Taxi stopt in zicht chaos
GESPREK VAN DE DAG
s
Homo's Belgrado aangevallen
Vliegangst
MAAr"
2iui1
MENSELIJK
Een jonge FRANQAISE is tijdens haar proeftijd ontslagen
als postbode wegens haar geringe gewicht. De postbode
begon eind april haar werk in Eymet in het departement
Dordogne. De departementale directie van de posterijen
meent nu echter dat haar gewicht van 42 kilogram niet in
overeenstemming is met haar taken. Het medisch rap
port geeft volgens de directie reden tot twijfels over haar
geschiktheid om stukken of pakketten te dragen. Colle
ga's zijn volgens de omroep TF1 een actie begonnen om
de slanke bezorgster te behouden voor 'la Poste'.
BERT en ERNIE uit Sesamstraat vermaakten gisteren in
het Drunense Land van Ooit een grote groep kinderen en
hun ouders. Het debuut van de kinderhelden in het pret
park was de eerste in een reeks voorstellingen die voort
vloeit uit een samenwerking tussen Het Land van Ooit en
de Sesame Workshop New York. Het is de bedoeling dat
daar over een aantal jaar een Sesamstraat-theater, -
speeltuin en -winkel aan toegevoegd worden.
De werkzaamheden
om HITLERS ADE
LAARSNEST in
Berchtesgaden in de
Zuid-Duitse deelstaat
Beieren in een toeris
tisch centrum te ver
anderen, zullen vol
gende maand begin
nen. Dat meldde de
Duitse krant Welt am
Sonntaggisteren. Het
voormalige comman
docentrum van Hitier
wordt tot een luxueus
hotel met 140 bed
den omgebouwd. De
kosten van het pro
ject bedragen rond de
157 miljoen gulden.
De Beierse deelrege-
ring is al enkele jaren
van plan het Ade
laarsnest in een toe
ristisch centrum te
veranderen en heeft
altijd benadrukt er
voor te waken dat het
geen 'pelgrimsoord'
wordt voor neo-nazi's.
De Amerikaanse vice-president
DICK CHENEY heeft zaterdag
een pacemaker geïmplanteerd
gekregen. Van zijn artsen mocht
hij vandaag weer aan het werk.
President George Bush zei na
een telefoongesprek met Cheney
dat hij geen aanleiding zag om
taken van Cheney door anderen
te laten vervullen. De vice-presi
dent heeft in 25 jaar tijd vier
hartaanvallen gehad en had de
laatste tijd last van een onregel
matige hartslag. Zijn pacemaker
kan het hart zowel sneller als
langzamer laten kloppen.
Een 102-JARIGE IRAKEES is na een scheiding van vijf
tig jaar opnieuw getrouwd met zijn ex-vrouw (90). Dat
meldde het Iraakse weekblad Sawtal Talaba. Het echt
paar, dat aan elkaar is verwant, scheidde vijf decennia
geleden wegens familie-problemen. De reden van het
nieuwe huwelijk is echter niet bijzonder romantisch. Vol
gens het weekblad wilde het tweetal een gemeenschap
pelijke erfenis niet delen.
GIANNI ROMME,
tweevoudig Olym
pisch kampioen
schaatsen, sneed het
afgelopen weekend
de bruidstaart aan
met zijn vrouw, voor
malig Nederlands
kampioene baanwiel-
rennen MARIELLE
VAN SCHEPPINGEN
Een nichtje van de
bruid, Quita van
Scheppingen (3),
was bruidsmeisje. Na
de huwelijksvoltrek
king vertrok het paar
naar IJsland voor een
huwelijksreis van een
week.
China, dat enkele decennia geleden nog moeite had de
eigen bevolking te voeden, telt steeds meer mensen met
OVERGEWICHT. Inmiddels valt 50 procent van de CHI
NEZEN onder de definitie van overgewicht die de We
reldgezondheidsorganisatie (WHO) hanteert. In 1982
had maar 7 procent van de Chinese bevolking overge
wicht. In 1992 was dat al gestegen tot 15 procent, aldus
de krant Beijing Chenbao.
