Nicole Sauerbreij
maakt van de
nood een feestje
OLYMPISCHE SPELEN
-art Veldkamp bij vierde Spelen nog net zo gedreven
Snowboardster wil naar de top
Officieus
wereldrecord
voor Romme
Recordaantal
vrouwen in
Salt Lake City
Björn Daehlie,
koelweg de allergrootste
T
salt lake 2002"
999
maandag 4 FEBRUARI 2002
b Rogge.
EPA
s geen
nourgala's
Uke city Voor de kijkcij-
n het kunstschaats- en
&la tijdens de Olympische
h goed. En ook de medail-
naars boeren er wel bij,
feij strijken op de Spelen -
hota bene geld verdienen
pen is - startgeld op. Jac-
;e, de nieuwe voorzit-
t Internatonaal Olym-
lomité (IOC) heeft er he
il niets mee. Als het aan
t, verdwijnen de gala's
it olympische program -
e 59-jarige Belg laat er
fcnduidelijkheid over be-
j„Die shows horen niet
p de Spelen. De Spelen
tdoeld voor wedstrijden."
ilawine
tikfout
ike city - Een tikfout op
iputer heeft de olympi-
rganisatie in Salt Lake Ci-
ware lawine aan chips
/erd. 28 Vrachtwagenla-
met de knisperige knab-
>rden bij de catering af-
1. Een medewerker uit
van chef Don
:d was verantwoordelijk
blunder. Pritchard
iu van de tonnen chips
te komen. Eigenlijk wa
alleen als extraatje voor
00 [igers bedoeld, maar met
Ik veelheid kan de catering
at [elijks 165.000 mensen
ersen-
'test tegen
is condooms
ike city - In Salt Lake City
jrotest tegen de verstrek -
in gratis condooms in
rmpisch dorp voor de
spelen. Aanhangers van
ation Life', een gezel-
studenten, kunstschil-
alJ musici uit Boise, Idaho,
rich tegen het besluit om
iters te voorzien van
rubbers. ,,Na de aansla-
nil september zouden
'Jmpische Spelen moeten
ver waarden als saamho
en sportiviteit. Seks
e lol hoort daar niet bij,
?t als het safe seks is", zei
'^c voerster Brandi Swindell
1 ineration Life.
.dl
Ik
ils
'ktft'
nc
dl
n t
door Frank van den Heuvel
Het is het seizoen van de grote
doorbraak. Nicolien Sauerbreij
verraste in de voorbije maanden
met enkele finaleplaatsen in de
world cup en plaatste zich in de
cember voor de Olympische Spe
len in Salt Lake City. Komend uit
een land waar snowboarden nau
welijks tot de verbeelding
spreekt, probeert de familie Sau
erbreij op eigen kracht en met
veel passie de absolute top te be
reiken. „Bij ons staat alles in het
teken van de sport."
Eigenlijk, zegt Nicolien Sauer
breij, zou ze niet anders willen
dan rondreizen in de camper.
Als ze in Tignes, Kaprun of waar
dan ook in Europa de hotelka
mers van bevriende snowboar-
ders ziet, denkt ze vaak genoeg:
„Wat een puinhoop, hier zou ik
dus niets meer kunnen terug
vinden." „Want dat is het voor
deel van een camper. Ik weet al
les te vinden en zal nooit iets
missen. We hebben alle boards
bij ons, alle kleding. Als ik zin
heb om te fietsen, haal ik de
mountainbike van het dak." Als
of ze de toehoorder moet over
tuigen, gaat ze nog even door.
„Wij zenen de camper altijd on
der aan de piste neer. hebben
altijd de beste locatie dicht bij
de liften. Ik krijg altijd het goede
voedsel, in een hotel moet je dat
maar afwachten. Het leven in
een hotel is veel onrustiger: kof
fers sjouwen, in- en uitchecken,
uit- en weer inpakken. Ik stap in
en ben op weg." Op weg naar de
volgende world cup in een an
der Europees ski-oord.
De winters van de familie Sauer
breij - vader en trainer Maarten,
moeder Yvonne en de dochters
Nicolien (22) en Marieke (19) -
zien er al jarenlang hetzelfde uit.
Van de nood is een deugd ge
maakt. Want naast de praktische
voordelen van toeren in een
camper, zou een andere manier
van rondreizen simpelweg niet
haalbaar zijn. Nicolien: „Een
hotelkamer van 150 gulden per
nacht, een winter lang, dat hou
den we niet vol."
