'Je moet elke dag het maximale uit je leven halen
onvoltooid
TOEKOMENDE
tijd
Leiden Regio
AAN HET WERK
:RDAG 12 MEI 2001
972
15
uit de Leidsch DagbladARCHIIiVlïIV
ANNO 1901
Maandag 13 Mei
LEIDERDORP - Door J. van der Zijden, alhier, is aan
Burgemeester en Wethouders vergunning verzocht
voor den verkoop van sterken drank in het klein in
het perceel, Jaagpad No. 50.
OUDSHOORN - Door het bestuur is bepaald, dat de
zwem- en badinrichting 'De Rijn' voor het publiek
zal worden opengesteld op Maandag 20 Mei a.s. Het
kan zijn nut hebben hieraan toe te voegen, dat dage
lijks na 6 uren volksbaden te verkrijgen zijn ad 5
cents per persoon. Hiervoor zijn kaarten te bekomen
bij de overzetten nabij de inrichting. Voor onvermo-
genden is de inrichting gratis opengesteld eiken
Dinsdag en Vrijdag van des avonds 7 uren.
LEIDEN - Sedert eenige dagen trekken de gaslan
taarns, geplaatst voor het café-restaurant 'In den
Vergulden Turk', de bijzondere aandacht door het
schitterend licht, dat daarvan uitgaat. Wij verna
men, bij onderzoek, dat deze lantaarns voorzien zijn
van het Greysonlicht, hier ingevoerd door de firma
J.L. Creyghton.
ANNO 1976
LEIDEN - Deze week
zal het eerste tochtje
plaatsvinden met de
'Zuydtwijck', de boot
die patiënten, familie
en personeel van het
gelijknamig verpleeg
huis in Zuid-West met
alle mogelijke acties bij
elkaar hebben ge
spaard. Er kon een cas
co worden aangekocht
dat door het personeel
in eigen tijd is betim
merd, geschilderd en
gestoffeerd waarbij de
geneesheer-directeur
de grote animator was.
Op dit moment wordt
de laatste hand gelegd
aan de steiger aan de
Haagweg. Foto: Archief
Leidsch Dagblad
Woensdag 12 mei
NIEUW VENNEP - Hans Sarink, één van de organi
satoren van de drie weken durende vakantie voor
kinderen uit Belfast in Nieuw Vennep, zit zichtbaar
afgepeigerd achter een glaasje fris. Ik ben 'total
loss', zegt hij zelf, "maar het was het beslist wel
waard".
Volgend jaar willen we weer zoiets organiseren en
dan het liefst met kinderen uit dezelfde wijk, zodat
er gedeelten van Belfast ontstaan waar de mensen
begrip voor eikaars standpunten hebben en waar ze
in vrede naast elkaar leven. Het heeft wat moeite ge
kost om het allemaal zover te krijgen - op het laatste
moment hebben we om aan geld te komen, nog
3500 kazen huis-aan-huis verkocht - maar het is het
zeker waard geweest.
Dan komt een klein meisje naar hem toe en laat
een mooi plastic doosje zien. In het doosje twee klei
ne klompjes die aan een goudkleurig kettinkje zit
ten. Een niemendalletje, maar de gastgezinnen mo
gen geen grote cadeau's geven omdat dat thuis in
Belfast alleen maar afgunst op zou kunnen wekken.
En het kind is er zielsgelukkig mee.
Op het afscheidsfeest, gisteravond in het Ontmoe
tingscentrum, houdt dominee Imberns een inleiding
en spreekt over datgene wat de kinderen in de afge
lopen weken hebben geleerd. Vriendschap en eer
bied voor eikaars opvattingen. Het zangkoor Excelsi
or uit Nieuw Vennep brengt Engelse en Nederlands
talige liedjes ten gehore. De Engelstalige liedjes zin
gen de Noordierse kinderen mee. De tekst hebben ze
voor zich op een stencil. Aan het eind ontstaat er bij
sommigen van de Nederlandse leiding enige onge
rustheid over een lied dat door de jaren heen voor de
katholieken een nogal grote betekenis heeft gekre
gen. Het wordt echter gewoon door alle kinderen
meegezongen. Een goed bewijs voor het geringe be
lang dat de kinderen in drie weken tijd aan de gods
dienst tegenstellingen zijn gaan hechten.
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na plaatsing een ingevulde cheque (geen
ovcrschrijvingskaart) ter waarde van rijf gulden (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) op te sturen naar het leidsch
Daghlad, t.a.v. Leidsch Dagblad .Archieven, postbus 54, 2300 AB Leiden of door contante betaling aan de balie van het Leidsch
Dagblad aan de Rooseveltstraat 82. II ontvangt de foto binnen drie weken.