GREGORI POPOV nam een fikse
omweg om vrienden in Denemar
ken op te zoeken. Acht jaar gele
den vertrók hij met zijn surfplank
uit Rostov aan de Don (Rusland).
Via de Zwarte Zee in het zuiden
van Rusland en de Bosporus
(Turkije) belandde hij in de Mid
dellandse Zee. Van daar surfte
hij langs de kust de Atlantische
Oceaan op, om zaterdagavond in
Zeeland aan te komen. Gregori is
biofysicus van beroep. Vorige
week werd hij zestig jaar - alleen,
op zijn surfplank. Op die vijf me
ter lange plank vervoert hij zijn
spullen. Voor navigatie heeft hij
een GPS {global position system)
aan boord, gevoed door een zon
nepaneel. Meteen beetje Frans,
Engels en Spaans weet hij zich
redelijk verstaanbaar te maken
in zijn aanlegplaatsen. Gregori
zoekt onderweg sponsors om aan
zijn kostje te komen, hij slaapt in
zeemanshuizen, jeugdherbergen
en bij het Rode Kruis. Gregori
hoopt dit jaar eindelijk zijn vrien
den in Denemarken te bereiken.
Eenmaal thuis in Rostov wil hij
een boek over zijn reis schrijven.
LO
CL
CC.
LU
Q
Z
u
O
Lopen met bagage richting luchthaven
Voor de luchthaven van Ibiza lig
gen ze op de dekens. Anderen
staan al meer dan drie uur in de
brandende zon op vervoer te
wachten. Reisorganisaties delen
met de moed der wanhoop fles
jes water uit maar het vakantie
leed voor duizenden toeristen is
al ruimschoots geleden. Party-ei
land Ibiza herbergt vele gevaren:
te veel zon, te veel drank en pil
len en te veel feesten. Maar dit
weekeinde komt de ellende door
stakende buschauffeurs.
Vertrekkende en aankomende
vakantiegangers, vele tiendui
zenden dit weekeinde, worden
daarom niet vian hun bestem
ming gebracht of afgehaald. Al
dagen gonst het van de gruwel
verhalen op de Spaanse eilan
den: uren met je koffers langs de
kant van de weg moeten staan
en maar hopen dat een taxi je
meeneemt. Vechtpartijen op de
luchthaven. Spijkers op de weg
om illegale vervoerders uit te
schakelen. Vertragingen van
meer dan twaalf uur.
De verrassing is dan ook aange
naam en groot als een briefje
van de reisorganisatie melding
maakt van een taxi voor de rit
naar het vliegveld, dat inmiddels
wordt omschreven als een hel.
Het blijkt een busje te zijn waar
in nog vier andere Nederlanders
vakantiegangers op weg zijn
naar huis. Opgewonden gebab
bel over veel mazzel hebben. De
route lijkt wel heel afwijkend,
maar een kniesoor die daar on
der deze omstandigheden op
let. Na een minuut of tien zet de
chauffeur het busje stil op een
verlaten, onverharde weg en
zegt finito'. Einde? Hoezo, geen
benzine, grapje? Maar hij be
gint de koffers al uit te laden.
„Driehonderd meter. Vlieg
veld", wijst hij de weg af en rijdt
er vervolgens als een speer van
door. Lopen met bagage rich
ting luchthaven, waarna enige
tijd een rij van een paar dui
zend mensen opdoemt. Half
ontkleed vanwege de warmte.
„Zevenduizend mensen voor
een taxi", zegt Suzanne van
OAD later. Dat de chauffeur
niet tot de luchthaven wilde rij
den verbaast haar niet. „Er zijn
gisteravond vier taxichauffeurs
ernstig mishandeld door bus
chauffeurs", zegt ze. De sfeer is
heel agressief'.
Op de luchthaven heerst chaos.
