'Nationaal Dictee is toch maar een spelletje'
Fusie sportclubs: de strijd tussen emoties en rati
Meningen
Achter de schermen
van de krant (2)
Recensent 'De Gekkenlogger'
had beter z'n best mogen doen
Bewonerscommissie val
Condorhorst vervangen
WOENSDAG 20 DECEMBER 2000
De pagina 'Meningen' staat open voor alle lezers. Bij uw brief gaarne vermelding van onderwerp en publicatiedatum van het artikel waarop u reageert. De redactie kan brieven bewerken, bekorten of weigeren. Alleen brieven
met een volledige adressering komen voor plaatsing in aanmerking. Bijdragen sturen naar: Leidsch Dagblad, postbus 54,2300 AB Leiden, of faxen naar: 071 - 5321921, of e-mailen naar: redactie.ld@damiate.hdc.nl
UITGELICHT
Vorige week ging het op deze
plaats over de schaalvergro
ting binnen het concern waar
toe het Leidsch Dagblad be
hoort. Ook bij onze belang
rijkste nieuwsleverancier, de
Geassocieerde Pers Diensten
I (GPD), staat een uitbreiding
voor de deur. Per 1 januari
treden bijna alle dagbladen
die vroeger deel uitmaakten
van-uitgeverij VNU toe tot de
I GPD. Dat betekent dat twintig
regionale dagbladen in Neder
land en Vlaanderen nu geza
menlijk hun algemene
nieuwsvoorziening verzorgen.
De kranten zijn verspreid
over het gehele land en funge
ren als eikaars correspondent.
Nieuws over de Leidse univer
siteit bereikt op die manier al-
i le uithoeken van het land en
j omgekeerd zijn wij verzekerd
1 van ooggetuigeverslagen van
I bijvoorbeeld de rellen in Den
I Bosch. Daarnaast hebben de
samenwerkende dagbladen
een centrale redactie in Den
Haag en het grootste netwerk
van correspondenten in het
buitenland. Die twintig kran
ten hebben samen twee mil-
joen lezers en daarmee het
grootste bereik in Nederland.
De samenwerking binnen
i de GPD is louter redactioneel.
Het is wat je noemt van de
nood een deugd maken, want
al die kleine regionale dagbla
den kunnen natuurlijk
lemaal eigen parlementaire
redacties in Den Haag aan
houden. Het is ook onzin om
eigen beursredacteuren te
hebben en allemaal met een
eigen verslaggever bij Ajax -
Fevenoord te zitten. Nu de le
zersmarkt in Nederland niet
meer groeit, zijn regionale
dagbladen steeds meer in
concurrentie met de landelij
ke titels. Dat kan alleen als zo
wel het algemene als het re
gionale nieuws een volwaardi
ge plek in de krant krijgen en
als de .berichtgeving ook kwa
litatief kan concurreren met
landelijke dagbladen.
Door het samengaan van de
kranten van GPD en VNU is er
na 1 januari geen terrein meer
waarop de regionale pers zich
niet met de landelijke kan me
ten. Ook die samenwerking le
vert natuurlijk een kostenbe
sparing op, die de meeste
kianten hard nodig hebben
om te kunnen blijven investe
ren in bijvoorbeeld activitei
ten als internet. Daar is steeds
meer geld voor nodig, terwijl
er voorlopig geen verdiensten
tegenover staan.
Volgende week de derde en
laatste 'Uitgelicht' in deze se
rie. Dan over de keerzijde van
schaalvergroting in de media.
TON VAN BRUSSEL
HOOFDREDACTIE
De oppervlakkige en zelf hau
tain geschreven recensie over
het door Joop Burgerhout ge
schreven boek 'De Gekkenlog
ger' - in het Leidsch Dagblad
van 4 december - doet mij naar
de pen grijpen.
