Stadspost trekt
grote broek aan
"I"
Gesprek van de Dag
Drijvende informatie
Stel ontvangt sleute
en sloopbericht hun
mm
M.
DINSDAG 3 OKTOBER 2000
Commentaar
Geweld in Midden-Oosten
De dood van de twaalfjarige Palestijnse jongen Rami
lijkt het tragische symbool te worden van de nieuwe
intifadah in de Palestijnse gebieden. De beelden van
een vader die zijn zoontje driekwartier lang met zijn
eigen lichaam tevergeefs tegen een kogelregen pro
beert te beschermen, spreken boekdelen. Israël zet let
terlijk zwaar geschut in. De veiligheidstroepen schu
wen zelfs de inzet van gevechtshelikopters tegen ste
nengooiende jongeren en de lichtbewapende Pales
tijnse politie niet.
Het optreden van Israël heeft wereldwijd scherpe kri
tiek uitgelokt. Dat het afgelopen nacht niet tot een ver
oordeling door de Veiligheidsraad van de Verenigde
Naties is gekomen, is geheel op het conto van de Ver
enigde Staten te schrijven, beschermheer van de jood
se staat. Het uiterst provocerende bezoek van de Israë
lische oppositieleider Sharon aan de Tempelberg, aan
leiding tot de rellen, is door minister Albright van bui
tenlandse zaken wel bekritiseerd.
De provocatie van Sharon lijkt de zoveelste zet van Li
kud om het wankele vredesproces te torpederen. De
Israëlische bevolking is onderling ernstig verdeeld over
de te volgen weg. De oppositie - ook binnen de rege
ringscoalitie - wil geen enkele concessie aan de Pales-
tijnen doen en daarmee lijken de dagen van de coalitie
van premier Barak geteld. Verkiezingen zijn nodig om
de exacte verhoudingen binnen Israël in kaart te bren
gen.
In Camp David konden Israël en de Palestijnen het
niet eens worden over de toekomstige status van Jeru
zalem. Het plaatsen van Jeruzalem onder internatio
naal of gedeeld Israëlisch-Palestijns gezag, was toen in
Israël niet te verkopen. En toch ligt de sleutel voor een
definitieve vredesregeling in Jeruzalem. Geen van de
twee partijen zal ooit de heilige stad opgeven. Dat
blijkt maar weer uit de heftige wijze waarop de Pales
tijnen uiting geven aan hun ongenoegen over het be
zoek van Sharon aan de Tempelberg.
De Palestijnse leider Arafat doet ondertussen zijn ui
terste best de emoties van zijn volk in goede banen te
leiden en van het vredesproces te redden wat er te red
den valt. Woensdag ontmoet hij premier Barak. Israël
lijkt na het jongste optreden tegenover de Palestijnen
snel het laatste restje krediet in de wereld te verspelen.
Emoties bestrijd je niet met pantserwagens, zo zei de
Franse president Chirac treffend. De Verenigde Staten
moeten het ijzer smeden als 't heet is en de Israëli's
dwingen de noodzaak van concessies aan de Palestij
nen te doen inzien.
T,
elevisie
Nci Elven
Na elven. Je kunt leuke dingen doen na elven. Wil
houdt wel van een gezellige avond. Een keertje naar de
bioscoop, een keertje naar de kroeg, als er kermis is, kun
je er even overheen lopen. Maar na elven kun je ook te
levisie kijken. Alleen ziet Wil niet direct in waarom je
dat zou doen.
Trots kondigt de NOS aan dat iedere avond het pro
gramma Na Elven wordt uitgezonden. Een sportpro
gramma. gevuld met 'achtergronden Een hoop geleuter
dus. Gisteren was de eerste aflevering. We hadden ge
luk: de Olympische Spelen zijn net afgelopen (hé, leuk
voor een item) en het is net weekend geweest (hé, dan
kunnen we buitenlands voetbal uitzenden) en Ajax
moest spelen tegen Heerenveen (hé, RUIME samenvat
ting).
Na Elven is precies hetzelfde als MTwee, het nieuwe
programma van vorig jaar. Alleen is Mart Smeets op
vakantie en Maartje van Weegen weggesaneerd. Die
leuke glimlach van d'r verdoezelde niet haar gebrek aan
kennis. Nou ja, sportkennis. Nou ja, het vermogen om
zonder problemen een half uurtje door te lullen over
sport - of over een sporter die geblesseerd heeft moeten
afhaken.
