'Swingende tante' redt het niet De ondergang van burgemeester Loekie van Maaren-Van Balen ZATERDAG 27 OKTOBER 2001 weekendbijlage vam Leidsch Voetbal en ballet overheersen bij LD-schrijfwedstrijd Foto: GPD/Niels Westra Achtergrond E-mail dertig jaar.geleden uitgevonden De vertrouwenscommissie van de gemeente Leeuwarden was ruim twee jaar geleden diep onder de indruk van Loekie van Maaren-Van Balen. Ze werd ervaren als een kundig bestuurder, een 'sprankelende en swingende tante' ook. Bij haar installatie in 1999 als burgemeester kreeg ze één vraag voorgelegd: 'Mevrouw, wij verzoeken u dringend lange tijd in ons midden te blijven'. Het burgemeesterschap liep echter uit op een drama met een opmerkelijk slot. Hoe een veelbelovende burgemeester in de Friese hoofdstad haar Waterloo vond. door Petra Duivenvoorde Het is tijdens de zomer van 1998 dat burgemeester Hayo Apotheker van Leeu warden naar Den Haag wordt ge roepen. Wïm Kok onderhandelt over zijn tweede Paarse kabinet en wil D66'er Apotheker inzetten als nieuwe landbouwminister. Zijn ver trek wordt in Leeuwarden als een groot verlies beschouwd. Apotheker is weliswaar slechts kort burgerva der van de Friese hoofdstad, maar de voltallige gemeenteraad vindt dat er met hem een dynamisch burge meester verloren gaat. De Leeuwardense gemeenteraad wil 'weer een Hayo'. Maar dan liefst een PvdA'er en als het even kan een vrouw. Op de vacature schrijven 24 kandidaten (dertien PvdA'ers, vijf vrouwen)van wie er zes worden uitgenodigd voor een gesprek met de vertrouwenscommissie. Vooral het onderhoud met de dan 52-jarige Loekie van Maaren-Van Balen blijft de tienkoppige vertrouwenscom missie bij. Ze is sprankelend, enthousiast en heeft een cv dat ver trouwen geeft. Ze heeft gewerkt als opbouwwerkster en les gegeven aan de sociale academie. In 1978 be landde ze in de gemeenteraad van Haarlem, waar ze van '82 tot '90 wethouder was. Daarna vervulde ze acht jaar het burgemeesterschap in Weert. Unaniem kiest de vertrouwenscom missie voor Loekie van Maaren als opvolgster van Hayo Apotheker. Op 16 februari 1999 wordt ze met vreugde in de raadszaal onthaald. Waarnemend burgemeester Den Oudsten memoreert dat de Leeu warder sollicitatiecommissie in haar een burgemeester herkent met een brede bestuurlijke ervaring, met een open oog voor de noden van men sen, met een ruim netwerk en ken nis van de stedelijke problematiek. Zijn uitsmijter: „Mevrouw, wij ver zoeken u dringend lange tijd in ons midden te blijven." Opgelucht Echt goed geïnformeerd in Van Maarens oude standplaatsen, heeft Leeuwarden niet. In Weert schrok de politiek zich een hoedje van de voortvarendheid en drammerigheid van Van Maaren als burgemeester. Echt rouwig om haar vertrek waren ze niet, daar in Limburg. Zeker niet omdat ze na vijf jaar Weert sollici teerde naar de functie van burge meester van Breda, terwijl ze bij haar aanstelling toch had beloofd om minimaal zes jaar te blijven. In Haarlem waren ze na acht jaar wethouderschap ook wel uitgeke ken op deze politica. Ze verprutste in 1990 de onderhandelingen voor de PvdA, waarna die partij de oppo sitiebankjes mocht opzoeken. In '97 bracht ze een boek uit over haar er varingen in het Haarlemse gemeen tehuis: Te veel vrouw. In dat onthul lende boekje sabelt ze politieke te genstanders neer en ziet ze zichzelf als slachtoffer in het macho man- nenwereldje van de politiek. En nu is het dus mis in Leeuwarden. Na tweeënhalf jaar burgemeester schap zijn de lovende woorden van de eerste raadsvergadering totaal vergeten. Er is 'een onoverbrugbaar verschil van inzicht tussen de bur gemeester enerzijds en wethouders aan de andere kant met als onder werp het dagelijks bestuur van Leeuwarden, de gemeentelijke orga nisatie en de bestuurscultuur'. Klachtenlijst Als tijdens het bewind van Loekie Van Maaren in de wandelgangen tussentijdse ballansen worden opge maakt, groeit de klachtenlijst met de maand. Ze bereidt - vinden wethou ders en raadsleden - vergaderingen slecht voor en leidt ze ook beroerd. Ze presenteert zich niet goed: ze is of te joviaal (iedereen mag haar bij haar voornaam noemen) of ze doet teveel uit de hoogte. Ze leest dos