Liefde en verdriet in een nieuw gezin In dienst bij je kind ZATERDAG 23 DECEMBER 2000 Ben Woldring: 15 jaar en miljonair /n het noorden van Groningen, vier ki lometer van de dijk bij de Waddenzee, staat het huis van Ben Woldring en zijn ouders. Het lijkt op een klein kasteeltje, compleet met torentjes en een bescheiden oprijlaan. Het voormalige bankgebouw her bergt nog altijd iets van grote waarde: de uit de hand gelopen hobby van zoon Woldring. Vanuit een paar achterkamertjes, op een eigen draadloos netwerk waarmee vijf com puters zijn verbonden, voert Ben hier zijn in ternetbedrijf. Een miljoenenonderneming. Zijn ouders Jeanet en Jan horen niet graag dat hun zoon miljonair is. „Dat is niet goed voor die jongen. Trouwens, miljonair is hij pas als hij het bedrijf verkoopt en dat doet hij niet, hij vindt het nog veel te leuk." Ben ge draagt zich ook niet als een miljonair. „Gis teren kwam hij nog vijf gulden vragen voor het Sinterklaasfeest op school", vertelt zijn vader vertederd. Ben heeft een van de weinige internetbe drijven die geld opleveren. Zijn sites bellen.com, internetteii.nl en belwijzer.nl lo pen goed. Met bellen.com is het begonnen. Bezoekers kunnen op dit adres de tarieven van alle telefoonbedrijven vergelijken. Er zijn nu al zo'n dertig bedrijven die grote hoeveelheden telefoontikken inkopen bij KPN en ze vervolgens tegen lagere tarieven aan de consument verkopen. Allemaal pro beren zij de bellende Nederlander bij KPN of bij elkaar weg te lokken en via hun bedrijf te laten bellen. Het kost enige moeite voordat duidelijk wordt wie het goedkoopst is. Tarie ven veranderen geregeld en elke aanbieder hanteert zijn eigen piek- en daluren. Bellen- .com voorziet in de broodnodige doorzich tigheid van de tikkenmarkt. Intemetten.nl doet ongeveer hetzelfde voor de ongeveer' honderd internetaanbie ders. Belwijzer.nl geeft een persoonlijk en onafhankelijk beladvies. Na het beantwoor- Ben Woldring leidt een ongewoon leven voor een vijftienjarige. Hij houdt een van de weinige succesvolle internetbedrijven draaiende. Bij verkoop zou hij dik miljonair zijn. Directeuren van telecombedrijven zien hem als een autoriteit. Vorige maand kwam het Noord-Groningse directeurtje ook nog met een autobiografie. den van enkele gedetailleerde vragen rekent de site uit welk abonnement het beste uit pakt. „Met jullie belgedrag kun je beter een ander abonnement nemen", merkt Ben op als hij onze gegevens bij wijze van demon stratie door de belwijzer heeft gehaald. De inkomsten komen vooral uit reclame op de sites. „Benonderhandelt zelf over de tarieven. Dat zou je eens moeten horen, hoe goed hij dat doet", vertelt pa trots. „Hij denkt echt met de adverteerders mee." Het succesverhaal begon twee jaar geleden met een projectweek op school. Ben koos als opdracht het bouwen van een website. Om dat een site een centraal onderwerp moet hebben, besloot hij het vergelijken van tele Ben Woldring, een ondernemer van 15 jaar die bij verkoop van zijn zaak miljonair is. foto jelte oosterhuis foontarieven als uitgangspunt te nemen. Zijn vader belde veel via de vaste lijn en al tijd via KPN. Ben had uitgezocht bij welk be drijf pa goedkoper terecht kon. Hij stuitte op een groot, onoverzichtelijk aanbod. Dit was een mooi onderwerp voor zijn opdracht, be sloot hij. Het boekje 'HTML in twintig stap pen' van de