NUON stuurt weer verkeerde rekening 'Ik ben de VIP van RIJN VEENSTREEK Kerken Rijnwoude tegen koopzondag Meerewijck in Leimuiden op gif onderzocht R7 Twee bommen in Bodegraven drijven 71 mensen hun huis uit Protestvereniging laconiek over uitspraak villa's zaterdag 19 JANUARI 2002 r Aar bundelt rgaderingen Het politieke leven in iar gaat na het plotselinge dijden van wethouder Lize- in Doorn dinsdagavond verder, 's Avonds staan er gemeentehuis aan de lamseweg drie gemeentelij- tissievergaderingen op gramma, die oorspron- voor afgelopen woensdag iderdag waren gepland. [9 uur vergadert de com- Maatschappelijke Zaken, 10 uur de commissie Be en Organisatie en om uur de commissie Ruim- Ordening en Economi- Zaken. Wethouder Van H, die afgelopen dinsdag jen longziekte overleed, it maandag in stilte begra- ciële opening is Heerlijk in aan den rijn - De Al- cateringgroep Prins rtijk wijdt vrijdag 25 janurai nieuwe pand aan de Prins itraat officieel in. De rkers, mensen met een lelijke handicap, na- er al in oktober hun intrek, financiële steun van de ite, sponsors en dona- draait de keuken inmid- professioneel. Burgemees choof en oud-notaris Van !rg verrichten om 15.00 openingshandeling, a volgen toespraken, een iding en van 16 tot 18 n receptie. Kamerlid Voute: 'Ik zou mij hier diep voor schamen' door Peter Groenendijk alphen aan den run - Duizen den klanten van NUON hebben vorige week weer een verkeerde jaarrekening van het energiebe drijf in de bus gekregen. Het be drag dat zij in 2002 maandelijks voor hun energieverbruik moeten betalen, is veel te hoog of juist veel te laag. Ook vorig jaar en in 2000 ontvingen duizenden klan ten in de regio een verkeerde jaarrekening. Kamerlid Voute (WD) vindt de nieuwe fout van NUON ernstig, en roept alle ge dupeerden op een klacht in te dienen. Sjors Coster uit Zoeterwoude- Rijndijk baalt van NUON. In 2001 betaalde hij elfmaal een bedrag van 151 euro, in totaal dus 1661 euro. In zijn nieuwe jaarrekening staat dat dat totaal bedrag 165 euro te hoog lag. „Maar in plaats van een tarief verlaging, krijg ik te horen dat ik in 2002 nog meer moet betalen: in totaal 198 euro meer dan ik in 2001 werkelijk verbruikte. Dat slaat dus nergens op." Coster (en met hem vele regio genoten) vrezen dat zij een jaar lang ten onrechte een bedrag aan NUON moeten 'lenen'. Cos- ter: „Ik vind dat zo belachelijk. Ze vangen over al die bedragen wel rente, en de klanten niet. Het is de klantonvriendelijkheid ten top." Een andere gedupeer de, Demmenie, zit met hetzelfde gevoel. „Het lijkt erop dat wij voor het verlies van voetbalclub Vitesse opdraaien. Ik vind het misselijk." Demmenie merkte bij toeval dat niet alleen hij, maar ook zijn dochter slachtof fer van een verkeerde rekening is geworden. Volgens NUON zijn er geen kwade bedoelingen in het spel, en gaat het slechts om een fout in de communicatie. „Het gaat om mensen die vorig jaar een verkeerde jaarrekening hebben ontvangenzegt een woord voerder. „Dat zijn duizenden klanten in de regio, inderdaad. In de computer hebben we die fouten hersteld, maar per abuis is de fout in de nieuwe rekening gehandhaafd. De correctie is niet goed doorgegeven. Volgen de week ontvangen al die ldan- ten een nieuwe rekening, waar op de bedragen wel kloppen." Volgens de NUON-woordvoer der hoeven klanten niet naar NUON te bellen om de fout te laten herstellen. „Maar als men sen zich toch onzeker voelen, kunnen ze bellen. Dan ervaren ze dat alles in orde is." NUON verzekert dat niemand dit jaar ten onrechte een hoger maan delijks tarief krijgt. Het landelijk informatienummer is 0900-0808 (10 eurocent per minuut), het gratis nummer van de NUON- hulpdienst in Alphen aan den Rijn is 0800-1890. Kamerlid