Eindelijk geld voor
gedupeerden Knotter
Bruggen erbij, geiten weg van park Rusthoi
'SPRINGTIJ
'Als je een band aanknoop
moet je wel spullen sturen
f
Neem een proefabonnement WEKEN VOOR 45,00
BEL 071-5128030
Geldboetes medewerkers bar-dancing
ZATERDAG 13 JANUARI 2001
Meer dan zes jaar hebben ze er op moeten wachten.
Maar de vijftig Bollenstrekers die jaren geleden voor dui
zenden guldens het schip ingingen doordat het Lissese
aannemersbedrijf Knott Bouw bv. met de noorderzon
vertrok, kunnen tien tot twaalf procent van hun vorde
ring terugkrijgen. In totaal hebben de schuldeisers ruim
vier ton tegoed van de ex-Lissenaar. Ze moeten binnen
twee weken aan curator Kok in Noordwijk laten weten of
ze akkoord gaan met de 'betalingsregeling'.
lisse roza van der veer
De Lissese aannemer F. Knotter
was gespecialiseerd in het aan-
en verbouwen van woningen.
Toen hij in financiële proble
men raakte, was hij volgens cu
rator J. Kok net aan verschillen
de projecten begonnen. Hij liet
vervolgens niets meer van zich
horen waarna verschillende
huiseigenaren letterlijk met de
brokken bleven zitten. Half af
gemaakte of niet deugende uit
bouwen, een zolder vol met
puin, een gapend gat op de plek
van weggebroken douche, een
omgespitte tuin en fikse gaten
in de buitenmuren maar geen
aanbouw, zodat vooral de in
druk werd gewekt dat er toch
gewerkt werd. Ook veel leveran
ciers van bouwmaterialen en
oud-werknemers hadden nog
geld tegoed van de bouwer.
Knotter werd in april 1996
failliet verklaard. Een vorig jaar
nieuw benoemde curator heeft
nu een voorstel uitgewerkt om
de schuldeisers toch nog iets
van hun geld terug te laten
zien. Behalve dat Knotter zelf
de laatste anderhalf jaar geld
bijeenbrengt om de schuld te
rug te betalen, heeft hij een
geldlening afgesloten van een
halve ton. Bij elkaar is dat ge
noeg om behalve de rekening
van de curator ook wat geld aan
de schuldeisers te geven. Ik
denk dat de schuldeisers hier
het beste mee af zijn. Tegen
woordig geldt de Wet Schuldsa
nering Personen waardoor
mensen niet de rest van hun le
ven achtervolgd worden door
een faillissement. Ze worden
maximaal drie jaar op bij
standsniveau gezet. De rest van
het verdiende geld moet aan
het afbetalen van de schuld
worden gespendeerd. In het ge
val van Knotter is daar al ander
half jaar van voorbij. En hij
spaart in de resterende tijd echt
geen halve ton bij elkaar", al
dus Kok. De schuldeisers heb
ben een week de tijd om hun
mening over het voorstel te ge
ven. „Als tweederde van de
schuldeisers die samen drie
kwart van het totale bedrag te
goed hebben akkoord gaan,
wordt het straks formeel bij de
rechtbank."
Oegstgeestenaar H. Opdam
was een van de particulieren
die indertijd benadeeld werd
door het faillissement van het
bouwbedrijf. Hij weet ook nog
niet of hij akkoord gaat met het
voorstel. „Het is toch emotio
neel. En dat merk ik ook aan de
mensen die mij hierover bellen.
Het is inmiddels zes jaar gele
den en het is nog niet afgeslo
ten. Pas de laatste anderhalf
jaar voel ik mij een beetje thuis
in dit huis, dankzij de mislukte
aanbouw van Knotter. Om het
echt af te sluiten, ga ik zelfs ver
huizen."
Curator Kok snapt de emoties
die nog steeds rond het faillis
sement spelen. „Maar aan de
andere kant, als die mensen
met een aannemer in zee waren
gegaan die was aangesloten bij
het garantiefonds, hadden ze
nooit deze problemen gehad.
Dan hadden ze of hun geld te
ruggekregen of was het werk
door een ander afgemaakt."
noordwuk/den haag
willem paul de mooy
De Haagse rechtbank heeft gisteren een eigenaar
en drie medewerkers van een bar-dancing in
Noordwijk veroordeeld tot geldboetes van 350 tot
500 gulden voor mishandeling. Twee medewer
kers en de eigenaar kregen bovendien nog een
week voorwaardelijke gevangenisstraf opgelegd.