Het gemak waarmee een re
censent een boek kan weg
schrijven blijkt ook nu. Het
boek wordt afgedaan als een se-
mi-wetenschappelijke aaneen
schakeling van taal- en stijlfou
ten die de lezer het plezier ont
neemt om verder te lezen, als
een boek dat jammer genoeg de
feiten niet correct weergeeft en
waarvan het jammer is dat er
niet meer uitgehaald is.
Jammer dat deze recensent
de literatuur over de Gekken
logger niet blijkt te kennen, an
ders zou hij hebben doorgehad
dat de door Joop Burgerhout
geschreven verklaring een vol
komen nieuwe wending geeft
aan alle eerdere verklaringen
over dit fenomeen.
Het lijkt er zelfs op dat de re
censent het boek van Burger
hout niet heeft gelezen. Een
hoofdstuk is notabene gewijd
aan alle verklaringen die in de
afgelopen 85 jaar zijn gepubli
ceerd.
Spijtig toch van deze recen
sent, die toch wat beter zijn
best had mogen'doen op zo'n
leuk onderwerp en zo'n leuk
boek.
G.R. van der Plas,
Katwijk.
De voetbalsport heeft in de jaren ne
gentig een gigantische evolutie door
gemaakt, vooral in de top. De heren
profvoetballers vormen de nieuwe
yuppen in onze maatschappij. Na de
jongens van de straat (Cruijff, Van Ha-
negem), de verloren generatie (Wijn
stekers, Ophof). de prijzenpakkers
(Gullit, Koeman, Van
Basten), de patatge-
neratie (Witschge 2x,
Roy), hebben we nu
te maken met de
veel te jonge, over
het paard getilde miljonairs (Davids,
Kluivert, Melchiot). Voetballers als
popidolen, die eeuwen zijn verwijderd
van de plaats waar het allemaal be
gon. Deze tweedeling in de voetballe
rij is significant, maar hoewel het
profvoetbal en amateurvoetbal twee
volstrekt aparte werelden zijn, hebben
ze één ding volledig met elkaar ge
meen: een chronisch gebrek aan fi
nanciële middelen.
Profclubs hebben geld nodig voor
hun dure huishouding, hetgeen moei
lijk genoeg is nu zelfs een doorsnee
eerste-divisievoetballer zich financieel
onafhankelijk kan voetballen. De pro
blemen van de meeste amateurclubs
zijn van andere orde. Daar gaat het
OPINIE
Jelle Raap is secretaris van
voetbal- en atletiekclub
Voorschoten '97. Op verzoek
van deze krant schreef hij een
opinie over de voor- en
nadelen van een fusie- en
omnivereniging. Het
samengaan van clubs, al dan
niet uit dezelfde sporttak,
wordt als oplossing gezien voor
de teruggang in leden, kader en
financiële armslag waar veel
verenigingen mee kampen.
puur om het bestaansrecht van de
vereniging. Hoe houd ik anno 2000
het hoofd boven water in deze wel
vaartsmaatschappij?
Een sportclub is een afspiegeling
van de maatschappij, dus individua
lisme viert hoogtij. Koos 30 jaren gele
den een jongen voor voetbal als hij
wilde sporten, te-
genwoordig is de
keuze oneindig
groot en bestaat er
een sterke hang naar
trendy, snelle, indi
viduele sporten waar je met niemand
anders rekening hoeft te houden. Als
ze al willen sporten...
De overheid vindt dat sporrt'ereni-
gingen maar moeten inspelen op de
veranderende wensen van de consu
ment. Het op maat aanbieden van een
uitgebalanceerd sportpakket; voor elk
wat wils. Zoals andere bedrijven ook
doen.
Bedrijven? Jawel, want de tijd van
de oude, vertrouwde amateurvoetbal
club ligt achter ons. De kostenpost is
immens onder druk van de hoge veld-
huur, allerlei milieu-, gezondheid-, en
veiligheidsaspecten en dito investe
ringen, vandalisme, afkalvende subsi
dies, forse salarissen voor het tech
nisch kader, modernisering van het
sportcomplex, onderhoud, diefstal,
stijgende gas-, water-, en lichtkosten,
materiaalkosten, verzekering en
KNVB-gelden flink gestegen.
