Wie alles wil horen, moet veel lopen
jimmiïÊ&m
KUNST CULTUUR
Opruimen archief levert nieuwe bundel Springer op
Helder en bezield Loud and Proud
LEIDSE BLUES
Ronald Snijders wint
het publiek voor zich
Ode aan alle
dappere meisjes
,orter'-
R9
Minder groots
jubileum
Jostiband
man krijgt
izenveer
idam - De schrijver en li-
jrcriticus Michael Zee-
eeft de Gouden Ganzen-
)02 gewonnen. De prijs
jaarlijks toegekend aan
ïderlander die een be-
ke bijdrage heeft geleverd
Nederlandse, geschre-
Ituur. Zeeman schrijft
980 in tal van dag- en
laden over kunst en lite-
filosofie en cultuurpoli-
oor de VPRO-televisie
hij een programma over
06) lur. Daarnaast schrijft
c in verhalend proza, poë-
essays. Dit jaar verschijnt
11 n hand de roman 'De
tsenist Pete
dens overleden
i - De in Londen geboren
<9 list Pete Bardens, die in
'0j n '60 en '70 met tal van
54j eden uit de popmuziek
286is afgelopen week in de
33| gde Staten overleden.
9 ly Davies, de latere voor-
22t m de Kinks, speelde Bar-
3° de Blues Messengers;
id Stewart in Shotgun Ex-
met Van Morrison in
3; en met Mick Fleetwood
8) sr Green, de latere op-
s van Fleetwood Mack, in
7 !p Cheynes. In 1972
Bardens zijn eigen band
13 op. Zes jaar later ging hij
i i de jaren '90 trad de key-
'8! peler op met zijn band
4;
16;
«iaie Oscar
ert Redford
y mills - Robert Redford
^geëerd met een speciale
Hij krijgt het eerbetoon
werk als acteur, regis-
oducent en als oprich-
het Sundance Filmfesti-
64-jarige Redford kreeg
ook al een Oscar voor
n Ordinary People'. De
Oscar wordt hem op 24
4 overhandigd tijdens het
4)scarevenement in Holly-
6!
Tobback
-voorzitter
- De in eigen land zeer
Ie Belgische politicus
59Ïobback is dit jaar voor
de AKO - Literatuur
oud-minister, oud
er van de SP (de sociaal-
itische partij in Vlaan-
jen huidig burgemeester
iven beoordeelt de in-
jen samen met drie Ne-
fse en twee Vlaamse re-
maandag 28 JANUARI 2002
door Theo de With
leiden - Een paar jaar geleden
was hij gastdocent aan de Uni
versiteit Leiden. Schrijver-diplo
maat F. Springer was vrijdag
middag op uitnodiging van de
Werkgroep Indisch-Nederlandse
Letterkunde terug om zijn ze
ventigste verjaardag te vieren.
Bij die gelegenheid werd ook
zijn nieuwste bundel ten doop
gehouden.
Dit boek met de titel 'Allemaal
gelogen; de herinnering als
mooi verhaal' bevat columns,
voordrachten en vergeten ver
halen van Springer.
Samensteller Liesbeth Dolk
maakt duidelijk dat de bundel is
ontstaan, omdat de Haagse
schrijver zijn persoonlijke ar
chief besloot op te ruimen. Zij
stond hem bij.
„Drie jaar geleden zijn we be
gonnen om in wekelijkse sessies
laatje voor laatje te openen in
zijn studeerkamer. Na een jaar
hadden we nog niet de helft ge
had en stond ook de kelder nog
vol met dozen."
Voor de bundel is een strenge
selectie gemaakt. „Zijn eerste
verhaal dat hij als 14-jarige
schreef over Cowboy X, heeft
het niet gehaald", vertelt Dolk.
Het meeste werk van Springer
heeft betrekking op zijn diplo
matieke carrière. Als diplomaat
vertegenwoordigde hij Neder
land ruim dertig jaar lang in de
verste uithoeken van de wereld.
Toch deelt de Leidse literatuur
wetenschapper Peter van Zon
neveld hem in bij de Indische
letteren. „Zijn oeuvre is welis
waar kosmopolitisch, maar In-
dië duikt steeds opnieuw op."
Wetenschapscollega's uit Nij
megen en Amsterdam hielden
vrijdag ook een betoog over
Springers werk.
