Gerrit Braks, het virus en het boerenverdriet 'Bij welke temperatuur gaat mkz-virus dood?' Mond- en klauwzeer Actie 'Dierenrequiem'. een rouwbeklag voor dode dieren Grensbarricades in het Noorden RDAG 24 MAART 2001 ANP Algemeen Nederlands Persbureau CPD Geassocieerde Pers Diensten Oud-minister pleit voor heroverwegen non-vaccinatiebeleid Braks heeft als kind de koeien en varkens zien ilen met mond- en klauwzeer. Werd als landbouw er (1980-1990) weer geconfronteerd met de virus toen die in 1984 dood en verderf zaaide in Lam- Jiaag. Zwaaide ook de scepter over het ministerie de aanloop werd genomen naar het non-vaccina- eid van de Europese Unie. Is CDA-fractievoorzitter Ie Eerste Kamer, maar pleit nu persoonlijk als tus- jrsoon voor een heroverweging. Europa zou weer en gaan inenten. [hielsgestel rien floris mt uit de Peel. „We had- en gemengd bedrijf met underen, negen varkens, ectare land en elf kinde- latuurlijk chargeer ik dat jetje, maai- zo'n soort be- adden we. In dat bedrijf de mond- en klauwzeer ken meegemaakt. Voor de q. en na de oorlog." Hij iet nog precies. Als 'het' t in de buurt, ging vader voor het ochtendgloren anning naar de stal. „En tm ie terug. Zijn gezicht >ed, we hebben het nog r volgde een klein vreug- sje rond de keukentafel." ze kregen het wel een y— ik weet nog van eind ja- n^rtig. In de zomer zetten ren de zieke koeien apart -. u weiland om uit te zieken. rlijk werden er toen ook imia n geruimd. Ik weet ook ent* oe ik ais kind de zieke 'AH i in de stal zag staan met uwen in potten zalf. En kens die strompelden in rid. De hoeven vielen er (lerhand hadden dieren ir opknapten wel schade Ze werden 'dam- n het op de lucht en ademden slecht. Ze kregen ook langer haar. Echt productief werden die koeien niet meer, maar vader hield ze aan om door te kunnen fokken. Maar eigenlijk werd het niks meer met die beesten." Boeren hadden in die dagen ook hun eigen manieren om verspreiding van ziekte tegen te gaan. Boerenslimheid uit de ja ren dertig. „Er waren boeren die lieten hun vee de melk van besmette koeien drinken om zo antistoffen te kweken. Dat hielp soms. Je had ook koeien die im muun waren geworden bij eer dere uitbraken van mond- en klauwzeer. Ze hadden de ziekte overleefd." Vier jaar na zijn aantreden als bewindsman - in 1980 - sloeg mond- en klauwzeer toe in Lambertschaag. „Dat was een ongelofelijke slag. We hadden al een jaar of tien de ziekte niet meer gehad in Nederland. Er was geen verplichte inenting, maar veel boeren deden het wel. Eerst kregen we een geval in de Flevopolder en dat sloeg over naar de kop van Noord - Holland. Eigenlijk was dat een incidenteel geval. Niet te verge lijken met nu, omdat er geen enkel verband was met andere gevallen in Europa. We zijn toen meteen gaan ruimen en er Gerrit Braks: „De huidige samenleving kijkt veel kritischer naar de wijze waarop met dieren wordt omgegaan dan twintig jaar geleden." FOTO CPD ROLAND DE BRUIN werd ook ingeënt. Het was vrij snel voorbij. De verdenking voor besmetting wees indertijd naar het instituut in Lelystad dat de" entstof tegen mond- en klauwzeer maakte en waar schijnlijk is het dat ook wel ge weest." Braks is bij het ontrafelen van de huidige mond- en klauw zeercrisis geschrokken van het veelvuldig gesleep met dieren. „Enorm. Zo veel gesleep met dieren die terug zijn te traceren tot Engeland en Frankrijk, waar de ziekte al heerste. Heel goed dat je dat weer kunt herleiden, maar ook zorgelijk. Er zijn tien tallen contacten geweest. Laten we hopen dat het daar niet alle maal uitbreekt." Hadden we dat allemaal niet beter kunnen voorkomen met een deugdelijk vaccinatiebe