i SPORT
Voor Hendrik van Beelen is elke dag zondag
Andy Roddick: showmannetje
met een ontembare dadendrang
ZATERDAG 25 AUGUSTUS 2001
drik van Beelen: „Het zou niet reëel zijn om gelijk in mijn eerste jaar voor
asis te gaan". Foto: Dick Hogewoning
Katwijker moet zich waarmaken als spits van Willem II
Hendrik van Beelen (midden) kan in de wedstrijd tegen FC Groningen niet voorkomen dat Gabor Torma er met de bal vandoor gaat. Foto: GPD/Han de Graaf
die wedstrijd twee Katwijkse spitsen
staan. Dat is een bevestiging van de
goede jeugdopleiding."
Hans Westerhof Iaat zich deze trai
ningsochtend nauwelijks gelden. Een
maal roept hij de groep bij elkaar om
enige uitleg te geven. Voor de rest kijkt
hij van een afstandje toe, hij geeft en
kele aanwijzingen en geniet als Yassi-
ne Abdellaoui een hoogstandje uit
haalt.
De Katwijker, die de afgelopen jaren
door krachttraining heel wat breder
is geworden, gedijt goed in het door
gaans gemoedelijke zuiden. „De sfeer
is hier rustig en dat bevalt me wel."
Noorderling Westerhof draagt daar
zeker toe bij. „Het is een heel sociale
man en dat is lekker. Westerhof kan
goed met mensen omgaan. Als ik
soms de verhalen over Co Adriaanse
hoor, dan is dat niets voor mij. Al
hoewel je daar natuurlijk ook weer
aan went. Ik vind het belangrijk hoe
mensen met elkaar omgaan. Iemand
is niet meer dan een ander, ondanks
wat hij heeft bereikt, of welke macht
hij heeft. Ikzelf ben geen jongen met
een grote mond. Ik kijk vaak eerst de
kat uit de boom. Wat dat betreft heeft
Willem II sowieso een rustige groep.
Hier lopen geen arrogante vedettes
rond."
Na de oefensessie die nauwelijks an
derhalf uur in beslag neemt, legt
Westerhof uit waarom Van Beelen
naar Tilburg is gehaald. „Mariano
Bombarda zit in zijn laatste contract
jaar. Verschillende clubs hebben be
langstelling voor hem getoond. De
kans bestaat dat hij zijn contract niet
verlengt en daar wilden wij ons voor
indekken. We zochten naar een diep
aanspeelpunt, maar in de eredivisie
hoef je niet te kijken, want dan ben je
een fors bedrag kwijt. Hendrik vol
deed het beste. Ik kan aan alles mer
ken dat hij een diepe spits is. Zijn
sterkste punt is dat hij een bal goed
bij zich kan houden. Hij is rustig en
behoudt het overzicht."
Tijdens het partijtje speelt Hendrik
van Beelen voor het eerst samen met
Bombarda in de voorhoede. „En we
hebben gewonnen", reageert de Kat
wijker op een manier alsof dat het be
langrijkste van de training is. Zelf
heeft hij een aandeel in de score. Hij
profiteert van een foutje en prikt de
bal langs reserve-keeper Christophe
Martin. „Ah, netjes Van Beelen", roept
een ploeggenoot.
Van Beelen rondt tijdens de training
af op een manier zoals Westerhof dat
graag van hem ziet. „Maar hij moet
nog koelbloediger worden. Dat heeft
Bombarda gewoon op hem voor.
Hendrik moet niet altijd keihard wil
len schieten, maar ook eens een keer
rustig prikken. Hij kan het want hij is
heel rustig." De Katwijker beseft dat
zelf ook. „Ik wil soms te snel schie
ten. De trainer is meer iemand van
binnenkantje voet In sommige situa
ties werkt dat wel, in andere niet."
Westerhof zegt 'heel tevreden' te zijn
over zijn pupil. „Het is een goede ke
rel en hij ligt goed in de groep. Qua
aanpassing kende hij ook geen pro
blemen. Het is wel de bedoeling dat
idrik van Beelen heeft lang moeten wachten op zijn derde wedstrijd in de
jivisie. In anderhalfjaar tijd speelde hij er twee voor FC Utrecht. Na om-
irvingen - Heracles en Cambuur - speelde de 21-jarige Katwijker woensdag
Willem II zijn derde duel op topniveau. In de spits. „Ik heb geen enkel an-
plan met hem", zegt trainer Hans Westerhof over de nieuwkomer. „Bij
ibuur speelde hij op verschillende plaatsen, maar voor een rechtshalfpositie
e eredivisie mist hij het loopvermogen. Hij wordt bij Willem II diepe spits, of
ers niets."
