'Dan maar even financieel afhankelij MENINGEN De Oostvlietpolder blijft groen, tjonge wat een rarri Pim Fortuyn moet zich nog compleet bewijzen Kruideniersoorlog in De Zilk is geen zaak van de gemeente 945 SPELREGELS De pagina 'Meningen' staat open voor alle lezers. Bij uw brief gaarne vermelding van onderwerp en publicatiedatum van het ar tikel waarop u reageert. De redactie kan brieven bewerken, be korten of weigeren. Alleen brieven ondertekend met naam en adres komen voor plaatsing in aanmerking. Bijdragen sturen naar: Leidsch Dagblad, postbus 54,2300 AB Leiden, of faxen naar: 071 - 5321921, of e-mailen naar: redactie.ld@damiate.hdc.nl 'Kibbelen over een winkelwagen in De Zilk' zo luidde de kop bo ven een artikel in het Leidsch Dagblad van 4 september. Me dio juli bracht de krant al het onderwerp onder de aandacht met Vechten om klandizie in De Zilk'. Een en ander wekt - de kom kommertijd daargelaten - na tuurlijk enige verbazing bij de goegemeente, waarin sommigen zich zelfs afvragen: hebben ze op de Herenweg 4 niets anders cq beters te doen? J. Disseldorp, die van de winkel wagen, heeft een legitime ge meentelijke ventvergunning. Er- .van uitgaande dat De Zilk nog .steeds bij de gemeente Noord- •wijkerhout hoort, staat hem niets in de weg om ook De Zilk aan te doen, hetgeen voor een aantal Zilker senioren en gehan- .dicapten een welkome service betekent. Waar het ondernemerschap ge- '.rekend wordt tot de vrije be roepsuitoefening, vraag ik mij dus in gemoede af waarom een gemeentebestuur hier betutte lend wil optreden. Oudere Noordwijkerhouters herinneren zich de tijd dat er in één straat vijf slagers en drie bakkers dagelijks poogden een redelijke omzet te draaien. Nim mer is er van gemeentewege in gegrepen omdat de spoeling te dun zou worden. Bestaansrecht dient de respec tievelijke ondernemer zelf te veroveren. Een gemeentebe stuur bemoeit zich niet met on derlinge kinnesinne. Haar be leidstaak is louter voorwaarden scheppend en dus zorgt zij ter plaatse voor een goede infra structuur, alsmede een juiste woningconcentratie. Daarbij laat zij de keuze om aldaar za ken te doen over aan het eigen inzicht van de ondememer(s). Nic. Sluis sr, Noordwijkerhout. Men venvacht bij de verkiezin gen volgend jaar politieke ver nieuwing te zien. Wat dat moet inhouden is nog een groot vraagteken. Het Leidsch Dag blad van 23 augustus kondigt aan: 'Populist Fortuyn wil Ka mer wakker schudden' en maakt zelfs melding van het feit 'dat hij al jaren premier wil wor den'. En in het commentaar in "het LD van 24 augustus: 'Bij de komende Tweede Kamerverkie zingen kunnen niet genoeg Pim Fortuyns kandidaat staan'. "Dat is aanvechtbaar als men daarvan politieke vernieuwing verwacht. Want Fortuyn mani festeerde zich tot dusver voor namelijk als een criticaster. Te pas en te onpas geeft hij com mentaar op gebeurtenissen en personen. De nuttige functie van zo'n commentator is dat hij de mensen zelf tot nadenken zet. Hij laat de achterkant van het gevestigde politieke gelijk •zien. Zoals Maarten 'tHart vele we ken achtereen tijdens de MKZ- •crisis in het LD deed. (En nog steeds doet; zie LD 24 augustus). Maar maakt dat Maarten ge schikt voor de functie van Ka merlid of minister van land bouw? Ik denk dat hij zelf de eerste zal zijn om dat te ontken nen. En hij zal de ambitie niet hebben. Fortuyn heeft die kennelijk wel. Hij trekt de aandacht met pro vocerende uitspraken. Dat is ;êchter onvoldoende vertrou wenwekkend dat hij in