Het eerste incident was in juni 1998. Een 27-ja
rige uitsmijter van de dancing reed na sluitings
tijd met zijn auto langs de naburige horecagele
genheden. Hij zag daar een paar mensen met el
kaar vechten en sprong ertussen om de boel te
sussen. Daarbij zou hij een jongen op zijn oogkas
hebben geslagen. In augustus 1998 was er een
bezoeker achter de bar gekropen om zelf een
biertje te tappen. Toen de barman dat zag, werk
te de man bij dé balt vandaan. Hij sloeg de jongen
met een biergfcö tégen zijn hoofd. De barman
zegt dat de jongeh hem wilde slaan en dat hij dat
heeft proberen éf te weren. Het derde incident
was in december 1998. De eigenaar en een por
tier probeerden een ruzie tussen bezoekers te be
ëindigen en gingen daarbij te hardhandig te
werk. Bij het laatste incident, in augustus 1999,
wordt een 55-jarige portier ook schuldig, gehou
den voor het 'meermalig' slaan bij het uitzetten
van een lastige bezoeker.
De advocaat van de mannen, P. Hoogendam,
laakte de Noordwijkse politie voor het 'zeer
slechte onderzoek'. Hij wees erop dat er veel te
veel tijd zat tussen de aangifte en de verhoren.
Rechter N. Roché hield rekening met zijn verweer
en beperkte haar straffen. De veroordeelden heb
ben nog twee weken om in hoger beroep te gaan.
Sassenlieim wil nu spijkers met koppen slaan
sjaak smakman
De plannen voor Park Rusthoff
in Sassenheim krijgen lang
zaam maar zeker meer vorm.
Burgemeester en wethouders
willen nog dit jaar spijkers met
koppen slaan over het park.
Belangrijkste uitgangspunt: het
park moet zijn karakter van
rustpunt bewaren. Wel moet
het door de aanleg van twee
nieuwe bruggetjes in de hoe
ken Parklaan/ Gouvemeurlaan
en Gouverneurlaan/ Hoofd
straat mogelijk worden om het
eiland de ene kant op te lopen
en de andere kant af. En de
geiten moeten weg.
In opdracht van de Rotary
presenteerde een poosje gele
den het landschapsarchitec
tenbureau Bosch en Slabbers
een nieuw ontwerp voor het
park. De grootste verandering
die de architecten voorstelden,
was het aanbrengen van een
zogheten Y-traverse: twee
nieuwe bruggen in de hoeken
aan de kant van J.P. Gouver
neurlaan en een brug bij de in
gang vanaf de Hema zouden
een soort snelle verbinding
door het park moeten gaan
vormen. Verder tekenden ze
onder meer een theehuis in op
het eiland aan de kant van
Gouverneurlaan. De kinder
boerderij zou ook in hun plan
behouden blijven.
Na een paar discussierondes
wil het college in elk geval de
'doorgaande route' over het ei
land schrappen. Er moeten wel
een paar bruggetjes bij komen
in de hoeken, maar die moeten
niet gaan dienen om even snel
het park door te kunnen ste
ken. Hun functie wordt om de
entree naar de kinderboerderij,
die eventueel gecombineerd
kan worden met een theehuis,
gemakkelijker te maken. De
huidige brug naar de kinder
boerderij verdwijnt overigens.
Een nieuw te bouwen brug in
de tegenoverliggende hoek
moet direct vanaf het Bosch
plein toegang geven tot het ei
land.
Het eiland, dat al bijna een
halve eeuw in tweeën wordt
Park Rusthoff in Sassenheim. Het nu ontoegankelijke eilandje wordt straks wellicht een picknickplaats.
gedeeld door een soort polder
sloot, moet weer één geheel
worden. Het nu bijna ontoe
gankelijke deel zou dan ge
schikt worden gemaakt als
picknickplaats. Er zouden ook
concerten kunnen worden ge
geven of andere evenementen
worden georganiseerd.
De kinderboerderij moet in
elk geval blijven. Of hij op de
zelfde plaats blijft en of hij
wordt gecombineerd met een
paviljoen, blijft nog even de
vraag. Het Sassenheimse colle
ge ziet in elk geval graag een
theehuis of iets dergelijks in
het park komen. Het is echter
onduidelijk of zo'n paviljoen
rendabel te exploiteren valt.
