karretjp
'Christendom claimt exclusiviteit'
Superkrachtige biocomputer spant DNA voor zijn
GELOOF SAMENLEVING
Ingrijpende veranderinge
komst in bestuur SoW-ke
Predikantendag: domin
sms'en hun boodschap
WETENSCHAP
Het wonder van
Noordwijkerhout
noordwijkerhout - Leo Fijen,
presentator en eindredacteur
van Kruispunt en Studio RKK,
komt dinsdag naar het ont
moetingscentrum van de Jozef
parochie de Maasgaarde aan de
Herenweg 9. Vanaf 20.00 uur
vertelt Fijen zijn verhaal 'Het
wonder van Maartensdijk',
waar een bloeiende kerkge
meenschap huist. Kernvraag
van de avond is of het boek ook
'Het wonder van Noordwijker
hout' zou kunnen heten. Voor
aanmelding en informatie staat
tussen 9.00 en 12.00 uur het
nummer 0252 340499 open.
De kunst van
de filosofie
leiden - De filosofen van de
Leidse Universiteit Ad Verbrug-
ge en Gerard Visser gaan mor
gen in gesprek over 'De kunst
van de filosofie'. Verbrugge is
auteur van 'De verwaarlozing
van het zijnde' en Vissers meest
recente boek is 'De druk van de
beleving'. Het tweegesprek
vindt plaats aan de Breestraat
93. Voor reservering en infor
matie: 071 5160510.
Oud-directeur
DISK overleden
drimmelen - De hervormde
predikant H.J. ter Bals, oud-di
recteur van het interkerkelijke
bedrijfspastoraat DISK, is zater
dag op 58-jarige leeftijd in Bre
da overleden. Hij was predikant
in Drimmelen (Brabant) en
voorzitter van het Landelijk
Missionair Collectief.
Ter Bals was van 1972 tot 1982
de protestantse directeur van
DISK, dat ook een rooms-ka-
tholieke directeur heeft. In de
jaren tachtig was hij een van de
weinige vrijzinnige stemmen in
de hervormde synode.
Ter Bals is ook voorzitter ge
weest van Kerk en Vrede. In
1994 keerde hij zich tegen een
voorstel van IKV-secretaris M.J.
Faber voor een humanitair in-
terventieleger in Joegoslavië.
„Zo'n leger werkt niet alleen
preventief, maar is ook in staat
kwaaie belhamels een klap op
hun kop te geven. Dat is Kerk
en Vrede twee stappen te ver",
zei hij bij het 70-jarig bestaan
van de vereniging.
om te voorkomen dat de den)
ge genen over de rand klotsen
De natuur heeft zijn werk ged|
dit is het resultaat":
GACAGGTAGCTTACC
CCATCGAA
„Door nu alle vliegvelden en s8ier'
drijfv
De ri
vliegroutes een eigen code te
en die allemaal in een koffieb
te doen, kun je de oplossing (Bn
een seconde uitvissen. Je we<
precies de optimale route voon wa;
handelsreiziger." ch he
>elas1
Triljard M-
Het maken van zo'n DNA-coi
is veel werk. Het begint er al i 1
alle DNA-moleculen - de biof™ 1
van tevoren moeten worden f°or^
maakt. Alleen de self assembP-^
koffiekopje gaat vanzelf. Rozt?0 vri
verwacht dan ook dat de eersP' sch
kende DNA-computers gespf P en
seerd zullen zijn in het oplos; ad
slechts één specifiek probleem die z
dus nauwomschreven toepai F"® 1
zullen vinden. Toch is het volr we^
hem wel degelijk mogelijk o#oet
'universele computer' te mak?0 ee|
veelzijdig genoeg is om allerl£°te n
uit te voeren. desk
Omdat DNA gedefinieerd wo!n z'j'
'de bouwstenen van het leveiJP na
schouwen de meeste menseijOok
als levend materiaal. Beteken?311 dc
DNA-computers moeten eta n8e9
zij permanent op 37 graden!
moeten blijven? „Nee", lachti001t e
berg. „Het gaat om chemie. Zr01111'
moleculen kun je namaken e(
dan niets levends meer aan." )vpnd
Deze DNA-computers openeieier-
se vergezichten. De krachtigs?
tronische computers van dit Pen-
kunnen ongeveer een triljoei '°01
ties per seconde uitvoeren, n jjtöjd
is niets vergeleken bij de potrfds te
de DNA-computers. Die zullf
triljard (een 1 met 21 nullen)
ties per seconde kunnen ven
een biljoen (een 1 met twaalf
keer zo zuinig zijn als de huid w
energieslurpers en ook nog a Jjj^
goed als geen ruimte innemei
mers, alles gebeurt op molec
veau.
