'Tederheid overleeft
in krachtpatserij'
'Kleremuziek is
het, dat house'
Een visueel spektakel om trots op te zijn
Cult uur Kunst
Amerikanen regeren
filmfestival in Canne
Stedelijk Museum Amsterdam
wordt anderhalf keer zo groot
Tate Modern best
bezochte museum
Lakenhal koopt
schilderijen
Verhoeven: film
over nazi-dokters
Groningen
krijgt nationaa
Stripmuseum
De uitvinder van de nonchalance
MAANDAG 14 MEI 2001
941
LONDEN - Het Tate Modern in
Londen is het populairste mu
seum voor moderne kunst ter
wereld. In het eerste jaar van
zijn bestaan hebben 5,25 mil
joen mensen het museum be
zocht. Daarmee overtreft het
concurrenten als het Guggen
heim in New York en het Cen
tre Pompidou in Parijs. De ver
bouw van het voormalige elek
triciteitsstation kostte ruim 450
miljoen gulden. Het pand her
bergt meer dan zeshonderd
kunstwerken, van Matisse tot
Mondriaan en van Warhol tot
Rothko. Het museum verwacht
te jaarlijks ongeveer twee mil
joen bezoekers. Het Tate Mo
dern trok vorig jaar echter niet
de meeste toeristen. Het British
Museum werd door bijna zes
miljoen mensen bezocht, ter
wijl de Millennium Dome met
6,5 miljoen bezoekers de topat
tractie van Groot-Brittannië
was.
LEIDEN-Het vroege 'Zelfportret'
(1916) van Harm Kamerlingh
Onnes, dat nu nog beelddrager
is van de tentoonstelling die tot
5 juni in Stedelijk Museum De
Lakenhal is te bezichtigen, blijft
ook daarna in dit museum. Be
halve dit portret, dat het muse
um voorlopig in bruikleen heeft
gekregen, kocht de Lakenhal
onlangs twee landschappen
van de schilder. Daaronder be
vindt zich 'De waterval', even
eens een vroeg, zeldzaam, werk
uit 1920. Samen met 'Brug bij
Westbroekpark te Schevenin-
gen' (1938) is het te bezichtigen
in de zaal voor 20ste-eeuwse
kunst.
CANNES - Paul Verhoeven heeft
een contract getekend voor het
regisseren van een film met de
titel 'Assasins', waarvoor de op
namen komend najaar in Ber
lijn beginnen. 'Assasins' gaat
over het uitbreken van de Kou
de Oorlog als eind 1945 de
Amerikanen en Russen afzon
derlijk op jacht gaan naar oor
logsmisdadigers, in het bijzon
der wétenschappers die in de
concentratiekampen medische
experimenten hebben uitge
voerd op Joodse en Russische
gevangenen. Volgens produ
cent Mike Medavoy ligt het dra
ma in het verlengde van Ver-
hoevens oorlogsfilm 'Soldaat
van Oranje', waarin twee vroe
gere vrienden ineens als vijan
den tegenover elkaar komen te
staan. Voor de Nederlandse ci
neast zou vooral het thema in
teressant zijn dat de behande
ling van oorlogsmisdadigers,
zowel na de Tweede Wereld
oorlog als na de recente Balka
noorlogen, volledig afhankelijk
is van de belangen van partijen
die nadien aan de macht zijn
gekomen.
Leidse Draaiorgeldag in Hooglandse Kerk
LEIDEN JOS VAN DUINEN
Kerken en orgels. Ze horen bij
elkaar. Wie zaterdag de Hoog
landse Kerk binnenliep werd
welkom geheten met galmende
draaiorgelklanken. Twintig
Leidse draaiorgels waren er te
horen.
Het is een lust voor oog en
oor, de derde editie van de
Leidse Draaiorgeldag. Het ram
melende centenbakje ont
breekt. Niemand vraagt entree.
De bezoekers zijn gasten. De
orgelmannen leggen graag alles
uit over hun magistrale mon
sterlijke houten speeldozen.
Jan van Putten orgelt al 55
jaar. Het bekende vader-op-
-zoon verhaal. Op zijn vijftien
de begon hij er mee. Hij geeft
het rad van zijn orgel 'De Riet
vink' een zwenk en er rollen
traditionele Nederlandse melo
dieën uit. „De laatste jaren doe
ik kleinere orgels, dat gaat beter
op mijn leeftijd." Geroutineerd
wisselt hij tijdens het draaien
van arm zonder dat het hoor
baar is. Kinderen dansen mee.
