GELOOF SAMENLEVING
Gefuseerde Pinksterkerk wil er 35 gemeenten bij
De vernieuwend
visie van het LH
Hoog niveau op concours Katwijkse muziekschool
God die onze pet te boven gaat
'Kerken veroordelen mening Fortuyi
Bisschop steunt
weigeren
uitvaart na
euthanasie
Bisschop brengt blad aan de man
KUNST CULTUUR
Aan de Indische rijsttafel
met een cowboyhoed op
Een preekrecensie over een kerkdienst waarin
geen preek werd gehouden, kan dat? Het moet
maar. Want wat bleek gisterochtend in de
Noordwijkse Vinkenlaankerk: er werd deze keer
in groepjes gediscussieerd over het thema 'gelo
ven is zo gek nog niet'. En
niet gepreekt.
Samen op Weg-dominee
Broer Roolvink leidt de the
ma-ochtend in. Uiteraard
begint hij met uit te leggen
waaróm geloven nog zo
gek nog niet is. De kreet
impliceert al dat geloof te
genwoordig geen algemeen
goed meer is. Dat geldt in
ieder geval voor 'geloven'
in de traditionele zin van
het woord. Roolvink weet
dat. En hij weet dat een
goede gemeente af en toe
iets aardigs organiseert;
een discussie, een thema
ochtend, om de mondige
burgers van vandaag be
trokken te houden bij de
kerk. Het moet gezegd: de
Vinkenlaankerk zit behoor
lijk vol, en er zijn ook rela
tief veel jonge mensen en
kleine kinderen. De opzet
lijkt dus te slagen.
Aan Roolvinks korte intro
ductie valt al op te maken
dat hij een echte dominee
is. Iemand die volkomen
op z'n gemak over diepzin
nigheden als de zin van het leven oreert - met af
en toe een breed gebaar wanneer hij spreekt
over God die onze pet te boven gaat - en intus
sen feilloos de klemtonen dAéi legt waar zij ho
ren om de woorden met gezag te bekleden.
Roolvink neemt plaats op het podium, waar hij
samen met drie andere kerkgangers aan de voo
zitter van de kerkenraad mag uitleggen wat ge
loof voor hem persoonlijk betekent. „Gaande 0
staande blijven", zei hij.
Een mevrouw naast hem noemt het geloof een
stootblok om tegenaan
te schoppen. „Dat klinl
raar", vindt de voorzit
ter. Daarom voegt ze e
aan toe dat het stootbli
ook iets is om tegenaai
te leunen. De jongema
daar weer naast ervaait
het geloof als iets dath
leven zin geeft. En de
laatste spreekster hield
het op 'een manier van
leven'.
Over deze vier stand
punten moeten veertie
groepjes gaan discussi
ren onder het genot va
een kopje koffie met
koek. Naderhand vert!
ken woordvoerders vai
diverse groepen de uit
komst. Niemand blijkt
op de proppen te kom
met het standpunt 'da
je wel stapelgek moet
zijn om nog te geloven
Tot teleurstelling vant
voorzitter, die graag w
meer peper in de disa
sies had gezien. Het te
gendeel blijkt waar: de
ochtend heeft een hot
EO-gehalte, met veel blije christenen die hetg
loof en God zien als steun en toeverlaat in mot
lijke tijden. Dit soort thema-ochtenden moetl
gemeenschapgevoel goed doen, dat kan bijna
niet anders. Misschien wel meer dan de gebm
kelijke preek.
PREEKTIJGERS
aalsmeer - De Broederschap van Pink
stergemeenten en de Volle Evangeliege
meenten in Nederland gaan voortaan sa
men door het leven als Verenigde Pink
ster- en Evangeliegemeenten (VPE). Het
nieuwe kerkgenootschap wil de komen
de vijf jaar groeien tot 150 plaatselijke ge
meenten. Dat zijn er 35 meer dan nu. Dat
kondigde voorzitter P. Sleebos zaterdag
aan in Aalsmeer tijdens de onthulling
van de naam, het logo en de beleidsvisie
van de VPE, die ongeveer 17.500 leden
telt. Voorgangers, geestelijk werkers en
bestuursleden van de gemeenten vierden
daar, dat de twee pinksterkerken sinds 1
januari volledig zijn gefuseerd.
