'De Amerikanen waren geshockeerd'
W
Gesprek van de Dag
Spullen Maria Callas geveild
Doggyg
dancin|
MAANDAG 4 DECEMBER 2000
Sommontiiiir
Hooligans aanpakken
Onder druk van bedreigingen van supporters van FC
Utrecht is de documentaire Ajax, daar hoorden zij en
gelen zingen in Utrecht uit de roulatie genomen. Ook
in Rotterdam is de film voorlopig niet te zien om de
aanhang van Feyenoord niet te provoceren. Het is niet
meer dan terecht dat de distributeur juridische stap
pen overweegt tegen de voetbalclub, want angst blijkt
ook in dit geval een slechte raadgever te zijn. Censuur
is immers niet het antwoord op intimidatie door rel
schoppers.
De Ajax-documentaire was onlangs de opening van het
gerenommeerde IDFA-festival in Amsterdam. Het is
een veelgeprezen werkstuk waarin regisseur Van Dalen
de Amsterdamse voetbalclub op kritische wijze por
tretteert. Principieel gaat het daar natuurlijk niet om.
Vrijheid van meningsuiting betekent dat ook slechte
documentaires vertoond moeten kunnen worden. Het
maakt echter eens te meer duidelijk dat het de hooli
gans helemaal niet te doen is om de inhoud, maar dat
de naam Ajax voor hen de werking heeft van een rode
lap op een stier.
De kwestie is een nieuw bewijs van de voortgaande
verloedering in en rond de velden. Het probleem van
het vandalisme wordt nog altijd gekleineerd, enkel en
alleen omdat de clubs en de politiek er geen afdoende
antwoord op weten te vinden. Ze zijn al lang blij als het
tijdens een zogenoemde risicowedstrijd blijft bij verba
le confrontaties, hoe kwetsend, antisemitisch en racis
tisch die ook mogen zijn. Het zou de betrokken biosco
pen sieren als ze weigeren de gevangenen te worden
van een kleine harde kern van vandalen. Met steun van
politie en justitie moet het mogelijk zijn de Ajax-film te
vertonen en ordeverstoorders terstond op te pakken en
gepast te bestraffen.
U'fcws/e
Kampioenen
Wat is de succesvolste Nederlandstalige comedyserie al
ler tijden? Vrienden voor het leven? Zeg 'nsAaa? Of.
langer terug; Het schaap met de vijf poten?
Niks daarvan. Het antivoord luidt: FC De Kampioenen.
In Nederland zo goed als onbekend, in België een be
grip. Al tien jaar lang wekelijks in de topdrie van best
bekeken tv-programma's bij de zuiderburen. Er is geen
Vlaming die nooit heeft gehoord van Boma, Carmen of
Dimitrie Detremmerie, ook al is het laatste personage al
een tijd uit de reeks verdwenen. Zaterdagavond ging de
elfde jaargang op de VRT van start volgens het beproef
de scenario: het wel en wee van een voetbalteam en zijn
spelers dat zich doorgaans afspeelt in de dorpskroeg an
nex clubhuis.
Is FC De Kampioenen leuk? Uiteraard is het zachte
Vlaams voor de gemiddelde Nederlander al om te la
chen, ook al is dat op zich niet grappig bedoeld. Wie de
serie een beetje volgt en inmiddels bekend is met termen
als kuisvrouw (werkster), dagschotel (biertje), tournee
génèral (rondje van de zaak) en sjotten (potje voetbal)
merkt dat De Kampioenen toch vaak zo flauw is als In
den Vlaamsche Pot en zo belegen als Toen was geluk
heel gewoon.
Waarom lopen de Belgen er dan mee weg? Dat heeft fei
telijk dezelfde reden als in Nederland. Zo lang echt gees
tige en creatieve krachten hun neus ophalen voor het
schrijven van een sitcom, zoals Engelsen het noemen,
blijft het in de Lage Landen behelpen met Gerard Cox of
Johnnie Voners.
