Sn
LEIDE
REGIO
Inspraak Vrijplaats eindigt in chaos
'Eén, twee, drie en vallen met allen!'
De Stemming
Leiden
wieder
M
Een zinvol gesprek bij
het afscheid van Dronkers
r m.l t
zaterdag 12 JANUARI 2002
R1
BOODSKAP UIT
'SUÏD-AFRÏCA
llzheimer
ingt huisarts
itoppen
lijnland
kenhuis
iidt uit
(opent
ipagne
De Leidse WD begint
'kiezingscampagne met
:tiek café, woensdag 16
van 20.30 tot 22.00 uur
Nieuw Minerva aan de
arkt. WD-wethouder
der Sande discus-
- avond met Richard
wen van de Leidse af-
i Koninklijke Horeca
_d en Robert Bancken
inkeliersvereniging
-erstraat over het the-
en. een veilige en
stad'.
komst
ulpgroep
Ouders die een kind
verloren kunnen elkaar
'ag 26 januari in Lei-
oeten op een bijeen-
de landelijke zelf-
"satie Ouders van een
kind. De ouders kun-
~ngen uitwisselen en
aan een gespreks-
k broers en zussen
leden kinderen kunnen
De bijeenkomst is in
venturacollege aan de
elaan 44 en begint om
nsz-prijs
Sint Jozef
scoutinggroep Sint
Tde Cornells Jop-
2001 gewonnen. Dat
ioning die de 3 Octo-
-niging uiüooft voor de
g die zich het meest
~nd presenteerde tij-
jaarlijkse taptoe op 2
De prijs werd gister-
de kantine van voet-
ng VCL uitgereikt op
"aarsreceptie van de
port Federatie. De
plaats ging naar gym-
~g Groen Wit en de
ar gymclub Jahn. Do-
een eenmalige ere-
omdat de voetbalclub,
■■fgelopen drie jaar won,
bent zorgt voor een op-
e presentatie tijdens de
door Wilfred Simons
leiden - Een bijeenkomst van de
Leidse commissie beroep en be
zwaar over het nieuwbouwplan
aan de Koppenhinksteeg is gis
termiddag geëindigd in chaos en
tumult. Zeker honderd leden van
de Vereniging Vrijplaats Koppen
hinksteeg (WK) maakten be
zwaar tegen het plan om de mo
numentale panden in de steeg en
de Hooglandse Kerkgracht te ver
bouwen tot appartementen en
een winkel. Allemaal wilden ze
een verklaring voorlezen. Toen de
voorzitter na ruim twee uur de
vergadering beëindigde,
schreeuwden ze hysterisch maar
tevergeefs om voortzetting.
De Vereniging Vrijplaats Kop
penhinksteeg is een koepel van
zes organisaties, waaronder het
biologisch-veganistisch restau
rant Las Vegas, de Weggeefwin-
kel, het anarchistische collectief
Eurodusnie en De Fabel van de
Illegaal. Het college van B en W
heeft nu echter een renovatie
plan goedgekeurd en de alterna
tieve gebruikers moeten eruit.
Voor de Weggeefwinkel heeft
wethouder R. Hillebrand een al
ternatief voorgesteld aan de
Lammermarkt, maar de vrijwilli
gers willen dat niet. Alleen geza
menlijk zijn de organisaties ren
dabel.
De WK diende ruim 600 bezwa
ren in tegen een vergunning
voor bedrijfsruimten en appar
tementen. De commissievoor
zitter waarschuwde dat alleen
de bezwaren van rechthebben
den op de panden en omwo
nenden die erop uitkijken, ont
vankelijk zijn. Alleen hun belan
gen tellen, zo heeft de Raad van
State dat bepaald. Met die me
dedeling konden vrijwel alle be
zwaarmakers de raadzaal wel
verlaten, want de gemeente is
eigenares van de grond en de
panden. Omwonenden waren
niet aanwezig. De WK voelt
zich monddood gemaakt, want
al tellen haar belangen volgens
de wet niet mee, ze zijn er niet
minder tastbaar om.
Hoewel de tientallen woord
voerders bij voorbaat wisten dat
hun bezwaar niet ontvankelijk
zou zijn, namen ze toch het
woord. Volgens actievoerder E.
van Aken is 'dit de enige ma
nier'. „De gemeente ziet ons als
lastpaidcen. Ze schuwt de dis
cussie met ons. Door ons tot
een probleem van ruimtelijke
ordening te maken, kan ze van
ons afkomen zonder dat ze met
ons in gesprek hoeft", meent hij.