Voute (WD) noemt de nieuwe fout van NUON ernstig. „Het is treurig dat NUON zijn klanten zo slecht bedient. Ik zou me hier als bedrijf diep voor schamen, vooral omdat het niet de eerste keer is. Als klanten straks hun eigen leverancier kunnen kiezen, betaalt NUON hier waarschijnlijk de rekening voor." Voute roept alle gedu peerden op een klacht in te die nen bij NUON, maar ook bij de toezichthouder voor energiebe drijven, de DTE. „Als daar veel klachten binnenkomen, kan de DTE maatregelen tegen NUON nemen, bijvoorbeeld een open bare waarschuwing. Dat zou te recht zijn." Bewoners van de Meerewijck in Leimuiden krijgen bezoek van speurders naar gif in hun tuin. Foto: Mark Lamers (advertentie) www.leidschdagblad.nl door Tim Brouwer de Koning leimuiden - Bewoners van de Meerewijck in Leimuiden krijgen gifspeurders op bezoek. De provincie laat tuin voor tuin onderzoe ken of er giftige materialen in de grond zit ten. Dat doet zij op unaniem advies van een projectgroep van provincie, de gemeente Ja- cobswoude en twee bewonersverengingen. De betrokkenen oordeelden deze week dat een eerdere algemene peiling van de veront reiniging van de grond door ingenieursbu reau Oranjewoud een preciezer onderzoek rechtvaardigt. Volgens wethouder Vink rit er vooral veel lood in de grond. Woordvoerder Broekema van één van de bewonersvereni gingen geeft toe dat er sprake is van veront reiniging, maar hoopt dat niet de hele Mee rewijck hoeft te worden afgegraven. Met het voorgestelde tuinonderzoek heeft hij geen moeite. „Het gaat om vijf bodemmonsters in vrije delen van de tuin", zegt hij. Broekema benadrukt dat de bewoners al eerder aangaven akkoord te gaan met dit vervolgonderzoek, als daartoe aanleiding zou bestaan. Zowel de bewoner als wethou der Vink raadt de Meerewijckers aan hun tuin open te stellen voor de onderzoekers. Zij kunnen het onderzoek weigeren, maar dat vinden de twee onverstandig. „Ik merk ook niet dat er zo'n stemming heerst in de buurt", zegt Broekema. „Wel komen men sen naar me toe met de vraag of zij hun tuin kunnen herinrichten. Ik raad ze dat aan. Mocht er sprake zijn van afgraving, dan worden onze tuinen toch eerst getaxeerd." Wethouder Vink vindt het belangrijk dat alle partijen in deze slepende zaak gezamenlijk optrekken. Volgens hem kan Oranjewoud het tuinonderzoek in 2,5 maand uitvoeren. Broekema verwacht dat pas over een half jaar de uitkomst van de boringen bekend is. Bij drie eerdere onderzoeken hamerde voor al de provincie steeds op een dure en ingrij pende sanering van de grond, waar vroeger een huisvuilstortplaats was. Veel bewoners uit de mooie wijk aan de Ringvaart voelen daar weinig voor. Alleen als onderzoek aan toont dat het gevaar voor de gezondheid groot is, gaan rij akkoord met een miljoe nensanering. rijnwoude - De kerkgenoot schappen in Rijnwoude hopen dat de gemeente de intrede van koopzondagen tegenhoudt. De kerken hebben begrip voor de wens van sommige onderne mers, maar vragen zich af of Rijnwoude op de goede weg is. Burgemeester Westra ziet geen reden tot actie. Op zondag 23 december 2001 opende supermarkt Hoogvliet zijn deuren. Dat veroorzaakte de nodige onrust in de gemeente. Rijnwoude kan openstelling op zondag zelfs meerdere keren per jaar toestaan. Predikant Van der Lugt uit Ha- zerswoude-Rijndijk maakt zich zorgen om de ontwikkelingen. „Ik begrijp dat sommige winke liers een aantal zondagen per jaar open willen. Ik zie ook wel in dat dat een ontwikkeling is die in heel het land gaande is. Maar kunnen we in Rijnwoude niet vasthouden aan onze prin cipes en zeggen: daar doen we hier niet aan mee?", aldus Van der Lugt. „Ik heb begrip voor de winke liers, maar vraag me af of we wel goed bezig