CULTUUR KUNST
Wim Hazeu verkiest biografie Vestdijk boven uitgeven
Sombere gezichten op
grootste popmuziekbeurl
The Motions weer in
de schijnwerpers
Valkhof toont collectie prenten
b>
door Timothy Beldman
baarn/gpd - Wim Hazeu (61)
houdt het na 23 jaar voor gezien
in het uitgeversvak. Hij heeft voor
zichzelf de keuze gemaakt tussen
zijn ene grote liefde, het uitgeven
van boeken en contact met au
teurs, en zijn andere passie, het
schrijven van de biografie van Si
mon Vestdijk. „Deze twee bezig
heden raakten steeds meer met
elkaar in conflict. Die biografie
móét er komen. De combinatie
uitgeven/schrijven lag me meer
en meer als een steen op de
maag. Die moest ik eerst vergrui
zen." Hazeu neemt dan ook op 31
augustus afscheid van het vak
dat hem driejaar bij Elsevier en
twintig jaar bij uitgeversgroep
Fontein heeft beziggehouden.
„Ik was ooit de jongste uitgever
van het land. En voor mijn ge
voel neem ik na drie dagen al
weer afscheid. Als je intensief
leeft, zoals ik, dan bestaat de tijd
niet: de lente verandert niet, het
roodborstje lijkt ieder seizoen
dezelfde en ook een gedicht van
Slauerhoff blijft een gedicht. Ik
merk echt niet dat ik daadwer
kelijk ouder ben geworden."
In de Baamse uitgeversvilla
komt de geur van boeken je te
gemoet, zodra je de informele
directeurskamer binnenstapt.
Geen hoogpolig tapijt, geen im
mens bureau, maar een gewone
tafel waaraan Hazeu zijn au
teurs en gasten ontvangt. In
twintig jaar moet veel zijn ge
beurd. „Ik denk dat ik zo'n tien
duizend manuscripten heb ont
vangen, vijfhonderd per jaar.
Daarvan heeft slechts een be
perkt deel tot publicatie geleid."
Uit zijn hoofd: „Zestigduizend
brieven heb ik geschreven." Dat
zijn er gemiddeld twaalf per dag.
„Buiten de correspondentie die
ik met vrienden heb. Ik schrijf
eigenlijk de hele dag."
Enkele van de brieven zijn hila
risch of op zijn minst exempla
risch voor de gang van zaken in
het bestaan van een uitgever.
„Je krijgt ongevraagd vele ma
nuscripten. De invoering van de
vut betekende een ramp voor de
uitgeverswereld. Je kreeg vele
verhalen binnen van tandartsen
die van alles hadden meege
maakt, maar ook van dokters,
leraren. Iedereen denkt dat zijn
bestaan vol lezenswaardige
anekdotes zit. Als ik twintig pa
gina's heb gelezen - als ik al zo
ver kom - weet ik genoeg. Dit
moet ik niet uitgeven. Wellicht
dat de mogelijkheden om je
geesteskind via internet uit te
geven de stroom van dit soort
verhalen vermindert. Het is te
hopen, want schrijven is een
vak. Dat moet je overlaten aan
schrijvers. Ik ga thuis toch ook
geen koekjes bakken om ze ver
volgens bij de bakkerij aan te
bieden?"
De verzoeken om te publiceren
zijn legio. „Ik kreeg eens een
pakketje binnen en daar zat een
briefje bij: 'als u mijn manu
script niet uitgeeft, pleeg ik zelf
moord'. Daar zat ik best mee in
m'n maag, want dat wilde ik
niet op mijn geweten hebben.
Uitgeven was ook geen optie,
dus ik schreef terug 'onder deze
voorwaarde lees ik geen manu
scripten'. Ik ben er maar vanuit
gegaan dat diegene daardoor
geen zelfmoord heeft gepleegd."
Van een rijke dame ontving Ha
zeu gedichten. „Echt, je zou ze
nog niet op een tegeltje willen
slijten." Of die keer dat Hazeu
ontboden werd door een man in
Monaco. „Hij wilde iets laten
uitgeven en ik moest het komen
halen. De vliegtickets lagen
klaar. Mijn vrouw verklaarde me
voor gek, want ik heb vliegangst.
