PORT
'Mijn carrière is
nog niet voorbij
9
IrDAG 12 MEI 2001
37
Tennisser Jan-Willem Lugthartfit genoeg voor de eredivisie
Tennisser Jan-Willem Lugthart is hard op weg om met het eerste
menteam van Zee Duin de play-offs om het landskampioenschap
bereiken. De koploper in de hoofdklasse heeft aan een plaats bij de
ite vier ook genoeg om volgend jaar in de eredivisie uit te komen. De
arige Lugthart is verantwoordelijk voor het technische beleid binnen
de vereniging en was er acht jaar tennisleraar. Sinds vijf jaar is de
[atwijker mededirecteur van Damen Lughart advies. Jan-Willem
jhart in tien stellingen over de situatie bij Zee Duin, het vorig jaar
haalde landskampioenschap, lopende tenniszaken en zijn carrière,
- arin hij talloze B-titels, diverse districtskampioenschappen en twee
sters-titels vergaarde. „Ik heb een prachtige carrière gehad. Hoewel,
lèl jehad. Als je eredivisie gaat spelen is je carrière nog niet voorbij."
doorGERTJAN VAN GEEN
Jan-Willem Lugthart: „Zee Duin maakt een piekperiode door en die moeten we zo lang mogelijk zien vast te houden. Maar we gaan niet halsstarrig aan het niveau vasthou
den. Ik ken genoeg voorbeelden van clubs, die daardoor in het ongeluk zijn gestort. Dan speel ik liever twee klasses lager." Foto: Dick Hogewoning
herencompetitie is nog altijd ondergeschikt
lotje gemengde competitie.
ink van wel, maar de gradatie waarin is funda-
n v iel veranderd. De herencompetitie is de
ie competitie aan het inhalen. Maar het is nog
EO dat de top van Nederland gemengd speelt.
'en met vier tennissers uit de gemengde eredivisie
am formeert, word je landskampioen bij de
en.
bij Wettenseind speelt Sander Groen en die
lt nog regelmatig op de ATP-tour. Op korte
n is de herencompetitie minimaal gelijkwaar-
halen hoeft niet, want er zijn zat sterke tennis-
Nederland en ik zie geen damescompetitie
grond komen. Voordat die goed loopt ben je
ren verder."
opf
Duin prolongeert de landstitel.
reëel bent, zijn er sterkere teams dan het on-
de andere poule zit Halfweg 1 en die hebben
Kok erbij gekregen. Bovendien laten zij zich
leer zo verrassen als vorig jaar toen we hen in
de versloegen. Halfweg is zwaar favoriet en ze
zeer waarschijnlijk thuis spelen,
andere kant maakt ons dat juist weer kans-
)rig jaar piekten we allemaal omdat we niets
tten. We dachten: we zien wel wat er ge-
Dat we thuis mochten spelen kwam door een
lelijkheid. Degene met het hoogste puntento-
>u de finale mogen organiseren. Wij hadden
>ger puntentotaal, doordat Halfweg nog een
ffin ijd moest uitspelen en dat hadden ze bij de
I niet gezien. Ik heb telefonisch toestemming
ig gd om het te organiseren en de volgende dag
gebeld dat we de catering al hadden gere-
n de tribuneleverancier hadden gebeld. De
wam er pas later dat ze het niet goed hadden
i, maar toen konden ze niet meer terug. Cees
m0 en (eigenaar van Halfweg en manager van Ri-
Sp
h'
IID:
chard Krajicek red.) was laaiend. Hij dreigde zelfs
met een boycot.
Ik denk dat Halfweg nu al de organisatie geclaimd
heeft, al weet ik niet of de titelverdediger het recht
heeft om thuis te spelen. Het zou jammer zijn als we
het - mochten we de finale halen - tijdens ons 25-ja-
rig bestaan niet mogen organiseren. Het park is net
helemaal vernieuwd en we kunnen er een prachtige
happening van maken. Bij Halfweg moeten we dat
nog maar zien. Het is daar absoluut niet gezellig.
