Barokensemble:
hoofs en elegant
Cocktail/ Cultuur Kunst
'Markt' is modern, mooi en trendy
Society-huwelijk k
tien jaar voorbereid
Hazerswoude gaat 'culinair-cultureel'
Kauffeld en Nijholt: sober maar degelijk
Goede muziek u
afval en lompei
MAANDAG 9 OKTOBER 2000
redactie:
Miep Smitsloo-De Graaft,
telefoon: 071-535 64 84.
Bijdragen: Eric-Jan Berendsen
en Paul de Tombe
Majoor (87)
in Panda naar
Oegstgeest
Ze kwam zelf de oprijlaan van
kasteel Oud Poelgeest oprij
den, in een Fiat Pandaatje. Ma
joor Bosshardt, een respecta
bele 87 jaar oud inmiddels, was
he-le-maal uit Amsterdam ge
komen om in Oegstgeest het
boek 'Jardin d'Amour' in ont
vangst te nemen. In het kielzog
van andere BN'ers als Paul van
Vliet, prof. Pim Fortuyn, An-
dré Hazes, dominee Hans Vis
ser en Midas Dekkers had de
majoor (officier in het Leger des
Heils) een bijdrage geleverd aan
een alleraardigst boekje over de
Op Fortuyn na had geen van de
landelijk bekende auteurs de
moeite genomen naar de uitrei
king te komen. De majoor
kwam wel, hoewel ze die dag al
een druk programma achter de
rug had. „Vanmorgen een die
renasiel geopend, vanmiddag
nog een opening elders. Maar
ik ben blij dat ik het allemaal
nog kan doen. Alleen collecte
ren doe ik niet meer." En daar
ging ze weer, met de karakteris
tieke pet op achter het stuur.
Collignon
steelt de show
Een enkel 'regionaal' gezicht
viel er in de massa nog te be
kennen. Maar voor het meren
deel trok de herfst- en winter-
show van voormalig Leids mo
deontwerpster Monique Collig
non hoofdstedelijke coryfeeën:
het publiek dat echt geld over
heeft voor couture en tal van
bekende Nederlanders. Rijen
dik kwam het publiek naar een
verrassende locatie voor een
modeshow: de circuspiste bij
het RAl-complex.
Collignon werkte vanaf 1990
vanuit haar boutique in de
Leidse Korevaarstraat, maar
verkaste drie jaar geleden naar
modemekka Amsterdam. Met
in haar kielzog de eveneens ras
echte Leienaar Jan Henny Hol
vast, die nu vanuit de hoofd
stad zijn videotheek in de Sleu
telstad bestiert.
Op de foto: Monique Collignon
(de blonde dame in het zwart)
temidden van haar modellen.
FOTO MENNO SMITSLOO
Na één dagje bijkomen van de
festiviteiten rond 2 en 3 ok
tober trok Leiden donderdag
massaal naar de Botermarkt.
Daar werd restaurant Markt ge
opend, de laatste aanwinst van
de ondernemende broers Wou
ter en Richard van Leeuwen
die in Leiden al Stadscafé Van
der Werff en Mas y Mas exploi
teren.
De opening werd verricht door
niemand minder dan Pierre
Wind, bekend als kok, presen
tator van het tv-programma De
Eetfabriek en columnist van
Nieuwe Re vu.
Restaurant Markt heette vroe
ger James en More, gerund
door Hans Westerbeke die eind
vorig jaar met de noorderzon
vertrok, een financiële chaos
achterlatend.
Henny Wiggers en Olaf Hoen-
son namen vlak voor Kerstmis
de zaak over maar verkochten
het bedrijf afgelopen voorjaar
uiteindelijk aan de gebroeders
Van Leeuwen.