leid? Braks maakte in zijn jaren als landbouwminister de aan loop mee naar het non-vacci- natiebeleid dat, twee jaar na zijn terugtreden in 1992, werd ingevoerd. „We zaten toen in Brussel midden in de harmoni satie van wetgeving van Euro pese landen. In Engeland, De nemarken en Ierland hadden ze sinds midden jaren zestig al een non-vaccinatiebeleid en dat wilden ze ook in de rest van Eu ropa. In die drie landen was nooit meer mond- en klauw zeer geweest, dus de veterinaire specialisten waren van mening dat men in Europa ook wel die kant op kon." Maar die 'veterinairen' en de andere politici hadden nooit mond- en klauwzeer in eigen huis gehad. Gerrit Braks wel. Hij twijfelde dus en stelde in dringende vragen. Maar er werd druk gerekend. Wat dit kon opleveren voor de export en wat je zou uitsparen met niet vaccineren, want ook dat kost geld. Ook het produceren van vaccin is geen kleinigheid. De besluitvorming zelf heb ik niet meer als minister meege maakt." Nu breekt hij een lans voor heroverweging van het non- vaccinatiebeleid. „Dat kan al leen als er andere omstandig heden zijn en die zijn er. Maar je moet natuurlijk ook de 'zege ningen' van het non-vaccinatie beleid tellen. Er werd rekening gehouden met één uitbraak in de tien jaar en dat is veel min der geweest (de laatste uitbraak is 17 jaar geleden, red.). Daar heeft de handel toch onge stoord van kunnen profiteren. Het heeft dus goed gewerkt, maar inmiddels zijn de omstan digheden anders geworden. Ik ben echt geschrokken van het aantal transporten met dieren voor de slachterij. Dat is veel intensiever dan vijftien jaar ge leden. Door de vrijmaking van het handelsverkeer zijn er nu ook grote internationale fok- programma's met uitwisselin gen van fokvee, sperma en em bryo's over grote afstanden." Een andere nieuwe omstan digheid is de ontwikkeling van een zogeheten marker-vaccin dat in de Verenigde Staten op experimentele basis beschik baar is. Met zo'n vaccin is te zien of een dier is ingeënt tegen de ziekte of besmet is met het virus, waardoor er geen bezwa ren meer zijn om vee en vlees te exporteren. „Dat zijn goede ontwikkelingen. Een marker- vaccin voor de varkenspest is al beschikbaar en voor mond- en klauwzeer is het dus in verre gaande staat van ontwikkeling, waardoor je straks na het vacci neren de dieren kunt identifice ren." Nog een factor die een grote re rol speelt: De weldenkende gewone burger. „De huidige sa menleving kijkt veel kritischer naar de wijze waarop met die ren wordt omgegaan, dan twin tig jaar geleden. Ethische vra gen over het economisch ge bruik en welzijn van dieren zijn veel indringender geworden." Allemaal motieven om ten tij de van crisis te pleiten voor vaccineren, maar voorlopig heeft minister Brinkhorst in Brussel de pin op de neus ge kregen met het vragen om vac cinatie. „Dat is niet verbazing wekkend, als je dat in tijd van nood vraagt. Maar wacht af. Dit was de eerste keer en ik heb van hem begrepen dat hij er op te rug zal komen" Braks volgt de acties van Brinkhorst met belangstelling, maar wil hem (als Eerste Ka merlid en oud-minister) niet voor de voeten lopen. „Ik heb de indruk dat hij heel adequaat opereert. Hoe hij met de zaak omgaat, zal later nog door de kamer worden beoordeeld. Hij worstelt tussen het boerenbe- lang en het belang van de die ren. Geen benijdenswaardige positie. Hij heeft moeite met het verbranden van de dieren en gelukkig hoeft dat ook niet. Wat dat betreft verschilt Neder land nogal van Engeland. Zo'n keiharde stamping out met brandstapels, dat zou hier niet kunnen." Het vrije handelsverkeer was indertijd reden om het vaccine ren te staken, maar