een de mocratisch bestel ook bestuur lijk iets nieuws voor elkaar zou .kunnen krijgen. Een belangrijke functie van een Kamerlid is zeker dat hij/zij als volksvertegenwoordiger kritiek uitoefent op de regering. In die /An komt die functie enigszins overeen met die van de journa- ,üst of columnist. Maar de laatste .doet dit vrijblijvend, zonder re sultaatverantwoordelijkheid. Die yve bij de volksvertegenwoordi ger wel mogen verwachten. Dat maakt de volksvertegen woordiger echter nog niet per definitie tot een bestuurder. Een feit is echter dat ministers veel vuldig uit de kring van volksver tegenwoordigers worden gere kruteerd, die van de ene op de andere dag worden geacht lei ding te kunnen geven aan een departement met vijfduizend of meer medewerkers. In het bedrijfsleven is zoiets on denkbaar. De leider van een groep van enige tientallen me dewerkers, wordt nimmer direct tot directeur van een vestiging van zo'n omvang benoemd. Daar gaat een managementop leiding aan vooraf, waarna stapsgewijs carrière wordt ge- piaakt. Mijns inziens wordt bij de pu blieke verkiezing van openbare bestuurders, onvoldoende ge wicht gehecht of de kandidaten hebben bewezen bestuurlijk iets te kunnen presteren. De be slaande grote politieke partijen selecteren hun kandidaten ten minste wel gedeeltelijk op dit criterium, maar op de kieslijst wordt dit niet vermeld. Daar is geen ruimte voor. Pe pers kan die wel bieden. En daarmee een bijdrage leveren aan politieke vernieuwing. Bij- Pim Fortuyn, kandidaat-lijsttrek ker van Leefbaar Nederland. Archieffoto: Loek Zuyderduin voorbeeld in het geval 'Fortuyn'. Dat hij de Tweede Kamer flink op stelten kan zetten, (LD 23 au gustus) is aannemelijk gemaakt, maar op grond van voorgaande prestaties is nog niet aange toond dat hij bestuursverant- woordelijkheid met succes zou kunnen dragen of bereid is re sultaatverantwoordelijkheid af te leggen. Politieke vernieuwing zal geba seerd moeten zijn op nieuwe politieke ideeën. Misschien heeft Fortuyn die wel, maar vooralsnog staan ze niet duide lijk op een rijtje. Bij het verwe zenlijken van die ideeën mag men geen hoge verwachtingen hebben van stuurlui die tot dus ver alleen maar aan de wal heb ben staan roepen. Aldus lijkt het gewenst dat For tuyn, vóór hij door een partij als kandidaat wordt geselecteerd en door het volk verkozen, aan toont dat hij als leider van een groep, van zeg honderd perso nen, kans heeft gezien ooit een institutie in de publieke of pri vate sector, te reorganiseren. Dat de stadspartij Leefbaar Rot terdam de kandidatuur van For tuyn voor Leefbaar Nederland bestrijdt (LD 28 augustus) is op merkelijk en prikkelt de nieuws gierigheid naar de gronden die men daar voor heeft, alsmede naar de richting waarin deze partij de politieke vernieuwing dan wel zoekt. Arthur Rörsch, Leiden. e Als je de krantenberichten van de afgelopen dagen mag gelo ven, heeft de Raad van State een uitspraak gedaan, die voor Lei den rampzalige gevolgen zal hebben. 