Hoewel de opbrengst van oud pa
pier bij de gestegen papierprijzen lek
ker is meegenomen, moet iedere club
de inkomsten halen uit de bar, de
contributie en sponsoring.
De eeuwige spanning tussen in
komsten en uitgaven is voor het be
stuur een jaarlijks terugkerende strijd.
Als een rode draad loopt door vrijwel
iedere club dat de maatschappij
steeds egocentrischer wordt en het
aantal vrijwilligers afneemt. Een scala
aan taken komt op de schouders van
steeds minder mensen te liggen en
ook dat geeft vroeg of laat spanning.
Uiteindelijk komt er een moment, dat
een club voor de onvermijdelijke krui
sing komt te staan: doormodderen,
stoppen of fuseren?
Stoppen is nooit de eerste optie.
Doormodderen leidt uiteindelijk tot
stoppen. Fuseren dus. Voor veel leden
van voetbalclubs het meest gehate
woord uit de Dikke Van Dale. Een
proces, dat ook enkele jaren in beslag
neemt. Moet nemen, want tijd is van
levensbelang. Het geeft het bestuur de
mogelijkheid om alle opties en alter^
natieven door te nemen en de leden
simpelweg te laten wennen aan dit
idee. Samengaan met één of meerdere
clubs: waar, met wie en wanneer.
Welke rol kan de gemeente vervullen
Willen we een echte voetbalclub blij
ven of is een omnivereniging een mo
gelijkheid?
Voorschoten '97 is een fusieclub. En
een omnivereniging. Een smeltkroes
van de voetbalclubs SVLV, SV Voor
Overzicht van de velden aan de Leidse Boshuizerkade, waar met vijf clubs op een rij de
schoten en Randstad Sport, maar ook
van de atletiekvereniging- Randstad
Sport. Ik had geen zitting in het be
stuur ten tijde van de fusie, maar heb
het proces wel van nabij gevolgd. Als
SVLV'er in hart en nieren had ik heel
veel moeite met de mededeling van
het toenmalige SVLV-bestuur, dat de
drie voetbalclubs op verzoek van de
gemeente Voorschoten zouden pogen
om een fusie tot stand te brengen.
Tijdens de verschillende speciale le
denvergaderingen, die aan dit onder
werp werden gewijt, was de sfeer
soms bijna explosief te noemen, want
het gros van de leden gruwelde alleen
al bij de gedachte. Emoties voerden
de boventoon, het gevoel om je dup
pie te verliezen waar iedereen zijn ei
gen plek had, nostalgie, ontkenning-
De zittende besturen schetsten voor
de drie clubs een doemscenario op de
wat langere termijn en na een hecti
sche periode, besloten de verschillen
de ledenvergaderingen uiteindelijk
toch hun fiat te geven. De ratio won
het van de emotie.
De voetbaltak van Randstad Sport
was in 1996 al opgegaan in SVLV en
de atletiektak van Randstad maakte
als volwassen afdeling vanaf het begin
deel uit van Voorschoten '97. De ac
ceptatie heeft over en weer even ge
duurd. Voetballers en atleten zijn niet
van nature uit hetzelfde hout gesne
den. Het verschil tussen collectief
sporten en individueel sporten. De
sportbeleving ligt op een ander niveau
en dat geldt ook voor het doen en la
ten binnen de kantine.
Hoewel er niet altijd begrip is voor
eikaars handelswijze, is de integratie
na een 'snuffelperiode' goed verlopen.
De aüetiektak is inmiddels uitgegroeid
tot tweehonderd leden, de voetballers
doen het met negenhonderd spelende
leden en Voorschoten '97 herbergt
tweehonderd niet-spelende leden en
donateurs. Het belangrijkste is respect
hebben voor het feit, dat atleten soms
anders denken dan voetballers en niet
altijd dezelfde prioriteiten delen.
