Klachtensite over kaartjes Dance Valley
'Hendrix is altijd mijn
inspiratiebron geweest'
,Ve moeten laten zien dat we vernieuwd zijn'
Otis met
hartstocht
3'Jullie weten gewoon niet
wat er speelt in deze stad
Favoriet
LAKtheater
i - Het LAKtheater komt
maart met Café Favoriet,
open podium voor musici,
ers, cabaretiers, zangers
lochelaars. Verschillende
sten geven korte optredens
onder de Leidse zanger
Baars die zijn favoriete
uners vertolkt. De toegang
atis. De volgende edities
op 15 april en 13 mei. Het
heater is nog op zoek naar
iten die willen optreden,
neldingen: tel. 071-
i885.
deling voor
ace-theater
riRDAM - Het Grace-theater
msterdam Zuidoost blijft
ehien toch open. Meerdere
ügden hebben belangstel-
waaronder theater Carré,
theater, dat speciaal was
uwd voor de opvoering
le musical 'Grace', sloot
februari de deuren. Er is
imeente Amsterdam veel
jelegen om het theater in
geval de komende twee
open te houden. In 2004
it het Getz Entertainment
er in Zuidoost de deuren
it die tijd kan het Grace-
er de leemte op cultureel
id vullen.
ntje voelt
h miskend
erdam - 'Nijntje de musi-
genomineerd voor een
cal Award 2002, maar of de
cal daadwerkelijk in de
en valt is zeer de vraag. De
rscheiding gaat namelijk
de musical die via een le-
lon in de ANWB Kampioen
internet (www.anwb.nl)
■leeste stemmen krijgt.
Hdan vijftig procent van de
5 3 ekers van 'Nijntje de musi-
alt in de leeftijdscategorie
lm acht jaar, meldt impre-
at Jacques Senf. Door de
.van stemmen zouden dus
■lotentiële stemmen verlo-
Haan. Senf wil daarom dat
■temmen voor Nijntje dub-
■llen.
(advertentie)
EKPRESENTATIE
iabel Hoving
- ;neert en presenteert haar
nderboekendebuut
gevleugelde kat'
interview met
uteur en journalist
Ed van Eeden
)onderdag 28 maart
tan vang 19.30 uur.
Natuurlijk bij:
v complete boekhandel
Breestraat 161, Leiden
071 - 5120885
&Cultuur
zaterdag 23 MAART 2002
Leidenaren blazen actiecomité festivalgedupeerden nieuw leven in
door llan Sluis
spaarnwoude - Mike Scheufler en Je
roen Jansen uit Leiden hebben het actie
comité 'Gedupeerden Dance Valley 2001'
nieuw leven ingeblazen. De gedupeerde
bezoekers van het rampzalig verlopen
festival van vorig jaar willen een plat
form bieden waarop ongenoegen kan
worden geuit over de 'exorbitant hoge
toegangsprijzen' voor dit jaar. Een kaart
je voor 's werelds grootste dance event
kost dit jaar 71,50 euro. Vorig jaar was
dat nog 45 euro.
Het actiecomité werd vorig jaar opge
richt nadat het dansfeest in recreatiege
bied Spaarnwoude op een chaos was
uitgelopen. Tientallen bezoekers wer
den toen met onderkoelingsverschijn-
selen in ziekenhuizen opgenomen. Bo
vendien waren velen gedupeerd door
het ontbreken van vervoer naar sta
tions. De Leidse broers Mike en Joey
Scheufler gaven gedupeerde bezoekers
de kans hun ongenoegen te uiten op
hun internetpagina.
