Becker-mythe vertoont ernstige scheuren
Haringa's
honger nog
niet gestild
Van der Weerden hoopt bij
FC Twente op betere tijden
SPORT
bo juni 2001
zet de tv aan: Boris Becker. Slaat een tijdschrift open: Boris Becker. Luistert
ar de radio: iemand heeft het over Boris Becker. Boris en z'n ex-echtgenote
rbara. Boris en z'n Russische 'fotomodel' Ermakova. Boris en diens
itenechtelijke dochter. Boris en alweer een nieuwe geliefde. Boris en zijn
illiete internetbedrijf. Boris aan het golfen met Tiger Woods en die andere
litse volksheld, Franz Beckenbauer. De Boris Becker-saga levert dagelijks
euwe anekdotes op. Maar trendwatchers waarschuwen: het einde van Boris
ckers 'Ik'-tijdperk is in zicht.
9T Wierd Duk
was een klein stukje in de
nt: 'Internetbedrijf Boris
:ker failliet'. De voormalige
nis-ster (33) kwam er slecht
ïaf. Sinds de oprichting van
internetportal Sportgate
Becker ruziënd met zijn za-
ïpartners de kolommen van
boulevardblad Bild gevuld,
irtgate was een goed idee.
het internet moesten Duitse
pteursporters met elkaar in
itact worden gebracht. Maar
project strandde na drie
anden al op een botsing van
i's. Het grootste ego heette
ris Becker.
Iet bankroet van Sportgate is
:kers zoveelste mislukking in
te tijd. Zijn privé-leven, in-
sief alle pijnlijke details over
'zaadroof door een Russin
le bezemkast van een dure
idense eetgelegenheid, ligt
naanden op straat. Nu komt
ir zijn zakelijke falen bij. De
itse mythe vertoont ernstige
euren. „De ego-cultus van
ellebogenmaatschappij heeft
hoogtepunt gehad", orakel
een psycho-analyticus in het
ikblad Der Spiegel. „Het kan
even duren, maar Beckers
>ulariteit zal zeker afne-
n."
eventien was Boris Becker
n hij als jongetje uit het dorp
men, bij Heidelberg, Wim-
don won. 'Bobele' was de
gste winnaar in de geschie-
ïis van het toernooi en hij
te zijn sport in Duitsland in
klap op de kaart. „Deze
rwinning kan het Duitse
nis veranderen", begreep de
ior toen al. „Misschien heb-
ze nu eindelijk een idool."
anaf die zevende juli 1985
eide Boris Becker op in het
inbaar. Hij won meer grote
mooien, werd even de num-
r 1 van de wereld en kreeg
wegens zijn snoeiharde opslag
de bijnaam 'Boom Boom' Beck
er. Maar een fenomeen werd
Becker vooral door zijn oncon
ventionele uitlatingen en zelf
bewuste optreden.
De sportman bleek opinies te
hebben. Hij sprak zich Uit over
maatschappelijke problemen,
zoals racisme, sympathiseerde
met krakers, bekritiseerde het
hectische ritme van het prof
tennis en huwde in 1993 een
gekleurde vrouw: Barbara
'Babs' Feltus, actrice annex fo
tomodel uit München, dochter
van een Amerikaanse GI. Boris
en Babs waren jarenlang Duits-
lands equivalent van Charles en
Diana. Het 'society paar' stond
op vriendschappelijke voet met
bondskanselier Schroder en
ging met Nelson Mandela op de
foto. Ze verbleven in huizen op
Mallorca, Monaco, München
en Miami. Barbara kleedde Bo
ris in dure Italiaanse pakken.
Het paar, dat werkelijk van el
kaar leek te houden, kreeg twee
zoontjes: Noah Gabriel en Elias
Balthasar.
In zijn autoriteitsgevoelige
vaderland gaf Beckers autono
me optreden aanleiding tot irri
tatie, maar vooral tot bewonde
ring. Becker groeide voor een
complete generatie Duitsers uit
tot een authentieke held, die
zelfs durfde dreigen Duitsland
de rug toe te keren als het racis
tische gezeur over zijn 'koffie
bruine'-vrouw niet ophield.
'Becker is de enige wereldster
naast Mariene Dietrich, die
Duitsland in de twintigste eeuw
heeft voortgebracht', schreef de
Frankfurter Allgemeine Zeit-
ung. Anderen noemen Becker
graag in één adem met Franz
Beckenbauer, der Kaiser, die
eveneens boven kritiek is ver
heven en wiens gezicht al even
min van de beeldbuis is te
slaan.