zijn in Rijnwoude. Ik wil daar graag in alle rust over praten met de winkeliersvereni ging" Burgemeester Westra sluit de intrede van een meer perma nente koopzondag in Rijnwou de echter niet uit. „Het is wettelijk gezien mogelijk om een aantal zondagen per jaar een vergunning voor open stelling te geven. Als die aanvra gen komen, moet er wel een he le goede reden zijn om nee te zeggen." Westra begrijpt de angst van de kerken. „Maar rij vormen slechts één van de fac toren in de gemeente. Wij moe ten met alle stromingen reke ning houden. Daarom heten wij het open baar bestuur." Wethouder Uljee van Rijnwoude zei onlangs in deze krant dat hij winkelopening op zondag wel licht wil verbieden. Hij noemde het 'geen goede zaak' dat bepaalde winkeliers in Rijnwoude tegenwoordig op zondag hun winkels openstel len. bodegraven - Bodegraven is dit weekeinde in de ban van de bommen. Morgenochtend om 9 uur ruimt het Explosieven Opruimings Commando (EOC) twee blindgangers uit de Tweede Wereldoorlog bij de Oud-Bodegraafseweg op. Zij liggen in de weg bij de werk zaamheden aan het laatste stuk van de rijksweg 11. Veilig heidshalve ontruimt de ge meente de woningen van 71 mensen in de omgeving, 's Middags brengt de EOC de bommen in Woerden tot ont ploffing. Het gemeentebestuur van Bo degraven heeft drastische maatregelen genomen om de ruiming soepel te laten verlo pen. Volgens wethouder Kars- sen gaat het om 'twee stevige jongens'. In een gebied van 150 bij 90 meter rond de Oud- Bodegraafseweg bij het viaduct onder de Nil mogen tijdens de ontruiming geen onbevoeg den aanwezig zijn. De politie controleert voor de oprui mingswerkzaamheden of alle huizen inderdaad leeg rijn. Volgens een woordvoerster van de gemeente maken slechts 18 mensen gebruik van de opvang in bejaardencen trum Rijngaarde. De rest zoekt rijn heil elders. Aanvankelijk ging het EOC van een nog grotere klus uit, maar bij het vooronderzoek vond het commando geen spoor van een derde bom. Daardoor hoopt de gemeente dat de klus op haar grondgebied al voor de middag is geklaard. heeft te maken met onze strate gie." Architect Van Rijn spande een rechtszaak aan tegen de ge meente Alkemade, in de hoop dat hij van de rechter toestem ming kreeg om zijn 74 recreatie woningen te bouwen. Alkemade wilde die toestemming wel ge ven, maar wilde daarvoor het bestemmingsplan veranderen, omdat dat een tegenstrijdigheid bevatte. Volgens de rechtbank hoeft Van Rijn niet op die proce dure te wachten. In de motive ring van de rechter staat zelfs dat de architect de bouwver gunning vorig jaar al van rechts wege heeft gekregen. De Inspecteur van de Ruimtelij ke Ordening, die niet achter het bouwplan staat, omdat het in de ecologische hoofdstructuur ligt, kan nog niet zeggen of hij in ac tie komt. roelofarendsveen - De Vereni ging Veenderpolder en Wijde Aa haalt haar schouders op over de uitspraak van de Haagse recht bank over het bouwplan van Jan van Rijn. De rechtbank gaf hem vorige week toestemming direct te beginnen met de bouw van 74 recreatievilla's langs de Wijde Aa. Maar volgens bestuurslid J. Winkelmolen heeft die uitspraak niets te betekenen. „Wij nemen deze uitspraak zo weinig seri eus, dat we zelfs niet weten of we er iets tegen ondernemen", zegt Winkelmolen. „Dat zeggen ons juridisch bureau en de jurist die aan onze vereniging verbon den is. De zaak is niet verloren, we hebben nog 65 procent kans." Winkelmolen wil niet zeggen over welk bureau ze het heeft, en ook niet waarom ze weinig waarde hecht aan de uit spraak van de rechter. „Dat Irene Nieuwenhuijse ichtheer van 125 hectare n Hoogmade en als regent et Heilige Geesthofje in Lei- eeft hij zo zijn zorgen. Geen lagse misschien, maar daar- !t