'Eerst zien, dan geloven' Gesprek van de Dag T Tik op billen werkneemster geen uiting van wellust Scoringsdrift Wallage Getuige Verkiezing Edison Mu& Awards 20( De blauwe terreur M. VRIJDAG 26 JANUARI 2001 Sommentunr De Groningse burgemeester en PvdA-coryfee Wallage is ten gevolge van zijn eigen scoringsdrift politiek hard onderuitge gaan. Wallage, al weer enige tijd regent in het verre Gronin gen, dacht met een geheim rapport in de hand het publieke debat rond criminele asielzoekers weer eens aan te zwenge len. Scoort altijd goed bij de kiezer en herinnert Nederland er fijntjes aan dat Jacques nog altijd wat in de melk te brokkelen heeft. Het rapport, gisteren onder druk van staatssecretaris Kals- beek van justitie openbaar gemaakt, blijkt geen enkel weten schappelijk niveau te bezitten. Bovendien staaft het krakke mikkige rapport in het geheel niet de uitspraak van Wallage dat asielzoekers in Groningen vijf keer zo crimineel zijn als autochtone Nederlanders. Geen wonder dat Wallage zich met hand en tand verzette tegen openbaarmaking van het rap port. Staatssecretaris Kalsbeek, partijgenoot van Wallage, zegt geen enkele conclusie aan het rapport te verbinden. Er zijn volgens haar appels met peren vergeleken. Het PvdA-kamerlid Middel pakt Wallage ook hard aan, maar laat hem niet vallen. Voor Middel en de PvdA-fractie mag er best een breed onderzoek naar criminaliteit worden ingesteld, maar die moet zich niet beperken tot asielzoekers. In kaart zou moeten worgen ge bracht welke groepen in de samenleving zich met criminali teit inlaten. Maar de geest is uit de fles. Voor de WD en het CDA zijn de conclusies van het rapport dusdanig zorgwekkend dat beide partijen aandringen op verder onderzoek naar het crimineel gedrag van asielzoekers. Zij nemen dan ook geen genoegen met de reactie van Kalsbeek. Het zou inderdaad van enige naïviteit getuigen om het pro bleem geheel te ontkennen. De samenleving mag crimineel gedrag in geen enkel geval tolereren. Van Nederlanders noch van asielzoekers. Het feit dat de criminaliteit in ons land blijk baar nog niet in kaart is gebracht, is tekenend voor de passie ve politieke cultuur in Nederland. Iemand - in dit geval Walla ge - moet blijkbaar eerst een kwestie op de spits drijven voor dat de politiek er serieus mee aan de slag gaat. De gewraakte uitlating van Wallage mag echter nooit als ver- dienste op zijn conduitestaat worden bijgeschreven. Het rap port was bedoeld voor intern gebruik in Groningen. Dat Wal lage in de landelijke pers uit de school klapte, heeft waar schijnlijk meer met zijn eigen ijdelheid te maken dan met op rechte zorg over criminele asielzoekers. Laten we hopen dat hij in Groningen blijft. c/l'i/sic Volgens mij heb ik het al eerder gezegd: er zijn heel leuke ma nieren om een avond te besteden. Film, de schouwburg, ge woon met vrienden even wat gaan drinken, allemaal goed voor een paar fijne uurtjes. Gisteravond had ik weer helemaal geen zin om voorde televi sie te hangen. Oké, het is mijn werk, dus eigenlijk had het ge moeten. Maar tegenwoordig is op ieder moment van elk et maal wel iets te zien. De elektronische open haard staat nooit stil Dus ik dacht, ik doe eens stout. Ik ga naar de schouwburg en dan zie ik wel wat er nog op tv is als ik thuiskom. Op zich is dat al fout. Maar ik had eraan gedacht de video aan te zetten. Gewoon op opnemen drukken en dan later kijken wat het was geworden. Een experimentele manier om een stukje over de