I
I
Veronica, een nog
niet gesloten boek
Rob Out: 'Het verhaal is zo turbulent...'
ZATERDAG
4 AUGUSTUS
2001
4
weekendbijlage
van
leidsch
Dagblad
INTERVIEW
Actrice Monic
WT+& -jgj Hendrickx
wil meer dan
alleen film
Rob Out: „Mijn vrouw en kinderen zijn Veronica-haters geworden. Geen wonder, Veronica heeft een stuk van mijn leven ingepikt." Foto: Cees Zorn/GPD
De heilige Veronica boeit hem nog immer, maar schouderophalend beziet hij de
ondergang van de gelijknamige commerciële omroep. Rob Out, de katholieke
ex-commando, kijkt nu aan de zijlijn toe ten behoeve van zijn boek, De
Veronica Story. „Het heeft toch een stuk van je leven ingepikt."
door Peter Kuijt
aatst haalde zijn naam weer eens
de krant. In een cryptogram: 'Veronica
gaat boegbeeld achterna. Drie letters'.
Maar wie de zoekmachine van de Veroni
ca-website laat speuren naar Rob Out,
krijgt 'nul matches'. En het klokje met de
gestileerde V bij hem thuis staat ook al
stil. Robert S. Out, 62, de gewezen Mr. Ve
ronica, denkt nog wel eens aan zijn vroe
gere passie, maar de zieltogende piraat is
hem vergeten.
Hij heeft de deuren van Veronica jaren
geleden achter zich dichtgeslagen, maar
'uit een ander echelon' hoort hij nog wel
eens het een en ander over het commer
ciële station dat na mislukt fusieoverleg
met SBS lijkt af te stevenen op een roem
loos einde. De 'via via' verkregen infor
matie slaat hij op de harde schijf van zijn
Apple op. Ooit moeten die gegevens uit
monden in een al jaren geleden aange
kondigd boek. Uitgevers hebben zich al
gemeld voor de rechten van De Veronica
Story. „Maar het boek moet wel een ein
de hebben. Ik kan toch niet midden in de
geschiedenis stoppen? Op het moment
dat ik dacht dat ik een hoofdstuk af had,
gebeurde er weer wat. Er is nog geen eind
aan."
Het verbaast hem niet dat de fusiebespre
kingen tussen SBS en Veronica zijn afge
ketst. „Dat kwam mede doordat de ver
enigingsraad een gigantisch bedrag wilde
hebben voor het Veronica-blad. En SBS-
directeur Fons van Westerloo, althans
zijn financiers, wilde dat niet op tafel leg
gen." Het fiasco mag wat Out betreft voor
een groot deel op het conto van voorzitter
Van der Reijden worden geschreven.
Hypocriet
„Hoewel ik Van der Reijden in 1990 zelf
heb aangenomen, ondervond ik al snel
hoe hypocriet en schijnheilig hij handel
de. Hij is heel goed in manipuleren. Een
geboren politicus: vlak voor de verkiezin
gen gouden bergen beloven en zich ach
teraf niets meer kunnen herinneren.
Toen hij aantrad zei Van der Reijden met
een: 'Rob, laten we één ding voorop stel
len: ik zal me nooit bemoeien met het
programma, nooit met het personeel. Ik
ben er voor de vereniging'. Binnen korte
tijd was hij dat helemaal vergeten. Hij
wordt door de één als redelijk beschouwd
en de ander kan hem wel doodschieten.
Ik behoorde heel even tot de laatste
groep. Nu doet het me allemaal niet zo
veel meer.
Eind 1999 eindigde Outs officiële verbin
tenis met Veronica. Tot dat moment was
hij 'adviseur'. „Dat hield niks in. Veronica
had ooit vastgelegd dat ik in één keer vijf
miljoen uitgekeerd zou krijgen, ongeacht
wat er zou gebeuren, ook als ik bijvoor
beeld in een dronken bui iemand dood
zou rijden. Dat vonden ze naderhand een
beetje te link. Ze waren bang dat ik me
negatief zou uitlaten. Toen heeft Veronica
dat gespreid in jaarlijkse termijnen: een
gedeeltelijke afkoopsom. Daarnaast werd
het salaris gewoon doorbetaald."
