Gedoemd tot heimwee der ballingschap
1
De dikke duim
van Marco Polo
Bemint de dichter een vrouw of een cactus?
Boeken
Prachtige avonturen van
super-stoïcijnse Kraai
'Je neemt iedere avond
de baby mee naar huis'
ZATERDAG 12 MEI 2001
fclnWirtW I llri>PMil [(T?H
Een schier eindeloze reeks stripverhalen verschijnt deze weken op
de markt: in ruim een maand meer dan honderd uitgaven. Veel is
echter lang niet altijd lekker. Smaken verschillen, maar tussen de
lange reeksen zit slechts zelden een mooie, vernieuwende uitgave.
We moeten zelfs terug
naar februari om een
echt bijzonder album te
signaleren. Het is de
eerste - en supergoedko-
pe (Dupuis 4,95) - uit
gave van De Kraai: De
Kraai zet de toon.
De Kraai is de privé-
detective van schrijver-
tekenaar Lax ofwel
Christian Lacroix. In het
begin van zijn carrière
gaf de 51-jarige Fransman de voorkeur aan het tekenen en illu
streerde hij scenario's van onder anderen Patrick Cothias De ver
lichte markiezin). Pas in 1987 debuteerde hij als schrijver in Des
maux pour le dire, een verhaal over zijn gehandicapte, reislustige
broer. Pas daarna ontwikkelden zijn vertelkwaliteiten zich voortva
rend, wat prachtig leesbaar is in het in 1999 in Frankrijk versche
nen album over De Kraai. Deze eersteling over de privé-detective
is tevens het begin van Lax' eerste serie. En wat voor een.
De in korte tijd in Nederland uitgebrachte drie delen frapperen
door hun stijl en verhaal. Lax laat veel aan de verbeelding over,
kiest verrassende wendingen en heeft een fijn gevoel voor humor,
dat doet denken aan de rauwe straathumor van de aansprekendste
aller privé-detectives, private eye Philip Marlowe. In zijn ene zwar
te pak met daaronder een geel overhemd is de rokende Kraai ge
lukkig niet een van de vele superagenten, maar een mislukte klok-
kenmonteur, die bij toeval in avonturen verzeild raakt en super
stoïcijns de wereld om hem heen aanschouwt. Prachtig. Lees ook:
De Kraai graaft zich in en De Kraai slaat spijkers met koppen (bei
de 9,95)
Franka komt eraan Derde graad
Eigen risico (verspreiding Van
Ditmar, zachte kaft 14,95). Zo
heet de zeventiende Franka, die
vanaf vandaag in de winkel ligt
en eerst is gepubliceerd in het
Veronica Blad. In dit vervolg op
Succes verzekerd stuurt geeste
lijk vader Henk Kuijpers zijn
heldin de halve wereld rond op
zoek naar de mooie moordena
res Esmée. Zo'n trip is Kuijpers
wel toevertrouwd. In de van
hem bekende klare lijn trekt
Franka door de mondaine we
reld van adellijke landhuizen en
protserige strandoptrekjes, die
het toneel vormen van een uit
de hand gelopen verzekerings
fraude. De vraag is wie wel en
wie niet deugt in dit ten opzich
te van de weekafleveringen
aangepaste beeldverhaal dat,
zoals we van Kuijpers gewend
zijn, vooral uitblinkt door de
fraaie tekeningen.
REISBOEK RECENSIE
THEO HAKKERT
'De wonderen van de Oriënt' door Marco
Polo. Vertaling en nawoord: Anton Haak
man. Uitgeverij: Athenaeum - Polak
Van Gennep. Prijs: 35,00.
„Het is allemaal waar, want ik,
Marco, heb het later met eigen
ogen gezien. De stad Hangzhou
heeft een omtrek van honderd
mijl en is voorzien van twaalf
duizend stenen
bruggen; onder
de boog van de
meeste van die
bruggen zou
een groot schip
door kunnen en
onder de andere
een gemiddeld
schip." Het zou
kunnen. Maar
voor hetzelfde
geld is het alle
maal verzonnen
of heeft Marco
Polo de infor
matie die hij
had vanuit zijn fantasie aange
vuld.