televisie te schrijven. Best spannend. Op naar de schouwburg. En dat is toch wel bijzonder. Zeker als je het niet vaak doet. Dit stuk begon met een vrouw in bad, nakend. En meteen vergat ik dat er nog een stukje moest ko men. Na de collectieve zelfmoord waarmee het toneelstuk ein digde was het me nog niet te binnen geschoten. En perslot van rekening moest dit een gezellige avond worden, we waren met een goede vriendin op stap, dus we zijn nog even wat gaan drinken. Maar in de kroeg ging het mis. Daar zat een vredelievende ou de buitenlander aan zijn koffie-verkeerd, en voor we het wis ten werd 'ie lastig gevallen door een paar jongens. Heel onple zierig allemaal. Maar grijp maar eens in. Twee vrouwen en een man tegen een stel van die jonge gasten: ik zag het niet zit ten. Natuurlijk had de barman allang de telefoon gegrépen en de 'boys in blue' opgetrommeld. Twee jongens werden opge pakt, de derde maakte zich uit de voeten, de oude heer kreeg een gratis kopje koffie-verkeerd en alles was weer oké. Dachten we. Maar wij moesten mee naar het bureau om een verklaring af te leggen. En dat is niet plezierig. Het duurde de hele nacht, en de agenten stelden van die rotvragen.Waarom deed u dan niets?" Ik kon alleen maar zeggen dat niemand anders iets deed. Maar daar ging het nu juist om. Vanochtend vroeg kwamen we pas thuis. En daar knipperde het lampje bijna het antwoordapparaat af. „Wil, waar blijft je stukje?" Wil, waar zit je dan „Wil, je hebt nog een halfuur en anders komt er een verhaaltje over kunstschaatsen op jouw plek.Dus als een gek naar de krant gebeld - het komt eraan, ik leg het later wel uit - en meteen de video aangeknipt om te zien wat er op stond. De Belg. Een aflevering van Seinfeld. Ah, mooi, dacht ik. Seinfeld, Kramer, Elaine en George werden aangeklaagd, om dat ze hadden staan kijken terwijl iemand werd beroofd. Zij werden een jaar in de cel gezet. Ik vond één avond al tfe veel. Volgende keer doe ik braaf mijn werk. Dan blijf ik thuis en gaat de televisie aan. Dan ben ik nog liever getuige van een rot- programma. De smoes van de afdelingschef was superdoor- zichtig. Maar het hoogste rechtscollege van Ita lië, het Hof van Cassatie, trapte er enthousiast in. De man, beschuldigd van seksuele intimi datie door een medewerkster, zei met veel on schuldige handgebaren en stalen gezicht dat hij zijn ondergeschikte helemaal geen wellusti ge tik op de billen had gegeven. „Ik wilde haar juist van dienst zijn, haalde wat losse haren van haar kleding weg, onderaan haar rug." De eerbiedwaardige en vooral ook bejaarde he ren van het Hof verlosten de aangeklaagde on middellijk en definitief van de anderhalfjaar cel en ruim achtduizend gulden boete die een lagere rechtbank in Venetië deze ambtenaar had opgelegd. Hun argumentatie voor bevesti ging van de vrijspraak die de man al in hoger beroep had gekregen, denderde gisteren als een schokgolf door politiek en media: „Het ging hier om een spontane, eenmalige hande ling, waaruit geen enkele wellust sprak." Maar ja, het Hof heeft een reputatie op te hou den. Vorig jaar ontsloeg het een hoogleraar, die geen been in zag in hardnekkig voetjevrijen met zijn studentes, van rechtsvervolging. „Geen echt lichamelijk contact, zeker geen wellustig contact", luidde het oordeel. Ook heel vrouwvriendelijk was de vrijspraak juli vo-" rig jaar voor een 58-jarige verkrachter. Het slachtoffer, een vrouw met psychische proble men, had haar verzet kennelijk te snel opgege