Constant (80) houdt zijn mooiste doeken liever zeil
Deep Purple voert
zelf de boventoon
'Van the Man'
op de hobbytoer
Cultuur Kunst
Wereldberoemd ensemble in Stadsgehoorzaal
Janis Ian om verliefd op te worden
Studenten Koninklijk Conservatorium innig in 'Hohe Messe'
DINSDAG 31 OKTOBER 2000
Oren van Spock onder de hamer
Maandelijkse dance-avond in LVC
leiden in het LVC aan de Breestraat in Leiden is zaterdag 4 no
vember weer een aflevering van de maandelijkse zaterdag-
dance-serie. Vanwege het grote succes gaan de dance-avonden
verder onder de naam UnLdt, waarbij elke eerste zaterdag van
de maand dj's uit verschillende landen optreden. Zaterdag 4
november laten dj Angelo en dj Daniël Abrandis hun draai-
kunsten horen. DJ Angelo heeft bekendheid verworven in de
VIP Club in Paradiso en de Chemistry. DJ Daniël Abrandis is be
gonnen bij het Leidse Hotel de Ville en heeft eerder dit jaar op
Summer of Love 2000 gedraaid. Ze zullen Detroit techno, pro
gressive en deep house ten gehore brengen. In december staat
de Drum 'n Bass centraal, de Matrix uit Engeland draaien die
avond hun dance-platen. De dance-avonden zijn van 23.00 tot
04.00 uur. Toegangsprijs is 15 gulden.
Kinderen kiezen Mariken en Madelief
Amsterdam Kinderen in de publieksjury van het Cinekid festi
val hebben Mariken uitgeroepen tot beste jeugdfilm. Dit ge
beurde tijdens de afsluiting van het Cinekid festival in Amster
dam, waar elk jaar de beste jeugdfilms (4-16 jaar) en -televisie-
programma's worden gekozen. In de categorie televisie koos de
jeugdige jury voor de serie 'Madelief; krassen in het tafelblad'.
Omdat het duidelijk, grappig, informatief en goed gepresen
teerd is, benoemde de publieksjury het NPS-programma 'Het
Klokhuis' tot beste informatieve programma. De vakjury vond
de Zweedse film 'Zomerkinderen' het best. vooral vanwege de
humor. De VPRO-jeugdserie 'De DaJtons' genoot in de catego
rie televisie de voorkeur van de vakjury. De serie kreeg de Grote
Kinderkast-televisieprijs in de categorie fictie. De prijs voor bes
te non-fictie programma ging naar de informatieve serie 'Groot
Licht' (KRO-Ketnet).
Prijs voor Jean-Jacques Schuhl
parus De laatste dag van oktober is in Frankrijk traditioneel de
dag dat negen juryleden bijeenkomen in het Parijse café
Drouant om de meest begeerde literaire prijs uit te reiken, de
uit 1903 stammende 'Prix Goncourt'. Dit jaar gaat die naar de
60-gjarige Jean-Jacques Schuhl, een schrijver die bijna nooit iets
publiceert. Zijn laatste boek, 'Ingrid Carven', is zijn derde werk
sinds de jaren zeventig. Het schetst het leven van een Duitse ac
trice en zangeres die bevriend was met de cineast Fassbinder.
Onderonsje op sterrengala
beverlv hills Het lijkt een foto uit het wassenbeeldenmuseum,
maar ze zijn het echt. Michael Jackson en Elizabeth Taylor bab
belen wat tijdens de Carousel of Hope. Samen met collega-ster
ren zamelde het tweetal door aanwezig te zijn geld in voor kin
deren met suikerziekte. foto ap/kevork djansezian
muziek recensie
louis du moulin
Concert: Deep Purple George Enescu
Philharmonic Orchestra o.l.v. Paul Mann,
speciale gast. Ronnie James Dio. Gezien:
30/10, Ahoy', Rotterdam.
Hardrockbands die eentweetjes
aangaan met symfonie-orkes
ten blijven maar al te vaak na
drukkelijk domineren. Ook
Deep Purple, algemeen erkend
als de uitvinder van het 'rock
ontmoet klassiek-concept', ont
komt daar niet aan. In de her
kansing op het podium met het
uit 1969 daterende 'Concerto
for group and orchestra' spelen
de Britse betonpioniers zelf
toch weer de absolute hoofdrol.
Waardoor de meerwaarde van
het Roemeense George Enescu
Orchestra onvoldoende wordt
benut, zo bleek gisteravond in
een bijna uitverkocht Ahoy'.