Van Kooten. De Jonge. Koch. Schippers, Ederveen: zo
maar wat namen die het toch zeker zouden kunnen,
maar zich liever bezig houden met het schrijven van ca
baret. boeken of absurdistisch theater. We kunnen
waarschijnlijk vergeten ooit in ons taalgebied het ni
veau van pakweg Friends, Frasier. Cheers, Seinfeld, Ab-
Fab of Men behaving badly te halen. Maar het zegt ge
noeg dat Loenatik van Martin van Waardenburg - ver
reweg de alleraardigste comedy van het moment - niet
meetelt, omdat het voor kinderen is bedoeld. Zo blijven
De Kampioenen voorlopig nog aan kop.
Van de kook
De veiling van bezittingen van
operalegende Maria Callas
heeft afgelopen weekend in een
Parijs' veilinghuis een bedrag
van 3,1 miljoen gulden opge
bracht. Er kwamen ruim hon
derd artikelen onder de hamer.
De veiling, die was georgani
seerd door twee verzamelaars,
was voor sommigen een bron
van vreugde, terwijl andere be
wonderaars van de sopraan, die
als 'La Divina' bekend stond,
het voornamelijk triest vonden
dat de persoonlijke spulletjes
van hun idool op deze manier
voor het voetlicht kwamen.
Het stuk dat tegen het hoogste
bedrag werd verkocht was een
klein schilderijtje in een rood
fluwelen etui, met een voorstel
ling van de Heilige Familie, dat
een talisman was voor de diva.
Ze had het in 1947 van haar
aanstaande man Giovanni Bat-
tista Meneghini gekregen voor
dat ze voor het eerst zou optre
den. Als ze dit schilderijtje niet
bij zich had, zong ze niet. Ooit
liet ze het zelfs met een privé-
vliegtuig achternabrengen, ter
wijl het publiek geduldig moest
wachten tot de diva gereed was
om op te komen. Het werkje is
verkocht voor 300.000 gulden
aan een anonieme koper. An
dere topstukken waren twee
mantels van Callas, die voor
respectievelijk 70.000 en
100.000 gulden weggingen.
Er werden in totaal 417 stukken
geveild. Er waren brieven en te
legrammen, elegante japonnen,
maar ook kapotte sandalen,
keukengerei en lingerie (zoals
zwarte en zeegroene jarretel-
gordels).
De veiling begon op wat - vol
gens sommigen - de 77ste ver
jaardag van de Grieks-Ameri
kaanse sopraan zou zijn ge
weest. Anderen zeggen echter
dat Callas op 3 december of 4
december geboren is.
Callas stierf op 16 september
1977 in haar appartement in
Parijs. Ze was 53 jaar oud, en
had twee jaar eerder een punt
achter haar carrière gezet. De
doodsoorzaak zou een hartin
farct zijn, maar velen zijn ervan
overtuigd dat ze in feite aan een
gebroken hart stierf. Haar ge
liefde, de Griekse scheepsmag-
naat Aristoteles Onassis, had
haar in de steek gelaten om met
Jacqueline Kennedy te trouwen.
Een van de bontjassen van Maria Callas die afgelopen weekend ge
veild werd. foto epa philippe desmazes
tel
e V
Hond Banjer danst ^eI
men met zijn baasje
dens de eerste wed-v:
strijd 'doggy dancin eJ
in Nederland. De w
strijd heeft ruim ach
honderd belangstell
den getrokken. In hi
Martin Gaus Gedrag
centrum in Lelystad
streden gisteren ruii
veertig honden aan
zijde van hun baasjfd'
om de prijzen. De b:e5
der collie Chum en
baasje Mariette van
Werf uit Hazerswoif
werden gehuldigd
winnaars. Doggy d<fi*
cing werd bijna tien
jaar geleden in CanjttE
geïntroduceerd. Da c'
zijn overal over de v1
reld cursussen doggjd'
dancing opgezet. Mt°'
tin Gaus, die deel u
maakte van de jury,
hoopt in maart wed
om een dergelijke vjd
strijd in Nederland
organiseren.