Maar Cees van Veen heeft commerciële motieven.
Het gaat hem om het prestige, maar dat alleen is niet
voldoende."
3. Dit is het laatste jaar van Jan-Willem Lugthart in
het eerste herenteam van Zee Duin.
„Dat betwijfel ik. Volgend jaar ben ik nog wel in staat
om eredivisie te spelen. Ik ben ook niet alleen maar
speler. Ik regel en organiseer veel, waaronder de
sponsoring en de kleding. Maar de enige reden dat
ik een volwaardig lid wil zijn, is als ik het op de trai
ning en in de wedstrijd nog bij kan benen. Dat zijn
de criteria waarop ik zal beslissen of ik speel of niet
en niet omdat ik altijd in het eerste team heb ge
speeld. Mijn afscheid kan ik alleen zo lang mogelijk
uitstellen door aan de randvoorwaarden te voldoen,
dat wil zeggen: fit blijven.
Met vijf man in het team kan ik nog wel even verder.
Ik speel niet meer elke week twee wedstrijden, hoe
wel het prima ging toen Guido van der Broek, onze
eerste singelaar, twee weken op vakantie was."
4. Zee Duin kan zijn eerste team nooit meer met
eigen spelers vullen.
„Afhankelijk van de ambitie die we hebben, denk ik
dat dat klopt. Met een dergelijke kleine club van 750
leden, is het niet reëel om het in de tweede klasse
gemengd en de eredivisie heren met eigen spelers af
te kunnen.
Waar we wel op kunnen letten als we spelers van
buitenaf benaderen, is of ze een paar jaar blijven.
Daarop moet je proberen te selecteren, want dan
krijg je toch teams die herkenbaar zijn. Jeroen Boog-
mans is in de loop der jaren een echte Zee Duiner
geworden. Bij Mark Fleischeuer merk je ook dat
mensen het leuk vinden om hem te zien spelen.
Met de huidige ambities kan het dus niet. We maken
een piekperiode door en die moeten we zo lang mo
gelijk zien vast te houden. Maar we gaan niet hals
starrig aan het niveau vasthouden. Ik ken genoeg
voorbeelden van clubs, die daardoor in het ongeluk
zijn gestort. Dan speel ik liever twee klasses lager.
5. De KNLTB heeft de vorming van de eredivisie
met acht teams in plaats van twee hoofdklasses
met zestien teams vijf jaar te vroeg ingevoerd.
„Het maakt de doorstroming niet simpeler, maar
een eredivisie heeft meer uitstraling en zal daardoor
betere spelers aantrekken. Het lijkt me mooi om met
zes spelers in een team te gaan spelen, zoals in
Duitsland en dan zes singles en drie dubbels te spe
len. Dan kan je echt topteams maken.
6. De B-toernooiencyclus in het district Leiden is
een doodbloedertje.
„Ik speel te weinig toernooien om erover te kunnen
oordelen, maar in algemene zin gaat het slecht. Een
van de oorzaken is dat het sfeerloos is. De binding
met het clubhuis en de randevenementen is nul.
Weinig clubs maken er los van het tennis iets van. Bij
sommige toernooien heb je het idee dat je op een
doordeweekse clubavond aanwezig bent.
