Leidsch Dagblad | 2001 | 14 mei 2001 | pagina 2

Michelle onderuit in Kopenhagen

Gesprek van de Dag

M

FBI gaat af

Lekker

Cabaretiers
veroveren de
eerste plaats

Miss Puerto Rico
is de nieuwe
Miss Universe

Winnaars enthousiast onthaald

De uitslag

Mijn geheim

MAANDAG 14 MEI 2001

152

Ntmmvntaar

Het zou de eerste federale executie in decennia wor
den, maar het werd een blamage voor de Amerikaanse
overheid. Timothy McVeigh, de man die met de bom
aanslag in Oklahoma zes jaar geleden de ergste terreur
daad ooit op Amerikaanse bodem pleegde, krijgt
woensdag (nog) geen dodelijke injectie, al heeft hij zelf
gezegd te willen sterven. De reden: de federale recher
cheurs van de FBI blijken ruim 3.000 pagina's aan be-
wijsmateriaal niet aan McVeighs verdedigers te hebben
gegeven.

Slechts vijf dagen voor de executie kwam de dienst er
mee op de proppen, waardoor de executie met zeker
een maand werd uitgesteld, en er mogelijk zelfs een
nieuwe gang naar de rechtbank volgt. Dit weekeinde
bleek de afgang nog een beetje groter. Volgens The
Washington Post zocht de FBI al vier keer vergeefs naar
de ontbrekende stukken. Dat betekent dat de dienst in
elk geval op de hoogte was van het bestaan ervan, en
dat niet eerder heeft gemeld. Eerder werd gezegd dat de
dossiers 'gewoon' waren vergeten, en plotseling waren
opgedoken.

Wat de flater van de FBI vooral wrang maakt, is dat de
Amerikaanse overheid juist zo blundert in de zaak te
gen McVeigh, de man die tot zijn gruweldaad kwam
door zijn haat tegen datzelfde overheidsapparaat. Het
was nota bene óók de FBI die met het dramatisch ver
lopen optreden tegen de sekte van de Branch Davidians
in Waco enkele jaren eerder McVeighs sluimerende af
keer van alles wat naar ambtenarij rook aanwakkerde.
Hij heeft 'Waco' altijd één van zijn belangrijkste moti-1
vaties voor de aanslag genoemd.

Een mogelijke nieuwe behandeling van de zaak zal
waarschijnlijk geen andere uitkomst opleveren dan een
schuldigverklaring - McVeigh heeft tenslotte al een vol
ledige bekentenis afgelegd - en een nieuwe executieda
tum, maar biedt de dader onverwacht wel hét podium
om er nog eens in te wrijven waarom de Amerikaanse
overheid volgens hem niet deugt. Zijn advocaten zin
spelen al op een heroverweging van McVeighs beslis
sing om af te zien van een aantal beroepsmogelijkhe
den, zodat er nog vele zittingen zouden kunnen volgen.
Ongeacht de uitkomst is er één groep voor wie de mis
ser hoe dan ook niet meer goed te maken is: de nabe
staanden van de 168 slachtoffers van McVeighs daad.
Los van de vraag of de doodstraf een gerechtvaardigd
middel is, zou voor hen met de executie in elk geval een
hoofdstuk worden afgesloten. Washington zou het
zichzelf ernstig moeten aanrekenen dat dit nu niet ge
beurt, en deze misser moeten aangrijpen om de bezem
door de falende FBI te halen. Al is het maar om de vele
McVeighs in de dop die de VS telt in de toekomst geen
enkele aanleiding te geven om te denken dat ze gelijk
hebben.

Wil zat met goede vrienden aan de oever van een meer
tje. Zonnetje, stokbroodje, kruidenboter, flesje witte wijn
in de koeltas. Kinderen met een waterfiets op avontuur
gestuurd. Lekker.

En toch zat hij daar met een bezwaard gemoed. Want
het Eurovisie Songfestival was al begonnen. En Wil
vond dat hij daar, uit hoofde van zijn functie, getuige
van moest zijn. Niet zo lekker, dus.

De zon ging bijna onder toen wij besloten op te breken.
Thuisgekomen was Out on my own van onze eigen Mi
chelle natuurlijk allang gepasseerd. Er stond een Frans
meiske te zingen. Mooie stem, acceptabel liedje, maar
niet iets wat je bijblijft.

