Katwijk wil
geen extra
terrassen
De schone sloten krijgen krullen, de vuile een brief
Geest van veldwachter
Eggen waart nog rond
Duin Bollenstreek
't Onderdak moet sponsors
zoeken voor aankleding baif
Nieuw dak voor basisschool
De Rank in Sassenheim
Neem een proefabonnement
BEL 071-5128030
WEKEN VOOR 41,00
DINSDAG 3 OKTOBER 2000
Telefoonstoring gemeentehuis
Het Katwijkse gemeentehuis is gisteren de bijna hele dag telefo
nisch onbereikbaar geweest. De oorzaak daarvan was een tech
nische storing aan de eigen telefooncentrale. Medewerkers van
KPN Telecom zijn gisteren praktisch de hele dag bezig geweest
om het technische mankement te verhelpen. In de loop van de
middag was het probleem verholpen. Sindsdien kan er weer ge
woon met het gemeentehuis gebeld worden.
Katwijk wil er in de toekomst geen terrassen meer bij op
de Boulevard, in de Voorstraat en in de Badstraat. Dat
staat in het nieuwe gemeentelijke terrassenbeleid. De ge
meente stelt daarin onder meer dat ze het woonkarakter
van de Boulevard graag wil handhaven en dat ze daarom
geen terrassen op de stoep toestaat. ,,Dat is ongewenst."
katwijk «peter blok
Voor het gedeelte van de Boule
vard tussen de kop van de
Voorstraat en het Waaigat zijn
in de toekomst geen terrassen
op de stoep toegestaan in ver
band met het drukke wandel-
verkeer op die plek. „De ver
keersveiligheid is in het geding
als daar terrassen op het trot
toir worden neergezet", stelt de
gemeente in het nieuwe tera^-
senbeleid.
De vaste terrassen bij visres
taurant De Brittenburg en Sun
set Boulevard die op eigen
grond liggen en qua constructie
en vormgeving onlosmakelijk
zijn verbonden met de horeca
bedrijven, vormen volgens de
gemeente geen enkel probleem.
Ze kunnen daarom gewoon ge
handhaafd blijven. Voor de be
staande terrassen op de stoep
bij Hotel Noordzee en restau
rant Karalis geldt een over
gangsregeling. Die houdt in dat
de terrassen vooralsnog mogen
blijven, maar onmiddellijk weg
moeten als Noordzee en Karalis
een andere eigenaar of een an
dere functie krijgen.
In de Voorstraat en in de
Badstraat mogen eveneens
geen terrassen komen. Dit tot
groot ongenoegen van C. van
der Linden van café In den
Blauwen Bock die al jaren zijn
terras wil uitbreiden. De nieu
we vlaaienwinkel De Limburger
in de Badstraat in Katwijk mag
ook geen terras voor de deur
neerzetten. Eigenaar M. Mr-
nustik heeft daar onlangs om
gevraagd. De vlaaienwinkel
mag van de gemeente in de
winkel wel een koffiehoek be
ginnen.
Zowel op grond van de huidi
ge situatie als op grond van het
nieuwe terrassenbeleid is vol
gens burgemeester en wethou
ders geen plaats voor terrassen
in de Badstraat. „Er moet mini
maal drie meter loopruimte be
schikbaar zijn voor voetgan
gers. Het plaatsen van een ter
ras is daarom onmogelijk, de
beschikbare ruimte voor voet
gangers is te gering."
Alleen bij de vijf standplaat
sen op het trottoir aan de zee
zijde van de Boulevard, waar
onder meer ijs en vis wordt ver
kocht, mogen terrasjes worden
neergezet. Ze mogen alleen niet
groter zijn dan de standplaats
zelf. Wandelaars moeten er on
danks de terrasjes ongestoord
hun weg kunnen vervolgen, zo
vindt de gemeente.
duin- en bollenstreek
anton diedrich
Maandagochtend, negen uur.