Respect en begrip zijn ook de kern
woorden bij de voetballers. SVLV en
Randstad Sport waren traditionele
zondagverenigingen, SV Voorschoten
een echte zaterdagclub. Iedere club
had zijn eigen sfeer, achtergrond, nor
men en waarden en verleden. De gro
te moeilijkheid bij een fusie is om de
ze aspecten met elkaar te verenigen.
Bij Voorschoten '97 is dit proces de
eerste jaren niet gemakkelijk geweest,
maar dat is logisch. De leden waren
hun veilige haven kwijt, dobberden
richtingloos rond en zochten een
nieuwe plek. Dit gaf regelmatig strub
belingen, ook sportief. De voetbaltak
was plotseling één van de grootste
clubs in de regio geworden en daar
past het nastreven van een hoog spor
tief niveau bij.
In de praktijk is het financieel en or
ganisatorisch niet te behappen om
twee standaardelftallen eerste klasse
KNVB te laten spelen. Het bestuur van
Voorschoten '97 heeft al in het eerste
levensjaar van de fusieclub bepaald,
dat zaterdag 1 moest uitgroeien tot
een stabiele eersteklasser en zondag 1
tot een goede derdeklasser met de
tweede klasse als plafond. De zondag
achterban heeft heel veel moeite ge
had om dit (te) snelle besluit te accep
teren.
In de tussentijd is er een technisch
beleidsplan gepresenteerd waarin
staat op welke wijze de doelstellingen
dienen te worden gerealiseerd en dat
heeft toch een stuk duidelijkheid ge
geven. Beide afdelingen weten waar
ze aan toe zijn en welke rol zij vertol
ken binnen de club.
De komende jaren zal Voorscho
ten '97 als vereniging alleen maar
groeien en sterker worden, omdat de
scherpe kantjes aan het verdwijne
zijn en de club het organisatorisch
plaatje steeds beter op orde heeft. Z o
is onder leiding van een vrijwilligen
coördinator een vrijwilligersbeleid g
formuleerd, waarbij alle seniorlede
hun steentje dienen bij te dragen. oc
Facilitair gezien heeft Voorschu
ten '97 nog wel de nodige noten c
zijn zang. De zestien kleedruimtes e
de zeven velden voldoen al niet me
aan de behoefte van deze groeiend
club. Er dienen meer multi-functiom
le ruimtes te komen, het atletiekhon
is te klein en op en rond het hoofi
veld ontbreekt het aan comfort en ve
ligheid, die een hoogspelende am
teurclub wel wenst. Daarbij is de kwj
liteit van de velden als sinds 1997 e
groot punt van zorg gezien de inti
sieve bespeling. Recent is daarbij
gionella geconstateerd in het waterif
dingnetwerk van Voorschoten'9 I
hetgeen heel vervelend is voor de li
den en de bezoekende clubs, maarti
vens aanpassingen vergt van vele tiei
duizenden guldens.
Eigenlijk is het te gek voor woorda I
dat een jonge club als Voorsch I
ten '97 al drie jaar na oplevering va
het complex tegen zoveel oneffenln I
den aanloopt. Laat dit een goede k
zijn voor bestuurders van anda §-
(Leidse?) clubs, die een fusie overw
gen. Zorg bij een fusie voor een goe I
doortimmerd beleidsplan, neem i 1
tijd voor de voorbereiding en een g K
wenningsperiode, kleur heel zorgvu
dig het wensen-, en eisenplaatje in te I
aanzien van het in te gebruik te u g
men complex, onderhandel scht
met de gemeente, archiveer releva
stukken en tekeningen en leg i
waar verantwoordelijkheden bean
nen en ophouden. Fuseren doe jen
Crapaudtje, a propos, geë-
rnaitdVoor de winnaar
van het Groot Dictee der
Nederlanse Taal leverden
de moeilijkheden die
Philip Freriks voorlegde
niet al te veel problemen
op. De Belg Jacques
Verhaeghe had slechts zes
fouten. Maar sinds de
nieuwe spelling in 1995 is
ingevoerd, hebben veel
mensen moeite met
spellen. Tot massale
protesten zoals in
Duitsland, dat twee jaar
geleden nieuwe
spellingsregels invoerde,
heeft het niet geleid. Bij
onze oosterburen heeft
een gerenommeerde
krant als de Frankfurter
Aügemeine zelfs officieel
besloten die nieuwe
regels te negeren. Moeten
we in Nederland de
nieuwe spelling ook de
rug toe keren en weer de
oude gebruiken?