De reden om het comité opnieuw te
activeren zijn de vele woedende reac
ties die ze zeggen te hebben gekregen
van Dance-Valleyliefhebbers over de
hoge prijzen en de gang van zaken
rond de kaartverkoop voor dit jaar. Zo
konden reserveringen voor de 'slechts'
40.000 kaarten volgens het comité al
leen via internet worden gedaan. „Dat
medium is niet voor iedereen beschik
baar. Nadat fraude met dubbele email
adressen was ontdekt, besloot de
Dance-Valleydirectie de kaarten via an
dere kanalen beschikbaar te stellen",
meldt het tweetal. „Momenteel biedt
UDC (de moedermaatschappij van
Dance Valley) de mogelijkheid kaarten
te kopen op een van haar andere hou
separty's, namelijk Impulz Outdoor of
4-elements. De totale kostprijs voor een
kaartje voor Dance Valley komt dan op
minimaal 106,50 euro."
De oprichters van het actiecomité be
treuren het zeer dat Dance-Valleyorga-
nisator Dennis Luts zijn belofte een ge
baar te maken richting gedupeerden
niet is nagekomen. Luts zegt goede be
doelingen te hebben. „We moeten nu
eenmaal de helft van onze bezoekers
teleurstellen. We hebben juist gepro
beerd ons trouwste publiek van kaarten
te voorzien via internet. Toen we er
achter kwamen dat iedereen extra hot
mailadressen had aangemaakt om aan
meer kaarten te komen, hebben we dat
gestopt. Een deel gaat nu via onze an
dere feesten. Een ander deel ligt ge
woon bij onze bekende voorverkoop
adressen. We proberen echter te voor
komen dat straks een hoop kaarten op
de zwarte markt belanden."
Dat kaartjes duurder zijn geworden,
komt volgens Luts doordat het aantal
bezoekers dit jaar kleiner is. „We willen
dezelfde kwaliteit behouden. Maar de
kaarten zijn niet twee keer zo duur ge
worden, hoewel we de helft minder
mensen binnen mogen laten."
Op de pagina http://dedancedupe.tk
kunnen reacties worden geplaatst. Ook
is er een selectie van binnengekomen
klachten te zien.
Ana Popovic brengt eerbetoon aan gitarist
door Harry de Jong
zoetermeer - Een mooie jonge
vrouw die bluesgitaar speelt als
een kerel. En dan ook nog eentje1
die het snarenspel van Jimi
Hendrix moeiteloos kan imiteren.
Dat is zeker niet alledaags. Maar
bluesdiva Ana Popovic uit Rotter
dam is dan ook niet de eerste de
beste. Hoewel ze nog maar 25
lentes telt, speelt ze een partijtje
bluesgitaar waar de vonken van-
afvliegen. Daar zijn de Amerika
nen inmiddels ook achter, want
vorige zomer maakte Ana naast
onder andere Bob Dylan haar op
wachting op het prestigieuze
Memphis In May Festival in de
Verenigde Staten. Ze mocht een
staande ovatie in ontvangst ne
men.
Volgende week staat Ana Popo
vic samen met gitaarhelden
Walter Trout en Eelco Gelling in
Amsterdam en Zoermeer met
een avondvullende show die he
lemaal is gewijd aan het werk
van Jimi Hendrix. Ana is gebo
ren en getogen in Belgrado
maar kwam drie jaar geleden
naar Nederland om aan het
conservatorium te studeren. „Ik
ben thuis opgegroeid met de
blues," vertelt ze. „Mijn vader
was helemaal gek van dat genre
en ons huis stond vol gitaren.
Vaak nodigde hij vrienden uit en
dan werden er urenlange sessies
gehouden. Pa hield van Chica
go- en Texasblues en had alle
maal platen van Albert Collins,
Robert Cray en Stevie Ray Vaug-
han. Maar ook van mensen als
Robert Johnson en Elmore Ja
mes, want hij kende zijn klassie
kers. Zo leerde ik op jonge leef
tijd alle facetten van de blues
aardig kennen."
Toen Ana een jaar of vijftien
was, had ze de gitaar al aardig
onder de knie en drie jaar later
speelde ze zelfs met een eigen
band in de clubs van Belgrado.
