Sportbestuurders vaak afwachtend en weinig innovatie]
'Stelt u zich eens voor dat u in dat restaurant zat te eten'
Meningen
Journalisten
houden niet van
mediatraining
iaSl
Noodzaak volbouwen op
gebieden is er niet meei
Patiënt tekortgedaan do
kortzichtigheid verzeken
WOENSDAG 22 NOVEMBER 2000
945
Dc pagina 'Meningen' staat open voor alle lezers. Bij uw brief gaarne vermelding van onderwerp en publicatiedatum van het artikel waarop u reageert. De redactie kan brieven bewerken, bekorten of weigeren. Alleen brie
met een volledige adressering komen voor plaatsing in aanmerking. Bijdragen sturen naar: Leidsch Dagblad, postbus 54, 2300 AB Leiden, of faxen naar: 071 - 5321921, of e-mailen naar: redactie.ld@damiate.hdc.nl
UITGELICHT
Burgemeester en wethouders
van Leiden hebben afgelopen
vrijdag een mediatraining ge
had van oud-televisiejourna-
list Kees Mijnten. Voorlichter
Fons Delemarre ontkende dat
desgevraagd tegenover een
van onze verslaggevers, maar
wethouder Melanie Schultz
was openhartiger: ,,We heb
ben een nieuw college. Som
migen hebben nog niet zoveel
ervaring in de omgang met de
pers."
Over mediatraining wordt,
met name door de media zelf.
nogal eens laatdunkend ge
daan. Dat heeft veel te maken
met vooroordelen over de
trainers en het doel van de
training. Mediatrainers zijn in
veel gevallen (oud-)journalis-
ten die de kneepjes van het
vak kennen en daar bijvoor
beeld politici en ondernemers
mee leren omgaan. Praktise
rende journalisten horen dat
volgens de in ons vak heersen
de opinie niet te doen. Ik deel
die opinie. Journalisten daar
entegen die hun vak hebben
opgegeven en bijvoorbeeld
een bureau voor communica
tie- en mediatraining zijn be
gonnen worden, ook weer vol
gens de heersende opinie, be
schouwd als overlopers die
heulen met de vijand. Die opi
nie deel ik niet.
Journalistiek is een vak. waar
in je je kunt scholen, dat zal
geen journalist tegenspreken.
Voor de politiek geldt hetzelf
de. Bij dat vak hoort een soe
pele omgang met de pers, en
enige scholing in wat dat bete
kent is aan te bevelen. Hier en
daar heb je wel eens een na
tuurtalent dat zonder kan,
maar de meerderheid van zo
wel de journalisten als de poli
tici is gebaat bij enige profes
sionele begeleiding.
Dat heulen met de vijand heb
ik ook nooit goed begrepen.
Journalisten houden zich be
zig met waarheidsvinding. Ie
dereen die dat belemmert zou
je de vijand kunnen noemen.
Het is mij te generaliserend
om alle politici en alle onder
nemers te bombarderen tot
dwarsbomers van onze doel
stellingen. Daarvoor heb ik
net te veel actievoerders of
buurtbewoners meegemaakt
die evenmin bereid bleken het
achterste van hun tong te la
ten zien, omdat openbaarheid
even niet goed uitkwam.
De Leidse SP-leider Cor Ver
geer vindt mediatraining on
zin omdat, zoals hij zegt, 'goe
de wijn geen krans behoeft'.
Ook die opvatting getuigt van
het vooroordeel dat media
training eigenlijk een verkapte
vorm van onderwijs in public
relations is. Ik heb politici op
de meest stuntelige wijze goed
nieuws horen overdragen en
heel geraffineerd met onple
zierige boodschappen zien
omgaan.
Zo blijkt uit het begin van dit
stukje dat de voorlichter van
de gemeente Leiden de me
diatraining kennelijk een las
tig onderw erp vond en er dus
maar het zwijgen toe deed,
terwijl de wethouder er hele
maal geen probleem mee had
en juist op het positieve punt
van het professionalisme ha
merde. Je zou zeggen: die wet
houder had haar plaatsje bij
de training beter aan de voor
lichter kunnen afstaan.