Meer fluwelen strijkwerk en wat
minder overbekend gebeuk zou
beter passen bij het sjieke etiket
van deze jongste krachttoer van
Deep Purple. Anderzijds, het is
maar de vraag of de trouwe fans
hun onverwoestbare helden
zouden blijven volgen als ze 'li
ve' volledig op de klassieke toer
gingen en de instrumentale
hoogstandjes overlieten aan
hun tijdelijke 'bondgenoten'.
Per slot van rekening kwam in
hel Rotterdamse sportpaleis de
meest enthousiaste bijval los bij
de strakke 'gouwe ouwen' die
Deep Purple op de valreep uit-
serveerde, 'Smoke On The Wa
ter' en 'Black Night'. Dat ge
beurde nadat het prestigieuze
'Concerto' van toetsenist Jon
Lord, ondanks alle peptalks van
zanger Ian Gillan. niet veel
meer had geoogst dan beleefd-
heidsapplausjes.
Beter nog was de ontvangst van
de 'gewone' songs die juist niet
voorkomen op de nieuwe versie
van 'Concerto', die vorig jaar
met The London Symphony
Orchestra werd opgenomen,
zoals 'When A Blind Man
Cries'. Vanzelfsprekend ook
zeer gewaardeerd in deze Night
Of The Proms With Deep Pur
ple: 'Love Is AH' van de hand
van bassist Roger Glover.
Expositie van recente aquarellen en werken in inkt
AMSTERDAM ANP
Kunstschilder Constant Nieuwenhuys
(1920) is verzamelaar van eigen werk.
Zijn naar eigen zeggen 'meest exquise'
doeken houdt hij achter. Na zijn dood
worden die werken ondergebracht in
de Stichting Constant. Vandaar dat
een van de schilderijen op de verkoop
expositie van Constant in galerie De-
laive in Amsterdam, het dit jaar ge
maakte 'Les enfants perdus', gewoon
niet te koop is.
Constant Nieuwenhuys, in 1948 een
van de oprichters van de kunststro
ming Cobra, kwam op het idee om zijn
werk voor het nageslacht samen te
houden bij het zien van een grote ten
toonstelling rond de Franse impressio
nist Cézanne, een van zijn grote voor
beelden. ,,Dat was in 1978 in het
Grand Palais in Parijs. Van heinde en
verre waren werken bijeengebracht en
dat had een hoop tijd en moeite ge
kost. Ik wil dat voorkomen. Daarom
hou ik de mooiste werken bijeen, zo
dat ze na mijn dood zichtbaar kunnen
blijven voor het publiek en niet via vei
lingen verdwijnen."
Het olieverfschilderij 'Les enfants
perdus' is een van de toppers van de
eerste expositie sinds 1995 rond de be
roemde Amsterdamse kunstenaar. Vijf
jaar geleden werd de kunstenaar van
wege zijn 75-ste verjaardag geëerd met
overzichtstentoonstellingen in het Ste
delijk Museum in Amsterdam en het
Gemeentemuseum in Den Haag. In
Delaive hangen 22 recente werken,
waarvan er negen dit jaar zijn ge
maakt. De prijzen beginnen bij 40.000
gulden.
Het gaat vooral om aquarellen en
werken in inkt in de Constant-stijl, op
het snijvlak van abstractie en figuratie.
Personages uit de klassieke mytholo
gie, mensen die net ruzie hebben ge
had en uit elkaar gaan of gezichtsuit
drukkingen, goed herkenbaar maar
niet naar de natuur geschilderd. Som
mige werken zijn in de voor Constant
typerende donkere kleuren. Enkele an
dere verrassen juist door de heldere
uitvoering, hoewel de boodschap over
het algemeen minder plezierig is. 'Les
enfant perdus' is bijvoorbeeld geschil
derd in vrolijk roze en lichtblauw, ter
wijl het gaat om twee verlaten wees
kinderen.
Na 55 jaar schilderen is de inspiratie
voor Constant nog lang niet op. „Ach,
als ik een eindje ga wandelen met de
hond zie ik om me heen genoeg ellen
de", zegt de kunstenaar die in hartje
Amsterdam woont. „Laatst kwam ik
zo'n junk tegen. Hij zag er slecht uit en
kennelijk was mijn bezorgdheid van
mijn gezicht af te lezen want hij stopte
en riep: Het gaat heus wel goed met
me hoor."