ven. „Je kunt niet van verkrachting spreken als de verkrachte al na vijf minuten niet meer te genwerkt", vonden de heren. Een vrijspraak die over heel de wereld verbijs tering wekte, was twee jaar terug die van een rij-instructeur wiens jeugdige cliënte in-de les auto werd verkracht. Na gedegen onderzoek kwam het Hof tot de conclusie dat het slacht offer een dusdanig strakke spijkerbroek had gedragen dat er sprake van medewerking moest zijn geweest. Niks verkrachting. „De da me zal moeite genoeg hebben om die broek in haar eentje uit te trekken", zei een vah de he ren spitsvondig. Een beetje handige aanrander of billentikker weet wat hij zich met deze jurisprudentie kan veroorloven. Vrouwelijke politici zijn dan ook woest. „Ik zou wel eens willen weten hoe de rechters konden vaststellen dat van lust geen sprake was", zei minister van emancipatieza ken Katia Bellillo over de billentikker. Alessan- dra Mussolini, destijds initiatiefneemster vari het jeansprotest - vrouwelijke parlementsleden ht m< g< namen enige tijd in strakke spijkerbroek aan de debatten deel - overwoog gisteren een nieuwe actie. „Die mentaliteit moet veranderen. En niet alleen in Italië. Zag je hoe Bush op tv zijn vrouw een klap op de kont gaf? Alsof het een koe was." De uitsmijter kwam van fractiegenote Cristina Matranga: „Het is dus zo dat we tevreden naar huis kunnen gaan als tien mannen ons elk af- zonderlijk een klap op de kont geven. Ik ben benieuwd wat de heren rechters zeggen als dit T met hun vrouwen of dochters gebeurt." Waar- 'n( schijnlijk niets. Een van die rechters, Simonett; 'J' Sotgiu, zei na het 'jeansvonnis' over haar man nelijke collega's: „Dag in dag uit moet ik tegen r 1 hun verouderde ideeën vechten." HANS GELEUNSE CORRESPONDENT Hulp bij nakijken komt docenten goed van pas De leraren hebben er over het algemeen een bloedhekel aan. Maar het nakijken van proefwerken is nu eenmaal onlosmakelijk verbonden met hun werk. Voor de zogeheten meerkeuzetoetsen of de multiple choice-vragen zijn er met de computer voldoende mogelijkheden. Dat de computer ook tekstanalyses kan beoordelen, is nieuw. Het onderwijsveld is vooralsnog een beetje sceptisch. Het lijkt een utopie, maar er gloort voor onderwijzend Ne derland hoop aan de hori zon. Docenten zijn binnen kort verlost van veel correc tiewerk, belooft een nieuw computerprogramma. Deze tijdrovende bezigheid wordt door hen over het algemeen niet als de meest aantrekke lijke kant van hun werk ge zien. En vaak doen ze die klus ook nog in de vrije tijd. Regelmatig toetsen is nu een maal een must om de voort gang van de leerling of de student te bepalen. Marie-Louise Joustra is lera res Nederlands aan het Ste delijk Gymnasium in Leiden. Zij geeft per week twaalf uur les. Zij is nagënoeg eenzelfde aantal uren kwijt aan correc tie. Als de nieuwe methode goed werkt, zou haar dat een tijdwinst van tien uren ople veren. Ze staat er vooralsnog positief tegenover. Joustra: „Het klinkt veelbelovend en ik zou het daarom zeker wil len proberen. Maar ik heb wel iets van 'eerst zien en dan geloven'. Een klein beet je sceptisch ben ik dus wel." Joustra weet namelijk niet of de computer in staat is de fij ne nuance in de antwoorden te signaleren. Het vak Neder lands is bij uitstek een vak waarbij het aankomt op in zicht en taalvaardigheid. Het gaat daarnaast vaak ook om de krach tv an de overtuiging. Ze beoordeelt dus op de 'rijk dom' van de antwoorden. „Als je twee nagenoeg dezelf