Daarna nog een hoop gebler gehoord. Wil heeft het niet
zo op die liedjes die gemaakt zijn om in één keer aan te
slaan. Dat zijn vaak niet de beste. De laatste keer dat hij
daarvan heeft genoten was twee jaar geleden - bij het
nationale Songfestival - toen er een enthousiast valszin-
gende tiveeling op het toneel verscheen. Daar heeft hij
telefonisch nog vier stemmen op uitgebracht, maar dat
mocht niet baten.

Maar het gekke is dat - ook al hou je niet van het Song
festival - die verschrikkelijk saaie puntentelling toch al
tijd zijn charme behoudt. Misschien wel juist omdat het
zo saai is. Omdat het zo tergend langzaam verloopt.
Omdat je vantevoren al weet welke landen aan welke
andere landen punten gaan geven. Dat Duitsland altijd
Turkije een stel punten toebedeeld, ongeacht de kwali
teit van het liedje. Dat Nederland en Israël elkaar altijd
punten geven. Dat het dus eigenlijk politiek is: die jure
ring. Daar kan een mens zich zo heerlijk over opwinden.
Maar mensenlief: wat duurt dat lang!

Buiten gonsde de stad en riepen de terrasjes.

'tls jammer voor Michelle, maar Wil was wel blij dat
haar liedje op 18 punten bleef steken. Want nu Neder
land volgend jaar niet mee mag doen zullen de kijkcij
fers van het Songfestival volgend jaar aanzienlijk lager
zijn. Die 3,6 miljoen halen ze heus niet meer. En dat
maakt het evenement voor een televisierecensent toch
minder dwingend.

Wil kan volgend jaar rustig aan de oever van dat meer
tje blijven zitten.

Lekker.

One Day Fly, het cabareteske
antwoord op de Starmaker-hy-
pe, komt de komende week op
1 binnen in de Mega Top 100
en de Wanadoo Top 40. Dat
heeft een woordvoerder van het
bedrijf Mega Charts gisteren
bekendgemaakt.

Het liedje is bedacht door Viggo
Waas, Hans Lebbis en Peter
Heerschop, die het cabaretteam
vormen van het VARA-televisie-
programma Kopspijkers.
De afgelopen week verbleekte
het succes van de Starmaker-
single Damn', I think I love you
door de verkoopcijfers van One
day Fly. Platenmaatschappij
Sony leverde 50.000 singles aan
de detailhandel.
Het verkoopsucces is waar
schijnlijk een direct gevolg van
de populariteit van Kopspijkers.
Wekelijks bekijken 1,6 miljoen
mensen dit satirische program
ma. Het Starmaker-project
draait om een groep jongeren

De eendagsvliegen tijdens hun enige optreden.

Foto: United Photos De Boer

die in het vroegere Big-Brother-
huis worden klaargestoomd
voor een carrière in de show
bizz. Dagelijks kijken tussen de
300.000 en 500.000 mensen
naar dit programma. Met name
onder jongeren is het Yorin-
programma erg geliefd. De eer
ste single bereikte uit het niets
de bovenste positie in de hitlijs
ten.

De makers van Kopspijkers wil

den met hun Eendagsvlieg een
statement maken tegen 'het
schandalige succes van dit
soort rotzooi', aldus presenta
tor Jack Spijkerman bij de pre
sentatie van het One day Fly-
plan. „Als het zulke bagger lukt,
moet het ons ook lukken." De
opbrengst van de single gaat
naar Unicef.

ANP»

Miss Puerto Rico, Denise Quin-
ones August, is afgelopen week
end in de Puertoricaanse stad
San Juan gekozen tot de 50ste
Miss Universe. Tweede werd
Miss Griekenland, derde Miss
VS. Aan de schoonheidsweds-
tijd in de hoofdstad van Puerto
Rico deden nationale missen
uit 77 landen mee. Quinones is
een 20-jarige zangeres en dan
seres. Zij is 1,75 meter lang en
heeft donker haar.
De Puertoricanen vierden met
claxons en sirenes dat 'hun'
miss tot mooiste van de wereld
was gekozen. De ceremonie
was twee uur lang live uitge
zonden op tv. Naast de drie be
stgeplaatsten deden Miss Span
je, Miss Venezuela, Miss Nige
ria, Miss Israël, Miss India, Miss
Rusland en Miss Frankrijk mee
aan de finale.

De nieuwe Miss Universe straalt
na haar verkiezing.