Het duo heeft er een mooi, mo
dem en trendy restaurant van
gemaakt dat de nadruk legt op
visgerechten. De zaak van twee
verdiepingen biedt ruimte aan
minimaal honderd gasten, is
ruim van opzet en telt een
aparte zaal voor borrels en par
tijen. Het interieur is afwisse
lend grijs en kleurrijk met een
sfeervolle houten vloer. De
naam Markt staat niet alleen
voor de straat waaraan het be
drijf is gevestigd - de Boter
markt - maar ook voor vers,
mooie producten en een goede
verhouding tussen prijs en
kwaliteit. De keuken staat on
der leiding van niemand min
der dan Roeland Martens,
voorheen chefkok van La Rive
in het Amstelhotel.
Nadat Pierre Wind met een
welgemikte sabelslag een
champagnefles had ontkurkt,
werd het een gezellig samen
zijn. Zo waren er namens bier
brouwer Heineken directeur
Lex Ritman en Maarten Collé.
Wout Bergers van de gelijkna
mige sportwinkels nam een
kijkje en kwam collega-zaken
lieden Theo Zandvliet, Helgo
Tuinhof de Moed, Chris Die
ben en Janneke de Roode van
de gelijknamige slagerij uit de
Kraaierstraat tegen. Ook Henny
Wiggers verscheen in zijn
'nieuwe, oude' zaak.
Ambtenaar en organisator Aad
van der Luit bewonderde het
nieuwe interieur samen met re
clamemaker Sander Pardon en
ook Bo Beekman en Frans
Horst waren aanwezig.
De horeca besprak het wel en
Kok en tv-presentator Pierre Wind (achter) opende vorige week restau
rant 'Markt', de nieuwste aanwinst van de gebroeders Van Leeuwen.
FOTO MARK LAMERS
wee rond 3 oktober en met na
me bij de sluitingstijden werd
uitvoerig stilgestaan.
Zo waren onder anderen Wim
Ankoné van Barrera, Jos Ponsi-
oen van de horecabond en
Fred Muijzert aanwezig. De
nieuwe buren van restaurant
Markt lieten eveneens niet ver
stek gaan. Ruud Witteman van
Einstein kwam feliciteren even
als Ellen Blok van Vooraf en
Toe en Ton Holswilder van het
Koetshuis bij de Burcht.
De notaris en de accountant.
Zij beloofden elkaar onlangs
ten overstaan van burgemees
ter Els Timmers eeuwige trouw
in Oegstgeest. De notaris is An
neke Klein Lankhorst, een self
made woman die tussen de
kleine kinderen door het nota
rieel recht bestudeerde en tien
jaar geleden in Oegstgeest het
initiatief voor een nieuwe
standplaats nam. En de ac
countant is Wim Hamming,
vennoot bij Ernst Young, bij
de golfers onder ons bekend als
voorzitter van de Warmondse
golfclub Kagerzoom.
Bekende mensen, bekende gas
ten. Onder de vierhonderd
receptiegangers bevonden zich
bekende Leidse koppen als
Cees Oomen (oud-voorzitter
college van bestuur RUL Lei
den), Cees Goekoop (niet nader
a,an te kondigen), Jos Ponsioen
(uitbater Stationsrestauratie),
Paul van Egmond
leer), Corien Proper
laar), Har Walenkain
rant Allemansgeest),i
van der Vlugt (kabini
burgemeester) en Joo
(de bouwer).
De Katwijkse notaris I
hees fungeerde als gei
stond erbij en keek en
Wim en Anneke mete
kennismaakten tijden
klinkende cursus fïiu
sturing voor het nota
moet daar destijds tc
zellig zijn geworden,
sus, wel te verstaan.
Overigens gingen An
Wim bepaald niet ovi
nacht ijs, maar als no
accountant behoor je
natuurlijk ook goed t
Ze delen al tien jaart
haard, „Dan weet je t
zeker dat het goed zit'
Hamming voldaan.
Tartuffe in actie in het Dorpshuis van Hazerswoude.
FOTO ERIC TAAL
Als het aan Jacqueline Slingerland ligt, wordt
eten met een theatershow erbij ook in Hazers
woude een traditie. De beheerder van het Dorps
huis in het plaatsje organiseerde zaterdagavond
voor het eerst een musical-dinner-show in 'haar'
centrum, met medewerking van de Leidse groep
Tartuffe. „Om te laten zien dat je voor zoiets niet
per se naar de stad hoeft en dat je ook hier goed
kunt eten, bij bruiloften en partijen."
