graag een
had ze
LEIDEN REGIO
tikkie ver
Jit het Nieuws
deinst om criminelen aan te
pakken, bleek vorige week. In
Bodegraven, in een ander filiaal
van De Margriet, greep de eige
naar zelf namelijk wél een dief
bij de kladden. „We zagen hem
iets pakken en weglopen. Ik
greep hem beet, en hij ging op
z'n plaat Toen heb ik 'm nog
een schop verkocht. Maar hij
krabbelde op en rende weg. Op
dat moment gaf een collega mij
al een telefoon om de politie te
bellen. 'Nou moet je hard ren
nen', riep ik die gozer nog na.
Dat heeft geholpen; tien minu
ten later hadden ze hem te pak
ken."
Hij twijfelde heel even of hij wel
moest ingrijpen, een fractie van
een seconde. „Ik dacht heel
even: Zwartjes, nu moet je uit
kijken. Je weet nooit wat zo'n fi
guur doet als je hem grijpt. Maar
ik heb hem toch gepakt. Blijk
baar heb ik aan die diefstal in
'98 geen angst overgehouden,
nee."
Trots? Nee, hij vindt het nor
maal. „Zulke gasten kun je niet
hard genoeg aanpakken. Ze
moeten gewoon van andermans
spullen afblijven." Plotseling
zwijgt hij, kijkt even verward op
zij. „Hoor mij nou... Ik lijk wel
een oude man, haha! Maar ik
meen het wel. Ik heb drie win
kels, en er wordt zoveel gejat,
dat wil je niet weten. We willen
in deze winkel anti-diefstal
poortjes gaan neerzetten, om
het stelen moeilijker te maken.
Kost twintigduizend gulden,
maar dat heb je redelijk snel te
rugverdiend."
Die waakzaamheid is in elk ge
val iets dat hij aan de inbraak in
oktober 1998 heeft overgehou
den. En verder? Niet veel. „Een
goed verhaal is het natuurlijk
wel. Op verjaardagen doet-ie het
altijd goed. Maar verder heb ik
er nooit van wakker gelegen,
hoor. Eigenlijk is het diep triest,
maar als ik me dit soort dingen
moet gaan aantrekken, heb ik
geen leven meer. Het hoort bij
het leven van een winkelier, of
we het nou willen of niet."
Peter Groenendijk
AAl\l HET WERK
Chris Lantrok (48),
oprichter en voorzitter
van Boksvereniging
Leiden:
roert ik een jaar of
tien, elf was begon ik
met boksen bij ome
Dick Snik. Hij is een he
le bekende; ik denk dat
half Leiden in die tijd
wel eens bij die man
heeft gevochten. Van
hem leerde ik dus het
spelletje en ik was ver
kocht. En hoewel ik niet
eens zo enorm talentvol
was, ben ik nog een heel
eind gekomen. Ik ben
vijf keer uitgekomen te
gen Europees kampioe
nen, heb 135 officiële
wedstrijden gebokst en
eigenlijk altijd net tegen
de grote evenementen
aan gehangen. Op mijn
27ste, toen ik onterecht
verloor van Van Raams-
donk, die later naar de
Olympische Spelen
ging, ben ik gestopt met
wedstrijden. Maar ik wil
de nog wel met boksen
bezig blijven. Dus ben ik
een trainerscursus gaan
volgen en deze boksver
eniging begonnen in de
Corantijnstraat. Het is
zó 'n mooie sport. Zo
maar de ring in stappen,
een paar bokshand-
schoenen opnemen en
rammen is natuurlijk
geen boksen. Nee, er
gaan heel veel trai
ningsuurtjes in zitten.
Het vereist doorzettings
vermogen, snelheid,
kracht, coördinatie, goe
de reflexen en bovenal
discipline en respect
voor elkaar.
