Jimmy Somerville steelt de show
KUNST CULTUUR
'Bitch' Mary J. Blige als positivo herboren
Vrolijk en vertrouwd
concert van BZN
Gergjev wil verdieping
van zijn eigen festival
Liedjes The Beatles
om zeep geholpen
Vijf roestige, knoestige reuzen van geperst scheepsstaal aan de Plesmanlaan
Jsitie Repin
bezocht
NCEN - De tentoonstelling
—spin. Het geheim van
id' in het Groninger Mu-
n trok in vier maanden
bezoekers. Nooit eerder
hten zoveel mensen in
Jliorte tijd een tentoonstel-
,het Groninger Museum.
1 as bovendien een van de
exposities van
tste jaren in Nederland,
/fc stad Groningen profi-
Vmee. Naast de uitgaven
museum besteedden de
i kers gemiddeld vijftig cu
rt fa in de stad. Dat leverde
ae mingse middenstand een
na>mzet van 12,5 miljoen
iijn'P-
Jtroep wijkt
staking
ai% - Het theatergezelschap
heeft haar voorstel-
aaiin de Brugse gevangenis
naDijdig moeten afbreken.
nc'%liek kon vanaf donder-
gevangenis niet meer in
deif de Belgische gevange-
^PVaarders staakten. Een
:enide van brandende auto-
versperde de ingang.
trad in samenwerking
gedetineerden en
at%ders op. De tien optre-
rteiiie wel doorgingen, trok-
tachtig bezoekers per
d^Een deel daarvan be-
Ojiit personeel en gedeti-
Ph4n.
nan
fleert 4 mei
i-fe hersteld
jiDAM - Het 4 mei-con-
en bt tien jaar geleden een
Jaarlijkse gebeurtenis in
in Amster-
ities in ere hersteld. Een on-
stichting is
ehaan de traditie nieuw leven
en in stand te hou-
if dtit jaar staat het Requiem
llesbzart op het programma.
wordt uitgevoerd door
>st van de Achttiende
kenbnder leiding van Frans
jn. De nieuwe stichting
jaar andere muziek op
iu hebben. In combina-
een lage entreeprijs (5
todenkt men de zaal weer
ijgen. Het komende
wordt door de NCRV
io 4 uitgezonden.
van de Kop
re loord-Holland
dit
- Vanaf 13 april (mu-
:keind) presenteren
ien musea in de kop van
Holland hun topstukken
Top van de
bezoeker vindt bij elk
informatie en een kort
van een 'kopstuk', een
te of onbekende Neder-
jdie het stuk vanuit een
:nde hoek belicht. De
:en zijn samengebracht
tentoonstellingsgids,
ook drie fietsroutes zijn
imen. Tevens wordt een
uitgegeven waarmee
eel kan reizen langs
lemende musea. Top
Kop duurt tot 1 novem-
eer informatie: www.top-
>t tekop.nl of 072-5114284.
ntatie cd
band
meer - De Haagse sym-
lie rockgroep Plackband
meert vrijdag 19 april zijn
jer the Battle' in De Boer-
pZoetermeer. Het is de
cd in de 25-jarige ge-
enis van de band. De
itatie begint om 21.30 uur
•aig: 10 euro.
bassadeursprijs
ika Nijhuis
- Minka Nijhuis heeft
k des Ambassadeurs ge
il voor haar boek 'De erfe-
jiMatebian'. De literaire
jen initiatief van de Fran-
passade, wordt sinds 1996
s toegekend door onge-
jj buitenlandse ambassa-
die in Den Haag werken,
js maakte een verslag van
kblijf van een jaar in
fimor. Het is voor het
fat de prijs (4500 euro)
tl vrouw is toegekend.