TON VAN BRUSSEL
HOOFDREDACTIE
Nederland gaat behoorlijk 'op de
schop'. Er is nu voldoende geld be
schikbaar. Maar in de praktijk is het
lastig om invulling te geven aan de be
schikbare budgetten. De burger richt
zich op kleinere on
derdelen in projec-
ten om toch grip op DlklIC
de zaak te hebben. urliwèe
Bestuurlijke kwali
teit is daarom van levensbelang als
men werkelijk invloed wil uitoefenen
op het grotere geheel. Details in het
verlengde van je eigen directe belang
hinderen het zicht op de grote lijnen.
Bij sportverenigingen zie je dat laatste
sterk, hoewel er vanuit bestuurlijk
oogpunt goede lijnen zijn uitgezet via
bijvoorbeeld de Sportraden in de ge
meenten rondom Leiden.
In Oegstgeest is de Sportraad inge
steld als raadscommissie en kan hij
gewaagd en ongevraagd advies geven
aan burgemeester en wethouders. De
verenigingen hebben een afgevaardig
de, meestal de voorzitter, in de Sport
raad. Tijdens de vergaderingen, zo
eens per kwartaal, zit de wethouder
sportzaken daar uiteraard ook bij, ver
gezeld door de ambtenaren met een
specifieke portefeuille.
Die Sportraad is nu behoorlijk actief
in de gemeente, maar dat is beslist
niet altijd zo geweest. Sportzaken
gaan op gemeentelijk niveau over ac
commodatie. Maar de huidige dyna
miek van de samenleving, komt feite
lijk zelden in beeld. Dat stoort me wel.
Het aantal sportvelden en -lokalen en
de kwaliteit daarvan zijn niet alleen in
Oegstgeest te beperkt, maar ook in de
regio. De bevolkingstoename en wijzi
gingen in leefstijl van mensen qua
tijdsbesteding stellen daarnaast extra
Jan Zanen is sinds drie jaar
voorzitter van de Sportraad
Oegstgeest. Tevens is hij
voorzitter van korfbalvereni
ging Fiks. Zanen schreef een
opinie over de rol die sport
bestuurders kunnen spelen
in de gemeentelijke besluit
vorming over sport.
eisen aan de sportaccommodatie.
Dit geheel blijkt vrij complex te zijn
voor sportbesturen. Wachtlijsten bij
sportverenigingen zijn daarentegen
net zo gewoon als in ziekenhuizen.
Sportclubs krijgen in
ide meeste gevallen
de accommodatie
van de gemeente in
gebruik tegen een be
paald tarief. Wanneer een vereniging
niet uitkomt met de toegewezen
ruimte is de te nemen maatregel rela
tief drastisch. Een nieuw veld voor
een buitensportvereniging of een ex
tra sporthal ligt in de categorie 'grote
maatregelen', die het niveau van veel
besturen te boven gaat. Het zijn lange
trajecten die veel energie kosten. Dat
geeft een zekere traagheid in denken
en handelen op lokaal niveau.
Met betrekking tot kwaliteit van sport
accommodaties geldt de regel, dat
zelfwerkzaamheid van de handige le
den in de club veel maskeert aan
structureel gebrek aan onderhoud.
Maar daarmee wordt het feitelijke
probleem niet aangepakt. Daarin kun
nen sportbesturen dus duidelijker zijn
naar buiten toe, vind ik.
Oegstgeest heeft op de buitensport
complexen meerdere verenigingen
gehuisvest. Voorzitters van de daar
gehuisveste verenigingen opereren
gezamenlijk en succesvol op vele
fronten. Ooit begon dit met een her
bezinning over de tarieven die de ver
enigingen aan de gemeente Oegst
geest moeten betalen voor het gebruik
van velden en sportzalen. Gezamen
lijk was daarvoor ook gekeken naar de
benutting van het aantal vierkante
meters van de sportvelden. Een studie
in 1996 door de gemeente was overi
gens ooit gestrand op tegenwerking
door die zelfde sportclubs enerzijds
en gebrekkige communicatie vanuit
de gemeente anderzijds.