inmiddels ziet Braks het vrije handelsver keer juist als noodzaak om te vaccineren. „Het non-vaccina- tiebeleid is daarbij namelijk een belemmering gebleken. De grenzen zitten nu potdicht. Daarom is het noodzakelijk om het vaccinatiebeleid internatio naal bespreekbaar te maken. Dat zal veel diplomatie vragen naar landen als Japan en Ame rika, maar juist met vaccinatie beleid kun je vrij internationaal handel blijven drijven." AI komt vaccineren voor de huidige crisis te laat. „Dat is iets voor de toekomst, want deze ronde is dat allemaal niet meer in te voeren. We kunnen nu al leen maar bidden dat het mee valt." haarlem jan kuys Long pleitte vorige maand bij de vaste Kamer- i tel sie voor landbouw voor ingrijpen in de intensie- IK>UW. FOTO WFA GERARD VAN ROON Tal van kunstenaars leveren een bij drage aan de gisteren begonnen ac tie Dierenrequiem van de stichting Varkens in Nood, Milieudefensie, de stichting Wakker Dier en de Ver- eeniging tot Bescherming van Die ren. De campagne is bedoeld als rouwbeklag over alle vanwege het mond- en klauwzeer gedode dieren. Schrijvers en dichters onder wie Rutger Kopland, Ivo de Wijs, Def P en Yvonne Kroonenberg hebben een requiem geschreven. Een aantal dag- en weekbladen zullen die bij dragen gratis afdrukken. Van de ze ven gedichten zijn televisiespots ge maakt, waarin de auteurs hun eigen werkstukken voordragen. Maandag zijn de spots voor het eerst te zien in het programma Alle dieren tellen mee. Op de internetsite www.die- renrequiem.nl is een condoleance register geopend. Hier kunnen sym pathisanten een protest laten horen tegen het verbod op vaccinatie door de Europese Gemeenschap. De elektronische handtekeningen zul len worden aangeboden aan de Raad van Landbouwministers in Brussel. Volgens zanger en tekstschrijver Robert Long, ambassadeur van Var kens in Nood, illustreert de aanpak van mond- en klauwzeer dat 'de mensheid behoorlijk gestoord is ge worden'. „Iedereen heeft het maar over 'ruimen' (wat een raar woord eigenlijk), terwijl er voldoende vac cinaties voorhanden zijn om alle dieren in te enten. Op basis van economische motieven worden nu een heleboel dieren om het leven gebracht. Beter kun je het failliet van de vleesindustrie niet laten zien." Hij noemt de huidige crisis in dit opzicht 'een zegen, hoe hard dat ook klinkt'. Long hoopt dat de ver antwoordelijken eindelijk inzien dat het niet zo door kan gaan. In elk ge val zal Varkens in Nood met een nieuwe campagne nogmaals de aandacht vestigen op de ontoelaat bare wijze waarop met dieren wordt omgesprongen. „Dieren zijn pro ducten geworden. Het zijn geen die ren meer. Maar, en dat is onze boodschap, zo ga je niet met dieren om." Varkens in Nood heeft zich aan vankelijk terughouden opgesteld. Ambassadeur Long: „We hadden g^en zin om 'zie je nou wel' te roe pen. Dan hadden we meteen de re actie gekregen van 'daar heb je die zeikerds weer', hoewel dat inmid dels weerlegd is door de omstandig heden. Bovendien willen we reke ning houden met al die mensen die nu hun broodwinning kwijt raken. Nu is echter wel het moment om mensen te overtuigen van de nood zaak van een andere houding ten opzichte van dieren. Maar dat is heel moeilijk, daar is nog veel tijd voor nodig." oudeschans De kleine grensovergangen in het Noorden van het land zijn gisteren door de Duitse douane gebarricadeerd om te voorkomen dat buiten de controles om dieren en mogelijk met mond- en klauwzeer besmette materialen over de grens worden gebracht. Over de blokkade met zand en borden is niet overlegd met de Nederlandse douane die er in eerste instantie niet erg gelukkig mee bleek te zijn. FOTO