Maar niet alleen de dagelijkse ellen
de is een inspiratiebron. Zo werkt
Constant op dit moment in zijn Am
sterdamse atelier aan zijn eigen versie
van de serie schilderijen van baadsters
en baders die Cézanne ooit maakte.
„Ik gebruik daar de beelden van de
zwemwedstrijden tijdens de Olympi
sche Spelen bij", aldus de schilder.
„Het zijn ook geen baders, want baden
doen wij in dit land met zijn vervuilde
water niet meer. Wij gaan naar zwem
baden en het zijn dus zwemmers,
mannen en vrouwen."
Constant werd 1 juli dit jaar 80 jaar
maar werkt nog elke dag. De aquarel
len maakt hij in een werkruimte in
huis. De grote doeken komen tot stand
in een atelier elders in de hoofdst
waar hij bijna elke dag van een tot a
uur in de weer is. Met de hedendaa
kunst heeft Constant maar weinig
En dat de schilderkunst een verouc
de kunstvorm is, ontkent hij.
Frankrijk zijn grotten met schildei
gen van 20.000 jaar oud. En dan
het nu ineens afgelopen zijn met
schilderkunst? Waanzin. Ik zie op
moment weinig nieuwe, bijzond
dingen in de kunst. Meestal zijn
installaties of video's. Niets dat
aanspreekt. Ik kan ook eigenlijk i
mand opnoemen wiens werk ik
wonder."
De werken van Constant zijn tot
met 8 december in galerie Delaive
zien. In juni volgend jaar opent in
Picassomuseum in de Franse
plaats Antibes een overzichtstento
stelling.
LEIDEN Het wereldberoemde Britse ensemble The Academy of Saint Martin in the
Fields geeft vanavond een concert in de Leidse Stadsgehoorzaal. Het is het eerste
concert in de serie Barok en Vroeg Klassiek met werken van Italiaanse componisten.
Op het programma staan muziekstukken van Corelli, Vivaldi, Locatelli en Torelli. The
Academy of Saint Martin in the Fields heeft al veel prijzen in de wacht gesleept. Zo
kreeg het gezelschap dertien gouden platen voor de soundtrack van de film 'Ama-
deus' van Milos Forman. The Acadamie is ook verantwoordelijk voor de soundtrack
van 'The English Patiënt'. Deze film kreeg negen Oscars waaronder één voor het bes
te geluid. Het concert in de grote zaal begint om 20.15 uur. Er zijn nog enkele kaarten
verkrijgbaar. foto pr
muziek recensie
SUSANNE LAMMERS
Concert Janis Ian God the FBI Tour
Gehoord 30/10. Stadsgehoorzaal, Lei
den Nog te horen: 31/10, Nieuwe de la
Mar Theater. Amsterdam; 7/11Schouw
burg, Haarlem.
Weerhaakjes. Haar teksten grij
pen zich vast in je geheugen,
houden zich jaren schuil, maar
met de eerste drie noten van
het intro komen ze boven en
raken je weer net als toen.
Poëtische beelden, maar vooral
heel zuivere verwoordingen van
universele gevoelens, zijn de
kracht van Janis lan. Zoals in
'Jessy': I'm leaving the light on
the stairs. No, I'm not scared;
I'm waiting for you. Niemand
die ooit een geliefde verloren is
vergeet deze regel. En Janis Ian
weet haar teksten nog steeds
een lading te geven alsof ze ze
gisteren schreef.
Ook haar nieuwe werk is sober
en onopgesmukt, maar vol hu
mor, verbaal én muzikaal.
Naast prachtige liedjes blijkt
Ian ook geweldig sfeer te kun
nen maken. De zaal is vol, maar
het blijft intiem. Ian kletst char
mant de soms hevig verschil
lende nummers aan elkaar. Zo
volgt op haar versie van een
Nashville lied, waarin alle lea
ding ladies van de country aan
de orde komen, een lied over
een door het concentratiekamp
getekende 'Tattoo', en dat
wringt niet. Dat ze zich dat kan
permitteren, zegt veel over haar
performance.
Haar nieuwste cd, 'God the
FBI', komt ruim aan bod. Mooi
is de nostalgische ode aan
Memphis, eigenlijk een duet
met Willie Nelson, waarin haar
gitaar zo'n lui doorzakkend
paardehoefjesritme combineert
met uitermate relaxte akkoord
jes. Net zo lekker is 'Accoustic
Ville', een spookstad die lijkt op
het 'Hotel California' van de
Eagles, waar alle bluesmuzikan
ten, van Howlin' Wolf tot en
met Jimi HendrLx - en Ian laat
ze allemaal even horen - hun
plek gevonden hebben.
