Meewiegen op smeuïge melodieën Feestje op stand in een smoking met een gat De sPaanse tune Hutspot-recept 3 OOK VOOR EXCLUSIVE LIFESTYLE LEIDENS ONTZET zaterdag 29 SEPTEMBER 2001 Is het al een zware opgaaf om een groep kinderen stil te krij gen, dan helemaal als het er 1.500 zijn. Maar burgemeester Pieter van der Werf lukt het, als hij een speld wil laten vallen, al thans bijna. Te snel hebben de Leidse basis scholieren in de smiezen dat het een trucje is van de oude burger vader om de aandacht af te lei den. In plukjes van tien tegelijk staan de kinderen op. Wat is daar aan de hand? Het is iets bruins, en het beweegt. Zijn het misschien beren, vermoedt een mevrouw die het niet goed kan zien. Nee, het zijn ratten! De rattenvanger speelt dwars fluit op het podium bij het standbeeld van Van der Werf in het gelijknamige park en de die ren dartelen rond. De kinderen zingen vragend of meneer hun de weg naar Hameien kan vertel len. Burgemeester Van der Werf opent het Minikoraal met een lied over zichzelf, op de wijs van Balou de Beer uit Jungle Book. De kinderen in het overvolle park zingen makkelijk mee. De echte burgemeester mag vrijdag middag ook even komen, maar hij lijkt minder bekend. „Hoe heet onze burgemeester? Wat zeg je nou? Postbode? Postbode?" Pieter van der Werf plaagt een beetje. „Roep maar", zegt hij, „burgemeester Postma, waar bent u?" En burgemeester Jan Postma loopt het podium op. Dat gebeurt onder luid gejoel. Postma vertelt dat hij de 3 okto berfeesten geweldig vindt, net als de Minikoraal trouwens. De bur gemeester zingt nog een liedje mee, voordat hij weer verdwijnt. Op vaderlijke en aanstekelijke toon verhaalt Pieter van der Werf daarna over de geschiedenis van het Leidens Ontzet. „De Span jaarden belegerden de stad, en wierpen schansen op. In die schansen verstopten ze zich." Het gekwebbel van een aantal kinderen verstomt tot een zacht geroezemoes. „Zo hoopten ze de stad uit te hongeren en tot over gave te dwingen." Hij laat achter wege dat hij zijn arm de stadsbe woners aanbood om op te eten, waarschijnlijk een te gruwelijk detail. Wel wordt in het eerste lied (Leiden en het feest, op de melodie van Belle en het Beest) gezongen: Zijn lichaam voor het volk. „Willem van Oranje was een vriend van mij", gaat Van der Werf verder, „en hij beloofde mij: Ik kom eraan. In mei van 1574 kregen we wat adem. De Spanjaarden waren ineens ver dwenen. We dansten in de Bree- straat. Maar we waren een beetje dom, zou Maxima zeggen. Want wat vergaten we: om eten in de stad te halen." De Spanjaarden keerden terug en toen bood de burgemeester zijn lichaam aan. Gezongen wordt er weer, van Berg op Zoom, en van In naam van Oranje, doet open de poort! De Watergeus ligt aan den wal. Leidse basisscholieren zingen uit volle borst tijdens de minikoraal Foto: Mark Lamers Een echte meedeiner is het lied Niks hoor, het halve Van der zon je maakt vanmiddag. Een echte meedeiner is het lied Leiden mijn stad. Zijn ze niet een beetje jong voor zo'n smartlap? Niks hoor, het halve Van der Werfpark wiegt mee op de smeu ïge melodie, even loom als de Robbert Minkhorst A Drie oktober. Voor de echte Lei- wacht dat Haarlem na de af- René Froger en Ronald Kolk maken sfeer op Haring en Corenwijngala Timoteus Waarsenburg n - Wat in 1990 begon als zeer geslaagd experiment .eiden en Leidens Ontzet nationaal op de kaart te n, is inmiddels -in bepaalde en weliswaar- een evene van allure geworden. Het ig en Corenwijngala, dit jeveiligd door niet minder drie beveiligingsdiensten, onder die van het Konink- uis, was wederom een da- d succes. En dat komt uit- lijk de stad, en in het bij- r de Pieterskerk ten goede, ichting Internationale Her- ing Leidens Ontzet, organi- van de avond, doneert het ciële overschot van de in het restauratiefonds le kerk. duizend in smoking gesto- èestvierders trokken gister- d weer naar de Pieterskerk, te dansen op de muzikale ;en van René Froger, om te vergapen aan de model- advertentie) LEIDEN Lammenschansweg 138, Tel. 071-5766013 HAARLEM NOORD Spaamdamseweg 416-422, Tel. 023-5250191. len uit de modeshow van Ro nald Kolk, om lekker te eten en... om gezien te worden. Want onder de vele