Babyface
temt Grizzly
OLYMPISCHE S SPELEN
eiden voelt zich beledigd De Jong schaatst als een beginneling
Pa en ma Uytdehaage
zijn opeens publiek bezit
Nieuwkomer Ammann
verrast op de schans
Veldkamp wil zo snel mogelijk naar Nepal
Traa maakt favorietenrol waar
os loot tegen
fotherspoon
u lake city - Jan Bos rijdt in
eerste 500 meter van het
mpische schaatstoernooi in
Lake City tegen de Cana-
s Jeremy Wotherspoon. De
ee vormen het negentiende
jar dat in de baan komt. Ge-
rd van Velde moet het twee
ten eerder opnemen tegen de
q janne Hanninen. Ids Post-
a mag van de vier Nederland
sprinters het spits afbijten,
j start in het zevende paar te-
m de Italiaan Dino Gillarduz-
Erben Wennemars werd
or de elfde rit gekoppeld aan
Koreaan Kyu-Hyuk Lee.
[tdehaage één
lAdelskalendern
!%lake city - Met zijn wereld-
ord (6.14,66) op de 5000 me-
l heeft Jochem Uytdehaage
iweer aan kop van de
ikalendem, de eeuwige
ijst voor allrounders, ge
ld. Uytdehaage raakte zijn
te positie vorige week kwijt
Gianni Romme, die per-
nlijke records reed op de
en 1500 meter. Het punten-
al van de olympisch kampi-
over de vier klassieke af-
ïden (500,1500, 5000 en
)00 meter) is nu 149,597.
ïme is tweede met 149,972.
»jvee WK-tickets
vergeven
lake city - Met hun presta-
op de olympische vijf kilo-
olier hebben Jochem Uytde-
en Carl Verheijen defini-
Jëen startplaats afgedwon-
dt voor de wereldtitelstrijd all-
m nd, half maart in Heeren-
ij j i. Nederland heeft op dat
nu lement recht op drie start -
tsen bij de mannen. De tij-
net sde Europese titelstrijd in
ii rt behaalde resultaten door
eg lederlanders bezorgden ons
ed 1de drie startplaatsen.
ie npisch kampioen Uytde-
i;e veroverde begin januari
rfurt de Europese titel all-
nd. Verheijen eindigde daar
veede. Een plaats bij de
ite zes op de Olympische
terspelen op de vijf kilome-
Du daarna voldoende zijn
e worden uitgezonden.
het derde startticket wordt
Hst bij het Nederlands kam-
nschap allround.
maandag 11 FEBRUARI 2002
Eberharter op afdaling verslagen
door Cijs van Oosten
salt lake city - Met vijf van de
acht wereldbekerzeges achter
zijn naam was de Oostenrijkse
skiër Stephan Eberharter de grote
favoriet op de olympische afda
ling. Maar zijn minder illustere
landgenoot Fritz Strobl schoot
hem op het moment suprème
voorbij.
De zwarte beer die volgens de
overlevering op de hellingen van
Mount Allen zijn territorium be
waakte, brulde in lang vervlogen
tijden. Maar zijn erfenis voor de
mensheid, de olympische piste
waar de afdaling en de super-G
wordt gehouden, is niet minder
beangstigend.
Grizzly heet de helling, met stei
le stukken die de skiërs ervaren
als een vrije val in een lift
schacht waarna onmiddellijk
een scherpe bocht wacht. Op
een parkoers van drie kilometer
dalen de skiërs in een minuut
en veertig seconden 883 meter.
Fritz Strobl, een 29-jarige poli
tieagent met een babyface, tem
de gisteren de Grizzly met een
foutloze run op een piste vol
sprongen en verraderlijk schuin
aflopende bochten. De afdaling
was door ontwerper Bemhard
Russi zo gemaakt, dat een over
winning van een 'dark horse' zo
goed als uitgesloten zou zijn. „Ik
wist dat ik het kon doen", zei
Strobl. „Ik had een goed gevoel
over mijn kansen."
