SPORT
Dwight Davis en zijn cup
Line-dancing
LINKS
BUITEN
maandag 18 februar
Japanse muziek
mag weer
seoul - Vier maanden voor de
start van het WK voetbal heeft
Zuid-Korea goede wil getoond
door Japanse muziek tijdelijk te
legaliseren. De maatregel geldt,
zo benadrukte de Zuid-Kore-
aanse minister van Cultuur, al
leen voor de maand juli en af
schaffing van het verbod komt
niet ter sprake. Tussen Zuid-Ko-
rea en Japan heerst nog steeds
een grote rivaliteit. Dat vindt
zijn wortels in de 35-jarige be
zetting van Zuid-Korea door Ja
pan die in 1945 eindigde. Sinds
dien heeft Zuid-Korea alle vor
men van Japanse cultuur zoveel
mogelijk in de ban gedaan.
Te laat door
geestuitdrijving
parijs - De excuses van voetbal
lers die te laat uit hun moeder
land terugkeren zijn legio. Maar
de reden die de Senegalees El-
Hadji Diouf opgaf is wel heel
origineel. De speler van de Fran
se club Racing Lens meldde zich
zaterdag bij trainer Joel Müller
af, omdat hij eerst boze geesten
wil uitdrijven. El-Hadji Diouf
haalde met Senegal de finale
van de Afrika Cup, maar zijn
team verloor na het nemen van
strafschoppen van Kameroen.
El-Hadji Diouf miste een penal
ty en wijt dat klaarblijkelijk aan
boze geesten. Hoeveel tijd de
uitdrijving in beslag neemt, weet
niemand in Lens.
Auto Rommedahl
terug gevonden
Antwerpen - De gestolen Mer
cedes van Dennis Rommedahl
is na een halfjaar teruggevonden
door de havenpolitie van Ant
werpen. De Mercedes C 200
stond in de haven in een contai
ner klaar om verscheept te wor
den naar Libië. PSV-speler Rom
medahl werd op 31 juli vorig
jaar brutaal van zijn auto be
roofd. De Deen reed met zijn
auto door het centrum van
Eindhoven. Op het moment dat
hij voor een rood licht stil stond,
tikte een man op zijn raampje.
Rommedahl opende het portier,
omdat hij dacht dat de man de
weg wilde vragen. De PSV'er
werd met een stok bedreigd en
gedwongen om de auto af te ge
ven.
Zuid-Korea boos
op Costa Rica
san jose - De voetbalbond van
Costa Rica heeft zich de woede
op de hals gehaald van WK-or-
ganisator Zuid-Korea. Het Mid
den-Amerikaanse land slaat vlak
voor het WK het trainingskamp
op in medegastland Japan, ter
wijl het de groepswedstrijden in
Zuid-Korea speelt. „Een beledi
ging van een heel land", oor
deelde de Zuid-Koreaanse voet
balbond. Costa Rica, dat is inge
deeld in poule C met Brazilië,
Turkije en China, krijgt 800.000
euro om naar Japan te komen.
„We zijn een arm land dus we
zijn puur om financiële redenen
op het aanbond ingegaan", stel
de bondsvoorzitter Navarro.
Dwight Filley Davis (1879-
1945) maakte op 16-jarige
leeftijd kennis met de tennis
sport en groeide tijdens zijn stu
dentenjaren aan de universiteit
van Harvard uit tot een van de
beste spelers van Amerika. Met
Holcombe Ward vormde hij
rond 1900 een bijkans onver
slaanbaar dubbel dat drie keer
Amerikaans kampioen werd.
Door de groeiende belangstel
ling voor tennis rijpte bij hem in
1899 het idee om ook interna
tionaal voor die sport wat op
gang te brengen, in de vorm van
een landenwedstrijd. De voor
zitter van de Amerikaanse Ten-
nisbond, dr.James Dwight, ver
leende meteen zijn steun.
Dwight zou de Engelse tennis-
bond warm maken voor zo'n
wedstrijd. Aan andere landen
werd nog niet gedacht, want
daar stond tennis nog in de kin
derschoenen.
