DINGEN "'"VOORBIJGAAN LEIDEN REGIO Uitbreiden is makkelijker dan pas op de plaats maken ZATERDAG 29 DECEMBER 20t Frans Luyten is 61 jaar geleden geboren aan de Achterweg in Katwijk aan den Rijn. Zijn vader be gon in het dorp een bedrijf in auto's en fietsen. Toen zoon Frans de zaak overnam, werden auto's 'afgestoten' en richtte hij zich op fietsen en brom mers. Met de hulp van zijn vrouw Joke groeide de fietsenzaak Frans Luyten aan dezelfde Achterweg uit tot een florerend miljoenenbedrijf. Volgend jaar wil vader Luyten afscheid nemen. Zijn vrouw en hij vinden het mooi geweest en gaan genieten van het vrije leven. Of dat ervan komt is de vraag want Frans en Joke Luyten wonen aan de overkant en kunnen alle verrichtingen in de winkel volgen. Ze zijn vastberaden om 'iets anders' te gaan doen en hebben inmiddels op een camping in Oud Ade een caravan staan. Want Frans en Joke Luyten gaan er van uit dat de zaak bij zoon Arjan, al een jaar eige naar, in vertrouwde handen is. „Mijn opa komt oorspronkelijk uit Stompwijk. Daar woont nog veel familie, alleen schrijf je de naam anders: Luiten, met een i. Mijn vader schreef zijn naam ook zo, maar met de aangifte van mij is er op het gemeente huis iets fout gegaan en is de i een Griekse y geworden. Daar was ik heel erg blij mee. Vroeger had je in de kerk naambordjes en als ze het bordje van mij za gen, zeiden ze: Zo, weet je wel dat je in de kerk niet mag flui ten? F. Luiten, jeetje, wat had ik daar een hekel aan. Dan kun je begrijpen dat ik gelukkig met die verschrijving was. Mijn opa was smid. Hij had een zaak hier aan de Rijnstraat. Mijn vader begon op de Achterweg rond 1932 een bedrijf in auto's en fietsen. Die fietsen hingen er maar een beetje bij. Daar heb ik verandering in gebracht. Of be ter gezegd: daar hebben mijn vrouw en ik verandering in ge bracht. Mijn vrouw komt uit Delft. We hebben elkaar ont moet in Noord-Brabant, in Tete- ringen. Dat was op een kamp van de Rooms-Katholieke Kerk. Vanaf het moment dat we zijn getrouwd heeft Joke, want zo heet ze, zich met de zaak be moeid. Dat ging haar heel goed af. Toen ik nog samenwerkte met mijn vader, werkten we op de Achterweg wel op drie plek ken tegelijk. Dan moest ze van Frans Luyten: Je kunt beter je zaak verkopen aan een vreemde." Foto: Dick Hogewoning hot naar her rennen. Dat we uit eindelijk zo groot zijn geworden, is zeker ook haar verdienste. Zij heeft zich vooral met de ver koop beziggehouden, ik met de werkplaats. Petje af, hoor. Weet je dat ze erelid is van de KNSB? Ze heeft ervoor gezorgd dat de ijsbaan er is gekomen in Kat wijk. Naast fietsen verkochten we veel brommers. Wat had je in die tijd? Puch, Tomos, Solex en Mo- bylette. Vooral die laatste, die waren niet aan te slepen. Ze kosten destijds 369 gulden, dat was goedkoop in vergelijking met andere brommers. Er zat le vertijd op. En als de vrachtwa gen met die dingen aankwam, stond je ze gewoon uit te delen. De brommer die stoer was, heette natuurlijk Tomos, met die hoge sturen. Dan hoorde je er gewoon bij. Die dingen gin gen keihard, daar deed ik niks aan. Er was in die tijd geen snel heidsbeperking, dat is tegen woordig wel anders. Nu zijn de scooters populair, die verkoop ik ook. Drie jaar geleden hebben we de winkel voor een miljoen ver bouwd. Het huis waar mijn vrouw en ik woonden, is voor een deel bij de zaak getrokken. Aan de overkant kwam een stuk grond vrij en dat hebben we als de wiedeweerga gekocht. Die verbouwing van de winkel was hoognodig en eigenlijk zitten we nu weer aan de krappe kant. Uitbreiden kunnen we niet. Weet je dat zoiets heel lastig is? Uitbreiden is voor een onderne mer veel makkelijker dan pas op de plaats maken. Daar heeft mijn zoon nu mee te maken. Op de huidige plek kunnen we sim pelweg niet groter worden, we zijn omgeven door woonhuizen. Maar om de klanten service te bieden, kunnen we nergens an ders naar toe. Oh ja, we zouden best naar een industrieterrein kunnen verhuizen. Ik heb die zaken wel gezien hoor, in Over ijssel bijvoorbeeld. Van