'ultuur Kunst
'Rotterdam broedplaats voor multicultuur'
'Ik wilde aan het
leven ontsnappen'
9^^ De muziek swingt, maar de dansvloer blijft leeg
pel Natasja Douma
steeds bevlogener
Leiöse Blues Jazzo?eek
Meester weet het
niet altijd beter
RDAG 27 JANUARI 2001
25
rans Bauer weer naar Ahoy'
iterdamFrans Bauer keert terug in Ahoy'. De populaire Bra-
ntse zanger (27) geeft tussen 18 en 21 oktober vier concerten
het Rotterdamse sportpaleis, waar hij de afgelopen jaren al
n eigen avondvullende optredens verzorgde. De kaartverkoop
'Frans Bauer Live in Ahoy" 2001' begint morgen bij de be
lde adressen.
ick Nicholson
rug op
itte doek
y york Acteur Jack Ni-
>lson is terug op het wit-
loek. De 63-jarige film-
speelt in de door Sean
in geregisseerde film
e Pledge' de rol van ge-
ïsioneerde politieman,
ee jaar geleden speelde
:holson zijn laatste rol in
good as it gets'. Deze
won een Oscar. „Ik
een jaartje vrij geno-
n. Dat doe ik af en toe",
us de acteur. Het is nog
bekend wanneer de
in Nederland in roula-
komt.
FOTO AFP/HAL GARB
:idse band I$I$ treedt op in Texas
|N_i De Leidse metal/rockband I$I$ gaat internationaal. Van
ot en met 18 maart treden zij op tijdens de jaarlijkse pop-
ziekconventie South By South West (SXSW) in Austin, Texas,
zijn één van de achthonderd internationale acts die op het
lium staan. Andere Nederlandse bands die optreden zijn
ïer, Peter Pan en The Flying Dutchman. Tijdens het verblijf
een week treedt I$I$ op in tal van cafés en platenwinkels.
Koningin opent Culturele Hoofdstad van Europa 2001
peter ouwerkerk
Koningin Beatrix, nauwelijks een dag
terug van de Antillen, heeft gister
avond Rotterdam 2001, Culturele
Hoofdstad van Europa, officieel ge
opend. De koningin deed dat in con
certzaal De Doelen, in aanwezigheid
van premier Kok en de president van
Portugal, Sampaio, als belangrijkste
vertegenwoordiger van de andere Eu
ropese culturele hoofdstad dit jaar,
Porto.
Rotterdam biedt in 2001 een om
vangrijk cultureel palet. Het thema
luidt: 'Rotterdam is vele steden', ont
wikkeld door intendant Bert van Meg-
gelen. Het moet een inzicht geven in
het Rotterdam anno nu. Het bombar
dement is uitgewist, de stad volge
bouwd, de haven niet langer het enige
kenmerk. „Er is een nieuwe stad verre
zen, geworteld in het verleden, maar
gericht op de toekomst," zei burge
meester Opstelten bij de opening.
„Een stad met een constante drang tot
vernieuwen en niet bang voor het ex
periment. Een nieuwe stad in fysieke
zin, maar zeker ook in cultureel op
zicht."
Opstelten schetste het culturele jaar
als de kans voor de haven- en handels
stad om „bij te dragen aan nieuwe de
finities voor het begrip 'westerse cul
tuur'. Een jaar dat nieuwe perspectie
ven biedt voor het cultuurbeleid in de
21ste eeuw."
Rotterdam heeft, zo sprak Opstelten,
een bloeiende kunstensector. „Kun
stenaars met zeer uiteenlopende ach
tergronden leggen de verbanden tus
sen westerse en niet-westerse tradi
ties." En: „Een stad die haar kunsten
koestert en er trots op is, vergroot haar
aanzien ook op andere terreinen."
R2001 -voorzitter Paul Nouwen zei
dat Rotterdam zich nu vooral wil pre
senteren als broedplaats voor de
nieuwste ontwikkelingen op het ge
bied van kunst, architectuur en multi
cultuur, een als stad waar het goed
verblijven is. Korter gezegd, de stad wil.
laten zien dat alles, waarvan velen
denken dat het er niet is, er wel is."
