Sport
Lakner voert een
ongelijke strijd
Randje BUITENSPEL
ffERDAG 25 NOVEMBER 2000
Kroatische coach van Leiderdorp komt speelsters tekort
Laki Miljenko Lakner kan nog niet echt genieten van zijn debuut
als coach in de eredivisie. De Kroaat staat met Leiderdorp
onderaan de ranglijst. Bij zijn eerdere ploegen, Batouwe en US,
maakte hij het nog niet mee dat er na acht wedstrijden geen
punt was behaald. De 36-jarige trainer, die in zijn vaderland in
de tweede divisie uitkwam voor Zegeznicar en Polet, wijt het
vooral aan een tekort aan speelsters. In tien stellingen geeft hij
zijn visie op de problemen.
door PETER VAN DER HULST
1. BV Leiderdorp hoort niet thuis in de eredivisie.
„Het draait bij ons in principe om een of twee
mensen. Als we die er bij hebben, dan is het hele
maal geen probleem om eredivisie te spelen. Zeker
niet in de thuiswedstrijden, waarin we ook nog
eens kunnen rekenen op de inzet van twee junio
ren. Basketballen met zes speelsters is niet te doen.
Sandra Wagemaker moest eerder al stoppen van
wege een knieblessure. Afgelopen week hebben
Marije de Groot en Laurien Teunis vanwege een
zelfde blessure aangekondigd te stoppen. Je hebt
een team nodig waarin speelsters moeten vechten
om hun plek, maar bij Leiderdorp weten ze precies
wie er gaat spelen. Ze hoeven hier niet meer te
knokken voor hun plaats. Als je met maar zes
speelsters een zaal binnenkomt dan heb je al verlo
ren. Het is niet te doen. We missen de combinatie
van technische en snelle speelsters. Ik speel graag
full court press, maar door de smalle selectie moe
ten wij half court press spelen, of in de zone staan
wat zeker niet mijn bedoeling was. Conditioneel
komen we anders aan het einde van de wedstrijd
tekort. Maar ik blijf een optimist. Wie weet wat er
gebeurt als we vanavond alles raak schieten tegen
Den Helder."
2. Met geld is in het basketbal alles te koop.
„Je bent een goede coach in een team met geld.
Dat gaat vooral de laatste tijd op. Een typisch voor
beeld is Landslake Lions. Drie speelsters vertrok
ken naar Lely Amsterdam en niet alleen omdat ze
het daar zo leuk vinden, ook vanwege het geld.
Landslake zou ergens in de middenmoot meedoen,
maar door twee betaalde, goede Amerikaanse
speelsters staan ze nu zonder puntverlies boven
aan. Geld maakt bovendien een goede voorberei
ding op de competitie mogelijk. Je kunt je een be
tere accommodatie veroorloven en je kunt meer
trainen, waardoor het team in alle opzichten beter
wordt. Kijk naar NAC Breda of Eiffeltowers Nijme
gen waar Marco van den Berg, een goede kennis
van mij, coach is. Hij kan tien topspelers kopen. Of
het nou voetbal, volleybal of basketbal is, overal
waar geld is, heb je een goed team. Natuurlijk gaat
het niet altijd op dat een goed team ook een goede
coach heeft, maar een rijke ploeg kan zich wel een
topcoach permitteren."
3. Lakner mist de ervaring voor de top.
„Wat bedoel je met top? Ik vind de eerste vier ploe
gen van de eredivisie top. Ik coach nu ruim vier
jaar en ben tweemaal gepromoveerd. Vorig jaar
heb ik bij US een leuk seizoen meegemaakt. Tot
twee wedstrijden voor het einde van de competitie
deden we nog mee voor de titel, terwijl de ploeg
het jaar ervoor bijna was gedegradeerd. Maar het
klopt dat coaches die al vijftien jaar bezig zijn meer
ervaring dan ik hebben. Ik denk niet dat je alleen
naar de inbreng van de coach moet kijken om Lei
derdorp vijf of zes wedstrijden te laten winnen. Er
zijn ook andere oorzaken waarom het nog niet
lukt. Bepalende speelsters als Lonneke Bransz en
Renske van der Voort zijn weggegaan. Samen wa
ren ze goed voor veertig punten in een duel. En
dan zijn ook Sanne Bakker en Margje Mosman ver
trokken. Daarvoor in de plaats zijn twee speelsters
uit het rayon gekomen. Ze spelen steeds beter,
maar missen de nodige ervaring. Dit jaar heb ik
veel geleerd van mijn fouten. Ik zal ze niet meer
maken. Welke? Ik had bij Leiderdorp meteen moe
ten aangeven dat ik alleen coach wilde worden als
er een selectie van twaalf speelsters was. Ik had
moeten zeggen: met zeven man doe ik niet mee. Ik
merkte dat basketbalsters te laat of helemaal niet
kwamen trainen omdat ze toch zouden spelen. Bo
vendien trainen we maar tweemaal per week. Dat
gebeurt bij geen enkele ploeg in de eredivisie. Dat
was óók een van mijn fouten. En je moet trainen in
de hal waar je speelt. Niet eerst in Leiden, dan in
Voorschoten en vervolgens weer in Leiderdorp.