de goede antwoorden krijgt, maar het ene is iets mooier, iets genuanceerder, zeg maar iets gloedvoller geformuleerd dan het andere, dan geef je voor het rijke antwoord een hoger cijfer dan voor het iets kariger betoog. Ik weet niet of de computer deze nuance kan beoordelen." Professor dr. Richard De Mulder, de man achter het programma dat de naam de Nationale NakijkCentrale heeft meegekregen, is er ech ter van overtuigd dat zijn vin ding ook daar toe in staat is. „Het programma beoordeelt niet één zinnetje. Er moet tenminste een halve bladzij de tekst beschikbaar zijn. De computer kan beoordelen of er consequent goede, matige of slechte formuleringen in die tekst voorkomen." De Mulder is verbonden aan de vakgroep Informatica en Recht aan de Erasmusuniver- Een massa-examen voor studenten van de Amsterdamse Universiteit in de Zuidhal van de RAI. siteit van Rotterdam. Hij ex perimenteert al tien jaar met het maken van betrouwbare tekstanalyses. De methode heet Andromatics program matuur en komt voort uit een zoekprogramma voor juris ten. Leraren maken momenteel vetelvuldig gebruik van de zo geheten meerkeuzevragen. Deze methode kwam in op komst toen de scholen en universiteiten volstroomden en de docenten bedolven dreigden te raken door het vele correctiewerk. Maar de multiple choice-toetsen ge ven niet altijd voldoende aan of de leerling de stof goed on der de knie heeft. Met wat handigheid is veelal te bere deneren welk van de drie of vier mogelijkheden de juiste is. Bij de zogeheten open wagen kan beter worden getest. Vra gen als 'Hoe zit het met de democratie in de 19de eeuw in Nederland' of 'Vertel hoe het koningshuis zich te weer stelt tegen de invloed van re publikeinen' kunnen met het nieuwe programma worden nagekeken. De Mulder be weert ten stelligste dat het mogelijk is deze talige ant woorden middels de compu ter te corrigeren. Docent dr.mr. Tammo Wal- linga heeft het nakijkpro- gramma al een keer toege past bij eerstejaars studenten recht in Rotterdam. Zij kre gen vragen over een juridi sche casus. „Ik vind het sys teem een veelbelovende aan vulling van de klassieke na- kijkmethode, absoluut in drukwekkend." Maar hij wil nog meer ervaring opdoen alsvorens het ook te gebrui ken met tentamens. Het staat al wel vast dat hij binnenkort nogmaals twee experimenten onderneemt. Het programma kan zowel voor het middelbare, het ho ger als dus het universitair onderwijs wórden ingezet. Uiteraard komen de talen vakken, maar ook recht, maatschappijleer en geschie denis in aanmerking. Voor toepassing op de basisschool lijkt de nieuwe methode vooralsnog niet zo geschikt, maar hoogleraar de Mulder ziet in de toekomst ook daar mogelijkheden. De enige voorwaarden voor een be trouwbare toepassing is dat zowel leerkracht als leerling met de computer overweg moeten kunnen. De Rotterdamse prof legt uit hoe een betrouwbare tekst ontleding en het analyseren van open vragen werkt. De leerkracht voert zelf de norm in de computer. Hij doet dit middels een steekproef. Van de 200 proefwerken kijkt hij er zo'n 30 tot 40 handmatig na. Hier zitten goede, minder goede en slechte antwoorden tussen. Hij deelt hier cijfers voor uit die hij in de compu ter inbrengt. Deze voorbeel den van goed, matig en slecht zijn de grondslag voor de nakijk-norm van de com puter. Met behulp van de ba sisgegevens gaat de compu ter verder aan de slag. Maar de docent, zegt hij nogmaals nadrukkelijk, bepaalt dus al tijd de norm. Behalve