We weten het niet en we zul
len het niet weten ook. Feit is
wel, dat ook zijn tijdgenoten al
openlijk twijfelden aan het
waarheidsgehalte van II milione
zoals de titel van Polo's reis
boek luidde. De man en zijn
reisverslag zijn door misver
standen omgeven. Marco Polo
werd in 1254 geboren. Maar
was hij Venetiaan of stamde hij
uit de provincie Emilia, waar
naar II milione verwijst? In elk
geval verwijst II milione niet
naar 'een miljoen avonturen',
zoals zijn boek in latere edities
ook wel is genoemd.
Wel is zeker - al betwijfelen
sommigen zelfs dét - dat Polo
met zijn vader Niccoló en zijn
oom Matteo, beide kooplieden,
viavia in Tatarstan terecht
kwam en vervolgens in China.
Polo werd door de Mongoolse
grootkhan Koebilai, de mach
tigste vorst ter wereld, in dienst
genomen en in diens naam
reisde Polo het rijk rond. De
grootkhan had door de gebrek
kige communicatiemiddelen en
slechte wegen geen idee hoe
zijn rijk eruit zag en Polo fun
geerde voor hem als een soort
boodschapper.
Tussen 1271 en 1292 reisde
Polo door het rijk van de
grootkhan, daarna pas mocht
hij weer terug naar Italië. Dat
wij over zijn reisverslag be-
Waarom Jan Brokken niet echt doorbreekt bij het grote
publiek is mij een raadsel. Natuurlijk, de romans en ver
halen die hij publiceert, zijn niet spectaculair en houden
zich verre van de waan van de dag maar daar staat veel
fraais tegenover. Ook in zijn nieuwe roman 'Voel maar'.
ROMAN RECENSIE
WIM VOGEL
'Voel maar' door Jan Brokken Uitgeverij
Atlas. Prijs: 34,90.
Brokken levert altijd een onder
houdend en bij vlagen span
nend verhaal dat, knap gecom
poneerd en stilistisch sterk,
steevast erin slaagt door te
dringen tot de krochten van het
menselijk gemoed. De gehei
men die zich daar verbergen en
die bij Brokken alles te maken
hebben met passie, verraad en
ontgoocheling, die intieme
raadsels van ieder mens wor
den blootgelegd, geanalyseerd
en opnieuw weggestopt. Maar
intussen is én de hoofdpersoon
én de lezer niet meer dezelfde.
De titel van Voel maar ver
wijst naar een jeugdervaring
van Lucas Saverijn, 44 jaar,
rechter op Curasao, waar hij tot
zijn zesde woonde. Op zijn elf
de kwam Annie in zijn klas. Lu
cas voelt dat ook zij zich een
buitenstaander weet in het
streng christelijke Hollandse
dorpje. Zij is frivoler dan de
dorpskinderen en moedigt Lu
cas aan haar armen
te strelen, waar hij
al wekenlang gebio
logeerd naar staart.
Maar na een zwoele
middag in de pol
der, waar ook ande
re zaken dan armen
mogen worden be
voeld, is Annie plot
seling verdwenen:
van school, ver
huisd en nooit
meer teruggezien.
Wat blijft, is de me- m
lancholie, is het
heimwee, is het gevoel nog ster
ker dan daarvoor een buiten
staander te zijn.
Heel geraffineerd koppelt
Brokken dat heimwee en die
Jan Brokken
Vodmaar
melancholie 33 jaar later aan
een affaire met de 33-jarige Ar
gentijnse Gabriela
Obrizki. Plaats van
handeling is nu
een passagiers
schip in de Caribi
sche Zee, waardoor
alles van meet af
aan een incidenteel
karakter krijgt.