Nu in 2000 reiken de sportbestuurders
vanuit een constructieve en bredere
belangenafweging de wethouder
sportzaken het materiaal aan voor in
de gemeenteraad. Nu het dus in
Oegstgeest noodzakelijk wordt de bin
nensportaccommodatie uit te breiden
zullen vanuit die gezamenlijke aanpak
ook voorstellen worden neergelegd
LOHC is een van de sportclubs in Oegstgeest die meer ruimte nodig heeft.
voor de locatie van een eventuele
nieuwe sporthal.
Een bredere kijk op de problematiek
rondom sportaccommodatie geeft
sportbesturen grotere invloed op de
gemeentelijke besluitvorming. Via de
Sportraad kan men formeel verant
woordelijkheid dragen voor de voor
bereiding van de besluiten. Bij de ta
rieven in Oegstgeest voor de sportvel
den in 1999 en nu de sporthal, is dat
een werkbare aanpak gebleken. Het
loont dus de moeite.
Het is natuurlijk aan de sportbestuur
ders om de sportbelangen van de ei
gen vereniging te behartigen. De
meerwaarde ontstaat echter wanneer
de besturen daarbij de maatschappe
lijke trends van dit moment in hun
gemeente betrekken en dat afstem
men met de verenigingen rondom.
Dat ligt vaak eenvoudiger dan het lijkt.
Denk aan doelgroepenbeleid. Gehan
dicapten en integratie in de sport
biedt veel mogelijkheden. Jeugdbege-
leiding en naschoolse opvang zijn op
dit moment ook politiek populair.
Maar ook trends als commercialise
ring binnen sporten, waarbij bezoe
kersaccommodatie opeens belangrij
ker wordt. Veel laat zich vertalen naar
accommodatie-eisen. Daar kan je als
gezamenlijke bestuurders veel mee.
Een sportaccommodatie legt je vast
voor jaren. Dat moet dus goed in orde
zijn. Maar ik vraag me af of we wel
eens een herijking hebben uitgevoerd
op basis van de actuele trends in de
samenleving. We weten nu dat de be
langen op gemeentelijk niveau breder
foto hielco kuip
zijn dan die van je eigen verenigd
Samenwerken met de buren is da
om een werkbare methode om op
niveau in beeld te komen.
Ondanks goede resultaten in Oeg
geest in de afgelopen jaren, zie ik
dat veel sportbestuurders te passi
blijven wachten tot de wethouder
eerste voorstel op tafel legt. Ik spn
de uitdrukkelijke wens uit dat mei
sportbestuurder breder maatscha
lijk rond kijkt. Nederland is op vee
fronten in beweging. Daarvan kan
men ook op lokaal niveau veel len
en vervolgens toepassen. Dat daaj
bestuurder uit om tot innovatieve
menwerkingsvormen te komen.
JAN ZANEN
Sinds eind deze zomer
woedt er een
gangsteroorlog in
Amsterdam. De stad werd
opgeschrikt door drie
liquidaties op openbare
plekken. Topcrimineel
Jan Femer werd 23
september op de
Haarlemmerdijk
doodgeschoten. Twee
weken later werd zijn
'collega' Sam Klepper in
het winkelcentrum Groot
Gelderlandplein
doorzeefd met kogels.
Afgelopen vrijdag richtte
een man een bloedbad
aan in het pal tegenover
het politiebureau gelegen
Japanse restaurant Kobe.
Een criminele Joegoslaaf
en twee van zijn
tafelgenoten vonden de
dood. Tot voor kort waren
dit soort scenes alleen in
actiefilms te zien. Nu
spelen ze zich af op de
Amsterdamse straten en
in restaurants. Is dit een
nieuwe trend of zijn het
incidenten?
J. Kalkman, directeur van het
beveiligingsbedrijf National
Service Company BV in Al
phen aan den Rijn:
Tegen dit soort afrekeningen
valt niet op te beveiligen. Het is
van te voren goed gepland, ver
moed ik, en het zijn professio
nals, begrijp ik uit de kranten.