Het kan ook een kip-of-het-ei-verhaal zijn. Mis
schien is er wel minder animo voor dan een paar
jaar geleden. Bij ons gaat het nog goed, al hebben
wij het geluk dat we in de vakantieperiode vallen en
het bij ons sneller druk oogt dan bijvoorbeeld bij
MOOIER DAN GOUD
Ik heb bijna geen enkel attribuut meer dat mij herinnert
aan mijn voetballoopbaan. In de eerste jaren bewaarde ik
nog wel een paar shirtjes. Van Sparta, Vitesse en natuurlijk
NU r. Na verloop van tijd vallen de gaten erin en gooi je ze bij een
ing weg. Wat ik nog in een oude stofdoos op zolder heb kunnen
is mijn contract bij Telstar. Dat neemt niet zo veel plaats in be-
>lkii is dat heb ik altijd bewaard als aandenken. Ik speelde in de
erst bij RCL en als a-junior verhuisde ik naar Roodenburg. Een
er werd ik prof bij Telstar. Nou ja betaald voetbal, ik geloof dat
0 nog net op de foto zichtbaar is. Ik ging duizend gulden per
y J verdienen. Daar krijgt tegenwoordig een hoofdklasser geen spe-
>r voor. Ach, het is al zo lang geleden, ik was toen 18 jaar. Het
ik niets, na een seizoen keerde ik terug naar RCL en na een ern-
zot ieblessure was ik op mijn 19de klaar met voetbal. Het heeft zó
luurd. Dat is misschien ook een reden waarom ik vrijwel niets
jd heb bewaard. Daarna ben ik gelijk het trainersvak ingedoken
zit ik dus nu ook al 19 jaar in.
rd er ook nog zelden aan herinnerd. Zo is er in mijn werkkring
d die het weet. Als ik zeg dat er een artikel over mij op de sport-
zal verschijnen, dan zeggen ze jij? waarom dan?' Alleen af en
het voetbalverleden boven. Dat ik bijvoorbeeld aan de Wall of
de kantine van Roodenburg hang, vind ik heel aardig. En de
trainers die ik wekelijks in de derde klasse tegenkom, zijn onge-
het i mijn leeftijd en zij weten nog wel dat ik vroeger bij Telstar en
'g heb gevoetbald. Maar meer dan een kort babbeltje
tak niet, want daarna moeten we ons weer met de
d bezighouden. In de sport telt het heden.
OMAN LEEFMANS
1 op
Bob van Bohemen (38) speelde in zijn jeugdjaren bij RCL,
[t ïnburg, Telstar en opnieuw RCL. Als trainer was hij onder
meer langdurig werkzaam bij Roodenburg en Westlandia.
'omenteel coacht hij zaterdagderdeklasser Hazerswoudse
Boys. In het dagelijks leven is hij leraar op basisschool De
Schakel in Leiderdorp.
Hillegom. Maar ook wij moeten erop letten dat we
blijven vernieuwen. Als je tevreden bent en je gaat
drie jaar zo door dan is het in het vierde jaar afgelo
pen. Vorig jaar hadden we een 'Oranje traumatoer-
nooi' georganiseerd, waarbij mensen op baan 1 pe
nalty's konden nemen op Katwijk-keeper Hugo van
Duyn. Dat zien mensen gelijk dat er iets bijzonders
aan de hand is. Dat willen we ook, want het open
toernooi is het hoogtepunt van het jaar. De helft van
de leden neemt die week vrij."
7. Over tien jaar speelt heel Nederland op hard-
courtbanen.
„Nee, dat dacht men tien jaar geleden ook. Er is
geen goede opvolger voor gravel. Ook wij hebben de
mogelijkheden onderzocht. Hardcourt is slecht voor
de gewrichten. French court benadert gravel, maar is
ook niet perfect. Als je clubs ziet waar zes gravelba-
nen liggen en drie hardcourt-banen, dan liggen die
drie er onbespeeld bij. En wat is er lekkerder dan een
vers nat gespoten gravelbaan met strak geveegde
witte lijnen? Daar kan niets tegenop."
8. Nederland wint de Davis Cup.
„Het zou prachtig zijn, maar ik denk het niet. De fi
nale is uit en in de halve finale vraag ik me af of Sie-
merink of Sluiter van een Fransman kunnen winnen.
Het meedoen van Krajicek is een absolute voorwaar
de. Het probleem is alleen dat de druk op hem heel
hoog is. Hij valt in in een team dat het goed heeft ge
daan en dat realiseert hij zich dondersgoed.