De jonge Davis, zoon van een
schatrijke zakenman, liet voor
duizend dollar, een zeer groot
bedrag in die tijd, een (eeuwig
durende) wisseltrofee maken
van massief zilver, afgezet met
goud. In de Cup was gegraveerd
de tekst: 'INTERNATIONAL
LAWN TENNIS CHALLENGE
TROPHY, Presented by
DWIGHT F. DAVIS'. Maar al
vrijwel van het begin af kreeg de
prijs de naam waaronder hij we
reldfaam zou verwerven: de Da-
vis Cup.
De eerste wedstrijd (V.S.- Enge
land) om de Davis Cup had
plaats in 1900 in Boston. Zonder
zijn gastheren iets te zeggen
ging het Engelse team na de
overtocht eerst de Niagara wa
tervallen bezichtigen. Het meld
de zich pas vlak voor het duel in
Boston, waar men zich al af
vroeg waar de Britten toch ble
ven. Voor de Amerikaanse ploeg
speelde Dwight Davis zowel en
kel- als dubbelspel. Ruim 1200
toeschouwers waren getuige van
de match die al op de tweede
dag beslist was. Het Engelse
team, bepaald niet op z'n sterkst
samengesteld, werd door Davis
en zijn companen eenvoudig
weggeslagen.
Dat zat de Britten niet lekker.
Thuisgekomen ging een der
spelers, Roper Barrett, een arro
gante kwast, over van alles en
nog wat zeuren: de baan in Bos
ton was niet goed geprepareerd,
het gras te lang en de ballen wa
ren te zacht,' alleen de dames
aan de kant waren aangenaam
om naar te kijken'.
In de loop der jaren gingen
steeds meer landen zich in
schrijven voor de Davis Cup. De
enorme populariteit van het
landentoemooi vanaf de jaren
twintig verbaasde zelfs de
schenker van de Cup. „Als ik dit
geweten had, zou ik hem wel
van goud hebben laten maken",
zei Davis er eens van. Heel zijn
verdere leven volgde hij de bele
venissen rond zijn Cup op de
voet. Zelf bleef hij ook tennis
sen. In 1922 werden hij en zijn
oude maat Ward veteranenkam-
pioen van Amerika.
In het gewone leven ging Davis
voor de Republikeinse partij in
de politiek, eerst plaatselijk in
zijn geboortestad St. Louis, later
landelijk. Als vrijwilliger nam hij
dienst in het Amerikaanse leger
toen dat zich in 1917 in Europa
in de Eerste Wereldoorlog
mengde. Als militair toonde hij
zich onverschrokken. Hij werd
gedecoreerd wegens 'uitzonder
lijke moed betoond onder vijan
delijk vuur'. Opmerkelijk, want
Davis stond bekend als een kal
me, bedachtzame, wat gereser
veerde man. Volgens zijn echt
genote hield hij nog lang nacht
merries over aan die oorlogspe
riode.
Van 1925-1929 was Davis minis
ter van Oorlog onder president
Coolidge, van 1929-1932 gou
verneur-generaal van de Filipij-
nen, destijds een Amerikaanse
kolonie. Daarna leidde hij een
vrij teruggetrokken leven. In de
Tweede Wereldoorlog deed men
nog kort een beroep op hem om
specialisten voor het leger te
werven. Dwight Davis overleed
op 28 november 1945, 66 jaar
oud. Hoewel zijn carrière be
paald eervol en van betekenis
was geweest, werd hij bij zijn
dood toch vooral geëerd als 'de
man van de Davis Cup'.
Ruud Paauw
Dit is aflevering zeventien van een se
rie over de geschiedenis van de sport
Dwight Davis had de Cup wel van goud willen maken. Foto: Archief
SPORT IN BEELD
Skeleton, de Amerikaan Jim Shea. Salt Lake City, februari 2002. Foto: AP/David J. Phillip
Lang voordat het eerste televisietoestel werd uit
gevonden hadden de Amerikanen al de televi
siereclame bedacht. Geen programma is heilig.