Tenslotte blijkt de geit in het
park een bedreigde diersoort te
zijn geworden. Vrijwel ieder
een ergert zich aan de opdrin
gerige viervoeters, die kleine
kinderen in buggy's de stuipen
op het lijf jagen, er niet voor
schromen om de net gedane
boodschappen te verorberen
en hun met poep besmeurde
pootafdrukken op jassen te
zetten in de jacht op een lekker
hapje. Ooit binnengehaald om
dat ze in tegenstelling tot bij
voorbeeld schapen op de be
zoekers af komen in plaats van
juist voor hen weg te lopen,
willen nu de landschapsarchi
tecten, de begeleidingscom
missie en de gemeente het
liefst van de beesten af. De gei
ten vormen een inbreuk op het
FOTO DICK HOGEW0
'rustieke karakter' dat he
moet uitstralen, vinden
chitecten.
Voor de komende tijd
wat het college betreft
nodige onderzoeken na
precieze toestand van
dem, het water en het gro
het programma en mag
en Slabbers een definitie
werp gaan maken. Vol
week bespreekt de comi
Milieu en Openbare Werl
plannen.
-4r-
En? Hoe staat het met uw
goede voornemens? Bent
u al een onsje kwijt? Nee?
Rookt u ook alweer? Foei!
Maar wees gerust, het kan
allemaal nooit zo erg zijn
als met de jongeren in de
Duin- en Bollenstreek.
Het Groene Hart ligt vlakbij.
Dan is de Duin- en Bollenstreek
de zwarte long van de randstad.
Dat komt door de jongeren. Die
roken meer dan hun
leeftijdgenoten in de rest van
Zuid-Holland. En da's niet
gezond. En vlak bij die Zwarte
Long ligt ook de Gele Lever.
Want jongeren in de Duin- en
Bollenstreek zuipen, volgens
datzelfde onderzoek, veel meer
dan hun leeftijdgenoten elders.
Jongens, meisjes, doe dat nou
niet. Dat jullie je eigen
toekomst willen vergooien is
eigenlijk al niet oké, maar denk
nu ook eens aan ons.
Nederland vergrijst. Als wij
straks oud en kreupel in een
minikamertje in een
maxiverpleeghuis op ons einde
zitten te wachten, dan moeten
er genoeg jongere mensen zijn
om ons - en onze plantjes -
water te geven.
En dat lukt niet, als jullie nu
bezig zijn een rookgordijn over
de hele Bollenstreek te leggen.
Het schijnt op satellietfoto's al
te zien te zijn. Echt, we
overdrijven niet. De Grent is
bijvoorbeeld een grijze massa,
zegt de NASA-foto van
afgelopen zaterdagavond. Wat
daar al niet wordt weggepaft...
Daar kun je een middelgroot
dorp in Polen een week van in
de smog leggen.
Ho, daar bedenken we het ons
net. Een middelgroot dorp in
Polen een week in de smog -
dan moeten jullie weer zelf
bollen gaan pellen...
Dus het gaat allemaal van je
eigen tijd af.
Logisch.
Leefbaar
Wij gaan u verrassen met een
berichtje dat afgelopen week de
krant net niet heeft gehaald.
Tussen al het rook- en
drinkgeweld van de jonge
bollenstrekers is de veiligheid
gesneuveld. Bij deze, het is
maar kort:
Jan Postma uit Leiden, Boelhouwer van Wouwe uit Katwijk, Arie van der Lee uit Rijnsburg, Herman van den
Muijsenberg uit Wassenaar, Els Timmers uit Oegstgeest en Michiel Zonnevylle uit Leiderdorp. Alle burge
meesters van de naburige gemeentén van Valkenburg waren dinsdagavond aanwezig bij de installatie van
Jóop van der Reijden tot waameméétn Valkenburg. Officieel om hun nieuwe collega te begroeten natuurl
Maar officieus komen ze natuurlijkéflernaal ook om wat anders. Jan Postma bijvoorbeeld komt even om
r» Valkenburg. Officieel om hun nieuwe collega te begroeten natuurlijk.
poolshoogte te nemen in zijn toekdwsöge buitenwijk. Arie van der Lee even om te polsen hoe lang het nog
duurt voordat zijn dorp de bordje» b«f de gemeentegrens moet vervangen door gemeente Katrijnvalk of Krei-
den. Herman om te horen hoe je eeto leuke speech uit het hoofd moet opdreunen. Boelhouwer om even te
genotteren dat hij straks van al dat gezeur over Valkenburg af is. Els - vroeger iets politieks in Rotterdam -
om te informeren hoe het nou met fieijenoord gaat. En Michiel? Ach, die zie je gewoon op elke receptie. Als
er een regionale versie van Glamourland zou zijn, was hij Jan des Bouvrie. Of zijn ze allemaal gewoon stikja-
loers dat zij straks niet zo'n leuk vliegveldje op hun naam krijgen als Pronk over een jaar toch nog wordt
weggepromoveerd naar de VN?