Wij houden ons overigens niet
bezig met beveiliging van per
sonen. Wij doen gebouwen, be
drijventerreinen en goederen,
bijvoorbeeld het AMC en
Schiphol. Deze brutale liquida
ties zijn volgens mij het logisch
gevolg van het openzetten van
de grenzen. Iedereen, ook een
huurmoordenaar,'kan zomaar
binnenkomen en ook zo weer
weg zijn. Wij komen de laatste
jaren steeds vaker auto's met
een buitenlands kenteken tegen
in ons werk. En als iets wordt
gestolen is het zo buiten de
grenzen. Wij lopen nog steeds
zonder wapen. Mochten wij iets
tegen het lijf lopen waar een
misdrijf uit kan volgen dan bel
len we de politie. Vaak hebben
wij te maken met junkies en
Amsterdam wordt de laatste tijd opgeschrikt door criminele afrekeningen op straat en in openbare gelegenheden. Voor de argeloze getuige is dit
een traumatische ervaring. foto paul van weel
zwervers en die zijn nog redelijk
te benaderen, dus dat doen we
zelf. Als het ooit noodzakelijk
wordt om een wapen te dragen
stop ik direct met dit werk.
Dr. A.R. Hauber van het Cri
minologisch Instituut van de
Universiteit Leiden:
Het is een vervelende ontwikke
ling, die afrekeningen op pu
blieke plaatsen. Voor mensen
die dit meemaken is het een
zeer traumatische ervaring.
Stelt u zich eens voor dat u in
dat Japanse restaurant zat te
eten.
A. Gielen, coördinator hulp
verlening bij de stichting
Slachtofferhulp van Hollands
Midden:
Getuige zijn van zo'n afreke
ning is inderdaad redelijk trau
matisch. Mensen hebben het
idee dat zoiets hen niet over
komt als zij maar goed en net
jes leven. Wij noemen dit de il
lusie van onkwetsbaarheid. Dat
wordt volledig op zijn kop gezet
als je van zoiets dramatisch ge
tuige bent. Tijdens de gebeurte
nis en vlak daarna zijn mensen
redelijk kalm. Je hoort vaak dat
ze het idee hadden dat ze naar
een toneelstuk of een film ke
ken. Later, als de gebeurtenis
helemaal is afgerond en ze weer
een beetje het gevoel hebben
dat ze veilig zijn, komen de ge
dachten goed op gang. Hoe kon
dit gebeuren, waarom over
komt mij dit, enzovoorts. Het
gevoel van veiligheid en on
kwetsbaarheid is aangetast. Het
kan dan best een paar maan
den duren voordat dat weer'
hersteld is. Als er kinderen bij
betrokken zijn duurt het vaak
wat langer. Wij bellen getuigen
altijd op en bieden hen hulp
aan in de vorm van individuele
gesprekken. Mensen die een
'normale' reactie hebben op
een abnormale gebeurtenissen
hebben gemiddeld zo'n vier a
vijf gesprekken. Afrekeningen
zoals in Amsterdam heb ik in
de tien jaar dat ik slachtoffer
hulp doe in dit district niet
meegemaakt. Gelukkig niet.
Vreselijk, zo'n liquidatie. Men
sen hebben al last van het zien
van zoiets, maar ze kunnen ook
nog eens zelf gewond raken.
Misschien is een afrekening in
het criminele circuit iets ge
makkelijker te verwerken dan
'zinloos geweld'. Ik kan me
voorstellen dat een gerichte ac
tie tegen een crimineel je gevoel
van onkwetsbaarheid minder
aantast, dan wanneer je door
een dronkelap 's avonds op
straat in elkaar wordt geslagen.
'Simpelweg' omdat hij een
agressieve dronk heeft en jij
daar toevallig loopt.
