'Ik ben nog niet klaar bij Arsenal'
Paul Haarhuis tennist nog zo graag
Pele of Maradona?
Bergkamp gevleid door belangstelling van Ajax, maar de Nederlandse competitie is 'wel een stappie terug
Toekomstige Davis Cup-coach stelt beslissing om te stoppen uit
Haarhuis heeft laten
ichemeren dat zijn
:re op z'n eind loopt,
ts weinigen zullen
,1 dat het succes van
'l-jarige tennisser zijn
irong vond in een
Ég Amerikaans avon-
iei je van twee Brabantse
rs. Over wat Haarhuis,
iu met de Australiër
Dn Stolle in het India-
angalore zijn laatste
e lubbel speelt, na zijn
eid als speler moet
doen hoeft niemand
zitten. Hij is unaniem
:en tot ideale Davis
captain én geknipt als
swaard edwin alblas
'nt Frederik Maris nog?
in aan wie Paul Haarhuis
lien wel zijn imposante
lan dankt. Als hij zijn
je Haarhuis niet had ge-
isiasmeerd voor een lang
lol-avontuur in de Ver-
Staten, was het met de
:arrière van de inmiddels
ge toekomstige Davis
iptain niets geworden,
ers waren ze, met een
diploma op zak. Tennis-
>k, met een meer dan ge
ld talent. „Maar ik was
Brabants talent,
II lationale belofte", nuan-
l| laarhuis. „Het talent was
t geval niet genoeg aan-
om mijzelf te kunnen
ren om hard te trainen."
voetbalde liever en werd
wee keer gevraagd door
naar een opleiding tot
etballer zou het gezin
nis te veel ontwrichten
irom kwam het er nooit
'SV wds tenslotte een
uit de buurt en zijn ou-
adden, met nog drie kin-
thuis, zeker geen tijd om
i'eral naartoe te brengen,
etste daarom altijd naar
nisbaan. Bovendien, zegt
bescheiden, moeten zijn
Oavaliteiten van toen niet
overdreven. In hem is
Paul Haarhuis: „Mijn beste maatje is sowieso mijn vrouw. En mijn beste vrienden komen niet uit het ten
nis." FOTO CPD ROLAND DE BRUIN
geen international verloren ge
gaan.
Toevallig bleef hij in het ten
nis 'hangen'. Doe eens gek, doe
eens anders, redeneerde vriend
Frederik en hij stelde Haarhuis
voor om een jaartje in de Ver
enigde Staten te gaan studeren.
Een vrijbrief voor een jaartje
tennissen en genieten. Haar
huis zag er wel iets in, op voor
waarde dat ze een school von
den, die hem op grond van zijn
tennistalent een beurs zou ver
schaffen. „Want de dollar- was
toen bijna vier gulden en mijn
vader zei niet, hup, hier heb je
veertigduizend gulden en maak
jij maar lekker plezier." Dat de
twee vooral uit waren op een
'tennisvakantie', bleek wel uit
de locatie van het handjevol
aangeschreven scholen. Stuk
voor stuk in de zonnige delen
van Amerika: Miami, California
en Hawaï. Haarhuis: „Die plek
ken hadden we op de landkaart
uitgezocht. Dat was toch wel
het droomscenario." Het werd
de laatste optie, het in een iets
minder tropisch klimaat ge
huisveste Armstrong State Col
lege. Maris werd na een jaar te
ruggeroepen door zijn ouders.
„Ze vonden het belangrijker
voor hem dat hij in Nederland
zou gaan studeren." Pa en ma
Haarhuis waren minder dwin
gend en lieten hun zoon de
keuze. Die had inmiddels zijn
draai wel gevonden. „Elke dag
trainen, daar werd ik echt beter
van." Na twee jaar verhuisde
Haarhuis naar de Florida State
University. In de zomers toetste
hij zijn progressie in de Neder
landse toernooien. Bij die gele
genheden bleek dat hij veel
leeftijdgenoten was voorbijge
streefd. Ook toen hij in dat cir
cuit tweede eindigde achter wij
len Menno Oosting, een top
100-speler, liet hij zich niet ver
leiden tot een snelle overstap
naar de profs. Haarhuis maakte
de vier jaar in Amerika vol en
kwam terug als econoom, die
daarna het goed betalende
profcircuit indook. „Zonder die
beslissing om naar Amerika te
gaan was het mij absoluut niet
gelukt."