Het aantal gemeenten moet groeien door
'werving' en nog meer door het stichten
van nieuwe gemeenten, zei de oud-voor
zitter van de Broederschap. De VPE wil
volgens hem een missionaire beweging
zijn, die behalve om gemeentestichting
en zending ook bekend staat om haar
dienstbaarheid aan de samenleving.
Sleebos riep de plaatselijke gemeenten
op uit de eigen cultuur te breken en de
buitenwereld te leren kennen. „Dan pas
kunnen we iets betekenen voor de we
reld om ons heen", zei hij. Sleebos hoopt
ook dat de achterban van de VPE politiek
bewuster wordt. De pinksterbeweging
was vroeger nogal a-politiek. „Pinkster
mensen moeten met hun hoofd in de he
mel blijven, maar met hun voeten op de
aarde", zei de voorzitter.
Het bestuur van de VPE zal geen stemad
viezen aan de achterban geven, bena
drukte vice-voorzitter B. Niehof, oud
voorzitter van de Volle Evangeliegemeen
ten. „Maar wij herkennen ons wel het
meeste in de stellingname van de Chris
tenunie", voegde hij eraan toe.
Sleebos en Niehof maken zich ernstige
zorgen over het geestelijk klimaat in Ne
derland, dat volgens hen van een christe
lijk land is veranderd in een ontkerkelijk
te natie. „We zijn er armer op gewor
den", zei Sleebos. Onder het paarse kabi
net zijn de normen en waarden verder
'vervaagd'. Kerkelijk Nederland heeft een
'geestelijke vernieuwing' nodig. Pas dan
kunnen kerken het evangelie weer kwijt
aan de samenleving, menen de bestuurs
leden.
De gesprekken tussen de Broederschap,
opgericht in 1952, en de Volle Evangelie
gemeenten, in 1978 ontstaan, begonnen
in 1997. Daarbij kwamen de besturen tot
de conclusie dat er binnen de pinkster
beweging wel accentverschillen zijn,
maar geen duidelijke verschillen in de
leer. Uit die constatering en de bijbelse
opdracht tot eenheid kwam het verlan
gen naar samenwerking voort.
preek recensie
Onno van 't Klooster
Vinkenlaankerk, Noordwijk, dominee Broer Roolvink
Hilversum - De Europese kerken
hebben in diverse verklaringen
opvattingen zoals Pim Fortuyn
die verwoordt, heel uitdrukkelijk
veroordeeld. Dat zei de oud
voorzitter van de bisschoppelij
ke commissie voor gerechtig
heid en vrede, dr. HA. van
Munster, zaterdag voor de KRO-
radio.
Hij trok zelfs een vergelijking
met de wijze waarop de kerken
in de vorige eeuw het nazisme
hebben veroordeeld. De opvat
tingen van Fortuyn stroken vol
gens Van Munster in het geheel
niet met die van de Rooms-Ka-
tholieke Kerk. De gelovigen kun
nen en moeten dat weten.
De Europese kerken hebben op
conferenties in Basel (1990) en
Graz (1997) en vorig jaar in de
Charta Oecumenica uitgespro
ken dat het volstrekt onaan
vaardbaar is als bepaalde a
diensten worden buitengj
ten. Al in de jaren zestig va
vorige eeuw spoorde het Tl
de Vaticaans Concilie ova
verhoudingen christenen-j
lims allen aan te werken
wederzijds begrip in het bi
van alle mensen, zei
Munster, die ook oud-secri
van de Nederlandse bissc
penconferentie is.
hilversum/anp - bisschop
Hurkmans van Den Bosch
steunt de priesters die na eutha
nasie een kerkelijke uitvaart
voor de overledene hebben ge
weigerd. Hij zei dit gisteren in
het RKK/KRO-tv-programma
Kruispunt.
„Voorzover ik geïnformeerd
ben, moet ik de priesters gelijk
geven", zei de bisschop. Kortge
leden weigerden pastoor B. van
Oudheusden en kapelaan C.