Ik ben een fan van Krajicek en vind dat hij, met veer
tien toernooioverwinningen en een Wimbledontitel,
ten onrechte vaak heel kritisch benaderd wordt. Ik
denk dat hij een teamspeler is op de beslissende mo
menten. Bovendien is hij grillig. Dat is zijn zwakte en
tegelijkertijd zijn kracht. Als je in de finale straks uit
tegen Australië speelt, dan moet je iemand hebben
van uitzonderlijke klasse om een kans te maken. En
die klasse heeft Krajicek."
9. Jan-Willem Lugthart had de top20 van Neder
land kunnen halen.
Als ik ja zeg, dan zeg ik dat ik het zeker had gehaald,
maar ik heb het niet geprobeerd. Of je doet het en je
haalt het, of niet en dan moet je niet zeuren. Ik had
de ambitie niet en was ook veel te blessuregevoelig
om een poging te wagen. Ik had ook mijn hele leven
in dienst van het tennis moeten stellen. Toen ik 22
was, was dat raar. Het paste niet in het beeld dat
mensen destijds hadden, terwijl nu een B2-speler
rustig fulltime kan gaan tennissen.
In 1988 won ik negen B-toernooien en kreeg ik van
de bond een brief waarin ik gefeliciteerd werd met
de A-status. Ik heb dus wel de mogelijkheden gehad
om het te onderzoeken, want ik had het talent en de
slagen die vergelijkbaar waren met spelers die toen
in de top20 stonden. Ik heb ook wel gespeeld tegen
en gewonnen van jongens die 30, 40 of 50 stonden.
Dat was wel vreemd met de weinige trainingsuren
die ik maakte in vergelijking met hen. Maar ik heb er
geen spijt van dat ik het niet geprobeerd heb. Ik heb
een prachtige carrière gehad. Hoewel, gehad. Als je
eredivisie gaat spelen is je carrière nog niet voorbij."
10. Gelukkig heeft Jan-Willem Lugthart van verze
keringen meer verstand.
„Het is niet zakelijk om te zeggen, maar mijn erva
ring is nog niet zo groot als mijn ervaring in de ten
niswereld. Ik tennis vanaf mijn zesde. Dat is moeilijk
in te halen in een andere branche. Met (tennis-
vriend) Leon Damen heb ik sinds vijf jaar een ad
viesbureau in Lisse. We houden ons bezig met meer
dan verzekeringen. Mijn kennis van financiële plan
ning en advisering is wel op een hoog niveau, maar
30 jaar ervaring in tennis is toch wat anders."
RANDJE BUITENSPEL
Ook zo genoten van die uit
bundige boerenbruiloft zon
dag in de hoeve van PSV? Ik
niet. Met drijfnatte handen van
plaatsvervangende schaamte
heb ik die Eindhovense polonai
se op tv voorbij zien trekken. El
ke keer als sportend Nederland
ergens op aarde tot een feest be
sluit, ben ik blij dat ik niet van
de partij ben. Ik heb vier Olym
pische Spelen meegemaakt
waarbij onze bestuurlijke afge
vaardigden in den vreemde een
Holland House hadden ge
bouwd. Ik vermeed die plekken
van gênante Hollandse jolijt als
de pest. Hossende, slempende en
lallende oranjedwazen, ik wil ze
niet kennen. Even geen mede
lander zijn.
Bij een volk dat op verjaardagen
in een grote kring gaat zitten en
elkaar de slappe koffie, kano's
en rondo's doorgeeft alvorens
het lange wachten op 'iets ster
kers' begint, past ingetogenheid.
Ook als er op het sportveld een
titel is behaald. Hier en daar een
omhelsinkje, een biertje in het
clubgebouw en over tot de orde
van de dag, zou ik zeggen. De
volksfeesten na de verovering
van 's lands eerste Europa Cup
Feyenoord in 1970) en de tri
omf op de Duitsers in de halve
finale van het EK 1988 waren
spontaan en daarom nog te
pruimen. Maar voor de rest: na-
maaklol en dronkemansover-
last.