Al meer dan vijftien jaar be
heerst Becker de Duitse media.
Zijn verschijning werd met de
jaren eleganter, de wat boertige
sproetenkop veranderde - on
der invloed van modegevoelige
Babs, weten 'de bladen' - in een
aantrekkelijke, goed geklede
kosmopoliet, die zich met even
veel gemak beweegt in de jetset
van New York of Parijs als in
zijn thuishaven München. Zijn
interesses dreven eveneens
mee met de tijdgeest. Zo werd
Boris Becker in Duitsland het
gezicht van de internetrevolutie
door zijn optreden als digitale
onbenul in reclamespots voor
America Online. Zijn vraag 'Bin
ich drin?' werd na het nieuws
over Beckers seksuele escapa
des dankbaar voer voor ironi
sche commentaren.
Becker verdiende rond de 350
miljoen mark aan prijzengeld
en met het commerciële ge
bruik van zijn naam, die hij bij
het Duitse merkenbureau liet
deponeren. Zelfverzekerd als hij
is, wil Becker op den duur met
die naam naar de beurs. „Ik
ben toch niet slechts een natio
nale grootheid", analyseerde de
tennisser ooit. „Ik ben wereld
beroemd."
Nadat hij in 1997 het proften
nis vaarwel had gezegd lag een
overstap naar de zakenwereld
voor de hand. Becker was im
mers het vleesgeworden succes:
in de sport, in de liefde, als va
der, als wandelende reclame
zuil en als vertegenwoordiger
van een eigentijds, meer tole
rant en niet langer uitsluitend
blank Duitsland. Met zijn
naamsbekendheid moest hij als
ondernemer wel slagen. Nog
tijdens zijn carrière kocht Beck
er drie Mercedesdealers, hij
ging in de sportmarketing en -
management en wierp zich op
de digitale snelweg.
En nu dit. „Door al zijn privé-
Becker groeide voor een complete generatie Duitsers uit tot een authentieke held. Foto: Reuters
problemen heb ik Becker eigen
lijk nauwelijks gezien", beken
de medeoprichter Helmut Tho-
ma, na het echec van Sportgate.
Boris zat voornamelijk in het
vliegtuig naar de Verenigde Sta
ten waar hij de scheiding van
zijn vrouw uitvocht. Na zeven
jaar bleek het sprookjeshuwe
lijk geëindigd in een nachtmer
rie. En ook in deze donkere tij
den zocht Becker de publiciteit.
Waar hij deel van het zaken-
nieuws had moeten worden,
stond Boris op de voorpagina's
van de boulevardbladen. Bar
bara's vlucht naar Miami ('Met
de kinderen!'), de reacties van
zijn moeder ('Mijn beste vrien
din'), zijn 'worsteling' met de
scheiding. Babs had een gat in
d'r hand. Ze kon per dag 50.000
mark uitgeven, en ze had te
weinig belangstelling voor haar
gezin. Becker: „Op een zeker
moment zei ik tegen haar:
'Hoor eens meisje, dit is
Scheisse, zo kan het niet lan
ger."
Toen werd tot overmaat van
ramp bekend dat de Russin An
gela Ermakova een dronken
Becker erin had geluisd. Becker
bleek de vader van haar doch
tertje Anna, verwekt tijdens een
'quickie' in een Londens res
taurant. Of Becker met enkele
miljoenen marken over de brug
kon komen? „Het duurde vijf
seconden en voor die fout zal ik
mijn leven lang moeten boe
ten", aldus de vader.
'Wie zo met zijn vrouw om
gaat en daar nog geld mee ver
dient ook, is een schoft'. De re
acties op internet logen er niet
om. In een nieuwe AOL-spot
was Becker te zien als eenzame,
gescheiden mane-mailend
met zijn moeder. „De was is
vies en ik heb ook al tijden niet
fatsoenlijk gegeten", aldus Bo
ris. Het was grappig bedoeld,
maar de voor Becker karakteris
tieke vermenging van het priva
te met het openbare schoot veel
van zijn landgenoten in het ver
keerde keelgat.
Voor Becker, die zelftwijfel
niet lijkt te kennen, moet dit in
zicht een schok zijn. De man
die geen tegenspraak duldt, is
de situatie niet langer meester.
Zijn imago spreekt niet meer
tot de verbeelding. „Nieuwe
signalen duiden erop dat de
tijdgeest verandert", wist de
psycho-analyticus in Der Spie
gel. „In de plaats van triomfan
telijke egocentristen, zoals
Becker, is er behoefte aan soci
alere persoonlijkheden." Kort
om: Duitsers hebben nu be
hoefte aan alles wat Becker niet
vertegenwoordigt.