„Heel jammer, maar waar moe
ten we anders terecht?"
De bezwaarmakers verdedigden
hun Vrijplaats met de moed der
wanhoop. De Weggeefwinkel is
een zegen voor daklozen, asiel
zoekers en bijstandsmoeders. In
Las Vegas kost een gezonde
maaltijd slechts vijf gulden. In
de boekhandel en aan de bar is
'een andere kijk op de samenle
ving te horen', die in Leiden een
plek moet hebben. De Vrijplaats
trekt studenten aan, die zich in
de 'apolitieke' Leidse studenten
wereld niet thuis voelen.
De voorzitter spoorde de
woordvoerders herhaaldelijk
aan alleen ontvankelijke argu
menten aan te dragen. Toen
hem dit op scheldpartijen en
verwijten van 'fossiel bestuur'
kwam te staan en op algemene
beschouwingen over '11 sep
tember', kreeg hij er vlak voor
twee uur genoeg van en sloot hij
de vergadering. Velen waren
toen nog niet aan het woord ge
komen. Zij sloegen met hun
vuist op tafel en riepen: „Dit is
dus democratie in Leiden!",
maar commissieleden Geertse-
ma en Van As volgden hun
voorzitter zonder een woord.
De commissie heeft inmiddels
besloten om in februari een ver-
volgzitting te houden.
Stichting Safe Skate leert scholieren veilig skaten
door Saskia Decorte
leiden Iedereen die ooit op in-
line-skates heeft gestaan, heeft
het vast wel eens meegemaakt.
Net op het moment dat je over
moedig meer vaart maakt,
dringt tot je door dat je hele
maal niet kunt remmen. Het
drukke kruispunt dat vlak voor
je neus opdoemt, kun je alleen
nog ontwijken door je in de
berm te werpen, een paal te grij
pen of een voorbijganger van de
sokken te rijden.
Niet echt veilig, vindt de Stich
ting Safe Skate Nederland. Om
scholieren veilig te leren skaten,
reizen acht professionele in
structeurs middelbare scholen
door het hele land af. Gisteren
gaven zij 'skate-kunde' aan het
Leidse Vlietland College aan de
Apollolaan. In drie dubbeluren
brengen ze 150 giechelige leer
lingen van de examenklassen
mavo-havo de basisveiligheid
bij. In de grote gymzaal krijgen
de scholieren skates, knie-, elle
boog- en polsbeschermers en
een helm van d(e stichting te
leen. Deze uitrusting is geen
overbodige luxe, want veilig le
ren skaten blijkt alleen te kun
nen met veel vallen en opstaan.
Instructeur Hassan zoeft soepei
tjes de gymzaal in en komt met
een indrukwekkende draai tot
stilstand. Hij benadrukt het ge
bruik van de beschermers. Om
'goed' te vallen, moet je eerst op
je knieën landen, dan op je han
den, doorschuiven naar voren
en de rest van je gewicht opvan
gen met je ellebogen. „Eén,
twee, drie, en dan vallen met z'n
allen!" roept Hassan, die als een
kunstrijder overal tussendoor
schaatst. Veel skaters vinden het
vallen nog eng en gaan veel te
vroeg of te houterig op de knie-
De instructeurs van Safe Skate leren scholieren van het Vlietland College veilig skaten. Foto: Henk Bouwman
en, tot groot vermaak van hun
medeleerlingen.
Dan mogen ze eindelijk écht
gaan skaten. De scholieren wor
den verdeeld in een 'beginners-'
en een 'gevorderden -groep. Bij
de beginners loopt nog niet alles
op rolletjes. „Ik vind er echt niks
aan", klaagt een meisje. Een an
der heeft er meer zin in. „Ik ga
de polka dansen op skates." Dat
blijft echter toekomstmuziek,
voorlopig moet ze eerst de rem-
technieken onder de knie krij
gen. De gevorderden, vooral
stoere jongens, krijgen van Has
san een bliksemcursus 'versie
ren op skates' met imponeren
de, maar veilige draaien.