k van het
ifonieorkest
eers
uar^RDAM- De veertien pro
fiele symfonieorkesten die
"jk wiUen een
ang r publiek bereiken. Daar-
jeve bben zij Symphony of
v de week van het symfo-
n*est, in het leven geroe-
ivare/an 12 tot 21 april kunnen
eed ties en concerten van de
2r °j én gratis of met korting
m %i bezocht. „Met de week
't symfonieorkest willen
^rUl i nieuw publiek naar on-
zon( leerten krijgen", aldus de
j wi her van het Contactor-
ivaki^ederlandse orkesten
m. J. Vierkant. Concerten
«int n nu vooral bezocht door
it oudere hoogopgeleiden,
iet initiatief wil het CNO
en die „wel naar Classic
>ahi^steren cc*s met ^as~
ie^nuziek bij het Kruidvat
(i" ook zo ver krijgen dat
.ar een concert gaan.
maandag 8 april 2002
R5
door Herman Joustra
leiden - Roestige, knoestige reuzen. Beelden
van geperst scheepsstaal. „En allemaal een
tonnetje of zestien zwaar", vertelt Frans de
Wit, maker van de beelden die gisteren met
een kraanwagen behoedzaam in het talud van
de Plesmanlaan zijn geplaatst.
Voorzichtigheid was geboden. De stalen reu
zen kun je maar beter niet op je tenen, baga
gedrager of motorkap krijgen. Dus keken voet
gangers, fietsers en automobilisten met argus
ogen naar de gevaartes, die boven weg en
berm zweefden.
De beelden zijn onderdeel van het kunstwerk
Vijf beelden op een kromme', van de Leidse
kunstenaar Frans de Wit. Twee kolossen ston
den al een tijdje in het talud van de Plesman
laan, vlak bij Museum Naturalis, in afwachting
van de andere drie. Het zijn natuurlijk geen
beelden die je eventjes, op een regenachtige
middag op een zolderkamertje in elkaar zet.
De Wit heeft er jaren aan gewerkt.
Het is net half twee geweest als het derde
beeld naast de twee oudere broertjes in de
berm staat. „Het gaat prima, we liggen op
schema", zegt De Wit die er dan al een hele
werkdag op heeft zitten. „Vanochtend om een
uur of zeven zijn we begonnen, toen het net
licht was", vertelt hij. „En gisteren zijn we ook
druk in de weer geweest om de beelden te la
den."
Het laatste beeld moet nog komen. Die ligt op
dat moment nog op een oplegger in Spaarn-
woude, de locatie waar De Wit de afgelopen
jaren aan zijn creatie heeft gewerkt.
De kunstenaar is tevreden over de aanblik van
het derde beeld ook al is zijn werk nog niet af.
„De eerste twee beelden vormden een soort
poort Met meer beelden erbij, krijg je een ver
dichting. Het sluit de ruimte af, je krijgt een
stilteplek voor het museum."
De Wit wijst naar Naturalis en het Pesthuis.
Als je de musea ziet, zie je eigenlijk twee wan
den. Aan de Plesmanlaan lag de ruimte nog
open. Door die beelden neer te zetten, gebeurt
er iets. De beelden gaan over de natuur, ze
symboliseren energie. Ze hebben een huid. Ik
zeg nu beelden, maar ik ervaar het als één
beeld."
Het volgende beeld wordt van de oplegger ge
takeld. De roestige reus is op een aantal pun
ten vastgelast aan een frame. Boven aan dat
frame zitten gaten waar een ketting doorheen
kan zodat het gevaarte van de wagen kan wor
den getakeld zonder beschadigd te raken.
„Staat het beeld eenmaal, dan moet het frame
er natuurlijk weer af', vertelt De Wit. Hij wijst
op het eerder geplaatste beeld. Daar zijn de
plekken duidelijk te zien waar het beeld aan
het frame was bevestigd. „Die littekens ga ik
de komende dagen weghalen. Maar dan werk
ik wel op herentijden, hoor. Vanaf een uur of
negen dus."
Het is iets na tweeën als het vierde beeld lang
zaam omhoog wordt getakeld. Tien minuten
later hangt het gevaarte boven de bedoelde
plek, waar in beton verankerde bouten om
hoog steken. De basis van het beeld telt een
paar gaten, van een centimeter of vier in door
snee, waar de bouten doorheen moeten. Een
van de bouten staat niet helemaal recht. „Geef
eens een hamer, effe een paar fikkies geven",
roept een van de werklieden. „Voorzichtig",
zegt een collega „Voor je het weet sla je het
schroefdraad kapot." De bout wordt met een
ketting rechtgetrokken. Het beeld zakt, de
grond trilt als het neerkomt. De Wit pakt zijn
waterpas. „Ja jongens, hij staat loepzuiver."