I tijn van den Boom, 24 jaar, uit Al-
di naan den Rijn zit in het vierde
van zijn opleiding tot leraar in het
sonderwijs. Een strenge meester,
ir buiten schooltijd een fliereflui-
- lersteklas. Met nog twee maanden
r| ian op de pabo heeft hij zijn stu-
itopgezet voor een 'summer-
ip' in Amerika. Hij geniet van de
kinderen in zijn stageklas, maar de
drang naar buitenlands avontuur is
sterk.
Het lijkt een krampachtige zoektocht
naar steeds nieuwe uitdagingen,
vluchtend voor een gebonden leven
in Nederland. Onverstandig? Niet vol
gens Martijn. „Je moet elke dag het
maximale uit je leven halen."
?er
ad
e maanden is maar kort,
n,t hoef alleen nog een stage
en, maar dat kan ook wel
m? terugkom. Wanneer dat is
111 'ik niet. Misschien zeg ik
ié, dit is leuk, ik blijf wat
en kom volgend jaar te-
n )p school reageren ze ge-
eJ® ;t. Mensen denken dat ik
'jaars ben of nog veel stu-
mten moet halen voordat
in6 n afstuderen. Maar dat is
w so. In de derde ben ik een
Pe aar naar Zweden gegaan,
v0 nag je geen achterstand
en.
en kijken er raar van op,
ik red het niet om voor de
r af te studeren. Als ik
il afmaak kan ik niet naar
t p America. En dat idee zit
nmaal in mijn hoofd. Het
waar ik graag heen wilde
q rol, daarvoor had ik me in
C ari al moeten aanmelden,
ik dat hoorde, zag ik het
niet meer zitten. Niet naar
^amp, school moeten afma-
k dacht: dat vind ik geen
l0I| ïitzicht. Dus toen heb ik
il stopgezet om alles op al-
;e fzetten en toch te kunnen
om dat kamp zo belangrijk
'"me is? Het geeft me vol-
n %ng. Ik denk dat ik in Ame-
its kan vinden wat ik niet
(Ierland kan vinden. Het is
lijk om dat onder woorden
r mgen. Stel dat je je studie
akt en niet naar de VS
he:
gaat, dan ga je werken en kom
je in het dagelijkse gebeuren te
recht, watje heel je leven nog
kunt doen. Ik vind het zonde
als mensen dat doen omdat ze
bang zijn om van het patroon af
te wijken. Dit soort dingen
moet je doen als je jong bent en
je de tijd hebt.
Natuurlijk is er volgend jaar
weer een kamp, maar ik heb
geen zin om daarop te wachten.
Ik ben heel impulsief, als ik iets
wil, wil ik het nu. Niet dat ik
dingen doordram, maar dat is
gewoon mijn visie op het leven.
Ik ben een flierefluiter, abso
luut. Als ik terugkom maak ik
school af en wil ik een jaar naar
Australië om te backpacken en
dan naar Azië.
Dat ik stop met school is dus
njet omdat ik niet weet wat ik
wil. Ik weet juist heel goed wat
ik wil. Leraar worden, maar niet
mijn hele leven voor de klas
staan. Ik wil meer van de we
reld zien. Daarom heb ik al in
Duitsland voor de klas gestaan
en ben ik in Zweden geweest.
Daar heb ik veel scholen be
zocht. Je doet dan veel kennis
op, want overal werken ze an
ders in het onderwijs. Ik vind
het fantastisch om met die ken
nis iets te doen.
Ik noem een voorbeeld. Nor
maal gesproken krijgen kinde
ren hier klassikaal les. In Zwe
den doen ze dat anders. Ik heb
liever dat ook hier iedereen op
zijn eigen niveau zit en dat ik
iedereen individueel kan bege
leiden. Daarom heb ik voor
mijn afstudeerwerkstuk zelf een
systeempje bedacht waarmee je
kinderen individueel met reke
nen kunt begeleiden. Dat heb ik
op één kind uitgeprobeerd en ik
zag dat ze steeds enthousiaster
werd, want ze kon in een sche
ma zelf zien hoe ze vooruit
ging-
Ik vind het heerlijk om met kin
deren te werken. Nu heb ik een
week vakantie, maar toch ben
ik alle dagen met kinderen be
zig: schoolvoetbal, een turn-
spelletjesdag. Vrienden zeggen:
Martijn is het kind in zichzelf, ik
ben heel speels. Bij turntrainin-
gen doe ik alles heel explosief
voor. Een klas in Utrecht noem
de me na twee keer gymmen
Tarzan. Maar dat komt juist
door die kinderen. Ik ben heel
de dag met ze bezig en toch ge
ven ze me energie. Als je er iets
instopt krijg je heel veel terug.
Daarom vind ik onderwijs zo
leuk.
