HET W HUWELIJK IN DE REGIO
Jans Maxima komt uit Ghana
Kunstminnend Wassenaar op zoek naar passie
'De ervaring van mijn leven'
vmtsrm.
Jan van Bruggen trouwde zaterdag, tegelijkertijd
met het prinselijk paar, zijn geliefde Diana Nyarko.
In het gemeentehuis van Leimuiden gaven de twee
elkaar het jawoord. „Het was een bruiloft met een
trieste bijsmaak", zegt Jan.
Het begon, zeven jaar geleden, met een kopje kof
fie. Jan werkte als tuinier aan een klus in de Am
sterdamse Bijlmermeer, en dronk op een dag een
bakkie bij de aanpalende kapsalon. En daar werkte
zij: Diana Nyarko, afkomstig uit Ghana en helemaal
alleen in Nederland. „Ze heeft m'n telefoonnum
mer te pakken gekregen en liet me niet meer met
rust", herinnert Jan zich. Al snel woonden de twee
samen. Van een huwelijk moest Jan lange tijd niets
weten. „Maar nu ga ik toch voor de bijl. Dat kopje
koffie heeft m'n leven aardig omgegooid."
De twee prikten 2-2-2002 als huwelijksdatum, zon
der te weten dat ook het prinselijk paar op die dag
zou trouwen. Toen ze dat eenmaal te weten kwa
men, konden ze er wel om lachen. „Tenslotte lijken
we wel een beetje op die twee", zegt Jan..Alleen
komt mijn Méxima niet uit Argentinië, maar uit
Ghana."
Helaas waren er afgelopen zaterdag ook wat verve
lende overeenkomsten met de bruiloft van het
prinselijk paar. Want Diana moest het, net als
Méxima, stellen zonder haar vader. „En niet alleen
haar vader ontbrak", zegt Jan, plotseling heel fel.
.Alleen haar moeder en haar zoontje, uit een eer
der huwelijk, konden aanwezig zijn. We wilden nog
elf familieleden hierheen halen, maar dat is alle
maal niet gelukt. Heel beroerd." De afwezigheid
van de Ghanese familieleden had niets te maken
met het verleden van de vader, maar alles met visa.
Wat Jan en Diana ook probeerden, ze kregen de
verblijfsvergunningen niet rond voor de familiele
den. Jan: „We zijn er echt maanden mee bezig ge
weest. Alle paden hebben we bewandeld. Maar we
krijgen het niet rond. Elf mensen die we wilden uit
nodigen, konden niet komen. Het is een mooie dag
geworden, maar met een trieste bijsmaak. Vooral
voor Diana."
Toch was het een mooie dag. Het feest in restau
rant Plasmeijer, dat de hele middag en avond in
beslag nam, deed alle problemen vergeten, vooral
dankzij een spetterend optreden van een Ghanese
band. En van de rondrit in hun eigen gouden koets
genoten de twee net zo hard als Willem en Max in
Amsterdam.
Jan van Bruggen met zijn Ghanese prinses Diana. Foto: Eric Taal
katwijk - De ervaring van haar
leven. Zo beschouwde Lena
Hoek het bezoek van de Kat-
wijkse klederdrachtgroep aan
het huwelijk in Amsterdam. Dit
ondanks het feit dat de vrou
wen op nauwelijks honderd me
ter waren opgesteld van het
Witte Plein, waar de antimonar
chisten hun demonstraties voer
den. Alle klederdrachtgroepen -
'Katwijk' was vertegenwoordigd
met 23 vrouwen - uit het hele
land stonden op de Singel. Maar
Lena Hoek merkte niets van na
righeid. „Daar zorgden de poli
tieagenten wel voor." Het hoog
tepunt was toen Maxima en
prins Willem-Alexander voorbij
kwamen. Lena Hoek zag een
stralende bruid pal voor zich in
de gouden koets voorbijtrekken.
„Zoiets maak je maar een keer
mee in je leven." Dat ze niks van
de televisieopnames zag, maakt
haar niks uit. „Dat heeft mijn
man allemaal opgenomen op vi
deo. Ik ga er straks van genie
ten."
Janneke Duif er (midden),
met Carina Klaassen en ja-
nine Klaassen uit Katwijk:
„We gingen om zeven uur
vanochtend van huis. Je kan
gerust zeggen dat we ko
ningsgezind zijn, als het
even kan gaan we overal
naar toe. Het was prachtig.