Ian is leuk als ze speels is. Als ze
al te ernstig wordt, neigt het wel
eens naar bombast, zoals in 'On
the other side', dat eindigt met
te veel echo en effecten. Geluk
kig hoor je daardoor de foute
citaten uit de liturgie niet meer
zo goed.
Na de pauze doet ze vooral
haar oude hits, die nog steeds
staan als een huis. Het opval
lendst klinkt 'Run too fast', dat
ze speelt als een ironische blues
en waarvan het bedaarde tem
po geestig contrasteert met het
opgefokte in de tekst. Ian pro
beert er een einde aan te maken
met het stevige 'A good day to
die'.
De prikkelende tekst wordt
doorsneden met een heftige gi
taarsolo, waarin ze dreigt en
vleit en zelfs het publiek regel
recht voor de gek houdt. Maar
het echte einde, na 'Another si-
de of the sun', komt toch pas
met: 'And when the party is
over, you can fall in love with
me'. Maar dat is dan al lang ge
beurd.
MUZIEK RECENSIE
PETER BRUYN
Gezien Vredenburch, 28/10, Van Morri
son en band. Met verder Linda Gail Lewis
De ovatie van het publiek in
Muziekcentrum Vredenburg
toen Van Morrison zaterdag
avond na drie kwartier concert
zijn 'Vanlose Stairway' inzette
sprak boekdelen. Dat was het
soort nummers waar de ware
fan voor kwam. Toch duurde
het nog eens drie kwartier voor
dat de grote kleine Ier met 'So
metimes we cry' weer dat ni
veau haalde. En toen waren we
al in de finale van het optreden.
Verder hing Van the Man vooral
de 'hobbyrocker' uit.
Zijn nieuwe plaat, 'You win
Again', maakte hij samen met
zangeres/pianiste Linda Gail
Lewis, de jongere zus van
rocker Jerry Lee. Linda was za
terdag in het uitverkochte Vre
denburg ook van de partij en
had een heel wat groter aandeel
in de show dan menigeen had
verwacht en gehoopt. Linda
Gail Lewis is een gerijpte 'sou
thern belle' met een schelle
maar zuivere zangstem, die net
zo hamerend piano speelt als
haar grote broer. Samen met
Morrison maakt ze er anderhalf
uur lang een veredeld kroeg
concert van. Veel werk van 'You
win again', rhythm blues
stampers en in totaal amper
een half dozijn eigen nummers,
waaronder het recente 'Back on
Top' en 'Precious Time' - eerlijk
gezegd niet eens z'n beste.
Het begint pas wat te worden in
de finale, met 'Sometimes we
cry', 'Jacky Wilson Said' en het
onverwoestbare, al meer dan
dertig jaar oude 'Brown Eyed
Girl'. Maar van een zanger die
een toprepertoire geschreven
heeft, mag je toch wel iets meer
verwachten dan drie of vier
sterke liedjes in twee uur.
Dansjes en
dwaze kunstje
voor de keize:
MUZIEK/DANS RECENSIE
MAARTEN BAANDERS
Voorstelling. 'De Reis van de Liefde'
zien: 30/10, Schouwburg, Leiden
Hollanders hebben hielen
niet tot de grond reiken. D<
om dragen ze hakken on
hun schoenen. Als Hollam
urineren, tillen ze hun been
net als een hond. Hollam
worden niet oud, maar heb
wel fenomenale seksuele
mogens. En ze worden al
omringd door een zwerm i
gen.
Dit soort curieuze opvattin
hadden de Japanners in de
ventiende eeuw. Nederlam
waren de enige vreemdelin
die ze kenden. Ze mochten
vestigen op het eiland Deji
maar geen ander deel van
land betreden, alleen af en
voor een bezoek aan de kei
Deze liet hen dansjes en dv -
kunstjes doen. Ze gehoorza -
den in de hoop op hanc
voordeeltjes.
Dit soort aardige taferelen
wetenswaardigheden was l
merkend voor het progran
'De Reis van de Liefde', dat
gelegenheid van '400 jaar Ja
- Nederland' is samenges
door Japanse en Nederlai
gezelschappen. Een ontn
ting tussen twee vrienden,
uit Japan en één uit Nederl
vormde het kader waarin
toond werd hoe twee totaal
schillende culturen in
van de eeuwen met elkaar
gingen. Dat ging niet altijd
respect, zoals de zeventiei
eeuwse hofscène liet zien, n
vaak ook wel en ze behiel t
hun eigen karakter.