door Peter van der Hulst
Quick Boys was ik nooit geblesseerd,
maar sinds ik naar de profs ben ge
gaan, heb ik geregeld wat opgelo
pen." Door een kwetsuur aan de lies
bleef hij in de beginperiode bij FC
Utrecht aan de kant. De Katwijker
maakte de achterstand niet meer
goed en werd na anderhalf jaar uitge
leend aan Heracles. „Dan is het
moeilijk om nog terug te komen bij je
oude club. Je moet het dan wel heel
goed doen bij Heracles." Na een half
jaartje Almelo (tien duels) verkaste
hij, opnieuw op huurbasis, naar
Leeuwarden. Bij Cambuur speelde
Van Beelen 27 duels, hij scoorde zes
maal, en werd enkele malen opgeroe
pen voor Jong Oranje. Maar opnieuw
ging het mis. „Ze dachten bij Cam
buur dat ik weer een liesblessure had,
maar na anderhalve maand kwamen
ze er achter dat het mijn buikspier
was die opspeelde." Het ongemak
stond een overgang naar Willem II
niet in de weg. „In het begin heb ik
hier nog een aantal trainingen uit
voorzorg overgeslagen."
„Wat ik wil bereiken? Dit jaar hoop ik
zoveel mogelijk minuten in het eerste
te kunnen spelen, volgend jaar hoop
ik op een basisplaats." En voetballen
tegen zijn oud-clubmaatje Dirk Kuijt,
met wie hij gelijktijdig de overstap
naar Utrecht maakte, ziet hij ook wel
zitten. „Voor de trainers van Quick
Boys zou het prachtig zijn als er in
'em II is geen Ajax of Feyenoord.
gs het trainingsveld staan slechts
e i twi?itig toeschouwers, meest ou-
n n. Ze beschouwen de eerste wed-
is den van de eredivisie en de kritiek
it. iet van de lucht. Waldorf en Stat
ie twee morsige oude mannetjes
ie Muppetshow die steevast vanaf
balkon de voorstelling afkraken,
\leken er zelfs bij. „Kijk", zegt een
'e ?r tegen zijn zoon, „daar zitten
'r- alle trainers".
ruim een uur informeert een van
ip upporters voorzichtig bij de ver
gever of hij scout is van Gronin-
de eerstkomende tegenstander,
rghij is er slechts om een verhaal
r naken over Hendrik van Beelen.
1 goede voetballer die eigenlijk al
F moeten spelen", luidt het oor-
is van de Brabander. Co Adriaanse,
or /orige trainer van Willem n, was
jn r veel beter in. Hij liet volgens de
jorter jonge talenten veel eerder
uteren dan Hans Westerhof.
ronds op een zonovergoten terras
Ik de Katwijkse strandtent Willy
1 ontkracht Hendrik van Beelen
woorden. „Tegen NEC viel Joris
hijsen in, een jongen van 18 jaar.
terhof is dus niet bang om jonge
ers in te brengen."
Beelen wacht nog steeds op een
e doorbraak in de hoogste afde-
van het betaalde voetbal. „Bij
hij snel naar Tilburg verhuist. Die
lange autoritten en al die files zijn
niet goed voor een voetballer."
Dagelijks pendelt Van Beelen nu nog
heen en weer tussen het ouderlijke
huis en het stadion van de tricolores.
„Ik denk dat ik gelijk een heel ander
leven heb als ik hier eenmaal zit. In
Leeuwarden had ik het ook heel goed
naar mijn zin. Ik had daar vrienden
buiten het voetbal. Na een weekeinde
in Katwijk is het wel lekker om rust
om je heen te hebben. Gitaar spelen
en drummen zijn hobby's van me,
dus ik vermaak me wel. Ik heb veel
opgetreden met het christelijke koor
Romans XII en als het mogelijk is
drum ik nog steeds in de kerk.
Hendrik van Beelen is baptist „Ik
heb het naar de zin in die gemeente,
alleen is dat niet alles voor me. God is
alles voor me." Maar, hoe zit het dan
met voetbal op zondag? „Van de een
mag dat wel, van de ander niet. Ik
heb er zelf geen moeite mee. Voor
mij is het elke dag zondag." De Kat
wijker kreeg in het begin wel brieven,
zonder afzender. „Daarin stond dat
het niet goed is. Ik vond het alleen
raar dat het anoniem gebeurde. Ik
kon daardoor niet reageren, kon niet
mijn mening geven. Als het kan zit ik
er graag, maar geloof is niet alleen
naar de kerk gaan. Er komt veel meer
bij kijken. Je bent niet alleen op zon
dag met geloof bezig, maar elke dag."