Twaalf speelsters en driemaal trainen; dat zijn
voorwaarden. Ik wil niet het lachtertje van de com
petitie zijn. Ik heb een hekel aan verliezen."
4. Lakner wordt onvoldoende gesteund door zijn
eigen bestuur.
„In het begin heerste er onduidelijkheid. Was het
niet duidelijk wie er binnen het bestuur verant
Laki Miljenko Lakner: „Mijn familie is voor mij het belangrijkste, maar het basketbal zit daarbij dicht in de buurt."
FOTO HtELCO KUIPERS
woordelijk was voor dames 1. De hele organisatie
was even zoek. Dan was je aan het trainen en eiste
na anderhalf uur een andere groep de hal op, of
hadden we niet genoeg ballen. Van alles was er
mis. Rinus Kroon is nu aangesteld als contactper
soon tussen het bestuur en dames 1 en dan heb
ben we nog Ed de Kier als teammanager. De trai
ningstijden zijn nu geregeld en we hebben nieuwe
ballen. En ik weet wie ik kan bellen als er iets mis
is. Hier is heel veel over gepraat. Ik heb wel gezegd
dat het bestuur te weinig doet. Vergaderen is iets,
maar doen ook. Er zijn nu twee, drie, vier mensen
die wat voor ons doen. In dat opzicht is er veel ver
beterd. Ook over de inzet van jeugdspeelsters be
stond verwarring. Dat kwam omdat er met de
coach van de junioren geen duidelijke afspraken
waren gemaakt. Dat is ook mijn fout. Het probleem
is dat er geen beleid is. Wat heeft prioriteit? Dames
1 alleen maar mee laten spelen in de eredivisie is
voor mij onvoldoende. Ik had dat eerder moeten
viagen en dat heb ik niet gedaan."
5. Leiderdorp moet kiezen voor de jeugd.
„Dat zou de bedoeling van elk team moeten zijn.
Dan hoef je ook geen reiskosten te betalen, kunnen
ze op de fiets. Maai- het is niet haaibaai-. In een
meisjes juniorenteam zitten niet zomaar vier, vijf of
zes talenten. Er zijn te weinig goede jeugdspeel
sters om er volwaardig de eredivisie mee in te kun
nen. Een team moet een combinatie van jongere
en oudere speelsters zijn, maar in het verleden zijn
ervaren speelsters als Lonneke en Renske wegge
gaan."
6. Het is heel leuk om vrouwen training te geven.
„Voor mij is er geen verschil. Ze moeten allemaal
die oefeningen doen. Winnen is winnen. Ik praat
wel veel over winnen, maar eigenlijk is er nog niets
gewonnen, behalve die ene bekerwedstrijd. Ik moet
een uitdaging hebben en dan maakt het niet uit of
MOOIER dan GOUD
Melanie: Onze familie is heel hecht. Met mijn oudste
zus heb ik ook een goede band. Maureen is mijn twee-
lingzus, dat is toch anders, mooi. We hebben altijd al-
les samen gedaan en we vinden het best moeilijk om
zonder elkaar dingen te doen. Het gaat wel, maar het
toch anders. Vorig jaar gingen we voor het eerst naar verschillen -
opleidingen, dat vonden we doodeng. Omdat ik naar de Pabo
ng, wilde Maureen dat ook gaan doen. Maar ik zei: doe maar niet,
staat er niet echt achter. Zij heeft toen gekozen voor de opleiding
xiaal Pedagogische Hulpverlening. Gelukkig, want ze vindt het
el erg leuk. En eigenlijk hadden we elkaar daarna ook meer te
rtellen, omdat we met andere vriendinnen en andere mensen om-
ngen. Inmiddels ben ik met de Pabo gestopt omdat het niet echt te
mbineren was met het schaatsen.
