'Dan maar even financieel afhankelij
MENINGEN
De Oostvlietpolder blijft groen, tjonge wat een rarri
Pim Fortuyn moet zich
nog compleet bewijzen
Kruideniersoorlog in De Zilk
is geen zaak van de gemeente
945
SPELREGELS
De pagina 'Meningen' staat open voor alle lezers. Bij uw brief
gaarne vermelding van onderwerp en publicatiedatum van het ar
tikel waarop u reageert. De redactie kan brieven bewerken, be
korten of weigeren. Alleen brieven ondertekend met naam en
adres komen voor plaatsing in aanmerking. Bijdragen sturen naar:
Leidsch Dagblad, postbus 54,2300 AB Leiden, of faxen naar: 071 -
5321921, of e-mailen naar: redactie.ld@damiate.hdc.nl
'Kibbelen over een winkelwagen
in De Zilk' zo luidde de kop bo
ven een artikel in het Leidsch
Dagblad van 4 september. Me
dio juli bracht de krant al het
onderwerp onder de aandacht
met Vechten om klandizie in
De Zilk'.
Een en ander wekt - de kom
kommertijd daargelaten - na
tuurlijk enige verbazing bij de
goegemeente, waarin sommigen
zich zelfs afvragen: hebben ze
op de Herenweg 4 niets anders
cq beters te doen?
J. Disseldorp, die van de winkel
wagen, heeft een legitime ge
meentelijke ventvergunning. Er-
.van uitgaande dat De Zilk nog
.steeds bij de gemeente Noord-
•wijkerhout hoort, staat hem
niets in de weg om ook De Zilk
aan te doen, hetgeen voor een
aantal Zilker senioren en gehan-
.dicapten een welkome service
betekent.
Waar het ondernemerschap ge-
'.rekend wordt tot de vrije be
roepsuitoefening, vraag ik mij
dus in gemoede af waarom een
gemeentebestuur hier betutte
lend wil optreden.
Oudere Noordwijkerhouters
herinneren zich de tijd dat er in
één straat vijf slagers en drie
bakkers dagelijks poogden een
redelijke omzet te draaien. Nim
mer is er van gemeentewege in
gegrepen omdat de spoeling te
dun zou worden.
Bestaansrecht dient de respec
tievelijke ondernemer zelf te
veroveren. Een gemeentebe
stuur bemoeit zich niet met on
derlinge kinnesinne. Haar be
leidstaak is louter voorwaarden
scheppend en dus zorgt zij ter
plaatse voor een goede infra
structuur, alsmede een juiste
woningconcentratie. Daarbij
laat zij de keuze om aldaar za
ken te doen over aan het eigen
inzicht van de ondememer(s).
Nic. Sluis sr,
Noordwijkerhout.
Men venvacht bij de verkiezin
gen volgend jaar politieke ver
nieuwing te zien. Wat dat moet
inhouden is nog een groot
vraagteken. Het Leidsch Dag
blad van 23 augustus kondigt
aan: 'Populist Fortuyn wil Ka
mer wakker schudden' en
maakt zelfs melding van het feit
'dat hij al jaren premier wil wor
den'. En in het commentaar in
"het LD van 24 augustus: 'Bij de
komende Tweede Kamerverkie
zingen kunnen niet genoeg Pim
Fortuyns kandidaat staan'.
"Dat is aanvechtbaar als men
daarvan politieke vernieuwing
verwacht. Want Fortuyn mani
festeerde zich tot dusver voor
namelijk als een criticaster. Te
pas en te onpas geeft hij com
mentaar op gebeurtenissen en
personen. De nuttige functie
van zo'n commentator is dat hij
de mensen zelf tot nadenken
zet. Hij laat de achterkant van
het gevestigde politieke gelijk
•zien.
Zoals Maarten 'tHart vele we
ken achtereen tijdens de MKZ-
•crisis in het LD deed. (En nog
steeds doet; zie LD 24 augustus).
Maar maakt dat Maarten ge
schikt voor de functie van Ka
merlid of minister van land
bouw? Ik denk dat hij zelf de
eerste zal zijn om dat te ontken
nen. En hij zal de ambitie niet
hebben.
Fortuyn heeft die kennelijk wel.
