in passie die nooit overging
rna Brinkman twijfelt iedere zomer
SPORT
Europa Cup?
Ajax dichtbij
historische
overwinning
eybalroutinier voor het eerst captain tijdens groot internationaal toernooi
991
zaterdag 22 SEPTEMBER 2001
Amal Salhi: „De
koran verbiedt
het sporten
niet. Er valt dus
nog veel te
doen en uit te
leggen.
Foto: GPD/Ad
van Hasselt
lalster Amal Salhi: 'discrimineren word je niet gedaan, dat laat je je doen'
el de Rooij
li is één van de weinige vrouwelijke
anse voetballers in ons land. Ze is lid
ininklijke UD in Deventer, speelt in
klasse A. In die afdeling is ze de eni-
ikaanse. Nog niet zo lang geleden
>ok nog bestuurslid bij de club.
G kwam de 26-jarige Amal Salhi niet
•allen toe. Studie eiste alle tijd en
op. Die eenmaal afgerond, bleek
uit haar jeugd niet verdwenen. Ze
draad twee jaar geleden op bij
voetbalvereniging Puck. Daar be-
ok in het bestuur. Te besturen viel
bij de bijna 30-jarige club uit De-
Ueen vrouwen konden lid worden,
jaar van 1999 liep het mis. De ver-
n de exploitatie niet langer rond
•ck ontmantelde zich en het
;1 van de leden sloot zich aan bij
i veldsportvereniging van Neder-
lit 1875 daterende Koninklijke UD.
met een echte mannencultuur. De
kamer is er nog altijd het beste be-
•Aan de wanden hangen vrijwel al-
svan mannen. Uitgerekend daar
larokkaanse aan de slag om de in
tegratie van de vrouwelijke nieuwkomers te
begeleiden.
Amal komt uit een traditioneel Marokkaans
islamitisch gezin. Haar vader kwam in 1970
naar Nederland, haar moeder volgde in
1974. Amal: „Ze stimuleerden ons van alle
kanten aan sport te doen. Misschien dat
mijn ouders de wereld van de sport toch als
een tamelijk beschermende zagen."
In de sport leerde Amal knokken. „Op het
einde van de lagere school wees de Cito-
toets lbo uit. Het advies van de school ging
ook in die richting. Ik stelde mijn vader voor
om het terzijde te schuiven en naar de mavo
te gaan. Hij ging ermee akkoord. Een goede
opleiding met later een goede baan was
voor het hem het hoogste goed.
Op een slof en een oude voetbalschoen
doorliep ze de mavo. Het mbo was het ver
volg. In 1995 kwam ze in het hbo terecht.
Vijf jaar later rondde ze er de studie Perso
neel en Organisatie af. „Eindelijk weer tijd
om te gaan voetballen. Inmiddels had ik mij
ook in Deventer gesetteld en dus koos ik
voor Puck." Na Puck haalde UD-voorzitter
De Groot Amal er snel bij om hem te helpen
bij de integratie van de vrouwen. Ze wist
wat ze wilde toen ze met de mannen in het
streepjespak aan de tafel ging zitten.
„Ik wilde vooral niet in een hokje gestopt
worden. Niks geen aparte damescommissie
of zoiets. Gewoon de volwassenen bij de se
nioren en de meisjes bij de junioren. De ver
eniging stemde ermee in. Inmiddels ben ik
ook bezig met een beleidsplan. Sportief
moet dat leiden tot de terugkeer van de
vrouwen op het hoogste niveau. De sociëteit
van UD zal ons evenals bij de mannen fi
nancieel steunen."
Intussen beseft niemand zo goed als Amal
zelf, dat ze een voorbeeld voor de omgeving
is. Andere voetballende Marokkaanse vrou
wen of meisjes kent ze niet. „De koran ver
biedt het sporten niet. Er valt dus nog veel
te doen en uit te leggen." In haar werk komt
ze veel Marokkanen tegen. „Het eerste wat
ik dan vaak hoor is: ik word gediscrimi
neerd. Dat kan natuurlijk nooit. Discrimine
ren word je niet gedaan, dat laat je je doen."