bibliotheek bracht hem de be ginselen van het bouwen van een website bij. „Daarvóór was ik niet eens echt geïnte resseerd in internet." Kassa! zorgde voor de grote doorbraak. Ben stuurde een mailtje aan de redactie van het consumentenprogramma van de VARA. Daarop werd de toen dertienjarige uitgeno digd om het tv-publiek uit te leggen hoe het nou zat met die wirwar van bedrijven en ta rieven. En passant werd zijn toen nog ama teuristische website genoemd en raakte hij aan de praat met een stel hoge bazen van te lefoonbedrijven. Ze waren enthousiast over wat hij allemaal zo jong al wist. Eén van hen bood hem een gratis dotcom-naam aan. Het webadres van zijn site was namelijk zo lang 'dat het over de hele breedte van mijn visitekaartje stond'. Dat was voor niemand te onthouden. Ben bedacht de bondige en pakkende internet- naam bellen.com. De contacten met de grote bazen zijn er nog steeds. Bén heeft de rechtstreekse num mers van diverse topmannen. Een gesprekje met Diederik Karsten van KPN Mobile, de mobiele telefonietak van het concern, maakt op hem geen indruk meer. „Soms bellen ze mij zelfs en ik krijg vaak als eerste de wijzi gingen in de telefoontarieven te horen. Ze zien me als een autoriteit op dat gebied", zegt hij een beetje opgelaten. Het bedrijfje brengt inmiddels zoveel werk met zich mee dat het hele gezin erdoor wordt opgeslokt. Bens ouders vergezellen hem naar elke presentatie en elk televisieop treden. Jeanet heeft in september haar baan in het onderwijs opgezegd orri fulltime voor Bencom BV te werken. „Bij het afscheid zei den mijn collega's: 'Zou je dat wel doen? Ben je niet bang dat je in een gat valt?'. Nou, in de paar maanden dat ik voor Ben werk, heb ik al meer meegemaakt dan in twintig jaar onderwijs." Op papier is Jeanet Woldring de algemeen directeur omdat Ben dat vanwege zijn leeftijd niet mocht zijn. Ze beantwoordt e-mail, houdt de administratie bij en contro leert gegevens op de site intemetten.nl. „Soms snap ik er nog steeds niets van, dan moet Ben er wel even bijkomen." Vader Woldring is de chauffeur, strateeg en pr-manager. „Ik hou de grote lijnen in de gaten. Ik moet mijn zoon ook een beetje be schermen tegen alle aandacht. Het moet zijn schoolwerk niet in de weg zitten." Zelf weet vader Woldring niets van internet, hij is zelfs digibeet. „Ik kan nog niet eens e-mailen." Ben: „Ik wacht nog even met het uiüeggen, want we krijgen straks een nieuw systeem en dan raakt hij weer in de war." Zo'n vier uur per dag werkt Ben aan het bin nenhalen van advertenties en het onderhoud van de internetsites. Dat doet hij na school tijd. „Mijn atheneumopleiding mag niet in gevaar komen." „Hij neemt bijna nooit vrij, terwijl het wel mag", zegt zijn moeder. „Maar hij wil niks missen, hij gaat heel graag naar school." Dus doet Ben braaf zijn huiswerk en werkt hij aan zijn uit de hand gelopen hobby wanneer hij tijd heeft. Soms is dat even schipperen. Het drukbezette baasje wil ook nog zeilen, ten nissen en pianospelen. En hij schreef tussen alle bedrijven door een boek: Ik Ben internet ondernemer. Een vijftienjarige met een auto biografie, opmerkelijk genoeg voor vele me dia om er zendtijd en kolommen mee te vul len. „Ik kreeg heel vaak vragen over de ge schiedenis van mijn bedrijf. Er is veel over geschreven, maar nooit is het hele verhaal verteld. Dat heb ik daarom zelf