Kees van der Zwan, redacteur
bij Genootschap Onze Taal:
Ik ben heel ontevreden over
de nieuwe spelling. Bij de in
voering in 1995 was ik ertegen
en nu nog steeds. Het genoot
schap heeft toen ook sterk gea
geerd tegen de nieuwe spelling.
De regel voor de tussen-n is on
duidelijk en levert heel veel
problemen op. Dat is een ande
re kwestie dan het dictee van
afgelopen zondag, want daar
zaten allemaal onmogelijke
.voorden in. Nogal logisch dat
er veel fouten worden gemaakt,
'.laar het gaat mij om het dage
lijkse gebruik. Dat is door de
nieuwe spelling moeilijk."
Greet van Zanten van de Roe-
lofarendsveense peuterspeel
zaal De Mammoef, waar een
peuterplusgroep is om taal
achterstand bij peuters te be
strijden: Als leraar durf ik daar
niets over te zeggen. Ik geef
peuters nog geen les in spelling,
dus daar heb ik geen ervaring
mee. Maar persoonlijk heb ik
zelf helemaal niet zo'n moeite
met de nieuwe spelling. Je moet
er even de tijd voor nemen. Het
is natuurlijk wel anders, maar
heel moeilijk vind ik het echt
niet."
E. van de Griend (61) uit Lei
derdorp: ..Voor mijn part mo
gen ze alles weer terugdraaien,
vandaag nog. Ik vind het vrese
lijk onlogisch: de ene keer moet
je wel een n schrijven en dan
weer niet. En er zijn zat dingen
die me verder nog storen, ik
kan alleen even niet op een
voorbeeld komen. Ik vind het
wel jammer dat ik zondag het
dictee heb gemist. Ik had helaas
geen tijd."
Mirjam Campo, docent aan
het Internationaal Talen Cen
trum van de Universiteit van
Leiden, waar ze Nederlandse
les geeft aan buitenlanders:
„Nou, die nieuwe spelling hoeft
wat mij betreft niet afgeschaft
te worden. In het begin zorgde
het wel voor veel problemen.
Het ging niet altijd goed, het
gaat trouwens nog steeds wel
eens mis. Maar de buitenlan
ders aan wie ik lesgeef, hebben
er weinig last van natuurlijk.
Het is vijfjaar geleden inge
voerd, daar merken ze nu niets
van. Ze leren gewoon Neder
lands volgens de nieuwe spel
ling. Ik heb zondagavond ge
lukkig niet mee gedaan aan het
dictee, want zo te horen was
het helemaal niet makkelijk."
Gert-Jan Windhorst uit Ila-
zerswoude-Dorp, docent Ne
derlands en Literatuur aan het
Groene Hart Lyceum in Al
phen aan den Rijn: „Ik vind die
Wel of geen tussen-n? Zanger Rick de Leeuw zoekt de oplossing in het plafond van de Eerste Kamer. Het
Nationale Dictee van afgelopen zondag zorgde weer voor veel problemen. foto cpd dolf ruesink
nieuwe spelling eerlijk gezegd
wel goed. In het begin had ik er
ook wel mijn twijfels over, maar
ja, alle nieuwigheden ondervin
den weerstand. Het zit heel lo
gisch in elkaar. Voor de gewone
man zal niet alles duidelijk zijn,
omdat je meer kennis van za
ken moet hebben. De jongens
die de regels hebben veranderd,
zijn natuurlijk ook niet dom.
Dat zijn professoren en hoogle
raren. Die hebben het heel re
delijk gedaan. Ze hebben enke
le cruciale knopen doorgehakt.