DNA-computing vereist ooke
der soort informatici. Ze zullï®™3
culaire geleerden worden, di^ an'<
hun bureau moleculen bede»
berekeningen mee te maken
mici zullen eraan te pas kon
zulke moleculen in het laboi
te maken. Tegenstribbelen
zin, meent Rozenberg. „Er isi
sterker wordende consensus'
tural computing, dus reken!
principes uit de natuur, de
rijkste stroom van de infoi
deze eeuw wordt."
■iip
-r
utrecht - Het bestuur van de
bovenplaatselijke Samen-op-
Wegorganisatie wordt ingrij
pend veranderd. De triosynode,
die op 18 april vergadert, moet
een besluit nemen over de in
stelling van een (voorlopig) be
stuur van vijf personen, dat de
verantwoordelijkheid voor de
hele organisatie krijgt.
Met dit voorstel volgt het syno-
debestuur de aanbevelingen van
de commissie-Van Dijk, die vo
rige maand in het rapport 'Op
weg naar evenwicht' de synode
adviseerde ingrijpende ombui
gingen door te voeren. De com
missie onder leiding van oud
minister Van Dijk was ingesteld
toen bleek dat de drie SoW-ker-
ken bij ongewijzigd beleid zou
den uitkomen op een financieel
tekort van aanvankelijk 7,5 en
later zelfs 9,1 miljoen euro in het
jaar 2007.
Volgens de commissie 'maken
onduidelijkheden en zwakke
punten in de bestuurlijke struc
tuur, die boven de bovenplaat
selijke organisatie staat, snel en
daadkrachtig optreden onmoge
lijk'. De commissie acht het ver-
'De
lljoe
intii
eun
standig het bestuur vadgj
beidsorganisatie te on
aan het triomoderamer
bestuur), de zogen,
ne' synode en de gei
den.
Het bestuur wordt O]
aan een nieuw
bestuur, waarvan twee
vens lid zin van het trie
men. Generale raden
nale besturen hebbenjse u
voorstel geen bestuurlij)Ln d
slechts adviserende bi
den. De commissie
stelde verder voor HOP
ongeveer 510 arbeidsplaj[{NV
laten verdwijnen. Ook
terrein moet er fors w<
zuinigd. Uit een bijl:
synodevoorstel blijkt
kort van het Landelijk
centrum van de SoW-1
rig jaar 2.090.219 euro
waar in eerste instantie) in c
kort van 1.295.273 was
De gevolgen van de ci
Van Dijk blijken uit de
begroting voor dit jaar. diri
toont een overschot vataans
euro waar aanvankelijk} dal
kort was begroot. jerde
die
Nu
irdt
dekt
veel
eld.
utrecht/anp - De 250 deelne
mers aan de jaarlijkse Predikan
tendag in Utrecht mochten gis
teren hun mobiele telefoons aan
laten. Tijdens de lezingen over
de communicatie van het geloof
in het huidige mediatijdperk
konden ze per sms direct hun
reactie geven op de stelling "Wij
communiceren het geloof ka
pot'. Hun boodschappen waren
vervolgens op televisieschermen
te zien.
Enkele tientallen predikanten
lieten hun stem via de gsm ho
ren. De meesten prefereerden
het ouderwetse papier. De Bond
van Nederlandse Predikanten
had de eerste 'interactieve' Pre
dikantendag voor de gelegen
heid samen met de IKON geor
ganiseerd. Voor ds. J.
was het sms-experimei
denkelijk voorbeeld van
leuking' die ook op kerk
rein overal toeslaat. The
filosoof C. Doude van
wijk riep de gelovigen
zich te verzetten tegei
van dit mediatijdperk
boodschap onmiddell
gankelijk en begrijpel
zijn. „Gij zult uw booc
effectieve en algeme d-
staanbare taal voor eei11
deld publiek onmiddf 9
zichtelijk maken",
hem het hoogste com/i'
tiegebod. De christelijk!
schap is echter een
zich niet op die
communiceren, betoog!