Muziek en dans waren in
voorstelling de aanknopi
punten om het verhaal tui j(
deze culturele ontmoetinj p
vertellen. Het Hanayagi
zuhatsu Dance Ensemble
in zwang waren. Vogelbewe n
gen werden uitgebeeld
veelvuldig wapperende ar
en een tedere lampionnen! 0
viel op door de serene, za t
aardige sfeer. Spannend wa
hofdanseres met haar so
optreden vol mysterieuze fc
kenissen.
Dat wij in Nederland ook
aardige dansgeschiedenis I
ben, werd overtuigend gi
monstreerd door het Ne
lands Historisch Dans- en 1
aterensemble. Parmantig, lij'
feestelijk en met sierlijke ha
gebaren dansten de fraai ge 0
de hofdansers in Huis
Bosch en op het nieuwja j
feest ten huize van de grote a
panvorser Von Siebold.
Niets is nagelaten om deze
tuurhistorische demonstif,
compleet te maken. Er
prachtig gemusiceerd op oL
instrumenten, er waren
afbeeldingen en histori
teksten. Zo werd verantwo
historische documentatie
combineerd met een aa
naam schouwspel. Inmiddf j
de relatie tussen Japan ei e
wereld sterk veranderd,
dat er nog steeds een mys 'E
hangt rond dat verre eilani
rijk, werd aan het slot mooi jh(
der woorden gebracht: „De n
we hebben nog steeds de zek
muziek recensie
AAD VAN DER VEN
Concert: 'Hohe Messe' van Bach door solisten en vocaal en in
strumentaal ensemble van de afdeling voor oude muziek van het
Koninklijk Conservatorium o.l.v. Ton Koopman. Gehoord gister
avond. De Doelen. Rotterdam Nog te horen: vanavond. Nieuwe
Kerk, Den Haag
Het Koninklijk Conservatorium in Den Haag be
zit al vele jaren een bloeiende afdeling oude mu
ziek, waar met overgave barokviool. viola da
gamba, barokhobo en klavecimbel gestudeerd
wordt. Jonge musici uit de hele wereld komen er
op af. Dat is maar goed ook, want Nederlandse
studenten zijn er vrijwel niet. Onze reputatie op
dat terrein van het muziekleven berust al enige
tijd niet meer op prestaties maar op faciliteiten.
Het is dus een zeer internationaal gezelschap,
dat onder leiding van Ton Koopman de 'Hohe
Messe' van Bach heeft ingestudeerd met het oog
op concerten in respectievelijk een grote, moder
ne concertzaal (Rotterdam) en een oude kerk van
bescheiden afmetingen (Den Haag).
Wie een uitvoering in de kerk prefereert heeft ge
lijk, want vooral het koor is en klinkt bescheiden.
Maar het feit dat gisteravond in de Rotterdamse
Doelen zo'n 1700 mensen tegelijk naar de 'Hohe
Messe' luisterden is evenmin te veronachtzamen.
Zij voelden zich betrokken bij een uitvoering, die
vaak een ontroerende innigheid bezat.
Koopman lijkt steeds dieper door te dringen in
de meest sobere muziek van Bach, waarbij zijn
tempi vaak opvallend rustig zijn, soms zelfs wat
lijzig ('Kyrië'). Episodes als 'Et in terra pax', 'Qui
tollis peccata mundi' en bovenal het aangrijpen
de 'Crucifixus' hadden mede dankzij de pure,
strakke klank van het koor een bijzondere uitwer
king. Het contrast met de meer uitbundige delen
was echter onvoldoende. Daarvoor is de klank
van het koor te beperkt. Maar zelfs op zulke
plaatsen bezat de uitvoering toch een beheerste
intensiteit, die indruk maakte.
Het aandeel van de vocale solisten was wisse
lig, maar met het barokorkest zoals dat nu
tioneert kan het Koninklijk Conservatorium
de dag komen. Daar zitten ongetwijfeld heel
musici in die binnen niet al te lange tijd z
uitzwermen en op talrijke plaatsen in de Oui
Nieuwe Wereld barokensembles zullen vor
Of ze daarmee een gezin kunnen onderhouc
een tweede, nu de platenindustrie - ooit
trekker van de oude muziek op historisch
strumenten - het loodje heeft gelegd en nu
de oude muziek achterop geraakte symfoni
kesten langzamerhand hun schroom overwfi
en weer vrolijk Bach en Handel spelen.