De Wit is voldaan nu het kunstwerk zijn vol
tooiing nadert. „Het heeft al met al wel een
jaar of vijf geduurd. Vlak langs de beelden
loopt een waterleiding en een stroomkabel.
Dan kun je niet zo maar wat in de grond zet
ten. Al zijn de beelden nog zo groot, uiteinde
lijk is het centimeterwerk.
Het kunstwerk wordt op zaterdag 20 april offi
cieel onthuld.
Geslaagde Disco Dance Classics Party in de Leidse Groenoordhallen
door Theo de With
leiden - Wat ouder, wat dikker,
wat kaler. De dertigers en veerti
gers van nu deden 25 jaar gele
den hun best om op hun idool te
lijken. En eindelijk is het gelukt,
bleek zaterdagavond op de Disco
Dance Classics Party in de Leidse
Groenoordhallen. Zo oud als Bob
by Farrell, zo dik als Patrick Her
nandez en zo kaal als Jimmy So
merville.
Ruim zevenduizend mensen
hebben zich verzameld in de
voormalige veehal voor de zesde
editie van dit discofeest. Boney
M, Baccara en Jimmy Somerville
zijn de grote trekkers van van
avond. En terecht, blijkt achter
af. Zij krijgen de dampende
massa in beweging. De afro-
pruiken, de glitterjurken, de wij
de pijpen en de vetkuiven (een
vergissing van een decennium)
proberen zich de danspasjes uit
'Saturday Night Fever' en 'Grea
se' te herinneren. Dat lukt nog
aardig. Blijkbaar nestelt zoiets
zich voor eeuwig in het geheu
gen.
De hits van Boney M worden
nog woordelijk meegezongen.
'By the rivers of Babylon, where
we sat down, yeah yeah, we
willEn: 'Sunny, yesterday
my life was filled with rain'. De
Duitse groep was in de jaren ze
ventig al een karikatuur van
zichzelf en is nu een karikatuur
van een karikatuur. Voorman
Bobby Farrell, inmiddels 52,
draait nog pirouettes als 25 jaar
geleden. De drie zangeressen
naast hem verzorgen het vocale
werk. Hij stoot zo nu en dan wat
oerkreten uit en rent als een be
zetene over het podium. Na het
openingsnummer gooit hij
bruut zijn jasje uit om te tonen
dat de haargrens op zijn hoofd
wijkend is, maar zijn borsthaar
nog volledig intact.
Met zijn broodmagere lijf werkt
Farrell zich in het zweet. Bij het
nummer 'Rasputin' draait hij
drie minuten, met een glim
mende cape over zijn schou
ders, rondjes over het toneel. Op
andere momenten graait hij on
gegeneerd in zijn kruis. Het is
wellicht sensueel bedoeld, maar
vooral fiilarisch. Dat neemt niet
weg dat het half uur durende
optreden van Boney M een bij
na zinnelijke ervaring is.
De mindere goden van van
avond zijn Forrest, Viola Wills
en Patrick Hernandez. Viola
Jimmy Somerville is nog altijd een geweldig zanger. Foto: Eric Taal
Wills is geen onverdienstelijk
zangeres, bij haar optreden staat
het geluid echter niet optimaal
afgesteld. Bovendien is ze geen
feestnummer. Haar hits 'If you
could read my mind' en 'Gonna
get along without you now1
staan nog altijd als een huis,
maar om zevenduizend mensen
aan het dansen te krijgen is
meer nodig.
Patrick Hernandez is het lacher
tje van de avond. Hij heeft
slechts één hit op zijn naam
staan. 'Bom to be alive' is nog
steeds een eersteklas discostam
per. Maar ja, wat moet je als je
niet meer op je repertoire hebt?
De ietwat uitgedijde Belg weet
het blijkbaar zelf ook niet. Hij
zingt 'Bom to be alive', doet een
cover van 'Get ready' en her
haalt 'Bom to be alive'. En gaat
af.