Ana was toen al vastbesloten
om later als muzikante een be
staan op te bouwen. Heel onge
bruikelijk voor een jonge vrouw
om voor de blues te kiezen,
geeft ze toe. „Maar ik had door
mijn vader dat genre zo leren
waarderen dat ik er helemaal
van in de ban was geraakt. Als ik
een bluesmuzikant hoor, begrijp
ik onmiddellijk waarom hij op
een bepaalde manier speelt.
Want door alle bluesplaten die
ik in mijn jeugd hoorde, heb ik
die muziek helemaal leren door
gronden. Toch probeer ik er
mijn eigen draai aan te geven,
want diep in mij leeft een gevoel
dat me in staat stelt de blues op
mijn eigen manier te interprete
ren."
In 1999 kreeg Ana de kans om in
Nederland te studeren. „Ik kon
tot dan toe geen noten lezen en
het was mijn droom om dat wel
te kunnen, want dan zou ik mijn
eigen muziek kunnen schrij
ven," vertelt ze. „En plotseling
kreeg ik daar de kans voor."
Met de band waarmee Ana tot
dan toe door Joegoslavië toerde,
had ze het aardig ver geschopt.
„Er waren videoclips van ons op
de televisie te zien en we ston
den in alle toonaangevende bla
den. We speelden op allerlei fes
tivals. Maar ik heb er geen spijt
van dat ik mijn carrière in Joe
goslavië heb afgebroken, want ik
voelde dat ik in Nederland veel
meer mogelijkheden zou krij
gen."
En dat gevoel is aardig uitgeko
men. Want dit land bleek een
springplank naar Amerika, waar
Ana zelfs de kolommen van het
vakblad Guitar Player haalde en
ze tijdens het festival in Mem
phis niets dan lovende kritieken
oogstte. Hoewel ze het podium
deelde met Bob Dylan, kreeg ze
niet de kans om zelfs maar een
woord met deze norse bard te
wisselen. „Ik had een pasje om
me achter het podium vrij te be
wegen, maar ik heb zelfs geen
glimp van Dylan opgevangen."
Ana Popovic was trouwens al
eens eerder in Memphis ge
weest om er onder leiding van
Jim Gaines (Santana) haar de-
buut-cd 'Hush' op te nemen.
„Geweldig om met zo'n groot
heid als Gaines te werken. Hij
had immers eerder de cd 'Su
pernatural' voor Carlos Santana
geproduceerd. Tussen onze op
names door moest hij even weg
om voor zijn aandeel in die
plaat een 'Grammy' in ont
vangst te nemen. Ongelooflijk
dat ik zomaar met hem kon
werken."
Inmiddels heeft Ana alweer heel
wat nummers klaar voor haar
nieuwe album die opnieuw
door Jim Gaines geproduceerd
wordt. Het liefst zou ze Ameri
kaanse blueshelden als John
Moony, Taj Mahal of Sonny
Landreth strikken om haar in
enkele nummers terzijde te
staan, maar voorlopig is dat nog
toekomstmuziek. Ana zit in elk
geval vol plannen. „Ik wil ook
ooit een cd opnemen met alle
maal covers van Jimi Hendrix.
Want die man is zo'n grote bron
van inspiratie voor mij ge
weest."
Ana Popovic: 26 maart, De Melk
weg, Amsterdam; 29 maait. De
Boerderij, Zoetermeer.
Ana Popovic: „Ik heb er geen spijt van dat ik mijn carrière in Joegoslavië heb afgebroken, want ik voelde
dat ik in Nederland veel meer mogelijkheden zou krijgen." Foto: GPD/Karsten Koch
theater recensie
Maarten Baanders
Voorstelling: 'Made in Holland' door
Musicalgezelschap Otis. Gezien: 22/3
Stadsgehoorzaal. Aldaar nog te zien: 23/3
en 24/3.