Eten en ensemble sloegen zo aan bij de 75 Hazers-
woudenaren die er op af waren gekomen, dat Slin
gerland er al na één avondje de smaak van te pak
ken heeft gekregen. „Dit gaan we meer doen", ze
ze tenminste tijdens de show die haar en de ande
re aanwezigen („allemaal 'gewone' mensen, want
ik heb er niet aan gedacht notabelen uit te nodi
gen") zeer goed beviel. „Niet wekelijks of maande
lijks, want we zijn geen restaurant, maar toch wel
meer dan eens per jaar. Want dit is wel heel erg
leuk."
Mede verantwoordelijk daarvoor was Tartuffe, een
groepje dynamisch dertigers dat afwisselend 'per-
siflage-achtige' musicalliedjes en stukjes cabaret
brengt, tijdens een avondvullend programma in
vier blokken. Het overwegend Leidse gezelschap is
bezig snel naam te maken in Leiden en wijde om
geving. De oud-leden van de Voorschotense musi
calvereniging Otis begonnen vier jaar geleden voor
zichzelf bij het vroegere 'James' aan de Botermarkt
en treden sindsdien op in theaterrestaurants, op
bruiloften en partijen. "Thuisbasis' van Tartuffe,
vernoemd naar de 'huichelaar' uit een stuk van de
Franse toneelschrijver Molierè, is tegenwoordig
De Beukenhof. Daar komen de aan het conserva
torium afgestudeerde pianist Arthur Postma,
countertenor Hans van der Velde, bas/bariton
Gilbert Versluis, Bernice Schmal („het sopje", of
tewel de sopraan), alt mezzosopraan Lilian Kan
bier en alt Marianne de Mooy geregeld in actie.
Laatstgenoemde twee doen ook mee aan de finale
van het Leidse Cultuurfestival. Met het lied 'Thuis
van alle markten' gaan ze tijdens het Songfestival
van het Leidse lied, woensdag in de Leidse
Schouwburg, op zoek naar 'brede erkenning'.
MUZIEK RECENSIE
LI DY VAN DER SPEK
Noordelijk Barokensemble: Paulien Kos-
tense, viool, Maaike Roelofs, barokcello
en Margreet Prinsen, davecimbel. Ge
hoord 8/10, Waalse Kerk, Leiden.
Het trio houdt zich heel dicht
bij haar simpele naam Barok
ensemble. Het klankidioom van
dit drietal is ook echt barok.
Het tinkelend clavecimbel van
Margreet Prinsen heeft qua
klankkleur en volume nog veel
weg van het spinet. De barok
cello en viool hebben beide een
licht nasale, melancholische
toon met een niet al te groot
volume, zelfs in de levendige
delen. Al met al een 'authen
tiek', intiem gezamenlijk colo-
riet.
Buxtehudes' Triosonate in G
komt nog het minste uit de verf.
Er zijn forse tempo- en ritmi
sche verschillen. Het clavecim
bel trekt aan het tempo terwijl
de viool en hier en daar ook de
cello juist willen versnellen. En
dat gaat nog eens gepaard met
een schommelend ritme. Hoe
wel er dus op het samenspel
nog wat aan te merken valt, is
er toch al sprake van individue
le speelvreugde en creativiteit.
In Sonate in C voor viool en cla
vecimbel van Bach loopt het
spel veel meer gelijk op - als
één warme hartklop.
De cellist Maaike Roelofs heeft
het in de Sonate in A van Luigi
Boccherini op een heel origine
le en virtuoze manier voor het
zeggen. Deze uit Lucca afkom
stige componist werkte vanaf
zijn zesentwintigste jaar in Ma
drid en dat laat hij horen ook.