Ook de door NBC live uitgezonden openingscere
monie van de negentiende Olympische Winter
spelen werd om de haverklap otiderbroken door
'boodschappen'. Van de 77deelnemende landen
paradeerden er, schat ik, maar een kleine 40 de
Amerikaanse huiskamers binnen.
Het opvallendste reclameblok volgde direct na
een voor Amerikaanse begrippen lang - bijna drie
minuten durend - vraaggesprek met president
George W. Bush. Gevraagd naar zijn favoriete
wintersport antwoordde Bush: „Skating.Schaat
sen. Als favoriete schaatser uitzijn jongensjaren
noemde de president de tweevou
dig olympisch kampioen Dick
Button. Zegt ons niks, deze naam.
Je moet ook altijd weer even wen
nen aan het idee dat als Amerika
nen het hebben over schaatsen,
kunstrijden wordt bedoeld.
Meteen na het brave gesprekje met
de wereldleider vervolgde NBC
met reclame. Kennelijk had net op
dat moment de dienstdoende ge
luidstechnicus een aanval van hik
te verduren. Het beeld schakelde
wel over, het geluid niet. Zo was
'heel Amerikaer onbedoeld getui
ge van dat zijn president de inter
viewer bedankte voor (het niveau
van) de gestelde vragen: zo gemakkelijk dat zelfs
Bush de antwoorden wist.
Zaterdag: Jochem Uytdehaage wint goud, zoals
voorspeld door Sports Illustrated. Bob de Jong -
dertigste - suggereert dat Gianni Romme beter in
zijn plaats had kunnen rijden. Had-ie dat niet
eerder kunnen bedenken?
Zondag: De Japanse televisie is al in de ban van
de 500 meter en nodigt mij uit in een panel met
één van de Japanse coaches, Toshihiko Osano en
een journalist van, zeg maar het Japanse ANP,
Hiroshi Sato. Ik spreek mijn vertrouwen uit in
Shimizu en oogst applaus. Na de opnames vraag
ik Osano (waarbij Sato als tolk fungeert) wat Shi
mizu naast schaatsen nog meer bezighoudt in het
leven. .Auto's en stewardessen", zegt Sato. Ik ver
moed enige taalverwarring en stel de vraag nog
eens, maar dan eenvoudiger. Heeft hij hobby's?.
Yes, yes. Auto's en stewardessen.
Maandag: Onze chauffeur en spraakwaterval
Spencer, enthousiast belijder van het mormoonse
geloof, brengt de NOS-equipe van de ijsbaan te
rug naar het hotel. Spencer legt uit waarom mor
monen niet drinken, zelfs geen koffie of thee.
Slecht voor je gezondheid. Juist dan passeert ons
busje een State Liquor Store (de staatsslijterij). Op
ons verzoek te stoppen voldoet Spencer onmid
dellijk en trapt op de rem. We slaan een voor
raadje wijn in voor drie weken en rijden verder,
met een vanaf nu zwijgende chauffeur.
Dinsdag: 'USA Today' meldt dat de
FBI voor de vierde keer sinds 11 sep
tember het land heeft gewaarschuwd
voor een terroristische aanslag. Salt
Lake zou geen specifiek doelwit zijn,
maar de angst (voor chemische wa
pens) zit er goed in. Verscherpte be
waking dus, ook van de ijsbaan. Ik
moet een buisje mondspray afstaan.
Woensdag: Met drie collega's ga ik
eten in een Texaans restaurant,
waarbij om het halfuur het bedie
nend personeel een demonstratie 'li-
ne-dancing" geeft. Daarbij wordt tel
kens een aantal gasten vrijwillig ver
plicht om mee te doen. We bereke
nen dat één op de vier 'eters' de klos
is. Dit klopt - maar waarom ik altijd?
Donderdag: Telefoon! Het thuisfront meldt zich.
