HSL-boten
meren af in
Oude Rijn
'AlsNico een dag niet op
school is missen ze hem
Zorgen om toekomst van Nieuw Werklui
RIJN VEENSTREEK
'Je denkt: zo'n brand overkomt mij niet'
Winkel en PTT-p
misschien toch gei
gen-
Burgemee
zoekt naai
opvolger 1
Troefmarl
Kluwer bouwt langs spoorlijn
Verhuizing was geen gemakkelijk besluit voor familie De Jong
door Ineke ter Doest
hazerswoude-dorp - Jan (41) en
Marian (38) de Jong uit Hazers-
woude verhuizen op 22 oktober
met hun drie zoons Nico, Ronald
en Erik en hun tachtig koeien, in
clusief kalveren, naar Haule in
Friesland. Ze zien in het dichtbe
volkte westen geen mogelijkhe
den voor verdere groei van hun
melkveehouderij. Het was een
hele beslissing. Niet alleen van
wege de ontworteling van een
familiebedrijf. Hun oudste zoon
Nico heeft het syndroom van
Down. Zijn ouders wilden graag
een 'zo gewoon mogelijke'jeugd
voor hun zoon en kozen voor re
gulier onderwijs op de openbare
basisschool de Springplank. Nu,
vijfjaar later, viert Nico in groep
vier zijn negende verjaardag. En
alvast een beetje afscheid.
„Happy birthday to you...."
Luidkeels zingen de kinderen
het Engelse verjaardagsliedje.
Staande op een grote stoel voor
in het klaslokaal neemt Nico de
Jong bedremmeld de hulde in
ontvangst. „En nu zal Nico nog
een verrassing uitdelen", zegt
Juf Karlijn, terwijl ze een zorg
vuldig afgedekte doos oppakt.
„Ja....chips", roept een kind.
„Dat weten we nog niet", ant
woordt juf Karlijn streng. Pas als
Nico de chips ronddeelt, ont
spant hij en krijgen de ogen
achter het ronde brilletje weer
hun vertrouwde olijke blik.
„Het is een boef', zegt moeder
Marian vertederd. „Het is niet
altijd makkelijk voor een leer
kracht om hem erbij te hebben.
Hij probeert graag iemand uit.
Maar wie had durven dromen
dat hij zo snel vooruit zou gaan?
Vorige week las hij zomaar het
woordje 'pauw'. Dat is toch een
moeilijk woord voor een kind?"
Naast de keuze voor regulier on
derwijs voor hun zoon ging de
voorkeur van Nico's ouders uit
naar een kleine school. De
Springplank in Hazerswoude-
Dorp, met rond de 170 leerlin
gen, bleek daar goed op aan te
sluiten. Als belangrijkste voor
waarde voor succes noemt Ma
rian de Jong een goed contact
tussen ouders en leerkrachten.
„Beide partijen moeten eerlijk
zijn. En als de juf het niet ziet
zitten gaat het niet. Nico volgt
een aangepast lesprogramma.
Hij krijgt gedeeltelijk individueel
leesonderricht. Met vakken zo
als biologie zit hij er gewoon bij
en pikt dingen op van wat er om
hem heen wordt verteld. Reken-
begrip blijft moeilijk."
Hoewel Nico een extra jaar in
groep twee heeft doorgebracht
is de integratie met zijn mede
leerlingen goed verlopen. Echt
verdrietige voorvallen hebben
volgens zijn moeder niet plaats
gehad. „Ach, je moet wel eens
even slikken. Maar bij de meeste
kinderen roept hij iets 'verzor-
gends' op. Hij heeft zijn eigen
plekje in de klas. Als hij er een
dag niet is missen ze hem."
