De kampen zijn verdwenen bij RVV U IT
Sport
1 J J GESPROKEN
CLUi van de week
SLOOS sport
iburgse Volleybal Vereniging (RW) groeit en
bijna 25 jaar. Twee fusies lieten wel sporen na,
kampen' zijn verdwenen. Wat bleef is een ge-
nderlinge concurrentie op het sportieve vlak en
leid op z'n tijd. Wat niet altijd blijft is jeugdig ta-
ar de toekomst is rooskleurig.
CLUBvan deWEEK
RW
iburgse volleybalver-
g heeft leden genoeg
bij de jeugd zit de
og stevig in. Driehon-
leden hebben ze in
daarmee is blauw-wit
e grootste clubs in de
hSve zo'n honderd
spelers en honderd-
gdleden, zit er ook een
:p recreanten bij.
1 de meisjesteams
aantal grote talenten,
mende jaren door kan
5 ïaar de senioren. De
eit binnen de club lijkt
ai voor de eerstvolgende
1 gewaarborgd,
volgend jaar haar
lestaan. In al die jaren
:i wat gebeurd bij de
2 g. Zo werd tot twee
,lij en fusie aangegaan.
Fhet noodlijdende
•0 iit Katwijk samen met
urgers en twee jaar te-
ook het kleine Valken
ïburg 'ingelijfd'. Van al
ngaan zijn nog wel
us mg te vinden binnen
h! n Opger
i: RW
Opgericht: 1 sep
tember 1976
ledenaantal: 350
utie: van 140 gulden
jni's tot 305 voor se
nioren
anmelding: Telefo-
ncfoij Marleen de Vink
W! 620262) of via inter-
http://go.to.rvv
riepunt: de clinic die
^erlands mannenvol-
am een paar jaar ge-
0 irzorgde in Rijnsburg
3d punt: de degradatie
eerste mannenteam
;'6 pen seizoen en het
'h' rolgende vertrek van
intvolle jeugdspelers
RW, maar volgens voorzitter
Aad Kraaij (zelf ex-Blok) wordt
dat langzaam steeds minder.
„Vlak na zo'n fusie zie je dat ie
dereen bij elkaar in het team
wil blijven spelen, alleen maar
met mensen van de 'eigen'
club. Dat is niet meer dan lo
gisch. Maar het slijt al gauw en
na verloop van tijd wordt het
steeds meer een eenheid. Te
genwoordig zie je bij ons bijna
niets meer terug van een Blok-,
een Valken- of een RW-
-kamp."
Vooral in de hoogste teams is
dat zo. Zowel bij de mannen als
bij de vrouwen streeft RW na
melijk een zo hoog mogelijk ni
veau na en daarom verkassen
er geregeld spelers en speelsters
van een andere club naar Rijns
burg. Die nieuwkomers bren
gen natuurlijk geen verleden
van een van de fusieclubs met
zich mee en zodoende spelen
er ook geen Katwijkse, Valken-
burgse of Rijnsburgse senti
menten in de hoogste RW-se-
lecties. Er is alleen maar sprake
van onderlinge concurrentie op
het sportieve vlak.
Vooral bij de mannen kan dat
geen kwaad, nadat ze vorig sei
zoen degradeerden naar de
promotieklasse. Dat betekende
ook meteen het vertrek van drie
talenten uit de eigen jeugd. Zij
zagen bij Leython in Leiderdorp
betere perspectieven om in de
toekomst volleybal op hoog ni
veau te spelen. Om in de toe
komst het talent uit de eigen
jeugd voor de club te behou
den, is het zaak dat de mannen
snel weer promoveren. Kraaij:
,,We hebben nu een echt topta
lent, Dennis Schonenberg. Hij
is pas 15, maar speelt al voluit
mee met Heren 1. Hij gaat op
den duur waarschijnlijk toch
wel naar een andere vereniging,
laat daar geen misverstand over
bestaan. Maar ik zie natuurlijk
het liefst dat hij zo lang moge-
Het eerste damesteam van RW heeft geen al te hoge verwachtingen voor het nieu
we volleybalseizoen. Dat komt vooral doordat de ploeg van trainer Lieuwe van
der Meulen dit jaar veel nieuwe gezichten kent. Slechts drie van de tien speelsters
zaten ook vorig seizoen al bij de Rijnsburgse hoofdmacht. De trainer ziet dit seizoen
daarom nadrukkelijk als een jaar van opbouw. We moeten nog naar elkaar toe
groeien. Ik ben hoopvol dat dat snel zal lukken, maar dit jaar zullen we zeker nog
geen potten kunnen breken in de derde divisie. Daar ontbreken de automatismen en
de ervaring voor.
De derde divisie is hetzelfde niveau als cle afgelopen jaren, maar als zijn formatie
eenmaal ingespeeld is, ziet Van der Meulen wel degelijk mogelijkheden in een hoge
re klasse. „De wil bij RW is er. En ik denk dat het qua potentieel ook moet kunnen.