Niet minder dan vier titels staan
er op het musicalprogramma
'Made in Holland': 'Joe', 'Tsje-
chov', 'Cyrano' en 'De Jantjes'.
Het gaat natuurlijk maar om de
highlights, maar toch geeft Otis
je het gevoel dat je vier comple
te musicals op één avond krijgt
voorgeschoteld. Dat komt door
dat de deelnemers alles geven
om de sfeer van iedere musical
vanaf de beginnoten op het to
neel te brengen.
Dat getuigt van een bewonde
renswaardige flexibiliteit, want
niet alleen de sfeer, ook de mu
ziekstijlen verschillen sterk van
elkaar. Het enige dat vaak terug
komt (in drie van de vier musi
cals) is een tragische liefde die
aan het eind toch nog op iets
moois uitloopt.
Vooral in 'Joe' klinkt de harts
tocht overtuigend in de rijkge
schakeerde stem van de trans-
portpilote en de heldere, gedre
ven manier waarop haar gelief
de, een omgekomen oorlogs
vlieger, haar over de grens tus
sen leven en dood zijn liefde
toezingt. Hij laat haar los, gunt
haar dat ze blijft leven. Daaruit
blijkt zijn echte liefde.
In 'Tsjechov' komt het oude
Rusland, met paraderende aris
tocratie en bommengooiende
anarchisten tot leven. De jonge
en de oude Tsjechov met de
sfeer van zijn toneelstukken zijn
direct herkenbaar in de huiselij
ke, intieme taferelen. Het con
trast met de roerige revolutio
nairen werkt sterk door de fraaie
enscenering.
Een merkwaardige mix van tra
giek en komedie leggen de solis
ten in 'Cyrano'. De mannelijke
onhandigheid van Cyrano en
Christian tegenover de teder na-
ieve Roxane wordt prachtig ge
speeld, tegen een levendige ach
tergrond van de leger- en feest-
scènes, terwijl aan het slot de
bekentenissen van de gewonde
Cyrano en de diepe rouw van
Roxane met werkelijk gebroken
stemmen vertolkt worden.
En naast alle ten gehore ge
brachte zangkwaliteiten blijkt er
dan ook nog iemand te zijn die
een schitterende operaparodie
ten beste kan geven. Aanstekelij
ke humor is dat, die ook rijkelijk
aanwezig is in 'De Jantjes'. De
groep is volleerd in het zingen
van sappige levensliederen en er
ontbreekt niets aan de echtheid
van alle kroegtypes met hun on
behouwen en jolige gedrag. Re
gelmatig klapt het publiek mee
en als aan het slot 'In de Jor-
daan' klinkt, stroomt de kroeg
sfeer overvloedig de zaal in.
«museum voor Volkenkunde wil identiteit bewaren
njHerman Joustra
l van voorpagina
- Bijna een jaar na de heropening
Rijksmuseum voor Volkenkunde
80iteeds niet helemaal af. Maar het
zo langzamerhand wel zijn vol-
jj g. Deze week opende het museum
e Steenstraat de omringende tuin
iet publiek, dat op het terrein nu
jn rijwiel kan stallen. En kinderen
e Verrekijkersclub van het museum
en een rij kastanjeboompjes aan
en 'rssingel, die het museum in de
?ni mst nog meer allure zullen geven.
te' ijn kleine veranderingen om het
*h um nog aantrekkelijker te maken
het publiek, aldus directeur Ste
al# ngelsman. Want daar gaat het uit-
d lijk om: meer publiek. En: „Voor
belangrijk dat een bezoeker denkt
j het museum uitstapt: wat was dit
Ik kom hier terug. Het gaat erom
?ncbensen geïnteresseerd raken door
6hier zien."
t afgelopen jaar zijn de reacties
ezoekers ook onderwerp van dis-
geweest. Aan de hand van com-
;eg aren, suggesties en klachten is be-
welke verbeteringen in het mu-
konden worden doorgevoerd,
mogelijk. Want niet alles kan.