Dat niet alle ouders staan te
trappelen om Nico bij hen thuis
te laten spelen kan zijn moeder
zich wel voorstellen. „Nico ziet
weinig gevaar. Zeker als hun ei
gen kinderen al vrij zelfstandig
zijn is het is een hele inspanning
om op hem te passen." Ook
over haar eigen emoties over het
hebben van een kind met het
syndroom van Down, een chro
mosoomafwijking die zich voor
al manifesteert in een achterblij
vende geestelijke ontwikkeling
en een karakteristieke oogplooi,
is Marian de Jong open. „Niets
wees erop dat ons eerste kind
met een handicap geboren zou
worden. Het was een enorme
schok. Toen de kinderarts ons
vertelde dat bij onze zoon het
syndroom van Down was vast
gesteld, stortte onze wereld heel
even in. Gelukkig zijn Jan en ik
allebei nogal positief ingesteld.
We zijn blij met elke vordering
die Nico maakt."
Het was ook vanwege de handi
cap van Nico dat zijn ouders
lang aarzelden om hun melk
veebedrijf, dat ze tien jaar gele
den overnamen van de vader
van De Jong, te verkopen en
hun heil elders te zoeken. Ge
dwongen door de oprukkende
verstedelijking en de geplande
aanleg van de HSL, die hun
geen mogelijkheid gaven om
hun 24 hectares land uit te brei
den tot rendabele proporties,
richtten ze hun blik op Fries
land. Ondanks de problemen,
zoals de uitgebreide Nederland
se regelgeving, waar de heden
daagse agrariër mee te maken
heeft, sprak een leven zonder
koeien hen niet aan. Zelfs de re
cente mond- en klauwzeercrisis
bracht daar geen verandering in.
„Het was een tijd van bezin
ning", merkt Marian de Jong op.
„Maar als je dit leven gewend
bent, zit het in je. Dat verandert
niet zomaar."
In Haule wachten 35 sappige
hectares op het vee van de fami
lie De Jong. Nico zal Fries leren.
Voorlopig draait Nico weer mee
op een openbare basisschool.
„Speciaal onderwijs komt toch
wel", zegt Marian de Jong. „Er
zijn niet veel kinderen met het
syndroom van Down die het
redden tot groep acht. Maar we
hopen dat het in Haule net zo
zal gaan als in Hazerswoude.
Misschien went hij daar wel een
stuk sneller dan wij. Binnen een
paar weken kent iedereen Nico,
maar dan kennen wij nog nie
mand."
door Saskia Buitelaar
aarlanderveen - De Leidse on
dernemer H. Choufour gaat
proberen om de Gemakswinkel
en het postagentschap voor Aar
landerveen te behouden. In het
dorpsblad De Belangenaar werft
hij inwoners die in de winkel
willen werken. Als hij daarop
voldoende respons krijgt, ook
van klanten die in de winkel wil
len blijven kopen, neemt hij de
zaak over van het echtpaar
Aartman, dat eind december
stopt.
Met het vertrek van Willem en
Angéla Aartman raakt Aarlan
derveen de enige winkel kwijt
waar allerhande praktische arti
kelen te koop zijn, zoals kaarten,
cadeautjes en drogisterijartike
len, maar ook de PTT-diensten
van het postagentschap. De re
den daarvoor is dat Postkanto
ren BV een aantal diensten in
het postagentschap stopzet,
waardoor de winkel aan de
Dorpsstraat voor Aartman niet
meer voldoende inkomsten
biedt.
Ook voor Choufour heeft de
sluiting gevolgen. Als eigenaar
van een groothandel in Zoeter-
woude raakt hij een klant kwijt.
Met een moderner assortiment
en scherpere prijzen denkt hij
de zaak rendabel te kunnen ma
ken. Hij past die formule met
succes toe bij elf andere ge
makswinkels, zeven in Leiden,
de rest in Leiderdorp, Langer-
aar, Boskoop en Delft.
Hij begrijpt dat dat
echtpaar Aartman onm
de zaak draaiend te hoi
moeten van die winkel!
terugval naar een nu
schap scheelt hun 4.00
in de maand. Ik hu
maar de huur en het;
te betalen. Als ik quint
een beetje overhoud,
prima. Want dan I
groothandel wel eenl
nen."