Gaat die man daar ook nog drei
gen dat hij bovennatuurlijke
krachten bezit en vliegtuigen
kan laten neerstorten als hij het
wil. Ik moest nog terug en durf
de hem niet te zeggen dat ik zijn
werk niet wilde uitgeven, heb
hem toen maar gezegd dat ik
zijn manuscript mee naar huis
wilde nemen om het verder te
bestuderen. Gelukkig stemde hij
toe. Een week later heb ik het
pakketje retour gestuurd."
Toch zijn die afwijzingen soms
reden tot zorg, want wie niet bij
uitgever A aan zijn gerief komt
gaat naar uitgever B. „Ik houd
precies bij welk manuscript bin
nenkomt en kijk aan het eind
van het jaar altijd of een collega
het wel heeft uitgegeven. Meest
al is dat niet zo. Toch zie ik er
naar uit dat ik straks niet meer
van deze ongevraagde post krijg.
Dat maakt het een zwaar vak,
want je wilt toch alles lezen. Er
zal maar een bestseller tussen
zitten."
De uitgever streefde naar een
jaarlijkse bestseller, zoals het
boek van Peter R. de Vries over
de ontvoering van Heineken.
„Peter wist echt alles van en
over die ontvoerders. Tijdens de
rechtszaak werd duidelijk dat zij
niets zouden loslaten. Maar wij
hadden het boek dat daags na
de uitspraak in de winkel lag.
Het is bovendien naar de jour
nalisten gestuurd. Een meester
zet, niemand wist dat het kwam.
Ik had het niet aangemeld en
ook niet aangeboden aan de
boekwinkels. Met medewerkers
dat niet dan verschraalt de
markt."
Het gesprek met de vertrekkend n
uitgever komt op diens grote
passie, de biografie van Simon
Vestdijk. „Het is een geweldige
complexe klus, dat trekt me aan
Er is nog geen overzicht van zijn ia!
werk, zoals ik dat wel heb ge-
maakt van Slauerhoff, Achter-
berg en Escher. Ik kan daarvoor w
eindelijk tijd maken." Van ne
gen tot half zeven is Hazeu te
vinden in de Baamse villa, daai- or
na gaat hij naar huis om in hui- JS
selijke omgeving de werklast van n
zich af te schudden. Tijd voor J
eten en sociale contacten. „En
dan schrijf ik van tien tot twee.
In mijn bibliotheek heb ik geen
telefoon, dus ik kan ongestoord 1.
werken." Op die manier maakte
Hazeu ook zijn andere biogra-
fieën. .Alleen zo kan ik Vestdijk
niet maken, vanwege de com- ff(
plexiteit. Ik mis de continuïteit
Dat kan nu niet, het is gaan
kwellen en knellen. Nu ik af- en
scheid neem van mijn werk, j
krijg ik de tijd om de biografie t> 0I
maken." ,j a
Thuis wacht de Remington mei ¥r
smart. „Ik schrijf eerst van alle fc(j
op, maak verwijzingen. Dan
kruip ik achter de typemachine e('
en ga aan de slag. Je denkt veel
beter na dan achter de compu- en
ter, als ik slobberen tik denk ik ,w
gelijktijdig dat slurpen mooier jn
is. Je tikt bovendien over het be Kf
staande woord heen, dus het
blijft altijd zichtbaar. Later kun
je weer bedenken dat het
moet. Bij een computer heb ik w
dat niet." i
Wetende dat hij niet te veel op-
drachten moet aanvaarden kan |a(
Hazeu aan zijn levenswerk be- aa]
ginnen, naast alle andere leuke TS
dingen die het leven nog te bie-
den heeft. „Ik heb voor mijn ge |re
voel na augustus een nieuwe j,j
baan. Met deze gedachte leefi t j
al zo'n twintig maanden. Nu e
komt het ervan."
„Naast Vestdijk ben ik bezig ik
het maken van enkele tv-docu-
mentaires en begeleid ik straks
voor de uitgever zo'n twintig ait 1
teurs. Tot zij aangeven dat nie!
meer te willen. Die overgangsre
geling heb ik afgesproken met
de directie, ik wil het netjes af- IAD
sluiten. Na september ga ik m? f07
bibliotheek, in een oude fa-
briekshal, opruimen, daarna g>
ik naar het Letterkundig Mus* 07
um waar ik het archief van Ves uw
dijk met toestemming van de
weduwe mag bezoeken. D;
komen de locatiebezoeken aarijAOl
de beurt. Ik wil overal naartoe
waar Vestdijk is geweest. In scpl"*
tember volgend jaar begin ik
dan aan het boek. Het zal bijé r,
kaar een klus van 3,5 jaar wor-
den." |q|
door Rob Chevallier
Het gaat bergafwaarts met de
muziekindustrie. Dat blijkt al uit
het aantal standhouders op de
Popkomm, 's werelds grootste
beurs voor popmuziek, die het
afgelopen weekeinde in Keulen
werd gehouden. Het aantal
deelnemers was voor het eerst -
zij het licht - afgenomen.