Zulke gasten kan de organisatie
ntaar beter niet meer uitnodi
gen. 'Bom to be alive' klinkt
vanaf de plaat net zo goed, zo
niet beter. En discjockey Comé
Klijn is vakkundig genoeg om
zulke plaatjes op de juiste mo
menten te draaien. Hij weet tus
sen de podiumacts door ook
steeds de goede singletjes op de
draaitafel te leggen: 'YMCA', 'Le
Freak' of 'Let's all chant'.
De dames Baccara weten met
hun charmante accent het pu
bliek in te pakken. Ze treden te
genwoordig vooral op het
Spaanse vakantie-eiland Mallor-
ca op. Het is vast even slikken
voor het duo. Zo'n tot de nok
toe gevulde Groenoordhal is
toch wat anders dan een be
schaafd casino. 'Sorry I'm a la
dy' en 'Parlez vous Francais'
gaan erin als koek. Onder 'Yes
sir I can boogie' is een extra dis-
codreun gezet, waardoor het
weer fris klinkt.
Jimmy Somerville is nog altijd
een onooglijk, kaal, klein man
netje. Maar in tegenstelling tot
de eerdere acts heeft Tiij geen
flauwekul nodig. Een spijker
broek, een shirt en een hemel
hoge stem. Dat is meer dan vol
doende voor de zanger van
Bronski Beat en The Commu
nards om de show te stelen. Als
een acrobaat duikelt Jiij tussen
de noten door in nummers als
You make me feel mighty real',
'Don't leave me this way' en
'Cry boy cry". Jimmy Somerville
is meer dan een overgebleven
ikoon van een tijdperk. Hij is
nog altijd een geweldig zanger.
Volgende maand verschijnt zijn
nieuwe cd.
De zesde editie v^n de Disco
Dance Classics Party is geslaagd.
De acts op het podium volgen
elkaar sneller op dan in het ver
leden. Er vallen minder 'gaten'
in het programma. Er is meer
gedaan aan effecten: licht, rook,
confetti, vuur en zeepbellen en
de dansers als entree-act doen
het beter dan een middelmatige
coverband. Alleen de ellenlange
rijen voor het toilet zijn onver
anderd gebleven, ondanks dat
de capaciteit verdubbeld is.
Sommige mannelijke bezoekers
weigeren in de rij te staan en
kiezen een stille hoek van de
Groenoordhal om te wateren.
Zo blijft 't toch nog een veehal.
muziek recensie
herman joustra
Concert: BZN. Gezien: 6 april,
Stadsgehoorzaal, Leiden.
Meezingers genoeg bij een op
treden van BZN. Bijvoorbeeld:
Mon amour, tu es ma rose; Qui
ne va jamais passer; Je t'adore
de jour en jour; Mademoiselle
d'amour.
Juist, daar valt geen speld tus
sen te krijgen. Ook al is het in
het Frans, het lied is voor de
fans eenvoudig mee te zingen.
Dat doet de halve Stadsgehoor
zaal dan ook. Uit volle borst. En
wie niet meezingt, klapt in zijn
handen. Of stampt duchtig op
de vloer. Ziedaar wat BZN te
weeg brengt bij een concert dat
bijna volledig in dienst staat
van Carola Smit en Jan Keizer.
Dat is goed te horen in de ge
luidsmix. Ergens op de achter-
gond bromt een bas en bonkt
een drumstel. Gitaar en toetsen
glijden zachtjes op de achter
grond. Daarbovenop de stem
men van Carola en Jan: Those
were the days of Joan McCorey;
A guardian angel just for the
poor; Only in heaven fame and
glory; Now they call her Mada
me l'Amour.
Sober is ook de fysieke omlijs
ting: zwartgrijze tenues en een
zilvergrijs drumstel. Het is de
zang die het moet doen. En na
tuurlijk ook de praatjes van Jan
met het publiek. Babbeldebab-
bel. Alsof iedereen op theevisite
is bij BZN. Maar wel een bijzon
der vrolijke theevisite. Om de
haverklap klimmen er mensen
op het podium, om een bloe
metje te geven, een hand, een
zoen. Ze omhelzen Carola en
Jan. Vaak breed grijnzend om
dat een familielid of vriend een
paar meter verderop met het
fototoestel in de aanslag staat-
Dat is de kracht van BZN. Ge
wone jongens, een gewone
vrouw. Even vertrouwd als de
buren van één deur verder.