De Leidenaar doet ooi
roep op de gemeenif
„Die wil toch ook z
de winkel en het p
schap blijven? Nou, li
vijf gulden per inwonet
geven, dan kan dat p
schap gemakkelijk op
Wethouder Groen in
laat weten dat hij daï
kan beginnen, omdat
precedent schept
noodlijdende PTT-p
Zwammerdam zou dat
roep op subsidie kunt
De wethouder heeft
brief naar Postkanton
stuurd met het verzot
besluit tot inkrimping
postagentschap te 1*
Dat het echtpaar Aait
maand geleden beslod
kei te sluiten, was de«
overigens niet bekent!
dat hoort, laat hij
woordvoerster weten
heel jammer zou zijn'
makswinkel zou ven)
Aarlanderveen.
Geen spoor van
kattendoder
langeraar - De Dierenbescher
ming Alphen aan den Rijn en
de politie hebben nog geen idee
wie de acht katten in de Lan-
geraarse Plassen heeft gedood.
Tips leverden nog niets op. De
politie bezocht vrijdag iemand
die volgens een anonieme tip
gever eerst veel katten had en
nu opeens niet meer. Er zijn
volgens Anita van Adrichem,
medewerkster van de dieren
ambulance, geen bewijzen ge
vonden dat hij de dader is.
Twee andere tips trekt de poli
tie morgen na. Van Adrichem
verwacht dat het nog lang duurt
voordat de dader boven water
komt. In totaal trof de Dieren
bescherming de afgelopen we
ken acht verdronken katten aan
in de Langeraarse Plassen. Ze
hadden allemaal een touw met
een steen eraan om hun nek.
Tachtigjarige leidt
ouderenplatform
alphen aan den rijn - De Soci-
alistische Partij heeft sinds kort
een ouderenplatform. De club
wordt geleid door de tachtigja
rige Gerard de Groot. De voor
malig CPN-er is een ervaren ac
tievoerder en heeft met de rest
van het bestuur al een eerste
geslaagde actie op zijn naam
staan. Onder druk van het plat
form heeft de Fortisbank beslo
ten om een verwijderde geldau
tomaat aan de Van Nesstraat
terug te plaatsen. Voor de vele
ouderen in die wijk is dat de
enige mogelijkheid om geld op
te nemen.
Data beurs
verkeerd vermeld
alkemade - De grote beurs voor
vrijwilligers in Alkemade wordt
op zaterdag 24 en zondag 25
november in het Bloemenhan
delscentrum gehouden en niet
zoals in het artikel van zaterdag
stond vermeld op zaterdag 25
en zondag 26 november.
dinsdag l6 oktober 2(
rijnsater wou de - burgj
van Beek van Jacol
spant zich in voor een
op de Troefmarkt in
woude. De enige plaats
permarkt sluit met inga
december. Mensen mos
voor al hun boodschaj
dorp uit, iets wat voor
dere en niet-mobiele i
een groot probleem is.
Van Beek denkt dat hij
nieuwe ondernemer
lijk kan maken neer te$
het dorp. „Het starten
supermarkt is moeilijk
hoge grondprijzen. Wj
als gemeente natuurlijk
permarkt gaan sponsor
we kunnen iemand 0
wel een goedkope n
huur aanbieden."
De eigenaar van de Tm
P. Jansen, stopt met j
omdat te veel inwoa
Rijnsaterwoude buiten
winkelen. Van Beek w
niet concluderen dat h<
gelijk is een superma
ende te houden in het
zit te weinig in de bra
heel positief of heel m
zijn. Ik denk dat de ka
verschrikkelijk groot h
ondernemer géïnterei
maar als er iemand kt
moeten we hem niet a
ten lopen."