Want een schip is
als een eiland met
eigen regels en
wetten en eenmaal
aan land zal alles
anders zijn.
Ook aan boord
ligt het initiatief bij de vrouw
die haar zeer private redenen
heeft om man en drie kinderen
tijdelijk te negeren. Haar ont
hullingen over de martelingen
door de Argentijnse Videla-k-
liek mogen voor ons actuele
waarde hebben, voor Brokken
gaat het erom waarom die ge
heimen met al hun consequen
ties juist aan Lucas Saverijn
worden gepresenteerd. Even
heeft hij kennis mogen maken
met de passie van Gabriela, die
in ieder geval zichzelf wil bewij
zen dat wat dat betreft bij haar
nog van alles aanwezig is. En
opnieuw is het Lucas die de
buitenstaander blijft, die weet
dat hij ook in Zuid-Amerika
een vreemde is.
Gabriela en Lucas gebruiken
elkaar om zichzelf in tijd en
plaats terug te vinden. De Ar
gentijnse komt daar zelfverze
kerder en sterker uit. Het leven
van de zwabberende Hollands-
-Curagaose rechter wordt door
Gabriela alleen maar nogi
gevuld met melancholie
weemoed en een toekoms
alles zal hebben van een Pt
gese fado.
Voel maar is een mooie,
sitieve roman die wat langi
op gang komt maar waarii
passie voortdurend vlak
de woorden zit. Een ra
over de onmogelijkheid
dwingend verleden te onj
nen. Over mensen die eec
drevenheid proberen teru
vinden die ooit op een u
manier verloren is gegaan
ervaren dat tijd en plaats j
oordelen zijn die over je gj
worden en daardoor wete
het hier en nu een ballii
zijn.
Uitgeverij Le Lombard is een
nieuwe reeks gestart onder de
titel Derde Graad, waarin strips
zijn opgenomen met een ab
surde en humoristische inslag.
In De vreemde werelden van te
kenaar Guilhem beleven de
twee Canadese postbezorgers
Space Mounties eigenaardige
avonturen in een futuristische
wereld. Tekenaar Verron maakt
een aardige historische verhan
deling met Govert Suurbier in
de hoofdrol. Het opvallendste
album in de Derde Graad is het
eerste deel van Volle melk, een
door tekenaar Johan de Moor
en scenarist Stephen Desberg
gemaakte strip, waarin koeien
de lezers geboeid houden in
absurdistische verhalen met
verschillende tekenstijlen.
10,95 per deel).
De wereld door de lens van de persfotograaf. Dat levert artistiek mooie foto's op, maar geen fijne beelden. Ellende - op een groot deel van de winnende
World Press Photos spat het eraf. Zo veel meer zeggend dan duizend woorden. Op de omslag en voorin het boek (Sdu Uitgevers, 32,50) natuurlijk de
winnende plaat van Lara Jo Regan: de familie Sanchez in Texas, een ogenschijnlijk vredig plaatje. Stukken vrediger althans dan deze tweede prijswin
naar van Amit Shabi, zie boven. Het eeuwig slepende conflict tussen Israël en de Palestijrien, ditmaal niet fysiek, maar verbaal verbeeld. Deze foto is
stukken subtieler dan de talloze andere beelden van oorlog en geweld uit alle uithoeken van de wereld. Zelfs het hoofdstuk over dieren toont alleen
maar doden en vermorzelden. Geen fijn boek met mooie plaatjes dus, maar wel een beeld van onze wereld anno 2001. Dat stemt tot nadenken.
Foto uit besproken boek
De vrouwenoppasser door Peter de Zwaan (Meulenhoff, 34,Ml
jaar na de vuurwerkramp waarbij zijn vrouw en dochtertje omkw
keert Heimen Stiller terug naar de plaats des onheils, met een c
identiteit, te veel geld en een geheime agenda.