Mensen op dekens en op lucht
bedden die bedoeld zijn om
mee op de Middellandse Zee te
dobberen. De marmeren vloer
is bezaaid met afval. Ouders,
veelal van heel jonge kinderen
vanwege het voorseizoen, die
radeloos hun kinderen in slaap
proberen te sussen. „Het klinkt
om te lachen, maar hier is het
nog goed geregeld. In Palma de
Mallorca is het vliegveld ge
woon helemaal gesloten", zegt
Suzanne,
Om te voorkomen dat er nog
meer toeristen stranden op de
Balearen, zijn de Engelsen, de
grote meerderheid van de toe
risten hier, gestopt met de aan
voer van nieuwe vakantiegan
gers. Voor een groot aantal En
gelsen wordt er een overnach
ting in een hotel geregeld,
wordt er omgeroepen. Maar
hoe komen die daar zonder
bussen? Het wachten op de
vlucht naar Amsterdam gaat
ook nog door.
Maaike Oppier
Er zit niets anders op dan wachten, wachten en wachten. Foto's j:
Reuters
Enkele tientallen extreme Servische nationalisten heb
ben zaterdag in de hoofdstad Belgrado deelnemers
aan de eerste gay-pride parade aangevallen. Minstens
vier mannen en een agent raakten gewond. De hooli
gans gooiden stenen naar de oproerpolitie. Agenten
losten waarschuwingsschoten in de lucht.
De aanvallers, velen zwart gekleed met kaalgeschoren
hoofd, droegen insignes van de voetbalploegen Rode
Ster en Partizan Belgrado. Ze riepen „Geen homo's in
Servië".
Elders in Europa was 'roze zaterdag' vooral een uit
bundig feest, met de inmiddels bekende carnavaleske
beelden van exotisch geklede of juist miniem uitge
doste deelnemers. Roze Zaterdag of Gay Pride is int
leven geroepen als de gelegenheid waar homoseksu
len demonstreren voor hun rechten, en zich kunnei
laten zien. „We vinden het fantastisch dat uzogeze
zichtbaar bent. Gewoon bijzonder, ik zou willen ze[
gen bijzonder gewoon", aldus burgemeester Opstel
van Rotterdam, waar dit jaar de Nederlandse optod
werd gehouden. De publieke belangstelling overtro
eerdere edities. Naar schatting zijn er tussen de 25.1
en 30.000 mensen komen kijken naar de parade
vanaf half twee door de stad trok.
Een half miljoen deelnemers telde de homoparade in Berlijn (foto links boven), zo'n 30.000 mensen waren op de been in Rotterdam (onder), terwijl duizenden door de straten van Mexico-stad trokken (rechts!
der). In Belgrado vielen raken klappen. Foto's DPA, GPD, AFP, EPA
Van de drie miljoen lijders aan vliegangst die ons
land telt, zit er één rechts van mij, aan de andere
kant van het gangpad. Het moderne luchttransport
mag dan volgens de statistieken als veilig te boek
staan, het zorgt al voor het opstijgen voor gebro
ken gezinnen. Drie van ons zijn neergezet op
stoel D, E en F, ik ben in het linkerrijtje verban
nen naar stoel C. Net als in de meeste gebroken
gezinnen, zijn de kinderen toegewezen aan
de moeder.
Bij haar heeft de vliegangst in de loop der
jaren Dennis Bergkamp-achtige vormen
aangenomen. Gedrogeerd door een mengsel
van adrenaline en berusting ziet ze hoe mijn
jongste nazaat (4) de geplastificeerde kaart met
veiligheidsgegevens uit de zitting van de stoel voor
hem haalt, en gedurende de hele vlucht gebiolo
geerd naar de plaatjes staart. Voor als we neerstor
ten", vertrouwt hij haar bemoedigend toe.
