BCO heeft de grootste tegenslagen overleefd y
Sport
BANDAG 2 OKTOBER 2000
[3 et is een gepiep van jewelste. Het geluid van sport-
[o 6ihoenen die over de houten vloer van de sporthal sle-
9 17-en. Om af te remmen of juist om er het ultieme sprintje
9 git te persen. De shuttles vliegen over en weer, over de
8 i3-etten en soms ook erin. Af en toe roept er iemand 'uit'
®]s een van de pluimpjes buiten de lijnen landt, maar
5 9-erder hoor je alleen het gepiep. Het is badmintonavond
l 3 j de Apollohal in Oegstgeest. De jeugd is er aan het trai-
3 4-en en het tweede team speelt competitie. Het beeld lijkt
1 4~r een van een bloeiende vereniging, maar de realiteit is
nders.
Isteren-
filhelmi
SH-Kri
CLUBvan deWEEK
BC Oegstgeest
n giortverenigingen. Deoplos-
"ng van de plaatselijke politiek:
admintonclub Oegstgeest
KLASSlCO) moest de vaste speel
rond op woensdag inleveren,
ikkwar-aardoor meer ruimte werd ge-
2-1, Luaakt voor andere clubs. Ge-
67 ge-)ig was wel dat prompt 45 van
1, DoCt 160 badmintonners hun lid-
iaatschap opzegden. En dat
5jas nog niet alles, want niet
5->el later besloot de hoofd-
5-?onsor er ook nog eens mee
te houden. BCO leek op ster-
rtier ö- r
I 4_»n na dood.
nno 2000 bestaat de badmin-
klass,
aam: Badminton Club
Alkmaij
n 4 Opgericht: 1 september 1967
dia—RH Aantal leden: 130, van wie
ongeveer de helft jeugd
Contributie: van 186 gulden
den si voor jeugd tot 339,50 voor
5]senioren die competitie spe-
5-j len
a 5-Ledenaanmelding: schrifte-
JS 5" lijk bij het secretariaat, Park
die Leyte 3, 2314 BA Leiden
klasS\ Hoogtepunt: 25-jarig be
staan en de daaraan gekop
pelde festiviteiten
ten Dieptepunt: het kwijtraken
reholtej van de speelavond op
leer-Ttvoensdag, waardoor zes jaar
geleden in een keer 45 leden
5_ weggingen bij de club.
krijgt
kussi sportmaleriaal
j aangeboden
'l™ door:
OPVALLEND
AANWEZIG
'aam: Koos Tollenaar
B B eeftijd: 37 jaar
51eroep: magazijnchef
57 4 Jub: Alphense Boys
em öJ
ioos Tollenaar is al vier jaar
b vaste grensrechter van Al-
hense Boys. Gisteren in de
fedstrijd tegen VUC had hij
Jpbedoeld een hoofdrol. Na
¥T:n vlagsignaal van Tollenaar,
ie geconstateerd had dat kee-
ter Gerben Wijsman buiten
et strafschopgebied hands
ad gemaakt, trok scheids-
ïchter Gloudi rood voor de
ngelukkige Alphenaar. Tolle-
YU(aar was verbouwereerd, dat
e puri°or zi)n 'schuld' zijn club met
n ee(en man verder moest,
et on
traint gebeurde er?
n hPe bal kwam in het straf-
tlebo\bopgebied en de keeper pakte
ar h^'"- Maar het veld was drassig
dat V hij gleed door. Ik vlag altijd
1 doelmr eer en geweten en nu dus
unneP^ Dat wil de trainer van Al-
s eepense Boys ook. Ik voelde al
en ré>lligheicl toen ik hem naar
;n 1 yn achterzak zag grijpen. Eer-
t wenikheid wordt blijkbaar op deze
■nhotf0 "ier beloond. En VUC scoor -
)r ook nog uit de vrije trap.
lotfas
de orat meiden de spelers?
maP'e begonnen natuurlijk te ge-
te bfren- Ik ben een minuut of tien
an de kaart geweest, heb in een
taas staan vlaggen. Even dacht
t nog om mijn vlag in te leve-
aeg e?'1 maar daarmee benadeel ik
;n of spelers- Normaal ga ik in de
VLrr5' altijd mee de kleedkamer
jsrna? Dat heb ik nu niet gedaan.
e lat^e spelers waren niet boos na de
s-sptf^f- Ze staken een duim naar
Xw&e op. 'We doen het voor jou',
kamtfiden ze nog. Gelukkig maak-
fM rt>> ze nog gelijk."
omen
Hageee'*111/1 llet puntengeld, zo-
s-aarjis andere clubgrensrechters?
afgjNee, ben je gek. Ik moetalles
siotff If betalen. Ik krijg alleen een
thui{°i"ingspak - daar loop ik nu
ït eefk alweer twee of drie jaar in -
n vod1 ee" schoenenbon. Ik zou ook
'een puntengeld willen. De Boys
'ebben het geld zelf hard no-
tonclub nog steeds, maar ze is
nog wel druk doende om van
alle tegenslagen te herstellen.