Een waterig zonnetje breekt
door, de ochtend kondigt een
mooie nazomerdag aan boven
de bollenvelden. In de Beekpol
der bij Voorhout staan twee
mannen naar een sloot te kij
ken. „Die paaltjes staan daar
niet goed, die moeten weg."
„Dat stukje is nu van de wo
ningbouwvereniging." „Kijk,
dat doen ze nou. Het is al een
smalle sloot, en dan zetten ze
paaltjes en waterplanten neer
achteraan hun tuintje. Steeds
een stukje erbij pikken, de sloot
wordt steeds smaller. Maar dan
gaat het een keer hard regenen
en dan loopt hij over. En wie
krijgt daar dan weer een tele
foontje over?"
Op de kadasterkaart verschijnt
een rood streepje. De eigenaar
van die sloot - nu dus de wo
ningbouwvereniging - krijgt een
brief, binnen twee weken moe
ten de paaltjes weg zijn.
J. Koek en A. van der Hulst
schouwen de sloten. Dat doet
het waterschap twee keer per
jaar, om te zien of de eigenaren
van de grond wel zorgen dat
het water goed kan doorlopen
en de slootjes bij een flinke bui
niet overlopen. Binnen een
week moeten alle sloten in de
bollenpolders bekeken zijn, en
waar de eigenaar niet aan zijn
plicht heeft voldaan wordt dat
aangetekend. „Mensen zijn niet
blij met zo'n brief', zegt Koek.
Dat kan hij zich best voorstel
len. „Hij is heel juridisch opge
steld. Het moet wel dichtgetim
merd zijn, maar- dat maakt de
toon minder vriendelijk." En
vervolgens krijgt Koek de boze
ontvangers aan de lijn.
Koek en Van der Hulst wan
delen in hun kaplaarzen over
de weilanden en langs pas ge
plante bollenvelden. „Het kan
goed modderig worden", zegt
Koek, terwijl hij een koeievlaai
ontwijkt. Van der Hulst is een
ex-bollenkweker, die nu in het
bestuur zit van waterschap De
Oude Rijnstromen. De schouw
wordt altijd gedaan door een
ambtenaar en een bestuurslid.
„Dat hoort", zegt Van der
Hulst. „En dan kun je soms
even overleggen, of iemand
aangeschreven moet worden of
niet."
Koek en Van der Hulst stap
pen in de auto en rijden twintig
meter vei'der. Daar wandelen ze
Slotenschouwers Koek (rechts) en Van der Hulst buigen zich over de kadasterkaart. Deze sloot krijgt een krul.
het volgende drassige weiland
in. „Kijk, die ligt er prima bij."
Een rood krulletje op de kaart.
„Er is altijd een strijd geweest
tussen de agrariërs en de vee
houders", zegt Van der Hulst.
„Het meeste land hier is bollen-
grond, maar er zitten ook wei
landen tussen. En voor de bol
len kan het water niet laag ge
noeg staan, maar de koeien
moeten bij de sloot kunnen om
te drinken." Vandaag zijn ze
niet gekomen voor de water
standen, maar voor de wateraf
voer. „De meeste boeren ken
nen het belang van een goede
waterhuishouding", zegt Koek.
„Die zijn zelden het probleem.
Maar tegenwoordig is er heel
veel van deze grond in handen
van projectontwikkelaars, die
verhuren de grond aan de boe
ren tot ze huizen gaan bouwen.
En die projectontwikkelaars
hebben geen idee van de gevol
gen. Als zij hun sloot niet goed
bijhouden, staat daar achter
een heel kavel onder water."
Van der Hulst en Koek rijden
weer een stukje. Een smal
slootje ligt vlak naast de weg,
dus kijken ze vanuit de auto.