foto anp paul vrl
All stars-regisseur Jean van de Velde blij met Emmy
Jean van de Velde (43) noemt zich 'geen echte televisieregisseur'. „Ik zie mezelf als een filmregisseur, daar liggen mijn ambities." Toch
stond dezelfde Jean van de Velde vorige week in New York op het podium om een Emmy Award, de belangrijkste tv-onderscheiding, in
ontvangst te nemen voor de tv-serie All Stars. „Een totaal onverwacht toetje zo'n Emmy, daar heb ik nou nooit bij stilgestaan."
In alle actualiteitenrubrieken hoorden we Jean
van de Velde vorige week tijdens de uitreiking
van de Emmy Awards uitzinnig roepen 'See you
back next year!' Is dat niet een beetje té ambiti
eus, verwachten dat je volgend jaar weer de pres
tigieuze tv-prijs in de wacht sleept? „Die uit
spraak is nogal uit zijn verband gerukt. Ze lieten
alleen de laatste zin van mijn toespraak horen.
Wat ik eigenlijk vertelde, is dat ik er heel erg van
baal dat er altijd met misprijzen wordt gekeken
naar het Nederlandse product. Zeker door het
Nederlandse publiek.
Een aantal jaren geleden kwam ik in een huis te
wonen in Utrecht, vertelde ik in die speech. Ik
ging me voorstellen aan de buren. Toen ik hen
zei dat ik filmregisseur ben, luidde de reactie 'Oh,
Nederlandse films, verschrikkelijk, zo slecht. Dat
moet je aan de Amerikanen overlaten'. Een paar
jaar later verhuisde ik weer en kreeg ik hetzelfde
verhaal te horen van mijn nieuwe buren. Dus
mijn boodschap luidde: buren van Nederland, de
Daltons zijn genomineerd en wij hebben een
Emmy gewonnen. Dus wij komen terug! Daar be
doel ik helemaal niet mezelf persoonlijk mee,
maar het Nederlands drama in het algemeen."
Nederlands drama is helemaal niet zo slecht,
zegt de regisseur die een groot aantal films van
eigen bodem op zijn naam heeft staan. Lek, De
kleine blonde dood, de speelfilm All Stars en
Charlotte Sophie Bentinck z\)n onder meer door
Van de Velde geregisseerd. „Wij zien van buiten
lands drama alleen maar de toppers. Wat wij
doen, is de hoogste pieken van buitenlands dra
ma vergelijken met de diepste dalen van Neder
lands drama. De perceptie moet veranderen. Met
Nederlandstalige muziek is het de afgelopen ja
ren gelukt, dat is ineens weer 'cool' geworden.
Waarom zou dat met drama niet kunnen lukken?
Met de All Stars-serie is het in ieder geval gelukt,
de Amerikanen vinden All Stars 'cool' en be
kroonden de aflevering 'Alle Menschen werden
Brüder' met een Emmy Award. In de winnende
aflevering moet het All Stars-team aantreden te
gen een team van Duitse voetballers met het syn
droom van Down. Jean van de Velde moet nog
lachen als hij terugdenkt aan de reactie van die
'preutse Amerikanen'. „Ze reageerden duidelijk
met gemengde gevoelens. Ze moesten eigenlijk
BBWIUMII llll II III I
De nieuwe cast van de onderscheiden tv-serie All Stars. foto cpd dinand van der wal
stiekem lachen, maar durfden dat niet echt. De
aflevering speelt met vooroordelen, niet alleen
over Duitsers, maar ook over mongolen. Dus de
Amerikanen waren echt in verwarring. Ze von
den het heel goed, maar dachten tegelijkertijd
'kan dit eigenlijk wel?"'