Foto: AP/Lynne Sladky

Nederland toch nog half winnaar van Songfestival

Uiteindelijk werd het
toch nog een beetje
een Nederlandse over
winning. Maar veel
schieten we er niet
mee op. De gedeelde
achttiende plaats van
Michelle en haar liedje

'Out on my own' op
het Eurovisie Songfes
tival in Kopenhagen
zorgt ervoor dat ons
land volgend jaar niet
mag meedoen. Estiand
streek na een zinderen
de finale met de eer
met het liedje 'Every
body', gezongen door
het duo Tanel Pader en
Dave Benton.

De 50-jarige Dave Benton komt
van Aruba en woonde van 1985
tot 1996 in Rotterdam. Daarna
vertrok hij naar Noorwegen
waar hij zijn vrouw leerde ken
nen. Tegenwoordig woont hij in
Tallin, de hoofdstad van Est
land. Wat hem in Nederland
niet lukte, lukte daar wel: een
succesvolle solocarrière opbou
wen. Speciaal voor het Songfes
tival bundelde hij de krachten
met de 20-jarige Tanel Pader,
die vorig jaar nog in het achter
grondkoortje van zijn vriendin
Ines zong.

Estland kwam als een verras
sende winnaar uit de bus. Van

Er was zaterdagavond weinig reden voor een feestje bij de meegreisde Nederlandse fans, maar de supporters

Foto: ANP/Ed Oudenaarden

HÉ

maakten er toch maar het beste van.

de 23 deelnemende landen had
alleen Kroatië geen enkel punt
voor 'Everybody' over. Dene
marken, Frankrijk en Grieken
land volgden de uiteindelijke
winnaar op de voet, maar kon
den de voorsprong van Estland
tegen het einde van de punten
telling niet meer inhalen. Ivar
Must schreef de muziek van het
liedje, Maian-Anna Karmas de
tekst. Beiden maakten al eens

eerder een Songfestival-inzen
ding voor hun vaderland.
De winst van Estland baart de
Europese omroep unie EBU
grote zorgen. Het is de vraag of
het kleine land in staat is om de
organisatie van het festival in
2002 op zich te nemen. „We
kunnen ze adviseren en perso
neel en knowhow leveren, maar
het land zal zelf de financiën
moeten opbrengen", zo rea

geerde Ruurd Bierman, voorzit
ter van het comité dat binnen
de EBU het Eurovisie Songfesti
val coördineert. „We zullen
binnen nu en twee maanden
moeten weten of dat gaat luk
ken."

De financiële toestand van de
Baltische staat is niet bepaald
rooskleurig. „Het is een van de
moeilijkste EBU-landen. Het
heeft de ervaring niet om dit

Tienduizenden Esten hebben
gistermiddag de winnaars van
het Eurovisie Songfestival als
helden onthaald. Zij wachtten
de zangers Tanel Padar en Dave
Benton op de luchthaven en
het marktplein in het centrum
van de Estlandse hoofdstad op.
Op de straten in de buurt was
geen autoverkeer mogelijk.
Volgens waarnemers hebben de
Esten zelfs voor winnaars van
een gouden plak op de Olympi
sche Spelen niet zo'n enthousi
asme aan de dag gelegd. Het
onthaal was rechtstreeks op de
televisie te volgen.

Tot nu toe was de belangstel
ling voor het winnende lied
'Everybody' in Estland niet erg
groot. Het was in de nationale
hitparade niet hoger dan de ne
gende plaats gekomen.

Benton, die uit Aruba afkomstig
is en in Estland woont, noemde
de zege 'een zeer belangrijke
zaak voor Estland. Europa komt
weer een stukje dichterbij'. De
Baltische staat nam in 1994
voor het eerst aan het festival
deel. Het is ook de eerste staat
uit Oost-Europa die de over
winning heeft behaald.

De zangers Tanel (rechts) en Dave Benton zingen blij hun win
nende nummer. Foto: ANP/Ed Oudenaarden

soort grote evenementen op te
zetten. Zelfs het uitzenden van
een belangrijke voetbalwed
strijd levert er problemen op.
Andere landen zullen moeten
bijspringen. We hopen dat het
organiseren van het Songfesti
val ook in een Oost-Europees
land mogelijk zal zijn. Maar het
levert de EBU in elk geval extra
zorgen op."

