eukenhof denkt
tan klein tuinhotel
'Jemig, pannenkoeken als kerstdiner?'
'Gemeente Leiderdorp rookt ons uit'
Regio/Rijn Veenstreek
Ravage na botsing vrachtwagens in Leimuiden
Alphen deelt vuurwerkzakken uit
Alphen: 2400 huishoudens
onder bestaansminimum
ATERDAG 30 DECEMBER 2000
Jongens gesnapt met vuurwerk
Llphen aan den rijn» Twee 13-jarige Alphenaren en een jongen
til Boskoop van 14 jaar zijn gisteren door de politie betrapt op
liet voortijdig afsteken van vuurwerk. De ene Alphenaar was in
[de Raadhuisstraat bezig, de andere in de Emmalaan. Op de Pla-
hetensingel liep de Boskoper al knallend tegen de politie op.
Die heeft het vuurwerk in beslag genomen en de jongens aan
gemeld bij het bureau Halt.
Ouderensoos in Leiderdorp
■eiderdorpDe eerste ouderensoos van het nieuwe jaar in Lei
derdorp is op donderdag 4 januari van 14 tot 16 uur in de kapel-
wal van de Scheppingskerk. M. Riool, bestuurslid van de Lei-
ierdorpse Oudheidkamer, vertelt die middag over de nieuwe
tentoonstelling die vanaf 6 januari te zien is. Toegang vijf gul
den, inclusief koffie of thee.
Hulpverleners bezien de r<
sing van de twee vrachtw;
ewout van der dussen
Bij een botsing tussen twee vrachtwagens
op de Burgemeester Bakhuizenlaan in Lei
muiden zijn de twee chauffeurs gewond
geraakt. Door de ravage was de weg gister
middag uren gestremd. Voor de hulpverle
ning gebruikte de brandweer het fietspad,
zodat zelfs fietsers er niet door konden. De
chauffeurs van beide wagens zijn na be
handeling door de arts van de traumaheli
kopter met onbekend letsel maar in stabie
le toestand naar het LUMC gebracht.
Het ongeluk gebeurde om even na half
een, in de flauwe bocht ter hoogte van de
jachthaven. Een combinatie van Van Zaal
transport uit De Kwakel, die van de veiling
in Aalsmeer afkwam, raakte in die bocht in
de richting van Leimuiden op de andere
weghelft en ramde een tegemoetkomende
vrachtwagen van een schoenenbedrijf.
Beide cabines raakten zwaar beschadigd
en de hele zijkant van de vrachtwagen
scheurde open. Beide wagens blokkeerden
de weg. Om de chauffeur uit de vrachtwa
gen te bevrijden moest de brandweer een
stuk vangrail wegzagen om het portier te
kunnen openen.
Omstreeks drie uur, nadat de lading
plantjes uit de combinatie was overgeladen
in een andere wagen van Van Zaal en beide
wagens waren weggetakeld, gaf de politie
de weg weer vrij.
De politie weet nog niet door welke oor
zaak de combinatie op de verkeerde weg
helft terechtkwam. Op de weg, waarover
veel vrachtwagens van en naar de veiling
rijden, wordt doorgaans hard gereden.
Bewoners van de Burgemeester Bakhui
zenlaan klagen daarover al jaren bij de ge
meente Jacobswoude. Bij de laatste raads
vergadering vroegen bewoners het ge
meentebestuur om het verkeer af te rem
men met plantenbakken. ,,We houden hier
regelmatig snelheidscontroles, en je staat
versteld hoe hard ze hier rijden", aldus een
politiefunctionaris.