minder ingewikkelde. „Ik ;n zonnende studentes in nvan mijn hofje." ichijnlijk is hij in augustus ote afwezige op het eeuw van Hoogmade. Het Zuid- idse polderdorp bestaat 50 jaar. Terwijl zijn familie al eeuwen banden heeft [oogmade en hij zelfs de ti- eer van Hoogmade' voert, eigenlijk, want als je bij mij ste snaar treft, loop ik het uit mijn sloffen. Ik wil al- naar het beste voor Hoog- n uit Alaska, Poolse ins en edelherten van de i kijken vanaf hun hoge aan de muur op de be neer. Jagen heeft hij in op kasteel Amelis- - geleerd. „Vreselijk dat Beine schreeuwerige min- 1 het voor elkaar heeft ge- dat het recht van jagen iden is genomen van de en boerenelite, die dat uiterst zorgvuldig hebben i. Dankzij de jacht is er niet dankzij die zoge natuurbeschermers.' bijna kaal interieur, geen enkele wijze doet aan adellijke bezittingen uisterijen. Dit is het Haar- woonhuis van jonkheer vijk Everard Reyndert ard Wittert van Hoogland, van Hoogmade en regent iet Heilige Geesthofje in u. Zijn uiterlijk is onberis- een smetteloze cognack- leurige blazer en een stropdas die daarbij past. Geboren in 1935 op kasteel Amelisweerd kijkt hij terug op een 'rotjeugd'. Niet omdat hij geen lieve ouders had, integen deel, maar de oorlog gooide rijn jonge leven drastisch in de war. Zijn vader was militair vlieger en toen hij vlak voor de oorlog in Indië werd gestationeerd, ver huisde het gezin daarheen. De jonge Wittert van Hoogland be landde met rijn moeder in twee Jappenkampen. Vooral het le ven in het tweede kamp, Tijdeng nabij Batavia, was een hel. Maar de bevrijding kwam geheel on verwacht, toen rijn vader op een dag in een Amerikaans uniform het kamp binnenwandelde en rijn familie, met alle gevaren daaraan verbonden, meenam. Ze moesten zich ondermeer ver schansen in het ruim van het vliegtuig dat hen via een omweg naar Australië bracht. Het vlieg tuig was namelijk bestemd voor krijgsgevangenen. „Mijn vader was een held, hij is nu 95 jaar en ik ben trots op cüe man." Wittert ligt overhoop met Hoog made, het dorp waarmee rijn fa milie toch al eeuwenlang is ver bonden, maar waar hij dus niet woont. „Ik loop er wel regelma tig rond en tweemaal per jaar, toevallig vorige week, houd ik in café De Kromme Does een pachtersborrel. Gewoon wat in formeel babbelen met de man nen. Als één van hen iets serieus heeft te bepraten, kan hij dat aangeven en spreken we later elders af." De pachtprijs is vol gens Wittert laag, de veeboeren betalen slechts één procent in plaats van de toegestane twee procent van de kapitaalwaarde. De verbondenheid tussen de fa milie Wittert van Hoogland en Hoogmade dateert van 1672, toen Comelis Sprongh uit Lei Jonkheer Lodewijk Wittert van Hoogland over de zorgen van een regent Jonkheer Lodewijk Wittert van Hoogland in de regentenkamer van het Heilige Geesthofje in Leiden: „Als ze op mijn tenen gaan staan, heb ik héél lang pijn. Ik kan tenslotte niet alles met de mantel der liefde bedekken." Foto: Henk Bouwman den twee regenten aanstelde die onder meer tot taak hadden om de opbrengsten die voortvloei den uit de Hoogmadese polder aan te wenden voor het Hofje van Hoogmade, beter bekend als het Heilige Geesthofje in Lei den. Eén van de eisen van Sprongh was dat de regenten al tijd van adel moesten zijn. Om dat Wittert en zijn vrouw geen kinderen hebben, geeft dit wel licht in de toekomst problemen, want de adel is bezig aan rijn zwanenzang. „Mijn broer heeft wel twee snotneuzen van jon gens, maar die knullen moeten zich nog bewijzen." Over erfopvolging zegt de jonk heer: „Jammer dat men in Ne derland niet meer in de adel stand kan worden verheven, want de adel is over het alge meen gecharmeerd van normen en waarden. Ik erger me aan het