„Wij in Nederland hebben soms niet in de gaten
hoe open we zijn als samenleving. Wat Paul de
Leeuw bijvoorbeeld allemaal doet, die heeft ook
wel eens een prijs gewonnen voor een uitzending
over een jongen die aids had. Inhoudelijk gezien
kunnen we in dit land veel meer doen dan in an
dere landen. Wij zijn veel brutaler."
Lachend vertelt Van de Velde over een scène uit
All Stars die hij in New York heeft getoond. In de
scène vertelt één van de teamgenoten tijdens het
douchen dat hij orale seks heeft gehad met zijn
schoonmoeder. De discussie ontaardt totaal als
Bram, de homofiel van het stel, zegt dat hij zich
dat best voor kan stellen, maar dan wel met zijn
schoonvader. „Iedereen had iets van
'ooooohhhhh', dit kan toch niet! Terwijl ze in
Amerika toch ook donders goed beseffen wat
Clinton met Monica Lewinsky heeft uitgespookt?
Maar als je het op televisie doet, is iedereen ge
schokt."
Is dat wat All Stars succesvol maakt, willen men
sen geshockeerd worden? „Nee, we maken de se
rie niet omdat we willen shockeren, maar ik v
wel dat we in All Stars net over de grens moet
Dat zeg ik ook altijd tegen de VARA. Ik vind h
leuk om dingen te verzinnen die net een stap
verder gaan. Het hoeft allemaal niet zo braaf,
zijn al genoeg brave komedies."
Woensdag begint de tweede reeks All Stars. E
aantal karakters zijn vervangen door nieuwe
teurs. De rol van Johnny, die werd gespeeld dIr
Daniël Boissevain, wordt nu vertolkt door Ke
Boot. Bram, in de film gespeeld door Danny
Munck en het afgelopen jaar door Roeland F(r
hout, wordt in de nieuwe serie gespeeld door™
Dirk Zeelenberg. Thomas Acda, die Willem
speelt, stapt uit de serie en het voetbalteam h
een nieuw barmeisje: Katja Schuurman. 1
Volgens Van de Velde doet deze wisseling var11
wacht geen afbreuk aan de kwaliteit van All S Y1
„De nieuwe acteurs zijn heel goed, ik ben da:la
erg gelukkig mee. Maar ik ben het ermee eens 'P
we de acteurs niet teveel moeten vervangen. P'
vraag luidt 'hoe lang kun je dat wat je norm
vasthouden?"'
En die norm ligt hoog, heel hoog, zegt Van de
Velde. „Ik vind televisie een te kostbaar medi r
om gewoon maar zendtijd te vullen. We kom
allemaal uit de filmwereld. Daardoor ben je g
wend dat mensen vijftien gulden betalen, in
donker gaan zitten en denken 'Kom maar op,
verras me maar, ontroer me maar'. Daardoor
gen wij in het maakproces de lat erg hoog. Mivs
All Stars zouden we makkelijk nog een jaartje
routine kunnen doorwerken, maar dat doen
niet. Die Emmy is wat dat betreft wel een kiel h
we beseffen dat we nu niet moeten stoppen.' w
Toch heeft Van de Velde zelf een beetje afstai n
genomen van de serie. Het vorige seizoen reg bi
seerde hij nog alle afleveringen, dit jaar heeft
er maar vier gedaan. De overige afleveringen
geregisseerd door Joram Lürsen. Van de Veld d
„Het concept van All Stars kan nog wel een a
tal jaren overeind blijven, maar ik kan niet no e
heel lang doorgaan. Het is dus goed dat er an i
re mensen komen die de regie overnemen. Ik e:
mezelf niet nog vijf jaar dezelfde serie maken h
daar ligt niet mijn ambitie. Ik ben en blijf film i
gisseur."
LIENEKE VAN DER FLUIT
oiisolijk
Speelt hij cd zelfstandig en geconcentreerd met één
en hetzelfde ding?"
- ,,Als de beste.