Strobl is geen eendagsvlieg, al is
het olympisch goud pas zijn
eerste medaille op een groot
kampioenschap. Hij is net als
Eberharter, Kjus en Aamodt een
technische skiër met een groot
hart. Strobl, vier jaar geleden elf
de in Nagano, is het hele sei
zoen al vooraan te vinden. Hij
won één keer, in Bormio, een
wereldbekerwedstrijd.
Strobl eindigde op de trainingen
tweemaal als tweede en staat
tweede in het klassement voor
de wereldbeker, achter Eberhar
ter. Strobl is dus geen spectacu
laire voorbijganger zoals Bill
Johnson in 1984, Tommy Moe
in 1994 en Jean Luc Cretier in
1998. Maar toch, dat Eberharter,
sinds de uitschakeling van Her
mann Maier oppermachtig, niet
won, is verrassend te noemen.
Eberharter had halverwege de
race de snelste tussentijd, maar
na een fout verloor hij zoveel
snelheid dat de perfect skiënde
Strobl hem wel voorbij moest
gaan. Zijn voorsprong bedroeg
uiteindelijk 0,28 seconden. De
Noorse veteraan Lasse Kjus,
evenals Eberharter 31 jaar,
kwam tussenbeide en greep het
zilver. „Dit kan gebeuren", zei
de weinig spraakzame Eberhar
ter. „Ik was er op voorbereid.
Maar de Olympische Spelen zijn
nog niet voorbij."
Voor Kjus, ook al tweede in Na
gano, was het zijn veertiende
medaille die hij op diverse we
reldkampioenschappen en
Olympische Spelen (goud in
1994) won. Hij jaagt op het re
cord van vijfden medailles dat
zijn jeugdvriend en teamgenoot
Kjetil-Andre Aamodt in handen
heeft. Aamodt viel net buiten de
prijzen. Hij werd vierde, overi
gens op respectabele afstand
van Eberharter (0,37 seconden).
Voor Oostenrijk zag het er eer
der in het seizoen slecht uit, na
dat de een na de andere skiër in
navolging van Hermann Maier
zwaar geblesseerd was uitgeval
len. Eén van hen, wereldkampi
oen afdaling Hannes Trinkl, her
stelde op tijd van een schedel
breuk. Eenmaal in Salt Lake Ci
ty, verloor hij in de trainingen
zijn startplaats aan landgenoten
Greber en Gruber.
De hegemonie van Oostenrijk is
park city/rtr/anp - Simon Am
mann heeft in Park City voor
een sensatie gezorgd door olym
pisch goud op de kleine schans
(90 meter) te veroveren. De 20-
jarige Zwitser verwees de topfa
vorieten Sven Hannawald en
Adam Malysz naar zilver en
brons.
Voor Ammann betekende de
overwinning de eerste in zijn
korte loopbaan, voor Zwitser
land het eerste olympische goud
ooit bij het skispringen. De
nieuwkomer uit Grabs had
sprongen van 98 en 98,5 meter
en werd gewaardeerd met 269
punten. Hannawald sprong 97
en 99 meter en kwam 1.5 punt
tekort. Malysz kwam tot 98,5 en
98 meter en kreeg 263 punten.
De sensatie tekende zich al in de
eerste manche af. Ammann
nam de leiding voor Hannawald
en Malysz. De Duitser stond bij
de bookmakers nummer een.
Hij was rond de jaarwisseling de
eerste springer die alle wedstrij
den in de vierschansentoemee
op zijn naam bracht. Malysz
stond nummer twee. Hij was de
regerend wereldkampioen, de
houder van de wereldbeker en
de aanvoerder in het huidige
klassement.
En Ammann? Ammann stond
voor de eerste keer dit seizoen
drie keer op het podium met
twee tweede plaatsen en een
derde. Maar zijn voorbereiding
op de Spelen was in de war ge
gooid door blessures aan rug en
hoofd. Hij maakte in januari niet
een sprong. Toch werd hij naar
Salt Lake afgevaardigd met het
oog op de landenwedstrijd.
Ammann stond volkomen on
bevangen op de kleine schans.