Het huidige team is een mooie mix van routine en jeugd. De twee jongste speelsters
zijn zestien jaar. Als die eenmaal gewend zijn aan het niveau, dan kan de club daar
nog lang van genieten.
In de breedte van de vereniging zit het ook wel goed. ..Bij de jeugd isereen vrij ta
lentvolle groep meisjes die nu in de topklasse speelt. Over een paar jaar stromen die
dan hopelijk weer door.
Bij de hoogste teams van RW zijn de sportieve prestaties erg belangrijk en in dat op
zicht vormt Dames 1 geen uitzondering. „Een team kan niet presteren zonder gezel
ligheid", aldus Van der Meulen. „Dus dat aspect verliezen we zeker niet uit het oog.
Maar het moet wel een wisselwerking zijn. Zodra iemand in het veld niets meer laat
zien, dan zet ik haar meteen op de bank. Zo simpel is het. Want we willen winnen.
krijgt een wedstrijdbal
aangeboden door:
leiplein 17 - Leiden - Tel. 071 - 576 01 44
FALLEND
NWEZIG
lijk bij RW blijft en dat kan al
leen als hij zich hier verder kan
ontwikkelen. In de promotie
klasse lukt dat niet.''
De Rijnsburgse jeugdopleiding
is een verhaal apart. Onder lei
ding van verschillende gespeci
aliseerde trainers trainen weke
lijks zo'n honderd kinderen op
alle facetten van het volleybal.
Die intensieve aanpak blijkt ef
fect te sorteren want enerzijds
komen er geregeld nieuwe ta
lenten bovendrijven en aan de
andere kant slaat het ook aan
bij de volleyballertjes. Ze blijven
daardoor ook bij de vereniging.
Zo is het aantal meisjesteams in
de loop der jaren uitgegroeid
tot zes, een ongekend hoog
aantal. En het succes trekt nieu
we leden aan.
Het behouden van talent is ei
genlijk het voornaamste pro
bleem voor RW. De jeugdop
leiding loopt als een trein en
vrijwilligers heeft de vereniging
voldoende, zeker nadat het
nieuwe bestuur alle leden re
centelijk op hun verantwoorde
lijkheden wees. „Het is een heel
kleine moeite om een keertje de
puntentelling bij te houden bij
de wedstrijd van een ander
team", verduidelijkt Kraaij.
„Dat besef is er nu bij iedereen.
Vaak moeten mensen gewoon
even worden aangespoord."
Ondanks de rooskleurige toe
komst die de vereniging tege
moet lijkt te gaan, weet de
voorzitter nog wel een aantal
zaken dat verbeterd kan wor
den. Eén daarvan is de sponso
ring. Niet dat RW moeite heeft
om de eindjes aan elkaar te
knopen, maar met het vertrek
van de hoofdsponsor aan het
einde van dit seizoen is het wel
zaak dat er nieuwe geldschie
ters worden gevonden. Volgens
Kraaij hoeft dat geen probleem
zijn: „Volleybal is volgens mij
nog niet over zijn populariteit
heen en al helemaal niet bij het
bedrijfsleven. Dat zie je aan de
grote bedrijfscompetitie die er
hier in de buurt wordt ge
speeld. Het moet mogelijk zijn
om een soort ruil te maken. Wij
bieden bijvoorbeeld een trainer
aan voor zo'n personeelsteam
en daar kunnen we dan geld
voor terug krijgen om materiaal
te kopen. Dat lijkt me voor bei
de partijen een aantrekkelijke
constructie. Toch?"
TEKST MAARTEN DEKKER
FOTO ERIC TAAL
r e )bin Suiker
-b$6
issistent accountant
)itlfó
rhalf jaar geleden
tcfbin Suiker in het doel
rste elftal van de Sas-
Se voetbalvereniging
es n het begin van het
zoen deed de keeper
on|e terug naar het twee-
11 draafde hij dit jaar al
als spits op in het
cli tterdag was Suiker
tijd verantwoorde
de winnende treffer
ar (4-3).
od
eens hoe je scoorde.
•t staat me niet hele-
ktfer bij. Ik kreeg de bal
worp, passeerde ver-
ijti vee man en raakte de
h kwijt. Maar op de een
manier kreeg ik de bal
mijn voeten op vijf
het doel. Vervolgens
en uit en de bal verdween
'oi e hoek.
ej
n 'frommelgoal' dus?
n je het wel omschrij-
rder in de wedstrijd
en grote kans en toen
'Dat heb ik weer'. Ein-
ben we weer eens g
u< de tiveede overwinning
'izoen, en dat is goed
1. 'eer en het vertrouwen
nk
der Meer, een be-
verzorgt de trainin-
an GWS. Kunnen jullie
ner krijgen?
hard ons best om een
kandidaat te krijgen,
rb) wil momenteel niet zo
k. let zal ongetwijfeld ook
or iveau (vijfde klasse za-
maken hebben. Overi-
le#Ruud alle oi erige ta-
nat het nu verder met
■n zullen we niet wor-
r we worden ook geen
Handbal. Voorhout, oktober 2000.