De schrijver zelf heeft echter
weinig op met zo'n academi
sche benadering van zijn boe
ken. „Ik moet die man zelf ook
eens goed gaan lezen", was zijn
eerste reactie.
„Ik wil gewoon een verhaal ver
tellen. Zonder dubbele bodems.
Die moeten de wetenschappers
maar opsporen. Een goed ver
haal vertellen is al moeilijk ge
noeg", aldus Springer.
Enorm aanbod op International Jazzin'
i2< in
qa! r°'
bless op
tpop
if - De Britse dance-
Se Faithless is dit jaar een
i publiekstrekkers op het
"'tival Pinkpop, op zondag
Faithless verzorgt
waarschijnlijk het afslui-
Jiptreden op de tweede
n het driedaagse festival,
inkpop komt de groep
Cnog naar Ahoy' in
De complete lijst
ids die optreden tijdens
|p wordt op 19 februari
gemaakt.
muziek recensie
Herman Joustra
Concert: International Jazzin' Leiden
Gezien: 26/1, Stadsgehoorzaal, Leiden
Pufpuf, trappetje op, trappetje
af, zaal in, zaal uit. Wie alles wil
horen, moet heel wat lopen. In
ternational Jazzin' in de Stads
gehoorzaal, een van de grootste
klappers van de Leidse Blues-
en Jazzweek heeft nu eenmaal
een enorm aanbod aan muziek.
Vooruit, maar eens een poging
gewaagd. Eerst maar een beetje
sfeer proeven in de grote zaal.
SHAPE staat daar te spelen, de
big band van NAVO-militairen.
Goeie, swing. Hele goeie swing
zelfs. Maar dat valt de meesten
niet op. Het is het begin van de
avond. Het publiek moet nog
warmdraaien. Niemand die een
dansje waagt.
Dan even naar boven, waar Lisa
Otey optreedt. Charmante pia
niste en zangeres uit Tucson,
Arizona. .Ze zingt over ene
'Crazy Harry'. Op de basdrum
van de slagwerker staat een
kreet van Frank Zappa: 'Jazz is
not dead, it just smells funny'.
Kan zijn, kan zijn, maar met
jazz heeft het meeste werk van
Otey niet veel van doen. Blues,
ja. En boogie woogie. Opzwe
pend ook. Jammer alleen, dat
Otey qua timing nog wel eens
een steekje laat vallen. Niet al
haar loopjes komen even lekker
uit. Misschien dat ook zij nog
moet warmdraaien.
Nog even wat nootjes meepik
ken van SHAPE dan maar. En
jawel, daar komt 'In the mood'
van Glenn Miller de gang op
waaien. Maar de stemming, die
zit er in de grote zaal nog niet
echt in. Even verderop kijken
dan maar. De Cuban Experien
ce. Hopsa. Hier zit de stemming
er wel in. Opzwepende Cu
baanse klanken. Van de instru
mentalisten wel te verstaan.
Want de zanger pakt iets te veel
verkeerde noten. Oei, dat doet
pijn aan de oren. Fidel zou er
zijn sigaar van inslikken. Dus
maar even doorgelopen naar de
winnaar van de Jazz Award.
Luisteren naar de Bulgaarse
pianist Dimitar Bodurov. Knap
hoor, heel knap. Maar als hij al
leen in zijn spel opgaat, komt
dat niet goed over. Beetje en
thousiaster graag.
SHAPE speelt ondertussen vro
lijk door in de grote zaal. 'Fun
ny Valentine' in een latin-uit-
voering. En zie, de zaal mag
dan nog half leeg zijn. het bal
kon is inmiddels al behoorlijk
gevuld. Weer even naar Otey.
Tien minuten wachten helaas,
want het zaaltje is bomvol. En
bloedheet, zo blijkt eenmaal
binnen. Otey is inmiddels ook
op stoom gekomen. En ze be
trekt het publiek bij haar optre
den. Praatje hier, praatje daar.
En of ze even willen meezingen.
Dat doen ze uit volle borst.
Weer naar beneden. Naar de
hoofdact van de avond. De Soul
Catchers in de grote zaal.
Boem, dat is meteen een lekke
re binnenkomer. Soul en funk
van de bovenste plank. En dan,
na een paar minuten komt er
een zangeres het podium op.
Allemensen, wat heeft die meid
een strot! Het lijkt Joyce Kenne
dy wel, van Mothers Finest. Een
stem waar ze ramen mee uit de
sponningen kan zingen. De zaal
meteen plat. Dan komt Mr.