Een burn out kan ik me bij me
zelf dus niet voorstellen. Bij an
deren misschien, als je voort
durend politieagentje moet
spelen. Ik heb niet zoveel last
van stress. Als ik turnen geef
ben ik streng. Laatst kreeg ik
twee jongensgroepen, heel irri
tant hoorde ik. Die pakte ik su-
perstreng aan en binnen één les
luisterden ze. Dan weten ze dat
ze heel veel van me kunnen le
ren, maar wel moeten luisteren.
In het Nederlandse onderwijs is
veel werk te doen. Misschien
ben ik hier wel onmisbaar.
Maar je moet eerst in je eigen
behoeftes voorzien. Anders
krijg je alleen maar stress van
binnen en problemen met je
zelf. Op Summercamp begeleid
je kinderen negen weken, zes
dagen per week. De meeste
mensen hebben een vaste
groep, maar omdat ik goed ben
in mountainbiken, surfen, wa
terskiën, turnen en dansen
word ik een specialistische be
geleider, waar iedereen een
keertje langs komt.
Mijn vertrek was op zich snel
geregeld. Ik laat geen huis ach
ter, want ik woon nog bij mijn
ouders. Pas als ik uitgereisd
ben, ga ik op zoek naar iets
voor mezelf. Ik heb ook geen
vriendin. Ik had een Duitse re
latie, maar na twee jaar hebben
we er een punt achter gezet. We
hebben een onwijze tijd gehad,
met afspraakjes in Parijs, dan
sen bij de Seine, beter kan je
niet krijgen. Maar op een zeker
moment hebben we gezegd: het
moet stoppen. Je bent jong en
wilt dingen doen en genieten.
Zij wilde reizen, net als ik, maar
naar andere plekken. Dat werk
te niet. Zij wilde naar Sri Lanka
en ik wilde snowboarden. Ik
vond dat ze haar gang moest
gaan, dan ben ik niet egoïstisch,
want die reis was voor haar be
langrijk.
Het kan wel, een relatie, maar
dan moet je allebei geduldig
zijn en elkaar kunnen loslaten.
Want als ik verliefd zou worden
op een meisje zou ik ervoor
gaan, maar ook blijven reizen.
Dan moet je compromissen
sluiten, dus vierenhalve maand
weg, in plaats van een jaar.
Je moet niet denken dat ik een
lang leve de loltype ben. Ik zie
alleen het nut niet in van chag
rijnig zijn. Ik probeer juist het
positieve in mezelf te pakken.
Want als je blijft tobben over
iets wat je niet kan, dan blijft
dat negatief. Maar als je nou bij
jezelf denkt: ik kan het wél, dan
kun je dat negatieve omzetten
in positieve dingen. Daar ben ik
heilig van overtuigd.
Zo werkt het voor mezelf ook.
Altijd heb ik rugklachten gehad,
bij krakers, fysiotherapeuten en
alternatieve genezers gelopen.
Maar je moet niet elke dag den
ken: ik heb last van mijn rug.
Natuurlijk heb je last als je er
Martijn van den Boom: „Werken met kinderen vind ik hartstikke leuk, maar ik wil méér." Foto: Eric Taal
aan denkt. Ik ben gewoon altijd
blijven sporten en ik zoek juist
activiteiten waarbij ik veel be
weeg, zoals dansparty's. Nu
heb ik weinig problemen meer
met mijn rug.
Op school had ik een heerlijke
tijd. Ik heb op het Albanianae
mavo gedaan. Toen al dacht ik:
geen gestress. Ik sportte elke
dag en soms leerde ik nog wat
tussen twaalf en een uur 's
nachts. Sommige mensen blok
ken hun hele leven lang, maar
dat vind ik zonde. Ik had best
havo kunnen doen, maar uit
eindelijk kom ik nu ook waar ik
wil zijn.
Na de mavo ging ik naar het
mmo, middenstandsonderwijs,
maar al snel ben ik overgestapt
naar de meao. Vroeger draaide
het voor mij namelijk om geld.
Ik kom uit een familie en vrien
denkring waar iedereen veel
geld heeft. Ik heb dus nog een
jaar heao gedaan, totdat ik me
realiseerde: doe niet zo dom, ga
iets doen wat je leuk vindt. Dat
werd dus de pabo, alhoewel
lesgeven absoluut niet verdient.
Met bijbaantjes spaarde ik voor
een dure mountainbike en een
motor, maar verder maak ik bij
na geen geld op. De behoefte
daaraan is weg. Dat blijkt wel,
anders had ik mijn studie afge
maakt om te gaan werken.
Met die Kawasaki ben ik ge
vaarlijk, want ik hou niet van
rustig rijden. Ja, binnen woon
wijken rij ik vijftig, maar daar
buiten: gaan. Sommige mensen
vinden 180 kilometer per uur
hard, maar dat schiet niet op.