Daar gaat-ie weer Yeppa, yep-
pa, yeppa, c'est la fête du vin et
nous chantons; Yeppa, yeppa,
yeppa, tous les jours avec l'ac-
cordéon; Yeppa, yeppa, yeppa,
oui, car les vacances sont arri-
vées; vive la liberté.
rotterdam/gpd - Geen 'happy
birthday party', ook geen lood
zwaar dragend thema, maar een
keuze uit het werk van compo
nisten die hem het meest na
staan. Valery Gergjev, chef-diri
gent van het Rotterdams Phil-
harmonisch Orkest en het or
kest van het Mariiensky Theater
in St. Petersburg, wil dit jaar ter
gelegenheid van zijn vijftigste
verjaardag van het naar hem ge
noemde festival een soort zelf
portret in muziek maken.
Meer nog dan in vorige jaren
wordt het Gergjev Festival om
lijst door aanvullende program-
ma-onderdelen die voor een
verdieping moeten zorgen. Het
zevende Gergjev Festival zal er
vooral een zijn waar Gergjev zijn
persoonlijke muzikale opvattin
gen wil uitdragen en wil delen
met jonge musici, dirigenten en
het publiek.
Het Gergjev Festival, van 12 tot
en met 21 september, zal iedere
avond gewijd zijn aan een ande
re componist en een themati
sche benadering van diens
werk. Centraal staan Stravinsky,
Prokofjev, Berlioz, Mahler,
Sjostakovitsj en Skrjabin. Maar
een speciale plaats ruimt Gerg
jev in voor de Russische compo
niste Sofia Gubaidulina, voor
wie hij grote bewondering heeft.
Het programma is nog niet vol
ledig ingevuld en zal begin vol
gende maand afgerond zijn. Het
festival zal dit jaar al in de mid
daguren beginnen met klein
schalige theaterproducties, mu
zikale uitvoeringen, studiebij
eenkomsten, lezingen, films, do
cumentaires, gevrijd aan de
componist van die dag. Gergjev
zelf zal twee masterclasses ge
ven voor jonge dirigenten en
jonge musici. Behalve het Rot
terdams Philharmonisch Orkest
en het orkest van het Mariiensky
Theater zal ook de Young Phil
harmonic bij het programma
worden betrokken.
muziek recensie
Susanne Lammers
Concert: 'Lennon McCartney' door
Lydia van Dam, Herman van Doom, Han
van Eijk en Lisa Boray. Gehoord: 5/4,
Stadsgehoorzaal, Leiden.
Het was het allerlaatste concert
afgelopen vrijdag in de Stadsge
hoorzaal. Lydia van Dam, Her
man van Doorn, Han van Eijk
en Lisa Boray toeren niet meer
met hun Beatles-hommage
'Lennon McCartney'. Aanlei
ding tot lichte weemoed bij de
zangers en de muzikanten,
maar de geluidsjongens kun
nen nu dan toch eindelijk naar
het doveninstituut.
Het draait in 'Lennon McCar
tney' niet om 'de brains behind
the Beatles, wie zij waren en
wat ze zo uniek maakte'. Het
gaat slechts om het sfeertje, dat
Hollands gezellig moet zijn en
meestentijds neigt naar de mu
zikale finale van een vrolijke
kwis, en om de vier vocalisten
die hun sporen veelal verdiend
hebben met het zingen van so
ap-liedjes. En dat is aan hun
versies van de overbekende
Beatles-liedjes ook te horen.
Veel visie zit er niet achter, al
beloven ze nog zo parmantig
dat zij nu htin interpretatie la
ten horen. Herman van Doom
zingt 'Yesterday' in een stijltje
dat hij afgekeken heeft van Ro
berta Flack, Lisa Boray pikte
'Got to get you into my fife' van
Stevie Wonder en Han van Eijk
parodieert ziclizelf en soms Joe
Cocker. Alleen Lydia van Dam
heeft soms een eigen geluid.