FOTO MARK LAMERS
- Voormalig vrou-
wenhockey-bonds-
coach Tom van 't
Hek in Sportweek:
„Ik ben enorm boos
geweest. Je bent zo
lang met elkaar bezig
geweest. Op het moment suprè
me haakten speelsters af. Ze be
gonnen te huilen als ze niet bij
de eerste elf zaten, ze voelden
zich persoonlijk benadeeld. Dat
speelde een enorme rol, kostte
enorm veel energie. In de eerste
week heb ik me daarover heel
boos gemaakt. In de tweede
week was ik heel berustend, om
dat ik besloten had het toernooi
af te maken met de speelsters die
wel wilden.
Wielercoach Michael Zijlaard
in Nieuwe Revu:
„Ik moet op Leon tien blijven let
ten, juist nu. Iedereen mag op
die roze wolk gaan zitten, be
halve ik. Ik moet alles blijven
relativeren, controle blijven
houden. Het gaat ook vanzelf,
het is er intussen helemaal inge
slepen.
Idem, over zijn eerste ontmoe
ting met Van Moorsel toen ze
acht jaar geleden net wereld
kampioen was geworden:
„Niemand die durfde te roepen:
'Ophouden met die onzin! Dat
meisje ziet er uit alsof ze uit een
derdewereldland komt'. Ze
woog 42 kilo, het was bizar,
maar niemand die haar op de
vingers tikte. Ik heb dat wel ge
daan; ik doe het nog en ik zal
het altijd blijven doen. Het
moet.
Idem:
„Het gevaar zal altijd blijven,
dat is bekend van anorexia. Dat
stemmetje dat zegt dat je te dik
bent, gaat nooit meer weg. Ik
moetLeontien geregeld voor de
spiegel zetten en zeggen: 'Kijk
nou, je zier er fantastisch uit,
doe eens normaal'. Nee, ze gaat
niet op een weegschaal, nooit
meer. Daar wordt ze onzeker
Peter Blangé in de Volkskrant:
„Bij ons is het normaal dat er
leeftijdsdiscriminatie is.
Toen ik begin twintig was, was
er ook altijd de teneur dat er
wat mankeerde aan de jonge
ren. Ook al speelde je geen punt,
je kreeg de term dead weight
mee. Er was altijd iets op ons
aan te merken. Ik merk nu zelf
dat ik ook de neiging heb om
die dingen te zeggen. Topsport is
een groeiproces en dat noem je
ervaring. Dat beteken t dat je
ook anders gaat denken over
sport dan toen je twintig was."
Idem:
„Ik had meer feeling met de jon
gens in de begeleiding dan met
de spelers. De oudsten zitten met
een bakje koffie na te genieten,
de jeugd gaat na de laatste bal
meteen weg.
Roeier Nico Rienks in de
Volkskrant:
„De wereld vergaat niet en je
wordt ook niet echt gelukkiger
van een gouden medaille. Ja,
even. Maar je wordt in elk geval
niet ongelukkiger wanneer je
hem niet hebt.
Pierre van Hooijdonk in de
Volkskrant:
Vroeger had ik altijd de drang
dat ik hogerop wilde. Die drang
is weg, omdat ik mezelf goed
kan inschatten. Ik weet dat Bar
celona en Real Madrid nooit
zullen komen voor mij. Zolang
je dat maar weet, geeft dat rust.
Idem, over de transfersom die
Nottingham Forest ooit voor
hem vroeg:
„Kluivert was net naar Barcelo
na gegaan vooreen miljoen of
twintig. Hij was 21 jaar. Zonder
nou te zeggen dat ik er niets van
kan, vroeg de manager 35 mil
joen voor mij. Dan kun je dus
twee Kluiverts kopen voor een
Van Hooijdonk. Nou ja..."
Mariska Oulida, vrouw van de
in japan spelende Tarik in
Voetbal International:
„Die Japanners bemoeien zich
met alles en willen je precies
vertellen hoe je moet leven, vol
gens hun normen. We voelen
ons soms echt bespied. Zo kwam
op een dag een buurvrouw ver
tellen wanneer je op welke dag
het afval in welk soort zak bij de
straat zou moeten zetten. Het
moet allemaal in doorzichtige
zakken, dan kunnen ze lekker
van elkaar zien wat ze weggooi
en. Nou. mooi niet. We gebrui
ken dichte zwarte zakken. Ik
houd me ook een beetje ver van
alle voetbaldames. Dat klept en
roddelt over elkaar dat het een
leven heeft. Onze vorige tolk en
oppas wist direct de eerste dag
dat we haar ontmoetten al te
vertellen wie haar lippen en
borsten had laten liften. Graag
wilde ze horen welke
restauratie ik had la
ten uitvoeren. Ja,
doei. Later begon ze
ons zelfs te chanteren.
Dat was het einde.