„Nederlandse liedjes en walsen
vinden ze het mooist", vertelt
hij en legt het boek met de Ra-
detzky Mars vast klaar. De
house die uit het wat grotere
orgel van collega Les Krul de
kerk door klinkt kan hem niet
bekoren. „Kleremuziek is het,
dat house."
'Dubbeldik', heet het piere
ment waar Krul zijn house uit
slingert. „Veel orgelmannen
houden vast aan die oude rot
boeken, maar je moet meegaan
met je tijd, met de jeugd. 'Die
schone blaue Donau' gaat echt
niet meer." Zijn orgel ziet eruit
zoals een straatorgel eruit hoort
te zien. Gouden krullen, de
bloemen pastel, engelen bo
venin en fraaie poppetjes die
met een staf op een bel de per
cussie verzorgen. Een bezoek
ster luistert met open mond.
„Ik liep hier toevallig langs.
Normaal kan ik niet tegen die
dingen, maar ik ben toch maar
even naar binnen gegaan. Dit is
gewoonweg prachtig, al dat
mierzoete."
Dat een draaiorgel meer dan
folklore is blijkt uit de vele toe
hoorders vandaag. Het doet Ar
nold Vroomans, de koster van
de Hooglandse Kerk, zichtbaar
goed. „Heerlijk toch!" Luidkeels
zingt hij samen met zijn zoon
'Die Zauberflöte' van Mozart,
begeleid door een echt Mortier -
-orgel. Dit in originele - onge
verfde - staat verkerende bak
beest doet met zijn bassen de
kerk trillen. „Een Mortier-orgel
De orgelmannen geven graag uitleg over hun magistrale, monsterlijke houten speeldozen. Foto: Henk Bouwman
heeft warme,, donkere klanken,
hij klinkt minder schel dan or
gels die je op straat hoort", legt
orgelman Johan Weima uit. De
gebruikte houtsoorten in het
orgel zorgen voor de warme en
luide klanken die het kolossale
gevaarte voortbrengt. Het te
genwoordig zeldzame Mortier-
-orgel werd nooit als straat
orgel gebruikt. Vanmiddag ver
tegenwoordigt het een com
pleet orkest dat de operagezan
gen van de koster en zijn zoon
begeleidt. Wanneer het orgel
van de kerk zelf ook nog mee
gaat doen onstaat een indruk
wekkende muur van geluid. De
akoestiek van de kerk krijgt
waar ze recht op heeft en geniet
van een prachtig en uniek sa
menspel.
Krul heeft het niet zo op Mor
tier-orgels. „Het gaat niet om
het orgel, het gaat om de man
die ermee staat. Twintig jaar ge
leden stopte iedereen Mortiers
in de kachel, tegenwoordig wil
len ze er allemaal een." De kos
ter legt uit waarom. „Een Mor
tier-orgel, dat is een orgel met
een ziel."
GRONINGEN» ANP
Groningen krijgt volgend jj
een Stripmuseum. Het woi
het eerste in zijn soort in o
land. De initiatiefnemers
wachten 70.000 liefhebbers1
het beeldverhaal per jaar.
project kost 15 miljoen guide
Het begin van de bouw si
gepland voor begin septenit
waarna het museum midi
volgend jaar klaar is. „Dit isi
mooie dag, alleen de openia
dag kan nog mooier worde
aldus striptekenaar Jan Kn
bekend van 'Jan, Jans en
kinderen'. Hij is een van de
tiatiefnemers van de sticht
die de afgelopen jaren aan
opzet en fondsenwerving
het museum werkten.
Het museum moet een on
zicht geven van de ontwikkel
van strips. Het wil zowel
echte stripfanaat als de gen
delde toerist aanspreken,
tentoonstelling bestaat uit
deo-, dia- en multimediap
sentaties, die onder meer
gendarische stripscènes
beelden. Het leven en werkt
tien schrijvers en tekens
krijgt speciale aandacht. Te«
komt er een bibliotheek w
bijzondere collecties wori
gepresenteerd.
De gemeente Groningen g
garant voor de helft van del
ten, als daarmee de exploit!
voor tien jaar gegarandeerd!