Nog een keer A.R. Hauber van
het Criminologisch Instituut
van de Universiteit Leiden:
Als dit vaker gebeurt is dat voor
het restaurantwezen ook een
kwalijke zaak. We kennen het
systeem van afrekeningen in
het criminele circuit natuurlijk
allang, maar je hoopt toch dat
ze het intern houden. Alle kans
dat het huurmoordenaars zijn
geweest en die worden inder
daad bijna nooit opgespoord.
Het is iets uit de film wat nu
daadwerkelijk op straat ge
beurt. Je ziet wel vaker dat ac
ties uit films in het echt worden
nagespeeld. Of dit weer andere
mensen uitnodigd tot imitatie...
Ach, de meeste mensen kijken
zeer kritisch naar dit soort ge
beurtenissen. Die denken niet
dat dit een effectieve oplossing
is voor problemen waarmee je -
aangezien de daders niet zijn
opgepakt - makkelijk wegkomt.
Maar je moet wel beducht zijn
voor de uitwerking die dit heeft
op labiele figuren die vol
wraakgevoelens zitten en daar
niet op en normale manier mee
om kunnen gaan.
J. Ponsioen, voorzitter van de
afdeling Leiden van Horeca
Nederland en exploitant van
een aantal horecazaken op het
Centraal Station:
Of dit een kwalijke zaak voor de
horeca is? Ach, het is een alge
meen verschijnsel hè. De sa
menleving is aan het verruwen.
Maar ik denk niet dat dit inci
dent een weerslag heeft op het
horecabezoek. Deze afrekenin
gen hebben immers geen direc
te relatie met de horeca. Het is
niet zo dat de liquidatie in het
restaurant plaats had omdat de
horeca de afspreekplaats van
criminelen is. Het restaurant
was het decor. De doelwitten
zaten daar te dineren. Het had
ook kunnen gebeuren tijdens
.een autorit of een wandeling.
Niettemin blijft het angstig, dit
soort toestanden. Je kunt je er
als horecabaas ook niet tegen
wapenen. Stel dat je overal een
portier zet. Waar moet die man
dan opletten? Met metaalpoort-
jes kom je er in zo'n geval ook
niet. Er zijn voldoende kunst
stofwapens in omloop. Overi
gens is het van de zotte hoor,
metaalpoortjes en portiers bij
alle restaurants en cafés. Zover
moet het toch echt niet komen.
E. Nieuwenhuizen, eigenaar
van het Noordwijkerhoutse
steakhouse Thelma en Louise:
Ik zit hier nu zes jaar en ik heb
nog nooit enige vorm van ge
weld in mijn restaurant gehad.
Wat niet is kan nog komen na
tuurlijk. Je weet nooit in welk
tempo zoiets zich verplaatst
naar andere regio's. Maar ik
maak me geen zorgen. In de
Bollenstreek krijgt men niet
snel de schrik van dit soort afre
keningen. Het is hier toch 'ons
kent ons'. Mensen zullen niet
denken dat dit soort brute
moorden ook hier op straat of
in restaurants zullen gebeuren.
Amsterdam is Amsterdam en
dat is heel anders dan de rest
van de wereld.
J. Postma, burgemeester van
Leiden en korpsbeheerder van
de politie Hollands Midden:
De liquidaties van de afgelopen
maanden zijn incidenten. Ik
vind niet dat je nu al kunt spre
ken van een trend. Het district
Hollands Midden ligt tussen de
grote steden waar bepaalde cri
minaliteit van een harde soort
voorkomt. Maar zo'n concen
tratie van zware criminaliteit
zie je in Hollands Midden niet.
Er is geen overloop van de grote
steden naar ons gebied. Hier is
dus niet zo'n directe dreiging.
Het tast mijn nachtrust dan ook
niet aan. Mede omdat het liqui
daties binnen het criminele mi
lieu zijn. Het richt zich niet op
burgers, politiemensen of be
stuurders. Wij volgen dit soort
zaken uiteraard wel zeer allert,
want hoewel er nu geen directe
dreiging is weetje nooit zeker
wat er in de toekomst gebeurt.