Volgens Ramon Rhijnen van Sa
fe Skate is het belangrijk de roe
keloze machocultuur van de
jongeren te doorbreken. „Op de
middelbare school zijn veel jon
geren nog kneedbaar." De
meeste skate-ongelukken ge
beuren overigens met volwasse
nen, die niet zo flexibel meer
zijn en die daardoor sneller iets
breken. Volgens Ramon is Ne
derland een echt skateland.
Slechts vijf procent van de leer
lingen heeft nog nooit op skates
gestaan. Voor de 15-jarige Ellen
van den Heuvel is het skaten
een nieuwe ervaring. Ze vond
het 'onwijs leuk' en heeft ook
het idee dat ze nu veilig op wiel
tjes door het verkeer kan. „Ik
durf nu tenminste te vallen."
Hen wel denken, daar in Karte
en Da sind die Leute aus Leiden
Want sinds ze ginds in Zuid-
nd alle randgemeenten an-
len en het hele gebied voorza-
een sneltramnet is het er een
en gaan van hoge heren uit Lei-
de regio. Dat begon al in 1993
thouder Tjeerd van Rij. En daar
:t niet bij: burgemeesters uit de
rethouders, secretarissen van de
van Koophandel, vertegenwoor-
van de provincie Zuid-Holland:
kwamen ze een kijkje nemen,
nwoordigers van busmaat-
ij ZWN - inmiddels Connexxion
n zelfs 'talloze keren' kijken,
kort gaat de Leidse wethouder
lebrand weer met een hele
ieuwsgierige bestuurders naar
aan de Rijn.
[en allemaal dat ze gaan om het
•wonder van Karlsruhe te bekij-
tram die op de spoorrails rijdt,
omen ook allemaal terug met
•oie foto van zichzelf achter het
an zo'n tram, een brede glim-
het gezicht. Ten teken dat ze 'm
•1 gezien hebben, van binnen en
ten.
>ch... Ze zullen wel denken daar
'tuhe. Zou in Leiden het papier
luldig zijn? Zouden ze daar al
i paar mooie rapportjes over
rige bezoeken hebben geschre-
>uden ze er niet met elkaar pra-
moet daarom iedere nieuwe
ider ook weer zelf komen kijken
itrail eruit ziet? Of komen ze ge-
'oor de gezelligheid en de kroeg-
Ie hotelkamer met de minibar?
was in 1993 al lyrisch over light -
it moesten we in Leiden en om
geving ook hebben. De trams waren,
somde hij op, schoon en goedkoop, en
ze reden stipt op tijd. Dat zijn nou net
drie dingen die je bij trams in Neder
landse steden zelden ziet.
Maar goed, ook wij krijgen lightrail. De
halve stad moet er jaren voor over
hoop, maar dan heb je ook wat.
Gelukkig duurt het nog jaren voordat
het zover is. Dat geeft ook komende be
stuurders de gelegenheid nog eens met
z'n allen op excursie naar Karlsruhe te
gaan.
Kunnen ze tenminste ook zo'n leuke
foto van zichzelf achter het stuur van
een sneltram op hun werkkamer han
gen.
Sudderen
Over nog geen twee maanden is het
weer tijd voor de gang naar de stem
bus, maar in het Leidse wil de verkie
zingskoorts maar niet oplopen. De po
litici wentelen zich als runderlapjes in
een dikke laag smeltend boter. Ze sud
deren dat het een aard heeft.
Als het aan de wethouders/lijsttrekkers
Ron Hillebrand van de PvdA en Alexan
der Pechtold van D66 had gelegen, was
de braadpan tot de grote dag op een
laag pitje blijven staan. De huidige wet-
houdersploeg doet het volgens hen zo
goed en bij de oppositie zitten zulke
klojo's dat alles maar het beste bij het
oude kan blijven, verkondigden zij.
Het wachten was op een tegengeluid.
Dat bleef uit. De zaak leek beklonken.
In Leiden kon de collegevorming voor
de verkiezingen beginnen.
Gelukkig heeft, zoals het een oppositie
leider betaamt, CDA-lijsttrekker Wim
Bleijie nu voor de vlam in de pan ge
zorgd. Hij heeft wereldkundig gemaakt
regelmatig WD'ers te spreken die hun
buik vol hebben van wethouder en
lijsttrekker Jan Laurier van Groenlinks.