Libris Literatuurprijs voor Tomas Lieske
Vervolg van voorpagina
Tijdens een feestelijke, zoals altijd goed van spijs en
drank voorziene bijeenkomst in Amsterdam, is gister
avond laat de Libris Literatuurprijs 2001 uitgereikt aan
Tomas Lieske voor zijn roman 'Franklin'. Lieske, een bij
het publiek onbekende grootheid, verkeerde tussen nog
vijf genomineerden die, op J. Bernlef na, allen een voor
alsnog beperkte reputatie hebben. Dat was meteen ook
de kritiek op de selectie van de jury, die ditlmaal dnder
leiding stond v^i Winnie Zorgdrager.
aan de kwaliteit van de win
naar. Tomas Lieske, geboren in
1943 in Den Haag, wordt door
literaire fijnproevers al jaren
hoog gewaardeerd. Vanaf zijn
eerste bundel 'Oorlogstuinen'
schrijft hij verhalen die snijden
in de ziel. Evenals in zijn poëzie
lijkt het in Lieskes proza te gaan
om de verbeelding die door de
harde werkelijkheid in gang
wordt gezet, waardoor het be
staan een beetje draaglijk
wordt. In zijn eerste roman
'Nachtkwartier' en zijn laatste
en nu bekroonde 'Franklin' le
vert dat een gelaagdheid op die
zijn boeken niet een-twee-drie
bevattelijk maakt. En dat ver
klaart meteen voor een deel de
rtc,
AMSTERDAM
PETER VAN VLERKEN
Geen Jeroen Brouwers en geen
Arnon Grunberg - zij willen
trouwens ook geen prijs meer -,
wel de talentvolle Vlaamse su
perstilist Erwin Mortier ('Mijn
tweede huid'), de rauwe Hol
landse verteller Frank Noë ('Het
gemaal'), de voornamelijk van
kinderboeken bekende auteur
Toon Teilegen ('De trein naar
Pavlovsk en Oostvoorne') en de
swingende woordkunstenares
Wanda Reisel ('Een man een
man'). En niet te vergeten Bern
lef dus, maar die won al zoveel
grote prijzen....
Het doet allemaal weinig af
bescheiden naamsbekendheid
van de eiuteur.
De jury was gisteravond niet
temin zeer ingenomen met de
winnaar. Lieske is met 'Frank
lin' de; schepper van een ver
bluffend universum, zei Winnie
Sorgdrager. Het hoofdpersona
ge in het boek, dat gaat over
een verschoppeling die reist
van d e koude hel van de nikkel-
mijhein in Siberië naar het dik
doenerige en bij tijd en wijle
even helse Den Haag, heeft de
neigilng alles kapot te maken
wat hij op zijn weg vindt. Maar
door zijn fantasie, onaange
pastheid en zijn optimisme
wee;t hij er de moed toch in te
houden.
Lieskes lichtpunt is de liefde.
„Het is de liefde die in dit boek
aanleiding geeft tot hartbre
kend tedere passages, die toch
volstrekt onsentimenteeel blij
ven. De tederheid is het wonder
van deze roman, dat ze over
leeft in deze verbale krachtpat
serij, in het Siberië van taal dat
Lieske ons hier presenteert", zo
stond in het juryrapport. Als
mede: 'literaire durf; 'stilisti
sche brille'; 'brutale geestig-
Tomas Lieske: 'Schepper van verbluffend universum'. Foto: ANP/Bas
Beentjes
heid', 'talig kunststuk'.
Dat de jury niet unaniem was
bij de uitverkiezing en pas na
lang beraad tot een beslissing
kwam, zoals gisteravond bleek,
daar hoefde Tomas Lieske niet
om te malen. Hij mocht met
voldoening zijn ton aan prij
zengeld opstrijken. De andere
genomineerden keerden des
nachts weldoorvoed, goedge-
laafd en met 5 mille op zak
huiswaarts. Hoezo, het leven
een hel?
Perry Como 1913-2001
De Amerikaanse 'crooner' Perry Como is zater
dag in zijn huis in Florida na een langdurig
ziekbed overleden. De zanger zou op 18 mei 88
jaar zijn geworden. Como was een van de eerste
entertainers die een eigen show kreeg op de
Amerikaanse televisie. De bariton stond bekend
om zijn losse manier van zingen. Zijn idool, wij
len Bing Crosby,
noemde hem 'de uit
vinder van de non
chalance'. „Mensen
vroegen me wel eens
hoe het kwam dat ik
zo 'casual' was", zei
Como eens in een in
terview. „Ik deed ge
woon maar wat in
me opkwam."