bezoekers waren ook dit jaar weer heel wat prominenten. Zo waren er de ambassadeurs van onder meer Japan, Australië en Zuid-Afrika, kamerleden, ministers en staats ecretarissen en nog veel meer gasten van naam en faam. Eli tair was het feest echter geens zins. Ook de 'gewone' Leide- naars lieten zich het glamour- feest welgevallen. Een opvallen de verschijning vormde Peter Labruyere. Niet alleen omdat '•'bok hij zich in een smoking had gestoken. Maar vooral omdat hij ter hoogte van zijn bovenarm een gat in zijn smoking had ge knipt teneinde zijn tatoeage van het Leidse wapen goed te kun nen showen. Hoewel de uitstraling van het gala nog steeds even exquise is als voorgaande jaren, heeft or ganisator en medesponsor Menno Smitsloo gepoogd om consideratie met de vreselijke gebeurtenissen in de Verenigde Staten in het gala te laten door klinken. Dit jaar geen lange ope ningstoespraak van Smitsloo, maar een bescheiden woord vooraf. De Haring en Coren- wijnpennig werd voor de veran dering ook niet uitgereikt aan een persoon, maar door Smits loo symbolisch overhandigd aan de consul van de Verenigde Sta ten. „Om te laten zien dat wij meeleven met het Amerikaanse volk. Amerika staat voor vrij heid, voor gelijkheid. En op die lovenswaardige rechten is ook 3 oktober gebaseerd," aldus een zichtbaar genietende Smitsloo. Voor de Amerikaanse consul, die niet alleen de bescherming van Nederlandse veiligheids diensten genoot, maar ook zijn eigen veiligheidsmensen bij zich had, begon de avond dus goed. En dat werd zelfs alleen maar beter nadat René Froger de bühne beklom. „I love that guy," zei consul Campbell, na dat hij de Amsterdamse zanger had gehoord. Hij stapte zelfs op Froger af om een cd te kopen. Maar helaas voor de consul, De modellen van de Nederlandse couturier Ronald Kolk schotelden de aanwezigen in de Pieterskerk gis teravond de nieu we mode voor in een wervelende show. Foto: Mark Lamers daar had Froger niet op gere kend. Hij maakte het goed door een van zijn laatste nummers, You've got a friend, op te dragen aan het Amerikaanse volk. Na het muzikaal intermezzo, dat qua akoestiek niet helemaal uit de verf kwam in de galmende kerk, maar desalniettemin de sfeer er goed in bracht, was het de beurt aan Ronald Kolk. De Nederlandse couturier schotel de de aanwezigen de nieuwe mode voor in een wervelende show. En toen was het tijd om een vorkje te prikken. Geen aardappelsalades en sateetjes natuurlijk, maar happen op stand. Zalm, kreeft en andere tongstrelende liflafjes werd de gasten voorgezet. En onderwijl speelde de muziek en vloeide de tap. Tot diep in de nacht. Drie oktober. Voor de echte Lei- denaar een dag om naar uit te kijken. De dag waarop Leiden in het jaar 1574 verlost werd van de Spaanse belegeraars. De dag ook, waarop de geuzen de uitgehon gerde stad op platbodems bin nenvoeren om haring en witte brood uit te delen. Een bijzondere dag voor Leiden, een bijzondere dag uit de Tachtigjarige Oorlog. In zes afleveringen aan de hand van diverse Nederlandse steden meer over die oorlog. Aflevering 3: De Spaanse furie De watergeuzen hebben Den Briel en Vlissingen bevrijd en steeds meer steden verklaren zich loyaal aan de Prins van Oranje. Het laat zich raden dat de Spanjaarden tegen zoveel ongehoorzaamheid in het ge weer zullen komen. Alva stuurt zijn leger, onder leiding van Fadrique Alvarez de Toledo, op pad om met harde hand de op standige steden weer in het ga reel te krijgen. Deze veldtocht zou de boeken ingaan als de Spaanse furie. De Spaanse legers beginnen in Mechelen, dat op uiterst bloedi ge wijze wordt heroverd. Uit angst voor een zelfde lot, stellen de andere afvallige steden in de Zuidelijke Nederlanden vrijwillig hun poorten open voor de Spaanse troepen. Via Roermond trekt Don Fadrique door naar Zutphen. Nadat de Spanjaarden daar duizenden burgers ver moord hebben, geeft de hele provincie Gelre zich over. Nu is het tijd om de Hollandse steden op de knieën te krijgen en de Spanjaarden rukken op naar de vestingstad Naarden. Deze stad, met de gruwelijke moordpartij in Zutphen nog vers in het geheugen, is niet van plan zich te verzetten. Op 1 de cember marcheren de Spaanse legers