Geeft zijn gedrag wel eens aanleiding tot proble
men?"
- „Niet in het minst."
Vreselijk opgelucht was ik altijd, als dan na een
paar weken de kinderbijslag weer werd overge
maakt.
Nu ze wat ouder zijn, heeft de leerkracht de rol van
de kinderarts overgenomen. Met lood in onze (naar
ouderavonden gaan we altijd samen, dat is minder
eng) schoenen stappen we het lokaal binnen, als
leerlingen die na schooltijd nog wat met de meester
te verhapstukken hebben. Het gesprek wordt ge
voerd aan het tafeltje waar onze dochter gewoonlijk
zit. In een houding die overduidelijk bedoeld is om
je kleiner te maken dan je bent, laat de leerkracht
van groep vijf je haar schriften doorbladeren, op
zoek naar rode strepen en doorhalingen, terwijl hij
zelf met een grote ordner haar leerprestaties opsomt.
„Bijna allemaal negens en tienen", hoor ik hem
mompelen.
Ik voel wat urine weglopen. „Aan de negens ga ik
werken", stotter ik.
In zijn aantekeningen ziet hij dat ze aanvankelijk
nogal wat moeite had om lange woorden op de juis
te manier in lettergrepen te verdelen. Ik zie mijn
echtgenote van kleurverschieten en de adem inhou
den. „Maar opeens had ze het door, en nu geeft het
geen problemen meer", vervolgt hij. Naast mij hoor
ik anderhalve liter lucht wegstromen.
Dan gaat de bel. Tien minuten om, volgende ouders
graag.
Voor het gesprek waar we het meest tegenop zien,
moeten we nog tien minuten wachten op de gang
van het noodlokaal waar de allerkleinsten les krij
gen. Onze dochter is vergeleken met haar broertje
een modelkind, waar de regering trots op kan zijn.
Die ander heeft me net, toen ik bij het uitkleden in
de lach schoot omdat hij een bandje van Acda en de
Midlik' wilde opzetten, toegebeten: „Niet uitlachen.
Anders krijg je je bril in stukjes terug.
Dat kan hij alleen op school hebben opgepikt, ver
weer ik mij tegen mijn eega, die er altijd van uitgaat
dat dat soort uitspraken van mij komt. („Hoe kan
ik dat nou hebben gezegd? Hij heeft niet eens een
bril!").
Eenmaal binnen, gezeten op stoeltjes die nog de
helft kleiner zijn dan in groep vijf, kiest mijn echt
genote voor de beste verdediging: de aanval. Ja, wij
weten ook wel dat hij niet goed luistert, vooral zijn
eigen gang gaat, een hekel heeft aan werkjes. Maar
hij gaat echt heel graag naar school, dat moet u ge
loven. U moet hem maar heel strak houden, dat
doen wij thuis ook. We hebben al gezegd: als je niet
wat beter je best doet, moet je misschien naar een
andere school. En als we langs de Jeugdgevangenis
in Sassenheim rijden, doet mijn man altijd net of
hij de bezoektijden van de borden opleest.
Die aanpak werkt. De juf gaat hem verdedigen. Dat
hij in feite al veel verder is dan de prik- en plak-
werkjes die hem worden voorgeschoteld. Dat ze het
juist zo leuk vindt dat hij een eigen willetje heeft. En
dat hij over zo'n rijke woordenschat beschikt als hij
een vertelling van Jip en Janneke onderbreekt om te
verhalen van ontploffende vulkanen en vrachtwa
gens met aardappelen die op hun kant in de sloot
liggen.
Middenin een zin klinkt het gerinkel dat aangeeft
dat we worden afgelost door het volgende hoopje
ouderlijke ellende op de gang. De schoolbel reikt
niet tot het noodlokaal van de kleuters, maar om
ons niet te laten uitlopen heeft de juf een kookwek-
ker ingesteld.
Tien minuten.
Dan ben je als ouders goed gaar.