Ipoede hoopop toestemming gemeente Oegstgeest
r is toch een kans dat er een hotel verrijst bij restaurant
,f je Beukenhof in Oegstgeest. Eigenaar E. Rozendal heeft
fjioede hoop' dat hij van de gemeente een klein hotel
Sag bouwen achter in de tuin. In het bouwplan dat hem
0or ogen staat is hooguit plaats voor twaalf hotelsuites.
egstgeest suzanne barbier
Jjzendal wil 'acht tot twaalf
L\e en ruim opgezette hotel-
jites' bouwen aan de achter-
~lnt van de tuin, aan de kant
In de Terweeweg. Daartoe
s prdt het bestaande tuinhuis
Itgebreid met een serre van 70
ierkante meter. De hotelka-
Iers komen daar in twee of
,0tie verdiepingen bovenop.
rïiHet nieuwste bouwplan vol-
pet volgens de restauranthou-
br aan de eisen die de ge-
leente Oegstgeest stelt aan het
rrein. „Ik mag met maximaal
\gbn procent van de bestaande
ebouwing uitbreiden en tot
tht meter de lucht in. Met dit
ialan kan dat. De afdeling bou
ten en wonen heeft onlangs in
p eerste gesprek voorzichtig
positief gereageerd op dit voor
stel. 'Kom maar met een uitge
werkt plan, is gezegd'. Ik blij dat
er nu toch een kans lijkt te zijn
op een hotel in een kleinere
vorm. Dit is voor mij een mooi
presentje aan het eind van
jaar."
Of het deze keer niet alleen
bij plannenmakerij blijft, kan
Rozendal niet met zekerheid
zeggen. ,,lk wil geen kleine hok
jes neerzetten, maar kamers
van zo'n 40 vierkante meter.
Dan is twaalf suites is het maxi
maal haalbare. Nu is het zaak
om te onderzoeken of dat aan
tal wel rendabel is."
Een jaar geleden nog wees de
gemeente eep plan van De Beu
kenhof af om twintig hotelvil
la's bij het restaurant te bou
wen omdat er te veel groen
voor moest wijken. Rozendal
denkt echter dat het mogelijk
moet zijn om op zijn terrein te
bouwen, omdat nu aan beide
kanten van het restaurant ap
partementencomplexen ver
schijnen. „Zowel de Texaco-
hoek hiernaast als het Zen
dingshuis aan de andere kant
heeft een woonbestemming ge
kregen. Ik heb goede hoop dat
er nu ook over mogelijkheden
bij ons te praten valt."
Rozendal wijst de suggestie
van de hand dat de gemeente
slechts met hem wil praten om
te voorkomen dat de restau
ranthouder de geplande bouw
van een appartementencom
plex aan de overkant gaat te
genwerken. Dat is hij niet van
plan. „Ik ben niet blij met dat
pand, want het heeft niet de
monumentale uitstraling die
het zou krijgen. Het is veel te
overheersend en te modern.
Maar het is beter dan niks. Het
feit dat de gemeente en ik weer
aan tafel zitten, zie ik dan ook
niet als compensatieregeling."
ilphen aan den run
luis aan huis zijn de afgelo-
ten twee weken in Alphen aan
len Rijn bijna 30.000 blauwe
ojilniszakken uitgedeeld,
vaarin mensen hun vuurwerk-
^ifval kunnen verzamelen.
Alphen organiseert net als
wee voorgaande jaren een
choonmaakactie om de enor-
ne berg afval op straat na de
aarwisseling snel op te rui
nen. Ook de vuurwerkverko
pers delen deze dagen de zak
ken uit.
De gemeente haalt ze op 2
januari op bij de gebruikelijke
verzamelpunten voor huisvuil
containers. Die dag gaan jon
geren die door de politie bij
Bureau Halt zijn gebracht sa
men met ambtenaren, enige
raadsleden, mensen van Wo
nen Centraal en bewoners van
de Edelstenenbuurt het afval
in winkelstraten en wijken op
ruimen.
Vorig jaar haalde de ge
meente met de schoonmaak
actie 22.000 kilo vuurwerkafval
op. Bovendien zijn er de afge
lopen twee jaar in Alphen min
der ernstige ongelukken ge
beurd in de dagen na de jaar
wisseling, omdat er minder
onafgestoken vuurwerk op
straat lag. Uit een evaluatie is
bovendien gebleken dat bewo
ners de actie waarderen. Zij er
geren zich enorm aan vuur-
werkresten op straat.