Pierino Roland Como
werd in 1913 geboren
in Canonsburg,
Pennsylvania. Zijn
ouders, die dertien
kinderen grootbrach
ten, waren Italiaanse
immigranten. Op zijn
elfde begon hij na
schooltijd met het
schoonvegen van een
kapperszaak. Hij
kreeg van de barbier
les in knippen. In het
begin van de jaren
'30 liet hij het kap
persvak voor wat het
was, nadat hij een aanbod had gekregen om te
zingen bij de band van Freddie Carlone in Cle
veland. Zijn ster rees toen hij een contract te
kende met Ted Weems Bigband in 1936. Die
verbintenis duurde zes jaar. In 1943 tekende hij
een contract met RCA toen hij het liedje 'Good
bye Sue' opnam. Hij zou een halve eeuw aan
deze platenmaatschappij verbonden blijven.
In 1945 had Como zijn eerste hit in de Verenig
de Staten, 'Till the end of time'. Daarna volgde
een lange reeks hits, waaronder 'Prisoner of lo
ve'. Tot aan het eind van de veertiger jaren ble
ven zijn liedjes een fundamenteel onderdeel
van de collectie in de meeste jukeboxen. De Ita-
Perry Como: 'fenomenale performer'. Foto: AP
liaans-Amerikaanse zanger wedijverde in die
periode met Frank Sinatra en Bing Crosby om
de titel 'beste crooner', een typisch Amerikaan
se aanduiding voor 'declamerende zanger' of
zanger van 'easy listening' muziek.
Como's naam stond tientallen-jaren synoniem
voor een zoetgevooisde performance. Zijn
meest bekende liedjes
waren niemendalletjes
als 'Hot Diggity' en
'Papa loves mambo',
terwijl Como zelf liever
romantische 'ballads'
zong. „Het publiek
wordt het beu om naar
'Melancholy Baby' en
die andere sentimente
le dingetjes te luiste
ren, maar dat zijn juist
de liedjes die ik liever
zou brengen", zei hij
ooit. Publicist Will
Friedwald, die een
boek schreef over jazz-
zang, noemde hem
ooit een 'fenomenale
performer die alles
zingt wat hij krijgt
voorgeschoteld'.
Como maakte zijn tv-
debuut in 1948. Vanaf:
1950 presenteerde hij
vijf jaar lang 'The Perry
Como Show'. Daarna
had hij acht jaar ach
tereen een variétéprogramma. In 1963 hield
Peny op met reguliere tv-shows. Hij was daar na
nog sporadisch te zien op het beeldscherm,
waar steeds meer popmusici de plaats van do
eens zo populaire 'crooners' innamen. In de ja
ren zeventig haalde hij opnieuw hits met liedjes
als 'It's impossible' en 'And I love you so'. Ook
zijn kerstalbums haalden hoge verkoopcijfers.
De laatste jaren leefde Como een enigszins te
ruggetrokken leven met zijn vrouw Roselle, met
wie hij in 1933 was getrouwd. Roselle overleed
in augustus 1998 op 84-jarige leeftijd, twee we
ken nadat het echtpaar zijn 65-jarige huwelijk
had gevierd.
AMSTERDAM ANP
Het Stedelijk Museum in Amsterdam wordt zo'n
70 procent groter. Dat is het gevolg van de her
nieuwde verbouwplannen voor het pand. Burge
meester en wethouders hebben de nieuwste ver
sie van het plan goedgekeurd.
De nieuwe versie houdt onder meer in dat in
de kelder en op de begane grond van het oude
hoofdgebouw minder kantoren komen, en meer
expositieruimte. Al met al wint het museum zo'n
30 procent aan expositieruimte ten opzichte van
het eerste plan. Aan de kant van het Museum
plein komt omvangrijke nieuwbouw.
Het Stedelijk Museum krijgt een nieuw collec
tiecentrum in Amsterdam Noord. Het collectie
centrum wordt een gebouw van zo'n 20.000 vier
kante meter, met de kantoorfuncties, depotruim
te en studieruimtes. Het gebouw kost ongeveer
60 miljoen gulden.