Tupelo door Thomas van Aalten (Podium, ƒ32,50). Voor de
maakte Van Aalten geruchtmakende korte films: als Thom Rj
brengt hij cd's uit. Tupelo is zijn tweede roman, waarin hij mei»
eenvolging van observaties, scènes, korte verhalen en dialogen t
praatprogramma een beeld geeft van de jonge generatie aan hei
van de 21ste eeuw.
Vergeten legende door Sytze van der Zee (De Bezige Bij, 39,90)
was Frits Koolhoven met Anthony Fokker de belangrijkste vliegtu
wer van Nederland. Nu lijkt zijn naam uit de annalen weggeval
reden is dat Koolhoven tot september 1943 lid was van de NSB
van der Zee reconstrueerde Koolhovens leven. Een verhaal overl
en bedrog, illegale wapenhandel en zwendel, antisemitisme en d
Als mannen konden praten... door Alon Gratch (Het Spa
ƒ36,50). Natuurlijk kunnen mannen praten. Ze huilen ook vat
we denken, zijn regelmatig onzeker over hun mannelijkheid en
zich meestal gewoon geen raad met hun gevoelens. Klinisch pi
loog Alon Gratch geeft in dit boek een verhelderend kijkje in dei
van de mannelijke geest.
Bezeten geheugen door G.H. Ephron (Meulenhoff, 34,90), I!
Het brein is een complex ding, zeker dat van een vrouw die, zesi
nadat zo met een schotwond voor dood werd achtergelaten!
kerkhof in Boston, uit haar coma ontwaakt. Wat haar is overt
weet ze aanvankelijk niet, maar op een dag staat voor haar vast
der was haar gewelddadige ex-echtgenoot Stuart.
Het raadsel van de Amarantin door Alastair Reynolds (Het Spa
52,75). SF. Dan Sylveste is een briljant wetenschapper, maara
streden. Hij probeert achter het geheim te komen waarom iels
mand 900.000 jaar geleden het volk der Amarantin uitroeidel
Reynolds is een Brit die in Leiden woont en in Noordwijk voorl
ropean Space Agency werkt.
Mam, waar ligt Timboektoe? door Marjan Blüm-Vermaas
34,50). De auteur woonde meer dan twintig jaar met haar gezin
buitenland: Europa, Afrika en Azië. Vanuit heel verschillende
plaatsen maakte ze reizen per Landrover en het gezin ging mee
verhaal beschrijft Marjan Blüm een ruim achtduizend kilomels
tocht van Amsterdam naar Abidjan (Ivoorkust).
Marketing in een notendop door Arnold Heertje (Prometheus,/
Oud-hoogleraar staathuishoudkunde Heertje behandelt in du:
de marketing van consumptiegoederen. Hij gaat daarbij in op
andere het distributiebeleid en reclame. Ook komt de invloed
informatica op de distributieketen aan bod.
schikken is een gelukkig toeval
bij een ongelukkige samenloop
van omstandigheden. In 1298
raakte Polo betrokken bij een
veldslag, die hem in een gevan
genis in Genua deed belanden.
Daar trof hij Rustichello da Pi-
sa. Aan deze schrijver van rid
derromans vertelde hij gedetail
leerd over zijn ervaringen en
avonturen in de Oriënt.
Eigenlijk is de discussie die
vervolgens ontstond over de
betrouwbaarheid
van Polo's verslag
nooit verstomd.
De oorspronkelij
ke, door Rusti
chello in het
Frans geschreven
tekst is verdwe
nen en de oudste
bron is nu een
veertiende-eeuw-
se Toscaanse ver
sie. De 'definitie
ve' uitgave, uit
1975, is geba
seerd op liefst zes
manuscripten.
Maar daarmee is de tekst wel
weer tot de oorspronkelijke
kern teruggebracht.