Green. Ook een ruige strot,
maar net iets te veel haantjes
gedrag. Soms een tikkeltje te
stoer, dan weer te aanstellerig.
Oh, wat valt hij graag op. Je
staat niet in je eentje meneer, er
staat een hele band te spelen!
Weer naar boven. De Bimbo
Box Blues Band. Juist. Simpel
doch doeltreffend. Blues van al
le franje ontdaan. Recht voor
z'n raap. Zo horen we het
graag. Iets verderop begint
Louis van Dijk aan zijn optre
den. Met dochter Selma. Louis,
het is meteen duidelijk, is en
blijft een virtuoos. Alsof het
hem geen moeite kost, zo vlie
gen zijn vingers over de toetsen.
Leuke titel ook van een num
mer: De 'Het zal je kind maar
wezen/op een mooie pinkster
dag blues'. Jammer alleen dat
de viool van Selma niet goed is
versterkt. Die is nauwelijks te
horen. Haar stem wel. Mooi
warm. Dik in orde.
Beneden spelen de Young Sina
tra's. Verrassend. Jonge kerels,
met het oude swinggevoel. En
de stem van de zanger lijkt aan
genaam veel op die van Sinatra.
Een ruige strot, maar net iets te veel haantjesgedrag, deze Mr. Green van de Soul Catchers.
Foto: Taco van der Eb
Minder geschoold dat wel, niet
overal even vast. Maar toch,
prettig om naar te luisteren.
Nog even naar de grote zaal. De
Soul Catchers stampen maar
door. Mr. Green staat nu in de
zaal. Hangt opdringerig tegen
een dame aan. Toeval of niet:
die zaal is al weer iets leger.
Steeds meer mensen gaan naar
huis. Een dikke vijf uur muziek
is ook wel erg veel.
muziek recensie
Ken Vos
Concert: Ronald Snijders Band. Gezien:
27/1, de Waag, Leiden.
Fluitist, componist en publicist
Ronald Snijders is al vijfentwin
tig jaar een bijzondere figuur in
de Nederlandse jazzwereld. Al
die tijd bracht hij zelf zijn pla
ten uit en zette telkens weer
een project op om de Suri
naamse muziek in een nieuwe
context te plaatsen.
Zijn laatste programma heet
'Projeto Subraz' waarin de kas-
eko, kawina en de paramaribop
gekoppeld worden aan Brazili
aanse ritmes. De ratelende sna-
redrum van de kaseko, met de
accenten op de eerste tel, heeft
dan ook veel overeenkomsten
met de evenzeer haast martiale
percussiepatronen van de sam
ba. Om die zware ritmes een
beetje doorzichtig en swingend
te maken, is een goede drum
mer nodig en die had Snijders
in Eddy Veldman. Veldman was
grotendeels verantwoordelijk
voor de ritmische spanning,
daarbij soms competent ge
steund door twee jonge nichtjes
van de fluitist, Cherish en
Chantal Snijders op de kawina-
drum en andere percussie.
Het concert had in het begin
vooral een Braziliaans karakter
waarbij vooral Snijders' 'Tema
para Milton, opgedragen aan
Milton Nascimento, opvallend
goed de lichtvoetige en toch
funky aard van de meer ge
avanceerde Braziliaanse mu
ziek benaderde. Snijders' com
posities variëren sterk in com
plexiteit, maar de muziek heb
ben altijd een dansbaar ritme,
ook in de meer op de pop ge
oriënteerde stukken, zoals het
pittige 'Metro Funk.
muziek recensie
Maarten Baanders
Loud and Proud, m.m.v Paige
5$ix Gezien 27/1, Lutherse kerk,
Leiden.
tmisch geklap en swin-
"bewegingen nam het pu-
;istermiddag in de Lu-
kerk afscheid van de
Blues Jazzweek 2002.
nummers lang liet de
i' jroep Loud and Proud
d gevulde zaal genieten
lar stevige, volle sound.
|bbliek liet zich graag op
'juw nemen.
wilde dit koor niet voor-
en. Het ging om de mu-
Jaar doordat er zo opval-
verstaanbaar gezongen
kon de godsdienstige
ig van de teksten nie-
ontgaan, ook al werd die
;rpakt in een bloemrijke
£n gebroken ziel was als
-Iherf die in het huis van
tenbakker weer vastge-
con worden. En het li-
van een mens leek op
Jbouw, al was het niet
mensenhand gemaakt.