maar ge daan", zegt Ben alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Aan stoppen denkt hij niet. Het geld dat hij zou kunnen opstrijken, boeit hem niet. Ook een studie zal hem niet belemmeren zijn be drijf uit te bouwen. „Studenten hebben tijd over", weet hij van bezoekjes aan verschil lende universiteiten, die hem uitnodigden als jonge ondernemer. De scholier uit 4- atheneum denkt voorlopig aan een studie bedrijfskunde. Zijn ouders zien het mis schien nog wel een andere kant opgaan. „Tegen de tijd dat hij kan studeren, heeft hij er eigenlijk al een soort studie bedrijfskunde opzitten. Misschien heeft hij dan meer aan bijvoorbeeld filosofie." MARTIJN SCHURING JANNEKE WILLEMSE Twee vaders geven gewoon iets extra's aan mijn leven k voelde een enorme sterke erotische aantrekkingskracht. En wat mij direct .^L- aan haar opviel, was haar open geest. Ze kan heel goed luisteren." Albert Heijn leefde tot hij zijn tweede vrouw Annelies Hartman ont moette, afgezien van een aantal korte relaties, zestien jaar alleen. Dat zijn eerste huwelijk al na zeven jaar op de klippen liep, had vooral te ma ken met zijn innerlijke onrust. „Ik voel tegen woordig beter de waarde van mensen om me heen. Ik durf me meer te geven en me te binden. De therapie die ik daarvoor heb gehad, heeft me daarbij zeker geholpen. Vrede kan je alleen in je zelf vinden." k k k De dochter van Annelies. Anna - 19 jaar, laatste klas gymnasium - kon de keus van haar moeder vrij snel accepteren. Ze zag dat het huwelijk met haar vader, Jan Dik, niet zoveel meer voorstelde. In een speciaal samengesteld boekje ter gelegen heid van het trouwen van Albert en Annelies, zegt ze: 'Toen mijn moeder me over Albert vertelde, geloofde ik niet dat hij Albert Heijn heette. Ik dacht dat ze een grapje maakte'. Ze merkte al vrij snel op dat haar moeder in de nabijheid van Al bert vrolijker werd. En zelf had ze geen moeite met Albert: 'Mijn eerste indruk was eigenlijk Al berts huis. Dat was zo leuk en gezellig, dat gaf mij een goed gevoel'. Toch was er na die eerste kennismakingsperio de voor alle partijen nog een lange weg te gaan. Dat Anna er nu zo liefdevol en wijs over kan pra ten, komt, zo denkt ze, door de aanpak van haar moeder. „Ik heb heel veel bewondering voor de wijze waarop ze haar huwelijk met Jan Dik heeft afgerond. Dat heeft ze echt voor ons gedaan." k k k Annelies Hartman is een vrouw om wie je niet heen kunt. Lang, slank en in heel haar doen en la ten daadkrachtig. Wat ze in haar hoofd heeft, laat haar niet zomaar los, fconstateren de drie andere gezinsleden eensgezind. Ze doet volgens vrienden niets half en is altijd op zoek naar helderheid. „Al jaren maakte ik mezelf wijs dat ik gelukkig was, of behoorde te zijn. Maar intussen was ik zoekende, al wist ik niet naar wat. Albert laat mij smelten en wekt een zachte kracht in mij op. Ik probeer wel eens te verbergen hoe het met mij is. Dat lukt nooit, dan komt hij naar mij toe, wrijft de verduis tering van mijn voorhoofd en zegt heel lief: waar ben je?" Uitgangspunt bij het beëindigen van haar eer ste huwelijk was als ouders samen de verant woordelijkheid nemen en dus samen de kinderen opvoeden. Annelies en Jan Dik besloten in over leg met Anna en Stijn, toen negen en drie jaar, weer in Amsterdam te gaan wonen, met de af spraak pas uit elkaar te gaan als ze dat in vrede