In de loop der eeuwen heb
ben tal van schrijvers gemeend
hun eigen verzinselen aan Po
lo's verslag te moeten toevoe
gen. Er zijn 'Polo's' die twee
maal zo dik zijn als de tekst die
nu door Anton Haakman is ver
taald. Haakman vertelt dat er
alleen al uit de Middeleeuwen
honderdveertig manuscripten
in twaalf talen bekend zijn.
Is II milione dus slechts een
product van de verbeelding?
Een sage, zoals zijn tijdgenoten
meenden? De neiging is groot
daar een bevestigend antwoord
op te geven. Nog afgezien van
het feit dat Polo wezens en ste
den beschrijft die gewoonweg
niet zo bestaan kunnen heb
ben, geeft hij ook verhalen ten
beste die hij zelf van horen zeg
gen heeft. Als bron is hij, kort
om, zeer onbetrouwbaar.
Maar waarom zou het ook al
lemaal waar moeten zijn? We
kunnen weliswaar proberen
hem na te reizen, maar veel van
de pracht die hij beschrijft zul
len we nu, zeven eeuwen later,
niet meer aantreffen. Het beste
is hem in je luie leunstoel te
volgen op zijn reizen langs Het
Land van de Eenzame Boom en
de koninkrijken Mangi,
Tayjuan, Lamuri en alle andere
uithoeken.
POËZIE RECENSIE
HANS WARREN
'Wij hebben alles nog te goed, de mooiste liefdesgedichten'
door Jean Pierre Rawie. Uitgeverij Bert Bakker. Prijs: 25,00.
Wij hebben alles nog te goed is een bundel met
'de mooiste liefdesgedichten' van Jean Pierre Ra-
wie. Dat wil zeggen: de mooiste volgens de dich
ter zelf. Naar mijn smaak ontbreekt echter het
allermooiste liefdesgedicht dat hij ooit schreef.
'No second Troy' namelijk, waarin hij op verras
sende wijze de Oudheid aan onze tijd koppelde.
Zijn Helena, een vrouw 'die best een tweede
Troje zou verdienen', werd verpest door 'drank
en heroïne'. Waarom werd dit ontroerende son
net door de dichter voor deze selectie te licht be
vonden? Ik vrees door een misverstand. Rawie
denkt kennelijk dat zo'n concreet gedicht nooit
zo goed kan zijn als een abstracter exemplaar.
Het resultaat is dat deze bundel vooral vage
leuzen bevat. Bemint de dichter een
vrouw, een hond of een cactus? Het
valt uit deze gedichten niet of nauwe
lijks af te leiden. Te zelden is er een
treffend detail-, te vaak een nietszeg
gende algemeenheid. Rawie dicht niet
over één liefde, maar over dé liefde, en
dat leidt tot erg vervelende literatuur.
Er is geen enkele aandacht voor het
haar of de voetzool, de mond of de
kont van zijn geliefden. In plaats daar
van is er onpersoonlijke prietpraat, ver
kondigd op een toon alsof het opzien
barende inzichten betreft: 'Wij konden
niet anders doen dan we deden,/ dus
deden wij elkander zeer./ Het één
brengt niet zelden het ander mede;/
niets bleef hetzelfde als weleer'.
Voortdurend hoort hij 'de harmonie der sfe
ren/ door alle alledaagsheid heen'. Over het la
gere meent hij te moeten zwijgen, over het hoge
re raakt hij helaas niet uitgepraat.
Hij is kennelijk zelf in zijn dichter
lijke plechtstatigheid gaan geloven.
Als hij vroeg opstaat, ronkt hij:
'Reeds vroeg ontstegen aan het
bed'.
