewaard moest blijven."
„Het was een fantastische tijd",
herinnert Haemers zich. „Een
beetje hippie-achtig. Iedereen
was welkom in Catena waar we
toen zaten. Het was een tijd dat
veel mensen over de hele wereld
reisden. Het kwam geregeld
voor dat muzikanten op door
tocht bij ons optraden."
Maar het lot was Horus niet al
tijd gunstig gezind. Om verschil
lende redenen moest de folk
club een aantal keren uitkijken
naar een ander onderkomen
voor de concerten. „In Catena
trokken we soms driehonderd
man op een avond. Dat lukte
niet meer toen we verhuisd wa
ren naar Aniba en vervolgens
naar De Bruine Boon. Pas in De
Waag, in de jaren '90, hebben
we weer een opleving gehad.
Maar toen de huur omhoog-
schoot moesten we weer weg."
Collega-bestuurslid Peter Albar-
da kwam in aanraking met
Horus door de concerten in De
Waag en door de open podia.
„Dat greep me meteen. Het is
treurig om te constateren dat de
gemeente zo weinig op heeft
met Horus, met folk. Is het nou
zo moeilijk om een geschikte
ruimte voor ons te vinden? Het
hele culturele leven in Leiden
draait op vrijwilligers. Horus
ook. We moeten het doen met
maar drieduizend gulden per
jaar."
Haemers wijst er op dat alle ver
huizingen de publieke belang
stelling geen goed doet. „Zo
werkt dat nu eenmaal. Mensen
moeten wennen aan een nieu
we plek. Daar komt bij dat twee-
riem.
iatei
derde van je publiek we fendi
als je buiten het centrum
hebben dat aan den lijve öf gev
vonden." I"atie
„We merken dat de belaF' of
ling weer aantrekt nu weradr<
Burcht zitten. Daar zijn v
blij mee. Wat jammer is.
Folk nog steeds een bee
geitenwollensokkenimagt f
En men associeert het va
veel drinken. In werke )e y
wordt er heel serieus en 0 rle-r
niveau gemusiceerd,
prachtige optredens
van toppers als Muzsik&^g
Stivell en La Ciapa Rusa
zijn veel goede groepen
zikanten uit de open
voortgekomen. Mensen 4 Essi
Fonteyne, Peter Banni
Ouwejan, Marjolein
Die zijn nu beroeps. Er
nog veel meer die een h
veau hebben bereikt. D<
gen we best trots op zijn.'
Folkclub Horus, open pinic;
vanavond in De BurchBaar
vang: 20.30 uur. )k vc
•Hi
rzi
:or|
(advertentie)
ftiei
—jiir-
GRATIS
LESSEN VOOR BEGINNE
VRIJDAG 12 april
2I.OO UUR WORK/HOP /AC/A- MERENCU
22.OO UUR JAIJA FREE TOP OANCE
afv
DANSSALON
d.j. SIEGI
WORKSHOP ALLEEN VOOR
BEZOEKERS VAN DE SALSA AVONf I
MAXIMAAL 50 PAREN
TEL. 071-5124938/51304
LAMMERMARKT lOO LEIDEN. WWW.DANSfALONiNCaS'