We zitten nu ook weer samen in de kernploeg. Met topsport heb je
e taar echt nodig, de een stimuleert de ander. Het moeilijkste is als
ons ergens voor moeten plaatsen. Dan ben je niet alleen zenuw-
htig voor jezelf, maar ook voor de ander. Want je wilt dat zij zich
k plaatst. Vroeger was het echt een drama, als de een slecht reed
in kon de ander niet echt blij zijn met een goede prestatie. We
bben er met de trainer goed over gepraat en nu gaat dat wel beter.
We voelen elkaar heel erg aan. Soms hoeven we niets te zeggen,
n hoeven we elkaar alleen maar aan te kijken om te weten wat
denken. Dat is best wel raar, soms denk ik: hoe kan dat dan.
nis heb ik een liedje in mijn hoofd en dan begint zij dat ineens te
igen. Het is wel grappig, maar ook wel eng.
Vroeger hadden we er wel moeite mee dat we als een persoon wer-
n gezien, dat is niet leuk. Maar dat wordt steeds minder. We gaan
k minder op elkaar lijken.
Maureen: We hebben een andere lichaamsbouw, en ook een an-
re stijl van schaatsen. Melanie is wat breder, forser, en ze heeft
nk ik een iets tragere beweging met het schaatsen.
Ik heb Melanie gekozen omdat we een tweeling zijn. Zij is mijn
maar zij is iets meer dan mijn zus. Ik kan niet zonder haar, we
0 innen niet zonder elkaar.
Eerst was het zo dat we het liefst alles samen deden. Samen naar
1 iooi, samen schaatsen. Je denkt dan dat je het alleen niet kan.
1 ttar nu hebben we allebei onze eigen richting gekozen, en daar-
or zijn we ons allebei zelf gaan ontwikkelen. Het is ook heel leuk
n elkaar dan weer te zien. Je hebt elkaar meer te vertellen. Daar-
or zijn we eigenlijk nog méér naar elkaar toe gegroeid.
Het belangrijkste is dat je wat meer bent dan een zus, we zijn ook
g eens vriendinnen. Samen trainen is ook altijd fijn. Zeker in de
mer, als je dan bijvoorbeeld moet gaan-hardlopen is het leuker
het metz'n tiveeën te doen. Je kunt de ander ook stimuleren.
Het is moeilijk om te vertellen waarom ik haar leuk vind, daar
nk je eigenlijk nooit over na. Ik kan met haar trainen, praten, la
in, en ruzie maken als het moet. Als er iets moet gebeuren, dan
pijpen we elkaar, dan hoeven we elkaar alleen maar
m te kijken. Ik vind het leuk dat zij thuis voor het
iishouden zorgt, en ze zorgt ook voor mij. Het eten
lat altijd klaar. Zij is toch altijd een beetje de oudste
i veest.
(ST: JANET VAN DUK
r0: HIELCO KUIPERS
shorttracksters Melanie (links) en Maureen de Lange werden
geboren op 25 oktober 1978 in Leiderdorp. Ze zitten in de
kernploeg. Hun sportieve hoogtepunt was deelname aan de
Olympische Spelen van 1998 in Nagano, Japan, waar ze zesde
werden op het onderdeel estafette. Een jaar later werd Melanie
zesde op het EK, en Maureen derde. Maureen de Lange werd
toen ook Nederlands kampioene.
het mannen of vrouwen zijn. Vrouwen kunnen niet
dunken, maar dingen die ze niet kunnen ga ze ik
niet vragen."
7. Het vrouwenbasketbal in Nederland stelt niets
voor.
„Dat kan je wel concluderen. Tussen de eerste vijf
teams van de eredivisie zie je aardige wedstrijden,
maar als ze over de grens gaan loopt het altijd mis.
Een kwestie van prioriteit. De meeste speelsters
moeten naar school of hebben een baan. Neder
land heeft talentvolle speelsters. Ik heb hier basket
balsters gezien die overal kunnen spelen, maar dan
moeten ze er ook voor gaan. In mijn geboorteland
Kroatië hebben we een speciale school waar ze le
ren én basketballen. Zij zijn gemotiveerd en weten
dat ze over enkele jaren prof kunnen worden. Op
zo'n manier kan je meer doen. Nederlanders zijn
lang en bezitten dezelfde kwaliteiten als Kroaten,
Grieken en andere buitenlanders die hoog spelen.