Stapje voor stapje probeert de
club het verloren terrein goed
te maken. Het ledenaantal is in
middels stabiel (rond de 130)
en dat is bijzonder, want bijna
alle badmintonclubs in de om
geving kampen de laatste jaren
met een terugloop. Bovendien
heeft BCO weer een flinke hoe
veelheid jeugdleden. Maar nog
niet alles is zoals vroeger. Fi
nancieel heeft de club het nog
steeds erg moeilijk en ook het
vinden van voldoende kader
blijkt niet gemakkelijk.
Dat laatste is volgens voorzitter
Margriet van Montfoort iets
waar vrijwel alle clubs en ver
enigingen de laatste jaren mee
te maken hebben. „Ér is een
tendens waarbij mensen alleen
nog maar lid worden van een
club om hun sport te kunnen
bedrijven en aan de rest heb
ben ze eigenlijk geen bood
schap. Ze interesseren zich niet
voor het begeleiden van jeugd
of het vervullen van bestuurs
functies. Bij ons is vooral voor
die laatste categorie bijna nie
mand te vinden. Ik ben al blij
dat ik nu met iemand in ge
sprek ben die niet bij voorbaat
'nee' zei, toen-hij benaderd
werd om mij op te volgen als
voorzitter."
BCO draait op een kleine groep
enthousiaste mensen. De club
probeert wel om ouders warm
te maken voor kaderwerk, maar
daarbij gaat het meestal niet
verder dan het verzorgen van
vervoer naar uitwedstrijden van
hun kinderen. Het gaat alle
maal net, volgens Van Mont
foort. „Zowel qua kader als qua
financiën is het allemaal net
haalbaar, maar zodra iemand
zich ziek meldt op een wed
strijddag, zitten we met de han
den in het haar. Dat is nu een
maal zo. We moeten er met z'n
allen keihard voor werken om
de boel draaiende te houden."
De financiële situatie is ook al
niet om over naar huis te schrij
ven sinds het afhaken van de
Promoveren en op een hoger niveau meteen de eerste
drie competitiewedstrijden winnen. Zo n prestatie
zal niet veel teams gegeven zijn. Het tweede van Bad
minton Club Oegstgeest is er wel in geslaagd. Simone
Luijt, Nico Mens, Matthijs Beerhage en aanvoerster Ly-
dia Toets spelen nu vierde klasse district en dat is net
zo hoog als het eerste viertal van de club. Het is teke
nend voor de hele club, waar gezelligheid voor alles
gaat en aan prestaties veel minder waarde wordt ge
hecht.
In het tweede is dat niet anders. Toets: „We willen onze
wedstrijden natuurlijk het liefst winnen, maar ik speel
TEAJUIvan deWEEK
BCO 2
in eerste instantie badminton ter ontspanning. Als ik
na mijn werk moe thuis kom en vervolgens ga trainen
of een wedstrijd spelen, dan knap ik daar helemaal
van op. Na afloop ben ik dan natuurlijk wel moe van
alle inspanningen, maar dat is een ander soort ver
moeidheid.
Mens en Toets spelen al zeven jaar in hetzelfde team,
Beerhage kwam er twee seizoenen geleden bij. Luijt de
buteert dit jaar in het tweede, als vervangster voor een
speelster die naar een andere vereniging vertrok. Toets:
„Het maakt voor de sfeer in het team niets uit, die is al
tijd goed. En dat we veel wedstrijden winnen, helpt
daar natuurlijk ook wel een beetje bij.
Voor Toets is hel huidige niveau al mooi zat,
mensen haar wel eens dat zij en haar teamgenoten
makkelijk nog een stapje hoger aankunnen. En de eer
ste prestaties in het nieuwe seizoen stemmen wat dat
betreft natuurlijk ook hoopvol. Maar iedereen doet het
toch vooral voor de lol, aldus de aanvoerster. We wil
len best hogerop, maar het hoeft absoluut niet. "Zolang
ze maar lekker met elkaar tegen een shuttle kunnen
slaan. Dat lijkt geen probleem, want ze mogen aan het
begin van elk seizoen zelf hun voorkeur uitspreken
voor de samenstelling van de ploeg.
hoofdsponsor. Dat bedrijf stak
destijds jaarlijks een paar dui
zend gulden in de vereniging,
waarmee praktisch alles betaald
kon worden, van clubtenues tot
materialen en alles daar om
heen. De laatste jaren is het be
helpen. Volgens de voorzitter is
het niet aantrekkelijk voor
sponsors om geld in badmin
ton te steken, vooral door de
geringe aandacht die de sport
krijgt in de media. Er zijn wel
een paar kleine sponsors aan
BCO verbonden die per team
het een en ander financieren en
de club probeert nieuwe geld
bronnen aan te boren, vooral
via contacten in het bedrijfsle
ven en door het aanschrijven
van andere potentiële sponsors.
Toch klaagt Van Montfoort niet.