Het was super. Het was echt
leuk. Er stonden maar drie
rijen voor ons, dus we kon
den ze goed zienAlleen jam
mer van al die beveiliging en
die orkesten voor onze neus.
Méxima is een spontane
vrouw, niet zo'n kakmens-
.We hebben heel hard voor
haar gejuicht. Dat was erg
indrukwekkend met zoveel
mensen tegelijk. Laat andere
mensen maar kletsen, dit
maak je nooit meer mee.
Méxima als koningin? Ja,
maar ik hoop wel dat ze zo
spontaan blijft. Dat is af
wachten."
o>-
Met elkaar kijken naar het huwelijk van prins Wil
lem-Alexander en Maxima is gezelliger dan alleen.
Dat gold zaterdag ook voor de bewoners van het
Rijnsburgse verzorgingshuis De Vlietstede. De koffie
van de Rijnsburgse ouderen werd vergezeld door
een plakje Oranjecake. Foto: Dick Hogewoning
Jacky Jacoba, uit Leiden:
„Fantastisch. Een prachtig
stel, ze passen bij elkaar. Dit
maak je maar één keer mee.
Zoiets moet je vieren. Daar
van geniet je. Helaas van ver
af, maar als ik die koets al
leen al zie rijden krijg ik ont
zettend kippenvel. Ek had de
prins trouwens al eerder van
dichtbij gezien. Ik speelde in
het nationale honkbalteam
en in Seoul en Atlanta was
hij er ook. Die gozer is gek
van sport. We hebben daar
samen een biertje gedronke-
n.En vandaag kwam ik naar
hem kijken.
Jammer dat er een paar on
beschofte figuren rondlie
pen. Als de prins van je land
gaat trouwen moet je respect
tonen.Hoe dan ook. Het is
zijn keuze, zijn smaak. Ge
lukkig hadden we hulp van
boven. Die zeventien graden
zijn door God gegeven. Een
onvergetelijke dag."
wassenaar - „Hebben jullie de zoen ge
zien? Dat noem ik passie." Op de trappen
van raadhuis De Paauw in Wassenaar
wordt over niets anders gesproken dan
'het huwelijk'. Zaterdagmiddag kwam
kunst- en oranjeminnend Wassenaar bij
een in het raadhuis voor de opening van
een expositie met de toepasselijke titel
'Passie'. Ter gelegenheid van het huwelijk
van de kroonprins en Méxima laten Was-
senaarse kunstenaars hier hun meest ge
passioneerde werken zien.
In het raadhuis is de koninklijke familie
goed vertegenwoordigd. Aan de wand al
thans waar veel portretten hangen van de
Oranjes: van een manshoge, romantische
Juliana tot twee sobere, bronzen koppen
van Beatrix en Wilhelmina en een serie
schilderijen met besnorde Willems en hun
gemalinnen. Voor een expositie met ko
ninklijke allure is raadhuis De Paauw dus
de ideale locatie. En dat de oranjestem
ming er op deze dag goed inzitblijkt wel
uit de aanwezigheid van tal van oranje
sjaaltjes, pochets, speldjes en stropdassen.
„Dit is meer dan alleen het begin van een
expositie", zegt burgemeester Van den
Muijsenberg. „Hiermee bevestigen we dat
Wassenaar een bijzondere band heeft met
Argentinië."
Als blijk daarvan is de tweede man van de
Argentijnse ambassade, minister Alberto
Sema, aanwezig bij deze officiële opening.
Samen lopen de burgemeester en de am-
reren. De passie zit vooral in de kleuren
en de broeierige psychedelische sfeer van
haar schilderijen. Addi Kubbinga ver
beeldt passie door een aquarel van het
Rosenberg Trio en Ada Sier mikt in haar
werk op een Afrikaanse variant van harts
tocht.
Welgeteld drie van de 55 bijdragen heb
ben echt iets te maken met het huwelijk:
Het opvallendst is het grote doek 'Tweet-
weetweeduizendtwee' van Renée Hoge-
land, dat Willem-Alexander en Méxima in
een open koets toont. De rest lijkt zich
weinig van het koninklijk huwelijk te heb
ben aangetrokken. Ninie Leine: „Het is
een eer dat ik voor deze expositie ge
vraagd ben vanwege de link met het hu
welijk, maar voor de passie ben ik toch
meer in mezelf gaan zoeken."