Volgens Dave Benton gaat het
wel goed komen. Meteen na de
overwinning in het Parken sta
dion in Kopenhagen had hij de
minister-president van Estland
aan de telefoon. „Hij beloofde
alles te zullen doen om dat voor
elkaar te krijgen. Maai' ook hij
beseft dat het grote problemen
gaat opleveren."
De Nederlandse vertegenwoor
digster Michelle kwam na de
voor haar teleurstellende afloop
van het festival in polonaise
naar de persruimte gelopen.
„We hebben een fantastische
week gehad. Het optreden ging
perfect en de sfeer was goed.
Meer kun je niet doen. We heb
ben er alles uitgehaald. Dat we
hier hebben mogen staan, is ge
weldig. Ik vind het helemaal te
gek dat een andere Nederlander
gewonnen heeft", zei ze met

De volledige uitslag van
het Eurovisie Songfestivi
2001:1. Estland (198 pnl

2. Denemarken (177 pnt

3. Griekenland (147 pnt]

4. Frankrijk (142 pnt.),

5. Zweden (100 pnt.),

6. Spanje (76 pnt.), 7. Slo
venië (70 pnt.), 8. Duits
land (66 pnt.), 9. Malta[I
pnt.), 10. Kroatië (42pni
1 Ï.Turkije (41 pnt.),

12. Rusland (37 pnt.), j

13. Litouwen (35 pnt.),

14. Bosnië-Herzegovina'
(29 pnt.), 15. Engeland(I
pnt.), 16. Israël (25 pnt,),

17. Portugal (18 pnt.),

18. Nederland en Letlani
(beide 16 pnt.), 20. Poles
(11 pnt.), 21. Ierland (6
pnt.), 22. IJsland en Nooi
wegen (beide 3 pnt.).
De zeven laagst geëindif
landen mogen pas in 2(1
weer aan het Songfestivi
meedoen.

een brede lach. Tranen zijn
dan ook niet gevloeid.
Dat Nederland zich metee
achttiende plaats diskwal
ceert voor het Songfestival)
volgend jaar kwam als eens
teleurstelling voor de c
„We zaten met het Nationa
Songfestival in Ahoy' aardig
de lift en dat moeten we nu
noodgedwongen een jaaro
derbreken", aldus Lars And
son, binnen de NOS veranl-
woordelijk voor het evenets
Een verklaring voor het teg
vallende resultaat heeft An:
son wel: „In Nederland kre
het liedje van Michelle dej
regie en belichting. Daarcto
had het een extra dimensie,
heb ik gemist in Kopenhagt
Waarmee ik overigens geen
tiek op de Denen wil levere
iedereen maakt zo zijn eige
keuzes."

Na afloop van het 46ste si
festival heerste er veel onge
noegen en verbijstering ofi
winst van het 'kinderdisco
deuntje' uit Estland. Menig
had de overwinning eerdei
gund aan Frankrijk of Dent
marken. Estland won overij
overtuigend: het kreeg mai
liefst negen keer de hoogslt
score van twaalf punten. Hl
liedje valt onder de categori
'happy-sound' die het sind
invoering van televoting bij
Songfestival prima doet. Cii
doen die voorkeur van het
bliek af als de 'wansmaak)
de massa'.

De eerlijkheid gebiedt tezt)
dat de kwaliteit van het Eut
sie Songfestival 2001 beneo
het gemiddelde niveau van
afgelopen jaren lag. Er wan
dit jaar geen uitschieters re
boven bij.

MARTIN HERMENS

enselijk

,En niks zeggen, want het is een geheim", zeg ik,
op de fluistertoon die bij geheimen hoort, tegen
mijn zoon. We bevinden ons in het favoriete
tuincentrum van zijn moeder, waar we op
het punt staan een parasol van een afme
ting en een prijs aan te schaffen die niet in
verhouding staan tot het aantal zonuren
dat ons land (zelfs niet bij een onverant
woorde opwarming van de aardede ko
mende decennia ten deel valt.

Het is de donderdag voor moederdag
en ik acht mijn jongste nazaat (bijna
vijf) dit jaar toe aan het eerste geheim
dat hij kan bewaren. De voorgaande ja
ren zijn op dit punt niet bepaald succesvol
verlopen. Het eerste moederdagcadeau dat
hij op de peuterspeelzaal vervaardigde (een
kunstig in crêpepapier verpakte, gevouwen en
volgetekende piramide waarin, in de beste
Toetanchamon-tradities, een doosje Nivea zat
verborgen) wilde hij direct bij thuiskomst over
handigen en openmaken. Na langdurig op
hem inpraten Dat hoort niet. Het is zondag
pas moederdag en tot die tijd moet je het ver
stoppen") kwam hij zelf met het volgende com
promis: we zouden het nu uitpakken en daar

na verstoppen.