Moeilijk is het niet: als er riet,
biezen of andere troep in de
sloot liggen, is 't mis. Zo niet -
en de rand is netjes gemaaid -
dan krijgt de sloot een krul op
de kaart en karren Koek en Van
der Hulst voort. De sloot waar
ze terecht' komen ligt vol met
kroos. „Mijn vader zei altijd:
'veel kroos is een strenge win
ter'. Maar over het algemeen
ligt er weinig kroos dit jaar",
zegt Van der Hulst, terwijl hij
met flinke, soppende stappen
langs de' rand van het watertje
banjert. Koek zet weer een krul.
Het schiet aardig op. „Moet
ook wel", zegt Koek. „Soms
kom je iemand tegen en dan sta
Tips voor deze rubriek: 071-5356451
je zo twintig minuten te praten.
Bijvoorbeeld met de man die
hier de vorige keer aan het
schoffelen was. Die vertelde
toen dat hij net hersteld was
van een hartaanval. En dan al
weer aan het werk." Hij kijkt
even naar de keurige sloot.
„Maar zo te zien gaat het weer
prima met hem."
Even verderop bereiden de
twee zich voor op het ergste.
„Dit is altijd een probleemsloot.
Die man begint gewoon te laat
en dan krijgt 'ie het niet af voor
oktober. Terwijl dat wel moet."
Als ze uitstappen, kunnen Koek
en Van der Hulst hun ogen niet
geloven. „Kijk dat dan! Dat ge
beurt niet vaak, dat dit schoon
is." Krui; auto in en verder.
Als je de kant niet goed
maait, vervuilt de sloot ook veel
sneller. „Maar het gaat vooral
om in de sloot", zegt Van der
Hulst. „Op zich vind ik deze wel
schoon genoeg", zegt Koek.
„Die planten groeien als kool",
zegt Van der Hulst. „Je zou hem
kunnen aantekenen." Koek
vindt het niet zo nodig. „Je ziet
dat hij is gedaan. Er staat alleen
nog maar klein riet in. Maar het
is wel een maand geleden, het
groeit inderdaad weer aardig, ik
zou zeggen: we kijken het nog
even aan." Van der Hulst dringt
aan. „Hij is al niet zo breed. Die
kan al het water van de polders
hiernaast niét aan." Dus toch
maar een streepje op de kaart
in plaats van een krul.
Het waterige zonnetje wordt
langzamerhand een echte zon.
Van der Hulst trekt zijn jas uit,
Koek draait zijn gezicht even
omhoog. „Dit werk is leuk, om
dat je buiten loopt. Maar vorig
jaar plensde het van de regen
en dan is het een stuk minder.
Trouwens, als je vier dagen
achter elkaar dit werk doet
FOTO DICK HOGEWOh
moet je goed opletten dat je
teria hetzelfde blijven",
Koek. „Anders keur je eerst d
gen af, die je later door de v
gers ziet."
De grondbezitters die
sloot niet goed schoon hebtBr
gemaakt, krijgen een twet
kans als de 'onvriendelij
brief op de mat valt. Doen
het vervolgens weer niet g
dan huurt het waterschap
loonwerker in om de sloot
'sloten'. Alle kosten - ook de 1C
ministratieve - worden op
eigenaar verhaald. „Zover ko[
het zelden", zegt Koek. „Zo
ik al zei, de meeste mensen h
weten precies hoe belang
een goede waterhuishoud
is."
Koek en Van der Hulst stijg
weer in en gaan naar de volgt I
de polder. De eerste ochtenc 'e
nog niet afgelopen, de w<
duurt nog lang.
Zelfs als je niets had gedaan,
zeeg je ineen als hij langs
kwam. Veldwachter Eggen was
een man die gezag had in Voor
hout. Hij was uitgedost met een
parmantige snor, precies zoals
veldwachters er uit behoren te
zien. Hij was de Bromsnor van
het dorp. Als Eggen op de fiets
rondreed, had hij zijn sabel aan
de voorkant van zijn fiets vast
gebonden. We schrijven de ja
ren twintig en dertig van de vo
rige eeuw.