Als Nederlanders goed kunnen voetballen, waarom
dan niet basketballen? Waarom lukt het op een col
lege in Amerika wel? Iemand die zich voorbereidt
op de top krijgt ook een winnaarsmentaliteit. Bas
ketbalsters die voor de lol spelen hebben dat veel
minder. Verloren wij in Kroatië dan was dat een re
gelrechte ramp. Niemand praatte meer met elkaar.
Dan was het ruzie. In de daaropvolgende wedstrijd
deed je drie keer zo hard je best. Als iemand dan
beter is, maar je hebt er wel alles aan gedaan, dan
is dat voor mij ook een winnaarsmentaliteit."
8. Lakner leeft voor het basketbal.
„Ik ben er zeven dagen per week mee bezig. En dat
doe ik niet omdat ik er rijk van word, maar omdat
ik het leuk vind. Voor mij is het winnen, winnen en
nog eens winnen. Bij Leiderdorp lukt dat nog niet,
maar ik ben ook coach van de jongens junioren
van Lely en zij hebben nog alles gewonnen. Daar
naast kijk ik per week drie wedstrijden op televisie.
Mijn familie is voor mij het belangrijkste, maar het
basketbal zit daarbij dicht in de buurt. Het klopt
dat de familieband bij ons heel sterk is. Hier zijn de
mensen veel zelfstandiger. Dit is een rijk land. Het
is makkelijk om bij je ouders weg te gaan, want je
krijgt hier toch wel een flatje. Bij ons niet. Daar blijf
je langer bij je ouders. Daardoor wordt die band
ook steviger. Misschien zit het ook wel in ons
bloed, is het een traditie. Ik bel bijna elke dag met
mijn familie."
9. Een goed ingespeeld Leiderdorp gaat in de
tweede competitiehelft wel de punten pakken.
„Het wedstrijdschema heeft tot nu toe niet meege
zeten. We speelden thuis tegen kwalitatief goede
teams waarvan we, door alle problemen, niet kon
den winnen. Tegen de teams die niet veel sterker
zijn dan wij spelen we uit. Dat is de reden dat het
op dit moment niet gaat. Tegen Utrecht hebben we
de hele wedstrijd voor gestaan en dan verspelen we
het in de verlenging. Zij hebben niet gewonnen,
maar wij verloren. Thuis tegen Groningen was het
verschil zes punten en misten we veertien vrije
worpen. Sneekhout hebben we de hele wedstrijd
kunnen bijhouden, maar we verloren met vijfden
punten. Ik ben er daarom van overtuigd dat we
wedstrijden gaan winnen. Het is alleen dramadsch
dat we te weinig speelsters hebben."
10. Door het ontbreken van prestatiedruk kan
Lakner bij Leiderdorp rustig bouwen aan een
nieuw team.
„Als je voor drie jaar blijft en je kan met hét bestuur
jouw visie bespreken dan kun je rustig bouwen. In
één jaar tijd is dat moeilijk. Teken je voor drie jaar
dan moet er beleid achter zitten. Dat is hier niet het
geval. Of ik hier volgend jaar nog trainer ben? Dat
weet ik niet. Rond 1 maart gaan we daarover pra
ten. Tot die tijd hebben bestuur en ik de tijd om er
over na te denken."
George de Boer leeft in een we
reld waar alleen maar wordt
gevoetbald. Dag en nacht. Het is
een wereld die George zelf heeft
geschapen, eerst met behulp van
subbuteo, een soort tafelvoetbal,
en daarna met de Playstation.
De Boer speelt op de spelcompu
ter wedsóijden uit de eredivisie
na, hij werkt buitenlandse com
petities af, beleeft Europa Cup
toernooien, EICs en WICs en
hoewel zijn drukke agenda daar
nauwelijks ruimte voor laat,
doet George ook nog verslag van
zijn avonturen op de velden in
Voetbal Revue.
Voor 'mij ligt de laatste editie
van Voetbal Revue. De met de
hand geschreven verslagen van
redacteur De Boer en zijn teke
ningen met viltstift doen mij
denken aan mijn prille jeugd.
Toen ik een jaar of tien, elf was,
leefde ik een wereld die heel erg
op die van George de Boer lijkt.
Ik verlang wel eens terug naar
het rijk van mijn verzinsels
waarin ik de beste voetballer ter
wereld aller tijden was. George
de Boer loopt tegen de veertig en
dan hoor je niet meer rond te
struinen in een fabelachtige we
reld die niets te maken heeft met
de harde realiteit. Maar George
trekt zich daar niets van aan.