Tom Egberts presenteerde. Die kan dat wel. Robin Kor
ving was te gast, de hordenloper die vlak voor de finale
zo geblesseerd (ook een mooi sportivoord, geblesseerd)
raakte dat hij misschien wel moet stoppen met horden
lopen. Tom bleef doorvragen. 'Hoe gaat het met je?
Maar hoe gaat bet nu eigenlijk met je? Fysiek? En Men
taal? En heb je er nog last van? Fysiek? Én mentaal? Erg
he, dat je misschien wel moet stoppen. Maar hoe gaat
hef eigenlijk? Vertel nog eens (voor de zeventiende keer)
wat er precies gebeurde en wat er mis is? Fysiek? En
mentaal?'
Wil werd er gloeiend gek van. Zelfs als sportliefhebber.
Maar Wil zat het uit. Bladibladibla. En wat goedkope
samenvattingen van Engels en Spaans voetbal en weer
bladibladibla.
Tot Tom Egberts aan het einde zei: „En dan nu het be
langrijkste sportnieuws van vandaag.
Toen dacht Wil: Nu zul je het krijgen.
En toen begon Tom met de uitslag van Ajax - Heeren
veen. Waarvan hij zojuist een flinke samenvatting had
laten zien.
En toen dacht Wil: Stik er maar in, met je Na Elven.
Er zijn leukere dingen te doen. Bioscoopje, cafeetje.
Zo wordt Nederland door de NOS aan de drank ge
bracht. Na Elven? Direct verbieden!
Het eerste drijvende utiliteitsgebouw van Europa werd gisteren van Hoorn naar de nieuwe Amsterdamse wijk Uburg gesleept. Het gebouw is
het eerste in Europa dat gebouwd is volgens het Canadese systeem van onzinkbare funderingen en zal in Amsterdam als bezoekers en infor
matiecentrum fungeren voor de toekomstige bewoners van de waterwijk Uburg. foto anp hanssteinmeier
De sleutel van hun huis, hun
eerste woning, werd uitgereikt
op 19 september. Vol goede
moed gingen ze aan het werk.
Verven, behangen en uiteraard
ook meubels aanschaffen. Hun
laatste spaargeld verdween in
de hoekwoning in Stadskanaal.
Wendy Klompsma (19) en Ber-
nie Daniëls (20) waren klaar
voor een nieuwe toekomst; sa
menwonen en over enkele ja
ren trouwen. De droom spatte
al snel als een zeepbel uit el
kaar. Twee weken na ontvangst
van de sleutel viel er een brief
op de mat van de Stichting Wo
ningbouw Stadskanaal (SWS).
Als een mokerslag kwam de in
houd aan: meneer, mevrouw,
uw woning wordt op den duur
gesloopt. Het huilen stond het
paar nader dan het lachen. Al
het werk was voor niets ge
weest.
,,We waren net klaar", vertelt
een nog aangeslagen Wendy.
„Het huis is helemaal opge
knapt. Twee weken geleden
kregen we de sleutel. De SV\
heeft er toen alles aan g
om het leefbaar te maken. 1
was uitgeleefd. De schimme
stond op de muren. Als we
eerder hadden geweten, ha<
den we dit niet gedaan."
Bernie had grote plannen;
zou een siertuin worden aai
legd, een schutting worden
plaatst en hij wilde een gara
bouwen. Dat is nu op de lai
baan geschoven. Het jonge
wacht nu eerst het definitie)
voorstel van de SWS af.
Het jonge paar kan zich nie
voorstellen dat de mensen
de SWS niet op de hoogte w
ren van de herstructurering
plannen voor de stadswijk. 1
geen woord is gerept over sl P
van de woningen. „Dit hadt
ze al bij het eerste gesprek n
ten zeggen. Dat had ons vel
duizenden guldens kunnen
schelen."
HANS HUITING
De stadspostdiensten hebben als vrijbuiters onder de bestellers geen lang
leven meer als kleine zelfstandigen. Nog altijd staat het de 72 bedrijfjes vrij
te handelen binnen de gebondenheid van de Stadspostunie. Maar onder
zoek heeft uitgewezen dat uniformering absolute noodzaak is om flinker in
de bus te blazen dan het marktaandeel van vier procent. Stadsposten die
niet in de pas van de Stadspostunie willen lopen, maken kans van direc
teur/secretaris Geertman de zak te krijgen.