De burgemeester heef
dels contact gezocht
groothandel die levert
Troefmarkt. „Zij willenj
de twee weken onden
ze een ondernemer ke
een kans als deze a
geeft mij hoop: ze hel
meteen gezegd dat heti
lijk is in Rijnsaterwoude
Als alternatief gokt Vat
een supermarkt uit de
boodschappen kan I
Hij heeft contact geha
per de Boer uit Leimui
Spar uit Langeraar. Mb
het mogelijk dat mens
Rijnstreekhopper naar
kels reizen, daar hu
schappen uitzoeken e
spullen weer terug n
gaan, terwijl de win!
boodschappen later
„Wellicht dat we met 4
satie van de Rijnstra
een regeling kunnen tn
mensen een speciaal kj
pen om bij de superra
men", zo suggereertVi
alphen aan den rijn - Graafma
chines waren al enkele weken be
zig langs het spoor in Kerk en Za-
nen waar, op de hoek van het Eu
ropaplein, het enorme nieuwe
kantorencomplex van Kluwer
(voorheen Samsom) komt te
staan. Gisteren is de bouw met
een feestelijk tintje officieel be
gonnen. Daarmee is een begin
gemaakt met de ontwikkeling
van het stationsgebied tot een
kantorenlocatie. Het complex van
Kluwer wordt verreweg het
grootste. In het zeven verdiepin
gen tellende gebouw van archi
tect Diederik Dam kunnen 800
mensen werken. Augustus 2003
is de bouw waarschijnlijk klaar.
Foto: Henk Bouwman
door Marieta Kroft
haze rswou de-rijndijk Rijnwoude
maakt zich zorgen over de toekomst van
de kleiwarenfabriek Nieuw Werklust. De
reden daarvoor is dat een aspirant-koper
zich onlangs heeft teruggetrokken.
Dit informatietechnologiebedrijf had
plannen om een deel van het complex te
restaureren. Op een ander stuk van het
terrein zou nieuwbouw komen waarin
het bedrijf zou worden gehuisvest. Er
zouden zo'n 350 mensen gaan werken.
Wethouder Uljee is teleurgesteld. Hij
heeft met Rijksmonumentenzorg veel
energie gestoken in de herbestemming
van de fabriek. „Maar de kosten braken
het IT-bedrijf op."
Na vele discussies staat de kleiwarenfa
briek op de nominatie een rijksmonu
ment te worden. De eigenaren wilden
aanvankelijk het complex aan de Oude
Rijn het liefst platgooien en opnieuw
ontwikkelen. Na tussenkomst van Stiel,
de Stichting Industrieel Erfgoed Leiden,
besloot de gemeenteraad van Rijnwoude
Nieuw Werklust als monument voor te
dragen.
De eigenaren, de familie Blanken en de
architectontwikkelaar proberen nu, op
basis van het plan dat voor het IT-bedrijf
was gemaakt, een nieuwe koper te vin
den. Rijksmonumentenzorg heeft van de
familie Blanken een spreekverbod over
de kleiwarenfabriek opgelegd gekregen.
„We mogen daarom niets zeggen over
eventuele ontwikkelingen", aldus een
woordvoerder. Ook Blanken houdt zijn
kaken op elkaar. „Als de tijd rijp is om
naar buiten te treden, hoor je het."
Ruim een jaar geleden meldde zich Han
ze Vast Beleggingen om Nieuw Werklust
over te nemen. Deze maatschappij zou
het complex vervolgens willen verhuren
aan Penta Scope, een adviesorganisatie
op het gebied van invoering van de Infor
matie- en Communicatietechnologiesys
temen. H. Thijssen van Hanze Vast lukt
het echter niet om voet aan de
krijgen bij de familie Blanken,
ben onze belangstelling ken!
maakt. Ik had toch in het vooija
gen de zomer, wel een reactie 1
Omdat ik niets meer hoorde, h
dossier terzijde gelegd. Het was
project, maar niet ten koste van
T. Dijt van Penta Scope zegt it
belangstelling te hebben om ee
vestigingen te huisvesten in 4
mentale kleiwarenfabriek. „Wel
niet morgen al in, we hebben
even de tijd. Maar het moet
twee of drie jaar gaan duren. Q
gaat ook verder."