Dat verstoppen bleef hem bij. Het jaar daarop huppel
de hij het lokaal uit, toonde trots zijn pakje en zei te
gen z'n moeder: ,,Hier heb ik een spiegeltje en ik ga het
nu in de kast leggen.En elke avond tot de grote dag
ontsloot hij even de geheime schuilplaats en zei op sa-
menzweerderstoon tot de vrouw die hem gebaard had:
,,Kijk, hier ligt het spiegeltje.

Het zijn sterke schouders die een geheim weten te dra
gen. De wetenschap dat je iets weet wat een ander niet
mag weten, is een voortdurende bron van zorg. Een
kwelling. Het helpt als je daar, al is het maar een beet
je, over kan praten. ,,Ik heb een geheim, maar ik zeg
niet wat het is", placht mijn dochter (inmiddels negen)
in dit soort gevallen haar moeder een keer of tien per
dag te laten weten. De dag daarop ging ze een stapje
verder. „Ik zeg niet wat het is, maar je kunt erop zien
hoe laat het is.(Een schier onoplosbaar raadsel, ware
het niet dat het horloge van mijn echtgenote het juist
in die week van ouderdom had begeven.)

Dit jaar leek mijn zoon aanmerkelijke progressie te
maken in de geheimenbranche. Na een slechte start bij
het schoolhek („Kijk, hier is je moederdagcadeautje,
draag het zelf maar") ging hij braaf de trap op om het
te verstoppen. Om naar beneden te komen met de me
dedeling: „Het paste niet in de kast, daarom heb ik het

er maar naast gelegd. Achter die houten vrachtivagen.
Omdat ik alleen na schooltijd in het tidncentrum te-
rechtkan, besluit ik hem deelgenoot te maken van mijn
eigen geheim. Niet één, niet twee, maar twintig keer
druk ik hem op het hart dat er de komende dagen van
hem de uiterste discretie wordt verwacht. En vanachter
de teakhouten mast die loopt van de voorruit tot aan
de vijfde deur van onze stationcar, verzekert hij me op
de terugiveg keer op keer plechtig dat hij zal zwijgen
als het graf. Hij herhaalt dat nog eens als we de trap
opklossen om het gevaarte op een geschikte plek te ver
stoppen, en wil het nog wel een keer beloven als we tot
de ontdekking komen dat het ding alleen overdwars op
de vloer van mijn werkkamer past.

Wij hebben een geheim, hè?", zegt hij de rest van de
dag wel vijf keer in het uur, waarbij hij op een gluipe
rige manier zijn vinger op zijn mond legt. „Sssssssst!"
Als mijn vrouw die donderdagavond van haar werk
komt, laat ik haar tussen neus en lippen door weten
dat het hele huis voor haar toegankelijk is, maar 'dat
ze tot zondagmorgen geen stap moet zetten in mijn
werkk..'.

„Het is een parasol", onderbreekt mijn zoon.

Daar hebben we met dit mooie weer vóór moederdag
dus al twee dagen plezier van gehad.

De treinrover RONALD BIGGS, die een week
leden na 36 jaar ballingschap terugkeerde in
Groot-Brittannië, stapt naar de rechter om te
voorkomen dat hij de 28 jaargevangenisstral
moet uitzitten die hij officieel nog voor debt"
heeft. Biggswerd in 1963 tot dertig jaar gev
genisstraf veroordeeld wegens zijn rol in dez
noemde 'Great train robbery', de overval op?
posttrein waarbij 2,6 miljoen pond werd buil
maakt. In 1965 ontsnapte hij en na de nodij
omzwervingen vestigde hij zich in 1970 inB
lië. De inmiddels 71-jarige Biggs had gehooj
dat zijn slechte gezondheid, hij heeft drie be
tes gehad en kan nauwelijks meer praten, de
se autoriteiten ertoe zou zetten hem de rest"
zijn straf kwijt te schelden, maar bij zijn aan
komst op een luchtmachtbasis bij Londen w
hij direct gearresteerd.

Tegenstanders van het Big Brother-achtige Franse televisieprogrammaLl
STORY hebben zaterdag geprobeerd de deelnemers aan de show te 'bevti
den' uit het appartement waar zij met elkaar voor het oog van de televisie!
kers zijn opgesloten. De bevrijdingspoging werd door oproerpolitie en bei
gingspersoneel met onder meer traangas verhinderd. De 'loft raiders' zeg
dat de tien jonge mannen en vrouwen die aan het programma deelnemen
'gijzelaars' zijn van de particuliere televisiezender M6.