TEKST: MARIJN KRAMP
FOTO: JAN SCHEERDER
jn winkel werd verbouwd, en het dak een paar dagen open
st eigenaar Frans Zwartjes (35) dat inbrekers wel eens hun
inden grijpen. En dus sliep hij twee nachten in zijn winkel, ge
il met een stuk hout en een rottweiler. Het mocht niet baten:
te nacht dat hij weer thuis sliep, slopen onbekenden de win-
mer voor vijfduizend gulden aan goederen weg te nemen.
5 kreeg hij een kans op revanche.
,.;n
otn-ten ««n wc
doen. dus dan
JJon Pr'
de twee
.^cbtnVen
DIi 011
HkZERSVJOyB®
dooreen
ïwSÉT*KBOn
Vorige
Dne nachten siiepe»^
daketal
Frans Zwartl® ^Margriet in
6lilLdr0ti.Wdiik.San^
ivoudse gemoedelijkheid
lan de Da Costasingel, de
itraat in Hazerswoude-
,Dag Marie." „Móge,
Iedereen lijkt elkaar
;ennen. Ook in drogiste-
largriet is het gezellig-
lef: de kerstmuziek waait
5 door de winkel, perso-
klanten hebben het
naar hun zin. Niets
rt nog aan die rare week
gier 1998.
■n rare week was het,
Frans Zwartjes, eigenaar
de Margriet, met een gulle
ij heeft het verhaal in-
al zo vaak verteld, dat
ir een greintje ernst
SI gebeurtenissen van toen
kan praten. Sterker nog: hij kan
er hartelijk om lachen. „Het is
een goed verhaal voor verjaar
dagen."
Hoe het allemaal begon? Zwart
jes gaat er eens goed voor zitten.
„In 1998 huurden wij een kle
dingwinkel, die naast onze dro
gisterij was gevestigd, om dat
pand bij onze winkel te betrek
ken. Daarvoor was natuurlijk
wel een flinke verbouwing no
dig." In oktober was het zover:
de muur tussen de twee winkels
werd opengebroken, en ook het
dak van de drogisterij ging eraf,
om de twee panden even hoog
te maken. Drie dagen lang
moest de winkel het doen met
een zeil als dak.
„Toen wist ik: hier komen inbre
kers op af', aldus Zwartjes.
„Geen dak, geen alarm en wel
een volle winkel: daar valt dus
makkelijk wat te halen. Daar
wilde ik een stokje voor steken."
De twee nachten tussen de da
gen waarop het nieuwe dak
werd bevestigd, sliep hij dan
ook in zijn winkel. Zwartjes zette
een campingbedje tussen de
schappen met shampoo en
tandpasta, plantte er een TV
naast - „Ik heb een paar leuke
films gehuurd, zodat ik me niet
helemaal kapot verveelde", zegt
hij - en nam voor de zekerheid
een stevig stuk hout mee. „Ik
wilde me wel kunnen verdedi
gen, als er een paar van die gas
ten de winkel zouden bin
nensluipen. Ik wist niet zeker of
ik met een stuk hout klaar was,
dus heb ik ook nog maar een lo
gé uitgenodigd." Die logé was
Kim, een reus van een rottwei
ler. „Die zorgde ervoor dat ik me
wel veilig voelde."
Gewapend met stok, hond en
afstandsbediening nestelde
Zwartjes zich in zijn camping
bedje. Hij keek wat films, maar
viel beide nachten al vrij snel in
slaap. En u raadt het al: twee
nachten lang gebeurde er hele
maal niks.Af en toe liep er ie
mand langs, dan sloeg Kim di
rect alarm. Maar er was nie
mand die de winkel probeerde
te betreden. Het ergste wat er
gebeurde, was dat Kim zonder
dat ik het in de gaten had, een
hele taart opvrat, en dat ik de
volgende ochtend vijf meter
stront op kon ruimen. Maar ver
der gebeurde er niks." Een mee
valler, vond ook Zwartjes, maar
hij had geen spijt van zijn wake.