Bij Willem II krijgt hij daar alle ruimte
voor. „Op zich is daar veel respect
voor. Ik bid voor elke maaltijd en dat
leidt niet tot vreemde reacties."
Groningen uit, woensdagavond. Wil
lem II is de betere ploeg maar het is
de thuisploeg die halverwege de eerste
helft via een doelpunt van de in Lei
derdorp geboren Melchior Schoenma
kers op voorsprong komt. Hendrik
van Beelen mag na 69 minuten inval
len voor Bonibarda, maar kan ook
het tij voor zijn ploeg niet keren.
Hendrik van Beelen is tevreden over
zijn derde wedstrijd - in het seizoen
1998/1999 speelde hij voor FC
Utrecht tegen NEC en NAC - in de
eredivisie. „Het ging wel lekker", zegt
hij over de hernieuwde kennisma
king. Eenmaal was hij in scoringspo-
sitie. Een zelfzuchtige Abdellaoui leg
de de bal niet af. „Ik ben nog niet in
de positie om daarover te gaan zeu
ren."
Van Beelen moet zich nog bewijzen
bij de club. Bombarda heeft dat pro
bleem allang niet meer. „Ik wist van
tevoren dat hij bij deze club zat en
dat ik hem niet zomaar uit het elftal
speel. Het zou ook niet reëel zijn om
gelijk in mijn eerste jaar voor de basis
te gaan. Ik wil het natuurlijk wel,
maar ik denk dat ik volgend jaar mijn
kans moet pakken. Ik vind het lekker
om als diepe spits te spelen. Je bent
belangrijk voor de aanval, moet as
sists geven, scoren."
Gedreven tiener is de hoop van het Amerikaanse tennis
door Mare Molenaars
lopig wordt hij op internet nog de loef afge-
n door Anita Roddick, oprichtster van The
Shop en de koningin van het bubbelbad,
zal dat niet meer duren. De opmars van An-
oddick, de kroonprins van het Amerikaanse
is, lijkt niet te stuiten.
(Amerikaanse televisiestation NBC, dol op sta-
ken, heeft er weer maar eens een poll tegen-
'J gegooid en de vraag is simpel: wie wint de LJS
n? De uitslag van de enquête is niet echt ver-
ind. Nee, Gustavo Kuerten, op papier de bes-
z£ nnisser van de wereld en op Flushing Me-
if derhalve als eerste geplaatst, gaat het in de
1 van het Amerikaanse publiek niet redden,
t dan wel? Agassi natuurlijk. De tweevoudig
laar (1994 en 1999) mag de titel in New York
oudig niet ontgaan. Zeker niet nu is uitgelekt
/Agassi op 15 september in zijn woonplaats
7egas in het huwelijk treedt met Steffi Graf.
bericht is door een Duits roddelblad de we-
i in geholpen, door niemand bevestigd nog,
r het Amerikaanse publiek smult er nu al van.
ig zelfs want wat een hype ligt er in het ver-
;t: Agassi wint de US Open, Agassi sluit een
n mhuwelijk, Agassi wordt vader. En dat alle-
I in een tijdsbestek van enkele weken. Wow!
tel gekheid op een stokje: Agassi is ook op spor-
gronden de nummer één van het Ameri-
ise tennispubliek, ruim voor Patrick Rafter, de
laar van 1997 en 1998. Op de wederopstan-
van Pete Sampras rekent niemand, maar
over niet getreurd, zijn opvolger tikt reeds
het venster: Andrew Stephen Roddick. Acht-
jaar pas, bijna negentien, anderhalf jaar pro-
onal, maar nu al winnaar van drie toemooi-
1 aatste titel veroverde de nieuwe ster afgelo-
zondag in Washington. Daar, in de finale van
n egg Mason Classic, maakte Andy Roddick
3emetten met de weer opgebloeide Sjeng
Iken. De Amerikaanse tiener verkeert kenne-
n grote vorm en dat levert hem prompt de
status op van gevaarlijkste outsider tijdens de US
Open.
Grote namen als John McEnroe en Jim Courier
gaan zelfs nog een stapje verder. Roddick is in
hun ogen niet de toekomstige winnaar, Roddick
is de toekomst van het hele Amerikaanse tennis.