Er blijven wel bepaalde dingen
lastig. Wanneer het ei of ij is
blijft soms moeilijk. En de au of
ou heb je nog steeds. Maar dat
was hiervoor ook al. De tussen-
n virid ik goed geregeld, al blijft
het jammer dat er merkwaardi
ge uitzonderingen in zitten. Zo
schrijf je paardebloem, maar
paardenstaart, dat is eigenlijk
raar. Gelukkig zijn veel Engelse
termen ingevoerd. Bij zo'n Na
tionaal Dictee stink je er ge
woon wel eens in. Ik had zelf
ook elf fouten. Daar zaten een
paar domme tussen. Dit jaar
heb ik zelf het Rijnwouds Dic
tee gemaakt, want ik had de
twee voorafgaande edities ge
wonnen. Dat was leuk om te
doen."
Martha Baalbergen van boek
handel Van der Meer uit
Nóordwijk, die de afgelopen
jaren in samenwerking met de
gemeente en de bibliotheek
een Noordwijkse versie van
het dictee organiseerde: „Ik
had dit jaar 52 fout, terwijl ik
normaal rond de twintig zit.
Vooral met woorden los of aan
elkaar zat ik er vaak naast. Maar
toch zou ik niet willen voorstel
len om de nieuwe spelling af te
schaffen. Als je eenmaal een
beslissing neemt, moet je daar
achter blijven staan, ook al zijn
er veel mensen die er moeite
mee hebben. En als mensen het
anders willen schrijven dan vol
gens de regels dan doen ze dat
toch. Als ik een brief naar klan
ten schrijf dan beslist niemand
voor mij hoe ik dat doe. Dit jaar
doen we in Noordwijk trou
wens geen dictee, omdat er te
weinig prominenten wilden
meedoen."
Arie Verhagen, hoogleraar bij
de vakgroep Nederlandse
Taal- en Letterkunde aan de
Universiteit van Leiden: „Ik
vind wel dat een groep taaldes
kundigen weer eens naar de
spelling mag kijken. Maar om
het naar aanleiding van het Na
tionale Dictee te veranderen
gaat me te ver. Het is tenslotte
maar een spelletje. Je kunt het
ook niet zomaar terugdraaien.
Er zijn immers veel kinderen
die op school opgroeien met de
nieuwe spelling. Ouderen zul
len zeker problemen blijven
hebben. Zoals met de regel
voor de tussen-n. De ontwer
pers van de spelling hebben te
weinig gedacht aan de publieke
wensen. Ik heb het dictee niet
gezien, maar ik heb begrepen
dat de winnaar maar zes fout
had. Dat geeft al aan dat de
spelling heus onder de knie te
krijgen is. Het is dan wel een
Belg, maar wij moeten het toch
ook kunnen snappen."
Rene Fuchs (17), scholier uit
Alphen aan den Rijn: „Nou, op
zich maakt het voor mij niet zo
heel veel uit, moet ik eerlijk
zeggen. De nieuwe spelling is
wel lastig, maar toch zie ik geen
reden voor verandering. Het is
geen groot probleem. Ik heb
trouwens nog even een stukje
gezien van het dictee, maar de
eerste zin die ik hoorde, daar
ben ik maar niet aan begon
nen."
Hendrik Gravemaker, docent
Duits op het Rijnlands Lyceum
in Oegstgeest: „Ach, als je een
paar uur in het Groene Boekje
kijkt dan weet je alle spellings
regels wel. Maar het is natuur
lijk wel wennen. Ik heb het zelf
ook, ik ben mijn zekerheid
kwijt. Toen ik naar het dictee
keek, stond het zweet in mijn
handen. Maai- als je de ophef
erover vergelijkt met die in
Duitsland is ontstaan, valt het
hier reuze mee. Daar is de nieu
we spelling door verontruste
ouders tot aan de Hoge Raad
bevochten. Die ouders hebben
overigens wel verloren. De
Frankfurter Aügemeine Zeitung
heeft de spelling niet erkend en
houdt de oude aan. Dat vind ik
overdreven."