Oleta Adams volgende week in Stadsgehoorzaal
Oleta Adams straalt. De Amerikaanse zangeres is blij
weer in Nederland te zijn en ze voelt zich prima omdat
haar nieuwe album 'All the love' er toch is gekomen.
Probleem was dat zij in de afgelopen twee jaar een tekort
had aan inspiratie. „Ik heb een prachtige muziekkamer
in mijn huis in Kansas, maar als ik mij daar terugtrok om
te werken, gebeurde er helemaal niets. Ik was - en ben
nog steeds - vreselijk verliefd op John Cushon, mijn
man, maar ik bleek bijvoorbeeld niet in staat die gevoe
lens naar muziek te vertalen."
leiden hans piét
muziek recensie
li dy van der spek
t Helena Wiklund, sopraan en Na-
louma, piano. Gehoord: 25/1, Ka
pelzaal K&O, Leiden
lianist Natasja Douma is
lude bekende op de lunch-
J irten van K&O. Verschei-
malen trad zij solo op in
ipelzaal, en na haar diplo-
iedbegeleiding' is zij ook te
met zangers, zoals don-
igmiddag met de Zweedse
an Helena Wiklund.
Lima groeit met de jaren
>aar. Haar spel wordt per
ijker en meer bevlogen. Zij
wezenlijk iets te vertellen
de inhoud van het lied.
aat haar bijkans beter af
e liedzanger.
ena Wiklund heeft een
re, glasharde stem die dy-
ich heel wat aankqn. Ze is
iat fluisterzacht te zingen
eneens een fiks fortissimo
ïwen, maar haar klank
weinig genuanceerd,
en emotie-arm. Ze is op
best in vrolijke pretentie-
loze liederen. Dat is de belang
rijkste reden waarom de vijf ex
pressieve glinstersteentjes van
Sibelius het meest tot hun recht
komen. Wellicht ook omdat
Wiklund deze liederen niet in
het Fins maar in haar moeder
taal zingt. Het sprankelende
spel van Douma besproeit hier
de helle klank van Wiklund.
Vilse' ratelt vrolijk en gezwind
als het karretje dat op de zand
weg reed, en het het spoor bijs
ter raakt. In 'Var det en drom'
laat Wiklund voornamelijk een
overweldigend volume horen.
Dat wekt je wel uit de droom.
Voor Schumanns 'Frauenlie-
be und Leben' heeft Helena
Wiklund een te weinig doorleef
de stem. Zij moet het hebben
van dynamische contrasten,
niet van waarachtige diepgang
en warmte. Slechts in het laat
ste lied 'Nun hast du mir den
ersten Schmerz getan' maakt
Wiklund enigszins de melan
cholie hoorbaar. Veel meer be
wogen laat Douma de 'Sch
merz' herbeleven als zij op de
piano de inhoud nogmaals een
kans geeft.
„Het was een periode waarin ik
liever huisvrouw dan muzikant
wilde zijn. Ik bracht ook uren
door met het kijken naar Disco
very Channel. Het was een
vlucht, ik wilde ontsnappen aan
het leven. Dat ik niet positief te
gen de wereld aankeek, had
deels te maken met mijn gos
pelalbum 'Come walk with me'.
Die plaat was niet zo succesvol
als ik had gehoopt, terwijl ik er
alle energie in had gestopt die
menselijk mogelijk is. Na afloop
had ik echt het gevoel alles te
hebben gezegd. Vervolgens ver
loor ik mijn platencontract en
moest ik op zoek naar een nieu
we maatschappij. Mijn zin in
het leven keerde pas terug op
het moment dat ik weer ging
optreden."
Ze lacht. „Die donkere tijd
spanne werd, in alle hevigheid,
ook gekleurd door het feit dat ik
geen kinderen kan krijgen. Dat
openbaarde zich in die periode.
Het heeft wel even geduurd
voordat ik over die schok heen
was."
Oleta Adams constateert te
vreden, dat ze inmiddels weer
helemaal de oude is. „Na het
opnemen van "All the love' was
ik zo geïnspireerd, dat ik direct
mijn volgende album had kun
nen maken. Om die reden denk
ik nu aan een jazzplaat, wil ik er
een opnemen met alleen piano
en zang en wil ik schitteren in
een musical op Broadway. Dat
laatste idee bewaar ik echter tot
later."