Haarhuis handhaafde zich ja
ren in de mondiale subtop,
won daarentegen slechts één
ATP-toernooi en beleefde aan
de zijde van Jacco Eltingh het
ene na het andere succes. Een
paar apart. Nu in letterlijke zin.
Ze zijn in die periode geen 'dik
ke maatjes' geworden. „Maar
als ik echt iets nodig heb kan ik
Jacco altijd bellen. En hij mij.
Mijn beste maatje is sowieso
mijn vrouw. En mijn beste
vrienden komen niet uit het
tennis. Maar van sommige spe
lers, mijn huidige partner San-
don Stolle bijvoorbeeld, weet ik
zeker dat ik over vijf jaar nog
contact met ze heb. Maar die zit
dan wel aan de andere kant van
de wereld."
Daar zullen ze Haarhuis nog
wel eens zien. In de hoedanig
heid van Davis Cup-captain bij
voorbeeld. Dat hij na 2001 aan
daan. „Ik heb aangegeven dat ik het prima naar mijn I
zin heb. Ik wil het wel uitzingen hier. Of dat een,
twee of drie jaar wordt, zie ik wel. De club en ik zit
ten op één lijn, het ziet er goed uit voor de toekomst.
Maar als Wenger zou vertrekken, verandert dat mis
schien de zaak. Ja, hij is belangrijk voor mij. Je weet
nooit niet of je ooit nog zo'n trainer terugkrijgt. Aan
het eind van mijn carrière heb ik geen zin meer om
weer helemaal opnieuw te beginnen met een trainer,
om weer aan eikaars werkwijze te wennen. Het kost
elke keer weer tijd. Kijk naar het Nederlands elftal en
Louis van Gaal. Goede spelers en een goede coach,
maar toch is er een periode nodig om de chemie te
vinden. Ik zit daar niet meer op te wachten. Ik heb
nu een trainer met visie, die elk jaar in de top wil
spelen en prijzen wil winnen. Hij is de ideale coach."
De honger die Wenger heeft, is ook bij de speler nog
niet verdwenen. „Ik ben nog niet klaar bij Arsenal. Ik
wil nog iets moois neerzetten. Mijn naam is dit jaar
een paar keer gevallen bij Ajax. Er zijn al mensen ge
weest die probeerden te lobbyen voor mijn terug
keer. Je mag best weten dat dat me streelt. Ik denk er
ook wel eens aan. Dan filosofeer ik een beetje over
hoe het zal zijn. Leuk, terug bij je oude club, terug
naar Nederland en al je familie na zoveel jaar weer in
de buurt. Maar als ik dan verder denk, zeg ik: ik wil
hier helemaal nog niet weg. Arsenal en Engeland zijn
top. Met alle respect voor de Nederlandse competi
tie, als je uit de Engelse Premier League stapt doe je
naar Nederland wel een stappie terug, hè? Dat hoef
ik niet van mijzelf. Ik voel dat ik nog een tijd op het
allerhoogste niveau meekan."
Het lichaam is fitter dan ooit. Bergkamp weet nu dat
zijn besluit om af te haken bij Oranje de juiste is ge
weest. „Ik voel dat ik fysiek beter in elkaar steek dan
twee jaar geleden. Toen had ik om de haverklap
blessures en duurde het drie of vier weken voordat ik
was hersteld. Daar werd ik gek van. Als ik zo door
moet, dacht ik toen, houd ik het niet lang meer vol.
Voor mij zijn de periodes van rust die nu rond inter
lands heb heel belangrijk. Na de eerste wedstrijd van
Nederland wist ik al dat ik de juiste beslissing had
genomen. Ik ben nog een keer teruggeweest voor die
huldiging in de Arena, maar daarna wist ik soms am
per dat er een interland was. Zat ik lekker thuis."
Bergkamp kijkt met voldoening terug op zijn carrière
als international. „Natuurlijk blijf ik altijd het gevoel
houden dat we in 1998 wereldkampioen en in 2000
Europees kampioen hadden moeten worden. Maan
dag kreeg Nederland die prijs van de FIFA in Rome.
Dat verbaasde me echt. Kennelijk hebben we toch
iets moois gebracht. Leuk om op je lijstje bij te
schrijven, maar het had dit jaar natuurlijk een ande
re prijs moeten zijn. Na het WK in Frankrijk hoorde
ik in Engeland al dat wij het beste voetballand waren
op dat toernooi. Op EURO 2000 hadden we, zeg ik
nog steeds, met twee vingers in de neus de Italianen
moeten verslaan."