Het is ook zichtbaar op de ge
zichten in de congreszalen van
de beurs, waar popdeskundigen
zich somberend buigen over de
toekomst van de popmuziek.
Sinds een paar jaar is de Pop
komm verworden tot de jaarlijk
se klaagzang van de muziekin
dustrie.
In het Starmaker-tijdperk im
mers kan iedere jongere zich la
ten opsluiten en voor het oog
van de camera uitgroeien tot
popster, terwijl echte talenten
knarsetandend toekijken en niet
aan de bak komen.
Sinds de start in 1989 is de Pop
komm elk jaar verder uitge
groeid tot het huidige media
spektakel, met optredens van
bijna zeshonderd bands en mil
joenen bezoekers. Overal in het
centrum van Keulen klinkt mu
ziek en de beurshal zelf is drie
dagen lang een orgie van geluid.
Het hoort allemaal bij de glan
zende buitenkant van het mu
ziekfeest.
De keerzijde van het succes
komt steeds duidelijker naar vo
ren. De grootste.bedreiging voor
de muziekbusiness is de cd-pi-
raterij, die onstuitbaar doorzet.
Hoewel de totale omzet van ge
luidsdragers in Nederland nog
stabiel bleef, is met name de
verkoop van singles in 2000
sterk teruggelopen. Tegelijker
tijd werden in Nederland ruim
50 miljoen blanco cd's gekocht.
Muziek en vooral singlehits
worden op grote schaal ge-
download van het internet en
op cd gezet.
Dit fenomeen gaat dit jaar dra
matische vormen voor de mu
ziekindustrie aannemen, zo
blijkt uit de jongste cijfers in
Duitsland. In het eerste halfjaar
van 2001 is de markt voor ge
luidsdragers in Duitsland met
ruim 10 procent afgenomen.
Vooral cd-singles en verzamel-
cd's werden minder verkocht.
De omzet daalde met 13 pro
cent.
Daartegenover staan ruim 300
miljoen downloads en meer dan
130 miljoen gebrande cd's in
Duitsland, gemeten over de
laatste twaalf maanden; drie
maal zoveel als in een jaar eer
der.
De dreigende afbraak van de
muziekindustrie speelt zich
vooral achter de schermen van
de Popkomm af. Op de beurs-
vloer zelf heerst nog de glans 117/
glitter van de buitenkant. Ca ma
amus bijvoorbeeld, de Nedjsw
landse organisatie voor popra
ziek, strooit met verzamel-d ks
van nieuw talent. Ha
Ook op muziekgebied grote Is
den als Groot-Brittannnië e
Frankrijk delen met een gul 1,0
glimlach cd's uit aan de bezoi 1
kers. Andere landen storten hu
muziek via boxen over de bi
zoekers uit en proberen daait
te concurreren met radio- eni<
levisiezenders, muziekuitgffl
rijen en platenmaatschappijen
Ook de digitale muziekindusE
is goed vertegenwoordigd op<
Popkomm, met een opmerkei
ruim aanbod van dvd-bedrijv» 01c
Frappant is de rol van E-plu M l
een Duits telefoniebedrijf d
hoofdsponsor is van de Po|
komm. In het centrum van Kf
len heeft het bedrijf een gn Dl
ruimte opgebouwd waar
ziekfans kunnen chatten,
s'en of zich in een virtuele v< g'
reld begeven. i
Speciaal lokmiddel is de E-Pl
Music Zone. Daar kunnen
geren zelf dj worden door
ziek te mixen en te scratchen
vervolgens op een cd te bi
den. Zo kan iedereen die tl
nog geen brander heeft, met^ g
gen ogen zien hoe makkelijk!
is om zelf muziek op cd
ten.
01
numegen/anp - Grafiek van be
roemde meesters als Dürer, Pi
casso, Rembrandt en Toulouse
Lautrec is vanaf 1 september te
zien in het Nijmeegse museum
Het Valkhof. De omvangrijke,
bijzondere en zeer kostbare col
lectie is afkomstig uit de verza
meling van een Nijmegenaar,
die anoniem wenst te blijven.