Hij trekt de aandacht met pro
vocerende uitspraken. Dat is
;êchter onvoldoende vertrou
wenwekkend dat hij in een de
mocratisch bestel ook bestuur
lijk iets nieuws voor elkaar zou
.kunnen krijgen.
Een belangrijke functie van een
Kamerlid is zeker dat hij/zij als
volksvertegenwoordiger kritiek
uitoefent op de regering. In die
/An komt die functie enigszins
overeen met die van de journa-
,üst of columnist. Maar de laatste
.doet dit vrijblijvend, zonder re
sultaatverantwoordelijkheid. Die
yve bij de volksvertegenwoordi
ger wel mogen verwachten.
Dat maakt de volksvertegen
woordiger echter nog niet per
definitie tot een bestuurder. Een
feit is echter dat ministers veel
vuldig uit de kring van volksver
tegenwoordigers worden gere
kruteerd, die van de ene op de
andere dag worden geacht lei
ding te kunnen geven aan een
departement met vijfduizend of
meer medewerkers.
In het bedrijfsleven is zoiets on
denkbaar. De leider van een
groep van enige tientallen me
dewerkers, wordt nimmer direct
tot directeur van een vestiging
van zo'n omvang benoemd.
Daar gaat een managementop
leiding aan vooraf, waarna
stapsgewijs carrière wordt ge-
piaakt.
Mijns inziens wordt bij de pu
blieke verkiezing van openbare
bestuurders, onvoldoende ge
wicht gehecht of de kandidaten
hebben bewezen bestuurlijk iets
te kunnen presteren. De be
slaande grote politieke partijen
selecteren hun kandidaten ten
minste wel gedeeltelijk op dit
criterium, maar op de kieslijst
wordt dit niet vermeld. Daar is
geen ruimte voor.
Pe pers kan die wel bieden. En
daarmee een bijdrage leveren
aan politieke vernieuwing. Bij-
Pim Fortuyn, kandidaat-lijsttrek
ker van Leefbaar Nederland.
Archieffoto: Loek Zuyderduin
voorbeeld in het geval 'Fortuyn'.
Dat hij de Tweede Kamer flink
op stelten kan zetten, (LD 23 au
gustus) is aannemelijk gemaakt,
maar op grond van voorgaande
prestaties is nog niet aange
toond dat hij bestuursverant-
woordelijkheid met succes zou
kunnen dragen of bereid is re
sultaatverantwoordelijkheid af
te leggen.
Politieke vernieuwing zal geba
seerd moeten zijn op nieuwe
politieke ideeën. Misschien
heeft Fortuyn die wel, maar
vooralsnog staan ze niet duide
lijk op een rijtje. Bij het verwe
zenlijken van die ideeën mag
men geen hoge verwachtingen
hebben van stuurlui die tot dus
ver alleen maar aan de wal heb
ben staan roepen.
Aldus lijkt het gewenst dat For
tuyn, vóór hij door een partij als
kandidaat wordt geselecteerd en
door het volk verkozen, aan
toont dat hij als leider van een
groep, van zeg honderd perso
nen, kans heeft gezien ooit een
institutie in de publieke of pri
vate sector, te reorganiseren.
Dat de stadspartij Leefbaar Rot
terdam de kandidatuur van For
tuyn voor Leefbaar Nederland
bestrijdt (LD 28 augustus) is op
merkelijk en prikkelt de nieuws
gierigheid naar de gronden die
men daar voor heeft, alsmede
naar de richting waarin deze
partij de politieke vernieuwing
dan wel zoekt.
Arthur Rörsch,
Leiden.
e
Als je de krantenberichten van
de afgelopen dagen mag gelo
ven, heeft de Raad van State een
uitspraak gedaan, die voor Lei
den rampzalige gevolgen zal
hebben. 'Grote problemen',
'dramatisch', 'een zware klap',
zijn zo wat woorden uit de reac
ties van de politiek en het be
drijfsleven. Om te voorkomen
dat de reacties op de uitspraak
van de Raad van State een al te
eenzijdig beeld oproepen, willen
wij graag onze visie op deze uit
spraak geven en tegelijkertijd
ook even wat feiten rechtzetten.