Bollenstreek relatief veilig
De Bollenstreek blijkt vergeleken
bij de landelijke cijfers een
redelijk veilige streek te zijn. Per
duizend inwoners werden in
1996 52 delicten gemeld,
landelijk ligt dat aantal op 76.
Het allerveiligst is Voorhout,
waar maar 24 delicten per
duizend inwoners werden
geregistreerd. In dat dorp werd
weinig ingebroken, werden
weinig fietsen gestolen of auto's
opengebroken en vond er ook
weinig geweld plaats.
Noordwijk scoorde veel hoger
met 92 delicten per duizend
Dat was het beriqht.
Noordwijk, de Leefbaarste
gemeente van Nederland.
Twee Leefbaar Noordwijken is
geen overbodige luxe. Nu maar
hopen dat het helpt.
MONTAGEFOTO FRANS ROOMER
Daan
Er is iets gebeurd in Rijnsburg!
En zelfs met een CDA-politicus!
Hoe zegt u?
Jazeker! Wij konden het ook
eerst niet geloven. Maar het is
echt waar. Rijnsburg leeft,
Rijnsburg bestaat nog, ook in
Rijnsburg gebeurt wel eens wat.
Het bericht is al wat ouder
maar we hebben het eerst
gecheckt en gehercheckt. Per
slot van rekening gaat het over
Rijnsburg, je kunt niet zeker
genoeg zijn.
En het is nog een goed bericht
ook. Wij mogen Daan
Binnendijk feliciteren met de
geboorte van zijn zoon. Dat
alles maar goed moge gaan met
moeder en kind, alle voorspoed
voor deze nieuwe Deltatelg. En
zijn naam is... DAAN.
Oef. Alsof één Daan Binnendijk
nog niet genoeg was. „Tja, als je
in je leven de kans krijgt om
iemand naar jezelf te noemen,
dan moet je dat doen", zegt
Daan senior. En als het een
dochter was geweest, was het
zeker Daniëlle geworden? Nee,
zegt papadaan. „Ook Daan,
haha."
Dus bij deze feliciteren wij
Daan junior met het feit dat hij
als jongetje ter wereld kwam.
Als hij maar niet te veel gaat
roken en drinken, later.
Gaaaaap
Dat ze in Noordwijk eindeloos
over iets kunnen doorzeuren en
zelden een beslissing nemen, is
bekend. We wachten
uiteindelijk al decennia op een
vernieuwde Boulevard of een
opknapbeurt van de Kerkstraat
en het Gat van Palace blijft
prettig leeg. Maar daar zeuren
we niet over. Het welles-
nietesgedoe rond het
opstappen van Koos Smit en of
hij nou wel of niet foute
informatie had verstrekt, begint
wel een beetje te vervelen.
Verenigd Noordwijkvoorman
Jacques Elvader blijft maar
hameren en brieven sturen
over zijn gelijk, ondanks
indringende gesprekken op het
gemeentehuis en ellenlange,
onleesbare brieven met de
mening van het Noordwijkse
college dat het allemaal wel
meeviel met die foute
informatie.
Zijn berekeningen kloppen dan
misschien... Geen idee,
eigenlijk, want ze zijn niet te
volgen - en niemand probeert
dat ook. Alleen is dit soort
hogere wiskunde nou niet
direct iets om voor wakker te
blijven.
Je zou bijna bewondering
krijgen voor de weggestuurde
Koos dat hij het nog zolang met
Elvader en kornuiten heeft
uitgehouden.
Bijna.
sassenheim sjaak smakman
Loe Colijn is een tevreden man. Ruim een kwart
eeuw nadat de Sassenheimse familie Geldof de
eerste contacten legde, denkt de gemeente Sas
senheim er nu serieus over om een officiële
vriendschapsband te smeden met het Roemeen
se dorpje Telegd. De nieuwe burgemeester Groza
staat te trappelen om zijn colle
ga's uit het rijke westen te ver
welkomen en Sassenheim heeft
onlangs een kennismakings-
brief de deur uit gedaan.
Als voorzitter van het Pasto
raal Fonds van de Gereformeer
de Kerk en de Hervormde Ge
meente, die al vele jaren de
contacten met Telegd onder
houdt, polste Loe Colijn afgelo
pen september Groza op ver
zoek van de gemeenteraad over
de mogelijkheden van een con
tact. De gemeente Sassenheim
wil een stedenband gaan opzet
ten en wil daarbij eerst bekijken
of ze niet kan aansluiten bij bestaande relaties,
zoals die met Telegd. „Maar of het wat wordt en
wat het dan wel wordt, is nog de vraag", bena
drukt ambtenaar F. Put. „Het is namelijk wel de
bedoeling dat een stedenband tweerichtingsver
keer is. En of dat lukt met Telegd, is nog niet dui
delijk."