Haar achtergrond brengt haar niet in con
flict met de vrouwen in haar team die een
andere geaardheid hebben. „Het valt mij
niet op. Iedereen moet maar zijn wie hij is.
Overigens heeft mijn moeder ook al wel
eens aan mij gevraagd of ik soms ook meer
gevoelens voor vrouwen heb dan voor man
nen. Een gewone vraag van een moeder aan
een 26-jarige die nog geen knul heeft. Ze is
misschien wel bang dat ik over schiet."
amsterdam/gpd - Als Ajax er
morgen in slaagt van Sparta
te winnen, boeken de Am
sterdammers hun duizendste
overwinning sinds de eredivi
sie werd ingevoerd. Tussen
1956 en nu bouwde Ajax een
bijna ongeloofwaardige ere
lijst op. In de laatste 45 jaar
wonnen ze twee van elke drie
competitieduels.
Wim Anderiesen was erbij,
doelman Eddy Pieters Graaf
land, levende legende Rinus
Michels én aanvoerder Ge
rard van Dijk. Op een zwoele
nazomerdag in september
1956 speelde Ajax zijn eerste
wedstrijd in een splinternieu
we landelijke voetbalcompe
titie: de eredivisie. De tegen
stander was NAC. De Amster
dammers wonnen met 1-0.
Het enige doelpunt van de
wedstrijd kwam op naam van
Loek den Edel.
Ajax werd meteen in dat eer
ste seizoen kampioen van de
eredivisie en dat bleek geen
toeval. Sinds 1956 grepen de
Amsterdammers negentien
keer de landstitel en werden
ze ook nog eens twaalf keer
tweede. Tussen 1966 en 1996
eindigde Ajax nooit lager dan
de derde plaats. De laagste
positie waarop het ooit uit
kwam was in het voetbaljaar
1964/1965. In het seizoen
waarin Rinus Michels trainer
werd en Johan Cruijff debu
teerde, werd het dertiende in
een competitie waaraan zes
tien clubs deelnamen.
Sinds Ajax - NAC op 2 sep
tember 1956 speelden de
Amsterdammers 1518 wed
strijden in de eredivisie.
Daarvan werden er 999 ge
wonnen. Dat betekent grof
weg dat Ajax van elke drie
competitieduels er twee wint,
al 45 jaar lang.
In de eredivisie speelde Sjaak
Swart de meeste wedstrijden
voor Ajax. Hij droeg tussen
1956 en 1973 in competitie
verband 463 keer het shirt
van de Amsterdammers.
Wim Suurbier (393) en Dan
ny Blind (372) zijn in dit klas
sement tweede en derde.
Johan Cruijff maakte de
meeste competitiedoelpun-
ten voor Ajax: 205. Sjaak
Swart (175) en Henk Groot
(161) zijn de runners-up.
Bij Ter Leede wordt deze week
de eerste Europa Cup voor lands
kampioenen bij de vrouwen af
gewerkt. Sportief gezien valt er
voor de Sassenheimse ploeg
vanmiddag in het laatste poule
duel tegen FC Kavala (aanvang
1745 uur) weinig eer meer te be
halen. De Russische kampioen FC
Ryazan lijkt al nagenoeg zeker
van de eerste plek en daarmee
de kwartfinale. Het publiek is
ook nog niet in groten getale op
het evenement afgekomen. Was
het dan de moeite waard om de
Europa Cup in Sassenheim af te
werken?
Ronald Vermond, trainer van
landskampioen Ter Leede:
„Absoluut. Er wordt over ge
sproken. Op mijn school hebben
ze het er ook over. Ter Leede
heeft bewezen dat het een derge
lijk toernooi kan
organiseren. Na
tuurlijk was het
mooi geweest om
UI bij 35 graden in
mm Griekenland te
spelen, maar zo'n
reis is kostbaar.