„Het enige dat je van mij niet
zult krijgen is een rapalbum. De
belangrijkste reden daarvoor is,
dat mijn levensstijl, houding en
woordgebruik te ver van die
rappers af staan. Waarmee niet
is gezegd, dat ik rap veroordeel.
Integendeel zelfs. De positieve
kant ervan is, dat het voor lera
ren Engels gemakkelijker is om
kinderen te interesseren voor
poëzie. Want, laten we eerlijk
zijn; het is de meest pure vorm
van poëzie die er bestaat. Het is
een prachtige, culturele uiting
van het leven aan de onderkant
van de samenleving."
Ze aarzelt en zegt dan: „Ik
heb het van dichtbij meege
maakt. Mijn neef, hij was net 22
jaar, kreeg acht jaar gevange
nisstraf omdat hij betrokken
was bij een overval waarbij ie
mand werd gedood. Dat ge
beurde nadat mijn zus Debbie
in coma in het ziekenhuis was
opgenomen en voor haar leven
werd gevreesd. Ze bleek aan
drugs verslaafd. Voor haar heb
ik 'Learning to love you more',
van mijn nieuwe album, ge
schreven."
Onlangs kwam ik er achter
hoe verschillend onze levens
zijn verlopen. We zijn namelijk
niet door dezelfde ouders groot
gebracht. Ik ben, vlak na mijn
geboorte, door mijn ouders
weggegeven aan een oudoom.
Dat ik weer bij mijn twee
broers, drie zussen en ouders
over de vloer kom, is overigens
te danken aan mijn man. John,
die uit een hele hechte familie
komt, zei: 'Als je niet verbitterd
wilt raken, is het beter om con
tact met je familie te zoeken',
terwijl ik juist nooit meer iets
met ze te maken wilde hebben.
Ik ben blij dat ik die stap heb
gezet, want er is niets leuker
dan met mensen om te gaan
die op je lijken, op dezelfde ma
nier praten en dezelfde eigen
aardigheden hebben als jij. In
middels is mijn familie vreselijk
belangrijk voor mij geworden."
Die andere kijk op het leven
betekende ook, dat ze voor 'All
the love' in zee ging met nieu
we mensen. „Ik heb Peter Wolf
(ex-J. Geils Band) gevraagd of
hij mij wilde helpen. We waren
elkaar tegengekomen tijdens
het maken van een animatie
film. Peter was er als componist
en muzikant bij betrokken. Ik
was zo onder de indruk van zijn
vaardigheden als schrijver en
producer dat ik hem heb ge
vraagd."
Ricky Peterson, afkomstig uit
het Prince-kamp, ontmoette ik
tegen tijdens een jazzfestival.
We hebben daar samen 'Dr.
Feelgood' op het podium uitge
voerd. Dat bleek zo'n plezierige
samenwerking, dat Ricky zich
als producer aanbood. Hij komt
uit een heel muzikale familie.
Zijn moeder, inmiddels tachtig,
blijkt een fantastische pianiste
te zijn. Ze is zelfs zo goed dat ik,
nadat ik haar plaat had ge
hoord, in alle ernst heb overwo
gen om nooit meer achter het
instrument plaats te nemen. Ik
had echt het gevoel, dat ik mijn
leven aan het vergooien was.
Misschien is dat wel de reden
Oleta Adams:
„Ik ben nog
steeds vrese
lijk verliefd
op mijn man,
i maar ik bleek
niet in staat
die gevoelens
naar muziek
te vertalen."
FOTO
RANDEE
ST. NICHOLAS
waarom ik op dit album nau
welijks piano speel."