dan ook probleemloos de stad in. Eenmaal binnen dirige ren de Spaanse machthebbers alle inwoners van de stad echter naar de Grote Kerk. Als de niets vermoedende inwoners van Naarden gedwee gehoor geven aan dit verzoek, worden ze alle maal afgeslacht. Na Naarden zet Don Fadrique zijn zinnen op Haarlem. Hij ver wacht dat Haarlem na de af schrikwekkende voorbeelden van Zutphen en Naarden direct zal capituleren. De inwoners van Haarlem denken daar ech ter anders over. Haarlem besluit zijn huid duur te verkopen. Als de Spaanse troepen halver wege december 1572 voor de stad verschijnen, blijven de poorten gesloten. Het garnizoen van Haarlem, bestaande uit Waalse, Schotse, Duitse en En gelse huurlingen, houdt moedig stand. Don Fadrique besluit daarop zijn tenten voor de stad op te slaan en de stad door ein deloze aanvallen en belegering op de knieën te krijgen. Het hele land leeft mee met de belegerde stad en de Haarlem mers krijgen van alle kanten steun. De inwoners van vrije steden leveren wapens en voed sel, de geuzen brengen alles via de Kaag en de Haarlemmermeer naar Haarlem. Maandenlang weet Haarlem stand te houden. In maart keren de kansen voor de Spanjaarden echter. Ze gra ven de dijken bij Zwanenburg door, waardoor de vloot van Amsterdam kan opvaren naar de Haarlemmermeer. In mei doet Willem van Oranje een po ging de omsingeling van Haar lem te doorbreken, maar deze mislukt jammerlijk. De geuzen- vloot wordt van de Haarlem mermeer verdreven en de ver liezen aan geuzenzijde zijn groot. Nu is Haarlem van alle hulp verstoken. Begin juli hijsen de Haarlem mers een zwarte vlag in de top van de toren van de Bavo-kerk. De stad is in grote nood. Onder zware druk van de publieke opi nie besluit Willem nog één po ging te wagen om Haarlem te ontzetten. Een geuzenleger, aangevuld met vrijwilligers uit Leiden, Delft en Rotterdam, trekt op naar de Spaanse schan sen. De geuzenvloot biedt hen vanaf het water ondersteuning. De Spanjaarden hebben er ech ter lucht van gekregen en ver slaan het leger in een hinder laag. Daarmee is het doek voor Haarlem gevallen. Op 13 juli 1573 geeft de stad zich over. De burgerij wordt gespaard, maar 1735 gamizoensoldaten en een paar protestantse kopstukken eindigen aan de galg. Timoteus Waarsenburg gram ui gram winterpeen 0 gram aardappelen gram zonnebloempitjes slagroom gram roomboter akje Tahu (400 gram) it, peper, 112 theelepel kerriepoeder, 2 teentjes knof- k, shoyu of ketjap (1/2 dl), 1 theelepel shoarmakruiden een scheutje olijfolie. inze reeks van recepten voor hutspot mag een vegeta- :h gerecht natuurlijk niet ontbreken. De koks Piet Höoij- ins en Fee Jordans van Eethuis Splinter aan het Noord- de wilden dat recept met alle plezier samenstellen. Ze gen uit van louter biologische ingrediënten. ïu in blokjes snijden van ongeveer 1 cm, marinade ma- van de shoyu en shoarmakruiden, aanlengen met wa- tot de tahu net onder staat. Dit op hoog vuur zetten en de kook ongeveer een half uur op laag vuur. De koks lden nog dat hoe langer de tahu in de marinade staat, beter; een halve dag is zelfs aan te raden, ïu afgieten en laten uitlekken, marinade opvangen en ivaren. Tahu eventueel in zonnebloemolie om en om ken wanneer deze is afgekoeld. Dat is nog lekkerder. wassen en koken met zout naar smaak. Winterpeen schillen en in kleine blokjes snij den, opzet ten en ko ken. Gepel de uien in blokjes snijden en in olijfolie fruiten met knoflook en kerrie tot de ui lichtbruin is. Zonnebloempitjes in een scheutje olie om en om scheppen met een snufje zout tot ze even eens lichtbruin kleuren. Aardappels afgieten en stampen. Winterpeen afgieten en toevoegen. Ui-mengsel erdoor scheppen, evenals de zon nebloempitjes, de slagroom scheutje voor scheutje en de blokjes gemarineerde tahu. De boter in kleine blokjes snij den en erbij doen, mocht de emulsie niet smeuïg genoeg zijn, dan nog wat marinade toevoegen. Indien gewenst, pe per naar smaak toevoegen. De marinade kun je ook nog even opzetten en als jus bij de hutspot serveren. door Maarten WoHerink ook amztiwm vieeeu net 3-OKtOg6(ére6Jf: IKI De PltTÈRSfeflC.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2001 | | pagina 13