Jjk uniek was 'Operator',
öspelnummer met een
g, gericht tot de telefo-
n de centrale die het ver-
'freeg door te verbinden
tus, zodat die kon helpen
2i kele dagelijkse zorgen.
een komisch nummer,
jid voor de ontspannen
'^en leden van Loud and
traden afwisselend naar
'i ils solist. Terwijl het koor
Loud and Proud zingt opvallend verstaanbaar, zodat de godsdienstige strekking van de teksten niemand kan ontgaan. Foto: Eric Taal
zich op zo'n moment in zacht
geneurie terugtrok, zette de so
fist zijn partij helder en bezield
in en even later barstte het koor
open in een extravert stemge
luid. Het repertoire was rijk.
Naast pure gospel waren er ele
menten van blues, pop en soul
te horen. Vlotte, uitgelaten
nummers werden afgewisseld
met introverte, maar toch hart
verscheurende ballads. Soms
werd de felle stijl van Aretha
Franklin benaderd of de lichte,
vlotte sfeer van Paul Simon. In
één nummer werd de tekst van
ver gehaald: 'Your Children'
was poëzie van de Libanese
dichter Khalil Gibran en had
een universele inhoud.
Als gast trad de zangeres Paige
Dedeaux op. Met The Original
USA Gospel Singers had ze net
een toernee door Europa afge
sloten. Ze wilde de resterende
dagen in Nederland met diverse
gospelgroepen optreden. Met
ingehouden stem bracht ze
haar nummers op temperatuur,
zacht omlijst door het koor,
waarna ze geleidelijk en met
grote beheersing een felle exta
tische klank opbouwde.
Een- afsluiting van de Leidse
Blues Jazzweek die er zijn
mocht.
jeugdtheater recensie
Paulien Koopmans
Voorstelling: 'Meisje Meisje', door Theater
a la Carte. Tekst: Marco Schneiders. Spel:
Ingeborg van Overbeeke, Marco
Schneiders, Welmoed de Graaf, Henk-Jan
Wijnhold. Gezien: 27/1, LAKtheater,
Leiden.
Personages uit sprookjes zijn
stereotypen. Prinsessen hebben
vaak golvende blonde lokken
en roze baljurken van zijde, flu
weel en wolken tule. Ze worden
snel bang en doen hulpeloos.
Dient zich ergens een gevaar
aan, dan gillen ze om hulp. De
redder in nood is altijd een
knappe en dappere ridder of
prins. In een handomdraai ver
slaat hij monsters en vijanden
en mag vervolgens de prinses
zoenen of met haar trouwen.
De prinses en de ridder uit de
voorstelling 'Meisje Meisje', ge
speeld door het Utrechtse The
ater a la Carte, presenteren zich
eerst op deze manier. In het
stuk, dat oorspronkelijk ter ge
legenheid van de kinderboe
kenweek 2000 werd geschreven,
wordt het land van prinses
Meisje Meisje geteisterd door
een draak en ridder Balderik
moet het ondier verslaan om
haar de hand te kunnen vragen.
In een kleurrijk decor met een
kasteel dat is opgebouwd uit
(sprookjes)boeken, wisselen
spel en muziek elkaar af. Daar
bij lopen verschillende verhaal
lijnen door elkaar heen. Het
sprookje van Meisje Meisje en
ridder Balderik wordt 'live' op
het toneel geschreven door de
schrijver L. Pennekroon. Als de
ze nogal stijve dame ziek wordt
(de schrijversziekte veroorzaakt
door te weinig daglicht en een
onregelmatig leven) nemen
Meisje Meisje en Balderik het
verhaal in eigen hand, onder
het mom van 'Een goed boek
schrijft zichzelf.
Het lijkt aanvankelijk een saaie
voorstelling te worden, maar al
snel volgt een verrassing. De
jongen-meisje-rollen worden
omgedraaid. De bijzonder over
tuigend en vooral komisch ge
speelde Balderik (Marco
Schneiders) blijkt een bangerik
die het liefst wegrent voor het
gevaar. Hij schrikt van enge ge
luiden, is bang in het donker en
grijpt ieder wissewasje aan om
Meisje Meisje voor te stellen te
rug te keren naar het kasteel.