Alphense houthandel biedt oplossing
door Marieta Kroft
alphen aan den rijn - De drei
ging dat zestig buitenlandse me
dewerkers aan de HSL-tunnel-
boor hun onderdak zouden kwijt
raken, is van de baan.
Geuzenhof Charters Recreatie
BV, eigenaar van de twee hotel
boten waarin de werknemers de
afgelopen maanden verbleven,
heeft na diverse omzwervingen
een definitieve plek gevonden.
De boten liggen vanaf aanstaan
de maandag bij de loswal van
Sprey Houtimport aan de
Hoom in Alphen aan den Rijn.
Peter Tichelaar, eigenaar van de
boten, is opgelucht dat er einde
lijk zekerheid is. „De tijdelijke
bewoners van de schepen wis
ten niet meer waar ze aan toe
waren. 'Waar moeten we vol
gende week weer naar toe?',
vroegen ze zich af. De omzwer
vingen kwamen de rust niet ten
goede."
De eerste werknemers van
Bouygues-Koop, het bedrijf dat
de HSL-tunnel boort, vonden in
juni onderdak op de Villa Mare.
Die lag een maand afgemeerd
aan de loswal in Hazerswoude-
Rijndijk. Toen die maand om
was, voer de boot voor enkele
weken naar Gouda. Vanaf eind
juli tot twee weken geleden lag
de Villa Mare in de Oude Rijn in
Zwammerdam. Het schip
mocht daar blijven liggen. Om
dat nog meer tunnelbouwers uit
Frankrijk en Portugal overkwa
men, moest er echter een twee
de schip bij. Voor twee schepen,
zo dicht bij het benzinestation
in Zwammerdam, was geen
plek.
En dus verhuisde de Villa Mare
twee weken geleden opnieuw.
Dit keer naar de Rijnhaven,
waar ook het tweede schip Se-
resta zich bij het schip voegde.
Op de Seresta kregen tot nu toe
twintig werknemers, onderdak,
maar dat aantal groeit de ko
mende tijd tot veertig. Tot giste
ren mochten ze daar blijven lig
gen, zo bepaalden de gemeente
Alphen en de provincie Zuid-
Holland.
Tot kort voor het afgelopen
weekeinde was nog onduidelijk
waar de werknemers deze week
naar toe zouden moeten. Sprey,
die hoorde van de hoge nood,
bracht uitkomst. Het bedrijf dat
hout voor de werkzaamheden
aan de tunnelboor levert, bood
zijn loswal aan omdat hij die
toch niet gebruikt. Tichelaar
„Van de gemeente hebben we
een week respijt gekregen. We
mogen nog een week in de Rijn
haven blijven liggen, zodat we
bij Sprey voorzieningen als elek
triciteit en drinkwater kunnen
aanleggen. We zetten alles op al
les om volgende week naar de
loswal te verhuizen." De sche
pen Villa Mare en Seresta blijven
daar liggen tot de tunnelboor
over ongeveer twee jaar af is.
Mariska, Herman en vader Jan Vitters op de uitgebrande bovenverdieping van hun huis: „Pas toen alles voorbij was kwamen de waterlan
ders." Foto: Eric Taal
Woubrugse brandweerman roemt koelbloedig optreden van zijn kinderen
door Tim Brouwer de Koning
woubrugge - Een rookmelder is het eerste
wat Jan Vitters deze week aanschaft. Nau
welijks bekomen van de brand die zijn huis
zondagochtend vroeg gedeeltelijk ruïneerde,
wil de Woubrugse brandweerman zijn huis
raad aanvullen. Te beginnen met zo'n sim
pel alarmsysteem voor nog geen 25 gulden.
„Heb je een rookmelder, dan kan de brand
weer drie kwartier eerder ter plekke zijn. En
dat geluid: daar kun je niet doorheen sla
pen."