„We kijken naar hetsnowboarden. Nicolien gaat
naar beneden. Zie jij dat nu ook?" Nee, ik zie Ni
colien niet. Ik zie niets van de Spelen. NBC heeft
weliswaar 545 miljoen dollar neergelegd voor de
televisierechten, maar dat is vooral gedaan om
CBS en ABC te beletten het uit te zenden. NBC
zendt niets van de Spelen uit. Niets live althans, 's
Avonds in een programma van twee uur vat NBC
de olympische dag voor de Amerikaanse kijkers
samen. Op een tijdstip dat ik aan het eten of aan
het line-dancen ben.
Frank Snoeks
UIT HET OOG
Op de Olympische Spelen van
1984 behaalde de toen 19-ja-
rige zwemmer Hans Kroes enke
le finaleplaatsen op de estafette
en persoonlijke nummers. Vier
jaar later werden de Spelen in
Seoul een deceptie voor de Lisse-
naar, die zich niet kon vinden in
de aanpak van de toenmalige
bondscoach. In 1991 stopte
Kroes, veelvuldig houder van na
tionale records, met de zwem-
sport. Hans Kroes, 36 jaar oud,
woont nog steeds in Lisse, sa
men met zijn vrouw en vijf
maanden oude dochter.
„Ik zwem helemaal niet meer,
alleen op vakanties, als het
warm is. Ik heb wel een paar
keer geprobeerd om vrij te
zwemmen, maar iedereen
zwemt dwars door elkaar, dat
schiet niet op. Het komt er ook
niet van omdat ik het druk heb
met mijn werk.
Maar vorige week was er baby-
zwemmen en daarna heb ik
nog een paar baantjes getrok
ken, borstcrawl. Het viel niet te
gen, met de snelheid en sou
plesse was het nog prima in or
de.
Nadat ik ben gestopt, ben ik wel
altijd twee, drie keer in de week
wat aan sport blijven doen.
Eerst heb ik voor mezelf hard-
gelopen en sinds een jaar of ze
ven, acht doe ik aan fitness in
een sportschool.
Ik ben directielid van een me
diabureau in Amsterdam, een
schakel tussen adverteerder, re
clamebureau en uitgeverij. Met
het zwemmen ben ik gestopt
toen ik ging werken, de combi
natie trainen en een baan
wordt wel een heel grote opof
fering. Van die beslissing heb ik
geen spijt van gehad, je groeit
Hans Kroes in 1982 in Guayaquil (Ecuador) waar hij een nieuw Nederlands record zwom op de 200 meter
vrije slag. Foto: Archief
er ook langzaam naar toe.
Op mijn zwemcarrière kijk ik
met veel plezier en trots terug.
Ik zou het zo weer doen. Ik heb
er veel van geleerd; doorzet
tingsvermogen, omgaan met te
leurstellingen, hard werken,
discipline, knokken als iets niet
gaat zoals je wilt.
De combinatie zwemmen en
school vroeg om een strakke
planning. Ik heb de heao ge
daan in de drie jaar die ervoor
stond, met een 7,6 als eindcij
fer. Daar was ik ook wel trots
op.
De Olympische Spelen van
1984 heb ik heel mooi gevon
den. En verder zijn er drie bij
zondere races geweest. In 1980
werd ik Europees jeugdkampi
oen, in 1983 was ik de eerste
Nederlander die onder de 50
seconden zwom op de 100 me
ter vrij en de eerste die op de
200 goed onder de 1.50 zwom.
In 1988 zwom ik als eerste on
der de 49 seconden op de 100
meter vrije slag. Dat zijn echt
van die mijlpalen.
Het dieptepunt waren de Spe
len van 1988 in Seoul. Ik had in
mijn hoofd dat ik op een be
paalde manier moest trainen en
de bondscoach vond dat het
anders moest, dus met hem lag
UIT
GESPROI
Marcel Well
mer in het
van Arend
het CP-verk
Glas in de Ti
„Het is langgeleden e
niets illegaals gedaan,
informatie zijn wij al
de tafel gekropen, om
sen of we door kon de
niet. Daarbij stond vt
ding voorop: kan ik h
mijn zoontje of docht
leggen waarom papa
aan de Olympische Sj
meegedaan en daar e
plezier heeft gehad. Ik
antwoording kunnen
voor mijn beslissing,
sche Spelen of niet, n
ten gaat voor."
