De kampen zijn verdwenen bij RVV U IT Sport 1 J J GESPROKEN CLUi van de week SLOOS sport iburgse Volleybal Vereniging (RW) groeit en bijna 25 jaar. Twee fusies lieten wel sporen na, kampen' zijn verdwenen. Wat bleef is een ge- nderlinge concurrentie op het sportieve vlak en leid op z'n tijd. Wat niet altijd blijft is jeugdig ta- ar de toekomst is rooskleurig. CLUBvan deWEEK RW iburgse volleybalver- g heeft leden genoeg bij de jeugd zit de og stevig in. Driehon- leden hebben ze in daarmee is blauw-wit e grootste clubs in de hSve zo'n honderd spelers en honderd- gdleden, zit er ook een :p recreanten bij. 1 de meisjesteams aantal grote talenten, mende jaren door kan 5 ïaar de senioren. De eit binnen de club lijkt ai voor de eerstvolgende 1 gewaarborgd, volgend jaar haar lestaan. In al die jaren :i wat gebeurd bij de 2 g. Zo werd tot twee ,lij en fusie aangegaan. Fhet noodlijdende •0 iit Katwijk samen met urgers en twee jaar te- ook het kleine Valken ïburg 'ingelijfd'. Van al ngaan zijn nog wel us mg te vinden binnen h! n Opger i: RW Opgericht: 1 sep tember 1976 ledenaantal: 350 utie: van 140 gulden jni's tot 305 voor se nioren anmelding: Telefo- ncfoij Marleen de Vink W! 620262) of via inter- http://go.to.rvv riepunt: de clinic die ^erlands mannenvol- am een paar jaar ge- 0 irzorgde in Rijnsburg 3d punt: de degradatie eerste mannenteam ;'6 pen seizoen en het 'h' rolgende vertrek van intvolle jeugdspelers RW, maar volgens voorzitter Aad Kraaij (zelf ex-Blok) wordt dat langzaam steeds minder. „Vlak na zo'n fusie zie je dat ie dereen bij elkaar in het team wil blijven spelen, alleen maar met mensen van de 'eigen' club. Dat is niet meer dan lo gisch. Maar het slijt al gauw en na verloop van tijd wordt het steeds meer een eenheid. Te genwoordig zie je bij ons bijna niets meer terug van een Blok-, een Valken- of een RW- -kamp." Vooral in de hoogste teams is dat zo. Zowel bij de mannen als bij de vrouwen streeft RW na melijk een zo hoog mogelijk ni veau na en daarom verkassen er geregeld spelers en speelsters van een andere club naar Rijns burg. Die nieuwkomers bren gen natuurlijk geen verleden van een van de fusieclubs met zich mee en zodoende spelen er ook geen Katwijkse, Valken- burgse of Rijnsburgse senti menten in de hoogste RW-se- lecties. Er is alleen maar sprake van onderlinge concurrentie op het sportieve vlak. Vooral bij de mannen kan dat geen kwaad, nadat ze vorig sei zoen degradeerden naar de promotieklasse. Dat betekende ook meteen het vertrek van drie talenten uit de eigen jeugd. Zij zagen bij Leython in Leiderdorp betere perspectieven om in de toekomst volleybal op hoog ni veau te spelen. Om in de toe komst het talent uit de eigen jeugd voor de club te behou den, is het zaak dat de mannen snel weer promoveren. Kraaij: ,,We hebben nu een echt topta lent, Dennis Schonenberg. Hij is pas 15, maar speelt al voluit mee met Heren 1. Hij gaat op den duur waarschijnlijk toch wel naar een andere vereniging, laat daar geen misverstand over bestaan. Maar ik zie natuurlijk het liefst dat hij zo lang moge- Het eerste damesteam van RW heeft geen al te hoge verwachtingen voor het nieu we volleybalseizoen. Dat komt vooral doordat de ploeg van trainer Lieuwe van der Meulen dit jaar veel nieuwe gezichten kent. Slechts drie van de tien speelsters zaten ook vorig seizoen al bij de Rijnsburgse hoofdmacht. De trainer ziet dit seizoen daarom nadrukkelijk als een jaar van opbouw. We moeten nog naar elkaar toe groeien. Ik ben hoopvol dat dat snel zal lukken, maar dit jaar zullen we zeker nog geen potten kunnen breken in de derde divisie. Daar ontbreken de automatismen en de ervaring voor. De derde divisie is hetzelfde niveau als cle afgelopen jaren, maar als zijn formatie eenmaal ingespeeld is, ziet Van der Meulen wel degelijk mogelijkheden in een hoge re klasse. „De wil bij RW is er. En ik denk dat het qua potentieel ook moet kunnen. Het huidige team is een mooie mix van routine en jeugd. De twee jongste