Want laten we wel wezen, de
Oostvlietpolder was dan mis
schien de laatste mogelijkheid
om een bedrijventerrein van de
gewenste omvang aan te leggen,
we hebben het hier ook wel over
de aller, aller, allerlaatste agrari
sche polder in Leiden. En Lei
den heeft niet alleen gebrek aan
ruimte om te wonen en te wer
ken, ook de ruimte om te genie
ten van een open stuk groene
natuur is bijzonder schaars. Hoe
belangrijk de polder bovendien
is voor weide- en andere vogels,
kikkers, salamanders en andere
diersoorten kan niemand ons
vertellen, want daar heeft de ge
meente (ten onrechte volgens
de Raad van State) geen onder
zoek naar willen verrichten. Die
natuur was immers altijd onder
geschikt aan de wens dat er een
bedrijventerrein in de Oostvliet
polder moest komen.
Al tijdens de hoorzitting bij de
Raad van State in juni bleek, dat
de gemeente Leiden en de pro
vincie Zuid-Holland nogal wat
steken hadden laten vallen. De
plaats en omvang van het be
drijventerrein, de onvoldoende
groene inpassing, het ontbreken
van compenserende maatrege
len voor het verdwijnen van
weidevogelgebied, het verzui
men onderzoek te doen naar de
aanwezige natuurwaarden; dit
waren allemaal punten waar
over de leden van de Raad kriti
sche vragen stelden.
Overigens waren dit ook alle
maal zaken, die het Comité
Vrienden Oostvlietpolder steeds
als bezwaren heeft aangevoerd
en waarvoor het comité steeds
opnieuw nul op het rekest
kreeg. Gelukkig hebben we in
Nederland dan nog een instan
tie die wel oog heeft voor de be
langen van natuur en milieu. En
tevens één die de regels ten aan
zien van ruimtelijke ordening en
gistei
ïfïets
broi
te zij
eden
eden
inder
me
van Rijnland er niet in
toegezegde hoeveelh
ger aan te leveren. En
hoogheemraadschap
ren dat het zijn bagger
kan.
Fons
(Comité
Oostvf
De zon gaat onder in de Oostvlietpolder, de allerlaatste agrarische polder in Leiden. Foto: Taco van der Eb
milieu naar de letter en de geest
weet uit te leggen, in plaats van
ze willens en wetens in een door
haar gewenste richting te ver
draaien.
De gemeente Leiden loopt vol
gens zeggen tonnen mis aan op
brengsten onroerend-zaak be
lasting. Daarbij wordt voor het
gemak vergeten dat de inrich
ting van het bedrijventerrein, en
alles wat daarmee samenhangt,
tientallen miljoenen gaat kosten
en dat de gemeente Leiden bij
verschillende gelegenheden al
heeft aangegeven dat het moei
lijk, zo niet onmogelijk, wordt
om het bedrijventerrein renda
bel te exploiteren.
De uitspraak van de Raad van
State blokkeert tevens de herin
richting van volkstuincom
plexen, lezen we in het Leidsch
Dagblad van vrijdag 31 augus
tus. Ook de arme volkstuinders
lijken de dupe te worden van de
uitspraak van dit rechtscollege.
Die herinrichting was echter he
lemaal geen doel op zichzelf,
maar alleen een uitvloeisel van
de noodzaak deze complexen te
verplaatsen om ruimte te maken
voor het geplande bedrijventer
rein.
Tenslotte hebben we dan nog
de reactie van het Hoogheem
raadschap van Rijnland. Het
hoogheemraadschap is uiter
aard teleurgesteld over de uit
spraak van de Raad, want het
moet dringend de nodige wate
ren uitbaggeren en wil graag die
bagger in de Oostvlietpolder
kunnen storten. Waarom het
hoogheemraadschap dan niet
op tijd zijn bezwaren tegen het
bestemmingsplan bij de Raad
van State heeft ingediend, is ons
een raadsel. Want dat het hoog
heemraadschap als enige niet
ontvankelijk is verklaard wegens
te laat indienen van een be
zwaarschrift, dat mag hier niet
onvermeld blijven.