Wie binnen 24 uur uur post el
ders in den lande bezorgd wil
zien, is bij de stadspost aan het
verkeerde adres. Namens de 72
aangesloten bedrijven is direc
teur/secretaris Jan Geertman
van de Stadspostunie de eerste
om haastige postaanbieders
een deur verder te sturen. „Al
kwam de Consumentenbond
onlangs met een andere mede
deling, bij PTT Post wordt ge
zegd dat bezorging binnen een
etmaal in principe kan. Hier
wordt dat niet beweerd. Een
voudig, omdat we zeker weten
dat niet te kunnen."
De belofte die de samenwer
kende 72 stadspostdiensten wel
kunnen nakomen, is post van
deur tot deur brengen tegen
een goedkopere tariefstelling.
In zijn kantoor aan huis in
Heemstede rekent Geertman
voor dat een en ander al gauw
dertig tot veertig procent
scheelt. Dat komt, zo legt
Geertman uit, omdat de stads
post geen CAO kent. „Wij huren
mensen in, veelal op contract
basis. En het beloningsniveau
hoeft niet per se op dezelfde
hoogte te liggen als bij PTT
Post. Aangezien het bezorgen
van post verantwoordelijk werk
is, werken we het liefst niet met
al te jonge jongeren. Wel graag
met oudere mensen, die een
zakcentje willen bijverdienen
en zodoende ook nog onder de
mensen kunnen blijven."
In aanmerking genomen dat
stadspostbestellers met hun
handen moeten afblijven van
brieven tot 100 gram, kan het
volgens Geertman voor onder
nemers dus best lonend zijn
een beroep te doen op de dien
sten van een bij zijn organisatie
aangesloten bedrijfje.
„Pakketten doen we ook niet,
omdht mensen die voor stads
postdiensten werken dikwijls
hun ronde op de fiets doen en
zich niet met de auto verplaat
sen. Wij concentreren ons
voornamelijk op geadresseerd
drukwerk. De service die wij
wel bieden, is minstens zo goed
als van die ander. Alleen hoeft
er bij ons minder voor te wor
den betaald."
Met alle respect voor de wer
vende dictie waarmee Geert
man deze zin uitspreekt, dient
daar wel een kanttekening bij te
worden geplaatst. Voor buiten-
regionale postbezorging moe
ten verzenders wel genoegen
nemen met een tijdpad die
postkoetsen in vervlogen dagen
aflegden.
Directeur/secretaris Jan Geertman van de Stadspostunie.
foto united photos de boer
„Ons vervoerssysteem van
Maastricht naar Leeuwarden
heeft een dag meer nodig dan
PTT Post. De post gaat eerst per
vrachtwagen naar onze over-
slagloods in De Meern, en van
dat centrale punt naar de stads
post van bestemming. En die
zorgt een dag later voor de dis
tributie richting geadresseerde.
Daarom: wie vrijdag elders iets
in den lande bezorgd wil heb
ben, doet er goed aan dat dins
dag bij ons aan te leveren. Je
betaalt minder voor de service,
die net zo goed is. Alleen, het
vereist een stukje planning."
Er zijn stadposten en stadspos
ten. Van de rond 100 gaan een
kleine dertig buiten de Stads
postunie om langs brievenbus
sen. „Deze niet-leden werken
lokaal, maken geen deel uit van
ons landelijk gedekte bezor
gingsnetwerk. Ze werken vooral
wijkgericht."
De stadspostdiensten binnen
Unieverband willen af van het
nogal folkloristische, kneuterige
stempel van het verleden.
Geertman is de eerste om toe te
geven dat er wel eens bestellers
zijn geweest die post in sloten
dumpten om vroeg thuis te
zijn.
„De stadsposten worden via
proefmailingen regelmatig on
derworpen aan kwaliteitscon
trole. Waarbij wordt nagegaan
hoe lang de post onderweg is.