Staatssecretaris Remkes van
VROM was op tournee door ons
land. Op negentien plaatsen
heeft hij gesproken. De laatste
bijeenkomst was onlangs in
Voorhout. Misschien was het
omdat het de laatste keer was,
of omdat 5 december met rasse
schreden nadert; een feit is dat
de heer Remkes voor Sinter
klaas speelde door de gemeente
Leiden een vette kluif voor te
houden in de vorm van het
vliegveld Valkenburg. „Mensen,
ga de bouwplannen maar alvast
maken", was zijn blijde bood
schap. „Valkenburgerhof (of
hoe het dan ook mag gaan he
ten) komt er." Ook voegde hij
er nog aan toe: „De grond is
toch al van het rijk." Met ande
re woorden: dat geeft mij het
recht erover te beslissen.
Naar mijn bescheiden me
ning is dit misbruik maken van
je positie. Wij weten dat onze
democratie anders in elkaar
steekt en dat dergelijke beslis
singen door de Tweede Kamer
worden genomen. Maar weet
iedereen dat? De toon is gezet!
Ook minister Pronk van het
zelfde ministerie van VROM -
maar dan met nadruk op de M
van Milieu - deed enkele weken
geleden een uitspraak van de
zelfde strekking. Juist van deze
minister, die tot dan een groot
voorstander was van het open
houden van het vliegveld,
kwam deze uitspraak als een
donderslag bij heldere hemel.
Mij interesseert het niet al
leen hoe deze personen tot zul
ke uitspraken komen, maar wat
er nodig is om het tij te keren
en deze ontwikkelingen
halt toe te roepen.
Een paar cijfers: In 193
het landbouwareaal in on
nog 72 procent. In 1966 J
geslonken tot 57 proceia
inspanningen ten spijt
oppervlakte natuurgebia
ons land in dezelfde ra
gedaald van 13 naar 11 pa
Maar nu de grootste kil
maar liefst eenderde va
land bestaat al uit stee
bouwen, wegen en andi
frastructuur)!
Als de plannen die
noemde staatssecretaris
ontvouwd hun beslag l
zullen er van nu tot 2036
vooral rondom onze i
den nog 600.000 huize
bouwd moeten wordei
mede omdat er in de tusi
in de steden 225.000 1
zullen worden gesloopt
die we voor die ontwi
moeten betalen is: nógt
landbouwgrond en nóge
natuur. Dus welvaart vóó
zijn. Is dat nou wat we \vil
Misschien zeggen som
onder u: 'Wat dan nq
moeten toch wonen'. 0<
spreken de cijfers voort
vanaf 2020 zal het aantal
ners in ons land dalen.1
noodzaak om grotere op
bieden vol te bouwen is
meer aanwezig. De enig
er goed garen bij spinna
de projectontwikkelaars!
hen de grote bouwon
mingen en hun aande
ders.
Nico Bi
Sassei
Als bestuurslid van de MDV
(Macula Degeneratievereni-
ging) wil ik nog enige aanvul
lende informatie geven op het
artikel 'Ziekenfonds laat mij in
de steek' dat vrijdag 3 novem
ber in het Leidsch Dagblad
stond.
Nederland telt 100.000 pati
ënten met een macula-degene-
ratie. In feite hebben wij te ma
ken met een volksziekte, die ve
le jaren onderbelicht is geweest.
Was de begeleiding van patiën
ten in het verleden niet altijd
optimaal te noemen; daar komt
nu duidelijk een kentering in.
De medische sector, met name
een aantal oogheelkundige kli
nieken, wil graag de 'natte
vorm' van macula-degeneratie
behandelen.
Het struikelblok zit
budgettering bij het vo«
ven van geneesmiddelen
simpelweg geen geld vod
wil wel, maar kan niet.
Samengevat - zoals inl
wuste artikel ook al vij
steld - kan een aantal pa
duidelijk baat hebben
PDT (Photo Dynamisch
rapie) met visuyne. Hela
dat niet op voor iedert
van macula-degeneratie.
de diagnostiek en behai
zijn in beweging. Een p<
ontwikkeling is gaande.'
dus, dat een patiënt ui
zichtigheid van een verz*
tekort wordt gedaan.