AD
n(8ede
rzaa
me
wil
ischi
ïetis
M
terb
ts n
ippel
l(j derzi
V
it ja:
9 m
stel
iona
ond
maie en
Katwijkse dominee Stam debatteert vrijdag in Den Haag over grenzen van de tolerantie
door Ilse Keuenhof
en Silvan Schoonhoven
katwijk aan zee Mag een do
minee zich kritisch uitlaten over
de islam? Dominee PJ. Stam uit
Katwijk aan Zee deed dat wel. In
deze krant sprak hij eind februari
lovende woorden over Pim For-
tuyn en diens visie op de islam.
Daarop brak in Katwijk een storm
van kritiek én instemming los.
Verschillende collega's gaven in
de preek blijk van hun hun afkeer
tegen de ideeën van hun collega.
Brieven van voor- en tegenstan
ders stroomden binnen. En een
uitnodiging - vrijdag mag Stam in
de Tweede Kamer debatteren
met collega-predikanten over de
de multiculturele samenleving en
de grenzen van tolerantie.
Als dienaar van het woord is de
plicht van dominee Stam om te
zeggen waar het op staat", zegt
Jacob van der Plas. Hij stak de
predikant in een hart onder de
riem nadat deze zijn ferme uit
spraken over de opkomst van de
islam deed. Ook Van der Plas
hoorde hoe Stam's collega's hun
afkeuring uitspraken in de pre
ken. Tot zijn ergernis. „Ik heb
dat een paar keer aangehoord",
vertelt hij, „maar de volgende
keer zeg ik er wat van. Ik vind
het een kwalijke zaak dat de an
dere dominees zo reageren. Ik
ben jaloers op de islamieten, die
wél leiders hebben die hun
mond open doen."
Meer Katwijkers lieten hun
goedkeuring blijken in brieven
en gesprekken. Stam: „Sommige
brieven komen van mensen die
ik niet eens persoonlijk ken. Een
echtpaar sprak mij aan op straat
en zei 'dominee, we zijn het vol
komen met u eens hoor. Ik zit er
steeds meer aan te denken op
Fortuyn te stemmen'.
Stam beraadt zich er op dit mo
ment over of hij een beroep in
Ochten op de Betuwe aan zal
nemen. „Veel mensen lijken te
denken dat wanneer ik het be
roep in Ochten. aanneem, dat
een vlucht voor de weerstand op
mijn uitspraken is. Ze denken
'dominee Stam is bang voor al
die kritisch geluiden'. Maar ja,
bang ben ik nooit geweest, en ik
ben niet van plan om het nu te
worden."
Een van de sprekers bij de dis
cussie-ochtend, georganiseerd
door de Savomin-Lohman
Stichting is professor dr. H.E.S.
Woldring, hoogleraar politieke
filosofie aan de Vrije Universiteit
en lid van de Eerste Kamer-frac
tie van het CDA. Waarom de do
minee uitgenodigde de discus
sie in Den Haag bij te wonen
weet Stam niet zeker. „Waar
schijnlijk hebben ze mijn uit
spraken in uw krant gezien."
Stam deed zijn geruchtmakende
politieke uitspraken in de krant
van 22 februari. „Nederland is
vol", zei hij toen in zijn onder
steuning van zijn 'profeet' For
tuyn. „De mensen die mij bij
staan weten ook wel dat ik hele
maal geen man ben die buiten
landers wil verbranden maar ie
mand die nadenkt over het Ne
derlandse beleid op het gebied
van allochtonen", verduidelijkt
Stam zijn ideeën.
„Ik wil bepaalde godsdiensten
weren, dat mag u best weten.
Niet omdat ik tegen de belijders
van die godsdienst ben, maar
omdat in de Nederlandse ge
loofbelijdenis staat het ambt
houdt in niet alleen acht te ne
men en te waken over de politie,
ook de hand te houden aan de
heilige kerkdienst; om te weren
en uit te roeien alle afgoderij en
valse godsdienst. Het klinkt mis
schien irritant maar het chris-
tendom.claimt exclusiviteit.
Toch ben ik zelf een groot voor
stander voor respect voor de be
lijders van die godsdienst."