Druk kende hij niet, hij had
niets te verliezen. Ook na de
eerste rondgang sloeg de stress
niet toe. Hij zag Hannawald bij
zijn tweede sprong na 99 meter
landen, Malysz na 98 meter en
besefte nauwelijks dat hij bij een
soortgelijke afstand de olympi
sche kampioen zou zijn. Pas op
het allerlaatste moment schoten
de rillingen door zijn lichaam.
Maar dat weerhield de jonge
Zwitser niet perfect van de tafel
te vertrekken.
De 20.000 toeschouwers rond
de schans hielden de adem in.
De Zwitserse lichtgewicht (55 ki
lo) zweefde als een adelaar door
de lucht. Na 98,5 meter zette hij
zijn ski's in de sneeuw. De
olympische titel kwam als een
shiock. Hij kon geen woord uit
brengen. Zijn ploeggenoten rol
den hem door de sneeuw en
droegen hem op de schouders
naar het podium.
Fritz Strobl vliegt door de lucht tijdens zijn gouden afdaling. Foto: Reuters
onaangetast. Het Alpenland had
gisteren drie skiërs bij de eerste
zes. Met de Noren Kjus en Aam
odt voorin, blijkt dat de oude
garde het nog steeds goed doet.
De grootste tegenvaller was
Dahron Rahlves, de 'sunshine
kid' uit Californië. Hij had het
chauvinistische Amerikaanse
publiek warm gemaakt met op
timistische voorspellingen.
Rahlves, wereldkampioen su
per-G, zei dat de Grizzly voor
hem geschapen was en dat hij
alles zou geven voor goud. De
ontgoocheling onder de 25.000
met vlaggen zwaaiende toe
schouwers was groot. Rahlves
werd zestiende. „Ik heb fouten
gemaakt. Ik hou van grote
sprongen, maar vandaag over
dreef ik dat Gelukkig heb ik nog
een kans op de super-G. Ik kijk
er al naar uit."
deer valley/rtr - Kari Traa kon
het olympisch goud op de
buckelpiste van het freestyle ski-
en zaterdag nauwelijks ontgaan.
De 28-jarige Noorse was toren
hoog favoriet als wereldkampi
oene en houdster van de we
reldbeker. Die rol viel de skister
uit Voss zwaar op de maag.
In de kwalificaties was ze goed
op dreef. Ze ging als eerste van
de zestien over naar de eind
strijd. Met ruime voorsprong,
meer dan een punt. In de finale
voelde ze de zenuwen. Haar
sprongen op het 265 meter-par
koers waren minder spectacu
lair dan in het wereldbekercir
cuit. Haar snelheid compen
seerde veel en de zeven juryle
den waardeerden haar met
25,94 punten.
„Het was geen droomrun", gaf
Traa na haar overwinning toe.
„Maar het was wel voldoende
voor goud en daar ging het om.
Traa behaalde in haar carrière al
negentien overwinningen in de
wereldbeker.
Achter haar werd de Amerikaan
se Shannon Bahrke tweede en
de Japanse Tae Satoya derde.
Satoya verdedigde in Deer Val
ley, waar ruim 13.000 toeschou
wers aanwezig waren, haar
olympische titel.
lake city/gpd - Eric Heiden
zich beledigd door de or-
1 a latoren van de openingsce-
inie van de Olympische
in erspelen in Salt Lake City,
ud-schaatser die in 1980 vijf
goud won, had graag de
idefcpische vlam aangestoken.
waren de Amerikaanse ijs-
iiji eyers, die in hetzelfde jaar
Ik Heiden goud wonnen, die
ien len gevraagd voor de eer.
ine len werd wel benaderd om
si ïls Bonnie Blair en Dan Jan
sen de fakkel het olympisch sta
dion in te dragen. Maar de 43-
jarige orthopedisch chirurg uit
Californië wilde alleen als laatste
in de rij zijn opwachting maken.
Hij vindt dat die eer hem toe
komt. „Wat moet ik nog meer
doen? Zes keer goud winnen?"