'Grote problemen', 'dramatisch', 'een zware klap', zijn zo wat woorden uit de reac ties van de politiek en het be drijfsleven. Om te voorkomen dat de reacties op de uitspraak van de Raad van State een al te eenzijdig beeld oproepen, willen wij graag onze visie op deze uit spraak geven en tegelijkertijd ook even wat feiten rechtzetten. Want laten we wel wezen, de Oostvlietpolder was dan mis schien de laatste mogelijkheid om een bedrijventerrein van de gewenste omvang aan te leggen, we hebben het hier ook wel over de aller, aller, allerlaatste agrari sche polder in Leiden. En Lei den heeft niet alleen gebrek aan ruimte om te wonen en te wer ken, ook de ruimte om te genie ten van een open stuk groene natuur is bijzonder schaars. Hoe belangrijk de polder bovendien is voor weide- en andere vogels, kikkers, salamanders en andere diersoorten kan niemand ons vertellen, want daar heeft de ge meente (ten onrechte volgens de Raad van State) geen onder zoek naar willen verrichten. Die natuur was immers altijd onder geschikt aan de wens dat er een bedrijventerrein in de Oostvliet polder moest komen. Al tijdens de hoorzitting bij de Raad van State in juni bleek, dat de gemeente Leiden en de pro vincie Zuid-Holland nogal wat steken hadden laten vallen. De plaats en omvang van het be drijventerrein, de onvoldoende groene inpassing, het ontbreken van compenserende maatrege len voor het verdwijnen van weidevogelgebied, het verzui men onderzoek te doen naar de aanwezige natuurwaarden; dit waren allemaal punten waar over de leden van de Raad kriti sche vragen stelden. Overigens waren dit ook alle maal zaken, die het Comité Vrienden Oostvlietpolder steeds als bezwaren heeft aangevoerd en waarvoor het comité steeds opnieuw nul op het rekest kreeg. Gelukkig hebben we in Nederland dan nog een instan tie die wel oog heeft voor de be langen van natuur en milieu. En tevens één die de regels ten aan zien van ruimtelijke ordening en gistei ïfïets broi te zij eden eden inder me van Rijnland er niet in toegezegde hoeveelh ger aan te leveren. En hoogheemraadschap ren dat het zijn bagger kan. Fons (Comité Oostvf De zon gaat onder in de Oostvlietpolder, de allerlaatste agrarische polder in Leiden. Foto: Taco van der Eb milieu naar de letter en de geest weet uit te leggen, in plaats van ze willens en wetens in een door haar gewenste richting te ver draaien. De gemeente Leiden loopt vol gens zeggen tonnen mis aan op brengsten onroerend-zaak be lasting. Daarbij wordt voor het gemak vergeten dat de inrich ting van het bedrijventerrein, en alles wat daarmee samenhangt, tientallen miljoenen gaat kosten en dat de gemeente Leiden bij verschillende gelegenheden al heeft aangegeven dat het moei lijk, zo niet onmogelijk, wordt om het bedrijventerrein renda bel te exploiteren. De uitspraak van de Raad van State blokkeert tevens de herin richting van volkstuincom plexen, lezen we in het Leidsch Dagblad van vrijdag 31 augus tus. Ook de arme volkstuinders lijken de dupe te worden van de uitspraak van dit rechtscollege. Die herinrichting was echter he lemaal geen doel op zichzelf, maar alleen een uitvloeisel van de noodzaak deze complexen te verplaatsen om ruimte te maken voor het geplande bedrijventer rein. Tenslotte hebben we dan nog de reactie van het Hoogheem raadschap van Rijnland. Het hoogheemraadschap is uiter aard teleurgesteld over de uit spraak van de Raad, want het moet dringend de nodige wate ren uitbaggeren en wil graag die bagger in de Oostvlietpolder kunnen storten. Waarom het hoogheemraadschap dan niet op tijd zijn bezwaren tegen het bestemmingsplan bij de Raad van State heeft ingediend, is ons een raadsel. Want dat het hoog heemraadschap als enige niet ontvankelijk is verklaard wegens te laat indienen van een be zwaarschrift, dat mag hier niet onvermeld blijven. Bovendien kreeg het hoog heemraadschap tijdens de hoor zitting bij de Raad van State een duidelijke veeg uit de pan van de woordvoerder van de provin cie