tijdwinst voor de leerkracht is de leerling ook goed af met deze correctie methode. Hij is er namelijk van verzekerd dat zijn werk volstrekt eerlijk wordt beoor deeld. Een docent is na enke- FOTO DIJKSTRA BV FRITS DE BRUIJN le uren nakijken vaak moe. Hij zal daardoor misschien niet altijd even objectief (blij ven) corrigeren. Aan het be gin van de dag zal hij wellicht anders het rode potlood han teren dan aan het eind van de avond als hij knikkenbol- lend boven de proefwerken hangt. Daarnaast, weet de Rotterdamse hoogleraar, is het volstrekt onmogelijk om fraude te plegen. „De com puter kan met honderd pro cent zekerheid vaststellen of de leerling het werk van ie mand anders heeft overge schreven...." IRENE NIEUWENHUUSE» Het programma De Natio nale NakijkCentrale is op de markt gebracht door Uitge verij Edu'Actief in Meppel. Het wordt vandaag tijdens de Nationale Onderwijsten toonstelling in Utrecht ge demonstreerd. Het kost 15.000 gulden per jaar en is ,dan geschikt voor vijfhon derd studenten. Voor de twee publieksprijz van de Edison Music Awaï Qi 2001 kan het publiek sinds Isb teren zijn stem uitbrengen del gaat om de beste single vai ov jaar en de beste Nederlanc irti artiest van het jaar. 'ge: In beide categorieën zijn ti jeli nominaties. Via www.edisi ges ward.nl, de website van de son Music Awards, kan ie< een zijn of haar favoriete a kans laten maken op het fi [A| geerde Edison-beeldje. De he nen die een stem uitbreng vo maken kans op twee toega t r bewijzen voor het Nederla ijei Muziekfeest, waar naast d nte son Music Awards ook de g ja den en Zilveren Harpen ei rac Exportprijs worden uitgeri eni Dit muzikale feest vindt pl do op dinsdag 27 februari ine Amsterdam Convention F ry. De optredende artieste worden bekendgemaakt v hi website. int De Edison Music Award is doc prijs van de Nederlandse Ut ziekindustrie voor een alb iter van bijzondere kwaliteit e hik vergelijkbaar met de Brit ker Awards en de Grammy Av e U De Edison Music Awards u den sinds 1960 uitgereikt arij Genomineerden beste sin van het jaar: Q Abel, Onderweg Anouk, Michel Li 1 Jody Bernal, Que si Que i ïur Bomfunk MC's, Freestyle ;ee Kelis, Caught out there dt Krezip, I would stay aa Madonna, Music )tei Robbie Williams, Rock D Twarres, Wer Bisto U2, Beautiful day Genomineerden beste N( ig_; landse artiest van het jaaile C Blöf, Watermakers be De Dijk, Zevende Hemel ge^ Dilana Smith, Wonderfo eg. Frans Bauer, Wat ik zou in e Ilse DeLange, Livin' on 1( roo Jesse van Ruller, Catch! Dol Jody Bernal, Que Si Que iwe Krang, Ten Aarzel an Krezip, Nothing less mei Marco Borsato, Luid enter e lijk CC. i ac. Ik ben een kleine zelfstandige. Als gevolg daarvan kreeg ik, net als al mijn collega-auteurs die niet in loondienst zijn, begin van het jaar een zoge naamde voorlopige aanslag opgelegd. Van alle soorten van belastingaanslagen verfoei ik de voorlopige aanslag wel 't meest. Je moet al f aan afdragen over verdiensten die je nog ma- en moet. Ik denk altijd: stel nou dat ik ziek word? Het moet maar lukken om dat geld binnen te krijgen. Dat is onze zorg niet, denken ze bij de belastingdienst, vooruit, alvast diep in de buidel getast. Het ergste is nog dat ze, als je een goed jaar achter de rug hebt, bij de belasting dienst meteen denken dat bij jou 't jaar daarop de gebraden duiven weer in slagor de zullen binnen vliegen. Dan pakken ze meteen groots uit met de voorlopige aanslag. Enfin, je zou er mij niet over horen - want be