Rob Out ontvangt in zijn kapitale witte
villa in Laren, waar bordjes waarschuwen
dat het pand elektronisch en door hon
den wordt bewaakt. De Mastino en de
bloedhond bivakkeren tijdelijk in de keu
ken. „Ze springen tegen iedereen op en
als er tachtig kilo tegen je aan dreunt, ga
je om. Ik ook." Out heeft zijn terrein in de
loop der jaren kunnen uitbreiden tot een
hectare. „De gemeente wilde op een ge
geven moment privatiseren. Ik kon het
stuk grond voor een habbekrats kopen.
Maar de tennisbaan lag er al, hoor."
In zijn kantoor buigen de planken aan de
muur door onder het gewicht van video's,
Ludlums, Grishams en Forsyths. Maar we
traceren ook 'De Celestijnse Belofte', 'De
wereld van de bijbel' en 'Kapitalisme',
van de naar de VS geëmigreerde Russi
sche schrijfster Ayn Rand. Out: „Da's nog
niks. Ik heb twee garages vol met boeken
en films."
Aan de muur hangt een foto op posterfor
maat van Rob Out uit zijn piratentijd.
Stoer, getooid met zonnebril. Een leren
jack onttrekt een Veronica T-shirt goed
deels aan het zicht. De Out van nu oogt
niet zo jong en avontuurlijk meer, eerder
wat stram. De commando van destijds
beweegt zich behoedzaam. Slanker, een
lichtgrijze, bijna witte haardos. De bril is
weg. Hij rookt niet meer, zegt hij, en
drinkt iets minder. „Nee, ik steek ze niet
meer op. Op een gegeven moment dacht
ik: 'Jezus, Rob, na honderd meter lopen
met de honden begin je te hijgen."
Vanuit dit kantoor bestiert de media ad
visor' en 'general manager', met een ge
schat vermogen van tientallen miljoenen,
zijn onderneminkje In Out BV, onder
wijl een stevig omroeppensioen genie
tend. Hij belegt veel, gespreid via grote
veilige fondsen als Aegon en ING. Hij ver
liest wel eens wat, stak bijvoorbeeld
50.000 gulden in UPC ('niets meer waard,
moet kunnen'). Verder heeft Out een be
lang in het boekingsbureau Intershow,
Radio 538, TMF en Sky Radio Holding.
„Dat station heeft geen diskjockeys", zegt
de oud-dj, „maar is toevallig wel het po
pulairste station van Nederland."
Met zijn vrouw Marion voert hij het in-
koopbeleid voor hun videotheek, de enige
in Laren. Hij legt er geld op toe, maar het
is een leuke bezigheid voor zijn vrouw.
Grijnst: „Het houdt haar van de straat.
Goed voor de sociale contacten." Out, die
bij Veronica als eerste de seksfilm Ema-
nuelle uitzond, geeft met zijn wijsvingers
aan hoeveel porno je in zijn videotheek
kunt huren. Nog geen meter. „Ik hou niet
van die rotzooi, ik heb liever meer kinder
films op de planken staan."
Af en toe ontvangt hij van auteursrech
tenorganisatie Sena ook nog de revenuen
van zijn hit Kom uit de bedstee mijn liefste
die hij als Egbert Douwe in augustus 1968
naar een gouden plaat zong. „Je lacht je
rot. Heeft een zender die plaat gedraaid,
krijg ik twee gulden en 87 cent op mijn
rekening. Het kost de Sena meer om dat
allemaal bij te houden." De plaat heeft hij
ooit in een dronken bui opgenomen. „Pe
ter Koelewijn, de producent, was ook niet
helemaal nuchter meer, maar had het he
lemaal voor me uitgedacht. We moesten
en zouden een plaat maken. Ik geloofde
er niets van, maar hij kreeg me toch een
studio in. Uit balorigheid ben ik stevig
gaan innemen en heb ik die plaat 'neer
gezet'. Nummer 1 binnenveertien dagen.