Het is moeilijk te verklaren dat
Rawie bij het publiek zo'n populai
re poëet is geworden. Kennelijk
weet hij bij menigeen in ieder geval
de schijn te we Ween dat hij grote
dichtkunst bedrijft. Maar pas op,
het is inderdaad slechts schijn. Me
nigmaal levert hij niet meer dan
pastiches, hulzen van geleende
woorden die veel willen lijken doch
in feite niets zijn. De roem vanwe
ge zijn technische vaardigheid lijkt
me ook al niet terecht. De rijmen zijn doorgaans
niet meer dan rijmpjes: 'Wij hebben ook van
nacht weer niet geslapen,/ wij hadden wl'
ders aan ons hoofd:/ we leken even voorit
geschapen,/ en alle leugens werden we;
loofd'. Geschikt voor 5 december, niet vo
andere dagen van het jaar.
Af en toe wordt duidelijk dat Rawie aani
beter kan, in 'Madonna', 'Toen je vanoc!
en 'Park in Volterra' bijvoorbeeld. Even w
hij in zulke gedichten de kosmos en de et
heid. Dan maakt het zware gezwijmel
voor lichte poëzie, klinkt een eigen sti
plaats van de echo van anderen. Maar w
moeten in deze bundel toch vooral een
die uitblinkt in dooddoeners en stoplappe
dichter die steeds lijkt te variëren op de bel
nis: 'Al hebt u mij ten dode toe vermoei
ben te moe om dood te gaan./ Ik leef vani
gang tot ondergang'. Wij hebben alles t
goed. het zijn woorden die niet bij de inhoi
dit boekje passen. Het is eerder een geva
wij hebben alles wel gezien.
hMaiild[«ill4l
1. (3) Umberto Eco, Baudolino. Bert Bakker, 55,00
2. (-) Isabel Allende, Portret in sepia. Wereldbibliotheek,
ƒ45,00
3. (1) Karei Glastra van Loon, Lisa's adem. L.J. Veen,
34,90
4. (4) Arnon Grunberg, De mensheid zij geprezen. Lof der
zotheid 2001. Athenaeum-Polak Van Gennep,
29,95
5. (7) Lulu Wang, Seringendroom. Vassallucci, 42,90
6. (5) Harry Mulisch, Siegfried, De Bezige Bij, 39,90
7. (-) Nicci French, De rode kamer. Anthos, 39,90
8. (-) Boudewijn BQch, De wereld in een vitrinekast. Arbei
derspers, 32,90
9. (8) Majgull Axelsson, Huis der nevelen. De Geus,
49,60
10. (-) Kader Abdolah, Een tuin in de zee. De Geus,
35,25
1. (-) Johannes van Dam, Lekker Amsterdam. Bas Lubber
huizen, 19,90
2. (-) Jean Gastaldi, Het kleine boekje van het vaderschap.
Archipel, 12,75
3. (-) Daniel Ofman, De kernkwaliteiten van het enneagram.
Scriptum, 29,90
4. (-) Annegreet van Bergen, De lessen van burn-out. Spec
trum, 31,95
5. (-) Jamie Oliver, De naked chef. Kosmos, 49,90
6. (7) Gabrielle Dorren, Een heiden verscheidenheid. Pro
metheus, 58,50
7. (-) Helen Palmer, Handboek Enneagram. Kosmos,
60,90
8. (-) Hans Jansen, Het nut van God. Arbeiderspers, 39,90
9. (-) Cees Fasseur, Wilhelmina, krijgshaftig in een vormelo
ze jas. Balans, 69,50
10. (3) Jamie Oliver, The naked chef is terug. Kosmos,
ƒ49,90
De boekentoptien wordt wekelijks samengesteld op basis
van verkoopcijfers van de boekhandels De Vries in Haarlem
en Kooyker Ginsberg in Leiden.
Hoe komt een boek tot stand nadat de schrijver zijn manuscript
heeft ingeleverd? In de rubriek 'Binnenwerk' worden zes functies
uit de uitgeverijwereld belicht Bericht vanuit het kloppende hart
van de boekenbranche. Vandaag deel 1: de redacteur.