Zeven jaar geleden verkochten
Maarten en Yvonne Sauerbreij
hun huis om in de naastgelegen
verbouwde garage te gaan wo
nen. Met het daarmee verdiende
geld bekostigen de Sauerbreijs
de nog prille snowboardcarriè-
res van de twee talentvolle
dochters. Vader Sauerbreij, part
time-medewerker op de Univer
siteit van Amsterdam, neemt
van november tot april onbe
taald verlof. „Ik kan dit doen
dankzij mijn collega's, die be
reid zijn zich aan te passen zo
dat ik 's winters weg kan."
Met de kwalificatie voor de
Olympische Spelen en de goede
prestaties in de aanloop naar
Salt Lake City wordt de situatie
langzaam maar zeker rooskleu
riger. Nicolien Sauerbreij heeft
inmiddels de A-status van het
NOCNSF. „Dat scheelt al
enorm." Tot en met december
kreeg ze slechts een onkosten
vergoeding van het NOC*NSF
én de Nederlandse Skivereni
ging. „Die bijdrage had ik sinds
twee jaar. Voor die tijd betaal
den mijn ouders echt alles, voor
Marieke en mij. Snowboarden is
een dure sport. Als ik nu stop,
heb ik er helemaal niets aan
overgehouden. Ook vorig jaar
moesten mijn ouders bijsprin
gen. Dat is niet fijn als je inmid
dels 22 bent."
Populair
Zeker in de Alpenlanden, waar
het snowboarden immens po
pulair is en professionele teams
miljoenen te besteden hebben,
worden ze wel eens meewarig
bekeken, die Sauerbreijs in hun
campertje. Maarten: „Kan ik
nog begrijpen ook. Maar daar
trekken we ons niets van aan."
Wel moet de begeleiding in de
toekomst geprofessionaliseerd
worden, weet hij. De behoefte
aan een tweede trainer is groot.
Er is al voorzichtig rondgekeken.
Maarten: „Ik moet nu alles al
leen doen. Vind ik niet erg, maar
hoe hoger het niveau, hoe meer
erbij komt kijken. Een simpel
voorbeeld: alle concurrenten
hebben iemand boven èn ie
mand onder aan de piste staan
bij een run. Is vrij elementair,
maar wij kunnen dat niet."
Het had eigenlijk al opgelost
moeten zijn voor dit seizoen,
zegt hij. „Probleem is dat er niet
zo heel veel deskundige mensen
rondlopen." Nicolien: „We wer
ken nu al vaak samen met
Christophe Guinamard, een
Fransman die de Japanners
traint. We kunnen goed met
hem opschieten. Misschien valt
er aan het einde van dit seizoen
iets te regelen."
Skiën, snowboarden, Nicolien
Sauerbreij is er mee opgegroeid.
Tot haar dertiende stond ze op
de ski's. „Mijn vader was skile
raar en werd snowboardleraar
op de kunstsneeuwbaan in
Hoofddorp. Boarden beviel ons
wel." Maarten Sauerbreij zette
namens de Nederlandse Skiver
eniging een jeugdteam op,
waarvan ook ziin dochters deel
uitmaakten. Sauerbreij stopte in
1997 als trainer van het jeugdse-
lectie en koos samen met Nico
lien en Marieke voor een eigen
route. Maarten: „We dachten;
we gaan het zelf doen. We gaan
proberen onze plek te veroveren
in het wereldje. Op onze ma
nier."
Vier jaar na de start van 'de mis
sie' heeft Nicolien Sauerbreij
zich gekwalificeerd voor de
Olympische Spelen in Salt Lake
City. En in december stond ze
voor het eerst in haar carrière in
de finale van de world cup. Ze
heeft dit jaar nieuw materiaal en
mentaal is ze sterker geworden,
verklaart ze de successen. „In de
zomer ben ik naar een sportpsy-
choloog gegaan en daar pluk ik
nu de vruchten van. Het menta
le aspect is zó belangrijk in deze
sport, waar het om fracties van
seconden gaat. Ik zeg niet zo
snel: 'Hier ben ik!' Ik denk eer
der: 'Zij is er, en zij, dat wordt
lastig vandaag'. Ik raak nogal
snel geïmponeerd door mensen
en dat mag niet in topsport. Je
moet sterk in je hoofd zijn. Ik
moet me ook afsluiten voor af
leidingen. Op de piste, maar ook
buiten de wedstrijden om. Soms
moet je als sporter asociaal kun
nen zijn."