De prinses (Ingeborg van Over
beeke) ondergaat een ware me
tamorfose. Van onnozel, lief
meisje, wordt ze een stoere en
dappere meid, al heeft ze dan
geen zwaard, maar een speld
als wapen. Zij neemt de leiding
op de tocht naar de draak. En
zij is ook degene die uiteindelijk
een allesbepalende slimme list
verzint om de draak te. kunnen
weerstaan.
Hoewel de muzikale kwaliteiten
van deze voorstelling te wensen
overlaten, de zangpartijen van
vooral Meisje Meisje en Balde
rik zijn niet helemaal zuiver,
heeft het verhaal een bijzonde
re wending. 'Meisje Meisje' is
daarmee een ode aan alle dap
pere meisjes.
Desondanks klonk de band
nogal zwaar in de Waag, omdat
alles onnodig hard werd ver
sterkt en daardoor de dynamiek
beperkt werd. Het meest te lij
den van het geluid had pianist
Robin van Geerke die het blik
kerige geluid van de versterkte
piano moest overwinnen met
een aantal goed opgebouwde
soli. Er werd trouwens veel ge
soleerd, soms te lang, niet al
leen door Snijders die het
mooiste voor het laatst bewaar
de, namelijk in het Indiaas ge-
inspireerde 'Tabla' met een
functioneel gebruik van stem
banden en valse lucht. Ook veel
soloruimte kreeg Franklin Ce-
asar - op de saxen en een enke
le maal op de fluit. Op sopraan
sax vormde hij een mooie aan
vulling op de fluit van Snijders,
maar zijn tenorspel werd ge
handicapt door een schelle ver
sterking.
In de loop van het concert kre
gen steeds meer Surinaamse
elementen, de kaseko, de kawi
na, maar ook de Indiaanse wor
tels de aandacht. De enige mu
zikant zonder Surinaamse
roots, basgitarist Randy Winter-
dal, trad nauwelijks op de voor
grond, maar vormde een effici
ent en puntig anker ten opzich
te van het soms drukke spel
voor en achter hem.
Het kostte de altijd goedge
mutst ogende en vlot presente
rende Snijders enige overre
dingskracht om een deel van
het publiek te laten dansen,
maar aan het einde van het
concert had hij toch het publiek
zodanig voor zich gewonnen
dat al snel om een toegift werd
gevraagd. Het blijft echter
vreemd dat na een kwart eeuw
beschavingswerk van Snijders
en enkele anderen de Suri
naamse inbreng in de Neder
landse jazz beperkt blijft tot het
werk van een handjevol Suri
naamse musici.
door Theo de With
zwammerdam - De Jostiband
viert het 35-jarig betsaan don
derdag 25 april met een jubile
umconcert in muziekcentrum
Vredenburg in Utrecht. Het plan
van het orkest van verstandelijk
gehandicapten uit Zwammer
dam om samen met het Metro-
pole Orkest een concert te geven
in Ahoy' is voor de tweede keer
uitgesteld, vorig jaar door ziekte
van dirigent Wim Brussen uit
Alphen aan den Rijn.
Het is nu de NCRV die heeft be
sloten het concert op 25 april in
Ahoy' niet te laten doorgaan.
Deze omroep zou het gala op
televisie uitzenden. De Josti
band heeft een deal met de
NCRV om elk jaar een program
ma te maken. De contracten
met het Metropole Orkest en
andere deelnemende artiesten
bleken echter niet meer op tijd
rond te krijgen, m
„We zijn nu in overleg met alle
betrokkenen om een nieuwe da
tum in het najaar te vinden",
meldt Sipke Dijkstra van de
NCRV. De leiding van de Josti
band had echter geen zin zolang
te wachten. „Wij wilden gewoon
een jubileumconcert geven",
zegt Lyan Verburg uit Bodegra
ven, de tweede orkesdeider. „Ik
ben gaan rondbellen en toen
bleken we op 25 april in Vreden
burg terecht te kunnen. Dat was
mooi, want die datum hadden
wel al bekendgemaakt."
Verburg meldt dat in elk geval
pianist Gregor Bak van de partij
is. „Er zijn minder toeters en
bellen dan wanneer er tv-opna-
men worden gemaakt, maar
voor de leden van de Jostiband
maakt dat niet uit. Die willen ge
woon lekker muziek maken."