Stuitender dan het gebrek aan
originaliteit is de lompheid
waarmee veel liedjes om zeep
geholpen worden. Van de in
houd blijft niets over: wie van
het sarcastische 'Revolution'
een meezinger maakt, verdient
een draai om zijn oren. Aardi
ger zijn de ouwetjes zoals 'Twist
and Shout'. 'Help' en 'She loves
you'. Die liedjes zijn blijken niet
kapot te krijgen.
Toch is de avond niet helemaal
verloren: in de baaierd van
middelmatigheid steekt één
liedje met kop en schouders
boven de rest uit: 'She's leaving
home'. De mannen achter de
knoppen houden zich in, de
begeleidingsband kent ineens
zijn plaats en Lydia van Dam
maakt met bijzondere tempi en
een secure tekstbehandeling
een gave aquarel van het walsje
over een van huis weggelopen
meisje. Als iemand het echt
goed bedoelt, kun je dat ook
horen.
muziek recensie
louis du moulin
Concert Mary J Blige in het kader van
'No More Drama Tour' Gezien: 7 april,
Ahoy', Rotterdam.
Mary J. Blige heeft haar leven
danig gebeterd en de wereld zal
het weten. Ging de Amerikaan
se r&b-vedette jarenlang door
voor grillig (op het podium) tot
onhandelbaar (daarbuiten), nu
ze privé eindelijk gelukkig
denkt te zijn manifesteert ze
zich als een geheel ander mens.
Een driekwart gevuld Ahoy"
kreeg van haar gisteravond een
onvervalste Geloof, Hoop
Liefde Show' voorgeschoteld:
nagenoeg zonder klatergoud,
vlammend van de eerste tot de
laatste seconde en doorspekt
met tal van stichtende dan wel
poeslieve woorden.
De toiletjuffrouwen werden nog
net niet bedankt, maar wellicht
zou niemand er vreemd van
hebben opgekeken als La Blige
(31) ook bij hun aandeel in het
vrolijke muzikale samenzijn
even had stilgestaan. Want ver
der noemde ze zo'n beetje wel
iedereen die haar tot hier had
den gebracht, dus evenzeer de
aanwezige fans aan wie ze ver
volgens heel voor de hand lig
gend haar vertrouwde klapstuk
'Everything' opdroeg. Omdat
Mary Jane, voorzien van een
soberder garderobe dan ooit,
ook eerder al een warm plei
dooi had afgestoken voor de
wereldvrede, moet menigeen
het sportpaleis hebben verlaten
met de gedachte dat de beruch
te 'bitch' uit Yonkers, New York
is getransformeerd in een zeer
innemende heilige.
Bij haar'bekering tot volop pre
kende 'positivo' heeft Blige ge
lukkig haar manier van zingen
niet echt aangepast. Nog altijd
gaat ze om de haverklap tekeer
als een getergde tijgerin, op
haar best is als ze haar emoties
uit haar tenen moet halen. Zui
ver zijn haar soms ellenlange
uithalen nog altyd vaak niet,
maar ze brengen ae lading on
verminderd wel zo over dat
voortdurend kippenvel is gega
randeerd. Ofwel: van smokke
len, wat met drie koorstemmen
op de achtergrond best zou
kunnen, wil Blige na tien tro
penjaren nog niets weten,
waarmee ze duidelijk onder
scheidt van collega-diva's met
een supersoulstrot als Whitney
Houston en Mariah Carey.
Als gevolg van haar wederge
boorte zouden oudere (lees:
'nasty') nummers als Tm Goin'
Down' thans bij haar in een an
der daglicht moeten staan,
maar Blige brengt ze nog steeds
met eenzelfde verbluffende
overgave als haar huidige sin
glehit 'No More Drama' en
komt er daardoor toch mee
weg. Al was het maar omdat
een groot deel van haar eerder
verworven achterban haar lie
ver niet als te zoetsappig wil
ondergaan.
De beruchte 'bitch' uit Yonkers, New York is getransformeerd in een zeer innemende heilige.
Foto: ANP/Robert Vos