De eigenaar heeft uitsluitend
peintre-graveurs verzameld. Dat
zijn prenten die door de kunste
naar zijn ontworpen en uitge
voerd. Het maken van prenten
was in voorgaande eeuwen erg
populair, omdat de schilders
daarmee een veel groter publiek
konden bereiken dan met hun
schilderijen. Ook was de tech
niek een uitdaging.
De expositie beslaat twee perio
des. Het grootste deel van de
collectie omvat etskunst uit de
7A
'e*
18
Gouden Eeuw. Er zijn on '0
meer bijbelprenten van «c
brandt te zien, landschap? 121
van Van Ruisdael en zeesla? Ra,
van Reinier Nooms. De and jo
periode betreft de Franse pre
kunst van 1850 tot 1950. De |;'i
zamelaar bezit etsen, aquatr 02(
en litho's van kunstenaars '6
Redon, Toulouse Lautrec, Pit
so, Corot en Pisarro. De exp S f
tie duurt tot 25 november.
'Aandeelhouders krijgen meer aandacht dan auteur'
Hit in Japan en cd-release
door Hans Piët
den haag/gpd - De timing lijkt perfect,
nu de ex-Motions-zanger Rudy Bennet
weer aan de weg timmert met de Rudy
Bennet Cast en Leo Bennink onlangs een
cheque met een fiks bedrag mocht incas
seren voor het liedje 'Freedom', dat 32
jaar na dato weer een hit is in Japan.
Die gebeurtenissen hebben de interesse
in de legendarische Haagse beatgroep
The Motions opnieuw flink aangewak
kerd. Wie nieuwsgierig is geworden naar
de erfenis, wordt op zijn wenken be
diend, want deze week is bij platenmaat
schappij Pseudonym een cd verschenen
waarop de eerste twee langspelers zijn
vastgelegd. Het gaat om de platen 'Intro
duction to The Motions' en 'Their own
way'. Daaraan toegevoegd is een aantal
bonustracks waaronder hun grootste hit
(nummer3) "Wasted words' (een eerbe
toon aan Martin Luther King) en een
aantal composities als 'Stop your crying'
en 'Someday child', die nooit eerder op
cd verschenen.
Met deze compilatie - bedoeld om be
langrijk cultureel erfgoed veilig te stellen
- is al het werk dat gitarist Robbie van
Leeuwen voor The Motions schreef op
één cd te vinden. Later zou hij furore ma
ken met Shocking Blue en zijn felbegeer
de nummer 1-hit in Amerika scoren met
Venus'.
Hoewel The Motions in Nederland nooit
de eerste plaats van de hitparade hebben
bereikt, wordt het kwartet wel be
schouwd als een van de meest invloedrij
ke groepen van ons land. De reden voor
dat falen had overigens met de Britse in
vasie onder leiding van The Beatles en
The Rolling Stones te maken. Gesteund
door de Engelse en Nederlandse zeezen
ders bleek hij niet te stuiten en bleven
'Wasted words' in november 1965 en
'Why don't you take it' in februari 1966
op drie steken.
Beïnvloed door groepen als The Small
Faces en The Kinks tilde The Motions de
tot dan kneuterig klinkende, Nederlandse
popmuziek - ook productioneel - naar
een hoger plan. Wat de teenager vooral
aansprak was de verscheidenheid aan
stijlen, de (samen)zang, de goede instru
mentale soli (van vooral de gitaar) en de
kwaliteit van de composities.
Het artistieke hoogtepunt ligt in de jaren
1965-1968, wanneer het viertal tien hits
scoort. De groep, die in augustus 1964 in
het voorprogramma stond van het tu
multueuze Rolling Stones-concert in het
Scheveningse Kurhaus (al het meubilair
wordt door de Stones-fans kort en klein
geslagen), kreeg ook buiten de lands
grenzen, zoals in Frankrijk, Engeland en
Amerika, bekendheid. En platenmaat
schappij Havoc had zoveel vertrouwen in
de Nederbeat van het viertal dat in Lon
den studiotijd werd geboekt om daar een
groot deel van het tweede album 'Their
own way' vast te leggen. Als producers
werden de naar Engeland uitgeweken
Amerikanen Scott Walker (zang, bas) en
John Stewart (zang, gitaar) aangetrokken,
die met hun softpop inmiddels succesvol
waren als The Walker Brothers.