konden doen. Amsterdam was thuis en zou ook na de scheiding, als Annelies definitief bij Albert zou gaan wonen, de basis blijven voor Anna en Stijn. k k k Een moeilijke overgangstijd voor allemaal. Toen de scheiding een feit was en ze met hun moeder naar Albert verhuisden, kwam er voor Anna en bei echte vaders. Leuke vaders ook. Vader 1 is soms te grappig en vader 2 te eigenwijs." Anna ziet ook dat ze twee zorgzame mannen om zich heen heeft met een absoluut vaderge voel. „Het fijne is dat Jan Dik altijd in ons huis welkom is. Al vanaf die moeilijke beginperiode. Het gaf mij een heel gelukkig gevoel dat ik die twee vaders samen een borreltje zag drinken. We hoefden niet te kiezen tussen Annelies of Jan Dik, vader 1 of vader 2. We mochten ze allemaal lief vinden." Dat was wat Annelies had gehoopt voor haar kinderen. Al was zij de enige die het soms moei lijk vond. „Ik heb enorme bewondering voor bei de mannen dat ze dit samen kunnen en zulke vriendschappelijke gevoelens voor elkaar hebben. Maar ik loop wel eens tegen oude irritaties op van mijn eerste echtgenoot. Ik ben natuurlijk niet voor niets gescheiden." Van links naar rechts Anna en Stijn Zegel, Annelies Hartman en Albert Heijn. foto united photos de boer michel schnater Het gebeurde op zomaar een zomeravond in augustus. Tien jaar geleden. Annelies Hartman (50) en Albert Heijn (57) ontmoetten elkaar. Ze otnschrijven het nu als een blikseminslag, een oerknal. Voor de tweede keer liefhebben, en uiteindelijk voor de tiveede keer trouwen. Dat laatste, drie jaar geleden, was een bewuste keus. Ze hebben vier kinderen uit hun beider eerste huwelijk. Met de jongste twee, Anna en Stijn Zegel, de kinderen van Annelies, vormen ze een nieuw gezin. Een open gesprek aan de keukentafel over gezinsleven, verdriet en passie. „We zijn ontzettend gelukkig dat het allemaal goed is gegaan. Stijn ook verdriet bij. Stijn herinnert zich eigenlijk het minst van die periode, terwijl hij zich toch het meest heeft afgezet. Annelies kon het verdriet van de kinderen niet goed verdragen. Het was een poosje heftig. De enige constante factor werd ei genlijk gevormd door de twee kinderen die onaf scheidelijk waren en toen intens hebben gevoeld wat ze voor elkaar betekenden. Dat geldt tot op de dag vandaag. Anna zag haar moeder gelukkiger worden, maar haar vader ongelukkiger. Stijn zette zich af tegen zijn tweede vader Albert. Hij vond hem een 'moederpikker'. Toen zij samen daar een gesprek over hadden gehad, ging het eigenlijk meteen be ter. Albert vertelt dat hij het - ook in die periode - nooit.vervelend heeft gevonden dat hij er twee kinderen bij kreeg. „Ik had juist het gevoel dat ik het 'vader-zijn' mocht overdoen. Het bizarre was natuurlijk dat ik mijn eigen kinderen verliet toen zij op ongeveer dezelfde leeftijd waren als Anna en Stijn, toen ik hen omarmde." Zijn zoon Gerrit Heijn, inmiddels 32 jaar, con stateerde in het 'trouwboek': 'Ik zag mijn vader eens per maand of zo, maar kende hem niet. Toen ik uit huis ging bij mijn moeder, ben ik hem gaan opzoeken en hebben we een goede band ge kregen. Als kind van gescheiden ouders ben ik lang terughoudend geweest om een vaste relatie met iemand aan te gaan. Je staat meer stil bij de consequenties. Nu woon ik samen met mijn vriendin. Het gaat heel goed'. k k k In het nieuwe gezin van Annelies en Albert