In sommige werken is de passie wel heel
ver te zoeken. Wat heeft een piano met
passie? „Ik werk al jaren aan afbeeldingen
van muziekinstrumenten", zegt Letty
Muntjewerf. „Eigenlijk had ik mijn bijdra
ge al klaar liggen toen ik gevraagd werd.
Voor mij is muziek de ultieme passie."
Het Argentijnse tangotrio dat voor de.ach-
tergrondmuziek zorgt is inmiddels flink
op stoom geraakt en krijgt bijval. Er wordt
gedanst Geen tango, maar de dansvloer
wordt wel steeds voller. Het draait uit op
een Wassenaars oranjefeestje dat nog in
volle gang is als de zonsondergang de he
mel oranje kleurt.
bassademinister langs de schilderijen.
Liefde, dans, bloemen en muziek zijn de
terugkerende thema's in de werken van
de exposanten. Ninke Kast heeft zich door
de liefde, de Italiaanse violist Paginini en
de Russische danser Nurejev laten inspi-
Alberto Serna, minister van de Argentijnse ambassade, en burgemeester Van den Muij
senberg van Wassenaar bij een beeldje van Hans Balner. Foto: Mark Lamers
Ingrid van den Goorbergh uit
Wassenaar: „Ik heb de trein
van kwart voor negen genomen
en ik zat in een bijna lege cou
pé. Het was vervolgens in Am
sterdam nog makkelijk om een
goede plek te vinden. Ja, bij de
Beurs van Berlage stonden ze al
zes rijen dik. Maar ik ben bij de
Bijenkorf gaan staan - tip in het
Leidsch Dagblad - en daar had
ik prima zicht
Later ben ik omgelopen, naar
het Nationaal Monument. Er
stond een groot videoscherm.
Ooh, die balkonscène... ,Als ik
straks thuis ben, ga ik het alle
maal nog eens op mijn gemak
bekijken.
Annemieke, Maaike, Paulien en
Tineke, Leidse studentes: „Het
leek ons erg leuk om een glimp
op te vangen van het bruidspaar
en de sfeer te proeven in Am
sterdam. Zoiets als dit maak je
tenslotte maar één keer mee. We
zijn drie keer verkast. Bij de
Beurs van Berlage hadden we
pech. De bussen stonden ervoor.
En bij de Nieuwe Kerk ging het
eigenlijk ook mis: daar namen
Willem-Alexander en Méxima de
zij-ingang. Maar op het Rokin
hadden we mazzel. We hebben
ze in de Gouden Koets voorbij
zien komen. Die Danoontjes, die
werden uitgedeeld, kwamen
goed van pas.
Bianca van der Zwan en Mau
rice Zandstra uit Zoetermeer:
„De balkonscène was het
mooist. We hebben er tweeën
half uur op staan wachten want
we wilden een goed plekje. En
dat hadden we. We stonden bij
na vooraan. Wat zag ze er goed
uit, zeg. En wat was het een
prachtig moment op dat bal
kon. Wel kort, maar het was het
lange wachten zeker waard.
We zijn niet koningsgezind, het
is gewoon leuk om haar eens in
het echt te zien. Het was onwijs
druk. Allemaal gezellige men
sen bij elkaar. En nu gaan we
verder, want er is nog meer
feest vandaag."
José Verboom uit Leiden
(1,58 meter lang): „Ik ben
om kwart over vier 's och
tends vroeg van huis gegaan.
En zo stond'ik dus vooraan,
al was ik nog maar net op
tijd. Ik heb bij de ingang van
de Nieuwe Kerk gestaan, bij
die overdekte gang. Er waren
mensen met een radiootje,
dus we konden de dienst
volgen. Op het moment dat
Willem-Alexander en Méxi
ma elkaar heüawoord ga
ven, begon dèmele Dam te
juichen. En toen Nelson
Mandela voorbij kwam, ging
iedereen uit zijn dakje had
het er maar druk mee, met
het herkennen van al die ge
zichten.
Ik ben oranjegezind, maar
dan met een kritische blik.
Dat de vader van Méxima
niet bij de bruiloft mocht
zijn, vind ik bijvoorbeeld te
recht. Maar ja, zo'n mening
kon je vandaag tussen al dat
oranjepubliek eigenlijk niet
verkondigen.De keukentrap
was erg handig. Ik ben niet
zo lang. En ik wist nog van
het huwelijk van prins Con-
stantijn en Laurentien Brink
horst in Den Haag dat er mi
litairen vóór zouden staan."