Jan Laurier maakt tot groeiende erger
nis van de WD'ers goede sier met zijn
vluchtelingenbeleid, trekt daarmee lan
delijke aandacht en gaat er schouder
ophalend aan voorbij dat het een sme
rige bende is in de stad en dat door zijn
fouten het Plantsoen naar de verdom
menis is geholpen. In plaats van zijn
Groenlinkse gedram en dito borstklop
perij moet Jan een toontje lager zingen,
vinden ze bij de WD. Het wordt sowie
so eens tijd dat deze plucheklever in
rukt. Dat hij er nog eens vier jaar aan
vast knoopt, was een bittere teleurstel
ling voor de WD. Hij is, nadat Tjeerd
van Rij ten val was gebracht, de laatste
representant van een bestuurscultuur
waar de liberalen brandend maagzuur
van krijgen.
Jan Laurier snapt er niets van. Zegt hij.
Hij houdt het voor onmogelijk dat zijn
vrienden van de WD achter zijn rug zo
over hem praten. Hij houdt het erop
dat Wim Bleijie hem een minne streek
aan het leveren is. Wim probeert op
slinkse wijze zijn CDA ten koste van
Groenlinks terug in het college te lood
sen.
De scherpte lijkt eraf bij Jan. Ook hij
suddert kennelijk liever lekker door.
Anders had hij ingezien dat het gevaar
niet bij boodschapper Wim Bleijie
maar wel degelijk bij de WD en haar
fractievoorzitter vandaan komt. Want
die begint direct te stotteren als hem
wordt gevraagd of hij zich aan Jan er
gert. „Die vraag kan ik niet met 'ja' of
'neen' beantwoorden." In de politiek is
een duidelijker antwoord niet mogelijk.
Met zulke vrienden, beste Jan, heb je
geen vijanden nodig.
Tekst: Aad Rietveld en
Wim Koevoet
Tekening: Maarten Wolterink
De voorpret is al groot, net
als de nervositeit trouwens.
Wat zal Zuid-Afrika, land van
apartheid, Mandela, diaman
ten, wilde beesten, armoe, aids
en rugby allemaal losmaken?
En Buffalo City, wat is dat voor
een stad? Over herindeling
doen ze daar - schijnt het - niet
zo ingewikkeld als hier. De
Leidse zusterstad Buffalo City is
een beetje als Rijnstad, maar
dan drie keer groter.
Vanavond vliegt een grote dele
gatie uit Leiden naar Zuid-Afri
ka. Als verslaggever van het
Leidsch Dagblad reis ik mee.
De laatste weken hier hebben
vooral in het teken gestaan van
het voorbereiden van die reis.
Je hoort gekke verhalen over
het land. Inwoners van Johan
nesburg, waar we overigens al
leen een tussenlanding maken,
gaan nooit zonder pistool de
deur uit. Ze zeggen wel weer
dat Buffalo City lang niet zo on
veilig is als Johannesburg. Ken
nissen van wethouder Jan Lau
rier, die ook meegaat, overwo
gen om uit het land te verhui
zen. Zij hebben twee opgroei
ende dochters en in Zuid-Afrika
worden veel vrouwen en meis
jes verkracht.
En hoewel de apartheid is afge
schaft, leven nog grote groepen
blanken volstrekt geïsoleerd
van de zwarte bevolking. Een
blanke die nog nooit een slop
penwijk, township, heeft ge
zien, is volstrekt gewoon. Wij
bezoeken sloppenwijken van
Buffalo City.
Op een informatiebijeenkomst
in december lichtten de ambte
naren Edith van Middelkoop en
Antoon van Dijk de delegatie in.
Zij zijn al vaker in de zusterstad
geweest. De meesten uit de de
legatie gaan voor het eerst.
Bijvoorbeeld ook de burge
meester en zijn vrouw, Jan en
Roelie Postma. Roelie Postma
leek die avond in december nog
niet helemaal te beseffen welk
land ze ging bezoeken. Ze wou
's avonds wel een ommetje
kunnen maken. Dat kun je vol
gens velen maar beter niet
doen. Ga trouwens ook niet in
je eentje rondzwerven in een
township, werd er gewaar
schuwd.