speelsters zijn zestien jaar. Als die eenmaal gewend zijn aan het niveau, dan kan de club daar nog lang van genieten. In de breedte van de vereniging zit het ook wel goed. ..Bij de jeugd isereen vrij ta lentvolle groep meisjes die nu in de topklasse speelt. Over een paar jaar stromen die dan hopelijk weer door. Bij de hoogste teams van RW zijn de sportieve prestaties erg belangrijk en in dat op zicht vormt Dames 1 geen uitzondering. „Een team kan niet presteren zonder gezel ligheid", aldus Van der Meulen. „Dus dat aspect verliezen we zeker niet uit het oog. Maar het moet wel een wisselwerking zijn. Zodra iemand in het veld niets meer laat zien, dan zet ik haar meteen op de bank. Zo simpel is het. Want we willen winnen. krijgt een wedstrijdbal aangeboden door: leiplein 17 - Leiden - Tel. 071 - 576 01 44 FALLEND NWEZIG lijk bij RW blijft en dat kan al leen als hij zich hier verder kan ontwikkelen. In de promotie klasse lukt dat niet.'' De Rijnsburgse jeugdopleiding is een verhaal apart. Onder lei ding van verschillende gespeci aliseerde trainers trainen weke lijks zo'n honderd kinderen op alle facetten van het volleybal. Die intensieve aanpak blijkt ef fect te sorteren want enerzijds komen er geregeld nieuwe ta lenten bovendrijven en aan de andere kant slaat het ook aan bij de volleyballertjes. Ze blijven daardoor ook bij de vereniging. Zo is het aantal meisjesteams in de loop der jaren uitgegroeid tot zes, een ongekend hoog aantal. En het succes trekt nieu we leden aan. Het behouden van talent is ei genlijk het voornaamste pro bleem voor RW. De jeugdop leiding loopt als een trein en vrijwilligers heeft de vereniging voldoende, zeker nadat het nieuwe bestuur alle leden re centelijk op hun verantwoorde lijkheden wees. „Het is een heel kleine moeite om een keertje de puntentelling bij te houden bij de wedstrijd van een ander team", verduidelijkt Kraaij. „Dat besef is er nu bij iedereen. Vaak moeten mensen gewoon even worden aangespoord." Ondanks de rooskleurige toe komst die de vereniging tege moet lijkt te gaan, weet de voorzitter nog wel een aantal zaken dat verbeterd kan wor den. Eén daarvan is de sponso ring. Niet dat RW moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen, maar met het vertrek van de hoofdsponsor aan het einde van dit seizoen is het wel zaak dat er nieuwe geldschie ters worden gevonden. Volgens Kraaij hoeft dat geen probleem zijn: „Volleybal is volgens mij nog niet over zijn populariteit heen en al helemaal niet bij het bedrijfsleven. Dat zie je aan de grote bedrijfscompetitie die er hier in de buurt wordt ge speeld. Het moet mogelijk zijn om een soort ruil te maken. Wij bieden bijvoorbeeld een trainer aan voor zo'n personeelsteam en daar kunnen we dan geld voor terug krijgen om materiaal te kopen. Dat lijkt me voor bei de partijen een aantrekkelijke constructie. Toch?" TEKST MAARTEN DEKKER FOTO ERIC TAAL r e )bin Suiker -b$6 issistent accountant )itlfó rhalf jaar geleden tcfbin Suiker in het doel rste elftal van de Sas- Se voetbalvereniging es n het begin van het zoen deed de keeper on|e terug naar het twee- 11 draafde hij dit jaar al als spits op in het cli tterdag was Suiker tijd verantwoorde de winnende treffer ar (4-3). od eens hoe je scoorde. •t staat me niet hele- ktfer bij. Ik kreeg de bal worp, passeerde ver- ijti vee man en raakte de h kwijt. Maar op de een manier kreeg ik de bal mijn voeten op vijf het doel. Vervolgens en uit en de bal verdween 'oi e hoek. ej n 'frommelgoal' dus? n je het wel omschrij- rder in de wedstrijd en grote kans en toen 'Dat heb ik weer'. Ein- ben we weer eens g u< de tiveede overwinning 'izoen, en dat is goed 1. 