MAARTEN RITMAN
Als aanvulling op het verslag
van de jaarvergadering van de
bewonerscommissie (BC) van
de Condorhorst, in het Leidsch
Dagblad van 17 november, het
volgende.
Tijdens deze vergadering heb
ik sterk het gevoel gekregen dat
de BC een zelfstandig hande
lende groep is die uitspraken
doet die grotendeels zijn geba
seerd op speculaties en alle
maal gericht zijn tegen Portaal
Leiden en haar directeur De
Greef in het bijzonder.
De commissie spreekt van al
lerlei klachten van vele bewo
ners, maar van de 128 apparte
menten in de Condorhorst wa
ren er maar 15 bewoners aan
wezig bij deze vergadering. Ook
het aantal bezwaarschriften dat
tegen de zeer omstreden split
singsvergunning is ingediend,
komt niet veel hoger uit. Geen
overgrote meerderheid dus!
Helaas was er voor deze ver
gadering niemand van Portaal
Leiden uitgenodigd om uitleg te
geven over de stand van zaken
met betrekking tot het onder
houd, het betonrapport en der
gelijke. Een objectief beeld kon
er dus niet worden gegeven.
Hetgeen waar de BC steeds
mee naar voren komt is dat
Portaal zijn afspraken niet na
komt. Als voorbeeld geldt het
betonrapport van TNO. Volgens
de BC was het pure onwil van
Portaal dat zij het rapport nog
niet in haar bezit had. Specula
ties en stemmingmakerij bleek
de volgende dag, want Portaal
had het rapport zelf nog maar
net en ondertussen ook al op
gestuurd naar de BC. Geen on
wil dus! De BC wist zelfs al te
vertellen wat er in het rapport
zou staan terwijl ze het nog niet
eens gezien of gelezen had.
Hebben we hier te maken met
een aantal helderzienden?
Waarom wil de BC kostte wat
kost Portaal zwartmaken? Aan
de lage opkomst van de verga
dering te merken, zitten veel
mensen niet meer op de be
moeienissen van de BC te
wachten. Want al met" al wordt
er een hoop geschreein I
maar gebeurt er zeer weinig, 'i
wat er door de commis jl
wordt gedaan, gebeurt op eij
houtje, zoals ook wel duide
werd tijdens deze vergadert u
Er is namelijk een eis neei n
legd bij Portaal door de co
missie met betrekking tot
huismeester, waarvoor achti
goedkeuring aan de bewon
wordt gevraagd. Weer een st<
tje van eigenhandig dingen
gelen zonder medeweten
de bewoners.
De hele handelwijze van d
mensen die zich BC noem
stuit mensen tegen de borst
je het niet eens bent met li
aanpak en denkwijze kun je
kenen op ongewenste huis k.
zoeken en confrontaties on t*
om te praten. Weinig midde
worden hierbij geschuwd
het eerste wat je wordt verte
is dat je dom bent, omdat
blijkbaar een andere kijk op
zaken hebt dan de BC. F
soonlijk vind ik de mensen
klakkeloos aannemen wat
BC zegt nog veel dommer.
Uit alles blijkt dat de verh
ding tussen Portaal Leiden
de BC van de Condorhorst d
danig is verstoord, dat van n
male communicatie geen sp
ke meer is, waardoor alle
derhandelingen stilliggen
niemand meer iets vil
wordt.
Deze situatie lijkt mij i
meer in het belang van de
woners, waar deze commis
toch voor is bedoeld. Is heti
in ons aller belang dat de hu
ge BC haar functie neerlegt
overdraagt aan objectieve mi
sen, zodat er weer met Port
gesproken kan worden? I
schien dat er dan eens een
de komt aan alle onduidel
heid en dat dan blijkt dat F
taal niet zo onwillend is
men nu doet voorkomea
lijkt het het proberen waart
het belang van alle bewonen
Pascalle vanDi
(bewoonster Condorhol
- Leid u