siers niet. Ze is chaotisch. Als ze - eindelijk - eens goed in een discus sie zit dan laat ze anderen te weinig ruimte; een debat over camera-toe- zicht staat daarvoor model. Namen van gemeenteraadsleden kan ze na tweeënhalf jaar nog steeds niet ont houden. Ze trekt teveel de aandacht, ze praat liever dan dat ze luistert. Ze kan niet tegen kritiek. Als ze een af spraak vergeet of een stuk zoek maakt, legt ze de schuld altijd bij een ambtenaar. Ze probeert een hofhouding om zich heen te bou wen; een groep medewerkers die haar uit de wind moet houden. Het Fries krijgt ze ook maar niet on der de knie. Van Maaren klaagt er over in een onderonsje met Haar lems burgemeester Pop. Die maakte zich als burgervader van Franeker de Friese taal eigen. Gemopper van Loekie van Maaren: „Het is een las tige taal met steeds die verschillen de klinkers achter elkaar." In het openbaar zal ze in ieder geval geen Fries spreken, verklapt ze aan Pop, bang als ze is om 'gemaakt' over te komen. Ronduit gênant vinden de Leeuwar denaren de maandenlange zoek tocht van Van Maaren naar een huis in de provinciehoofdstad. Geduren de negen maanden verlaat ze iedere vrijdagmiddag vroegtijdig het stad huis, op weg naar man en kind in Weert. 'Ik wilde vóór de files thuis zijn', heeft ze ooit eens openhartig gezegd. Leeuwardenaren ergeren zich zo, dat ze de actie Zoek voor Loek beginnen en suggesties voor geschikte huizen aan de burgemees ter doorgeven. Loekie van Maaren-Van Baaien opent als burgemeester van Leeuwarden een beurs. Foto: Archief/GPD - Niels Westra En zo groeit en groeit de klachten lijst tot één groot stuikelblok. Er is niet alleen kritiek op Van Maar en als persoon, maar ook op haar gebrek aan leidinggevende capaci teiten. Ze kan niet voorkomen dat de gemeente regelmatig negatief in het nieuws komt met blunders op het snijvlak van ambtenarij en poli tiek. Zo dreigt de inspecteur ruimte lijke ordening met aangifte bij de politie als Leeuwarden doorgaat met het zonder vergunning bouw rijp maken van een terrein. Onder zoek wijst uit dat er een valse mach tiging van B en W in omloop is. Ook gênant: bij de heffing van on- roerendezaakbelasting worden gro te fouten gemaakt. Verder lukt het de burgemeester niet om het hoofd kantoor van Nuon Water te behou den voor Leeuwarden, wat haar wordt aangerekend. En waar ze veel woede mee opwekt: als de meeste wethouders met vakantie zijn, belt de burgemeester achter hun rug om enkele adviseurs voor een offerte om het stadskantoor door te lichten. Bekentenis Begin dit jaar erkent Van Maaren dat het allemaal niet zo lekker loopt. „Ik heb het tot nu toe niet zo gewel dig gedaan", bekent ze in een inter view tegenover Omrop Fryslan. Ze geeft zelfs toe dat ze in het vervolg intensief gecoacht zal worden door commissaris der koningin Ed Nij- pels. Maar coach of niet, het mea culpa komt te laat. De verhoudin gen zijn al te veel verstoord. Op 11 september gaat het voltallige college van B en W langs bij Nijpels. Van Maaren hoopt dan nog op zijn steun, maar Nijpels denkt dat de breuk niet meer is te lijmen. In het gemeentehuis woeden dan al volop voorbereidingen getroffen om van Van Maaren af te komen. Advocaten onderhandelen gedurende enkele weken over een afkoopregeling. Was het verblijf van Van Maaren in Friesland omstreden, haar vertrek is dat zo mogelijk nog meer. In de af koopregeling spreken de burge meester en de gemeenteraad af geen zaken naar buit^a te brengen die schadelijk zijn voor de andere partij. Wie de regel overtreedt, kan rekenen op een boete van 50.000 gulden. In eerste instantie stemmen alle partijen in met de muilkorf. Pas na landelijke commotie wordt dit punt bijgesteld. Komende maandag is er een raadsdebat waarin de ach tergronden van Van Maarens ver trek publiekelijk worden besproken. Loco-burgemeester Hermien de Haan nam deze week al voorzichtig een voorschotje op het komende raadsdebat met de opmerking: 'Ze vond voortdurend dat ze het wel goed deed'. Dat zal worden herkend in Haarlem en Weert: het is ieders schuld maar niet de hare. Met medewerking van de Leeuwarder Courant.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2001 | | pagina 1