Zo'n ding kan 280, dus dat
moetje eruit halen. Zelfben ik
nooit verder gekomen dan 250,
want je past altijd op. Zodra je
auto's ziet rem je af.
Behalve die motor is sport mijn
enige hobby. Tae-Bo, steps,
stijldansen. De meeste mensen
begrijpen daarom niet dat ik
voor het basisonderwijs heb ge
kozen en geen vakdocent sport
wil worden. Maar ik denk dat
mijn eigen lol er dan snel af is.
Op de basisschool heb je aard
rijkskunde, rekenen, taal, dra
ma, het is veelzijdig. Natuurlijk,
als sportleraar kun je basketbal
len, volleyballen en voetballen,
maar het blijft allemaal sport.
Zelf kinderen? Dat lijkt me hart
stikke leuk, maar alles op zijn
tijd. Eerst denk ik aan mezelf. Ik
ben daar nog niet aan toe. Ik
ben 24, voor sommige mensen
op die leeftijd is het perfect, ik
heb vrienden die huizen aan
het kopen zijn omdat ze daar
na zeven jaar relatie aan toe
zijn. Prima, maar niet voor mij.
Ik zou trouwens ook met kinde
ren willen blijven reizen. Bij
voorbeeld een maand door Eu
ropa trekken.
Die drang zit nu eenmaal in
me, al weet ik niet wat het pre
cies is. Ik zoek vrijheid in plaats
van gebondenheid. En in Ne
derland zijn er toch dingen die
je moet doen - studeren, wer
ken, huisje, boompje, beestje -.
omdat het de normale volgorde
is. Werken vind ik hartstikke
leuk, maar ik probeer een mix
te maken van alles wat ik wil.
En ik wil méér. De wereld is zo
groot, er zijn overal zoveel
mooie dingen te zien en men
sen te leren kennen. Het liefst
zou ik een groot ruimteschip
willen hebben. Ken je de Voy
ager? Dat zou ideaal zijn. Ja, het
zijn dromen, maar mijn dro
men gaan ver. Reizen naar
Mars, misschien zit het er in de
verre toekomst wel voor me in.
Wat ik over vijf jaar doe? Geen
idee. Ik ga nu naar Amerika en
daar kan weer zoveel gebeuren.
Ik praat vaak met een vriend die
in Australië is blijven hangen.
Dan hebben we het erover dat
je probeert altijd alles uit je le
ven te halen. Ie leeft elke dag
tot het maximum. Er moeten
geen dagen zijn datje denkt: dit
is een waardeloze dag geweest.
Elke dag moet voelen als een
superdag. Zoals vandaag, ik ben
met kinderen bezig geweest en
ik heb een interview gedaan.
Van zo'n dag word ik blij.
Daarom kan ik niet zeggen
waar ik over vijf jaar sta. Mis
schien sta ik voor de klas en
ben ik tevreden, maar mis
schien heb ik dan dingen be
dacht waar ik nog blijer van
word. Misschien blijf ik wel in
Australië wonen. Het is niet
mijn filosofie om te zeggen: je
eindigt daar of daar. Elke dag is
er weer wat nieuws en je moet
de mogelijkheden open laten.
Ik bekijk het leven per dag, per
week."
SASKIA BUITELAAR
Sjaak van de Geijn (43),
smid:
A/s kind wilde ik altijd
begrafenisondernemer
worden, net als mijn vader.
Maar rond mijn puberteit is
dat verwaterd en ben ik op
zoek gegaan naar andere
dingen. Ik heb van alles ge
daan. Gewerkt bij de Brui
ne Boon en op kantoor bij
Estec. Een jaar in een kib
boets en een jaar op Bonai
re, waar ik vooral veel heb
gedoken en veel op het
strand heb gelegen. Ik heb
twee jaar culturele antropo
logie gestudeerd en ik ben
zelfs nog werkloos geweest
in een tijd dat ook dat niet
op je cv mocht ontbreken.
Ik heb twee keer een perio
de bij mijn vader gewerkt,
en ik was chef-kok bij An
nie's Verjaardag. Maar ook
dat was het niet helemaal.
Je maakt een mooi bordje,
maar twee minuten later zit
daar weer iemand met zijn
vork doorheen te gaan. Via
een cursus kwam ik acht,
negen jaar geleden in de
smederij terecht. Het is
een prachtig vak. En ik heb
ondertussen de hele sme
derij gekocht, ik heb een
man personeel in dienst en
mijn gezin kan ervan eten.
Ja, je kan wel zeggen dat ik
het eindelijk heb gevon
den.
TEKST: RUUD SEP
FOTO: JAN SCHEERDER