Oleta Adams in Concert, 6 fe
bruari in de Stadsgehoorzaal,
Leiden.
liet over de muziek van
ond op het Jazzin' in de
'ehoorzaal, maar over de
van de Stadsgehoorzaal,
n steenworp afstand van
'C en pal naast dé con-
al van Leiden is een filiaal
eter Horen', een winkel
oorapparaten, gevestigd,
in geen toeval zijn. Al ligt
ituurlijk veel meer voor de
om een dergelijk filiaal
het stadhuis te openen,
le politici die daar huizen
nog weieens slecht luis-
laar de bevolking,
eens goed doordenken
n in dit kader een sushi-
ast het SieboldHuis en
erapeutisch centrum
yslectici naast het kan-
an het Leidsch Dagblad
lor de hand liggen,
joed, dit terzijde. Terug
e Stadsgehoorzaal. Bij de
ational Jazzin' Leiden valt
)nd wel veel te horen,
llen bands en solisten op
^•schillende podia. Meest
rkelijk is wel het optreden
[eke Heijligers in de
|l-zaal. Nu moet u weten
ffig jaar de Brit Georgie
(in deze zaal op het podi-
ond. Nou ja, stond.... Tij-
lijn optreden donderde
jvan het podium omdat
pwiekend de vliegmachi-
9 verlaten, waarin hij een
lp kikkertjes teveel had in
nen. De eens zo beroem-
he verliet volledig onbe-
n de zaal door een zij-
ïoevallig was Ineke Heij-
ide vrouw van een band-
Ide buurt. Zij nam de mi-
over en haar optreden
in groot succes,
[anisatoren van de
fek hebben de zangeres
t dan ook volkomen te-
beloond met een echt op-
l
leiden esther barfoot
Ook jongeren houden van big bandmuziek, zo bleek gister
avond tijdens de Big Band Night in de Stadsgehoorzaal.
Hoewel de big band zijn hoogtijdagen kende in de jaren
vijftig en een grote groep ouderen zich uit nostalgische re
denen tot de muziek voelt aangetrokken, blijken jongeren
niet ongevoelig voor de muziek.
De stadsgehoorzaal oogt als in vroegere tijden. Een grote,
glimmende dansvloer met daaromheen tafeltjes en stoelen.
Alleen achter in de zaal en op het balkon zijn rijen stoelen
opgesteld. Aan de tafeltjes zitten veel oudere echtparen,
maar gaandeweg de avond verzamelen zich steeds meer
jongeren aan de randen van dq dansvloer, in de deurope
ningen en in de gang dicht bij de bar. Daar mag tenminste
gerookt worden.
Vier twintigers uit Leiden en Utrecht vinden het een cli
ché dat jongeren niet van Jazz of, meer specifiek, van big
band muziek zouden houden. „Als jongeren zeggen niet
van jazzmuziek te houden, is het meestal omdat ze het as
sociëren met Las Vegas-achtige, vettige casinomuziek, zo
als Frank Sinatra of Tony Bennet. Maar als ze eenmaal met
goede jazzmuziek in aanraking komen, zijn ze meestal wel
om." De jongste van het stel - hij is negentien - noemt
zichzelf een uitgesproken big-bandliefhebber. Zijn vriend
is niet zozeer big-bandfan, maar luistert thuis 'alleen maar'
naar jazzmuziek. Bebop, John Coltrane of Charlie Parker
zijn zijn favorieten. „Gewoon, omdat de ritmes lekker zijn."
Over de Big Band Night zijn de jongens iets minder en
thousiast. De sfeer is wat saai. Er wordt niet gedanst en de
meeste bands zijn matig. „Ze spelen nogal standaard ar
rangementen. Ze hadden beter de New Cool Collective
kunnen uitnodigen. Die spelen gevarieerde stijlen muziek.
Ook Latin en Drum 'n Bass. Dan waren er nog veel meer
jongeren gekomen."
Wel goed vinden ze de Shape International Band, een
professionele jazzband van de Navo. Allemaal - ook de zan
geres - gekleed in T-shirts met een Navo-ster, zwarte spij
kerbroek en legerkistjes. „Ze zijn beter op elkaar ingespeeld
en kennen daardoor meer vrijheid in hun spel."
Paul van Hemert, secretaris van de Big Band Bollen
streek, die als eerste op de Big Band Night optreden, vindt
ook dat er weinig gedanst wordt. „Terwijl het een ideale
zaal is om te dansen. Onze dansanimator, die vanavond
ook zou komen, was door ziekte verhinderd. Als hij er was
geweest, stonden er misschien meer mensen op de dans
vloer."