Ook het Amsterdams Historisch Museum trekt
in het nieuwe gebouw in, met depotstukken en
kantoorruimte. Of het Filmmuseum ook in het
collectiecentrum komt, hangt af van de financie
ring. Dat museum wordt door het Rijk betaald,
de andere twee door de gemeente Amsterdam.
Die twee geldstromen moeten op de een of ande
re manier in een gebouw worden verenigd.
Als alles klaar is moet de eindafrekening zo'n
196 miljoen gulden te zien geven. Het Stedelijk
Museum sluit vanwege de verbouwing de deuren
van november 2002 tot maart 2005.
CANNES PIETER VAN LIEROP
Als je het maken van goede
films zou vergelijken met wiel
rennen (waar het verder weinig
aan doet denken) dan is het
Festival van Cannes zoiets als
de Ronde van Frankrijk. En dan
heeft festivaldirecteur Gilles Ja
cob hetzelfde probleem als
Tour-directeur Jean-Marie Le-
blanc. Het is in beide gevallen
een eeuwigheid geleden dat de
hoofdprijs door het gastland
werd gewonnen en men pro
beert daar nu met verwante
middelen iets aan te doen.
Voor deelname aan de com
petitie om de Gouden Palm, de
gele trui van dé internationale
cinematografie, werd geen en
kele film uit Noord-Europese
landen toegelaten. Wij Neder
landers zijn dat al 25 jaar ge
wend en de Duitsers voelen
zich al acht jaar misdeeld. Kras
ser is dat voor de 54-ste editie
ineens ook landen als Enge
land, België, Zweden en Dene
marken (die de afgelopen jaren
nogal wat prijzen hebben ge
wonnen) nu ineens volledig
buiten de boot zijn gehouden.
Alleen Latijnse landen uit Euro
pa mogen meedoen. Frankrijk
is met maar liefst vijf producties
aan de start verschenen. Daar
bij zitten nieuwe films van de
uitgerangeerde veteranen God-
ar d en Rivette, wat net zoiets is
als wanneer Hinault en Fignon
een comeback zouden maken
in het peloton.
Daarnaast werden de Oos
tenrijker Michael Haneke en de
92-jarige Portugees Manoel
D'Óliveira toegelaten met films
die in Frankrijk en met Frans
geld werden gemaakt. Ook de
Taiwanezen Hou Hsiao-hsien
en Tsai Ming-liang rijden voor
Franse sponsors, evenals de
Bosniër Danis Tanovic. Naar
diens film 'No Man's Land'
hebben we trouwens met be
wondering gekeken.
Maar de chauvinistische fes
tivalorganisatie kan net zo veel
Franse films in de competitie
stoppen als ze wil, om werkelijk
de Gouden Palm in eigen huis
te houden had ze uitsluitend
Franse films moeten 'opstel
len'. Nu Cannes het goed wil
maken met Hollywood en dus
vijf Amerikaanse films dooi
selectie liet komen, zien
daar meteen ook de hoo
kwaliteit vandaan komen,
beste film tot nu werd
senteerd door de
Joel en Ethan Coen.
Hun nieuwste opus,
Man Who Wasn't There',
in de jaren vijftig en wl
zwart-wit gedraaid in de
van de 'film noir', comp!
met 'voice over'. Maar hetg
om veel meer dan een simp
genre-imitatie. Billy Bob Thn
ton zet op fascinerende v
een introverte brave kap
neer die door zijn echtgen
wordt bedrogen met een
gaire zakenman. De kap
komt toevallig in een situ
waar hij zijn rivaal kan chai
ren. En door toeval gedwon
pleegt hij een moord. Als hi
bekent, om het leven van
vrouw te redden, wordt hij
geloofd. Maar hij gaat wel
de elektrische stoel voor
moord die hij niet heeft
pleegd. Het zit, zoals
Coens gebruikelijk, bijzon
slim in elkaar. Maar meest
zonder is dat deze doorga
cynische stijlvirtuozen nu
het eerst een film hebben a!
dragen met hart.