Iin! sman neemt de top-drie van
ten door. „Het is zo donker, zei-
fcel mensen. Nou, dat is ook zo.
het museum inloopt, loop je een
.^te tunnel in. Maar we moeten het
!o donker houden, omdat veel
serpen nauwelijks licht kunnen
fefgen. Maar we blijven zoeken
mogelijkheden om hier en daar
arlichtingsniveau wat op te krik-
nummer twee: „Veel trouwe be
steven Engelsman: „Voor mij is belangrijk dat een bezoeker denkt als hij het museum uitstapt: wat was dit leuk. Ik kom hier
terug." Foto: Dick Hogewoning
zoekers zeggen: 'Vroeger konden we zo
het terrein op, ons fietsje neerzetten en
naar binnen. Nu zitten de hekken dicht
en moeten we de fietsen buiten het ter
rein stallen'. Daar hebben we nu wat
aan kunnen doen. De poort aan de
Steenstraat is weer open. Bezoekers
kunnen het terrein weer oplopen, een
stukje wandelen, een boterhammetje
eten. Daar hebben ze geen kaartje voor
nodig. We hopen dat het museum op
die manier wat uitnodigender wordt,
dat mensen de loop weer weten te vin
den. Maar de museumtuin is nog
steeds niet helemaal klaar, Het muse
umpark met kunstwerken is een soort
buitenmuseum. De bedoeling is dat
achterin de tuin nog een grote trekker
komt te staan, een kunstwerk van de
Chinese kunstenaar Chen Zen. Het
wordt een glazen huis met daarin een
fotoarchief van een tuin in Peking, die
hij confronteert met foto's van diezelf
de tuin in het nieuwe China. Alleen,
Chen Zhen is vorig jaar overleden. We
hopen nu met de nabestaanden over
eenstemming te bereiken.
Klacht nummer drie: „Het museum is
te mooi geworden. Als je doorvraagt
wat mensen daarmee bedoelen, zeggen
ze: Vroeger was het zo gezellig, met die
vitrines'. Anderen zeggen: 'Je moet het
museum meer context geven'. Wat ze
bedoelen te zeggen is: waarom hebben
jullie niet veel meer decors gebouwd?
Wigwams en huisjes? Daar kan ik niet
veel meer op zeggen dan dat we dat be
wust hebben gedaan. De reden: die he
le claim van volkenkundige musea
vroeger - kom kijken wie die andere
mensen zijn - die hebben we volledig
opgegeven. De pretentie dat je in een
museum recht zou kunnen doen aan
mensen die ver weg leven, hebben we
losgelaten."
„Wat wel kan is: een fantastisch mooie
collectie laten zien. En we kunnen
mensen als het ware aan het woord la
ten, bepaalde aspecten van ze laten
zien en zo het publiek aanknopings
punten bieden. Vroeger wist men niet
beter of elk volkenkundig museum
hoorde er hetzelfde uit te zien. Met veel
decors. Men vloog nog niet met
Boeings de hele wereld over. Er was
nog geen National Geographic op tele
visie. Nu wel, de wereld is een stuk
dichterbij gekomen. Het moet nu an
ders, vind ik."
„Punt is nu: hoe krijg je hier meer pu
bliek? Op jaarbasis hadden we in 2001
80.000 bezoekers. In werkelijkheid wa
ren het er 65.000, omdat we pas in mei
opengingen. Dat is te weinig, we kun
nen er veel meer hebben. Van die be
zoekers wist driekwart niet dat het mu
seum volledig vernieuwd is! Onze agen
da is dus simpel: laten weten dat we
vernieuwd zijn en hoe veel we te bie
den hebben. Van der Ploeg ziet dat
probleem ook. Die gaf ons 400.000 eu
ro, met de boodschap: zorg- er voor dat
de mensen komen kijken. Kuifje is
daarvoor een hulpmiddel. Het is zaak
meer van dat soort trekkers te beden
ken. Zonder dat het ten koste gaat van
de kwaliteit. Culturen, voorwerpen en
mensen, daar moet het over blijven
gaan. Op een respectvolle manier pro
beren bezoekers te verleiden terug te
komen."