De ene keer per jaar dat ik mezelf in een vliegtuig
waag, houdt Transavia de stoelen naast mij vrij
voor een weduwevrouw met een zwakbegaafde
zoon van middelbare leeftijd die, zoals alleen tiuee
tot elkaar veroordeelden dat kunnen, de hele vlucht
ruziën om onbenulligheden. Het is zo'n lijndienst
van 2 uur en 6 minuten (Amsterdam-Alicante)
waarop het cabinepersoneel zo druk heen en weer
racet met maaltijden, parfums en sigaretten, dat
het aanbieden van geluiddempende koptelefoons er
even bij inschiet.
„Kijk, zo moet je eruit als het vliegtidg is neerge
stort", wijst mijn zoon aan de overkan t zijn moeder
op de afbeelding waarop montere passagiers het
wrak via de opblaasbare glijgoten verlaten. Mijn
eega knikt afwezig. „En waar zijn die dingen voor?
vraagt hij, wijzend op een plaatje waarop ieder
een met een geldig ticket een oranje Turks mutsje
voor zijn mond heeft, dat via een elastiekje om het
achterhoofd opzijn plek wordt gehouden. „Z-u-u-
r-s-t-o-f', zegt mijn vrouw, wat moeizaam adem
halend, terivijl de hoogtemeter van de drukcabine
waarin we ons bevinden nog maar 3,5 meter boven
NA.P. aanwijst.
Vooral het opstijgen is elke keer weer een beetje
sterven voor lijders aan vliegangst, die (weet ik uit
deze krant van directeur Lucas van Gerwen van de
stichting Vliegangst Bestrijding Leidse Universiteit
KLMzijn oorzaak kan vinden in claustrofobie,
controledrang hoogtevrees of sociale angst. Zelf
zou ik daar de vrees om te pletter te slaan wel aan
toe willen voegen. Om die angst te cultiveren wor
den vliegtuigen zo gebouwd dat ze tijdens het op
stijgen altijd fracties van seconden weer even terug
naar de aarde lijken te zakken. Elke hapering in de
steile klim wordt door mijn zoontje begeleid door
de nuchtere vaststelling: „We storten neer.Hij
kijkt erbij alsof hij deze informatie zojuist vanuit
de cockpit heeft doorgekregen en herhaalt de on
heilstijding gedurende de 1700 kilometer die we in
de lucht zijn bij elk minste of geringste spoor van
turbulentie. „Westorten neer."
Tussendoor wil hij van mijn echtgenote weten hoe
hij het zwemvest onder de stoel voor hem vandaan
krijgt („Ik wil even op het fluitje blazen") en herin
nert hij haar aan de beelden uit de film Titanic
waarop honderden passagiers in deze luchtkussens
ronddobberden. Dood.
Ze wordt alleen even van haar kwelgeest verlost als
ik word ingeschakeld voor zijn rituele gang naar
liet toilet. Vreemde plekken werken op zijn blaas
Hij is een rare toiletten-fetisjist die kickt op bijzon
dere plekken om te urineren. Doortrekken mag ik
de hoge-drukwc pas als hij weer terug op zijn s
zit (hij lijdt aan het-geluid-van-doortrekkerm
vliegtuigtoilettenangst), wat nog heel wat um
vergt aan de rij met hoge nood die zich imnw
voor het kleinste kamertje aan boord heeft ven
meld.
Vlak voor de landing komen we in een omveer,
terecht die het toestel enkele tientallen meters b
ven de landingsbaan nog even doet kla
Mijn zoontje („We storten neer") oefent metuf
negenjarige zusje de lichaamshoudingen die je
moet aannemen als het toestel te pletter slaat (i
chaam gebogen, hoofd tussen de knieën, zodat
lichaamsdelen voor het Rampen Identificatie
overzichtelijk bij elkaar liggen.)
Als alle passagiers het toestel al via de slurf J
verlaten, discussiëren een aangeslagen moeder
het cabinepersoneel nog met een klein jongetje-
Hij wil via de glijbaan.
Reageren?: column@dickvandcrplas.nl
t