Houdt hij er een kater aan over? „Nee, dat ook weer
niet. Ik denk dat ik als international toch mooie in
terlands heb gespeeld. Zoals ik bij Arsenal ook niet
elk jaar een hoofdprijs heb gewonnen maar wel elk
seizoen het publiek heb vermaakt. De schoonheid,
de uitstraling en de erkenning betekenen voor mij
meer dan 'silverware'. Over tien jaar moeten mensen
kunnen zeggen dat ze naar het Arsenal van Dennis
Bergkamp zijn wezen kijken. Dat streelt me echt veel
meer."
het hoofd staat van de Neder
landse tennisploeg is bijna bo
ven alle twijfel verheven.
Eerst moet hij het hoofdstuk
als speler nog afsluiten. Maar
praat hem niet van een afscheid
en pin hem al helemaal niet
vast op een datum. Op een dag
is het genoeg. „Die beslissing
neem ik het liefst pas na mijn
laatste wedstrijd. Tot die tijd wil
ik lekker bezig zijn en nog van
het tennis genieten. Ik ben in
de laatste maand wel acht keer
van gedachten veranderd en in
één week wel vier keer. Dan
had ik het schema voor volgend
jaar al gemaakt, besloot de vol
gende ochtend te stoppen en
pakte een dag later weer het
schema erbij. Nee, ik ben geen
twijfelaar, maar ik wil nog zo
graag. Was dit een jaar zonder
succes geweest, dan zou de
knoop doorhakken een stuk
makkelijker zijn."
Nu neemt hij vooral als vader
en hoofd van een gezin dat be
sluit. „Als ik geen kinderen had
gehad, zou geen haar op mijn
hoofd er aan hebben gedacht
om te stoppen. Maar mijn prio
riteiten zijn daardoor anders
komen te liggen. Ik heb er ook
geen moeite mee om die reden
te stoppen."
Haarhuis is geen vader ge
worden om het gezin weken
lang achtereen de rug toe te ke
ren. En het alternatief, het
kroost meenemen, is een slo
pende onderneming. „Het is nu
met én zonder kinderen veel
moeilijker om te reizen." Eerst
kwam Daan en nu is er ook
dochter Ella. „Bovendien heb ik
het gevoel dat de kinderen ook
toe zijn aan meer regelmaat."
Hij verheugt zich op de dag
waarop hij Daan naar school
brengt, om daar te worden ge
confronteerd met nieuwsgierige
kinderen die hem zullen vragen
'of ik werkloos ben, omdat ik de
enige papa ben die zijn kind
om kwart voor negen naar
school brengt'...
Haarhuis: „Ik verkeer in de
omstandigheid dat ik die din
gen zelf kan bepalen. Ik kan ook
wachten op de leuke dingen die
op me afkomen, want ik ben 34
en ga straks echt niet in alle ge
zondheid op mijn kont zitten."
Pele en Maradona werden maandag beiden
gehuldigd als speler van de eeuw. Dat was een
compromis nadat er controverse was ont
staan tussen de aanhangers van de twee
grootheden. Pele stond eerste op de FIFA-lijst
- opgemaakt aan de hand van een stemming
onder officials, bondscoaches en journalisten
- waar Cruijff op plaats vijf eindigde. Marado
na won de internetverkiezing die Van Basten
als zesde afsloot. Maar wie is nou de beste?
De in Chili woonachtige Leidse oud-interna
tional Wim Rijsbergen die in de jaren zeventig
met Pele bij New York Cosmos voetbalde en
in het Nederlands elftal met Cruijff:
„Pele zie ik niet zo vaak meer, maar als we el
kaar zien, praten we altijd even bij. Hij was niet
alleen de beste aanvaller aller tijden, maar na
zijn loopbaan werd hij pr-man en ambassadeur
voor het voetbal in Amerika. Hij was een uit
hangbord en een groot voorbeeld en in dat op
zicht wint hij sowieso van Maradona. Ik vond
Cruijff, Maradona en Pele alledrie geniale voet
ballers. Je hebt natuurlijk altijd het probleem bij
zo'n verkiezing dat je verschillende tijdperken
met elkaar moet vergelijken. Over Van Hane-
gem wordt gezegd dat hij in het moderne voet
bal niet mee zou komen vanwege zijn traag
heid. Dat bestrijd ik, want Van Hanegem dacht
ook altijd een paar stappen vooruit. Puur statis
tisch, bekeken is het niet vreemd dat Pele heeft
gewonnen. Daar ben ik het dan ook wel mee
eens. Hij heeft nu eenmaal de langste staat van
dienst, met onder meer drie gewonnen WK's.