WF-'
De 61-jarige Thai Shridhar Mal-
kaji Chillal heeft besloten zijn
grootste kapitaal van de hand te
doen: de NAGELS van zijn rech
terhand. De vijf nagels, die hij al
sinds zijn zestiende niet meer
heeft geknipt, zijn samen zes
meter lang en hebben hem een
vermelding in het Guinness Book
of Records opgeleverd. Chillal
hoopt dat de nagels zo'n 57.000
gulden opbrengen. Bovendien
hoopt hij eindelijk weer eens rus
tig te kunnen slapen. Uit vrees
dat de nagels breken doet hij al
jaren nauwelijks een oog dicht,
zei een woordvoerder van het
museum Believe It Or Not in de
zuidelijke kustplaats Pattaya
waar de veiling plaats zal vinden.
De Nederlandse walskoning
DRÉ RIEU heeft zich de woe r
op de hals gehaald van twee ii
genaren van Duitse concertz t
len. Volgens het Duitse bouli
vardblad Blldomschreef dei
list de kwaliteit van grote zal
in Bielefeld en Düsseldorf al
'scheisse'. Over de laatste za
de Philips-hal, zou Rieu vam
het podium hebben geroepe
Ik schaam me als Nederlan
dat deze zaal deze naam
draagt." De eigenaar van de
lefelder Seidensticker Halle
heeft Rieu al per brief lateni5
ten dat hij met meer welkom 0
In Düsseldorf wordt overwogie
een klacht in te dienen tegerv
Nederlander. Ronald Temmep
tourneemanager van Rieu, z
dat 'meneer Rieu een bijzoni
humor heeft'
Een fles WIJN uit 1891 iszoo
dag op een veiling in Rome v
ruim 33.500 GULDEN verko I'
aan een Nederlandse industi
eel. De naam van de koper is ie
bekendgemaakt. De gevei Ide t
wijn is een fles Brunello di N e
talcino, die als een van de b( t
wijnen van Italië wordt be
schouwd. De koper zal de wi,
met drinken, maar toevoegef r
aan zijn collectie, zo werd ge
zegd. Een nog oudere fles Bi
nello di Montalcino, uit 188 M
werd uit de veiling teruggetri
ken omdat er niet genoeg vofi
werd geboden.
Als opvoeder kun je gewoonlijk een beetje aanrot-
zooien, als je maar bij twee gelegenheden scherp
bent: bij een bezoek aan het consultatiebureau en
op de ouderavonden van school. Het is een groot
misverstand dat bij deze bezoekjes het kind centraal
staat. Het zijn de zeldzame momenten dat je van re
geringswege wordt beoordeeld op wat je in de maat
schappij hebt gezet.
Door een voor mij noodlottige samenloop
r - van omstandigheden vielen de afspraken
met het consultatiebureau altijd op uren
dat mijn echtgenote aan het werk was en
met bezwaard gemoed de zorg voor het
nageslacht aan mij had toevertrouwd.
Nog voor je je bij de verpleegkundige
moest melden om allerlei routine-
onderzoeken (gewicht, lengte, om
vang van de schedel) af te werken,
was het al spitsroeden lopen, om on
der de priemende blikken van an
dere moeders een aankleedkus
sen te bemachtigen en het
kind in kwestie van alle kledij
(behalve de luier) te ontdoen.
Dodelijk voor je zelfvertrouwen
was als de nazaat op zo'n moment
begon te huilen of zich ging ontdoen
van een hoeveelheid ontlasting die je
normaal alleen in de binnenbak van
een manage aantreft.
Dan wachtte de kinderarts met een sper-
uur van vragen over de leef-, eet- en ge-
ragspatronen van het hoopje mens dat je
haar (het was altijd een haar) had voor
gezet. Nergens zo veel en met overtui
ging gelogen als tegen de arts van het
consultatiebureau:
Eet hij zijn brood al netjes met een vork?"
„Jazeker."