Of de envelop zonder krassen,
strepen en kreuken wordt afge
leverd. Als de betrokken stad-
post niet voldoet aan de norm,
krijgt-ie een waarschuwing. En
tevens inzicht in de bevindin
gen van de controle. De keer er
op wordt-ie weer gecontro
leerd, uiteraard vertellen we
niet wanneer en hoe. En als het
dan nog slecht is, volgt een
tweede waarschuwing. Bij der
de waarschuwing kan er roy
ement volgen. Maar zo ver laat
men het gelukkig niet komen."
Stadspostdiensten aller ge
meenten verenigt u. Dat is zo
I mmiKtbasr EfiH#imHfJ&WSr mm
m
u'-Mmfeasr wrafeagr Rili
De nieuwe stadspostzegels.
ongeveer het credo van de
Stadspostunie in het kader van
de voorgenomen professionali-
seringsbeleid. Hoogste tijd, zo
vindt Geertman als direc
teur/secretaris, dat de vrijbui
ters van het bestellerswezen in
elk geval in figuurlijke zin ge
üniformeerd wordt. Al was het
maar om op termijn opkopers
op afstand te houden.
„Niet PTT Post, maar de Deut
sche Post, de Royal Mail en de
Franse post zijn onze grootste
bedreigers. En zo heeft een in-
vesteringsgroep al een middel
grote stadspost opgekocht.
Deutsche Post zit na de overna
me van de pakketpoot van Van
Gend&Loos al met een distribu
tiecentrum in Nederland. Ze
hebben alleen nog niet wat wij
wel hebben, een landelijk dek
kend bezorgnetwerk."
Een analyse van MKB Neder
land heeft Geertman gesterkt in
de overtuiging dat de aangeslo
ten 72 koninkrijkjes met 72 ko
ninkjes aan het hoofd tot een
organisatie te smeden. „Alle
struikelpartijen en valkuilen ten
spijt maken we vorderingen. Al
zijn er nog dwarsliggers. Een
enkeling is uit onze organisa
gestapt en op eigen houtje v
der gegaan. Buiten ons land
lijk netwerk. Het zij zo. Gent
stadspostdiensten daar in dt i
omgeving, die in die gemeeii
willen springen."
Hij geeft op een briefje dat dl j
toekomst van de stadspostdi f
sten absoluut niet in het verl
den ligt. Maar sommige klein j
zelfstandigen kunnen de niel x
we beleidstrategie niet volgel
„Die hou ik geregeld de spiej y
voor. Zo van: als je nu geen j
maatregelen neemt, gaat het
mis. Niet zelden vanuit de V\|
situatie is een jaar of zestien
leden een generatie begonna
met stadspost, toen er bij de] -
PTT werd gestaakt. Het ging!
vaak om eenvoudige mensen
in de positieve betekenis van j
het woord. Mede dank zij hu
inspanningen is de organisaj
tot de huidige uitgegroeid. V
iemand van een jaar of zestig
kan het best aantrekkelijk zijl
het bedrijf te verkopen en on j
der andermans leiding nog el
beetje te blijven werken."
Dove architecten
Met doven hebben we minder medelijden dan met
blinden. Blijkbaar vinden we dat wie zijn gezichts
vermogen verliest, meer van de grote, mooie wereld
moet missen dan wie het zonder gehoor moet stel
len. Horen is zilver en kijken is goud, maar ook
is waar dat we ons van de rol van het gehoor
veel minder bewust zijn. Ik herinner mij als de
dag van gisteren hoe in Genteen tram bijna
een eind aan mijn leven maakte. Juist om-
Ij. dat ik de tramrails zag lopen, stak ik zon
der te kijken over, in de overtuiging dat
ik een naderende tram zou horen.
Helaas. In Gent rijden de trams op wie
len die bekleed zijn met rubber, zodat
omwonenden geen last meer hebben
van geklengkleng op het rechte stuk en
piepen in de bocht. Voor vreemdelingen
die er van uitgaan dat een tram wél la
waai maakt, is dat een levensgevaarlijke
situatie. Als niet iemand een snelle ruk aan
mijn schouder had gegeven had dit schrij
ven u nietmeer bereikt.
Sinds die dag weet ik dat de meeste wegge
bruikers eerst vertrouwen op hun oren. Je
hóórt dat er een pizzabrommer van rechts komt.
Pas dan besluit je te kijken. Of er statistieken van
zijn, weet ik niet, maar het lijkt me onvermijdelijk
dat het steeds stiller worden van automotoren ex
tra verkeersslachtoffers kost. De betreffende gewon
den zijn daar trouwens ook zelf vaak schuldig aan.