Het is een leerproces. Het be
drijven van topsport vormt haar,
zegt ze zelf. „Ik was vrij suf, een
Nicolien Sauerbreij: „Wij zetten de camper altijd onder aan de piste neer, hebben altijd de beste locatie
dicht bij de liften. Ik krijg altijd het goede voedsel, in een hotel moetje dat maar afwachten."
Foto: GPD/Vanessa Andrieux
doetje. Nu laat ik ook in het da
gelijks leven niet zo gemakkelijk
over me heen lopen. Ik zal nooit
alles en iedereen aan de kant
duwen om dat ene doel te berei
ken, maar ik mag me soms best
wat harder opstellen."
Nicolien Sauerbreij vindt dat ze
een mooi leven leeft. Ze is een
bevoorrecht mens, zegt ze zelf.
„Als je op kantoor zit, zijn je er
varingen heel anders dan die
van mij. Ik reis over de wereld,
kom in aanraking met verschil
lende talen en culturen en be
drijf fulltime mijn hobby."
En ze zit tweehonderd dagen
per jaar met vier mensen en
hond Simba samengepakt op
een paar benauwde vierkante
meters. „We zijn het gewend,
mijn ouders zijn altijd avonturi
ers geweest, wij gingen van
jongsafaan mee. Het is heus niet
altijd rozengeur en maneschijn.
Ook wij hebben wel eens dis
cussies en ruzies. Maar tegen
mijn zus kan ik flink tekeer
gaan. Moet je tegen een teamge
noot toch voorzichtiger mee
zijn. En als ik onder de mensen
wil zijn, weet je altijd iemand te
vinden. In het snowboarden is
het één grote familie, iedereen
kent elkaar, je loopt overal bin-
Maarten Sauerbreij: „We probe
ren er altijd een feestje van te
maken. Onderweg gaan we al
tijd iets leuks doen. Als ik geen
gek idee heb, dan mijn vrouw
wel. We hebben nogal veel ener
gie met z'n vieren. De leuke din
gen uit het leven pikken en dat
combineren met het bedrijven
van topsport, dat lukt ons aar-
dig."
salt lake city - Gianni Romme
heeft gisteren op de Olympic
Oval in Salt Lake City een offici
eus wereldrecord gereden op de
drie kilometer. De schaatser van
Spaar Select, die tijdens de
Olympische Spelen uitkomt op
de 10.000 meter, reed naar een
tijd van 3.40.02 minuten. Ook de
oude toptijd stond op zijn
naam. Op 30 januari 2000 klokte
Romme 3.42.75 minuten.
De drie kilometer is voor man
nen een incourante afstand. Bo
vendien geldt de tijd niet offici
eel als nieuw record, omdat de
testwedstrijd niet was aange
meld bij de ISU. Gianni Romme
was er desondanks blij mee. „Ik
wilde voor mezelf wat rechtzet
ten na die slechte trainingswed
strijd van vorige week. Die vijf
kilometer heeft me toch een
beetje dwars gezeten. Ik was
bang dat het te warm zou zijn in
de hal, maar dat viel tijdens de
rit erg mee. Ik voel me hier uit
stekend", zei de tweevoudig
olympisch kampioen na afloop.
Romme heeft ook zijn kopposi
tie op de Adelskalendem weer
terug. Zaterdag reed hij nieuwe
persoonlijke records op de 500
en 1500 meter. Op de sprintaf
stand dook hij voor het eerst on
der de 37 seconden; 36.97. Ook
op de 1500 meter was hij nooit
sneller: 1.47.88 minuten. Het
nieuwe puntentotaal op de we
reldranglijst aller tijden is nu
149.972. Jochem Uytdehaage,
die 320 dagen de ranglijst aan
voerde, staat op 150.213. Derde
is Rintje Ritsma (150.720).
salt lake city/anp - Bijna 38
procent van de atleten in Salt
Lake City is een vrouw. Nooit
eerder in de geschiedenis van de
Olympische Winterspelen na
men zo veel vrouwen deel.
De Amerikaanse stad verslaat
Nagano, waar het evenement
vier jaar geleden plaatsvond,
met 2 procent. Het verschil met
de eerste Wmterspelen, in 1924
in Chamonix, is levensgroot. In
Frankrijk was destijds 5 procent
van de deelnemers vrouw.