Volgens de geruchten werd het werk
vooral gedaan door John Stewart. Scott
Walker sliep tijdens de opnamen in
'swinging London' voornamelijk zijn roes
uit. Totdat hij Robbie's nummer 'My love
is growing" hoorde en daar zo van onder
de indruk was, dat hij besloot het met
The Walker Brothers op te nemen. Van
Leeuwen, in eigen land al een aantal ke
ren onderscheiden voor zijn schrijver
schap, zag deze waardering als een eerste
stap in de richting van een internationale
carrière.
Een aantal maanden later moest hij een
enorme kater incasseren. Niet alleen was
het nummer als b-zijde van de single
'Baby you don't have to tell me' gebruikt,
ook had John Stewart zijn naam als
schrijver er onder gezet. Later, bij het
verschijnen van het Walker Brothers-al
bum 'Portrait' zou deze misstap door
Stewart (deels) goed worden gemaakt en
zo verscheen Robbie's naam alsnog als
medeauteur onder de compositie.
Dat het niet echt boterde tussen Robbie
van Leeuwen en Rudy Bennet leidde in
maart 1967 tot het vertrek van de tekst
schrijver-componist, die vervolgens
Shocking Blue oprichtte. Bennet scoorde
in die periode met The Motions - die ook
aan het boek, zoals de drukkers,
hadden we een zwijgplicht afge
sproken. Niemand heeft iets
voortijdig naar buiten gebracht.
Ik heb er plezier in om commer
cieel te denken."
Naast de uitgeverij Fontein,
waar onder anderen Baantjer
zorgt voor mega-verkoopresul-
taten („een eerste druk van
120.000 exemplaren")mocht
Hazeu ook de literaire uitgeverij
De Prom beheren. Naast de suc
cesvolle Baantjers is er dus ook
ruimte voor dichtbundels, de
grote liefde van Hazeu. Hij
schreef zelf dichtbundels en es
says, was - voordat Hazeu in het
boekenvak rolde - redacteur en
eindredacteur van enkele vak
bladen. Daarvoor was Wim Ha
zeu werkzaam bij de NCRV, als
dramaturg. Voor deze omroep
bedacht hij het literaire radio
programma Literama en ging hij
voor reportages naar het voor
malige Oostblok. „Ik heb altijd
de combinatie weten te behou
den tussen werk en schrijven."
De in Delft geboren Hazeu be
gon op vijftienjarige leeftijd met
schrijven, werkte voor kranten
en hield vanaf die tijd een knip
selarchief bij over communis
me, neofascisme, censuur en
over biografische gegevens van
verschillende auteurs. De vele
mappen maken nu onderdeel
uit van een immense privé-bi-
bliotheek. „Ik heb nog steeds
dat geordende, ik ben een ver
zamelaar."
Na de NCRV begon zijn uitge
verscarrière, zonder dat hij
hoefde te solliciteren. Tijdens
zijn tv-programma Boeken had
Hazeu een netwerk opgebouwd
in boekenland en hij werd in
1977 gevraagd om Angèle Man-
teau bij Elsevier Nederland op te
volgen. „In 1978 begon ik bij El
sevier. Toon Hermans, die toen
nog net zoals ik in Hilversum
woonde, kwam bij me. Hij wilde
zijn verhalen publiceren, maar
eigenlijk zag ik daar niet zoveel
in. Zijn versjes spraken me veel
meer aan. Hij had er, letterlijk,
een theedoos vol van. Ik heb
een selectie gemaakt en een
schilderijtje uit zijn atelier mee
gekregen. Dat werd de voorkant
van het boek 'Liggend in het
gras'. Het was mijn eerste boek
dat ik zou uitgeven. De directie
was echter helemaal niet over
tuigd. Ik wel. Ik ging een wed
denschap met ze aan: als er
meer dan vierduizend van zou
den worden verkocht zou ik een
fles cognac krijgen. Die heb ik
gekregen, want er gingen één
miljoen exemplaren over de
toonbank. Mijn naam was in
één keer gevestigd."
Drie jaar later stapte hij over
naar de Bosch Keuning-groep,
waar hij Ambo en Fontein onder
zijn hoede kreeg en de uitgeve
rijen De Prom, Hadewych en
Houtekiet oprichtte. Naast dit
alles publiceerde hij drie dicht
bundels, vier romans, diverse
non-fictieboeken en maakte
verschillende scenario's en re
gisseerde kunstdocumentaires.