Heiden is de meest succesvolle
atleet in de historie van de
Olympische Winterspelen. „Ik
vind dat ik de vlam in het olym
pisch stadion had moeten aan
steken."
salt lake city/gpd/anp - De één
werd zesde, de ander dertigste.
De medaillekansen van Carl
Verheijen (26) en Bob de Jong
(25) op de olympische vijf kilo
meter waren zaterdag na 1200
meter al verkeken. Beide schaat
sers bliezen hun benen na een
paar ronden op.
Wat het hoogtepunt in hun
loopbaan had moeten worden,
werd zowel lichamelijk als gees
telijk een martelgang. Zowel bij
Verheijen als De Jong spookte
het tijdens de race door het
hoofd wat er was misgegaan. Na
afloop leken zij verdoofd. „Bob
en ik kwamen niet op snelheid,
we gingen kapot", stamelde
Verheijen (6,24.71).
De medaillekansen zouden op
de vijf en tien kilometer bij de
mannen liggen. Een één-twee
drie voor Nederland lag in de
lijn der verwachtingen, maar al
leen Jochem Uytdehaage kon
daaraan voldoen.
Bob de Jong maakte het met zijn
dertigste plaats, in een tijd van 6
minuten en 43.97 seconden, wel
heel bont. Het leek wel alsof de
Leimuidenaar, nota bene we
reldkampioen op de vijf kilome
ter, op een buitenbaan op zee
niveau schaatste. Mentaal knak
te hij, waarna de rondetijden
omhoog schoten. „Ik leek wel
een beginneling", zei De Jong.
De Jong en Verheijen verklaar
den allebei dat ze voor de start
nog heel goed waren. Dat gevoel
was snel verdwenen. Onafhan
kelijk van elkaar vonden ze dat
het 'superijs' van Salt Lake niet
zo goed gleed als ze verwacht
ten. Verheijen: „Misschien is het
geen toeval dat de lichte man
nen (Uytdehaage en Parra, red.)
één en twee zijn geworden."
Voor Verheijen is het toernooi
na één dag voorbij. De stayer uit
Woudenberg was alleen voor de
vijf kilometer geplaatst en moet
zich tevreden stellen met een
olympisch diploma. Voor De
Jong volgt nog een kans op eer
herstel op de tien kilometer.
Geert Kuiper, de coach van Bob
de Jong bij TVM, stond zaterdag
voor een raadsel. Hij had zich
zijn olympisch debuut als coach
anders voorgesteld dan met een
dertigste plaats in een veld van
32 rijders. Een regelrechte af
gang was het, van iemand die
dacht in topvorm te verkeren.
„Ik denk aan een mentale oor
zaak, want fysiek is Bob in or
de", analyseerde Kuiper. „Hij is
misschien te veel favoriet voor
deze afstand geweest. Dat geeft
een behoorlijke druk. De Olym
pische Spelen zijn een apart fe
nomeen. Sommige schaatsers
krijgen er een kick van, anderen
breken." De Jong bleef nuchter
onder de zware nederlaag. Hij
was te geschokt om boos te
worden. De Jong, met grijns: „Ik
heb één woede-uitbarsting ge
had. Ik heb mijn muts op de
grond gesmeten."
Geert Kuiper houdt moed voor
de tien kilometer van De Jong.
Het is volgens hem geen discus
sie of zijn plaats, gezien zijn be
labberde prestatie, aan iemand
anders moet worden gegeven.
„Daar moeten we over ophou
den. De tien kilometer is een an
dere race. Bob kan met een
schone lei beginnen."
Bob de Jong zoekt na zijn dramatisch verlopen race steun op de rug
van zijn coach Geert Kuiper. Foto: GPD/Catrinus van der Veen
Crippler 720:
Gecombineerde sprong met een
rotatie van 720 graden
met een achterwaartse salto.
Gecombineerde sprongen van spins
en flips hebben een hogere moeilijk
heidsgraad en leveren meer punten op.