In Salt Lake City staan in princi
pe alle sporten open voor vrou
wen. Voor het skispringen en de
Noordse combinatie hebben
zich geen deelneemsters aange
meld. Op twee onderdelen -
bobsleeën en skeleton - debute
ren vrouwen in Salt Lake. Aan
het bobsleeën doen ook twee
Nederlandse teams mee.
elej
inn Mast
een mooi compliment
Romme in januari
de wereldbekerwedstrijd
inveen aan Bart Veld-
le oude rot, gaf. „Eigen
hij er tot zijn vijftigste
:n. Als hij gestopt is dan
:h wat." Zo lang de
legendarische smijt-
met schaatsen op het
lire blijven staan van de
Iels 34-jarige 'schaats-
het vuur in Veldkamp
loofd zijn. Wat zou hij bij
ipische Spelen in Salt
ity, zijn vierde, nog graag
itje willen laten zien.
zou de ultieme bekro-
mijn carrière zijn."
mensen die met ge-
rfi schouders en gebogen
*door het leven gaan en je
be lensen als Bart Veldkamp.
n jenaar heeft een grote
wil ook in zijn veertien
oen als langebaanschaat-
n een stevig woordje mee-
n. Tien jaar nadat hij bij
iterspelen van Albertville
t0' ud won op de 10 kilome-
Veldkamp het nog
niet uitstaan als hij op
*e zijn twee favoriete af-
111 n (5 en 10 kilometer) het
3e nmist.
!I wetenschap was het voor-
90 tl dit jaar een gruwel voor
e3 lij de eerste wereldbeker-
ijden was Veldkamp niet
'se t te branden. Hij deed wat
?cr i doorgaans doet: hij
ld. i en tierde, dreigde het
,or :r deze keer écht bij neer
131 en en smeet uit pure
tie zijn dure schaatsen
)e'jet beton. Zijn trainers en
enoten keken elkaar aan
et hten allemaal hetzelfde:
anlmt wel goed.
cht Veldkamp zelf aan-
3P ijk niet. „Ik ben toch ie-
R'die redelijk snel twijfelt
s; niet goed gaat. En als ik
1 nergie niet kwijt kan in de
00 ijd, dan smijt ik wel eens
mee. Dat is nu eenmaal
raktereigenschap van mij,
Bart Veldkamp: „Goud zou de ultieme bekroning van mijn carrière zijn." Foto: GPD/Catrinus van der Veen
al moet ik uitkijken dat het geen
rolpatroon wordt. Het verschil
met vroeger is wel dat ik toen
dagen in de put zat en nu na
een uurtje al weer aanspreek
baar ben. Achteraf heb ik ge
woon te hard getraind. Toch
weer, ja. Als je 34 bent dan weet
je intussen wel hoe het moet,
maar in de praktijk doe je toch
weer net effe meer als je voelt
dat het lekker gaat. Dan denk je
dus veel te simplistisch, al is het
anderzijds ook wel weer gezond.
Dan weet je dat je het nog
steeds in je hebt."
Om weer op krachten te komen
vertrok Veldkamp na de misluk
te seizoensstart met zijn ploeg
genoten van Wehkamp naar
Zuid-Aftika. Voor de zesde keer
in zijn loopbaan zocht en vond
Veldkamp in Stellenbosch de
rust. „Ik heb de eerste acht da
gen niks gedaan. Dat is eigenlijk
heel raar in een olympisch sei
zoen, maar mijn lichaam had
rust nodig. Daarna heb ik heel
veel krachttraining gedaan en
gefietst."
Veldkamp heeft moed geput uit
de manier waarop hij vorige
maand de 5000 meter schaatste
bij het Europees kampioen
schap allround in Erfurt. „Dat
was een goed signaal. Ik moet
het tegenwoordig toch hebben
van piekmomenten. Als je 34
bent is het schaatsen niet zo an
ders, maar vroeger kon ik er
midden in de nacht een drie ki
lometer uit rammen als het
moest. Als je ouder wordt, doe
je dat niet meer. Nu moet ik do
seren."
Toen Veldkamp tien jaar gele
den goud won op de 10 kilome
ter, beleefde hij alles in een roes.
Het overkwam hem. De jonge
lange-afstandspecialist uit Den
Haag vond het eigenlijk logisch
dat hij won. „Ik besefte het wel,
maar nu zou ik er nog meer van
genieten. Toen dacht ik dat ik
het twee jaar later in Ham ar wel
weer zou doen." In 1994 kon
Veldkamp niet op tegen de ge
weldenaar Johann Olav Koss en
vier jaar later was Gianni Rom
me een klasse apart.