CPD DUNCAN WIJTING WLTO wordt overstelpt met vragen „Goedemiddag. WLTO", zegt de receptioniste/telefonis te. „Als ik je moet doorzetten naar de infolijn, dan zijn er 'tig' wachtenden voor je." Vele honderden agrariërs bel den gisteren naar de WLTO in Haarlem. De gesprekken gaan over maar een onderwerp: mond- en klauwzeer. haarlem gpd UNITED PHOTOS DE BOER MICHEL SCHNATER De Westelijke Land- en Tuin bouw Organisatie wordt over stelpt met vragen over de vee ziekte. Het infoteam van de WLTO is nadat woensdag de eerste gevallen van mond- en klauwzeer in Nederland zijn vastgesteld, verworden tot een crisiscentrum. De bemanning is verdubbeld. De tijden dat zij te lefonisch bereikbaar zijn, zijn fors uitgebreid. „Wat de meest gestelde vraag is?" Tjerk Doornenbal, cordina- tor van het mkz-crisisteam bij de WLTO, hoeft er niet lang over na te denken. „Waarom we nu niet inenten! Het ant woord daarop is niet zo makke lijk te geven. Het mag niet van de Europese Unie. En als we het toch doen, dan stopt de EU ons in de ban en verliezen we onze exportpositie, ook in de zuivel." Een andere veel gestelde vraag is, of een boer nog bezoek mag ontvangen. „Nee", luidt Door nenbals antwoord. „Het is ver standig het pad af te zetten en ontsmettingsbakken neer te zetten voor bezoek van de die renarts en voor uzelf." De coördinator komt er nauwe lijks aan toe een gesprek te voe ren. Voortdurend rinkelt zijn mobiele telefoon en staat hij mensen te woord. Leden van het crisisteam komen naar hem toe om van hem antwoorden te vernemen op vragen waarmee zij geen raad weten. De tempe ratuur in de kleine ruimte waar het crisisteam zit, loopt op tot tropische warmte. Waar onder normale omstandigheden twee mensen dagelijks van negen tot vijf uur WLTO-leden telefo nisch te woord staan om infor matie te verschaffen zijn het er nu vier van negen tot negen uur. Zelfs op zaterdag van ne gen tot vijf uur. Met rode konen van opwinding staan ze de bel lers te woord. Ze zijn constant in gesprek. Het belletje dat een nieuw gesprek aankondigt, krijgt niet de tijd om uit te rin kelen. Ontvangt het infoteam doorgaans tweehonderd tot achthonderd telefoontjes per week, nu wordt dit aantal per dag bereikt. „De mensen zijn heel emotio neel. We krijgen heel veel vra gen. Hoe kom ik aan mijn voer? Mag mijn kind naar school? De lastige vragen krijg ik", zegt de coördinator, „en bellers, die de discussie over beleid aangaan." Doornenbal heeft zijn zin nog niet uitgesproken of hij wordt weer onderbroken. Dit keer komt WLTO-voorzitter Jan de Groot de ruimte binnenstap pen. „Hoe is het hier?", vraagt hij belangstellend. Doornenbal doet verslag. En van de mede werkers van het crisisteam met een blocnote vol vragen waar ze antwoord op wil hebben voegt zich bij het tweetal. „Mag je ba- bymelk meenemen als je naar Frankrijk op vakantie gaat? Mag je je hond meenemen? Bij wel ke temperatuur gaat het mkz- virus dood? Je mag niets ver voeren. Geen vlees en melk. Maar waarom gepasteuriseerde melk niet?" De Groot vertelt dat zijn organi satie 13.000 aangesloten bedrij ven in Zuid- en Noord-Holland telt. De helft van de leden zijn tuinders. „Maar 't zijn niet al leen leden die ons bellen. We krijgen ook telefoontjes van bij voorbeeld burgers met een paar schapen." Leden van de WLTO kunnen voor informatie over mkz bel len met de WLTO-infolijn: tel. 023-5162360. Op werkdagen van 9.00 tot 21.00 uur en op za terdag van 9.00 tot 17.00 uur. Ook via de internetsite www.wl- to.nl en teletekstpagina 461 wordt informatie verstrekt over de huidige stand van zaken.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2001 | | pagina 5