Bedrijven langs de Does willen niet bloeden voor bebouwing Ruigekade
Ginjaar Kleiwarenfabriek en
jachtwerf De Koning-Keijzer
willen harde garanties van de
gemeente Leiderdorp dat be
bouwing van de Ruigekade
hun geen extra geld kost.
„Straks ligt onze fabriek niet
meer aan de rand van het
dorp maar middenin een
woonwijk. Dan wil ik niet
plotseling te horen krijgen dat
er iets aan mijn schoorstenen
moet gebeuren."
De zorgen van de twee be
drijven over de consequenties
van woningbouw op het gras
veld aan de Does dateren van
lang geleden. Medio augustus
1994 luidden ze samen de
noodklok, toen bebouwing
van het terrein van Vegmo-
plant en het aangrenzende
grasveld aan de Ruigekade
ook al ter sprake kwam. Gin
jaar heeft er een dik dossier
vol briefwisselingen met de
gemeente aan overgehouden.
Ook heeft het haar veel tijd en
energie gekost. Maar haar on
gerustheid is er in al die jaren
niet minder om geworden.
Sinds vorige week hangen
de inktzwarte donderwolken
weer geclusterd boven de
schoorstenen van de 80 jaar
oude kleiwarenfabriek, nadat
ze bijna twee jaar zijn wegge
bleven. Het laatste contact
tussen de gemeente en het be
drijf over woningbouw op het
grasland dateert immers al
weer van maart 1999. Maar nu
ligt er plotseling een kant-en-
klare maquette voor de inrich
ting van het terreintje op tafel.
Ginjaar: „De toekomstige
bewoners zijn daar al lang en
breed over ingelicht, maar wij
hebben niets te horen gekre
gen. Terwijl wij er wel degelijk
mee te maken krijgen. Dat
vind ik dan op zijn zachtst ge
zegd onzorgvuldig van de ge
meente."
Ook J. Keyzer, mede-eige
naar van de jachtwerf Koning-
Keyzer, heeft geen goed
woord over voor de manier
De bedrijven langs de Does liggen straks niet meer aan de rand van het dorp, maar middenin een woonwijk.
waarop Leiderdorp over de
plannen communiceert. „Ik
mocht een keertje komen luis
teren naar de presentatie van
wat prille schetsen, zo'n twee
jaar terug, en daarna heb ik
nooit meer iets gehoord. Dat
noemen ze dan 'meepraten'.
En nu kent iedereen plotseling
alle details, maar ik weet offi
cieel van niets. Dat vind ik
ronduit bizar."
Grootste zorg van de bedrij
ven is dat ze de komende ja
ren op extra kosten worden
gejaagd door de nieuwe be
woners van de Ruigekade.
Beide ondernemingen vallen
milieutechnisch onder catego
rie 4, en daarvoor geldt een
minimumgrens van 200 meter
als 'gewenste afstand' tot be
bouwing. Het plan dat er nu
ligt, houdt echter 50 meter
aan. „Via een hijskraam en
een lopende band wordt onze
klei de fabriek in getranspor
teerd. Dat maakt lawaai. Daar
naast is er het gevaar van
stank, vanwege de uitstoot
van flour. Ik zie nu al gebeu
ren dat de nieuwe bewoners
daar problemen mee krijgen,
als ze rustig in hun tuintje wil
len zitten", zegt Ginjaar som
ber.
„Als wij met het casco van
onze schepen bezig zijn,
draagt dat geluid heel ver",
weet ook 'buurman' Keyzer.
„Wij zijn in feite zware indu
strie. Bovendien zien de toe
komstige bewoners ons con
stant werken op de werf, want
de loods is aan de zijde van de
Ruigekade open. En dat is ook
niet altijd een even fraai ge
zicht. Voordat je het weet stro
men de klachten binnen, en
moeten wij allerlei dure maat
regelen nemen."