Rutz van de parochie Heilig
Hart van Jezus in Eindhoven de
medewerking aan een kerkelijke
uitvaart voor A. Timmermaris-
Krijn, omdat zij door actieve eu
thanasie was overleden. In te
genstelling tot de Nederlandse
wetgeving wijst de Rooms-Ka-
thoüeke Kerk actieve euthanasie
onder alle omstandigheden af.
Een priester zal volgens Hurk
mans luisteren naar de zieke en
de familieleden en zo lang mo
gelijk met hen zoeken naar een
weg om te leven. Als iemand
blijft kiezen voor actieve eutha
nasie, dan kan de priester daar
in niet meegaan, zei de bis
schop. „Hij zou dan meegaan
op een weg die tegen ons geloof
is. De kerk blijft geloven in God
die het leven geeft en terug
neemt."
Als iemand het moment dat
God hem tot zich neemt, niet
kan afwachten, dan is dat zijn
keuze. Daar heeft de kerk res
pect voor. „Wij verwachten om
gekeerd respect voor het stand-
nijmegen - Het bisdom Den Bosch heeft een nieuw bisdomblad. Daar zelf de Nijmeegse winkelstraten op ging om de eerste exemplaren aan van e ^erk ais vrij aan ons
is bisschop Hurkmans van het bisdom zo trots op, dat hij dit weekend het winkelend publiek uit te delen. Foto ANP/Charlotte Dirkse geloof vasthouden.
muziek recensie
Lidy van der Spek
Concert: Leiderdorps Kamerkoor o.l.v.
Peter Dijkstra, m.m.v. Maja Roodveldt,
sopraan, Matthijs van de Woerd, bariton,
Jaco van Leeuwen, orgel en een Orkest
van het Koninklijk Conservatorium. 16/2,
Lutherse Kerk Den Haag, 17/2
Jeroenskerk Noordwijk
Het concert dat het Leiderdorps
Kamerkoor zaterdag gaf in de
Lutherse Kerk Den Haag en een
dag later in de Jeroenskerk
Noordwijk, stond in het teken
van evocatieve kracht. Zowel
vóór de pauze met voornamelijk
delen uit missen en requiems,
als in het vervolg met een mo
numentaal integraal uitgevoerd
Requiem van Gabriel Fauré.
Peter Dijkstra legde op een on
verbiddelijke manier zijn wil op
aan koor en orkest. En het LKK
liet onverminderd horen dat het
zijn dirigent begreep tot in de
kleinste nuances.
Fauré heeft in zijn requiem het
'helse' Tuba mirum weggelaten.
Een dramatische angst voor de
dood had hij dan ook niet; hij
zag de dood als een blijde be
vrijding. Zo vermijdt hij elke pa
thetiek, blijft zijn stemmingsly-
riek discreet.
Hoewel Fauré's Requiem ele
gisch verstild is, schroomt Dijk-
sfra niet de stromende melodie
lijnen een enorme lading te ge
ven. De dynamiek die hij soms
in één frase, zelfs in één noot
laat opdoemen, uitvergroot en
weer laat vervagen krijgt zo een
mystieke lading. De laatste har
monie van het Libera me Domi-
ne (bevrijd mij Heer) voor strij
kers is daar een geraffineerd
voorbeeld van.
Het orkest heeft een merkwaar
dige bezetting. Maar liefst zes al
ten zitten links van de diligent
en vier celli, een contrabas en
twee hoorns aan de andere
kant. De samenklank die Dijk
stra afdwingt van de strijkers en
koor is overweldigend, 11
genstaande zijn uitspraak
vrede en intimiteit. Maar 0
een of andere manier werl
ze visie van kracht en tedt
als sterke armen die een
wiegen. De vier verschil
stemmen verweven hom
en transparant. Een enke
nor en sopraan zorgen I
voor een hinderlijk scherp
je in solerende fortissimo
ges. Beven en zweven volg
kaar organisch op, zoal
'Tremens factus sum' en
radisum deducant' (mog
engelen u begeleiden na;
paradijs). Het orgel bej
met hoekige gorgelende 1
gen het mensenkind oj
naar de hemel. Jacco van
wen begeleidt zeer muzik
alert. Tot het einde toe
Dijkstra de balans tussen
en berusting indrukwekki
evenwicht.