In een lang interview met Der
Spiegel lijkt Becker nog niet
verslagen. De kop 'Ich' was een
treffende samenvatting. Becker
als de verpersoonlijking van de
'Ich GeseÜschaft', waarin alles
draait om persoonlijke promo
tie. Zijn openlijke zelfoverschat
ting kwam hem op vernietigen
de ingezonden brieven te staan.
„Bespaar ons de onverdraaglij
ke ontboezemingen en puber
wijsheden van de heer Becker.
De uitlatingen over zijn huwe
lijk en zijn relaties zijn ronduit
infantiel", aldus een briefschrij
ver. Becker bleek niet onder de
indruk. „Ik splijt de natie al vijf
tien jaar. Ik ben niet anders ge
wend."
Oud-topwielrenster maakt rentree
r Annemiek Steenbekkers
is haar vooral te doen om
deelnemen, even lekker
erijden, maar Ingrid Haringa
Ingrid Haringa niet zijn als
lij haar onverwachte terug-
r op de baan niet een beetje
tucht om de hoek kwam kij-
„Ik wil wel een serieuze
statie neerzetten. Dat fana-
e koppie zit er nog steeds
Eigenlijk zijn de kriebels
)it weggegaan", bekent In-
1 Haringa. In 1997 beëindig-
:e haar profcarrière als wiel-
ster. Noodgedwongen, om-
ze bij een val de voorste
iband van haar rechterknie
jheurde en de meniscus be-
adigde. „Echt last van die
heb ik niet meer. Hardlo-
gaat prima en fietsen is al
imaal geen probleem."
eventien nationale titels, Eu-
ees goud, vijf wereldtitels,
ns op de Olympische Spelen
Barcelona (1992), zilver en
ns op de Spelen van Atlanta
)6). Niet de minste erelijst en
is de honger van de 36-jari-
laringa nog steeds nierge-
I. Volgende maand maakt ze
r rentree als baanwielrenster
iet NK in Amsterdam en
dan de 500 meter en de ki-
eter. „Ik wil geen verkeerde
vachtingen wekken. Mijn
1 is om lekker en goed te rij-
Ik weet dat ik hoog kan ein-
in, maar ik pin me zeker niet
op een podiumplaats. Ik wil
niet meer dan nationaal af
oe een wedstrijdje rijden."
e aankondiging van haar te-
ceer brengt meer teweeg dan
ilf had kunnen bedenken:
„Dat verbaast me. Natuurlijk, als
je zo'n carrière achter de rug
hebt als ik, levert dat automa
tisch reacties op. Negatieve re
acties van 'zou je dat wel doen?',
maar ook heel positief. Dat
streelt me ook wel. Maar de ren
tree van een vrouwelijke prof is
kennelijk opzienbarender dan
een man die terugkeert in het
amateurpeloton.
Negen jaar draaide Haringa
mee in de wielrennerij. Ze rolde
daarna welhaast automatisch in
het vak van coach en assisteerde
Jean Paul van Poppel bij de na
tionale vrouwenploeg op de
weg. Het politie-uniform dat ze
in haar werk droeg, ging de kast
in. Via haar toenmalige pupil
Mariëlle van Scheppingen raak
te ze in contact met haar vriend
Gianni Romme, die ook op de
fiets en op de baan trainde. Van
het een kwam het ander en Ha
ringa kreeg de mogelijkheid bij
Spaar Select als schaatscoach
aan de slag te gaan. Tot de Ame
rikaanse coach Peter Mueller
besloot dat twee kapiteins op
één schip teveel waren. Haringa
werd bedankt.
Wat wel doorliep, was het be
geleiden van wielrensters. Na de
nationale vrouwenselectie train
de Haringa de junior-dames op
de baan. „Nu doe ik niet meer
dan wat mensen individueel be
geleiden. Doordat ik steeds
coachte, ben ik al die jaren ook
mee blijven fietsen. Ik train een
paar keer in de week op de weg
en inmiddels ook twee keer in
de week op de baan. De conditie
om 60 kilometer op de weg of
klassiekers te rijden, heb ik niet,
maar ik ken mijn kwaliteiten op
de baan. Het NK is geen kwestie
Ingrid Haringa nam in oktober 1997 afscheid. „Eigenlijk zijn de kriebels nooit weggegaan."