3 En mijn speel-
sters moeten dan
vrije dagen opne-
I men. Dat is nu al
j moeilijk. Wij zit-
ten pas vanaf
yj donderdagavond
met de selectie in
Q een hotel. De eer
ste wedstrijd van
ons had meer kij
kers verdiend.
Het is jammer
dat we in de tweede wedstrijd
niet goed speelden, maar van
daag kunnen we het goed ma
ken. Dar willen mijn speelsters
ook allemaal, want dit toernooi
is toch een promotie voor het
vrouwenvoetbal in Nederland.
Johan Verloop, bestuurslid Ter
Leede en mede-organisator
van de eerste ronde Europa
Cup:
„Ik denk dat dit toernooi uit
straling heeft. Er is veel media-
aandacht. Voor onze club is dit
van Ter Leede 1 en internatio
nal:
„Ik denk van wel De Europa
Cup is een positieve ontwikke
ling voor het vrouwen voetbal.
Dat we de volgende ronde niet
halen is teleurstellend. We wor
den nu voor eigen publiek met
de neus op de feiten gedrukt. We
moeten professionals worden,
anders redden we het niet. Je
ziet het aan de Russen. Als je
met Nederland de top wil halen,
moet er geld komen. Dan moet
het niet zo zijn dat je voor een
wedstrijd eerst nog uit je werk
moet komen en moet hollen.
Dat is allemaal half."
Karoly Palotai, oud-top-
scheidsrechter en in Sassen
heim aanwezig als UF.FA-
waarnemen
„Dit speelt zich niet af in een
grote coulisse, zoals bij de man
nen. Het heeft even de tijd no
dig maar wij zijn zeer tevreden.
Als de teams zo sportief zijn als
hier kan het alleen maargoed
gaan. De organisatie is prima
en de mensen zijn vriendelijk en
behulpzaam. Het is alleen jam
mer dat het weer niet goed is en
de eerste uitslag voor Ter Leede
niet gunstig was. Misschien dat
er daarom wat minder mensen
zijn.
Anja van Ginhoven, projectlei
der van de eerste ronde Euro
pa Cup:
„Het is een hele organisatie,
maar ook een aparte belevenis.
Sportief hoop je natuurlijk de
eerste plaats te halen.Êis je al
snel ziet dat die Russen full-prof
zijn dan moet je ambities snel
bijstellen. Ondanks dat beleef ik
hier veel plezier aan. Ik ben trots
dat we als eerste club in Neder
land dit toernooi mogen organi
seren en aan de Europa Cup
mogen deelnemen. Club en
speelsters kunnen dit op hun cv
zetten. Je weet dat je om zes uur
moet spelen. Dat is een slechte
tijd. Bovendien zat het weer niet
mee en was het hier kennis-
week. Als je die omstandighe
den, die medebepalend zijn.
kent, vind ik dat we keurige sco
re hebben behaald. Dit toernooi
voldoet aan mijn venvachtin-
gen."
door Peter van der Hulst
de ontvangende club voor Euro
pese topclubs. Dit is ook belang
rijk voor de naamsbekendheid
van de vereniging. Waar de be
richten over het mannenteam
binnen de regio blijven, gaat het
nieuws over de vrouwen ver
buiten het i'erspreidingsgebied.
Je kan toch niet ontkennen dat
de vrouwen op een hoger niveau
spelen dan de mannen. De da
mes zijn landskampioen gewor
den. Wat zij hebben gepresteerd,
heb ik in Sassenheim nog niet
eerder gezien. En voor de eman
cipatie van het damesvoetbal is
het ook belangrijk dat het toer
nooi hier wordt gehouden.
Jeanet van der Laan, speelster
Foto: Mark Lamers
ook beter. We kunnen nu kos-
tendekkend werken. Als we uit
hadden moeten spelen dan wa
ren we vijfduizend Zwitserse
franken aan de UEFA kwijt ge
weest, plus de kosten voor een
vlieg- of busreis. Sportief valt
het enigszins tegen. We wisten
dat de Russen de sterkste ploeg
hadden. Het was beter geweest
als die wedstrijd pas vandaag
was gespeeld. Qua organisatie is
het perfect verlopen.