„Ik was toch blij dat ik de voor
zorgsmaatregel had genomen.
Thuis had ik waarschijnlijk niet
zo lekker geslapen als in de win
kel, want dan had ik liggen den
ken: als er maar niet wordt inge
broken."
Na drie dagen werk was het dak
van de winkel weer dicht, en
kon Zwartjes weer lekker in zijn
eigen bed gaan liggen. „De aan
nemer was klaar, er was ogen
schijnlijk geen gevaar meer."
Maar juist op het moment dat
hij de bewaking niet meer nood
zakelijk vond, sloeg het noodlot
toe. „In de vroege ochtend van
die dinsdag kreeg ik een belletje
van de aannemer. Die zei: 'Ik
denk dat er iets mis is, want ik
kon zo je winkel binnenlopen.
De deur ligt er uit.' Ik kon mijn
oren niet geloven. Hadden die
gasten tóch ingebroken."
De dieven hadden de deur van
de naburige kledingwinkel
opengebroken en konden zo de
drogisterij inlopen. Het bleken
geen amateurs. „Ze hadden een
volledig schap met kleurspoelin-
gen, shampoo en tandpasta
meegenomen. Handig gedaan,
want zulke goederen hebben
een behoorlijk hoge inkoops
prijs. In totaal hebben ze voor
zeker vijfduizend gulden meege
nomen. En het zijn goederen die
in het illegale circuit makkelijk
te verhelen zijn. Het waren slim
me jongens, dat staat vast."
Zwartjes had en heeft geen idee
wie de inbraak kan hebben ge
pleegd. Maar ze wisten toch
precies dat Zwartjes de bewuste
nacht niet meer in de winkel
sliep? Waren het dan geen be
kenden van de winkeleigenaar?
„Volgens mij niet. Ik denk dat
het puur toeval is geweest, dat
ze juist in die nacht langs zijn
geweest. Voor hetzelfde geld
waren ze een nachtje eerder ge
weest. Leuk, dan hadden we
kennis kunnen maken."
Zwartjes zegt het bloedserieus.
„Ik was echt niet heel verdrietig
of boos over die inbraak, het is
een risico van het vak. Maar ik
had die gasten best tegen willen
komen. Had ik ze een tikkie ver
kocht. Ik had dat stuk hout niet
voor niks naast me staan, be
grijp je." Zwartjes méént het,
zoveel is duidelijk. „Natuurlijk.
Met dit soort figuren heb ik geen
enkel medelijden. Ja, misschien
stonden ze stijf van de cocaïne,
en hadden ze gekke dingen ge
daan als ik ze was tegengeko
men. Maar daar had ik op dat
moment geen rekening mee ge
houden. Ik was ze zeker te lijf
gegaan."
Dat Zwartjes er niet voor terug-
Hazerswoudse winkelier Frans Zwartjes sliep zelfs in zijn zaak - en toch werd er ingebroken
l.eidsch DagbladAKCHILV LiV
ANNO 1901
Maandag 23 December
LEIDEN - Een Israëlsje van ƒ1000! Hoeveel zou dit
dingetje opbrengen, indien de naam van den schil
der niet bekend was? Wie zou ƒ550 vragen voor het
landschapje met koetjes of 750 voor 'In het land',
wanneer beide niet van Mauve's hand waren? Toch
heeft zulk werk uit vroegeren tijd der meesters veel
aantrekkelijks.
Niet allen waren Zondagskinderen als Bosboom, in
wiens 'Kloosterpoort', de vaste lijnen reeds de volle
belofte voor de toekomst gaven. Velen hebben ge
zocht en met moeite gewerkt eer zij kwamen uit het
aangeleerde, uit het conventioneele. En door dit
vroegere werk komen zij nader tot ons, leeren wij
hen juister naar waarde schatten.
Deze collectie in de Lakenhal bevat veel en velerlei.