Bovendien schreef Hazeu bio
grafieën van Achterberg, Slauer
hoff en Escher.
In toeval bij dat alles gelooft de
directeur-uitgever niet. Wel in
coïncidentie, samenloop van
omstandigheden. „Ik stond
laatst voor een stoplicht en
hoofde op de radio over de bij
belse Absalom die aan zijn ha
ren werd opgehangen. Ik keek
naai' rechts en zag een kapsalon.
Die twee hebben dus alles met
elkaar te maken. Deze voorval
len komt een mens één, twee
keer per dag tegen. Je moet er
wel voor openstaan. Dat doe
ik."
Toen Hazeu het tv-programma
'Boeken' maakte, kwam hij in
contact met Herman Pijffers die
in zijn garage uitgeverij Ambo
runde. Hazeu vertelde hem dat
hij diep onder de indruk was
van diens aanpak. „En van het
fantastische fonds." Toen Pijf
fers ermee stopte belde hij Ha
zeu op: 'Je was toch zo te spre
ken over Ambo, ik zoek een op
volger'. Hazeu: „Ik krijg dit soort
dingen toegeworpen." Het leven
van Hazeu is ennee doorspekt.
„Ik heb nooit gesolliciteerd, ben
altijd gevraagd. Altijd als ik iets
anders wilde, dan diende er zich
wel iets aan."
De afgelopen jaren is er veel ver
anderd in het uitgeversvak. „Het
woord uitgeverij is vervangen
door profitcentre, er is een poc
kethuis gekomen en e-commer-
ce heeft zijn intrede gedaan. Dat
Wim Ha
zeu: „De in
voering
van de vut
betekende
een ramp
voor de uit
geverswe
reld. Je
kreeg vele
verhalen
binnen van
tandartsen,
dokters, le
raren. le
dereen
denkt dat
zijn be
staan vol
lezens
waardige
anekdotes
zit."
Foto: GPD-
/Ton Kas-
termans
zegt genoeg." De commerciali
sering heeft toegeslagen nu uit
geverijen elkaar steeds meer op
zoeken. Grotere samenwer
kingsverbanden met zelfs bui
tenlandse geldschieters zorgen
ervoor dat er steeds meer wordt
gekeken naar rendement en
steeds minder naar een zo breed
mogelijk fonds. Was tot voor
kort alleen het mogelijk afschaf
fen van de vaste boekenprijs een
bedreiging voor het boekenvak
(„andere landen als Zweden en
Frankrijk zijn er al op teruggeko
men"), nu dus ook de behoefte
om van iedere omzetgulden zo
veel mogelijk winstcenten over
te houden.
„Er wordt nu veel meer aan
dacht besteed aan de aandeel
houders dan aan de auteurs. De
schrijver is de bron, je moet als
uitgever zorgen dat met het wa
ter dat deze bron voortbrengt,
zo veel mogelijk akkers worden
besproeid. Als je alleen aan aan
deelhouders denkt, dan denk je
niet meer aan debuten. Mijn
stelregel is altijd geweest dat je
naast bestsellers ook 'moeilijke'
boeken moet uitgeven. Doe je
Dat 'Freedom' na 32 jaar weer een hit is in Japan heeft de interesse in de legendarische
Haagse beatgroep The Motions flink aangewakkerd. Foto: ANP
na het vertrek van Robbie onverminderd
populair bleef - nog wat bescheiden hits,
maar timmerde ook succesvol aan de
weg als solist. Het einde van The Motions
volgde in oktober 1970.
Bij de cd is een rijk geïllustreerd boekje te
vinden, waarin wat historische feiten
over The Motions zijn gerangschikt. Ook
wordt vermeld hoe het de vier oorspron
kelijke Motions- leden is vergaan. Zo
woont Robbie van Leeuwen niet langer
in een kasteel in Luxemburg, maar in
Wassenaar waar hij het leven van rente
nier leidt. Rudy Bennet is - net als vroe
ger in het bedrijf van zijn vader - werk
zaam als woninginrichter en staat zo nu
en dan als muzikant op het podium.
Drummer Sieb Warner (tekstleverancier
van een groot aantal Motions-composi
ties) werkt voor het ministerie van onder
wijs, terwijl bassist Henk Smitskamp al
die tijd op professionele basis muziek is
blijven maken, onder meer in The Sandy
Coast.