Zuid-Holland. De provincie heeft ervoor gezorgd dat het hoogheemraadschap voorlopig bagger mag storten in het depot De Slufter bij Rotterdam. De be heerders van dat depot hebben volgens de provincie al herhaal delijk aan de bel getrokken om dat het Hoogheemraadschap Meer informatie over de der maar ook de uitspr Raad van State is te vindei_ website: www.home.zom4 tersloostvlietpolder.hpnl) KLANKBORD Vrouwen moeten een betaalde baan krijgen en financieel onaf hankelijk worden, vindt staatsse cretaris Annelies Verstand van emancipatiezaken. Veel vrouwen (en mannen) maken zich hier echter helemaal niet druk over, zo blijkt uit een onderzoek dat het dagblad Trouw deed in sa menwerking met Onderzoeksbu reau B&N. Volgens het onder zoek nemen nog steeds veel vrouwen de zorg voor de kinde ren op zich en leven zij van het salaris van hun partner. En dat in een tijd waarin vrouwen juist ge stimuleerd worden om zich op de arbeidsmarkt te begeven. Willen vrouwen dan gewoon niet finan cieel onafhankelijk zijn? Ank de Groot uit Alphen aan den Rijn, 47 jaar, fractievoor zitter van Groenlinks en fail lissementsmedewerkster op een advocatenbureau: „Ik vind het verbijsterend dat wouwen zich niet druk maken over hun financiële onafhankelijkheid. Vrouwen die niet financieel on afhankelijk zijn, vallen terug in de bijstand als ze ooit gaan scheiden of weduwe worden. In mijn werk heb ik veel te maken gehad met echtscheidingen en ik heb gezien hoe wouwen in de problemen kunnen raken op fi nancieel gebied. Dat zal mij niet gebeuren. Ik ben financieel on afhankelijk van mijn man." Astrid van Sc hie uit Alphen aan den Rijn, 29 jaar, fulltime moe den „Ik heb er bewust voor ge kozen om te stoppen met wer ken. Ik had een heel goede baan als fysiotherapeute en tot een jaar na de geboorte van onze zoon heb ik gewerkt. Ik was fi nancieel onafhankelijk, maar ik was niet gelukkig. Ik miste mijn zoon heel erg. Nu ik niet meer werk, ben ik financieel helemaal afhankelijk van mijn man. Daar doen we allebei niet moeilijk over. In het begin vond ik het wel moeilijk om van zijn geld te leven. Ik voelde me net een pro fiteur. Nu heb ik er geen moeite meer mee. Ik heb thuis genoeg te doen. Dat zie ik als mijn baan." Fred van der Hoeven uit Lei derdorp, 57 jaar, accountant: „Vrouwen die financieel onaf hankelijk zijn? Dat is een utopie. Vrouwen nemen er genoegen mee om thuis te blijven voor de Veel vrouwen kiezen ervoor om niet buitenshuis te werken en voor de kinderen te zorgen. Dat ze dan financieel afhankelijk worden van hun partner nemen ze op de koop toe.Foto:FBF/Frank van den Berg kinderen. Mijn eigen wouw heeft daar ook nooit problemen mee gehad. Tegenwoordig kun je als man ook thuis blijven. Maar met mijn drukke baan zou dat wel moeilijk zijn. Bovendien zou het gezinsinkomen dan flink omlaag gaan. En dat willen mijn wouw en ik allebei eigen lijk niet." Marieke Vermeer, vierdejaars rechtenstudente uit Leiden: „Natuurlijk is het goed voor een wouw om te werken en financi eel onafhankelijk te zijn, maar ik vind niet dat je de kinderen daarvoor kunt dumpen in een crèche. Ik wil later graag carrière maken, maar zodra er Idnderen komen, wil ik al mijn aandacht aan hen besteden. Dan ben ik maar even financieel afhankelijk van mijn man. Ik heb wel altijd in mijn achterhoofd dat je er wel eens alleen voor kan komen te staan. Daarom studeer ik ook. Zodat ik altijd iets heb om op te rug te vallen." Willem van Vlastuin, predikant van de Nederlands Hervomde