Het is Van Hemert ook opgevallen dat er redelijk wat jon
gelui zijn afgekomen op de Big Band Night. Helemaal ver
bazen doet het hem niet. „Veel fanfare- en harmoniebands
zijn zich in de laatste jaren als big band gaan formeren,
omdat fanfaremuziek steeds minder populair wordt. Daar
door is de laatste jaren een andere cultuur ontstaan. Steeds
meer jonge mensen interesseren zich voor big bandmu
ziek."
1/aneUia^
Jazz Award finale, 14.00
uur, de Waag.
Jim Wake Sleepwal
ker, Bimbo Box Blues
Band, 20.15 uur. Jam
session o.l.v. Bart
Landstra, 23.00, De
Waag.
Hot Stuff, 22.00, Jazzca
fé The Duke.
International Jazzin'
Leiden, 20.15 uur,
Stadsgehoorzaal.
"TK&peM,
Hot House: Michiel
Borstlap, 16.00 uur, de
Waag.
Mas que Nada, 21.30
uur, Jazzcafé The Duke.
Gospelconcert: Trio Jo-
han Clement met In
gram Washington en
Fay Victor, 15.00 uur,
Lutherse Kerk.
Hot House: Vier Seizoe
nen om te zoenen, 15.00
uur. Volkshuis.
Docentenexpositie bij Ars Aemula
recensie beeldende kunst
manon wigny
Expositie werk van docenten Te zien: t/m 4/2, vr., za. en zo.
13.00-17.00 uur, Ars Aemula Naturae, Pieterskerkgracht, Leiden.
In de koffiekamer hangen tekeningen gemaakt
door kinderen, die de kindertekencursus volgen bij
het Leidse schilder- en tekengenootschap Ars Ae
mula Naturae. Voor cursisten is het altijd span
nend om te zien wat de docent zelf maakt. Mo
menteel tonen elf docenten hun werk. De verschei
denheid maakt het tot een prettig
voor-elk-wat-wils-overzicht. De technieken lopen
enorm uiteen: van houtsneden tot olieverfschilde
rijen en van potloodtekeningen tot collages. De
technische vaardigheid is groot. Maar dat zegt na
tuurlijk niets over de kwaliteit van het afgebeelde.
Te veel vaardigheid kan zelfs vervelend zijn, zoals
bij de steriele acrylverfschilderijtjes van Udo Bre-
dow. Knap gemaakt, maar helaas, het beeld is oer
saai.
Hét werk van Ceseli Josephus Jitta springt er uit.
De twee werken zonder titel bestaan uit zwarte lei
stenen paneeltjes, waarop met verf en potlood
koppen zijn afgebeeld in wit met een enkele toets
zilver, roze of goud. Het werk aan de wand bestaat
uit zestien panelen, waarop steeds een kop en pro
file is weergegeven. Het liggende werk bestaat uit
tien naast elkaar gelegen panelen met aandoenlijke
koppen, die je aankijken. De gezichten trekken je
aan, ze zijn olijk en maf.
Poëtisch, dat zijn de schilderijen van Joke Elzin-
ga. Ze weet prachtige kleuren in de 'gekwaste' ca
dans van een gedicht te plaatsen. Net zo sympa
thiek zijn de collages van Lies Lantinga, die 'Troost'
uitbeelden.
Christiaan van Tol schildert bostaferelen. Veel
groen en bomen dus, met losse toetsen en streken
op het doek gezet zijn. Een of twee rode strepen
onderbreken het beeld. Het zou een verbeelding
van de horizon kunnèn zijn, of geven de lijnen de
gewenste kijkrichting aan? Vreemd is de manier
waarop Van Tol de werken signeert. Met knalrode
koeienletters op een prominente plaats. Zijn naam
moet kennelijk meedoen in het werk. Enigszins ir
ritant is dat wel. Maar, je blijft naar zijn werk kij
ken.
Als cursist ben je misschien teleurgesteld bij het
zien van het werk van je docent. Maar een matige
kunstenaar kan een briljante leermeester zijn en vi
ce versa.
De Big Band Bollenstreek tijdens de Big Band Night in de Stadsgehoorzaal.
FOTO MARK LAMERS