Wie er zich de kleurvolle landschap-studie van De
Bock uit kan aanschaffen, is te benijden. Wanneer
men, ondanks Bosboom, Mauve, Israels en meer
klinkende namen, zijn eischen niet te hoog stelt,
kan naar waarheid gezegd worden: de Vereeniging
de Laecken-Halle geeft in de Kerstweek een gezelli
ge tentoonstelling.
ANNO 1976
Frans Zwartjes met zijn waakhond Kim. „Het hoort bij het leven van een winkelier", zegt hij over de in
braak. Foto: Hielco Kuipers
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na plaatsing een Ingevulde cheque Igeen
overschrijvingskaart) ter waarde van vijf gulden (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) op te sturen naar liet Leidsch
Dagblad, La.v. Leidsch Dagblad Archieven, postbus 54, 2300 AB Leiden of door contante betaling aan de balie van het leidsch
Dagblad aan de Rooseveltstraat 82. II ontvangt de foto binnen drie weken.
LEIDEN - Vijf ac
teurs en actrices
uit de Engelse te
levisieserie The
Hammonds' sig
neerden gister
avond in winkel
centrum 'De Ko
permolen' hun
kerstelpee en boe
ken. De enorme
belangstelling
leidde soms tot
chaotische tafere
len. Op de foto Bill
en Gwen Riley, die
buiten handteke
ningen zouden
uitdelen, maar de
platenzaak in
vluchtten om de
opdringende me
nigte te ontlopen.
Foto: archief
Leidsch Dagblad
Woensdag 22 december
LEIDERDORP - De Leiderdorpse commissie voor on
derwijs en sport heeft zich - met krappe meerder
heid - gisteravond Verzet tegen uitbreiding van het
gemeentelijk tennispark met acht banen, zoals door
de tennisclub 'De Munnik' is gevraagd. Vijf leden
toonden zich voorstander van uitbreiding met zes
banen, vier schaarden zich achter het verzoek van
'De Munnik'.
Mevrouw IJ. Gehner-Ellenberger betoogde dat, nu
er ruimte is voor acht banen, er 'niet beknibbeld'
moet worden. Dit ook al gezien de relatief lage kos
ten, die de aanleg van de banen vergt. Zij wees op
het feit dat 'De Munnik' een wachtlijst van driehon
derd tennislustigen heeft op een bestand van ruim
achthonderd leden. "Nu al zijn er lange wachttijden,
omdat men echt helemaal volgeboek zit, waarom
dan niet uitbreiden met acht banen". 'De Munnik'
heeft plannen ontvouwd om aan de Hoogmadeseweg
een park met in totaal zestien banen, plus een ten-
nishal met drie banen te realiseren. De aanleg en ex
ploitatie van de buitenbanen is een gemeentduke
zaak. 'De Munnik' zal bouw en exploitatie vatUde hal
in eigen handen nemen. Het ambtelijk advies over
de uitbreiding voorzag in aanleg van zeven nieuwe
banen. Zo zou dit complex dan in evenwicht zijn met
het geplande tweede park bij het sportcomplex 'De
Bloemerd'. Commissieleden J. Reugebrink en J. Be-
zemer vonden dat geen argument en pleitten elk
voor acht banen. De rest van de commissie stemde
om verschillende redenen tegen en wilde niet verder
gaan dan zes banen. Voornaamste argument daarbij
was het feit dat er te weinig parkeerruimte zou zijn
wanneer acht banen aangelegd worden.
BERN - Pieter Menten (78) wordt naar Nederland
uitgewezen. Dat heeft de Zwitserse regering (Bonds
raad) vanochtend besloten in een speciaal aan deze
zaak gewijde kabinetszitting. Een Nederlands vlieg
tuig van de Rijksluchtvaartschool is Menten vanmid
dag in Zürich gaan ophalen. Zoals bekend wordt
Menten van oorlogsmisdaden verdacht.
kki m M -* m