Voor de pauze staan I
Poulenc, César Franck,
minder bekende Joseph
op het programma. Var
Belgische componist zin
LKK delen uit de Mis o|
(1946). De smekende han
en in de dwingende bei
vrede vertolkt Dijkstra 01
in uitslaande dynamiek a
schreeuwen tot aan de
verstilde gelatenheid.
De bariton Matthijs v
Woerd zingt het 'Libel
(Fauré) veel mooier bene
de kerk dan Poulencs
pour paix' hoog bij het
gel. Bij Maja Roodveldt is
mindere maté) omg
Hoog verheven naast he
heeft haar stem een sti
gloed, is zij goed versta
(in het Avé Maria van
Franck). In het Fauré's 'P
klinkt haar ijle stem we
engelachtig maar articul
zeer matig.
Het Leiderdorps Kamer!
het Conservatoriumorke
ben een vernieuwende,
visie op de uitvoerings
van Requiem en Mis gege
muziek recensie
Lidy van der Spek
Muziekconcours. Gehoord: 15/2, Tripodia, Katwijk aan Zee
In samenwerking met de Gemeentelijke Muziek
school van Katwijk hield het Andreas College voor
de tweede keer een concours voor jonge muzikan
ten. Na selectie bleven er tenslotte 12 over, die in
de finale hun kunsten mogen vertonen. Het enige
duo speelt klarinet en dwarsfluit, de rest doet het
op z'n eentje; op viool, dwarsfluit, harp, saxofoon,
cello, trompet, piano, gitaar en euphonium
De juiy, bestaande uit Caecilia Andriessen (piano
pedagoog/componist), Jan van Dijk (componist)
en Nico de Raad (organist) moet uitmaken wie
met de prijzen naar huis gaan. Er zijn twee cate
gorieën: t/m 13 jaar en 14 t/m 19 jaar. Vier deelne
mers ontvangen de 'Rabokaal' ontvangen en ook
nog eens 570 en 1135 euro. Denk niet dat de win
naars daar drop van mogen kopen. Nee, ze moe
ten de euro's besteden aan muziekstudie en/of de
aankoop van een instrument.
De spanning is meer te horen dan te snijden als
de presentator de eerste kandidaat introduceert,
de 16-jarige pianist Stephanie van Zijtveld. De Fuji
in de regen, en vanuit hoge zee van B. van den
Sigtenhorst Meijer speelt Van Zijtvelt sprookjes
achtig licht, tinkelend laat ze de regen spetteren
en stoer en zelfverzekerd vallen de zware akkoor
den, woelen de vingers van haar linkerhand in de
baskant als het gaat over de Fuji en de hoge zee.
Als Erik van der Plas op z'n altsax in de huid van
de Pink Panther kruipt, begeleid door de pianist
Natan Heikens, dan wordt zijn spel lekker smeuïg
met een stevige dynamiek. Het liedje voor Grace
klinkt nog een beetje schools en braaf. De violist
Annerien Stuker waagt zich op glad ijs met een
Thema en negen variaties van I.M. Komarowski.
Stuker begint wat stijfjes, maakt nog niet veel
klank. Al snel blijkt dat ze wel degelijk een volle
toon kan maken en in de variaties zet ze er een
pittige vaart in. Ze doet alles uit haar hoofd en dat
is al een hele prestatie.
Dan komt Annabeth op met rode konen en klas
siek gitaar. Mauro Giuliani's derde Sonata begint
met een heel rustig deel, mooi sfeervol afgerond.
Het middenstuk sprankelt al een beetje. De her
halingen houden de boog niet supergespannen,
maar muzikaliteit breekt steeds door in subtiele
afwerldng van frasen, en in het pittige slot.
Ze componeert, speelt dwarsfluit en piccolo en ze
richt zich al op het Conservatorium. Marinda Kus-
ters speelt een duet met de klarinettiste Denise
van Leeuwen. Ze huppelen achteloos door een
Pastorale heen. In het Moderato van James Hook
lopen twee vriendelijke stemmetjes dwars door el
kaar heen. Mooi op elkaar ingespeeld zijn de mei
den. Het euphonium van Dennis glanst je tege
moet, evenals de gloedvolle klank uit de koperen
opgerolde buis. Zijn optreden heeft iets professio-
neels.Arbans 'Brilliant Fantasy' is oorstrelend, met
virtuoze snelle loopjes, warme lange melodielij
nen, en grappige dynamische tierelantijnen.