Hij leeft zijn eigen leven, een le
ven dat de mensen om hem
heen voor onmogelijk houden.
Maar die mensen kunnen nu
eenmaal niet zo geweldig fanta
seren als George.
In het voetbal van De Boer komt
geen supportersgeweld voor, er
wordt fair gespeeld en altijd op
de aanval. Het wedstrijdverloop
wordt natuurlijk door George
zelf bepaald. Hij Iaat zijn ploe
gen scoren dat het een aard
heeft. En al die doelpunten zijn
het gevolg van swingend samen
spel, of van flitsende individuele
acties, uitgevoerd door voetbal
lers met hele losse heupen. Geen
wonder dat De Boers bijnaam
Samba George is. In de laatste
Voetbal Revue staan een paar
foto's van George de Boer in het
shirt van het Braziliaanse elftal.
En als je niet zou weten dat het
George de Boer uit Katwijk is
dan zou je denken dat het een
sierlijke Braziliaanse internatio
nal is die daar zo knap poseert.
De Boer heeft zelf ook echt ge-
Toen ik
schreef dat
ik voetbalmoe
ben, overdreef
ik een beetje
voetbald. Hij had aanleg, vindt
hij zelf, maar het kwam er niet
uit. Waarschijnlijk doorfaal
angst. Het laatst voetbalde hij in
de zaal, met een G-team, maar
ook daarin kon hij zijn draai
niet vinden. Vandaar dat hij
zich volledig ging toeleggen op
Playstation en dat bracht hem
ongekende successen. De Boer
won alles wat er te winnen viel
en op het laatst vond hij het zelf
gewoon niet normaal meer zo
veel als hij won. 'Ik heb meer ge
wonnen qua prijzen dan Johan
Cruijff en Pelé ooit bij elkaar
hebben gevoetbald', schrijft De
Boer in Voetbal Revue. 'Ik ben
heel trots op mijzelf hoe ver ik
zo ben gekomen.
Het zijn afscheidswoorden,
want de Katwijkse voetballief
hebber stopt er mee. De lol is er
af voor George. Kennelijk gaat
succes dus ook een on verbetelij-
ke fantast vervelen. In de veron
derstelling dat De Boer ten prooi
was gevallen aan verzadiging
begon ik aan een brief die hij bij
zijn allerlaatste Voetbal Revue
had gevoegd. Ik schrok. Dat De
Boer ophoudt met fantaseren
over voetbal, komt doordat zijn
inspiratiebron is drooggevallen.
George ziet geen romantiek
meer in het echte voetbal. Het is
hem te zakelijk geworden. Hij
schrijft me dat volgens hem de
liefde voor het spel uit het voet
bal is verdwenen. Als George op
tv naar een wedstrijd kijkt, ziet
hij bij alle 22 spelers dollarte
kens in de ogen.
Begin deze maand schreef ik dat
ik voetbalmoe ben. Toen George
de Boer dat las, dacht hij: 'Dat
ben ik ook'. Het zal toch niet zo
zijn dat ik George met mijn cy
nisme uit zijn droomwereld heb
geholpen? Dat is wel het laatste
wat ik er mee heb beoogd. De
Boer schrijft me dat het hele
voetbal hem gestolen kan wor
den en dat hij zich stort op een
nieuwe liefhebberij: de schilder
kunst. 'Zo heb ik bij mij thuis
Elvis Presley geschilderd, hij is
prachtig mooi geworden, het
schilderij. En weet je wie ik ook
ga schilderen? Mister Spock, de
man met de grote oren van
Startrek, in verschillende kleu
ren, van de Startrek-tune.
Beste George de Boer. Toen ik
schreef dat ik voetbalmoe ben,
overdreef ik een beetje. Een
maandje later is de vermoeid
heid trouwens al weer over.
Toen ik Spanje - Nederland zag,
verlangde ik zelfs weer heel erg
naar voetbal. George, als je goed
naar het voetbal kijkt, zijn er
nog best mooie dingen te zien.
Leonardo en Kalou van Feye-
noord, Kezman van PSV, Ikedia
van Ajax, ze zijn (nog) niet ver
steend door de kille zakelijkheid
van het moderne voetbal. Ze
zouden nog zo kunnen schitte
ren in de wondere jongenswe
reld van George de Boer. Mis
schien moet je mister Spock nog
even laten zitten. Ga eens op
donderdagavond bij de training
van Noordwijk kijken en let dan
goed op Marco van Basten. Do's
nou echt iemand om een schil
derij van te maken.