B (10 punten): snelheid waarmee -en
hoogte waarop de sprongen worden uitge
voerd. Door een val vermindert de snelheid, en
daarmee de hoogte. Loskomen van de halfpipe
levert 6 punten op, elke 30 cm boven de halfpi
pe één extra punt.
indruk (20 punten): de variatie van stan
daard sprongen en rotaties, moeilijkheidsgraad en risico
van de combinaties, het gebruik van beide zijden van de
halfpipe. Intensiteit, het vloeiend in elkaar laten overlopen l
van de verschillende sprongen en beheersing van het
board. Voor een val geldt max. 2,5 punt aftrek.
33
D- nnen: Gian Simmen, Zwitserland
Uwen Nicola Thost, Duitsland
n^|
Locatie: Park City Mountain Resort
FEBRUARI
9 110111112|13|14|15|16|17|18|19|20
110111112
h-M
GRAPHIC NEWS
door Frank van den Heuvel
salt lake city - Hij reageerde op
de teleurstellende tijd op de
voor hem bekende wijze: emo
tioneel en met drastische verwij
zingen naar het einde van zijn
carrière. „Ik zie geen motivatie
meer om door te gaan", zei Bart
Veldkamp na de olympische vijf
kilometer, die hij in 6.25.88 als
achtste afsloot. Vader en trainer
Hans hechtte er vooralsnog wei
nig waarde aan. „Dat heeft hij al
zo vaak tegen me gezegd als we
na de race samen op het bankje
zaten."
Toch schoof Veldkamp- senior
de opmerking van zijn zoon za
terdagmiddag niet achteloos op
zij. Hij wist dat de klap hard was
aangekomen. In vorm moet de
Hagenaar op de lange afstanden
met de besten meekunnen. Nog
steeds, meent Hans Veldkamp.
„Op het EK in Baselga vorig jaar
reed hij 6.38 op baggerijs, dan is
deze 6.25 puur slecht."
Feit is dat Bart Veldkamp dit sei
zoen nooit zijn top heeft ge
haald. Hij heeft voortdurend ge
worsteld met de naweeën van
een trainingskamp in Salt Lake
City in oktober. Toen raakte hij,
alle ervaring ten spijt, over-
traind. De grens bepalen blijft
delicaat. „Overtraind zijn voelt
aan alsof je niet getraind bent."
Hij is nooit volledig hersteld. In
het wereldbekercircuit kon hij
niet overtuigen, op het EK all
round eindigde hij op een ano
nieme dertiende stek. De aan
loop naar de openingsafstand
van de Olympische Spelen paste
in dat beeld; zaterdag overwoog
Veldkamp om zijn koffers te
pakken en terug te gaan naar
Nederland. In een testwedstrijd
over drie kilometer reed hij 3.57.
Bart Veldkamp ligt op een bankje uit te hijgen van zijn race. Foto: GPD/Catrinus van der Veen
„Ik heb hier niets te zoeken,
dacht ik toen. Ik kom hier niet
naar toe om zomaar wat mee te
doen. Mijn vader kon me met
moeite ompraten."
Extra kopzorgen had Veldkamp
om het schaatspak. Dat had hij
al eerder gepast, maar kwam
pas vrijdag binnen. „Maar daar
ligt het niet aan. Als je goed
bent, rijd je zelfs in een jogging
broek goed." Hij had - Veld
kamp eigen - sowieso geen zin
om excuses te zoeken. „Het liep
gewoon voor geen meter. Ik kon
niet diep gaan. Op de Olympi
sche Spelen moet je gewoon
hard rijden en verder niet zeu
ren. Ik had gehoopt hier het
goede gevoel weer terug te vin
den. Nou, niet dus." Volgens
Hans Veldkamp is het probleem
mentaal van aard. „Fysiek is hij
in orde, maar hij mist ontspan
ning in zijn rijden." Hij trok een
mooie vergelijking: „Schaatsen
is als pianospelen. Als je een
vinger verkeerd neerlegt, klinkt
het nergens naar.