Een ander gevaar is dat de
milieunormen als gevolg van
de nieuwe situatie scherper
worden. „Wij kunnen geen ga
ranties geven, zegt wethouder
Molkenboer steeds. Maar de
gemeente heeft ons nog nooit
gevraagd of ze iets voor ons
kan doen", aldus Ginjaar. „Ik
wil best offertes aanvragen
voor nieuwe filterinstallaties
op de schoorstenen, of de
bouw van een geluidwerende
muur bij de kleiopslag. Op die
manier kunnen we vast voor
uit werken. Maar daarover
wordt niet gesproken."
Keyzer heeft het allemaal al
eens van dichtbij meege
maakt. Dat was bij de ontwik
keling van het nieuwe wijkje
Doesplant, op het voormalige
terrein van Vegmo, vlak naast
zijn 'achterdeur'.
„Wij hebben toen in arren
moede maar besloten om zelf
geld bij elkaar te schrapen
voor een nieuwe, goed geïso
leerde loods, zodat de Does-
plant-bewoners geen last van
ons hebben. Nu blijkt dat dit
werkt, wil de gemeente de rest
van de bouwplannen er ook
meteen maar even doordruk
ken. Zie je wel dat 'inbreiden'
werkt, zeggen ze dan. Maar
dat komt alleen omdat wij
hebben geïnvesteerd."
Zeven jaar geleden, bij de
eerste presentatie van de
bouwplannen, was er nog
sprake van dat de bedrijven
FOTO HIELCO KUIPER'.
aan de Does misschien zou
den worden uitgekocht. „Daar
waren wij toen fel tegen", zegt
Keijzer. „Maar intussen rookt
de gemeente ons al jaren uit,
en krijgt zij precies wat ze wil.
Eerst is het Vegmo-terein be
bouwd en straks volgt de Rui
gekade. Soms bekruipt mij
dan de twijfel of ik niet beter
had kunnen verkassen. Want
als die plannen straks door
gaan, dan zie ik mijn toekomst
somber in."
Zowel Ginjaar als Keyzer be
grijpt niet dat de gemeente
geen waarde hecht aan een
onderzoek van Chemielenco
milieu-advies, uit september
1994, naar de milieubelasting
van de bedrijven in het Does
kwartier.
Keyzer: „Daaruit blijkt dat
woningbouw op de Ruigekade
geen reële optie is. Dat de ge
meente toch doordrukt, is pu
re naïviteit. Het loopt zo'n
vaart niet, denken ze. Maar als
het straks fout gaat, zijn wij de
onderliggende partij."
)e schaduwkant van het veelgeprezen Alpheuse annoedebeleid
i deze tijd van voorspoed en welvaart leven altijd nog
100 huishoudens in Alphen aan den Rijn onder het
;staansminimum. Een getal om van te schrikken,
ker in een gemeente die lof oogst van de Verenigde
aties vanwege haar armoedebeleid. Marieke (38) is
;n van die 2400 huishoudens die deze tijd met
haars gevulde portemonnee rond moet komen.
stfcarieke, een alleenstaande moeder met twee kinderen
i de puberleeftijd, haalt wat moedeloos haar
houders op. Openlijk vraagt ze zich af wat het nut is
it j m het interview. „Mensen hebben hun oordeel toch
m tijd al klaar over armoede. 'Eigen schuld', of
rmoede bestaat niet in Nederland', dat soort kreten."
phen aan den run
dinette lameuer
arieke heeft altijd te maken
:had met armoede. Haar moe-
:r verloor tot drie keer toe
iar echtgenoot. Ze was ge-
iodzaakt in haar eentje zeven'
ktjnderen te voeden, te kleden
van schoolspullen te voor-
en. „Grote dozen in de gang
et folders, thuiswerk. Zo her-
ner ik me de vakanties uit
lijn jeugd", zegt ze een beetje
rang. Niet dat ze zielig wil
'erkomen. Want ze heeft een
Jiorme levenslust. „Die perio-
1 van echte armoede ligt ge-
kkig al weer achter mij. Maar
ït onbegrip van mensen, zelfs
n goede vrienden of familie,
enorm."