Wie anno 2000 door de Heren
straat in Voorhout wandelt, ziet
ter hoogte van nummer 42-44
een zuil met twee gedenksteen
tjes. De een is ter nagedachte
nis van Eggen, de andere is
voor mevrouw Van Kesteren,
die ooit een kruidenierswinkel
tje dreef in de winkelstraat in
Voorhout. De steentjes zijn
daar neergezet op een initiatief
van Jos Warmenhoven.
Warmenhoven is inwoner van
Voorhout en heeft een grote in
teresse voor de historie van het
dorp. Toen de huizen op de
Herenstraat 42 en 44, ooit be
woond door Eggen en Van Kes
teren, werden gesloopt, wilde
Warmenhoven nog iets van het
verleden bewaren. „Aan de
sloop van het huis viel niet
meer te ontkomen, dat vond ik
jammer. Omdat daar twee mar
kante mensen hebben ge
woond, wilde ik iets doen." Op
de huidige plek is een winkel
pand met bovenwoningen ver
rezen. Warmenhoven betaalde
uit eigen zak twee gedenksteen
tjes en schonk die aan de huidi
ge eigenaar, makelaar Voskuil.
Die deed niet moeilijk en gaf
daarvoor toestemming.
Voorhouters die rond de zeven
tig zijn, kunnen zich Eggen en
Van Kesteren nog goed herin
neren. Warmenhoven maakte
de twee markante Voorhouters
als kleine jongen mee. „Als je
het nu hebt over gezag, was dat
iemand met gezag", zegt War
menhoven. „Die man bestreek
het hele dorp. Daar hoefje te
genwoordig niet mee aan te ko
men. Ik kan het me ook niet
meer voorstellen."
Eggen was van origine een Lim
burger. De man was 365 dagen
per jaar in dienst als veldwach
ter. Maar hij was nog meer. Eg
gen fungeerde ook als bode op
het gemeentehuis. Tijdens ver
gaderingen schonk hij koffie.
Eggen was ook telegrambestel
ler. En schietvereniging St. Hu-
bertus is mede door de veld
wachter opgericht.
De veldwachter was bijzonder
plichtsgetrouw. Wie in de oor
logsjaren dacht ongestoord pa
ling te kunnen stropen, kwam
bedrogen uit. Eggen was niet te
beroerd om 's morgens om een
uurtje of vijf achter de stropers
aan te gaan en had regelmatig
succes. In 1944 belandde hij in
de gevangenis. Hij werd door
zijn collega's naar de bajes in
Scheveningen gebracht. Het
hoe en waarom is tot op heden
onduidelijk. Eggen zweeg daar
over als het graf. In maart '45
kwam hij vermagerd en vooral
verbitterd uit de gevangenis. .In
mei werd hij zeer tegen zijn zin
overgeplaatst naar Berkel en
Rodenrijs. Maar protesteren
deed hij niet. Eggen leidde
daarna een teruggetrokken le
ven en verdween uit de gedach
ten van de Voorhouters.
Bij oma van Kesteren haalde de
Voorhoutse jeugd in vroeger ja
ren toffees voor een cent. Het
gezin van Kesteren bestond uit
twee zelfstandige ondernemers.
De \touw dreef een kruide
nierswinkel, man Nic dreef een
schildersbedrijfje. Uiteindelijk
is daar een bloeiende onderne
ming met 70 man personeel uit
voortgekomen. Het opschrift
'Rotterdamsche koloniaalhan-
del' suggereerde dat er in de
winkel veel waren uit de over
zeese gebieden te verkrijgen
waren. Dat was echter een
overblijfsel van het verleden.