Ook de vrolijkste verras:
van de eerste vijf festival^
is afkomstig uit de VS. Voor
eerst in 48 jaar tijd haalde
lange animatiefilm het hoo
programma van Cannes,
drew Adamson en Vicky Jen
regisseerden 'Shrek'
Dreamworks, de studio
Spielberg. 'Shrek' is een sprot
jeskomedie over een
(groene moeraskobold metti
oortjes) die een prinses
redden uit een toren die
waakt wordt door een draal
is gewerkt met dezelfde
ceerde digitale technieken
bij 'Dinosaurs', maar ze blij
aan ogers en draken toch bt
te zijn besteed dan aan voor
reldlijke reptielen, plastic o
boys en mieren. In decent
komt 'Lord Of The Rings' in
reldpremière. Op basis van
twintig minuten die er in
nes van zijn vertoond, is
waarschijnlijk dat die film
verbluffende beeldtoverij
'Shrek' alweer zal overtreffen
Brechtiaans theater in optima forma van Noordwijkse toneelvereniging
THEATER RECENSIE
WIJNAND ZEILSTRA
Voorstelling: 'Moeder Courage en haar kinderen' van Bertolt Brecht
door de Noordwijkse toneelvereniging 'Louis Bouwmeester'. Regie:
Niek Molkenboer. Gezien: 11/5, Loods Gebr. Passchier Iris ('t Laantje
33 Noordwijk). Aldaar nog te zien: 18 en 19/5.
Ooit was 'Mutter Courage' van Bertolt Brecht het pa
radepaardje voor politiek geëngageerd theater. Boven
dien kon je van alles met dit theatrale experiment uit
halen, dat op die manier steevast het etiket theater
vernieuwing kreeg. Vertolksters van de titelrol oogst
ten roem, hoewel dat eigenlijk in strijd was met de
theorie van Brecht, die van zijn acteurs grote dienst
baarheid ter ere van hogere politieke idealen verlang
de. Kortom, hoe je het ook wendt of keert, 'Mutter
Courage' is een mijlpaal in de theatergeschiedenis van
de twintigste eeuw. Amateurs die zich in hun vrije tijd
aan zo'n monument wagen, halen zich onvoorstel
baar veel op de hals. Een dergelijke onderneming lijkt
zelfs tot mislukken gedoemd. De Noordwijkse toneel
vereniging 'Louis Bouwmeester' echter heeft een hu
zarenstukje geleverd. Hun 'Mutter Courage' is een
spectaculair locatieproject geworden. Ze brengen
puur Brechtiaans theater in optima forma.
De bollenschuur blijkt de perfecte plaats voor deze
spektakelproductie. De spelers krijgen de ruimte en
maken daarvan ook volop gebruik. Moeder Courage
en haai' kinderen nemen voortdurend de beroemde
kar met handelswaar op sleeptouw. Het symboliseert
de constante bedrijvigheid van de marketentster die
leeft van de oorlog, ook al verliest ze haar drie kinde
ren tengevolge van al die oorlogen. Ze gaat onver
stoorbaar door.
Het gesjouw met de kar zal op basis van de befaamde
regie-aanwijzingen van Brecht zonder meer te verde
digen zijn. Maar het gebeurt wel erg vaak in deze pro
ductie, waardoor kostbare tijd verloren gaat. Het is
een heel klein zwak puntje in een voorstelling die ver
der bol staat van tal van theatrale verrassingen.
Kinderkoor St. Jeroen komt met een prachtig
anti-oorlogslied - een eigen vondst van de Noordwij-
kers. Een andere toevoeging blijkt ook bijzonder ge
slaagd; het dameskoor 'De Meerminnen' zorgt voor
sfeertekening in de vorm van diverse zangffagmenti
klassieke scène-aankondigingen en tromgeroffel.
dergelijk spektakelelement komt de voorstelling
De opbouw van het oorspronkelijke stuk is in zete
zin rommelig. De Noordwijkers proberen de speelse
nes zo kort en helder mogelijk te houden. Paul W
merdam houdt zich keurig nauwgezet aan de do
Brecht gewenste afstand tussen acteur en persona;
Zijn 'moeder Courage' reageert gevoelsarm op s
ontberingen en is vooral de gehaaide profiteur van
omstandigheden. Haar dochter Katrien die niet f
spreken, krijgt van Janet Verkerk in grotendeels
spel op knappe wijze ruimschoots reliëf. Niet he
maal duidelijk is de bedoeling van de soms punkao
tige aankleding van sommige personages - dat gel
bijvoorbeeld voor Olga Passchier als Eilif (hier i
dochter en niet als zoon van moeder Courage). Het<
fect ervan heeft overigens wel iets intrigerends.
De grootschalige productie loopt als een trein. Del
le theatermachinerie biedt een pracht van een visw
spektakel waarop de gehele groep trots kan zijn.