door Herman Joustra
leiden - Rustig zaten ze met el
kaar te debatteren. Ze gooiden
niet met modder en keken el
kaar netjes aan, de dames en
heren politici. In niets leek het
debat gisteren aan het eind van
de middag in Cultureel Centrum
De X op het nationale lijsttrek
kersdebat daags ervoor. Maar
daar aan de Apothekersdijk had
den de deelnemers, negen Leid
se raadsleden, de verkiezingen
natuurlijk al achter de rug. De
zieltjes waren al gewonnen, de
stemmen waren al geteld. En
het ging in De X niet over WAO
of asielzoekers, maar over de
toekomst van de cultuur en het
cultuurbeleid in Leiden.
Toch gooide zo af en toe een
politicus de knuppel in het
hoenderhok, zoals toen werd
gevraagd te reageren op de vol
gende stelling die de organisatie
- de Stichting Samenwerkende
Podia Leiden - had geformu
leerd: 'Er hoeft geen rekening te
worden gehouden met de kleine
podia, die in Leiden een fijnma
zig, divers en cultureel vlecht
werk vormen. De megalomane
projecten als het Kijkplein bij de
Lakenhal zijn veel interessanter'.
Niet dat Alexander Geertsema
(WD) het nou volledig met de
stelling eens was - want volgens
hem werden hier 'appels met
peren vergeleken' - maar toch
hadden de kleine podia het in
Leiden in zijn visie nog hele
maal niet zo slecht. „Je moet
een onderscheid maken tussen
de podia op zich en de instellin
gen die deze podia bespelen.
Podia zijn er genoeg. Zoals het
LAK, de Kapelzaal, Het Muziek
huis en noem maar op. allemaal
voorzieningen waar men goed
mee scoort in Leiden. Alleen,
wat willen jullie dat er op die
podia gebeurt? Ik denk dat jullie
als podia de kracht moeten heb
ben om samen te werken en
niet moeten roepen: naar die en
die zaal wil ik niet toe."
Geertsema refereerde daarmee
aan de gemeentelijke Muziek-
nota waarin Leiden het ideaal
beeld schetst van één podium
voor de kleine podia Folkclub
Horus, jazzpodium Hot House
en Cultureel Centrum De X in
Het Muziekhuis, dat zelf ook die
ruimte zou blijven gebruiken.
Die Muzieknota kon destijds al
niet de goedkeuring van de po
dia wegdragen en ook nu ver
oorzaakten de opmerkingen van
Geerstema de nodige deining.
Vertegenwoordigers van ge
noemde podia hekelden de ge
brekkige kwaliteit van het podi
um in Het Muziekhuis. Onzin,
vond Geertsema, de kleintjes
moesten maar tevreden zijn.
Maar hoe diep defijn zit bij de
kleine podia bleek wel toen er
iemand in de zaal opstond van
Sociëteit De Burcht. Leuk hoor,
dat al die politici daar zo achter
een tafeltje zaten te praten over
het cultuurbeleid in Leiden en
over de kleintjes. Maar hij had
ze nog nooit bij een concert in
De Burcht gezien. .Aandacht
voor de kleine podia? In De
Burcht worden tachtig concer
ten per jaar gegeven, waarvan er
vijftig gratis toegankelijk zijn.
Maar in de hele Muzieknota van
de gemeente worden we niet
eens genoemd. Ik vraag me dan
af: hoe betrokken zijn jullie dan
bij de kleine podia? Ik denk dat
jullie gewoon niet weten wat er
speelt in deze stad."