Als Peter Nijssen, fondsredac
teur van uitgeverij De Arbei
derspers, me naar zijn kamer
torent - de trappen houden niet
op - wordt duidelijk dat het be
staan van een fondsredacteur
vooral hectisch is. „Maar ook
leuk", voegt Nijssen daar met
glim in zijn ogen aan toe.
Opvallend zijn de keurige sta
peltjes op z'n bureau; de een
voor e-mailantwoorden, de an
der voor telefonische reacties,
weer een ander voor brieven.
De dikste stapel is die met din
gen waar hij nog niet aan toe is
gekomen. Nijssen lijkt wel een
communicatiebeest, maar een
fondsredacteur leest toch ook
literatuur?
„De manuscripten liggen op
de andere tafel", wijst hij naar
drie grote stapels met dikke en
veloppen. „Gevraagde manu
scripten steek ik direct in m'n
tas, ongevraagde lees ik niet
van a tot z. Vijfzesde daarvan
gaat daarna meteen retour. Er
komen 1.200 ongevraagde ma
nuscripten per jaar binnen,
waarvan er gemiddeld vier als
boek worden uitgegeven. En
van gevraagde manuscripten
komt ook lang niet alles uit. Als
het niet goed genoeg is, wordt
het natuurlijk niet gepubli
ceerd", voegt Nijssen toe.
Hoe gaat dat nou als hij een
manuscript goed vindt? „Dan
nodig ik de auteur uit om langs
te komen. Ook om te zien wat
voor persoon het is en of die
iets kan met mijn kritiek. Zo'n
gesprek is heel bepalend. Ik
wijs er bijvoorbeeld op dat de
blauwe deur van het huis op
eens rood is geworden, of dat
hoofdstuk 1 hoofdstuk 2 zou
moeten zijn en dat hoofdstuk 2
eigenlijk wel helemaal weg kan.
Dan duurt het soms maanden
voor je de auteur weer ziet. Als
ik m'n aanwijzingen enigszins
in het manuscript terugvindt,
kan het heel snel gaan en teke
nen we een contract. Vervol
gens gaat het herschreven ma
nuscript naar de bureauredac
tie voor de puntjes op de i."
Ondertussen voert Nijssen
een telefoongesprekje, waaruit
ik opvang: „Dat is spierballerij,
dat weten wij." Het klinkt heel
poëtisch. Het telefoontje ont
lokt me de vraag hoe zijn dag
eruit ziet. „Dat is het leuke aan
deze baan", antwoordt hij,
„Dat kun je niet van tevoren
zeggen. Ik kan je m'n agenda
laten zien, daar staan helemaal
Peter Nijssen Foto: Lex van Rossen
niet zo veel afspraken in. Veel
auteurs bellen 's morgens of ik
later die dag tijd voor ze heb.
Zo loopt een dag vol met din
gen waarvan je geen flauw idee
had dat ze je zouden overko
men. Onverwacht stampvoe
tende auteurs zijn bijvoorbeeld
minder leuk, maar het is heer
lijk om een auteur te kunnen
vertellen dat-ie een prijs heeft
gewonnen."
Ook dat is veel praten. Wan
neer leest hij dan? ,,'s Avonds",
laat Nijssen weten, „in het
weekend, en ook in de trein.
Deze baan houdt niet op bij het
verlaten van het kantoor."
Vindt hij dat erg? „Nee", is zijn
onmiddellijke antwoord,
is ontzettend leuk. Zo'n R
teursbaan beperken tot k 'ei
toortijden is onmogelijk
neemt iedere avond toch
by mee naar huis." En ro
zeulen, laat ik me ontvalli
waarop Nijssen inhaakt:lei
ook echt een fysieke trans 5_
hele stapels sleep je heen j,,'
weer." Hij laat z'n tas ziel
er robuust uitziet. Als ikz I1/
mer verlaat weet ik wat ei
ingeschoven zal worden,
sen heeft nog heel wat tei
vanavond.