Bovendien kreeg het hoog
heemraadschap tijdens de hoor
zitting bij de Raad van State een
duidelijke veeg uit de pan van
de woordvoerder van de provin
cie Zuid-Holland. De provincie
heeft ervoor gezorgd dat het
hoogheemraadschap voorlopig
bagger mag storten in het depot
De Slufter bij Rotterdam. De be
heerders van dat depot hebben
volgens de provincie al herhaal
delijk aan de bel getrokken om
dat het Hoogheemraadschap
Meer informatie over de
der maar ook de uitspr
Raad van State is te vindei_
website: www.home.zom4
tersloostvlietpolder.hpnl)
KLANKBORD
Vrouwen moeten een betaalde
baan krijgen en financieel onaf
hankelijk worden, vindt staatsse
cretaris Annelies Verstand van
emancipatiezaken. Veel vrouwen
(en mannen) maken zich hier
echter helemaal niet druk over,
zo blijkt uit een onderzoek dat
het dagblad Trouw deed in sa
menwerking met Onderzoeksbu
reau B&N. Volgens het onder
zoek nemen nog steeds veel
vrouwen de zorg voor de kinde
ren op zich en leven zij van het
salaris van hun partner. En dat in
een tijd waarin vrouwen juist ge
stimuleerd worden om zich op de
arbeidsmarkt te begeven. Willen
vrouwen dan gewoon niet finan
cieel onafhankelijk zijn?
Ank de Groot uit Alphen aan
den Rijn, 47 jaar, fractievoor
zitter van Groenlinks en fail
lissementsmedewerkster op
een advocatenbureau: „Ik vind
het verbijsterend dat wouwen
zich niet druk maken over hun
financiële onafhankelijkheid.
Vrouwen die niet financieel on
afhankelijk zijn, vallen terug in
de bijstand als ze ooit gaan
scheiden of weduwe worden. In
mijn werk heb ik veel te maken
gehad met echtscheidingen en
ik heb gezien hoe wouwen in de
problemen kunnen raken op fi
nancieel gebied. Dat zal mij niet
gebeuren. Ik ben financieel on
afhankelijk van mijn man."
Astrid van Sc hie uit Alphen aan
den Rijn, 29 jaar, fulltime moe
den „Ik heb er bewust voor ge
kozen om te stoppen met wer
ken. Ik had een heel goede baan
als fysiotherapeute en tot een
jaar na de geboorte van onze
zoon heb ik gewerkt. Ik was fi
nancieel onafhankelijk, maar ik
was niet gelukkig. Ik miste mijn
zoon heel erg. Nu ik niet meer
werk, ben ik financieel helemaal
afhankelijk van mijn man. Daar
doen we allebei niet moeilijk
over. In het begin vond ik het
wel moeilijk om van zijn geld te
leven. Ik voelde me net een pro
fiteur. Nu heb ik er geen moeite
meer mee. Ik heb thuis genoeg
te doen. Dat zie ik als mijn
baan."
Fred van der Hoeven uit Lei
derdorp, 57 jaar, accountant:
„Vrouwen die financieel onaf
hankelijk zijn? Dat is een utopie.
Vrouwen nemen er genoegen
mee om thuis te blijven voor de
Veel vrouwen kiezen ervoor om niet buitenshuis te werken en voor de kinderen te zorgen. Dat ze dan financieel afhankelijk worden van hun
partner nemen ze op de koop toe.Foto:FBF/Frank van den Berg
kinderen. Mijn eigen wouw
heeft daar ook nooit problemen
mee gehad. Tegenwoordig kun
je als man ook thuis blijven.
Maar met mijn drukke baan zou
dat wel moeilijk zijn. Bovendien
zou het gezinsinkomen dan
flink omlaag gaan. En dat willen
mijn wouw en ik allebei eigen
lijk niet."
Marieke Vermeer, vierdejaars
rechtenstudente uit Leiden:
„Natuurlijk is het goed voor een
wouw om te werken en financi
eel onafhankelijk te zijn, maar ik
vind niet dat je de kinderen
daarvoor kunt dumpen in een
crèche. Ik wil later graag carrière
maken, maar zodra er Idnderen
komen, wil ik al mijn aandacht
aan hen besteden. Dan ben ik
maar even financieel afhankelijk
van mijn man. Ik heb wel altijd
in mijn achterhoofd dat je er wel
eens alleen voor kan komen te
staan. Daarom studeer ik ook.
Zodat ik altijd iets heb om op te
rug te vallen."
Willem van Vlastuin, predikant
van de Nederlands Hervomde
gemeente in Katwijk: ,,Ek vind
het een verschrikkelijke ideolo
gie dat een wouw onafhankelijk
moet zijn van haar man. Het
uitgangspunt voor de christenen
is dat de man de kostwinner is.