De voorganger van oma van
Het nieuwe sociaal-culturele
centrum 't Onderdak moet pro
beren zelf ruim een halve ton
bij elkaar te krijgen voor tafel,
stoelen en andere aankleding
van de bar en de foyer. De ge
meente vindt dat de stichting
eerst maar moet proberen om
sponsors te interesseren voor
dat er nog meer geld uit de ge
meentekas naar het nieuwe on
derkomen aan dè Parklaan
gaat. Volgens secretaris Berg is
nog niet duidelijk of de stich
ting er inderdaad in zal slagen
om voldoende geld op te halen.
De stichting had aan de ge
meente in totaal 75.000 gulden
gevraagd. Een deel als startsub
sidie, onder meer voor festivi
teiten tijdens de opening op 21
okober, briefpapier en een
computer. Daarnaast vroeg het
bestuur ruim 60.000 gulden
voor de aankleding van de be
stuurskamer, de bar en de foy
er. De gemeente wil echter
voorlopig niet meer dan 13.
gulden subsidie geven. Zo is
geen aparte bestuurskamer
in de ruimte die het bestuur
bruikt, staan al tafels en sti
len. Duizend gulden in pla
van de gevraagde 6.500 guld
is wel genoeg. En de meubi
ring van bar en foyer is
mooi spönsorobject, vindt
gemeente. Volgens secreta
Berg is het stichtingsbestuur
een paar maanden bezig
sponsors te weiven, maar is
nog niet veel opgehaald. E
van de redenen daarvoor is v
gens hem dat veel bedrijv
een soort 'sponsorcyclus' he
ben waarbij een keer per d
maanden of half jaar wordt
keken waar ze geld aan zuil
geven.
Overigens hoeft niema
bang te zijn dat er straks in
bar geen tafels en stoelen 1
men te staan omdat de sponi
.ring niet lukt. Als dat het ge
is, wil de gemeente wel een r
teloze lening verstrekken a
de stichting.
Kesteren had zich daarin gespe
cialiseerd. De kruidenierswin
kel stierf uiteindelijk een zachte
dood.
Maar dank zij de gedenkstenen
leven de markante personen
als klein jongetje door Brom
snor achterna gezeten.
nog in de herinnering voort. De
fiets van Eggen is ook overge
bleven. Hij staat op zolder bij
Jos Warmenhoven. De Voor-
houter zal het karretje nooit
meer wegdoen, ook al werd hij rob onderwater
sassenheim peter blok
Basisschool De Rank aan de Di
ligence in Sassenheim krijgt op
korte termijn een nieuw dak.
Dat is dringend nodig omdat
het huidige dak door vandalis
me op een aantal plaatsen lekt,
stellen burgemeester en wet
houders in een raadsvoorstel.
„Bovendien neemt de kans op
lekkages in deze tijd van het
jaar alleen maar toe." Met de
aanleg van het nieuwe dak voor
De Rank is in totaal 350.000
gulden gemoeid.
Om vernielingen aan de be
dekking van de platte daken te
voorkomen wilde het schoolbe
stuur aanvankelijk anti-klim-
voorzieningen langs de gevels
aanbrengen. Doordat die echter
niet zijn aan te brengen zonder
het schoolgebouw te ontsieren
en zonder een inbreuk te ma
ken op de vormgeving van 1
gebouw, is besloten dat niet
doen. Bovendien is het volge
het gemeentebestuur maar
vraag of anti-klim voorzieni
gen ongenode gasten met bei
benen op de grond houden.
Haast is in ieder geval geb
den om het dak weer in orde
brengen. „Indien de spoed
sende werkzaamheden niet
korte termijn worden uitg
voerd, is de kans groot dat
zodra het een keer flink gaat i
genen, lekkages ontstaan." H
schoolbestuur mag dan o
van het college met onmiddi
lijke ingang toestemming gevi
voor de aanleg van het nieuv
dak.
De raadscommissie voor w(
zijn, onderwijs en wijkbehe
buigt zich woensdag 11 oktob
over het voorstel om De Rai
een nieuw dak te bezorgen.