lasting, daar spreekt een fatsoenlijk mens niet over -, ware het niet dat per 1 januari een heel nieuw belastingstelsel is ingevoerd. Met drie heuse boxen! Alsof we allemaal weer kleuters zijn! In box 3 bijvoorbeeld word je aangeslagen over de vermeende winst op je vermogen, zelfs al heb je alleen maar verlies geleden. We gaan er allemaal op vooruit. Dat vrolijke liedje heb ik de laatste tijd opmerkelijk vaak ho ren zingen. Elke keer als ik 't hoorde, dacht ik, dat belooft niet veel goeds. Derhalve heb ik alvast maar eens zitten uitrekenen hoe mijn voorlopige aanslag eruit gaat zien. Ik stelde mij voor welke fouten en foutjes de inspecteur zou kunnen ma ken. Fouten uiteraard in zijn voordeel. Dus toen ik vorige week zaterdagavond de gevreesde blau we envelop dan eindelijk uit mijn brievenbus viste, was ik reeds op 't ergste voorbereid. 'Prepa re for the worst,had ik mezelf al sinds 1 januari voorgehouden. En toch overtrof het resultaat zelfs mijn stoutste verwachtingen. De post heeft eens per ongeluk de elektriciteitsre kening van het enorme katholieke bejaardente huis, waar ik naast woon, bij mij in de bus ge daan. Ik viste die rekening eruit, maakte hem open en keek uiteraard eerst naar 't bedrag. Ik bleef bijna dood van schrik: 110.000 gulden voor een maand (het is peperduur om katholiek te zijn, maar dit terzijde). Pas na een paar minuten zag ik dat die rekening niet voor mij, maar voor mijn buren bestemd was. Zo snel als ik lopen kon, ben ik de brief toen bij hen in de bus gaan duwen. Maar deze aanslag was echt voor mij bedoeld. Ja, nu begrijp ik, stamelde ik toen ik naar 't bedrag keek, waarom we steeds te horen hebben gekre gen dat we er allemaal op vooruit gaan. Je ziet van die getallen en je denkt verbouwereerd: dit kan helemaal niet, dit slaat totaal nergens op. Enfin, later op de avond werd ik gebeld door een huilende collega die ook vereerd was met de blauwe envelop en die met verstikte stem snikte: 'Ik moet per maand anderhalf maal zoveel gaan betalen als ik maximaal kan verdienen, wat moet ik beginnen, ach, mijn arme vrouw en kin dertjes. Nog later op de avond had ik al drie snikkende collega's te woord gestaan. Mijn pianolerares heeft als gevolg van de terreur van de voorlopige aanslag zo'n haat gekregen te gen de kleur blauw dat ze die tint niet meer kan zien. Als leerling moet je ook nooit met iets blauws aan op les komen. Doe je dat wel, dan word je ongelofelijk streng aangepakt. Bij haar zal nu de voorlopige aanslag dus ook wel heel hard zijn aangekomen.Sinds vorige week zater dag studeer ik mijn vingers dan ook blauw, want reken maar dat ik een heel zwaar lesuur tege moet zie! oiiseÊijk Via internet wordt 1 kort een paar panto van FRANK SINATI^ vei ld. Hij kreeg ze van actrice en zang ZA MINNELLI. Bijiche fen hoort ook een bi reg< van haar, zo schrijft Britse showbizzperA, WENN. De slippers van donkerblauw k« !ede Sinatra heeft ze no* Vc dragen omdat ze vcen te klein waren. De che satoren van de vei lijft, gen dat Minnelli d< dbo pantoffels waarsch scht eind jaren tachtig 1 jn i gekocht, toen ze m adij tra optrad. ing chit De Canadese zangeres CELINE DION is gisteren, drie weken CE vroeg, bevallen van een zoon. Moeder en kind, dat Rene Chaiirist heet, maken het volgens Dions woordvoerster 'geweldig'. De >rtze ge Dion, die zwanger werd door middel van IVF, is getrouwd i d. I manager, Rene Angelil. 'ing,

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2001 | | pagina 2