Tot de onuitsprekelijke opluchting van hun
vader werden Mariska Vitters (14) en haar
broer Herman (16) ook zonder rookmelder
op tijd wakker. Vader Vitters is twee dagen
na de brand nog onder de indruk van hun
koelbloedigheid. „Mijn dochter zegt dat zij
iets hoorde knetteren", vertelt Vitters vanuit
het huis van een overbuurman. „Misschien
was dat wel het geluid van ramen die bra
ken. Gelukkig heeft zij de deur naar de
brandhaard niet opengedaan. Het was al
leen moeilijk voor haar om te weten wie er
allemaal nog meer thuis waren. Dat bleek
alleen Johan te zijn, met wie zij snel het
brandende huis verliet. Pas toen het alle
maal voorbij was kwamen de waterlanders."
Vitters was kort na de brandmelding al op
de hoogte van de goede afloop door een te
lefoontje van zijn buren naar de familie
waar hij op visite was. Ijlings liet de brand
weerman zich naar huis rijden. „Het was
dat ik mijn brandweeruitrusting niet bij mij
had, anders had ik mijn collega's nog gehol
pen met blussen. Wie anders kent mijn huis
beter dan ik? Maar ons hele korps was uitge
rukt. Postcommandant John van der Satm
verzekerde mij dat hij alles onder controle
had. Al mijn collega's hebben al aangebo
den om me te helpen bij de wederopbouw
van de bovenverdieping. Want die is volgens
de verzekering total loss. Alleen al de schade
aan de inboedel schat zij op 50.000 gulden.
Maar veel belangrijker vind ik de veiligheid
van mijn kinderen, daar gaat het me om."
De brand ontstond volgens Vitters door
kortsluiting in een televisie op de kamer van
een andere zoon, die niet thuis was. „Het
toestel was pas een ha'f jaar oud en stond
op de stand-by stand, maar dan kan het dus
toch misgaan. Dat ik uitgerekend die nacht
een feestje elders bezocht is een samenloop
van omstandigheden. Ik had de pieper op
zak, omdat ik in de buurt bleef. Ga je naar
Groningen, dan heeft zo'n ding geen zin. Als
vrijwillige brandweerman drink ik me niet
laveloos, want je wilt toch inzetbaar blijven.
Zeker als het om een grote melding gaat. In
eerste instantie ging het nog om een bin
nenbrand, later bleek hij al opgeschaald
naar middelbrand. En aan de Dr. Abraham
Kuyperweg in Woubrugge, de plaats van de
brand, staan maar twee panden: de kerk en
mijn huis. Door dat telefoontje van mijn bu
ren wist ik twee dingen zeker: mijn huis
stond in brand en mijn kinderen was geluk
kig niets overkomen."
De familie Vitters wacht bij buren aan de
Boddens Hosangweg tot zij aan het eind van
de week haar benedenverdieping weer in
gebruik kan nemen. Voordat de bovenver
dieping is hersteld, zijn er maanden voorbij.
De Woubruggenaar maalt er niet om, als hij
zijn rookmelder maar snel kan bevestigen.
.Anderen raad ik wel altijd aan om zo'n
alarm aan te schaffen. Maar zelf denk je zo
gemakkelijk: dat overkomt mij niet. Ik ben
ook niet de enige van het korps die zo'n
ding nog moet kopen. Maar wat wij wel alle
maal hebben is blind vertrouwen in elkaar.
Dat ontwikkelen wij niet alleen tijdens de
wekelijkse oefeningen, maar ook op infor
mele bijeenkomsten. De brandweer heeft
veel feestjes en die hebben wel degelijk een
functie."
Nico de Jong viert in groep 4 van de Hazerswoudse basisschool De Springplank zijn verjaardag en alvast
een beetje afscheid. Hij verhuist volgende week met zijn ouders, broers en koeien naar het Friese Haule.
Foto: Henk Bouwman