Een wouw mag wel werken,
maar de eerste roeping voor een
wouw is om er voor haar gezin
te zijn. Waarom zou een wouw
financieel onafhankelijk moeten
zijn? De roeping van een man is
om zijn wouw en kinderen goed
te verzorgen. Daar hoort ook bij
dat hij goede voorzieningen
moet treffen voor als hij plotse
ling komt te overlijden."
Rosanne Kromhout uit Noord
wijkerhout, 14 jaar, VMBO-
scholiere: „Ik wil niet afhanke
lijk worden van een man. Straks
gaat hij bij me weg en dan zit ik
met een probleem. Ik wil voor
mezelf kunnen zorgen en mijn
eigen dingen kunnen betalen.
Daarom ga ik later gewoon wer
ken. Hoe dat met de kinderen
moet, weet ik nog niet. Daar heb
ik nooit zo over nagedacht."
Francis Klepper, 23 jaar, be
jaardenverzorgster in Ver
pleeghuis Van Wijckerslooth in
Oegstgeest: „De wouwen in de
ze maatschappij zijn heel zelf
standig en kunnen zichzelf wel
redden op financieel gebied.
Daar hebben ze niet per se een
man voor nodig. Als er kinderen
in het spel komen, wordt het
een ander verhaal. Er moet toch
iemand voor de kinderen zor
gen. Als je man genoeg verdient,
kun je als wouw best stoppen
met werken. Persoonlijk zou ik
me er niet prettig bij voelen om
afhankelijk te zijn van een man.
Om mijn handje op te moeten
houden als ik wil gaan winkelen.
Maar dat moet iedere wouw
voor zichzelf weten."
Aaltje Koomans, 85 jaar, wedu
we van oud-burgemeester
Koomans van Rijnsburg: „Een
moeder hoort thuis bij haar ge
zin te zijn. Vroeger was het van
zelfsprekend dat je stopte met
werken als je kinderen kreeg.
Een wouw die geen kinderen
heeft, mag van mij bestip
maken. Maar ik vind datjp 1
wen met kinderen eerstfju
belangen van hun kindffin
moeten denken. Dan is Jet
niet financieel onafhanp
haar man. Dat geeft nikiva
Guido van der Meer uitjf
arendsveen, 41 jaar, he&tc
eigen schildersbedrijf: pil
me goed voorstellen daipi
wouw financieel onafh»ti
wil zijn, want dat wil ik&e
ook. Vrouwen worden i#te
afhankelijk van hun mafgi
er kinderen komen. Detf 1
toch vaak degene die thf
Mijn eigen wouw is niei'oi
kefijk van mij. Ze werktal
gen per week en ik zoujyc
len dat ze daarmee stof
zou kunnen, zou ik zelf ft'
graag een dag thuisblijf'
voor de kleine te zorgenft
met mijn eigen bedrijf lp
gewoon niet." (0
Klazina Heemskerk uitp
burg, 36 jaar, huiswouf
moeder van vier kindek f
heb er geen problemenF'
wouwen werken, maar F
niet ten koste gaan van|ei
deren. Ik vind dat er altijs'
van de ouders thuis moi g
om de kinderen op te vje
ze uit school komen. D#r
heb ik er voor gekozen p
te werken en thuis te zijl-
de kinderen. Dat vind ifc
maal niet erg. Ik zou mij1
ren geen dag kunnen nf
ben financieel dan welf1
afhankelijk van mijn ml
daar heb ik absoluut geji
blemen mee. Nooit gel#1
Eveline Alberts, vierdejö
rechtenstudente uit L«p
ben zelf een kind van g?
den ouders, dus ik weep
financiële gevolgen vow1
wouw kunnen zijn na ej
scheiding. Daarom will
zeker niet afhankelijk w
van mijn man. Ik blijf sp
werken. Ik vind dat eenjt
ook best kan thuisblijv®
de kinderen. Alleen ziel
succesvolle zakenman
snel zijn carrière opgei*
voor de kinderen te zop
moet eerst wat veranda
houding van mannen.
normaal worden dat ea
minder gaat werken zol
mietje afgeschilderd tel
Rosita van der Kwaak -