We hebben daarna ook nog een elpee ge
maakt, maar dat werd de grootste ramp
voor de Nederlandse platenindustrie. Er
zijn er, geloof ik, vijf van verkocht."
Zijn ouwe makkers als Tineke de Nooy,
Will Luikinga en Ad Bouwman zijn on
langs op de middengolf begonnen met
het station Radio 192. 'Tinus' riep van de
weeromstuit dat ze het 'oude Veronica-
gevoel' weer onder de opperhuid voelde.
Rob Out moet daar een beetje om lachen.
„Het is teren op ouwe roem. Er worden
regelmatig reünies georganiseerd, maar ik
weet waar het altijd op uitdraait: 'En toen,
en toen, en toen'. Ik bezoek ze nooit. Ik
heb jaren geleden de deur achter me
dichtgegooid bij Veronica en ben er ook
nooit meer teruggekomen."
De publiciteit zoekt Out nauwelijks meer.
„De VARA heeft mij eens gebeld voor het
programma Dit is uw leven. Ze wilden an
derhalf uur aan mij besteden. Nog geen
twee minuten konden ze krijgen. Ik heb
vaak genoeg in de krant gestaan, maar
bekendheid is helemaal niet leuk. Kreeg
je weer een ram op je schouder: 'Robbie,
hoe is 't?' Mijn vrouw en kinderen zijn
Veronica-haters geworden. Geen wonder,
Veronica heeft een stuk van mijn leven
ingepikt."
Het piratengevoel verdween met het ge
dwongen vertrek van voorzitter mr. Wout
Bordewijk naar aanleiding van diens be
trokkenheid bij de oprichting van het
commerciële RTL Véronique (later RTL4)
en de komst van ex-politicus Joop van der
Reijden. „Tot dat moment was Veronica
één geheel. Het blad en het rtv-bedrijf za
ten in één gebouw. Dat werkte veel mak
kelijker. Bij het toilet of op de trap werden
de besluiten genomen. Alles kon, er was
kameraadschap en loyaliteit. Niemand
lette op tijden. Als iemand een paar da
gen wegbleef, doodmoe was of gigantisch
doorgezakt, nam een ander zijn werk
over."
Verhalen
Hij kent de verhalen die over zijn persoon
de ronde deden (vaak dronken, vaak af
wezig, veel verhoudingen), maar hij kan
zich er niet meer over opwinden. „Soms
lees je dingen die nergens op slaan. Dat ik
's ochtends al lam achter mijn bureau zat.
Nou, dan ben je een knappe man als je
zo'n duiventil als Veronica kunt leiden."
Kameraadschap en loyaliteit waren feno
menen die Out voor het eerst tegenkwam
bij de commando's. „Ik zag de militaire
dienst niet zitten. Dus wat deed ik? Elke
avond wreef ik mijn wreven op totdat ze
echt kapot waren, zodat ik geen kistjes
aankon. We moesten voor de keuring
aantreden in Maastricht. Zo'n duizend
man, allemaal spiernaakt op een rij. Ze
pikten me er toch uit. Ik zei tegen die
dokten 'Ik heb een veel te hoge wreef, kan
niet eens schoenen dragen'. Zegt die arts:
'Out, eerlijk gezegd heb ik nog nooit zulke
mooie voeten gezien. Je zit verder hart
stikke goed in elkaar. Ga je maar melden
in Rucphen, bij het Korps Commando
troepen'. De eerste zes weken van de op
leiding waren verschrikkelijk. Maar daar
na volgde ik alleen maar cursussen.
Strandlandingen, demolitie, het opblazen
van dingen. Een fijne tijd."