„Tja", zegt Colijn thuis aan de Prins Hendrik
laan van waaruit hij tussen de kale bomen door
het gemeentehuis kan zien liggen, „dat tweerich
tingsverkeer wordt natuurlijk wel een probleem.
Roemenië is nu eenmaal een straatarm land dat
tot 1989 tientallen jaren lang zuchtte onder de
dictatuur van Nicol,ae Ceauscescu. In het buiten
land nog af en toe bewonderd door zijn onafhan
kelijke opstelling ten opzichte van Moskou, bleek
na zijn val bij de kerstrevolutie elf jaar geleden
vooral wat voor een onbeschrijfelijke puinhoop
de dictator van zijn land had gemaakt. De lijm-
snuivende straatkinderen die leven in de riolen
van de grote steden, zijn daarvan het meest
schrijnende voorbeeld.
Maar Colijn kent er ook voorbeelden van in Te
legd. Zo was hij op bezoek bij een 76-jarige
vrouw in een flatgebouw. Ter ere van hun bezoek
vroeg ze haar bezoekers om de - enige - gloei
lamp in de fitting te draaien zodat er ook na het
vallen van de duisternis nog wat licht in de flat
was. Zelf kon de bejaarde vrouw niet meer bij de
fitting aan het plafond komen. Avond betekent
voor haar naar bed gaan, slapen in een kale flat
zonder verwarming in een land waar het bitter
en bitter koud kan worden. „Eigenlijk zat die
vrouw daar gewoon te wachten totdat ze dood
zou gaan".
En verder zijn er 'gewone' dingen, zoals jonge
kerels die overdag langs de kant van de weg hun
Sassenheim
denkt over
stedenband
met Telegd
Anton diedrich roza van der veer roes liggen uit te slapen. Daar kun je gemakkelijk
over oordelen, zegt Colijn, maar alcohol
het enige middel om de uitzichtloosheid
bestaan daar even te vergeten. In het dor
in Oekraïne, waar de groep ook een uitvv
mee heeft opgebouwd, is het nog erger
weet je helemaal niet waar je beginnen n
kan persoonlijk een hoop armoe zien zon
ik er zelf van in het ongerede raak, ma
moet je toch wel een oli
huid hebben. In Roem
ook niks, maar het is to
beter dan daar."
Met Telegd gaat het
door de hulp uit Sasse
wat beter. Bij de kerk
door het fonds betaald c
gekomen, mét verwarm
toen de in Telegd geboi
mevrouw Szilagyi aan
haar geboortedorp een
te willen beginnen, kna
fonds een leegstaand p
en zorgde voor een
uitrusting zodat ze kon
nen. Een groep reforma!
jongeren heeft onder de naam Rots een ui
ling met jongeren uit Telegd. Afgelopen
gingen 26 Sassenheimers naar Telegd o
vier flats op te knappen.
Sinds een half jaar heeft Telegd een
burgemeester, Grazo, die volgens Colijn
maanden al meer heeft gedaan dan zijn v(
ger in vier jaar. Dat is hoopgevend, vindl
Grazo wil ook graag een stedenband met
heim, heeft hij al laten weten. En hij heel
lijk een verlanglijstje bij ingeleverd: ven*
op het gemeentehuis, een schilderbeurt
allesoverheersende sombere bruin van hi
weg te werken, en een computernetwerk
de gemeentelijke administratie.
Het geeft al aan, zegt Colijn, dat van e
tweerichtingsverkeer voorlopig geen spr
zijn. Maar, tekent hij daarbij aan, heeft i
denband met een gemeente in Fran)
Duitsland nou zoveel meer te bieden dan
ge bezoekjes over en weer? Ja, je kunt n<
een paar keer een interessant gesprek
over hoe de verschillende gemeentbestur
ken. Maar dan? „Als je een band aanknoi
een ontwikkelingsland, dan ontkom je er
mij niet aan om, net als wij hier al jaren t
vooral veel spullen heen te sturen zonde
direct wat terugkomt".
Maar leerzaam is een bezoek wel. „Wf
in de Oekraïne bij een warenhuis. Nou
een warenhuis geweest was. Nu waren de
pen leeg en zat er op stoep een vrouw
paar potten ingemaakte augurken. Dat vi
wat te krijgen was. En als je dan terug be
gaat boodschappen doen bij de Hoogvl
zie je hier alleen al tien soorten doperwte
dat vergelijkt met elkaar, dan gaat je dal
duur toch wel wat doen".