AlsAjax wat te vieren heeft,
trekken boeren uit alle wind
streken (behalve uit Eindhoven
en Rotterdam) naar de hoofd
stad om te brullen dat 'zij' de
beste van Amsterdam, van
Eindhoven, van Rotterdam, van
Nederland, van Europa, van de
wereld, ja van het hele heelal
zijn. En als Feyenoord eens uit
zijn slof is geschoten, verandert
Rotterdam in een rokende puin
hoop die aan de meidagen van
1940 doet denken.
In Eindhoven ging het er zon
dag wat minder hoogdravend
en zeker niet zo gewelddadig
aan toe. Maar die lullige
T-shirtjes over het rood-wit ge-
Bröring is
gevaarlijkste
tegenstander
van FC Lisse
streepte tenue, captain Van
Bommel die de kurk niet van de
champagnefles kreeg en die be
spottelijke sigaren van een kali
ber waar zelfs Churchill be
nauwd van was gaan kijken.
Het zag er allemaal niet uit. Dat
het talentvolle jongetje Kezman
zich uiteindelijk tevreden stelde
met een pijpje Bavaria-malt
vond ik er wel lief uitzien. Ach
gut, die Mateja. Dat heb ik trou
wens wel vaker als het om PSV
gaat, dat ik denk van: ach gut.
In Lisse staan vandaag de
praalwagens klaar om te wor
den uitgereden voor het kampi
oensfeest van de plaatselijke FC.
Maar of de geel-blauwen van
avond werkelijk door het dorp
worden getrokken, waag ik te
betwijfelen. Lisse moet vanmid
dag nog even afrekenen met
Noordwijk en daarom lijkt het
me raadzaam om die karren
nog even in de bollenschuren te
laten staan.
De gevaarlijkste tegenstander
van de gedoodverfde kampioe
nen is Ruud Bröring, nu nog
trainer van Noordwijk, volgend
seizoen in dienst van Lisse. Als
ik Bröring was, zou ik er alles
aan doen om mijn nieuwe club
vanmiddag onderuit te halen.
Want grijpt die de titel dan heb
ik meteen voor een heel seizoen
een probleem. Immers, ik word
opgezadeld met een elftal dat
nog ik weet niet hoe lang met
zijn hoofd in de wolken loopt en
ik word lastiggevallen door te
genstanders die er tegen de titel
houder eens lekker inkleunen.
Bovendien kan ik het als trainer
nooit beter doen dan mijn voor
ganger. Natuurlijk hoopt
Bröring dat Lisse kampioen
wordt. Volgend jaar.
Is Ter Leede wat mij betreft nog
verwikkeld in de strijd om de
hoogste eer in het amateurvoet
bal, vele klassen lager is ASC de
stoelendans om degradatie op
het nippertje ontsprongen. De
good old uit Oegstgeest (de oud
ste club uit de regio) schijnt te
zijn gered door het Bik-effect,
las ik in de krant. Dat lijkt me
sterk. Als je het mij vraagt, heeft
ASC het gered óndanks het Bik-
-effect.
Otto Bik is een vrolijk heerschap
met een geweldige staat van
dienst. Aan de bar dan. Hoe
goed hij op het trainingsveld is,
weet ik niet, maar het lijkt me
sterk dat hij daar netzo'n over
wicht heeft als in de kantine.
Toen trainer Leen de Goey er bij
ASC geen gat meer in zag. kreeg
clubman Bik de touwtjes in
handen. Ik hield mijn hart vast.
Zelfben ik eens met de interim-
-trainer in de kroeg beland. Aan
die kostelijke avond ben ik nog
dagen lang herinnerd. Zelden
zo'n kater moeten verjagen.
Een paar weken later nodigde
heer Otto mij nogmaals uit om
het glas te heffen. Voor die uit
daging heb ik bedankt. Vanwe
ge het gevreesde Bik-effect.
JAAP VISSER
Reageren?
sportredactie.ld@
damiate.hdc.nl