Kort na zijn race leek zelfs deel
name aan de tien kilometer in
gevaar te komen, maar uiteinde
lijk doken minder schaatsers
dan gedacht onder zijn tijd: ze
ven. Veldkamp krijgt een revan
che op de tien kilometer, de af
stand waarop hij precies tien
jaar geleden in Albertville olym
pisch goud pakte. Hij durft er nu
niet eens aan te denken. „Ik zou
het liefst meteen naar Nepal
gaan. Ik heb mijn buik vol van
deze sport. Ik zou die schaatsen
het liefst in een boom hangen,
zo hoog mogelijk."
Maar dergelijke opmerkingen
moeten doorgaans met een kor
reltje zout genomen worden.
Hans Veldkamp: „Hij heeft de
neiging om alle negatieve din
gen op een rijtje te zetten, ik de
positieve zaken. Die strepen we
dan altijd tegen elkaar weg en
dan kunnen we weer door.
salt lake city - Het liefst hou-
den pa en ma Uytdehaage al
les onder controle. Met de pers
op afstand proberen ze hun ei
gen leventje te leiden. Door vijf
verbluffende kilometers van
zoon Jochem stond dat leven
tje zaterdag totaal op z'n kop.
Toen zijn uitzinnige zoon
stond te dansen op het podi
um in het Holland Heineken
House, moest pa Ton voor de
zoveelste keer uitleggen dat hij
inderdaad 'de vader van' is. En
miste een mooi moment.
„Jammer, maar er waren veel
meer prachtige momenten."
Waar Maria Uytdehaage alleen
maar genoot van een prachtige
dag, was Ton behoorlijk ner
veus. „Je hoopt dat je zoon op
zo n moment niet een slechte
dag heeft. Ik kan me voorstel
len dat de ouders van Carl Ver
heijen het heel moeilijk had
den. Ze hebben ons nog wel
gefeliciteerd, maar het was een
moeilijk moment. Ze drukten
ons op het hart om hier intens
van te genieten.
Jochems ouders zaten, hoe
toevallig, vlak voor de ouders
van Derrek Parra, de winnaar
van het zilver. „We hebben
nog even een praatje ge
maakt", zegt Maria. „En ze.
hebben ons hartelijk gefelici
teerd. Jochem heeft trouwens
nog een hoop lol gehad met
Parra, toen ze moesten wach
ten op de prijsuitreiking."
Ongeloof was de eerste emotie
van Maria. „Pas toen we op
Medal Plaza stonden, tussen al
die duizenden mensen, werd
het reëel. Helemaal toen Jo
chem die prachtige plak in zijn
handen had. Die is echt schit
terend. Groot, mooi van re
liëf." Jochem, liefhebber van
vormgeving, had de medaille
waarschijnlijk zelf gemaakt
willen hebben.
Snelde Jochem naar goud, zijn
ouders belandden in een pop
penkast. Ton Uytdehaage
kreeg Charles Groenhuijsen.
NOS-correspondent in de Ver
enigde Staten, voor .zijn neus.
„Dat was indrukwekkend. Ge
lukkig was een van de lampen
kapot, kreeg ik even de tijd om
te wennen aan die indrukwek
kende man."
Maria Uytdehaage werd door
Mart Smeets voor het voetlicht
gehaald. „Zag het er een beetje
leuk uit op televisie?", vraagt
ze.
Ze zitten in een roes, zeggen
Ton en Maria Uytdehaage.
.Als we na de Spelen terug zijn
in Nederland", zegt de laatste,
„krijgt het allemaal mogelijk
weer een andere dimensie. Ik
heb begrepen dat onze buren
allemaal samen hebben geke
ken. Wij merken nu dat we op
eens publiek bezit zijn. Ieder
een trekt aan je, vraagt naar je
emoties."
Twee trotse ouders waren on
der de indruk van de kalmte
van hun zoon. „Jochem had
een tijd van zes minuten en
vijftien seconden voorspeld",
verklapt Maria. „Hij was dus
nog iets sneller." En zijn vader
.Jochem heeft blijkbaar ge
leerd waar het echt om draait.
Consequent serieus met je
sport bezig rijn."