Rik Buddenberg, burgemees
ter van Sassenheim en aan
dachtig toeschouwer bij de
wedstrijd Ter Leede - SKF Vix
Zilina:
Ter Leede is als landskampioen
nk Buschmann
ikman heeft ruim drie-
Interlands achter haar
aan. In de Bulgaarse
ld Sofia begint de volley-
29) vandaag aan haar
iropese kampioenschap,
teerst als captain. „Ik
iaf en toe ook achter de
taan en niet achter de
rs. Dat is niet altijd even
|k."
n zomer met Oranje,
gandenlang, uren per
kille sporthal in om te
Opnieuw vreemde ho
ls zo vaak. Ema Brink-
ort het aan. En zucht,
enmaal van huis ben,
het. Maar afscheid ne-
imijn vriend, voor de
1 keer thuis weggaan, ja,
jtsteeds moeilijker."
n indicatie voor een op-
zijnde scheiding van het
nds volleybalteam,
n heeft al laten door
ten dat ze Oranje na dit
gezien houdt. „Ik heb
Egd dat ik definitief stop.
ik nog nooit gezegd. Als
stop, dan is het voorlo-
«end jaar wil ik best
ide bondscoach pra-
de andere kant: ik ben
nijn afscheid nadert dus
Cs, Olympische Spelen;
alles meegemaakt. „Op
iende vind je het niet
e in de zaal te laten af-
Dan heb je nog niet
privéleven, dan ga je
kervan huis. Maar op
te, 24ste twijfelde ik al
met Oranje het zomer-
ima moest draaien,
n twijfel ik elk jaar.
lis normaal. Steeds dat
weer reizen, steeds die
lisschien laat ik wel
zomer schieten, zoals
de Goor dit jaar heeft
ien jaar geleden speelde
en Friezin haar eerste
titelstrijd, in Italië. Een
aardig toernooi. Het
EK van de sportieve
yoor het eerst in de ge-
tis plaatste Nederland
tde Olympische Spe-
let EK van coach Peter
Erna Brinkman: „Ik heb niet gezegd dat ik definitief stop. Dat heb ik nog nooit gezegd. Als ik straks stop, dan is het voorlopig. Volgend jaar wil ik best weer met de bondscoach
praten. Aan de andere kant: ik ben 29 jaar, mijn afscheid nadert dus wel." Foto: ANP/Toussaint Kluiters
Murphy, die in Rome een dood
zonde beging door direct na de
kwalificatie voor Barcelona '92
uit pure vreugde de beroemde
Trevi-fontein in te springen.
Het ophalen van de herinnerin
gen zorgt voor een lach bij
Brinkman. „Ik keek in die tijd
enorm op tegen speelsters als
Ingrid Piersma, Vera Koenen,
Heieen Crielaard. Met name
Piersma straalde veel uit. Had ik
respect voor. Ontzag. Ik maakte
echt geen grapjes tegen Ingrid,
durfde niet alles tegen haar te
zeggen. Daar was ik veel te ver
legen voor."
Hoe anders is het nu. Brinkman
heeft bij het huidige Oranje te
maken met jonkies die een paar
jaartjes eredivisie als enige
handbagage hebben. „De jonge
ren zijn mondiger, komen meer
voor zichzelf op. Veel meer dan
ik in mijn tijd. Niet dat ze nu
niet willen luisteren, maar het
valt me op dat er heel vaak 'ja
maar' achteraan komt als ik bij
voorbeeld iets zeg."
Brinkman kreeg dit jaar de aan
voerdersband en werd daarmee
in een andere rol gedrukt. „Ik
zag er in het begin best tegenop,
omdat ik niet iemand ben die
veel en vrijuit praat met een
trainer." Ze kwam erachter dat
captain-zijn meer is dan alleen
een handtekening op het wed
strijdformulier zetten en de toss
doen. Haar verantwoordelijkhe
den zijn toegenomen, soms
moet ze partij kiezen voor de
coach.