In Leclairs Sonate in F is het
trio weer compleet en laat het
horen hoe mooi ze na verloop
van tijd op elkaar zijn inge
speeld. In het tweede deel Atia
(affettuoso) heeft het ensemble
een heel verfijnde samenklank
gekregen. Er wordt hoofs en
elegant gemusiceerd, door viool
en cello geraffineerde accenten
gelegd, krachtig onderbouwd
door de clavecinist. Je kunt hier
horen en voelen dat Jean Marie
Leclair zijn carrière is begonnen
als danser in Rouen en later is
verkozen tot balletmeester in
Turijn.
Boek van het Jaar in Katwijk
In de vestigingen van de Katwijkse bibliotheek kan van 16 tot en
met 28 oktober weer gestemd worden voor het Boek van het Jaar,
verbonden aan de Trouw Publieksprijs. De genomineerden zijn dit
jaar 'Bezeten van mij' van Nicci French, 'De passievrucht' van Ka-
rel Glastra van Loon, 'De broederschap' van John Grisham, 'De
eeuw van mijn vader' Geert Mak, 'Publieke werken' van Thomas
Roosenboom en 'Harry Potter de gevangene van Azkaban', door
J.K. Rowling. Stemmers maken kans op een prijs: iedere week boe
ken uitzoeken ter waarde van veertig gulden of één van de hon
derd boekenbonnen ter waarde van 25 gulden.
RECENSIE THEATER
HANS VISSER
'The Award Winners', met Greetje Kauf
feld en Willem Nijholt. Begeleiding: The
Little Big Band o.l.v. Johan Plomp. Arran
gementen. Jerry van Rooijen en Johan
Plomp. Nog te zien: Tournee door Ne
derland
Greetje Kauffeld en Willem Nij
holt samen in een theaterpro
gramma, dat is opgebouwd
rond liedjes die ooit prijzen
wonnen of waarvan ze zelf vin
den dat ze een prijs hadden
moeten winnen. Kortom: werk
waarin ze zich lekker voelen.
Een simpele formule, maar ook
gevaarlijk. Want voor een thea
terprogramma is meer nodig
dan alleen twee topartiesten en
goed repertoire.
Eigenlijk hadden die twee al
eens eerder samen moeten
werken want de combinatie
van deze twee verschillende
mensen deugt. Des te spijtiger
is het dat dit programma al te
vaak niet verder komt dan een
lichtelijk aangekleed concert.
De combinatie Kauffeld en Nij
holt verdient meer. Natuurlijk
maakt de aanwezigheid van de
monter begeleidende Little Big
Band onder leiding van Johan
Plomp op zich een feestelijke
indruk. Maar viel de diepte van
het toneel niet meer te benut
ten, zodat beide solisten wat
meer bewegingsruimte hadden
kunnen krijgen? Moest dat gro
te achterdoek echt zo pal ach
ter het orkest hangen?
En vooral:.waarom wordt er
niet meer gebruik gemaakt van
het licht? Als Nijholt uit het re
pertoire van Sinatra de ballad
'One for my baby' zingend ac-
Willem Nijholt en Greetje Kauffeld op de première van The Award Winners in Hoorn. Sober vakwerk.
FOTO GPD
teert, zou het dan niet mooi
zijn als dat schitterende num
mer ook wat meer visuele sfeer
zou meekrijgt? En als Greetje
Kauffeld 'Lullaby of Broadway'
zingt mag ook het toneelbeeld
toch wel een tikkeltje meer gla
mour vertonen? Een program
ma vol 'Award Winners' ver
dient ook visueel meer allure.
De toon wordt nu net iets te
veel gezet door de soms wat
obligate dialoogjes.
Maar ach, belangrijk is dat
de twee met al die stukken
kunnen laten horen en zien
waarom ze al zo lang aan de
top staan. Vóór de pauze doen
ze dat in songs en chansons
waarin het vooral aankomt op
de subtiliteit in de vertolking.
Waar Nijholt vocaal de acroba
tiek mist fascineert hij door
zijn interpretatie en Kauffelt is
daar vooral groot in de manier
waarop zij het werk muzikaal
behandelt.