Dominee Stam: „Ik wil bepaalde godsdiensten weren, dat mag u best weten." Foto: Hielco Kuipers
„De mogelijkheden van de elektronische computers zijn over tien jaar uitgeput."
Informaticus Grzegorz Rozenberg (6o):
Foto: Hielco Kuipers
staat om een heleboel berekeningen
tegelijk uit te voeren. Alleen - hoe
span je het DNA voor je kar?
Rozenberg besloot contact te leggen
met biologen om hem uit te leggen
wat DNA in de natuur doet. In Leiden
werkt hij samen met hoogleraar mo
leculaire biologie Herman Spaink, die
onderzoekt hoe cellen delen en be
wegen. Samen experimenteren ze
met computers in reageerbuizen, die
gebaseerd zijn op moleculen. In het
Amerikaanse Boulder, Colorado,
waar Rozenberg adjoint research pro
fessor is, kwam hij in contact met bio
loog David Prescott. De Amerikaan
onderzoekt ciliaten, piepkleine een
cellige organismen. „In Amerika staat
Prescott bekend als de 'father of cilia-
tes'." Ciliaten hebben eigenschappen
die Rozenberg van pas komen bij het
construeren van een DNA-computer.
Ciliaten komen overal voor waar wa
ter is en leven van algen, bacteriën en
soortgenoten. Ze zijn als soort Zeker
twee miljard jaar oud en buitenge
woon levens- en veerkrachtig. „Toen
Prescott in Leiden was, hebben we
een potje water uit de sloot gehaald,
hier langs de Wassenaarseweg. Dat
heeft hij in Boulder onder de micro
scoop gelegd en presto! Ciliaten! En
ook nog van een nieuw soort!"
Met veel papier, potloden, rode en
groene pennen legt Rozenberg uit
wat ciliaten zijn en doen. Het begint
er al mee dat ze, in tegenstelling tot
alle andere dierlijke organismen,
twee celkernen hebben: een mi
cronucleus en een macronucleus. De
macronucleus werkt zoals de cellen
van alle andere dierlijke wezens: hij
regelt natuurlijke processen en zorgt
ervoor dat de eencelligen zich regel
matig delen. Deze ongeslachtelijke
voortplanting komt bij meer 'lagere'
dieren voor. De micronucleus doet
niets, totdat er voedselschaarste ont
staat. Dan gaan de ciliaten zich sek
sueel voortplanten: de helft van het
genetisch materiaal uit de micronu
cleus van de ene ciliaat smelt samen
met dat van de andere. Tegelijkertijd
worden de macronuclei in beide cili
aten vernietigd. „De micronucleus
speelt dus een centrale rol bij de
voortplanting", aldus Rozenberg.
Na de paring ziet een ciliaat er héél
anders uit dan daarvoor. Zijn oude
macronucleus is hij kwijt en de gene
tische structuur van zijn micronucle
us is veranderd. „De ciliaat moet nu
een nieuwe macronucleus maken",
legt Rozenberg uit. „Dat is een zeer
ingewikkelde klus, die een paar da
gen duurt." Dit proces noemen bio
logen gene assembly. Het verbazing
wekkende eraan is dat de ciliaat bij
het maken van de macronucleus een
groot aantal moleculaire processen
tegelijk verricht.
Het 'ombouwen' gaat als volgt: de ge
nen van de micronucleus zitten in
één enkel chromosoom dat de vorm
heeft van een héle lange slang. Hierin
liggen pakketjes DNA, gescheiden
door spacer-DNA, vroeger ook wel
'junk-DNA' genoemd, omdat het
geen bekende functie heeft. De DNA-
volgorde in de micronucleus is vol
gens Rozenberg 'een zooitje'. „Daar
kan hij geen eiwitten rriee maken."
De ciliaat kopieert het lange chromo
soom, dat hij daarna in zijn micronu
cleus bewaart. Uit de kopie gooit hij
95 procent van het spacer-DNA weg
en knipt hij alle kleine pakketjes
DNA Die plakt hij weer aan elkaar,
dit keer in korte chromosomen die
kenmerkend zijn voor de macronu
cleus. Maar bij plakken alleen blijft
het niet: de ciliaat gooit de volgorde
van het DNA fiks door elkaar, en
sommige stukjes 'monteert' de ciliaat
zelfs ondersteboven als hem dat be
ter uitkomt.