Effect had het leger wel op Out. „Ik kan
me gedisciplineerd zeer ongediscipli
neerd gedragen. Weet altijd een norm te
stellen. Een keer doorzakken met de jon
gens kan wel, maar ik zal niet dronken
een meisje aanranden."
Hij is een practical joker pur sang. „Een
keer, tijdens een vergadering van de Ve-
ronica-verenigingsraad toen men zich in
tensiever met programma's wilde be
moeien, heb ik oud-commando's inge
huurd. Die hebben de bijeenkomst wat
verlevendigd met rookbommen. Ze scho
ten met losse flodders uit stenguns en
zo." Of die ene keer dat hij een sollicitan
te ontving met slechts een broek aan en
een stropdas om. „Ze keek een beetje
vreemd, maar bleef er stoïcijns onder,
dus ik heb haar aangenomen. Dat kun je
ongedisciplineerd noemen, maar tegelij
kertijd schept dat een band tussen ieder
een."
Arm en rijk
Enkele jaren geleden nam anti-politicus
Out mede het initiatief tot de oprichting
van een lokale partij, Laren 2000. „De
partij haalde zo'n 640 stemmen, net te
weinig voor een zetel." Out wilde de kloof
tussen arm en rijk in Laren dichten. „Ja,
met een kerstmaaltijd of een extra uitke
ring in december. Je zou het niet zeggen,
maar er is hier een echte volksbuurt, met
hele arme mensen. Terwijl aan de andere
kant van het dorp de huizen van acht tot
tien miljoen als warme broodjes wegvlie
gen. Dat huis dat John de Mol heeft laten
bouwen, kost ook een godsvermogen."
Out slaat weinig inzamelingsacties van
liefdadigheidsinstellingen over. „Er komt
hier elk jaar een zuster langs die collec
teert voor een schooltje in Afrika. Die wei
ger ik nooit wat. Maar aan een loterij voor
het goede doel doe ik niet mee. Ik weet
wat er aan de strijkstok blijft hangen. We
hebben dat vaak genoeg bij Veronica ge
had. Zestig, vijfenzestig procent komt niet
op de goede plaats aan. Dat klopt niet. Als
ik honderd gulden geef, wil ik dat in ieder
geval negen tientjes op de plaats van be
stemming aankomen."
Out is katholiek opgevoed en bezoekt, als
het even kan, de Sint Pieter in Rome.
Daar staat het beeld van de Heilige Vero
nica, de vrouw die volgens de overleve
ring het gezicht van Jezus depte tijdens
diens kruisweg. „Dat spreekt me zó aan."
Maar naar de kerk gaat Out niet of nau
welijks. „Biechten hoeft niet meer, dus
dat scheelt."
„Tja, wat is geloven? Natuurlijk geloof ik
wel. Maar ik ben niet echt belijdend ka
tholiek. Een vorm van ethiek heb je of
heb je niet. Dat heeft weinig met geloof te
maken. Je stelt jezelf normen en die grens
ga je niet over. Je probeert dat althans zo
veel mogelijk te beperken. Over het alge
meen weet ik wel dat ik niet vaak over de
heuvel ben gegaan. Dat heeft weinig met
het geloof te maken."
„Ik heb een aantal auto-ongelukken ge
had. Ik rijd altijd in sportauto's, had een
Jaguar en een Maserati en nu een Merce
des. Je merkt niet eens dat je hard gaat. Je
hoort het niet. Ik vind dat lekker. Gelukkig
heb ik nog nooit iemand aangereden. Het
waren altijd overstekende lantaarnpalen
of bomen. Het was zelfs zo erg dat de po
litie 's nachts bij mijn vrouw kwam aan
bellen om te vragen op welk tijdstip ik
was overleden. Dat was nodig voor het
proces-verbaal. Ze wist van niets! Toen
lag ik inderdaad in het ziekenhuis, op het
randje."