Op sleutelposities is de band
versterkt met Kauffelts vaste
begeleiders Peter Nieuwerf op
gitaar en Jan Menu op tenor
sax, hetgeen heel wat mooie
instrumentale momenten op
levert. Ook Nijholt profiteert
daarvan. Vooral als hij zich af
vraagt 'Wat voor weer zou het
zijn in Den Haag?'. Want Nieu
werf tokkelt daar kleuren bij
die feilloos passen bij de sfeer
van Annie M.G. Schmidt en
Harry Bannink.
Vakwerk, zoals eigenlijk de
hele avond vakwerk laat zien
tot in de details. Zij het wat al
te sober gebracht.
.De Oegstgeestse burgemeester ElsTimmers, hier ii
naar van de burgerlijke stand, veegt de lipstick van
wang. De bruid, notaris Anneke Klein Lankhorst, k
RECENSIE TONEEL
AAD VAN DER VEN
Toneelgroep De Appel en Residentie Or
kest met 'Het verhaal van de soldaat' van
Stravinsky (muziek) en Ramuz (tekst). Re
gie. Porgy Franssen. Muzikale leiding:
Vincent de Kort. Decor Tatyana van Wal-
sum. Kostuums: Juliet Simpson. Choreo
grafie Ricardo Sibelo. Lichtontwerp: Ste
fan Dijkman Met Sacha Bult huis, David
Geysen, Carol Linssen en Henriett Kassai.
Musici van het Residentie Orkest. Be
zocht: 7/10 Den Haag (Appeltheater).
Herhalingen t/m 19 november
Terwijl een giechelende klarinet
haasje over springt met een
knorrige trombone, borstelt een
viool er stevig op los. Een trom
pet tettert vrolijke deuntjes en
blijft even onverstoorbaar als
het bonkende slagwerk. We zijn
bij Stravinsky. Bij de Stravinsky
van 'L'histoire du soldat' om
precies te zijn, dat briljante
voorbeeld van miniatuur-mu
ziektheater over een soldaat,
die zijn viool - zijn ziel - aan de
duivel verkoopt. En we zijn bij
Toneelgroep De Appel, die sa
men met leden van het Resi
dentie Orkest van 'Het verhaal
van de soldaat' een voorbeeldi
ge voorstelling maakte.
Nederland kende ai voortreffe
lijke producties van deze Oud-
Russische variant van het
Faust-motief, waarop Ramuz
zijn tekst - hier in een vertelling
van Watze Tiesema - baseerde.
Erik Vos kwam in de jaren ze
ventig met een grillige, circus
achtige enscenering. Ton Lutz
hield later de lijnen wat strak
ker. Bij hem stond tegenover
John Kraaijkamp (een prachtige
duivel) Porgy Franssen als sol
daat.
Franssen is nu de regisseur.
Met medewerking va
teurs, een actrice enf
res, komt hij nu me
ductie, die speels, t
een tikje beklemmen
om zoals dit stuk mol
vallend is dat de rol
teller veel meer is
dan we gewend zijn.
aanvankelijk een afi
indruk, maar lijkt stei
betrokken te raken bi
vallen van de soldaal
pele ziel, die voor de
makkelijk slachtoffei
Linssen speelt die n
teller met een sterke,
theatrale uitbeelding.
'Goede muziek uit af
en lompen', noen
Bloch deze partituur
vinsky. Dit werk is f
meest perfecte voorb
de tussen de twee \vi
gen ontstane toonkui
grote emoties taboe z
zikale discriminatie
sus amusement - is o
Simpele dansjes
deuntjes, hier en daa
muziek etcetera: alle
en scheef aan elka
met de quasi-achtelo
een genie. Onder
Vincent de Kort geve
ci van het Residen
met voorop de stevi
strijkende violist II)
berg, deze muziek
combinatie van luch
scherpte.
De klarinettist Ab V<
aftrap verrichten do
gaande aan 'Het veil
soldaat' de drie sol
spelen, die Stravinsl
voor zijn instrumei
ven heeft.