die hele grote tenten, daar zijn wij met totaal tien man personeel maar een klein bedrijfje bij. Maar of de klant daar blij mee is, is nog maar de vraag. Die fietst daar niet zo snel naar toe. Ik heb het daar met de directeur van Batavus wel eens over ge had. Jazeker, als je zoveel fietsen verkoopt dan krijg je zulke men sen te spreken. We zijn vorig jaar op uitnodiging van Batavus naar de Olympische Spelen in Sydney geweest. We hadden een prijsvraag gewonnen, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat het allemaal niet zo eerlijk is ge gaan. Het is, denk ik, een blijk van waardering omdat er zoveel fietsen van zijn merk bij ons worden verkocht. Er gaan wel duizend fietsen per jaar door heen. Zeker een derde van mijn klan tenbestand komt uit Rijnsburg. Hoe dat komt, moetje maar aan de concurrentie daar vragen. Ik weet wel hoe dat komt, maar dat is niet zo belangrijk. Ook ko men veel mensen uit Katwijk aan Zee. Daar zit van oudsher toch wel het meeste geld, de 'Binder' zit meer op zijn centjes. De 'Zeeërs' laten het rollen. Vroeger kon je aan de mensen die in Katwijk Binnen woonden geen fiets kwijt. Daar heb ik niet meer zoveel van meegekregen hoor, mijn vader had daar meer mee te maken. Als klanten een fiets in de winter kochten, werd- ie in de zomer afbetaald. Dan kregen ze pas geld, als de spul len van het land op de veiling werden geveild. Ik zit me nog geregeld te verbazen over het verschil in mentaliteit van men sen uit Katwijk aan Zee en Kat wijk Binnen. Tegenwoordig ko men de klanten overal vandaan. De mens is veel mobieler ge worden. Ik werk veertien uur per dag, van zes uur 's morgens tot acht uur 's avonds. Dinsdag zijn we dicht, maar dat betekent niet dat we vrij zijn. De zaak houdt ons altijd bezig. Er zijn fietsen die moeten worden ingevoerd in de computer, altijd is er wel admiriistratie te doen. Dat wordt straks allemaal anders. Wanneer we ermee stoppen, weet ik nog niet. Ergens in het voorjaar. Ik heb me er al mee verzoend, maar mijn vrouw nog niet. Daarom is het goed dat we aan de overkant wonen. Dan kunnen we altijd nog even bij springen. Aan de andere kant hebben we afgesproken dat we er ons niet mee bezighouden als we zijn ge stopt. Eigenlijk zijn we nu al een beetje aan het afbouwen. Vorig jaar hebben we zaak al overge dragen aan onze zoon. Of ik daar blij mee ben? Nou, je kunt beter je zaak verkopen aan een vreemde, want dan heb je er niks meer mee te maken. Nu blijft het je bezighouden, al heb ik daar geen problemen mee, hoor. Ik ben natuurlijk ook trots dat hij het voortzet. Ik heb 'm geen moment gepusht. Arjan kon goed leren. Hij heeft MTS gedaan en had voor mij HTS mogen doen, maar hij wilde de zaak in. Nu is hij eigenaar en soms heb ik het gevoel dat ik 'm voor de voeten loop. Hij heeft natuurlijk zijn eigen denkwijze. Die caravan hebben we niet voor niets gekocht. Er zit ver warming in, dus als het koud is kunnen we er ook blijven. Het ding staat in Oud Ade. Dat is dichtbij omdat ik geen zin heb in files. En als ik wat vergeten ben, kan ik het op de fiets halen. Nee, bang voor het beroemde zwarte gat ben ik niet. Mijn hob by's blijf ik doen. Ik blijf collec teren voor de kerk hier op het dorp. En ik verzorg klaverjas- avonden. Het penningmeester schap van de winkeliersvereni ging in Katwijk aan den Rijn heb ik aan mijn zoon overgedragen. Dat mag hij opknappen. Het loopt hier wat winkelaan bod betreft steeds verder terug. Ik weet nog goed dat er vroeger zes bakkers waren. Veel te natuurlijk, maar ze verkod wel. Er zijn er nog drie ovei Verder is er geen groentebi geen drogist meer. Dat is ja mer. Gelukkig is er wel een perm ar kt gekomen, maaro zaak bestaansrecht heeft w niet. We hebben als winkel vereniging ooit een rappon ten maken en daarin viel oj het vreemd was dat er in K Binnen een grote boekham een fietsenzaak waren. Vo| de normen hadden die niei dat deel van het dorp kunn bestaan." Rob Onderwater STADSGEZICHT Oude Herengracht. Foto: Henk Bouwman uit de Leidsch DagbladARCHIEVEN ANNO 1901 Zaterdag 28 December LEIDEN - Het Kerkbestuur der St.