„Ik wil ook zeker niet dat er een
verkeerd beeld van ons ont
staat. Er zouden wel wat dingen
beter kunnen gaan bij onze
club, maar het is toch vooral
een hele gezellige boel. Dat vin
den wij ook verreweg het be
langrijkste, dat iedereen het
naar zijn zin heeft bij ons. De
sportieve prestaties zijn eigen
lijk helemaal niet van belang.
We hebben in het verleden
nooit echt hoog gespeeld in de
competitie en dat is ook ge
woon niet realistisch voor deze
club. Dus moeten we onze le
den op een andere manier aan
ons zien te binden. Ze moeten
zich thuisvoelen en momenteel
lukt dat aardig. Als een van on
ze leden verhuist naar een an
dere plaats in de regio, dan
blijft hij of zij in negen van de
tien gevallen bij BCO badmin
tonnen."
TEKST MAARTEN DEKKER
FOTO HIELCO KUIPERS
Greyhound racing. De haas wordt losgelaten en met een luide knal klappen de boxen open. Sydney 2000.
FOTO GPD MARCO HOFSTE
GESPROKEN
Gerald Sibon
(Sheffield Wed-
nesday) in
Sportweek:
„Er zitten hier
allemaal Ber-
dien Stenbergen
op de tribune.
Aanvoerder Erik ten Hag van
FC Twente in Voetbal Interna
tional:
„Mensen kunnen steeds slechter
tegen kritiek, de acceptatiegrens
wordt steeds lager. Eerst hoor je
ja maar, vervolgens wordt er
naar een ander verwezen en pas
dan wordt de spiegel er eens bij-
gepakt.
Idem:
Als een elftal goed presteert
hoor je vaak: dat komt doordat
het zo'n hecht team is. Volgens
mij is het andersom. De beste
groep is de groep die bij tegen
slag aan elkaar blijft klitten.
Idem, over Heerenveen:
Die club heeft een gecultiveerd
imago van een frisse, aanvallen
de ploeg opgebouwd en iedereen
in papegaaienland Nederland
praat dat vervolgens na. Maar
Heerenveen speelt gewoon
countervoetbal.
Inge de Bruijn over de Ameri
kaanse zwemster Amy van Dy-
ken in VI:
„Net voor de start van de 100
vrij bij de naamafroeping zag ik
hoe ze in mijn baan spuugde:
echt vanuit haar tenen, zo'n
groene rochel. Jij kan daar om
lachen, maar ik dacht: nou
meid, ik laat je mijn hielen
zien.
Karim Touzani van FC Utrecht
in VI:
„Als je scoort en als je wint, voel
je helemaal geen pijn. Misschien
dat ik daarom wel altijd ten
koste van alles wil u
e-voorzitter
van het I
blad, over de Roemeense turn
ster Raducan, die van een arts
twee pilletjes tegen verkoud
heid kreeg:
„Ik heb me nog nooit zo triest
gevoeld, toen ik een meisje van
zestien jaar midden in de nacht
moest vertellen dat ze haar gou
den medaille moest inleveren
Idem:
„De Spelen zijn volgens mij aan
de grens geraakt van wat nog te
realiseren valt. Op alle ter
reinen moeten we inkrimpen.
Bij de media, de atleten en de
toeschouwers.
Pieter van den Hoogenband in
Nieuwe Revu, na een perscon
ferentie waarin hij hoog opgaf
over Australië:
„Dat was vooral uit beleefdheid,
maar daarna wilden ze me naar
Australië halen, me naturalise
ren en adopteren. De Australiërs
zagen al de ideale estafetteploeg
voor zich. Maar dat is geen is
sue, ik blijf gewoon in Neder
land.
Leontien van Moorsel in het
Algemeen Dagblad:
„Met de hockeymeiden en de
tennismeiden ging het uitste
kend, echt scheetjes allemaal,
terwijl ik het idee had dat het
kouwe kak was.
Idem, over eten met prins Wil
lem Alexander:
Een hele eer, maar ook zo
doodnormaal. Het is net of je
staat te praten met een gewone
jongen. Het was al gauw van 'je'
en jij', misschien mag dat wel
helemaal niet. Maar hij gaat
overal zo tussen staan of schuift
aan. Dat vind ik waanzinnig. Ik
heb altijd zoiets van: de koning
en de vuilnisman heb je allebei
nodig, want anders wordt het in
de maatschapppij een rotzooi.
Dennis Bergkamp over zijn in-
terlandcarrière in johan:
Individueel had ik er niet meer
uit kunnen halen. Daarom heb
ik een heel goed gevoel over
mijn interlandcarrière. Alleen
de prijs ontbreekt. Maar dat is
de schuld van het elftal.
Wim jansen in johan:
„Sinds 1993 heeft maar één
man het bij Feyenoord voor het
zeggen gehad. Dus als het toen
goed ging en nu slecht, kan dat
maar aan één man liggen:
Jorien van den Herik.
Cabaretier Martin van Waar-
denberg in Johan:
Pierre van Hooijdonk wilde al
naar Feyenoord
toen hij nog
maar een mil-
joen hoefde te
kosten. Maar
Van den Herik J
kocht John van
Loen, voor twee
keer zoveel.