Arend Glas, in Troui
„Ik heb toch een beet
makkelijk over somn
gedacht. In de weekt
naar buiten kwam, u
maal paranoïde. Ik h
schuldig als ik met et
stond te praten. Ik di
pet niet eens af te dot
Rintje Ritsma in het
Dagblad:
Voor mij zijn de Spe
speciaal. Ik vind heti
helemaal geen leuk U
Het draait om comm
een bekrompen werel
groot bobo-feest. Ik m
Olympische Spelen et
haald evenement.
Idem, over het onee
pen kwalificatietoer
Thialf:
„Als het op het ijs -3j
kun je geen mannen
90 kilo laten schaatst
ter wereld is het -6 gr
dat Thialf-verhaal is
schrikkelijk. Maandt
brullen dat Heerenvt
baan ter wereld wort
krijg je dat gepruts. I
is een aanfluiting.
goed idee om het vo\
lificatietoerrwoi te h
plaats van de Winter
Turijn. Op dat ijs zal
welke jongens de met
hebben op de Spelen
Idem:
„Rogge? Wie is R
ranch geen IOC-vooi
Al meer dan een ha'
wist ik niet.
Tonny de Jong in I
„Van Annamarie Th
Marianne Timmer h
foto's gezien. Maar zt
duidelijk niet zo ver
het doet, moet je het
En bovendien vind i
bladen geen semi-m
moeten brengen. Da
dere bladen voor.
Idem, over haar faa
voor atlassen:
„Op het moment da\
boek kon openen, wt
atlas. Ik kom nu voo
zeifin veel landen, n
zijn dat nooit tropist
mingen. Ik denk wel
schien had ik beter z
volleybal kunnen kit
domme gedachte ruit
want daar ben ik vet
Joop Alberda over I
Uytdehaage in Niet
„Er zit zo'n goeie ko\
hem maar het best g
gang laten gaan, hij
wat hij doet. Ik denk
de perfecte balans h
den tussen lichaam
ik overhoop en de prestaties
waren navenant. Het trieste is
dat je weet dat het de laatste
keer is dat je er staat. Ik ben nog
steeds van mening dat ik toen
niet in de gelegenheid was om
me goed voor te bereiden. Om
een voorbeeld te geven: er za
ten ook meisjes van 14,15 jaar
in onze ploeg en die moesten
dezelfde trainingen doen als ik.
Ik was toen 23. Het goede is wel
geweest dat de individuele
voorbereiding waar wij toen om
gilden, vier jaar later in 1992
werd gezien als de manier om
te trainen. Zo gebeurt dat nog
steeds."
Jochem Uytdehaag X
Revu:
„Tot vorig jaar heb
kele keer op een poe
staan. Daarom vind 0
grappig dat iedereen
die Uytdehaage doelF
even. Zo gewoon is 4=
niet."
Johann Olav Koss iii
delsblad over zijn xL.
Olympic Aid: l|
„In 1993 was ik vooi
Eritrea. Heel inspire»ie
in de loop der jarenl
veranderen, je ziet /il
latenheid verandertfe
me, woede verandert it
en hoop. Het is ongèrs
sport met kinderen 4
Onze coaches en oni
laten de kinderen iei
ze leuk vinden. Geuf l
haalt de spanning una
chaam. Elke keer alb
kom, word ik zachtiu
dat ik die kinderen I.
rlie
Idem: fee
Tijdens mijn bezone
kinderen in de karnjL.
ik te trainen. Ik hadr'
fiets meegenomen of01
in te gaan. De locale
wilde met me meegtot
zestig jongens op een
kemikkige fiets. BijrL
top was natuurlijk K
deel er al door mij
Ineens kwam een joJcl
mij rijden op een fi^
dikke wielen. Hij fcej
me aan, grinnikte uj
de trant van: 'Hé, j'M 1
heb je'. Op de top
moest ik afstappen, j
was kapot.