Hoe wéét die ciliaat welk pakketje
DNA hij waar moet plakken? Dat
weet hij doordat aan het begin en het
einde ervan een code staat. 'Pointers'
noemt Rozenberg die, 'wegwijzers'.
Er zijn inkomende pointers, die aan
het begin van elk pakketje staan, en
uitgaande. Op elke uitgaande pointer
past maar één inkomende. Tijdens de
gene assembly zoekt de ciliaat alle
pakketjes bijeen die op elkaar passen.
„Het is het ingewikkeldste puzzelstuk
in de natuur", zegt Rozenberg, want
er kunnen zéér veel pakketten per
gen zijn en er is slechts één volgorde
goed."
Hoe de pointers zichzelf aan elkaar
koppelen, is ook bekend. Elk stukje
DNA is een nucleotide, die biologen
tekenen als een stokje. Aan het ene
einde zit een suikermolecuul en aan
het andere einde een base. Daarvan
zijn er vier verschillende, door biolo
gen altijd afgekort met de letters A, C,
G en T. „Nu heeft de natuur het zo
geregeld dat sommige basen altijd
aan elkaar willen koppelen en andere
nooit. Denk maar aan een magneet,
waar alleen de noord- en de zuidpool
elkaar aantrekken. A verbindt zich al
tijd met T en C met G", zegt Rozen-
berg.
Stel dat een stukje ciliaten-DNA een
uitgaande pointer heeft met de ba-
senvolgorde ATCAGG. Dan kan daar
alleen een gen aan vast met de code
TAGTCC. Die stukjes DNA plakken
als magneetjes aan elkaar. Enzo
voorts, totdat alle DNA-pakketjes hun
juiste volgorde hebben gekregen.
„Het is een linked list\", zegt Rozen
berg bewonderend. „Hetzelfde wat
informatici hebben bedacht om klei
ne pakketjes informatie op te slaan
op een harde schijf. Die pakketjes
hebben ook een code aan het begin
en aan het eind, zodat de computer
'weet' waar hij wat moet opslaan.
Ook ciliaten berekenen de juiste volg
orde."
Vliegveld
Goed, maar wat heeft een informati
cus aan al die moeizaam verkregen
informatie? ,Aha!", zegt Rozenberg.
„Nu keren we terug naar het pro
bleem van de handelsreiziger. Stel nu
eens dat hij geen steden aandoet,
maar luchthavens met twee banen:
één landingsbaan en één startbaan.
Nu maak je een gen dat bestaat uit
een inkomende pointer en uit een
uitgaande, waarbij de inkomende
pointer een code is voor de landings
baan en de uitgaande voor de start
baan. Dat gen telt bijvoorbeeld twee
keer vier nucleotiden, waarbij de eer
ste vier de code zijn voor de lan
dingsbaan en de tweede vier die voor
de startbaan. Zo: GACAGGTA. Dat is
een gen, maar tegelijkertijd de code
voor vliegveld 1. Voor vliegveld 2
maak je ook een gen, zeg: GCTTAC-
GA Nu moet je het vliegtuig een rou
te geven om van vliegveld 1 naar
vliegveld 2 te komen. Omdat A altijd
vastplakt aan T en C altijd aan G,
moet je een gen maken met twee
keer vier nucleotiden die precies het
tegenovergestelde zijn van de 'start
baan' van het ene vliegveld en de
'landingsbaan' van het andere vlieg
veld: CCATCGAA. GGTA (startbaan
vliegveld 1) correspondeert met
CCAT en GCTT (landingsbaan vlieg
veld 2) met CGAA Die genen gooi je
in een koffiebekertje", zegt hij terwijl
hij een vuilbruin geribbeld plastic be
kertje pakt. Hij schudt even, terwijl
hij zijn hand op het bekertje houdt
over tien jaar het einde: kleiner kan
dan niet meer.
Daarnaast kampt de computer zoals
die in de jaren '40 is bedacht door
Aan Turing (1912-1954) en John von
Neumann (1903-1957) met een ander
onoplosbaar probleem, namelijk dat
de machine serieel werkt hij kan
maar één som tegelijk maken. Hoe
krachtiger een computer, hoe meer
rekenopdrachten hij in korte tijd kan
uitvoeren, maar het blijft: eerst de
ene som en dan de andere. Informa
tici zijn daarom op zoek naar een pa
rallelle computer, die een groot aan
tal rekenopdrachten tegelijk aankan.