„Dit jaar ligt het op de Spelen
meer open dan ooit tevoren",
stelt Veldkamp vast. „Elke Ne
derlander die meedoet op de
lange afstanden is kanshebber
voor het goud. Er is niet één die
er met kop en schouders boven
uit steekt. Dat komt voor een
deel omdat toppers als Romme
en Ritsma niet meer zo goed
zijn als vroeger, al blijft Romme
voor mij altijd favoriet nummer
één. Alleen als hun niveau min
der wordt, kunnen anderen
dichterbij komen. Want het ab
solute niveau is niet gestegen."
Veldkamp voelt zich fysiek nog
goed. Hij heeft een droom, al is
het de vraag of het een realisti
sche is. „Ik heb altijd al tijdens
één Olympische Spelen twee
medailles willen winnen. En nog
een gouden medaille zou de ul
tieme bekroning zijn van mijn
schaatscarrière."
Het moment van stoppen komt
steeds dichterbij. Zijn sponsor
heeft laten weten zich na dit sei
zoen uit het schaatsen terug te
trekken. Een alternatief is er nog
niet. „Ik had al zo'n gevoel dat
Wehkamp zou stoppen", zegt
Veldkamp. „Er zijn goede con
tacten met grote bedrijven,
maar er is nog niets concreets
bij. Ik zie het wel zitten, maar als
we niks vinden dan houdt het
op. Het zou jammer zijn, want
we hebben tot en met de Wm
terspelen van 2006 in Turijn een
duidelijke visie ontwikkeld. Wij
nemen onze verantwoordelijk
heid met het oog op de minder
ontwikkelde schaatslanden. Ik
vind dat Nederlandse teams
daar een taak in hebben."
Zelf denkt hij maximaal nog
twee jaar door te gaan. Als hij
uitgeschaatst is, blijft Veldkamp
betrokken bij het schaatsen.
„Ik ga nu al namens België naar
IOC-congressen. Ik weet dat het
bij internationale toernooien
beter kan en daar wil ik iets aan
doen. Ik heb daar lol in. Dat is
nu eenmaal de aard van het
beestje: ik ben iemand die mee
wil beslissen."
STERREN VAN DE SPELEN
'Gulljakten' luidt de titel van
de biografie van Björn Daehlie,
'Goudjacht' op z'n Neder
lands. Typerend voor de groot
heid van de Noorse skiloper is
dat het boek al in de winkels
lag, toen hij vier jaar geleden
bij de Wmterspelen in Nagano
nog drie gouden medailles
moest winnen. Daehlie had er
op dat moment al vijf in zijn
bezit en had zijn biografie dus
al verdiend.
Met acht gouden olympische
medailles en vier zilveren op
de cross-country is Daehlie de
succesvolste sporter in de ge
schiedenis van de Olympische
Wmterspelen. Sinds hij in 1989
als 21-jarige in Salt Lake City
zijn eerste internationale wed
strijd won, was hij onverzadig
baar. Daehlie werd ook nog
eens negen keer wereldkampi
oen en boekte in zijn carrière
46 wereldbekerzeges.
Zijn landgenoten zaten in 1994
huilend voor de televisie toen
Daehlie in Lillehammer zijn
successen oogstte. Twee jaar
eerder, in Albertville, begon de
olympische triomftocht van de
Noor. Zijn achtste goud, na
een martelgang over 50 kilo
meter in Hakuba, was hem het
meest dierbaar.
Een 'glamourboy' zoals bij
voorbeeld Alberto Tomba was
Björn Daehlie niet in het
minst. Hij was een nuchtere.
Een trainingsbeest dat zijn da
gen tot op de minuut plande.
Hij legde jaarlijks zo'n 15.000
trainingskilometers af op de
ski's. „In totaal zo'n 200.000 ki
lometer. Achtmaal rond de we
reld", rekende hij uit.
Hij boerde er goed door.
Daehlie werd multimiljonair
en streek jaarlijks drie miljoen
gulden op aan sponsorcon
tracten. Hij had een eigen BV
met twee man in dienst, een
eigen kledinglijn en een eigen
televisieshow. In de verkiezing
'populairste Noor van de 20ste
eeuw' werd hij derde achter
Thor Heyerdahl en Gro Har
lem Brundtland, de eerste
vrouwelijke Noorse premier.
In maart 2001 dwong een sle
pende rugblessure de toen 33-
jarige Daehlie er toe te stoppen
met zijn sport.
Björn Daehlie (midden) won acht gouden medailles.
Archieffoto: GPD/Arno Balzarini