Niets op aan te merken."
Willem van Hanegem in het Algemeen Dag
blad:
„Voor mij is er maar één voetballer
van de eeuw en dat is Maradona. Ik
heb Pele ook meegemaakt, een gewel
dige speler. Maar Maradona kon buiten
zijn enorme kwaliteiten ook een elftal
beter laten spelen. Fenomenaal. Het
Lh WK van 1986 won Maradona bijna in
zijn uppie. In zijn eerste jaar bij Napoli
VI stond er geen geweldig elftal, maar hij
II maakte de club toch kampioen van Ita-
J lië. Ja, er wordt gezegd dat Maradona
door zijn latere leven geen voorbeeld-
functie vervult. Maar wij beoordelen
hem toch als voetballer? Het is verve-
lend wat er met hem is gebeurd, maar
voor de rest hebben we daar geen
Uj boodschap aan."
Ruud Paauw, sporthistoricus en
voormalig adjunct-hoofdredacteur
van deze krant:
„Zoals zo vaak bij dit soort gelegen
heden is niet verder teruggekeken dan
ongeveer 25 jaar. Daarvoor waren er ook hel
den. Wat te denken van de Uruguayaan Andra-
de die een WK en twee olympische toernooien
won, toen nog het belangrijkste voetbalevene
ment. Of de Italiaanse mitrailleur Piola of Stan
ley Matthews. Het gaat om een individuele be-
UI
oordeling en dan vind ik het een verkeerde on
derbouwing om alleen te kijken naar het aantal
gewonnen WK's. Als je dus in een mindere
ploeg speelde of in een minder land, kom je
niet in aanmerking. Voor mij had Cruijff het
moeten zijn. Pele was een geweldige aanvaller,
maar meer niet. Cruijff heeft, zeker in zijn na
dagen, bewezen dat hij ongeveer elke positie
meester is. Hij zag de bedrading van het spel zo
goed. En Maradona valt voor mij sowieso af
omdat je toch ook in je persoonlijk leven een
man van statuur moet zijn."
Wim Eradus, van de gelijknamige Leidse
keepersschool:
„Ik ben inderdaad geen keeper op een van
beide lijsten tegen gekomen. Eigenlijk is dat een
beetje schandalig. De Rus Lev Yashin hoort er
toch echt bij. Zeker bij de beste tien. Het zegt
toch wat over hoe er in de wereld nog altijd te
gen keepers wordt aangekeken. Het is en blijft
een ondergewaardeerde positie. En in de toe
komst zie ik ook niet zo snel bij soortgelijke ver
kiezingen keepers opduiken. Vroeger waren
keepers persoonlijkheden met een eigen stijl.
Tegenwoordig moeten ze, zeker in Nederland,
allemaal mee kunnen voetballen. Het zijn risi
coloze ballenstoppers geworden."
De 20-jarige Noordwijkse NEC-speler Mike
Zonneveld, te jong om zelfs Van Basten be
wust te hebben meegemaakt:
„Van Pele weet ik inderdaad niet meer dan
wat verhalen. Maradona zou mijn keuze zijn
omdat ik van hem nog wel wat videobeelden
heb gezien. Ach, zo'n verkiezing kan mij niet
boeien. Wat ik zou doen als ik zelf een keer
word genomineerd voor Talent van het Jaar of
zo? Gewoon, er een gezellige avond van ma
ken."
TEKST LOMAN LEEFMANS
archieffoto rtr
FOTO AP
Alleen van de allergrootsten hangt een schilderij aan de witte wanden van Arsenals nieuwe trainingscomplex aan
de noordrand van Londen. Het portret van Dennis Bergkamp is er ook te bewonderen. Hij is is als
vanzelfsprekend toegetreden tot een illuster gezelschap bij de Gunners. Hoe lang kan het Engelse publiek nog
genieten van de man, die Oranje al vaarwel zei en bij zijn club tegenwoordig vaker dan hem lief is op de bank
plaatsneemt? Na maanden verbreekt Bergkamp het stilzwijgen. „Ik ben hier nog niet klaar. Ik wil nog wat moois
neerzetten met Arsenal."