Het lopen met een walkman op het hoofd wist de-
omgeving akoestisch geproken uit. En juist dat ge
luidsbeeld van de omgeving is -normaal gespro
ken- de reden om eens extra te kijken. Zoniet voor
die mobiel bellende automobilist in een moderne,
van binnen volkomen stille auto die inrijdt op een
zebrapad met jonge house-fans.
Behalve het hoorbaar makenvan de dode hoek
doen onze oren nog iets anders. Het was de Haar
lemse architectuurkenner Ids Haagsma die mij
daar op overdonderende wijze op attendeerde. 'De
zestraat klinkt goed', riep hij, luidt klappend in
hetKlein Heiligland, 'Luister maar'. Opeens wist ik
wat er mis was met alle nieuwbouw in Almere,
Hoofddorp, Zoetermeer en waar dan ook. Er is
geen straat die een eigen akoestiek heeft. In laag
bouw en tochtige tuintjes verwaait iedere geluid
voor het een kleur heeft kunnen aannemen. Oud
bouw heeft wel een eigen geluid. Als de hoeken niet
allemaal recht zijn en de gevels niet allemaal even
hoog, als er nu eens bomen zijn, dan weer water,
dan weer allebei, dan heeft iedere straathoek zijn
eigen klank. En ieder die daar woont weet dat. Er
is de klank van water omzoomd door huizen. Van
nauw. Van bochtig. Van steentjes. Van asfalt. En
onze oren weten (lat we thuis zijn.
En zo werkt dat ook omgekeerd. Het bedrukte en
onveilige gevoel in winkelcentra als Hoog Catlia-
rijne wordt in niet gering mate akoestisch bepaald.
Op late avonden, als de winkelluiken al dicht zijn,
klinkt overal onplaatsbaar geklos door de gangen.
Ongeziene passanten wekken de indruk dat ze van
alle kanten tegelijk kunnen opdoemen. De weer
kaatsing van je eigen stappen tegen te lage pla
fonds maakt de ruimte klein. Maar de visuele trucs
die zijn uitgehaald, zoals daklichten en vloerdoor-
brekende atriums, spreken dat gevoel weer tegen.
Het is resultaat is innerlijke onrust. De enige voor
mensen deugdelijke architectuur is die waar ogen
en oren elkaar niet tegenspreken, maar wél allebei
iets te doen krijgen. Laten we dit ook gaan bewij
zen. We laten blinden, doven en niet-gehandicap-
ten los op Hoog Catharijne. Wie van de drie groe
pen voelt zich het prettigst? Ik wed dat het de do
ven zijn.
enselijk
PETE SAMPRAS is za
terdag in het huwelijk
getreden met de actri
ce Brigette Wilson,
met wie hij zich ver
loofde nadat hij dit
voorjaar in de eerste
ronde van de open
Franse tenniskampi
oenschappen op Ro
land Garros was uitge
schakeld. De huwe
lijksvoltrekking tussen
de tennisster en de
26-jarige Wilson had plaats in Samp
ras' woning in Beverly Hills. Wilson,
de Miss Teen 1990, die onder meer
te zien was in de soap Santa Barbara
en de films Last Action Hero en I
Know What You Did Last Summer,
droeg een jurk van ontwerpster Vera
Wong waaraan diamanten waren be
vestigd met een gezamenlijk waarde
van meer dan 1 miljoen gulden.
PRINS BERNHARD (89) isv
aan het werk. Hij woont zater
de viering bij van het elfde lus
trum van de Bond van Nederi
landse Militaire Oorlogs- en
Dienstslachtoffers (BNMO) in
Apeldoorn. Het is voor het eei
sinds 10 mei dat de prins in c
openbaarheid treedt. Op 11 r
werd hij met spoed opgenomf
in het Universitair Medisch 0
trum (UMC) in Utrecht, waar!
diezelfde middag een zware
buikoperatie onderging. Na df
ingreep ontstond een neurolo
sche complicatie waar Bernhi
van herstelde. Op 18 mei kwa
het bericht dat de toestand v
de prins ernstig was verslech
terd. Later bleek dat hij een s
van zijn kunstgebit had inges
en in ademnood was gekomen