Waar de grote beloften Gambill, Spadea en Gold
stein de hoge verwachtingen niet konden inlos
sen, daar gaat die extraverte tiener uit Florida het
helemaal maken. En Roddick zelf? Die wordt niet
koud of warm van al dat eerbetoon. „Al die aan
dacht en al die complimenten, het is wel mooi
hoor, maar ik moet het toch allemaal nog zien. Ik
besteed er maar niet te veel aandacht aan. De
nieuwe Sampras, pfff. Ik hoor niets anders en ik
lees niets anders maar ik ben nog niet in de buurt
geweest van een grote titel. En je zult er toch eerst
een moeten winnen, voordat je kunt praten over
de tweede. Dat is nog zo ver weg", verdedigde hij
zich tegenover ongeduldige en opdringerige
Amerikaanse journalisten.
Roddick laat zich niet gek maken en staat met
beide voeten stevig op de grond. Maar de absolu
te doorbraak is nabij, denkt ook zijn coach, Tarik
Benhabiles, die eerder de Fransen Pioline en Es-
cude naar de wereldtop bracht. Hij verwacht dat
Roddick binnen nu en twee jaar in staat is om
zijn eerste grote vis binnen te hengelen. „Andy
heeft geen beperkingen. Hij heeft een geweldige
service, beweegt goed, speelt slim, heeft een stevi
ge topspin forehand en een venijnige backhand.
Maar wat belangrijker is: Andy is een vechter.
Mentaal is hij niet te kloppen. Dat zit in hem. De
rest kun je leren, dat niet."
Het is een beetje dat tweeslachtige dat Roddick
kenmerkt. Aan de ene kant die goedlachse tiener,
aan de andere kant die temperamentvolle, onver
zettelijke vechtjas, het showmannetje met die on
tembare dadendrang. Herinner de wedstrijd te
gen Michael Chang op Roland Garros, waar Rod
dick, geteisterd door kramp, weigerde op te geven
en op elastieken benen de volgende ronde bin
nenwandelde. Vloekend op zichzelf, mopperend,
en het publiek bespelend als Jimmy Connors in
zijn beste dagen. Of zoals op Wimbledon waar hij
op het centre court de les werd gelezen door de
latere winnaar Goran Ivanisevic. Toen de Kroaat
zijn zoveelste ace op het heilige gras deponeerde
kreeg Roddick de lachers op zijn hand toen hij
wanhopig schreeuwde: „Hou op, ik krijg pijn in
mijn nek".
Bedeesd en opvliegend, nuchter en gedreven:
Roddick is van alle markten thuis. Op de baan,
maar ook ernaast. Een kind nog als hij vertelt dat
zijn oma Hazel vroeger bij elke wedstrijd met ro
de sokken aan voor de buis zat om hem geluk te
brengen, nuchter als hij verhaalt over alle gekte
om hem heen. „Jeetje, het kost twee seconden
om een handtekening te zetten. Als je met zo'n
kleine inspanning al iemand blij kan maken, dan
mag je dat toch niet als een last ervaren."
Het bijzondere aan Roddick is dat hij zo gewoon
blijft. Dat maakt hem waarschijnlijk ook de har
tenbreker van het Amerikaanse publiek. Roddick
heeft humor, hanteert de microfoon als een ge
louterde stand up comedian en heeft beslist geen
sterallures. Nou ja, thuis misschien. Als zijn moe
der Blanche tegenwoordig vraagt of hij zijn kamer
wil opruimen, antwoordt hij: „Bel mijn zaakwaar
nemer maar".
Intussen droomt Roddick zijn droom. Of hij ge
bukt gaat onder de druk die aan de vooravond
van de US Open op zijn schouders rust? Welnee.
Agassi en Sampras, dat zijn tegenstanders tegen
wie hij nog wel op wil kijken, verder is hij nauwe
lijks onder de indruk van wie dan ook. Dat kan
ook niet: Roddick heeft al honderd keer tegen alle
groten gespeeld. Thuis, in de garage. „Speelde ik
tegen Lendl, dan serveerde en speelde ik ook als
Lendl. De volgende game was ik gewoon weer
mezelf. Speelde ik McEnroe, dan speelde ik met
links. Alle toernooien heb ik zo gespeeld. En nu
sta ik er echt. Fantastisch is dat. Vroeger klopten
vriendjes op de deur met de vraag of ik buiten
kwam spelen, een tijdje terug stond Agassi voor
de deur. Vier, vijf dagen hebben we samen ge
traind. Dan kun je zeggen dat een droom werke
lijkheid is geworden."
Andy Roddick:
„De nieuwe
Sampras, pfff.
Ik hoor niets
anders en ik
lees niets an
ders, maar ik
ben nog niet
in de buurt
geweest van
een grote ti
tel".
Foto: Reuters