„Niets is zo leuk om met z'n al
len tegen een trainer in te gaan.
Als groep mopperen op een
coach, het is zo simpel. Als 'ge
wone' speelster deed ik daar ook
aan mee. Maar sinds ik die band
heb, moet ik een beetje uitkij
ken. Ik moet nu af en toe ook
achter de trainer staan en niet
achter de speelsters. Dat is niet
altijd even makkelijk."
Ze omschrijft zichzelf niet als
een harde leider die van nie
mand tegenspraak duldt. „Ik
laat veel toe. Ik zie mezelf te
weinig als iemand waar andere
speelsters tegenop kijken. Ik stel
me ook niet anders op dan in de
periode dat ik geen aanvoerder
was." Hoe het met de genera
tiekloof zit? „Ik ben geen moe
derfiguur voor de jongere speel
sters, als je dat soms bedoelt. Ik
praat ook helemaal niet over zo
veel andere dingen als die mei
den van 21 of 22 jaar. Alleen
spelen zij nog wel eens spelle
tjes, terwijl ik liever met iemand
gezellig wat klets.
Sinds haar officiële debuut in
Oranje (30 december 1989) is er,
vanzelfsprekend, een en ander
veranderd. Zeker het laatste
halfjaar, onder het bewind van
de Italiaan Angiolino Frigoni.
Neem alleen al de 'opsluiting' in
Harderwijk. Op de Veluwe leven
de internationals volgens een
strak regime. Trainen in De Sy-
pel, wonen in een hotel, met
hier en daar een adempauze
van drie dagen.
Voor Brinkman is het op z'n
minst wennen. „Ik weet niet of
dit de ideale oplossing is. Ik ben
eerlijk gezegd liever gewoon
thuis. Bij de club heb ik ook
mijn eigen leven. Aan de andere
kant vind ik het wel relaxed zo.
Ik hoef niet te denken aan ko
ken, aan een wasje draaien. Ge
lukkig kunnen we het bij Oranje
allemaal redelijk met elkaar vin
den, maar hoe je het ook wendt
of keert: je wordt geforceerd met
een team opgescheept. Bijna ie
dere dag zit je op eikaars lip."
En het is al niet het makkelijkste
jaar voor de ploeg. Andere
bondscoach, nieuwe invalshoe
ken, een verjongingskuur en
speelsters die om verschillende
redenen wegvallen. Henriëtte
Weersing stopte, Chaïne Stae-
lens en Maureen Staal sukkelen
al maanden met een blessure en
Elles Leferink liep eerder dit jaar
verontwaardigd weg uit Harder
wijk.
Brinkman spreekt van 'tech
nisch een groot verlies'. Of zij als
captain nog geprobeerd heeft
een getergde Leferink over te
halen? „Niet echt. Elles was
blijkbaar niet meer honderd
procent gemotiveerd. Als een
speelster geen zin heeft, dan
moet ze niet meedoen. Ze moet
er niet zijn om het erbij zijn, ze
moet er zijn omdat ze dat wil.
Anders wordt het lastig werken
voor de rest."
Het vrouwenteam heette ook
plotseling het team dat geen be
slissende wedstrijden kon win
nen. Slechts moeizaam plaatste
de ploeg zich de voorbije maan
den voor het EK en WK van
2002. Brinkman: „We hadden
allemaal een goed seizoen bij de
club gedraaid, maar bij Oranje
liep het niet. Je gaat je dan af
vragen wat er mis is. Misschien
was het stress. We speelden de
EK- en WK-kwalificatie in eigen
land, wilden de mensen iets la
ten zien. Iedereen vond het van
zelfsprekend dat we het EK en
WK zouden halen, maar zo lo
gisch vond ik dat niet. Want we
hadden lange tijd niets meer ge
wonnen. Maar vooral aan de
WK-kwalificatie hebben we een
lekker gevoel overgehouden.
Dat we die onder moeilijke om
standigheden goed hebben af
gesloten, geeft ons houvast voor
het EK."