Een taxi nemen kan ook gevaar
lijk zijn. In .Buffalo City woedt
een taxi-oorlog, schijnt, van een
andere orde dan die in Amster
dam van vorig jaar. Het stads
bestuur van Buffalo City ver
zorgt al het vervoer voor de de
legatie.
De mensen van de gemeente,
uit het onderwijs en van politie
en justitie moeten er deze week
zaken doen. De stedenband
wordt inniger, zo is de bedoe
ling. Ik stel me maar zo onbe
vangen als mogelijk op. Van
wat ons de komende week te
wachten staat, daar heb ik geen
benul van.
Robbert Minkhorst
door Timoteus Waarsenburg
leiden - Anton Dronkers, diaco
naal predikant van de Bakkerij,
houdt ermee op. Zo'n 250 be
langstellenden en geïnteresseer
den woonden gisteren een af
scheidssymposium in het stad
huis bij. 'Kerk binnenste buiten,
diaconie en spiritualiteit in een
multireligieuze stad' luidde het
centrale thema.
Als Dronkers als laatste de afge
laden raadzaal binnenstapt,
krijgt hij spontaan een staande
ovatie. De aanwezigen zijn hier
voor hem. En dat mag Dronkers,
zelf altijd bescheiden, best eens
merken. Hij neemt plaats tegen
over prof. dr Lammert Leertou
wer, emeritus hoogleraar Verge
lijkende Godsdienstweten
schappen. Die zal de discussie
leiden en laat Ton van Brussel,
voormalig adjunct-hoofredac-
teur van deze krant, als eerste
wat zeggen over het verschil tus
sen 'binnen' en 'buiten' in rela
tie met de kerk. „Een onderwerp
kan eenvoudig ten onder gaan
aan overdreven beleefdheid en
politieke correctheid. Laten we
ons daar dus niet aan schuldig
maken", drukt Leertouwer de
aanwezigen nog even op het
hart.
Dat laat Van Brussel zich geen
twee keer zeggen. Hij maakt ie
dereen dan ook direct deelge
noot van zijn ongeloof. Maar, zo
voegt hij daaraan toe: „Door de
Bakkerij heb ik wel meer geleerd
over de mensen met wie ik in de
stad leef." En dat is meteen de
strekking van zijn betoog. Als ik
wat wil weten over een kerk,
welke dan ook, zoek ik die wel
op. Bijna vanzelfsprekend delen
de overige twee discussieleden,
hervormd pastor van de Leidse
Studenten Ekklesia Karin van
den Broeke en moslim en mi-
gratiedeskundige Jan Beeren
hout van de gemeente Amster
dam deze visie niet. De weg ligt
open voor een vrije discussie.
Het drietal spreekt, de aanwezi
gen reageren. Leertouwer vat sa
men en zorgt dat iedereen die
wil, zijn zegje kan doen. Al vrij
snel wordt duidelijk hoe de
kaarten liggen. Van den Broeke
spreekt vooral vanuit kerkelijk
perspectief, Beerenhout pro
beert een ruimere visie op mos
lims en de islam uit te dragen en
Van Brussel pleit voor meer na
druk op de maatschappelijk taak
van religies in het algemeen. To
lerantie vormt de rode draad.
Beerenhout en van Brussel we
ten afwisselend de lachers op
hun hand te krijgen. „Je vrouw
als een pinguïn over straat laten
lopen is geen voorschrift van de
islam. Dat is traditie bij sommi
ge groepen moslims", zegt
Beerenhout tot vermaak van de
aanwezigen. „Mijn opa was ooit
hervormd. Uiteindelijk is hij
voor de SDAP in de Leidse ge
meenteraad gegaan omdat hij
dacht dat hij op die manier de
mensen beter kon helpen", zegt
Van Brussel. „Ook daar is hij
van teruggekomen." Wederom
gelach uit de zaal.
Toch blijft de toon van de dis
cussie serieus. Zes kwartier lang
wordt van gedachten gewisseld
over de kerk en haar essentie,
over binnen en buiten. Een zin
vol gesprek, conclusies worden
niet getrokken.
Nou vooruit, eentje dan. Alle
aanwezigen zijn het er toch wel
over eens dat het werk van Don
kers de kern van de kerk raakt.
Oog hebben voor de medemens
en doen wat je moet doen.
(advertentie)
www.leidschdaqblad.nl
hioeoand?
VK IT TOOH
VI tL ZU
w U6HT?'