gemis daarvan. Niet alles moet maar getolereerd worden. Het wordt daarom steeds moeilijker - nu ook de allochtonen maar binnenstromen - om die oude waarden te bewaren, want wat weg is, komt niet meer terug. Maar als zelfs leraren met hun voornaam worden aangespro ken - leraren die er zelf uitzien als een asbak - waar blijven we dan met onze goede gedrag? Als ik in de duinen loop zie ik overal Kleenex- tissuetjes van trim mers. Vreselijk. Daarnaast is de adel de beheerder van kastelen en prachtige buitens, die steeds vaker conferentieoorden wor den. Het kind wordt zo wel met het badwater weggegooid." De vrouwen die vroeger in het Leidse hofje wilden wonen, moesten aan vele eisen voldoen. Ze moesten ongehuwde joffers zijn, hun gedrag diende onbe sproken te zijn, ze moesten van katholieke huize komen en mi nimaal vijftig jaren rijn. Wittert en rijn kompaan, jonkeer de Rooy van Zuijdewijn, hebben in de loop van de tijd die eisen ver soepeld, maar de selectie is nog steeds streng. Studentes, ge scheiden vrouwen, dierenbe- ritsters en godsdienstfanaten maken weinig kans om door de ballotage te komen en voor 200 euro (440 gulden) de kans krij gen in het centrum van Leiden te wonen. „Ik wil normale, be hoorlijke vrouwen met een christelijke levensinstelling. Wat heb ik eraan als daar studentes in hun bikini's in de tuin liggen te zonnen en er kratten bier te gen de muur staan? Dat wil ik niet, punt uit, zoals ik ook niet wil dat de tuin een poepbak voor honden en katten wordt. En ik niet wens dat het hofje wordt bewoond door vrouwen die hun godsdienst al te luid ruchtig uitdragen. De categorie gescheiden dames vind ik moei lijk. Ze beweren tijdens het ken nismakingsgesprek van alles, maar als ze er eenmaal wonen komt de ex-man nogal eens op de proppen. Er gaat een matras je op de grond en ze wonen sa men lekker goedkoop. Ik ben geen boeman en als een dame eens een vrindje heeft dat een nachtje overblijft, omdat hij de laatste trein heeft gemist, sta ik niet de volgende dag op de stoep. Maar afspraken rijn af spraken en daar moeten ze zich aan houden. Onlangs had ik twee uitzettingen, uiterst verve lend, maar onontkoombaar." Zijn band met de gemeente Ja- cobswoude, waaronder Hoog made valt, is slecht. „Ze weten me alleen te vinden als ze me ergens voor nodig hebben, bij voorbeeld voor een lapje grond voor huizenbouw", zegt Wittert die nog steeds 125 hectare be heert van de in totaal 170 hecta re die de Hoogmadese polder groot is. „Ik ben hen daar al eni ge malen in tegemoet gekomen, maar ik blijf dat niet doen, want dat is niet in het belang van de stichting die enkel tot doel heeft het hofje goed te beheren. Er is nu een gezonde financiële situa tie, zodat ik zonder problemen het onderhoud kan betalen. Ik ben door mijn terughoudend heid omtrent grondverkopen blijkbaar van hun gastenlijst ge schrapt, want zelfs voor het af scheid van burgemeester Brou wer de Koning in 1991 was ik niet uitgenodigd. JDat doet me geen pijn, maar ut vind het wel onverstandig van ze, want ik wil alleen maar het beste voor Hoogmade. Je kunt toch rustig stellen dat ik als grootgrondbe zitter de VIP van Hoogmade ben." Diep in rijn hart zou hij juist graag iets voor Hoogmade wil len betekenen en het 750-jarige bestaan is daarvoor een mooie aanleiding. Hij denkt aan een voorziening voor de jeugd, bijvoorbeeld een soort vlonder in De Does, zodat het daar plezieriger zwemmen is. Ook een bijdrage om het cen trum aantrekkelijker te maken is - nog steeds - bespreekbaar. „Maar als ze op mijn tenen gaan staan, heb ik héél lang pijn. Ik kan tenslotte niet alles met de mantel der liefde bedekken."

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2002 | | pagina 19