Ze noemt het onbeschofte
drag van haar broer, die het
de aagde geld te vragen voor een
(jgffnpakje. „Zijn dochter is wat
ider dan de mijne, dus ik was
lang blij dat ik het pakje kon
'ernemen. Er zat wel een gaat-
in, maar dat was te maken,
ch? Het bleek dat hij er geld
'or wilde hebben."
Marieke bedankte voor de
ir. „Elk kerstfeest komen we
s familie om de beurt bij el-
eg iar eten. Als ik aan de beurt
as, maakte ik pannenkoeken.
Lekker goedkoop, en nog sma
kelijk ook. Maar je ziet ze dan
kijken: jemig, pannenkoeken
als kerstdiner?"
Marieke leerde al vroeg bij te
springen in het huishouden.
Haai oudere broers kregen een
opleiding of gingen studeren.
„Helaas heb ik geen vervolgop
leiding gehad." Na enige aarze
ling zegt ze: „Ik voel me wel een
beetje de Assepoester van het
gezin."
Ze trouwde jong en kreeg
kinderen. Het huwelijk was
echter geen lang leven bescho
ren. „Toen de jongste een half
jaar was, vluchtte ik naar een
opvanghuis. De situatie tussen
mij en mijn echtgenoot was zo
dat er geen andere mogelijk
heid overbleef."
In het opvanghuis kreeg ze
zakgeld. „Het klinkt raar, maar
die tijd in het tehuis was vrij
zorgeloos. Er werd voor me ge
zorgd, ik had andere mensen in
nog vervelender situaties om
het leed mee te delen en ik
hoefde even geen verantwoor
ding te dragen. Na verloop van
tijd kreeg ze in Alphen een wo
ning toegewezen. „De kinderen
waren nog klein, dus ik kon niet
buitenshuis gaan werken." Psy
chisch moest ze de hele gang
van zaken rond de scheiding op
alphen aan den run
Alphen telt volgens een in 1997
uitgekomen rapport van de
Stichting Economisch Onder
zoek 2400 huishoudens onder
het bestaansminimum. Dat is 9
procent op een totaal van
26.000 huishoudens. Landelijk
steekt Alphen niet ongunstig af
bij andere gemeenten. Ter ver
gelijking: in Leiden bedraagt
het aantal minima 17 procent
en in Spijke-
'We wijzen
onze clientèle
op de
verschillende
fondsen
Een bijna lege koelkast. Ook in deze tijd van welvaart nog geen onbekend beeld in Alphen aan den Rijn.
een rijtje zetten. „Mijn ex be
taalde geen alimentatie. Dus
vroeg ik een uitkering aan."
Rondkomen van een bij
standsuitkering was geen sine
cure. „Ie eet vaak pannenkoe
ken of helemaal geen warme
maaltijd. Vlees al helemaal niet,
hooguit kocht ik een enkele
keer vleeswaren voor op de bo
terham."
Haar ex kreeg een aantal ke
ren een straatverbod opgelegd.
„Al die dingen, geen opvang
voor de kinderen, geen oplei
ding en mijn ex-man die af
schuwelijk deed, vreten ener
gie. Alle geldzorgen maakten
mijn wereldje extra klein. Maar
ik ben geen type dat bij de pak
ken gaat neerzitten. In die pe
riode heb ik mijn mavo-diplo
ma gehaald en nu ben ik bezig
met een opleidjng boekhou
den", zegt ze. Via het werken in
een vrijwilligersorganisatie
kreeg ze een baan voor halve
dagen aangeboden. Marieke zit
in de lift. Armoede heeft ook
voordelen. „Je wordt handig
met weinig geld. Tegen het
scheiden van de markt inkopen
gaan doen. Aanbiedingen aflo
pen, letten op welke school je je
kinderen doet."