gaat het goed. Anna en Stijn gaan twee dagen per week, meestal van zaterdagavond tot dinsdag morgen, naar hun vader. Hij woont inmiddels sinds een jaar samen met zijn vriendin en haar twee zoontjes, die door Anna en Stijn worden ge zien als broertjes. De onderlinge band is sterk en goed. Anna vertelt dat ze absoluut niet het gevoel heeft dat ze bij haar vader 'op bezoek' gaat. Ze vindt het leuk om te zien hoe er nu binnen dit ge zin discussie ontstaat over de opvoeding van de twee jongste jongens. „De nieuwe vriendin is toe vallig mijn \Toegere juffrouw van de crèche. Daar was ik toentertijd al dol op en zij ook op mij. Dus dat zit wel goed." Voor Stijn is er eigenlijk geen verschil tussen de twee huishoudens. „Ik vertel daar geen andere verhalen. Ik heb ook geen geheimen. Twee vaders geven gewoon iets extra's aan mijn leven." Ook voor de andere kant, de thuisbasis, is niets dan lof. Ze zijn dol op Albert, die ze serieus en ro mantisch noemen. En 'natuurlijk' houden ze veel van hun moeder, „die de strengste van allemaal is en af en toe knap lastig kan zijn." Stijn wil nog even vergelijken: „Vader 1 en va der 2 zijn heel verschillende mannen, maar alle De kinderen gniffelen als de vraag op tafel komt of het misschien volmaakte liefde is, wat dit hu welijk zo anders maakt dan de vorige. In het 'trouwboek' staat: 'Naar buiten toe zijn ze een harmonieus paar, maar ze knokken heel wat samen af. Verbaal. Ze hebben regelmatig een andere mening en gaan dan met elkaar in de clinch tot ze eruit zijn. Dat maakt een relatie vruchtbaar. Ze halen het beste in elkaar boven'. Annelies: „Klopt. Heftige ruzies die altijd wat opleveren. We hebben allebei geen simpele ach tergrond. De onderstroom is gewoon: ik wil met jou. Hij ontroert me. Zijn kracht en kwetsbaar heid zie ik, zijn zonnegloed zie en voel ik. Ik houd van zijn wezen. We reizen graag samen over land en zee, maar ook emotioneel en spiritueel. Ik vond het zo bijzonder hoe Albert de kinderen on eindig geduldig alle ruimte gaf voor hun tegen strijdige gevoelens voor hem. Albert vertelt dat dat iets is dat hij gaandeweg heeft geleerd: „Vroeger voelde ik mij snel aange vallen als iemand me op iets aansprak, nu begrijp ik beter dat het niet negatief is bedoeld. Het klinkt misschien vreemd, maar pas na zestien jaar kreeg ik ruimte in mijn denken, omdat ik me thuis voel bij Annelies. Ik heb een vrouw die over alles praat. De kinderen pikken op wat ze nodig heb ben. Ze vindt niets vreemd. Dat betekent voor mij een extra kwaliteit, waarover ik me verwonder. De communicatie met mijn kinderen uit mijn eerste huwelijk verbetert nu ook. Dat Annelies en ik gin gen trouwen was geen verrassing voor ze, maar een bevestiging dat we bij elkaar passen." k k k Stijn, onbevangen: „Ik merk dat ik wat anders ben. Niet erg hoor. Als ik bij andere jongens thuis ben, praten ze over heel andere zaken. Auto's of zo. Ik merk dat er in heel veel gezinnen geen me ning aan de kinderen wordt gevraagd over be langrijke dingen." Anna zegt het zo: „Ik heb door de hele geschie denis meer inzicht gekregen in mensen en in het leven. Ik zie nu heel goed dat mijn moeder niet meer bij Jan Dik past. En ik ben blij dat mijn va der weer een partner heeft. Ik zie dat zij ook ge lukkig zijn." SASKIA STOELINGA

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2000 | | pagina 53