Ike Zwaan houdt zich niet alleen bezig met ro
mantisch klassiek. De New Blues van Deborah
Henson-Conant doen het fantastisch op haar
harp. En dan laat Steven van den Oever z'n trom
pet zingen in een bewerkt Trompetconcert Wat
kan die jongen prachtig zuiver spelen met kogel-
harde vuurspuwende uitsmijters. Annemieke
Luyk valt op met haar doordachte timing en haar
veertjeslichte fluitspel. De 11-jarige Jasmijn danst
met haai- grote cello mooi zuiver en maatvast door
een Gavotte van Lully.
Na de tikkende Najaarsregens van de hekkenslui
ter Cecile van der Bent (harp) gaat de jmy in be
raad. Na twintig minuten wikken en wegen komt
de jury plechtig op. In de categorie A (t/m 13 jaar)
gaat de eerste prijs naar de 13-jarige Dennis Haze-
noot (euphonium) en is de tweede prijs voor het
nijvere duo fluit/klarinet Marinda Kusters en De
nise van Leeuwen. En in de B-klasse (t/m 19 jaar)
vallen de trompettist Steven van den Oever en An
nerien Stuker (viool) in de prijzen.
door Esther Barfoot
leiden - De twee dansvloeren lij
ken het culturele verschil te on
derstrepen. Er is één vloer voor
de linedancers en één voor de ji-
vers. Oftewel, één vloer voor de
country western-fans en één
voor de aanhangers van Indo-
rock. Of, één voor de Nederlan
ders en één voor de Indo's.
Maar niets is minder waar. Line-
dance is namelijk razend popu
lair onder Nederlanders van In
donesische afkomst. Ook op an
dere linedance-festivals, zonder
Indo-Rockacts, zijn talloze In
do's te vinden. Dus een rare
combinatie is het niet: het Indo-
Rock, Country Western Festi
val dat zaterdag voor de vijfde
maal in de Groenoordhallen
werd gehouden. Wél het enige
in Nederland.
Maria Venderbosch uit Amstel
veen en haar zus Wies Poolman
uit Blokker leven elk jaar naar
dit festival toe. Ze'zijn in 1960
met hun ouders uit Indonesië
overgekomen en zijn gek op
linedance. „Twee maanden van-
tevoren bestellen we de kaarten
en oefenen we alvast een nieu
we dans om hier uit te voeren",
vertelt Maria. Indonesische
mensen zijn gek op nostalgische
Amerikaanse muziek zoals rock
'n roll en country western. In
do-Rock is tenslotte ook een
variant op de rock 'n roll, legt
Maria uit. „En dus kwamen In
do's vanzelf in aanraking met
linedance."
Helaas blijft de populariteit van
linedance onder Indo's niet
zonder gevolgen voor de pure
Indo-Rock. The Valiants worden
aangekondigd als één van de
weinige, echte Indo-rockbands
die nog bestaat. Roel Ros, gita
rist van de band, vertelt dat acts
van weleer, zoals The Crazy
Rockers en The Entertainers,
niet hebben vastgehouden aan
de stijl. Allemaal zijn ze 'met
hun tijd meegegaan' en hebben
de Indo-Rock ingeruild voor de
veelgevraagde country wes
tern en zelfs latin-muziek. „Bij
deze bands bubbelt de Indo-
Rock af en toe tijdens een optre
den omhoog, maar vast onder-
Cowboyhoeden
en nasi rames
op het vijfde In
do-Rock in de
Groenoordhal
len.
Foto: Dick Ho-
gewoning
deel van het repertoire is het
niet meer", aldus Ros. The Vali
ants daarentegen houden on
wrikbaar vast aan de Indo-Rock.
In tegenstelling tot de tanende
muziek blijven andere aspecten
van de Indische cultuur zeer le
vend. Een Hollandse linedancer
in westernshirt hapt gretig in
een loempia. Aan de strekkende
meters lange eettafels genieten
grote groepen Nederlanders en
Indo's met cowboyhoed op van
bakken nasi rames. Wat dat be
treft voorziet het festival abso
luut in een behoefte.