Maar een materiële beper
king is op de lange termijn ook
een sociale beperking. Lidmaat
schappen van clubs of vereni
gingen, krantenabonnementen,
dat is er allemaal niet bij. Een
gratis cursus blokfluitles voor
de kinderen is wel leuk, „maar
ongevraagd krijg je ook het
kindje Jezus erbij".
Aan het LET-systeem (een
soort ruilsysteem) doet Marieke
niet mee. „Het is een leuk initi
atief, maar je moet wel wat te
bieden hebben. Ik zou niet we
ten wat, taarten bakken is niets
FOTO HENK BOUWMAN
voor mij." Hoewel je het er be
slist niet aan afziet, is alles in
huis tweedehands. Ze wijst op
een spiegelkast, bij de kring
loopwinkel vandaan. „Maar wel
dagen lopen tobben over het
likje verf dat de kast nodig had.
Een potje blauwe verf kost toch
weer dertig gulden."
Het gezin is al een jaar of
acht, negen niet op vakantie ge
weest. In de weken rond de
feestdagen kijkt Marieke of de
bioscoop voor half geld is.
„Dan gaan we, jazeker! Dan de
hele week maar weer even zui
nig aan doen."
den. Dit bedrag is inclusief 5,3
procent vakantietoeslag. Een al
leenstaande in de leeftijdscate
gorie van 21 tot 65 jaar krijgt
1099,20 gulden en gehuwden
krijgen een bedrag gelijk aan
het minimumloon: 2198,40 gul
den.
Een alleenstaande of een al
leenstaande ouder die kan aan
tonen dat hij geen kosten kan
delen met een ander, heeft bo
vendien recht op een gemeen
telijke toeslag van 20 procent
van het netto minimumloon.
Deze aanvulling is maximaal
439,68 gulden. Deze toeslag is
van rijkswege voorgeschreven.
Daarnaast kunnen minima
gebruik maken van tien regelin
gen, zoals het declaratiefonds.
„Dat is een bijdrage voor soci
aal culturele uitstapjes", zegt
Jan Buitelaar, beleidsmedewer
ker van de Sociale Dienst. „Zo
dat mensen niet helemaal uit
de maatschappelijk boot val
len." Verder is er een schoolf
onds, een fonds aanschaf duur
zame goederen, een woonlas
tenfonds en een trits kwijtschel
dingen van gemeentelijke be
lastingen: „We wijzen onze cli
entèle op de verschillende
fondsen."
Maar niet iedereen is bekend
met de regelingen. „Bijvoor
beeld de
AOW'ers en de
WAO'ers. Wij
hebben geen
inzicht in die
bestanden en
kunnen deze
groep niet at
tenderen op
de verschillen
de regelin
gen", verklaart
Buitelaar.
Daarnaast
speelt bij veel
mensen gêne
een rol. „De
drempel is te
hoog, vooral
ouderen schamen zich om een
aanvraag voor iets te doen."
Daarnaast is er een groep die
haar eigen vermogen niet wil
aanspreken. Ze hebben bijvoor
beeld een AOW-uitkering en
een eigen huis, dus eigen ver
mogen." Buitelaar geeft aan dat
er ook een grote groep is die al
le rompslomp rond de aan
vraag van een eenmalige bijdra
ge niet ziet zitten. „Je moet
nogal wat energie in de aan
vraag steken en verhoudingsge
wijs gaat het dan om niet zulke
grote bedragen."
Al met al kunnen alle regelin
gen op jaarbasis zo'n 700 gul
den opleveren. Dat is ongeveer
het bedrag dat een modaal ge
zin met vier personen kwijt is
aan de maandelijkse bood
schappen, het vlees en de
groente niet meegerekend.