'eer en het vertrouwen nk der Meer, een be- verzorgt de trainin- an GWS. Kunnen jullie ner krijgen? hard ons best om een kandidaat te krijgen, rb) wil momenteel niet zo k. let zal ongetwijfeld ook or iveau (vijfde klasse za- maken hebben. Overi- le#Ruud alle oi erige ta- nat het nu verder met ■n zullen we niet wor- r we worden ook geen Handbal. Voorhout, oktober 2000. FOTO MARK LAMERS - Voormalig vrou- wenhockey-bonds- coach Tom van 't Hek in Sportweek: „Ik ben enorm boos geweest. Je bent zo lang met elkaar bezig geweest. Op het moment suprè me haakten speelsters af. Ze be gonnen te huilen als ze niet bij de eerste elf zaten, ze voelden zich persoonlijk benadeeld. Dat speelde een enorme rol, kostte enorm veel energie. In de eerste week heb ik me daarover heel boos gemaakt. In de tweede week was ik heel berustend, om dat ik besloten had het toernooi af te maken met de speelsters die wel wilden. Wielercoach Michael Zijlaard in Nieuwe Revu: „Ik moet op Leon tien blijven let ten, juist nu. Iedereen mag op die roze wolk gaan zitten, be halve ik. Ik moet alles blijven relativeren, controle blijven houden. Het gaat ook vanzelf, het is er intussen helemaal inge slepen. Idem, over zijn eerste ontmoe ting met Van Moorsel toen ze acht jaar geleden net wereld kampioen was geworden: „Niemand die durfde te roepen: 'Ophouden met die onzin! Dat meisje ziet er uit alsof ze uit een derdewereldland komt'. Ze woog 42 kilo, het was bizar, maar niemand die haar op de vingers tikte. Ik heb dat wel ge daan; ik doe het nog en ik zal het altijd blijven doen. Het moet. Idem: „Het gevaar zal altijd blijven, dat is bekend van anorexia. Dat stemmetje dat zegt dat je te dik bent, gaat nooit meer weg. Ik moetLeontien geregeld voor de spiegel zetten en zeggen: 'Kijk nou, je zier er fantastisch uit, doe eens normaal'. Nee, ze gaat niet op een weegschaal, nooit meer. Daar wordt ze onzeker Peter Blangé in de Volkskrant: „Bij ons is het normaal dat er leeftijdsdiscriminatie is. Toen ik begin twintig was, was er ook altijd de teneur dat er wat mankeerde aan de jonge ren. Ook al speelde je geen punt, je kreeg de term dead weight mee. Er was altijd iets op ons aan te merken. Ik merk nu zelf dat ik ook de neiging heb om die dingen te zeggen. Topsport is een groeiproces en dat noem je ervaring. Dat beteken t dat je ook anders gaat denken over sport dan toen je twintig was." Idem: „Ik had meer feeling met de jon gens in de begeleiding dan met de spelers. De oudsten zitten met een bakje koffie na te genieten, de jeugd gaat na de laatste bal meteen weg. Roeier Nico Rienks in de Volkskrant: „De wereld vergaat niet en je wordt ook niet echt gelukkiger van een gouden medaille. Ja, even. Maar je wordt in elk geval niet ongelukkiger wanneer je hem niet hebt. Pierre van Hooijdonk in de Volkskrant: Vroeger had ik altijd de drang dat ik hogerop wilde. Die drang is weg, omdat ik mezelf goed kan inschatten. Ik weet dat Bar celona en Real Madrid nooit zullen komen voor mij. Zolang je dat maar weet, geeft dat rust. Idem, over de transfersom die Nottingham Forest ooit voor hem vroeg: „Kluivert was net naar Barcelo na gegaan vooreen miljoen of twintig. Hij was 21 jaar. Zonder nou te zeggen dat ik er niets van kan, vroeg de manager 35 mil joen voor mij. Dan kun je dus twee Kluiverts kopen voor een Van Hooijdonk. Nou ja..." Mariska Oulida, vrouw van de in japan spelende Tarik in Voetbal International: „Die Japanners bemoeien zich met alles en willen je precies vertellen hoe je moet leven, vol gens hun normen. We voelen ons soms echt bespied. Zo kwam op een dag een buurvrouw ver tellen wanneer je op welke dag het afval in welk soort zak bij de straat zou moeten zetten. Het moet allemaal in doorzichtige zakken, dan kunnen ze lekker van elkaar zien wat ze weggooi en. Nou. mooi niet. We gebrui ken dichte zwarte zakken. Ik houd me ook een beetje ver van alle voetbaldames. Dat klept en roddelt over elkaar dat het een leven heeft. Onze vorige tolk en oppas wist direct de eerste dag dat we haar ontmoetten al te vertellen wie haar lippen en borsten had laten liften. Graag wilde ze horen welke restauratie ik had la ten uitvoeren. Ja, doei. Later begon ze ons zelfs te chanteren. Dat was het einde.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 2000 | | pagina 23