Foto: Joop Boek
van op de fiets stappen en rij
den. Ik heb iemand die met me
meegaat om het een en ander in
de gaten te houden en ook mijn
oud-soigneur springt bij. Dat op
zich is al hartstikke leuk, dat ou
de clubje weer bijeen. Ik weet
dat ik een risico neem en dat het
NK voor mij gigantisch kan te
genvallen, maar eigenlijk ver
wacht ik dat niet. Op de dag dat
ik moet rijden, 11 juli, ben ik
ook jarig. Een leuk verjaardags
cadeautje, al zeg ik het zelf."
door Gijs Eijsink
Het is na zes jaar tijd voor een andere werkge
ver. Met zo'n 260 competitie-, beker- en Europa
Cup-wedstrijden in zijn bagage heeft hij al een
aardige loopbaan opgebouwd, maar Chris van der
Weerden (28) is ook synoniem voor pechvogel en
ongelukskind. Bij Twente, dat hem deze week
voor drie jaar vastleg
de, hoopt hij op betere
tijden.
Bij PSV was hij de
laatste tijd zo ongeveer
de achttiende man van
de selectie, maar FC
Twente kan de verde
diger goed gebruiken,
omdat het met Dennis
Hulshoff slechts over
één rechtsback van
formaat beschikt en
ook omdat de gerouti
neerde PSV'er op
meerdere posities in
zetbaar is.
Van der Weerden
was in het ene jaar
('94-'95) dat hij voor
Vitesse uitkwam, regel
matig actief als verde
digende middenvelder
en deed dat meerma
len uitstekend. Zo
speelde hij destijds
PSV-spits Ronaldo uit
de wedstrijd. Ook Dick
Advocaat zette hem na
zijn overgang naar PSV
regelmatig op die posi
tie. „Diep in mijn hart
zou ik het liefst op het
middenveld spelen.
Dat is mooi voetballen.
Ik ben het, denk ik,
niet verleerd", zei Van
der Weerden ooit in
een interview. Hij be
vond zich in die tijd in een voorspoedige fase van
zijn loopbaan en werd zelfs zo nu en dan in ver
band gebracht met het nationale elftal. Maar de
voortgang van het leven van een topvoetballer is
bijna niet te voorspellen, zo bemerkte ook Van der
Weerden. Het seizoen '97-'98 zou voor hem een
rampjaar worden. Eerst was hij door een slepende
blessure lange tijd uit de roulatie, vervolgens
maakte hij een dramatische rentree door op 1 ok
tober in de uitwedstrijd tegen Barcelona tegen een
rode kaart op te lopen na een domme overtreding
op Figo. Daarna kreeg hij een spierscheuring en
korte tijd later werd bij hem de tamelijk onbeken
de ziekte van Crohn, een chronische ontsteking
van de dunne darm, vastgesteld.
De revalidatie voltrok zich met vallen en op
staan. Pas ruim een jaar later maakte Van der
Weerden zijn rentree in De Goffert tegen zijn ou
de club NEC. Hoofd
coach Bobby Robson
was er blij mee. De
Engelsman stelde
hem meteen weer op
tot zelfs de duels om
de Europa Cup toe en
ontdekte nog een an
dere sterke kant van
de rechtspoot. Die
bleek namelijk ook
uitstekend als linker
verdediger uit de voe
ten te kunnen.
Onder Eric Gerets
was Van der Weerden
slechts gedurende
korte fases van het
seizoen basisspeler.
„Ik was honderd pro
cent fit, maar kreeg
heel weinig kansen.
Dan ga je nadenken
over je siUfctie", zei
Van der Weerden. Zijn
zaakwaarnemer Rob
Jansen ging op zoek,
ook in het buitenland.
„Toen FC Twente be
langstelling toonde,
dacht ik: „Waarom
niet?" Het is absoluut
een mooie club, die
zich altijd probeert
omhoog te werken en
die komend seizoen
UEFA - Cu p voetbal
speelt. Voor mijn ge
zin is het ook fijner
om in Nederland te blijven spelenaldus Van der
Weerden, die vader is van twee kleine kinderen.
Bij FC Twente komt hij in Tom van der Leegte,
Boudewijn Pahlplatz, Jan Willem van Ede en
Björn van der Doelen een kwartet oude bekenden
van PSV tegen. „Net als zij heb ik ook bij PSV een
fijne tijd gehad. Ik ben er zes jaar gebleven en dat
zegt genoeg. Het is niet gemakkelijk als talentvolle
voetballer bij een topclub te komen, maar er ver
volgens te blijven, is nog moeilijker."
Chris van der Weerden nog in PSV-shirt (rechts) In
duel met Katwijker Dirk Kuijt van FC Utrecht. „FC
Twente is absoluut een mooie dub."
Foto: Kees van Hoogdalem