Zo'n computer is krachtiger en dus
sneller.
Uit deze tekortkoming vloeit een
tweede voort. Serieel uitgevoerde re
kenopdrachten duren exponentieel
langer naarmate de vraagstukken
complexer worden. Rozenberg haalt
het 'handelsreizigersprobleem' erbij.
Een handelaar bezoekt een aantal
steden, maar hij wil efficiënt reizen
en ze allemaal slechts één keer aan
doen. Hij heeft een computer, die be
rekent welke routes er allemaal mo
gelijk zijn en die dan van elke route
bepaalt of die slechts één keer voor
komt. Een voorbeeld maakt duidelijk
hoe snel een computer in de proble
men komt. Stel dat de handelsreizi
ger begint in 'stad 1' en vervolgens
kan kiezen uit drie steden. Dan zijn
er dus drie routes mogelijk. Vanuit
elk van die drie steden kan hij weer
kiezen uit drie steden. Nu moet de
computer 3x3 routes berekenen -
dat zijn er dus negen. Vanuit elk van
die negen steden kunnen weer drie
steden worden bereisd. Nu moet de
computer 3x3x3 routes berekenen
- 27. As de computer die stappen
negen keer herhaalt, heeft de compu
ter al 3 tot de negende macht moge
lijkheden: 43.046.721.
„Stel dat de handelsreiziger dertig
steden wil bezoeken", mijmert Ro
zenberg. „Dan is het aantal te gene
reren routes drie tot de dertigste
macht - een vreselijk groot getal. As
de computer over het berekenen van
elke route een miljoenste seconde
doet, dan rekent hij achttien minuten
aan alle mogelijke routes. Mocht de
handelsreiziger zestig steden willen
bezoeken, dan moet hij 366 eeuwen
wachten totdat de computer alle rou
tes heeft berekend. Snellere compu
ters helpen dus niet echt. Werkelijk
complexe vraagstukken blijven onop
losbaar."
De mogelijkheden van de huidige
computers zijn dus beperkt. Informa
tici ais Rozenberg kijken daarom al
een tijdje naar de bouwstenen van de
natuur: DNA. Het is piepklein en
heeft een enorme ordenende kracht.
As je die moleculen voor je kunt la
ten werken, heb je de ideale compu
ter: supersnel, moleculair klein en in
door Wilfred Simons
leiden - De toekomst van de compu
terwereld is aan het DNA. Dat is de
overtuiging van de Leidse informaticus
Grzegorz Rozenberg (6o), van oor
sprong Pool, goochelaar en sinds een
maand eredoctor van de Technische
Universitat Berlin. Over vijftien jaar zal
de informatica zoals wij die kennen
verdwijnen. Steeds meer informatici
zullen moleculen bedenken om som
men mee op te lossen en naar chemici
lopen met het verzoek om ze te ma
ken.
Wie op visite gaat bij een informati
cus, verwacht geen uitleg over de be-
ginselsen van de biologie en de wer
king van het DNA Toch is biologie
datgene waarin Rozenberg zich ver
diept. In zijn met papieren en boeken
overdekte werkkamer in het Leiden
Institute of Advanced Computer Sci
ence (LIACS) aan de Niels Bohrweg,
denkt de Leidse hoogleraar na over
een computer die gebruik maakt van
DNA en van natuurlijke organisatie
principes. Zulke 'natuurlijke' compu
ters bieden grote voordelen ten op
zichte van de huidige. Ze zijn super-
krachtig en supersnel, althans: in the
orie. Inmiddels, weet Rozenberg, zijn
de eerste DNA-computers gebouwd
die echt ingewikkelde rekenklussen
kunnen klaren.
In de computerindustrie bestaat de
Wet van Moore. Die zegt dat de re
kenkracht van computers elke acht
tien maanden verdubbelt. Maar als
informatici voortgaan op de huidige
weg zal die wet niet lang meer op
gaan. De toenemende kracht van
computers ligt namelijk in de steeds
kleinere chips. Dat proces nadert
DNA is een spiraal, die lijkt op een
ritssluiting. De 'genaaide' kant is een
sterke suikerverbinding, de 'ritskant'
bestaat uit de basen C, G, T en A, die
als magneetjes aan elkaar plakken.