-Petruskerk te Leiden neemt bij deze de vrijheid zich met verzoek te wenden tot het Edelachtbare bestuurder gemeen te Leiden, om vergunning te hebben tot het in ge bruik nemen der grond gelegen naast de kerk be kend Sectie G. No. 1404 om daarop te kunnen bou wen een uitgang van uit de Kerk, hetgeen noodzake lijk is om het verlaten der Kerk gemakkelijker te ma ken, met het oog op alle gevaren van brand enz., voor welke verbouwing reeds door B. en Ws. vergun ning is verleend. LEIDEN - Zwemmen was het laatste onder deel dat gisteren tij dens de Sportvijfkamp werd afgewerkt. Tevo ren waren jeugdploe- gen van vijf Leidse sportclubs al vele uren in actie geweest in de Universitaire Sporthal waar werd gevoet bald, gebasketbald, getafeltennist en aan atletiek gedaan. Win naar werd de voetbal vereniging Rooden- burg. Foto: Archief Leidsch Dagblad Tot het in gebruik nemen van een g zen grond is reeds vroeger gunstig beschikt gew den bij Raadsbesluit van 19 Maart 1857. Het K bestuur voornoemd geeft dientengevolge aan uw Edelachtbaar bestuur in overweging, daar nu ee groot gedeelte dezer vroegere Plaatsteeg reeds t bouwd is geworden, den grond zoover de kerk re tegen een matigen prijs, door U Edelachtbare v; stellen, te verkoopen. LEIDEN - Van het 'Woordenboek der Nederland Taal' is heden verschenen van het 6de deel de 1 aflevering, behandelende de woorden Hebbend bewerkt door dr. A. Beets. ANNO 1976 Woensdag 29 december LEIDERDORP - In het St. Elisabeth Ziekenhuis is op Tweede Kerstdag de duizendste bevalling van dit jaar geregistreerd. Het was een meisje, Marloesvan Hove, die om vier uur in de vroege ochtend werd ge boren. Vader en moeder Van Hove, die wonen aan de Scilladuin 6 in Leiden, kregen van de ziekenhuisdi rectie een spaarbankboekje met een inleg van ƒ100 en nog enkele andere geschenken. De bevalling ge schiedde poliklinisch. LEIDEN - Het Rijksmuseum voor Oudheden aan het Rapenburg vierde gisteren twee heuglijke feiten. De eerste was de ontvangst van de 75.000ste bezoeker dit jaar. Een nieuw record. Het bezoekersaantal gaf de afgelopen jaren een duidelijke stijging te zien. In 1969 waren het er niet meer dan 40.000. De gelukkige was mevrouw Van Wiertsema-v.d. Boom uit Voorschoten. Uit handen van de conserva tor dr. P. Stuart ontving zij en groot boeket bloemen en het boek Artefact, dat handelt over de 100-jarige geschiedenis van het museum. Tweede feit betrof de heropening van de afdeling Egyptische Beeldhü werken, dat twee jaar gesloten is geweest. Enke honderden beelden en reliëfs, de beste collectii dit gebied in ons land en een verzameling van ii nationale allure, wordt nu op een modern-artist wijze gepresenteerd. VOORHOUT - De Voorhoutse Bejaardenbond is feit. In aanwezigheid van ongeveer negentig bej den is gisteren in het Parochiehuis besloten tot oprichting van deze bond, die aangesloten zal z bij de landelijke katholieke Bejaardenbond. Met de verkiezing van negen bestuursleden was oprichting een feit. Na de bestuursverkiezing w voorzitter van het district Leiden de heer Van D de eerste om geluk te wensen. Hij vond het beli rijk dat de afdelingen niet alleen maar 'sooswer doen, maar het hele jaar door met allerlei dinge tief zijn. "Uiteindelijk hebben wij, bejaarden, vi de welvaart gezorgd", zei hij. Hij noemde hetwr schijnlijk dat er over tien jaar weer hele anderel jaarden zullen zijn - misschien wat kritischer - ook meer scholing hebben gehad. abestcld door binnen veertien dagen na plaatsing 2,50 (voor een exemplaar v inummer 57055 t.n.v. Dagbladuitgever!] Damiate b.v. Postbus 507,2003 PA Hal Iding van Leidsch Dagblad, .ANNO d.d.(datum van plaatsing) of door contante betaling aan de balie val Leidsch" - - Foto's in deze rubriek kunnen wordt bij 18 in zwart wit) over te maken op onder vermelding van Leidsch Dagl i Dagblad, Rooseveltstraat 82 te Leiden. U krijgt de foto binnen drie weken thuisgestuurd.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2001 | | pagina 16