gemeente in Katwijk: ,,Ek vind het een verschrikkelijke ideolo gie dat een wouw onafhankelijk moet zijn van haar man. Het uitgangspunt voor de christenen is dat de man de kostwinner is. Een wouw mag wel werken, maar de eerste roeping voor een wouw is om er voor haar gezin te zijn. Waarom zou een wouw financieel onafhankelijk moeten zijn? De roeping van een man is om zijn wouw en kinderen goed te verzorgen. Daar hoort ook bij dat hij goede voorzieningen moet treffen voor als hij plotse ling komt te overlijden." Rosanne Kromhout uit Noord wijkerhout, 14 jaar, VMBO- scholiere: „Ik wil niet afhanke lijk worden van een man. Straks gaat hij bij me weg en dan zit ik met een probleem. Ik wil voor mezelf kunnen zorgen en mijn eigen dingen kunnen betalen. Daarom ga ik later gewoon wer ken. Hoe dat met de kinderen moet, weet ik nog niet. Daar heb ik nooit zo over nagedacht." Francis Klepper, 23 jaar, be jaardenverzorgster in Ver pleeghuis Van Wijckerslooth in Oegstgeest: „De wouwen in de ze maatschappij zijn heel zelf standig en kunnen zichzelf wel redden op financieel gebied. Daar hebben ze niet per se een man voor nodig. Als er kinderen in het spel komen, wordt het een ander verhaal. Er moet toch iemand voor de kinderen zor gen. Als je man genoeg verdient, kun je als wouw best stoppen met werken. Persoonlijk zou ik me er niet prettig bij voelen om afhankelijk te zijn van een man. Om mijn handje op te moeten houden als ik wil gaan winkelen. Maar dat moet iedere wouw voor zichzelf weten." Aaltje Koomans, 85 jaar, wedu we van oud-burgemeester Koomans van Rijnsburg: „Een moeder hoort thuis bij haar ge zin te zijn. Vroeger was het van zelfsprekend dat je stopte met werken als je kinderen kreeg. Een wouw die geen kinderen heeft, mag van mij bestip maken. Maar ik vind datjp 1 wen met kinderen eerstfju belangen van hun kindffin moeten denken. Dan is Jet niet financieel onafhanp haar man. Dat geeft nikiva Guido van der Meer uitjf arendsveen, 41 jaar, he&tc eigen schildersbedrijf: pil me goed voorstellen daipi wouw financieel onafh»ti wil zijn, want dat wil ik&e ook. Vrouwen worden i#te afhankelijk van hun mafgi er kinderen komen. Detf 1 toch vaak degene die thf Mijn eigen wouw is niei'oi kefijk van mij. Ze werktal gen per week en ik zoujyc len dat ze daarmee stof zou kunnen, zou ik zelf ft' graag een dag thuisblijf' voor de kleine te zorgenft met mijn eigen bedrijf lp gewoon niet." (0 Klazina Heemskerk uitp burg, 36 jaar, huiswouf moeder van vier kindek f heb er geen problemenF' wouwen werken, maar F niet ten koste gaan van|ei deren. Ik vind dat er altijs' van de ouders thuis moi g om de kinderen op te vje ze uit school komen. D#r heb ik er voor gekozen p te werken en thuis te zijl- de kinderen. Dat vind ifc maal niet erg. Ik zou mij1 ren geen dag kunnen nf ben financieel dan welf1 afhankelijk van mijn ml daar heb ik absoluut geji blemen mee. Nooit gel#1 Eveline Alberts, vierdejö rechtenstudente uit L«p ben zelf een kind van g? den ouders, dus ik weep financiële gevolgen vow1 wouw kunnen zijn na ej scheiding. Daarom will zeker niet afhankelijk w van mijn man. Ik blijf sp werken. Ik vind dat eenjt ook best kan thuisblijv® de kinderen. Alleen ziel succesvolle zakenman snel zijn carrière opgei* voor de kinderen te zop moet eerst wat veranda houding van mannen. normaal worden dat ea minder gaat werken zol mietje afgeschilderd tel Rosita van der Kwaak -

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2001 | | pagina 18