door MARCEL VAN DER KRAAN
lemel is blauw en de scherpe decemberzon
hittert op de motorkap van Bergkamps blin-
pbolide. Het wagenpark verraadt de status van
>rren bij Arsenal. De fraaie 500 SEC van Duitse
lij heeft een nog fraaier nummerbord: nummer
;B. Het is een van de spaarzame momenten
pp de Britse voetbalfan iets van de rijkdom bij
etballer waarneemt. Dennis Bergkamp is en
een 'hero' op Highbury, maar is na vele jaren
je miljoenen nog immer dezelfde bescheiden
ner tien. Wie ooit de naam 'leeman' heeft be-
is nooit doorgedrongen tot de ziel van de spe-
fant achter de harde kaaklijn en de koele blik
en warm mens schuil. Een voetballer die res-
leeft voor de beslissingen van zijn coach, die
[van de rust sinds hij international af is en die
liet meer drukt maakt om het beeld dat zijn cri-
inhem willen schetsen.
[schreven Engelse kranten dat hij in een com-
eivedstrijd ondermaats had gepresteerd en dat
ui Raak lag bij de desinteresse van de speler.
16 amp had zijn ogen al gericht op de Champions
ie-wedstrijd van Arsenal in Moskou. De Neder
ig rzuchtte, beet alleen op zijn eigen website
a pan zich af. „Dan ben je als journalist dus heel
jezig. Want als je na al die tijd nog niet weet
r. met Arsenal niet naar Moskou vlieg..."
rote publiek heeft evenmin weet van wat zich
iden achter de schermen afspeelt. De Franse
n ger Arsène Wenger heeft voor miljoenen zijn
K ie met landgenoten uit de nationale ploeg ver-
a Na Thierry Henry volgde deze zomer Silvain
t d voor vijftig miljoen gulden. Wenger heeft er-
dat geen mens zestig tot zeventig wedstrijden
ïzoen kan spelen en laat zijn sterren roteren,
elke topclub dat doet.
iBayern München, in de Champions League,
i nnis Bergkamp op de bank. Gepasseerd heette
e Ie Nederlander wist beter. „Ik had op zaterdag
Ie competitie een basisplaats gehad. Ik rekende
igenlijk op een wisselbeurt. Wenger zou nu een
u weer de kans geven. Maar toen ik op dinsdag,
gvan de wedstrijd, binnenstapte hoorde ik dat
est spelen. Een hamstringblessure verhinderde
v' fenger zei: 'probeer dan in de warming-up of
at. Kan ik je altijd nog laten invallen'. Maar het
liet, daarom bleef ik de hele wedstrijd langs de
'j
n lergkamp was het een duidelijk signaal waar
;(j üshoort in de hiërarchie bij Arsenal. „Ik heb
lang neergelegd bij wat de trainer wil. Hij
van een rotatiesysteem. Hij heeft meerdere
elers en die wil hij om de beurt inzetten in de
pions League, de competitie en de beker. Maar
nij is juist de afgelopen weken gebleken dat ik
ste waarde ben voor Wenger."
■liezen en schrijven met de Fransman. Ze heb--
■zelfde, droge humor, dezelfde visie op voetbal
elfde zakelijkheid die gewenst is in de top.
- trainer was, zou ik op dezelfde manier wer-
s Wenger. Ik zou geen Van Gaal of Beenhakker
m zijn. Wenger verwerkt alles binnenin, is psy-
>isch sterk en komt heel relaxed over. Hij is in-
nt en kan goed met elke situatie omgaan. Ik zie
an mijzelf in hem terug. We kunnen het goed
i samen. Er is een verschil: ik zal nooit trainer
n. Ik vind het nog steeds heerlijk om elke dag
len en te spelen. Maar om twee uur rijd ik
uis en ben ik klaar. Dan ben ik bij m'n gezin.
Wenger is hier elke dag tot vijf uur. Hij werkt kei
hard. Als hij naar huis gaat, bekijkt hij wat video's
van spelers of tegenstanders en als het lukt pakt hij 's
avonds nog een wedstrijdje mee. Ik kan dat niet. De
enige video die ik 's avonds nog opzet, is een lekkere
speelfilm."
Het aanblijven van de Franse coach is bepalend voor
de toekomst van Bergkamp bij Arsenal. De club
heeft hem een voorstel voor contractverlenging ge
